ความคิดเห็นที่ 1 แสงจันทร์นวลกระจ่างตา พร้อมกับสายลมเย็นพัดโชยเอื่อยที่หอบเอากลิ่นหญ้าแห้ง และกลิ่นน้ำลอยมากระทบจมูก ไม่ได้ทำให้กานนท์รู้สึกสดชื่นแต่อย่างใด ยิ่งดึกอากาศก็ยิ่งเย็นเยียบ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงนั่งนิ่งซึมซับความสงบเพียงลำพัง เหมือนหลายคืนที่ผ่านมา แม้จะมั่นใจว่า เรื่องที่พันทิศเล่าให้ฟังไม่ได้โกหก และแม้จะมั่นใจว่าหญิงงามนามพรรษาคนนั้นไร้สถานภาพการเป็นมนุษย์แล้วก็ตาม กระนั้น กานนท์ก็ยังรอ รออย่างมีความหวังว่า วิญญาณแสนสวยจะปรากฏให้เขาเห็น อีกสักครั้ง เสียงกรอบแกรบที่ดังแทรกความเงียบทำให้กานนท์อดที่จะใจเต้นระทึกไม่ได้ ยิ่งเสียงนั้นเริ่มใกล้เข้ามา หัวใจเขายิ่งเต้นรัวเร็ว มือหนาใหญ่ที่วางลงบนไหล่ทำให้กานนท์สะดุ้งเฮือกก่อนหันกลับไปมอง แล้วเขาก็ต้องผิดหวังเมื่อเจ้าของมือไม่ใช่คนที่เขาเฝ้ารอ “นายนั่งอย่างนี้มาหลายคืนแล้วนะกล้า หมอกมันแรงฉันกลัวนายไม่สบาย” พันทิศเอ่ยเบา ๆ “ฉัน มารอเขา” กานนท์พึมพำเสียงแห้ง พันทิศถอนหายใจหนักหน่วง ก่อนเอื้อมมือฉุดเพื่อนหนุ่มให้ลุกขึ้น ซึ่งอีกฝ่ายก็ลุกตามอย่างว่าง่าย พันทิศลากร่างเสมือนไร้วิญญาณของเพื่อนตรงมายังบ้านพักหลังแรก ซึ่งมีแสงสว่างโผล่ออกมาวับแวมคล้ายจะบอกให้คนภายนอกรู้ว่า ข้างในมีคนอยู่ กานนท์เหลือบมองเพื่อนอย่างสงสัย แทนคำตอบ พันทิศเปิดประตูออกกว้างก่อนจะรุนหลังกานนท์ให้เดินเข้าไป ภายในห้องซึ่งมีแสงสว่างจากตะเกียงใบเขื่องเผยให้เห็นลักษณะการตกแต่งซึ่งกานนท์มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นห้องของผู้หญิง เห็นได้จากเตียงไม้ไผ่ที่มีฟูกสีชมพูวางซ้อนทับอยู่ ผ้าห่มสีชมพูเข้าชุดกับฟูกนั่นอีก แถมด้วยโต๊ะเครื่องแป้งที่มีนานาเครื่องประทินโฉมวางเต็มโต๊ะ ตู้เสื้อผ้าใบย่อมที่วางชิดมุมห้องประตูตู้ตกแต่งด้วยตุ๊กตานานาชนิด ยิ่งกว่านั้นรูปถ่ายที่ติดฝาห้องอยู่หลายรูปกับกระถางธูปใต้รูปก็ทำให้กานนท์รู้ได้ทันทีว่าห้องนี้เป็นห้องของ พรรษา กานนท์เดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้งหยิบขวดใบเล็กซึ่งบรรจุน้ำสีขาวขุ่นขึ้นพิจารณา เปิดฝาออกและสูดดม..กลิ่นหอมนวลเจนใจที่เขาสูดเข้าเต็มปอดกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างให้พวยพุ่งได้อย่างประหลาด “บ้านหลังนี้ฉันจัดให้พรรษา เพราะว่า เราเจอเขา ที่นี่” พันทิศเอ่ยเบา ๆ “พรรษาไม่เคยตายจากเรา ไม่เคยตายจากความทรงจำของเรา ข้าวของทุกอย่างของพรรษาจึงถูกย้ายมาที่นี่ ฉันให้คนทำความสะอาดไว้เสมอ ครั้งใดที่คิดถึงฉันก็จะมาเยี่ยมเขา” พันทิศบอกเล่าพลางมองไปยังรูปถ่ายข้างฝา กานนท์เดินมาทรุดลงนั่งที่ขอบเตียง เอื้อมมือคว้ารูปเล็กที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงมาพิจารณาด้วยความรู้สึกหดหู่ ภาพหญิงสาวผมยาวที่ส่งยิ้มสดใสมาให้พร้อมกับชูสองนิ้วเก๋ไก๋ทำให้กานนท์อดอมยิ้มให้คนในรูปไม่ได้ รอยยิ้มเขาเริ่มจางหายไปเมื่อพบสิ่งผิดปกติในรูปถ่าย “เธอ เสียเมื่อไหร่” กานนท์เอ่ยถามพลางขมวดคิ้วมุ่น “ก็ ประมาณสี่ปีเห็นจะได้” พันทิศตอบเสียงเศร้า “น้องสาวคนเดียวของนายตาย ทำไมต้องใช้คำว่า ‘ประมาณ’ วะ!” กานนท์เอ่ยเสียงเครียด จ้องเขม็งไปยังพันทิศที่สะดุ้งสุดตัวพร้อมกับหันกลับมามองเขาอย่างตกใจ “อีกอย่างนะ ถ้าน้องนายตายเมื่อสักสี่ปีที่แล้วอย่างนายว่า แล้วน้องนายมานั่งยิ้มถ่ายรูปเมื่อปีที่แล้วได้ยังไงมิทราบ!” กานนท์พูดพลางยื่นรูปถ่ายในกรอบ ที่มีวันเดือนปีระบุอยู่มุมล่างของรูปไปตรงหน้าพันทิศที่ยืนอ้ำอึ้งกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด “คือ เอ่อ ” พันทิศตะกุกตะกัก “นายกำลังเล่นอะไรอยู่วะไอ้พัน หลอกฉันทำไม?!” กานนท์ตะโกนก้องพลางผุดลุกขึ้น “เฮ้ย เบา ๆ สิวะ เรื่องนี้ฉันอธิบายได้น่า” พันทิศออมเสียงพลางถอยหลังหลายก้าวเมื่อเพื่อนหนุ่มสืบเท้าเข้ามาใกล้อย่างมุ่งร้าย “งั้นก็รีบว่ามา! ตกลงผู้หญิงคนนี้เป็นใคร! แล้วทำไมต้องรวมหัวกันหลอกฉันด้วย?” กานนท์ยังคงตะเบ็งเสียงลั่น “ถ้าคุณยังตะโกนอยู่อย่างนี้ คุณก็ไม่ต้องรู้เรื่องอะไรเลยดีกว่ามั้ง?” เสียงอ่อนเบาที่ดังแทรกกระแสอารมณ์เดือดทำให้กานนท์หันขวับกลับไปมองต้นเสียงทันที พรรษายืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำ สายตานิ่งเรียบที่มองตรงมาทำให้กานนท์สงบได้อย่างประหลาด “หากว่าคุณจะกรุณานั่งลง ทำใจเย็น ๆ ได้สักนิด ฉันรับรองว่าคุณจะรู้ทุกเรื่องที่คุณอยากรู้” พรรษาเอ่ยเรียบ ๆ พลางปรายตาไปยังเตียงแทนคำเชิญ แทนคำตอบกานนท์ก้าวไปทรุดนั่งลงขอบเตียงตวัดสายตาขุ่นมองพันทิศสลับกับพรรษา พันทิศถอนหายใจยาวก่อนจะลากเก้าอี้ตรงโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งประจันหน้ากับกานนท์ ขณะเดียวกันกับที่พรรษาทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียงอีกมุม “คุณรู้มั้ยว่า แม่น้ำชีเป็นแม่น้ำที่ยาวที่สุดในประเทศไทย ลุ่มน้ำชีมีพื้นที่ลุ่มน้ำถึง 49,477 ตร.กม. หรือประมาณ 30.92 ล้านไร่ คิดเป็น 9.7 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งประเทศ(อ้างอิงจาก : http://www.rid.go.th/b4-chi.htm) ครอบคลุมพื้นที่ 12 จังหวัดในบางส่วนของภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลางและตอนบน จังหวัดที่มีพื้นที่จังหวัดอยู่ในลุ่มแม่น้ำชีมีสองจังหวัด คือชัยภูมิซึ่งเป็นต้นน้ำและกาฬสินธุ์ ส่วนจังหวัดที่มีพื้นที่บางส่วนมีอยู่สิบจังหวัด มหาสารคามที่คุณนั่งอยู่นี่ ร้อยเอ็ด เลย ยโสธร ขอนแก่น นครราชสีมา ศรีษะเกษ อุบลฯ อุดรฯ หนองบัวฯ ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยที่อาศัยแม่น้ำชีหล่อเลี้ยงชีวิต” ความสุขฉายชัดเต็มสีหน้าของพรรษาก่อนจะเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดเมื่อเอ่ยต่อว่า “คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าแม่น้ำชีเกิดวิกฤติน้ำและสภาพแวดล้อมริมฝั่งชีเสียหาย?” พรรษาตั้งคำถามกับกานนท์ที่นั่งนิ่งฟังคำอธิบายยาวยืดของหล่อน “ผมยังไม่เข้าใจ คุณต้องการบอกอะไรผมกันแน่?” ชายหนุ่มเอ่ยถาม “ฉันเป็นแกนนำในการเคลื่อนไหวเมื่อครั้งน้ำเสียคราวก่อน บังเอิญการดำเนินการของฉันดันไปขัดแข้งขัดขาคนใหญ่คนโตเข้า เขาคงเป็นวัวสันหลังหวะทำธุรกิจมากกว่าที่ใคร ๆ เห็น และรับรู้ บังเอิญที่ฉันดันไปรู้จริงซะด้วย จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะเก็บฉัน” พรรษาอธิบายอย่างใจเย็น “ฉันในตอนนั้นไม่สามารถชักจูงให้ชาวบ้านที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำ หรืออาศัยน้ำจากลำชี ลุกขึ้นมาปกป้องแม่น้ำแห่งชีวิตได้ ทั้ง ๆ ที่ทุกคนรู้อยู่แก่ใจว่าใครผิด แต่วิสัยของมนุษย์ที่มักเห็นแก่ตัวอยู่เป็นนิจ ทำให้ฉันถูกโดดเดี่ยว แม้ทุกคนจะรับรู้การเคลื่อนไหวของฉัน เห็นด้วยกับการกระทำของฉัน แต่ก็ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยจริงจัง กระทั่งวันที่ฉันถูกทำร้าย” “จากใคร?” กานนท์เอ่ยขัด พรรษาตวัดตาค้อนคมก่อนบอกว่า “ใจเย็นสิ จะบอกอยู่นี่แล้ว” หล่อนว่าประชด “หลังจากที่พวกมันล่อฉันให้ออกมาติดกับที่ริมหาด และลงมือทำร้ายฉันจนฉันสลบ มันคงชะล่าใจว่าฉันตาย จึงทิ้งร่างของฉันไว้ตรงนั้น พักใหญ่พอฉันได้สติฉันก็ไปหาพี่พัน ตอนแรกที่พี่พันรู้เรื่องเขากะจะแจ้งความเอาเรื่องกับพวกนั้น ดีว่าฉันห้ามไว้และซ้อนแผน ในเมื่อมันต้องการให้ฉันตาย ฉันก็ ตายให้” พรรษาบอกยิ้ม ๆ “ตาย ตามใบสั่งงั้นเหรอ?” กานนท์ถามอย่างแปลกใจระคนสงสัย “ใช่ ตายตามสั่ง” พรรษาบอกยิ้ม ๆ “คุณรู้มั้ย? มันทรมานเป็นบ้าเลยที่ต้องแกล้งทำเป็นตาย ไอ้การนอนนิ่ง ๆ ไม่กระดุกกระดิกรอจนตำรวจชันสูตรเสร็จแล้วเก็บเข้าห่อเนี่ย สุดยอด!” หญิงสาวพูดพลางห่อไหล่ประกอบ “แล้วตอนตำรวจชันสูตรศพ เอ๊ย! สำรวจคุณเขาไม่เอะใจเหรอ?” กานนท์แย้งเมื่อเห็นอีกฝ่ายชักออกอาการสนุกกับการเล่าจนเกินเหตุ “อ๋อ พอดีว่า ฉันเป็นโดดเดี่ยว ผู้น่ารักไง ก็เลยพอมีเส้นเลือดฝอยอยู่นิดหน่อยแบบว่า คนรู้จักกันน่ะ” พรรษาบอกเหนียม ๆ กานนท์หรี่ตามองอย่างครุ่นคิด “น่าไม่ต้องใส่ใจรายละเอียดมากขนาดนั้นหรอก” พรรษาว่าพลางโบกไม้โบกมือว่อน กานนท์ได้แต่มองหญิงสาวอย่างแปลกใจ ผู้หญิงที่เขาพบคืนก่อน ใช่คนเดียวกันกับตอนนี้หรือเปล่านะ? “แล้วไงต่อ?” กานนท์ต่อประเด็น “ก็ ไม่แล้วไงหรอก หลังจากนั้นชาวบ้านที่รู้เรื่องฉันก็รวมตัวกันเป็นกลุ่มเดินขบวนขับไล่นายทุนคนนั้นจนเขาทนไม่ไหว ปิดโรงงานแล้วหนีออกนอกประเทศไปแล้ว เรื่องก็จบแค่นี้แหละ” พรรษาบอกพลางยักไหล่ “ยัง เรื่องมันยังไม่จบ คุณยังไม่อธิบายเลยว่า ทำไมถึงหลอกผม?” กานนท์แย้งขึ้นทันที พรรษาทำหน้าเหนื่อย ก่อนจะบุ้ยใบ้ไปยังพี่ชาย ซึ่งรับเกมต่ออย่างรวดเร็ว “คืองี้นะกล้า หลังจากเราใช้ประโยชน์จากความตายของพรรษาที่ไปกระตุ้นสามัญสำนึกของชาวบ้านเรียบร้อย ปัญหาในการมีชีวิตอยู่ต่อของพรรษาก็เกิดขึ้น เพราะเราได้ ‘เผา’ ร่างของพรรษาไปแล้ว ไอ้การที่จะมาบอกชาวบ้านทั้งหมดให้เข้าใจว่า เรื่องทั้งหมดเป็นแค่หมากในเกม เราก็กลัวผลสะท้อน คือแบบว่ากลัวหมากจะกระเด็นมาโป้กหัวเข้าให้น่ะ อีกอย่างถ้าเกิดบอกออกไปว่าพรรษายังไม่ตาย เราก็กลัวอิทธิพลที่ยังหลงเหลือของนายทุนคนนั้น มาทำให้พรรษาตายเข้าจริง ๆ” พันทิศอธิบาย “เราเลยลงความเห็นกันว่า พรรษาควรจะกลายเป็นเพียงความทรงจำของเราดีกว่า นี่คือเหตุที่ทำให้ฉันสร้าง ‘ลำชีรีสอร์ท’ และกันบ้านหลังนี้ให้เป็นที่อยู่ของน้อง” พูดจบพันทิศก็ถอนหายใจยืดยาว เมื่อเห็นกานนท์พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ “แล้ว หลายปีที่ผ่านมา นายกับน้องอยู่ยังไงถึงไม่มีคนสงสัย?” กานนท์ตั้งคำถามอีกครั้ง “ทำไมจะไม่มีคนสงสัย” พรรษาเป็นคนตอบคำถาม “คนสงสัยน่ะมี เพียงแต่เขาก็แค่สงสัยว่าวิญญาณของพรรษาน่ะ เฮี้ยนจัดน่ะสิ เพราะไม่ยอมไปผุดไปเกิดสักที แต่คุณก็ต้องเข้าใจนะว่า บางที ‘ผี’ ก็เผลอเป็นเหมือนกัน” พูดจบหญิงสาวก็หัวเราะคิกคักชอบใจ “เราก็อยู่แบบหลบ ๆ นี่แหละ เวลากลางคืนเป็นเวลาที่พรรษาจะไปไหนก็ได้” พันทิศอธิบายเพิ่ม “ทีนี้ก็มาถึงคำถามสำคัญ” กานนท์เอ่ยขึ้น หลังจากพยักหน้าหงึกหงักกับคำอธิบาย “เรื่องที่เป็นความลับชนิดให้ใครรู้ไม่ได้แบบนี้ ทำไมฉันถึงโชคดีได้รู้?” แทนคำตอบ พันทิศฉีกยิ้มกว้างพลางลุกขึ้นยืนก่อนบอกว่า “อันนี้ นายคงต้องหาคำตอบจากพรรษาเองแล้วล่ะ หมดธุระของฉันแล้ว ไปละนะ” พูดจบพันทิศก็เดินตรงไปยังประตู ก่อนปิดประตูเขาไม่วายส่งยิ้มกว้างขวางมาให้น้องสาวพร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้ จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 16 มิ.ย. 49 20:54:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่ออยู่ในความเงียบ กานนท์จึงได้หันกลับมามองคนอยู่ร่วมห้องอีกครั้ง แสงสีส้มของตะเกียงที่ส่องกระทบซีกแก้มนวลตาของพรรษาให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เม็ดนิลคู่สวยที่ค่อย ๆ ช้อนขึ้นมองตรงมายังเขา บอกอะไรได้มากมาย “ถ้าคุณดึงรูปของฉันออก คุณจะเข้าใจว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ฉันทำอะไรบ้า ๆ ลงไป” พรรษาเอ่ยเบา ๆ พลางชี้ไปยังกรอบรูปที่ยังคงอยู่ในมือกานนท์ ชายหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย หลังรูปถ่ายของพรรษามีรูปถ่ายอีกใบซ้อนอยู่ เห็นได้ว่าเดิมทีคนในรูปถ่ายใบหลังน่าจะถูกดึงออกมาฉายเดี่ยวจากรูปหมู่ เพราะร่องรอยการตัดต่อด้วยคอมพิวเตอร์ซึ่งยังไม่แนบเนียนนัก กานนท์อมยิ้มน้อย ๆ เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ “ตั้งแต่เมื่อไหร่? ที่คุณสนใจหมอนี่?” กานนท์เอ่ยถามยิ้ม ๆ พรรษาแสร้งทำสีหน้าครุ่นคิดเพื่อกลบเกลื่อนความเขินที่วิ่งขึ้นหน้าเป็นริ้ว ๆ “ก็ น่าจะเริ่มจากที่ สะดุดตาความซกมกของเขาจากรูปที่อยู่ในมือคุณนั่นแหละ ต่อมา ก็ประทับใจรูปถ่ายทะเลหมอกที่ลงนิตยสารและงานชิ้นอื่น ๆ อีกมากมาย รูปถ่ายของเขาทำให้ฉันรู้สึกมีส่วนร่วมกับสิ่งที่เขาต้องการสื่อ” พรรษาบอกอย่างจริงใจ “ขอบคุณ เป็นคำชมที่ผมปลื้มมากที่สุดตั้งแต่เคยได้ยินมา” กานนท์บอกยิ้ม ๆ เคลื่อนตัวเข้าไปจนชิดคนอยู่ปลายเตียง เอื้อมมือใหญ่ไปเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาเขา “คุณเป็นผู้หญิงที่แปลกมาก รู้มั้ย คุณทำให้ผมรู้สึกเป็นสุขทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ทั้ง ๆ ที่ผมกำลังโกรธ ก็ยังสุขเลย คุณเป็นผู้หญิงที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกผลักตกเหวทั้ง ๆ ที่เพิ่งขึ้นมาเหยียบยอดเขาแค่แป๊บเดียว และคุณ ทำให้ผม ตกหลุมรักคุณทันทีที่เห็น” กานนท์เอ่ยเสียงนุ่ม “ฉันยอมรับค่ะ ว่าฉันขุดหลุมให้คุณตกเหมือนอย่างที่คุณบอกพี่พัน นั่นเป็นเพราะฉันตั้งใจเพื่อคุณโดยเฉพาะ แต่คุณโปรดรับรู้ไว้ด้วย คนขุดหลุมอย่างฉัน ดันขึ้นจากหลุมไม่ได้เสียเอง ฉันจึงอยากจะถามคุณว่า คุณยินดีอยู่ก้นหลุมกับฉันไหมคะ?” พรรษาถามกลับยิ้ม ๆ กานนท์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจรดริมฝีปากอุ่นจัดคลึงเคล้าหน้าผากมน พร้อมกับดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก ชายหนุ่มพึมพำกับกลุ่มผมนุ่มหอมเบา ๆ ว่า “ยินดีที่สุดในชีวิตเลยครับ คุณผีที่รัก” พรรษาร่วมหัวเราะกับคำหยอกเย้าของชายหนุ่ม หล่อนกอดตอบเขาอย่างรักใคร่ “เฮ้อ ไม่เสียแรงที่หลงรักมาตั้งหลายปีนะเนี่ย” หญิงสาวพึมพำเบา ๆ กานนท์หัวเราก่อนก้มลงกระซิบเสียงแผ่ว “คุณจะอนุญาตให้ผมดับตะเกียง ได้มั้ย?” พรรษาชะงักพลางผละจากอ้อมกอดของชายหนุ่มทันที สายตาคมเข้มที่ส่งมาสื่ออะไรมากมายเกินกว่าการขอ ‘ดับไฟ’ ธรรมดา ชั่วขณะกำลังชั่งใจเสียงหนึ่งก็ดังแว่วมาจากข้างนอก “ทันทีที่ไฟดับ ฉันจะพังประตูเข้าไปฆ่าแก!” กานนท์สะดุ้งเฮือกก่อนหันมามองหญิงสาวที่หัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจกับคำขู่ของพี่ชาย ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าอร่ามอย่างหมายมาด ก่อนจรดริมฝีปากลงบนกลีบปากนุ่มอุ่นที่เผยอรับอย่างเต็มใจ “แค่จูบ คงไม่ต้องดับไฟหรอกนะ” กานนท์กระซิบเสียงแผ่ว แทนคำตอบของพรรษาคือการเอื้อมมือโน้มใบหน้าคร้ามคมให้ลงมาปฏิบัติการแทนการตั้งทฤษฏีของชายหนุ่ม ที่ทำทีเหมือนเป็นกังวลกับการกระทำของตัวเอง เสียเหลือเกิน.. +++++++++ ‘ลำชีรีสอร์ท’ เริ่มเป็นสถานที่พักตากอากาศที่ติดปากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศในเวลาอันรวดเร็ว นอกจากระบบการบริการที่รวดเร็วถูกใจผู้มาพักที่ชื่นชอบธรรมชาติล้วน ๆ เป็นพิเศษแล้ว ภาพถ่ายของกานนท์ที่ลงในนิตยสารเอเดน ก็เป็นการประชาสัมพันธ์ซึ่งทำให้กลุ่มผู้บริโภคขยายวงกว้างขึ้น กานนท์ ช่างภาพหนุ่มเดินทางกลับทันทีเมื่อปฏิบัติงานเสร็จ ครึ่งปีต่อมาชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้ ‘ลำชีรีสอร์ท’ ก็ต้องตกใจกันเป็นแถบ เมื่อช่างภาพหนุ่มพาหญิงสาวที่เขาบอกกับใคร ๆ ว่าเป็น ‘ภรรยา’ กลับมาพักที่ลำชีรีสอร์ท เหตุที่ชาวบ้านตกใจนั่นเพราะ หญิงสาวคนนั้นมีรูปร่างหน้าตา ‘คล้าย’ กับพรรษาโดยไม่ผิดเพี้ยน ความแคลงใจเริ่มหายไปเมื่อกานนท์บอกว่า หญิงสาวคนนั้นชื่อ จุติพร และเป็นคนกรุงเทพฯ โดยกำเนิด ชายหนุ่มยืนยันข้อสงสัยด้วยบัตรประชาชนของหญิงสาว ซึ่งนั่น ทำให้หมดคนสงสัยไปทีละคนสองคน กระทั่ง ไม่มีใครติดใจสงสัยในที่สุด แม้ว่าบางครั้ง หญิงสาวนามจุติพรที่บอกกับใคร ๆ ว่าเป็นชาวกรุงเทพฯ โดยกำเนิด และไม่เคยมาอีสานเลยสักครั้งเดียว จะเผลอหลุดภาษาถิ่นบางคำที่คนพื้นเพเท่านั้นจะพูดถูกต้อง หรือแม้ว่าหญิงสาวจะเดินไปไหนมาไหนในหมู่บ้านได้ชนิดไม่ต้องถามใครเลยแต่สามารถไปถูก หรือบางคราว เจ้าหล่อนจะเผลอทักใครเหมือนเคยรู้จักมักจี่สนิทสนมมาก่อน ก็ตาม แม่น้ำชียังคงไหลเรื่อยเอื่อยเพื่อเดินทางไปสมทบกับแม่น้ำสายอื่น และชวนกันไหลรวมลงสู่ทะเลในที่สุด แม้จะหมดหน้าที่การเป็นน้ำจืดและแปรสภาพกลายเป็นน้ำเค็ม แม้เส้นทางการเดินจะต้องผ่านขวากหนามแห่งธรรมชาติ และน้ำมือมนุษย์ การเดินทางของน้ำก็จะคงอยู่ต่อไป เปรียบได้ดังกับชีวิตของมนุษย์ที่ยังคงว่ายเวียนอยู่ในวังวนวัฏสงสารตราบเท่ากาลเวลาจักถึงคราวแตกดับ วันนี้ ชีวิตคุณเป็นเช่นแม่น้ำสายใด? ข้อมูลอ้างอิงในเนื้อเรื่อง : http://www.mahasarakham.go.th/ และ http://www.sarakham.com/ อนึ่ง ตัวละคร สถานที่และเหตุการณ์ในเรื่องเป็นเพียงการสมมุติขึ้นเท่านั้น จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 16 มิ.ย. 49 20:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เย้...ทริปนี้ก็จบลงไปอย่างแช่มชื่น ส่วนทริปต่อไปนี่...ถือว่าพิเศษกว่าทุกทริปที่ผ่านมา เพราะว่าจะมีชายหนุ่มหล่อ (หรือเปล่า) เอาเป็นว่า...หล่อที่สุดในผู้นำเที่ยวแล้วกัน (((ก็ผู้ชายคนเดียวนี่นา...อยู่ท่ามกลางสาวสวย ก๊ากกกกกกกกก))) ++++++++++ สำหรับเพื่อนๆ ที่แวะเข้ามาใหม่ ลองไปมองหาความรักกับทริปก่อนๆ ของเราได้นะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ Trip&Love ตามรอยแห่งรัก...บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4230444/W4230444.html ทะเลหมอกบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4236832/W4236832.html ทะเลหมอกบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4246227/W4246227.html ทะเลหมอกบอกรัก #3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4258804/W4258804.html กาญจน์...ที่รัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4268295/W4268295.html กาญจน์...ที่รัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4279002/W4279002.html กาญจน์...ที่รัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4284454/W4284454.html หัวใจรักฤดูเหงา #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4295377/W4295377.html หัวใจรักฤดูเหงา #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4302827/W4302827.html หัวใจรักฤดูเหงา #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4316993/W4316993.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4325989/W4325989.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4336842/W4336842.html บนบาน(รัก)...ศาลกล่าว(ความคิดถึง) #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4340548/W4340548.html ให้ใจบอกรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4355884/W4355884.html ให้ใจบอกรัก #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4363493/W4363493.html ให้ใจบอกรัก #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4375271/W4375271.html เมื่อตะวันเคียงดาว #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4384052/W4384052.html เมื่อตะวันเคียงดาว #2 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4395471/W4395471.html ตะวัน ณ ปลายฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4404765/W4404765.html เติมรักให้เต็มใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4416774/W4416774.html กำกับรัก นักประสานงาน #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4424219/W4424219.html กำกับรัก นักประสานงาน #2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4435708/W4435708.html กำกับรัก นักประสานงาน #3 (end) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4443242/W4443242.html วิญญาณ ลำน้ำ ความรัก #1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4453092/W4453092.html จากคุณ : Miracle of Friends (samita) - [ 16 มิ.ย. 49 20:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาต่อเร็วน่ะ อยากเห็นหนุ่มหล่อที่สุดของทิป จะเเย่อยู่แล้ว.... แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 49 22:15:07 แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 49 22:14:31 จากคุณ : keroobob - [ 16 มิ.ย. 49 22:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากเห็นหนุ่มหล่อที่สุดของทิป จะเเย่อยู่แล้ว.... me too i would like to see ka ei ei ei จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 16 มิ.ย. 49 22:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แหม เสียดาย นึกว่าจะได้รักกับผีจริงๆ ฮี่ๆ จากคุณ : scottie - [ 17 มิ.ย. 49 03:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านทุกทริปเลย พิมพ์รวมเล่มเมื่อไรบอกนะคะ จะรีบซื้อมาเก็บไว้เลย ปล.รอซื้อเรื่อง ลิขิตรัก อยู่นะคะ รัมย์ จากคุณ : tebe - [ 17 มิ.ย. 49 07:10:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห น่าสงสารนางเอกจังค่ะ ชีวิตหลบๆซ่อนๆ แบบนี้กานนท์ก็เป็นเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยนะสิคะ จากคุณ : P (Honey Pee) - [ 17 มิ.ย. 49 08:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เก่งนะเนี่ย หลอกชาวบ้านได้ทั้งหมู่บ้านเลย จากคุณ : หนูเก๋ (หนูเก๋) - [ 17 มิ.ย. 49 08:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 Haha... I thought you really wanted her to be a ghost! Too bad it's just a bluff. จากคุณ : Bangkokian - [ 17 มิ.ย. 49 16:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฮา นึกว่าจะออกแนวรักไม่มีพรมแดนซะแล้ว จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 17 มิ.ย. 49 16:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหมคิดว่าอ่าน Ghost ฉบับไทยซะอีก 555 จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 17 มิ.ย. 49 21:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แม่น้ำชี... คิดถึงบ้านจริงๆ จากคุณ : ฬี (ดอกไม้ของฬีฬา) - [ 18 มิ.ย. 49 21:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห ต้องทำตัวเป็นผีอยู่ตั้งหลายปีแน่ะ ออกมาเฉพาะตอนกลางคืน ทำได้ไงน่ะ รออ่านเรื่องของหนุ่มหล่อต่อนะคะ จากคุณ : nongwin - [ 18 มิ.ย. 49 23:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนแรกก็นึกว่าผีจริงๆ แล้วจะจบยังไง แหมๆๆๆๆ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 19 มิ.ย. 49 10:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16   เฮ้อ  นึกว่าเป็นรักข้ามภพซะแล้ว   สาวเจ้าเล่นโผล่แต่กลางคืนอ่ะนะ จากคุณ : burin piggypink - [ 19 มิ.ย. 49 20:55:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โธ่เอ๋ย  เราหนอหลงแนวไปเลย  แป๋ว..  ! จากคุณ : นัชชา (najcha) - [ วันสุนทรภู่ 14:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สนุกดีค่ะ  อ่านแล้วคิดถึงแม่น้ำชีจัง จากคุณ : เพลงรักคนพเนจร - [ 7 ส.ค. 49 16:58:40 ]