ความคิดเห็นที่ 1 ภาพที่เห็นทำเอาทั้งคู่ต้องเขม้นมองอีกครั้ง ว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดไป ก็คนสองคนที่เดินตามกันมา เดินตามกันมา หมายความว่า อีกคนเดินอยู่ข้างหน้า และอีกคนเป็นฝ่ายเดินตามหลัง คนที่เดินอยู่ข้างหน้านั่นก็คือ ต้น เขาเดินอย่างเท่ห์ ไปที่รถมอเตอรไซค์ที่จอดอยู่ริมรั้ว ส่วนคนที่เดินตามหลังนั่นคือ ลิ้นจี่ ต้นหันมามองคนที่เดินตามหลัง แล้วบอกเสียงเรียบ “คุณกลับบ้านไปเถอะ ไม่ต้องมาช่วยผมหรอก เหนื่อยเปล่าๆ” ลิ้นจี่ฟังแล้วทำหน้ามุ่ย ก่อนจะรีบปรับสีหน้า ทำเสียงกระเง้ากระงอดนิดๆ พอน่ารัก “ลิ้นจี่ไม่เหนื่อยสักหน่อย ช่วยส่งจดหมายแถวนี้เอง ลิ้นจี่รู้จักหมดทุกบ้านแหละ สนุกดีออก” ปากพูดว่าไม่เหนื่อย แต่ก็เผลอยกหลังมือขึ้นมาปาดเหงื่อ ต้นมองอย่างสงสารนิดๆ แต่ยังเก๊กมาดขรึมต่อ “แต่ผมมันแค่คนส่งจดหมายต๊อกต๋อย คุณจะมาช่วยผมทำไม เดี๋ยวก็เสียเกียรติแย่หรอก คุณบอกเองนะ ว่าระดับชั้นเราน่ะ มันไม่ควรจะมาสุงสิงกัน ผมว่าคุณไปนั่งรถแอร์เย็นๆ กับคุณบอสดีกว่ามั้ง” “แหม..” ลิ้นจี่ปาดเหงื่ออีกครั้งแล้วกระเง้ากระงอดต่อ “ก็ลิ้นจี่ไม่อยากไปกับพี่บอสนี่ ลิ้นจี่ไม่ได้ชอบพี่บอสสักหน่อย” “แล้วคุณมาบอกผมทำไม” ต้นกำลังคิดว่าเขาเล่นเป็นพระเอกละครอยู่ จึงเก๊กมาดขรึม “ก็มาบอกให้ต้นช่วยไง ต้นช่วยไปเป็นเพื่อนลิ้นจี่หน่อยนะ วันนี้พี่บอสเขาจะมารับอีกแล้วอ่ะ” “แล้วยังไงหรอ  ทำไมผมต้องไปด้วย เพื่อนคุณไม่มีหรอไง หรือใครก็ได้ ก็ชวนเขาไปสิ” “โธ่ ลิ้นจี่ไม่รู้จะชวนใครนี่นา ลิ้นจี่ไม่ค่อยมีเพื่อนอ่ะ ชวนยายผิงก็คงไม่ไปหรอก เห็นทำแต่งานงกๆ” ลิ้นจี่ทำหน้าอ้อน “แล้วต้นก็เป็นเพื่อนสนิทลิ้นจี่ไง ก็ไปกันแบบวันนั้น ลิ้นจี่จะได้ไม่เบื่อ ไปกันสองคน เบื่อจะตายอยู่แล้ว” “เพื่อนสนิทหรอ วันนั้นคุณยังดูถูกผมอยู่เลย วันนี้จะให้เป็นเพื่อนสนิทอีกแล้ว คุณจะเอาไงแน่ ผมตามคุณไม่ทันหรอก” ต้นมองลิ้นจี่แล้วค้อนให้ทีหนึ่ง “แหม ก็” ลิ้นจี่พูดไม่ออก ก็วันนั้นไปพูดกับเขาแรงจริงๆ พูดไปแล้วถึงเพิ่งคิดได้ ความจริงการมีต้นไปเป็นเพื่อนกินข้าวกับพี่บอสมันทำให้ไม่เบื่อจริงๆ มันดีกว่าการไปกับพี่บอสสองคนมาก แต่ว่า ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ก็ไม่ค่อยเจอเขาอีก ทั้งๆ ที่ตั้งหน้าตั้งตารอเขามาส่งจดหมาย แต่เขากลับหลบหน้า ส่งจดหมายที่กล่องรับจดหมายแล้วก็รีบบึ่งรถออกไปทันที  ลิ้นจี่ตามไม่เคยทัน “เดี๋ยวพอผมไปเป็นเพื่อนคุณวันนี้ วันต่อไปผมก็กลายเป็นคนคนละระดับกับคุณเหมือนเดิมแหละ ใช่ไหม” ต้นจ้องหน้า “ไม่หรอก ลิ้นจี่ไม่พูดยังงั้นอีกแล้ว ต้นช่วยลิ้นจี่หน่อยนะ” ลิ้นจี่รีบปฏิเสธทันที ต้นมองอย่างลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจอะไรออกไป เสียงโทรศัพท์ของต้นก็ดังขึ้นมาซะก่อน จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 มิ.ย. 49 15:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ว่าไงครับ น้องเปิ้ล” ต้นกรอกเสียงลงไป ยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงปลายสาย  “อ้าว รถเสียหรอ อยู่แถวไหน  อ้อ ไม่ไกลเท่าไหร่นี่  แต่แถวนั้นเปลี่ยวด้วย โทรหาอู่หรือยัง” ต้นมองของในถุงหนังด้านหลังรถมอเตอร์ไซค์ ก็เห็นว่าไม่มีจดหมายและพัสดุเหลือแล้ว หันกลับมาตอบเสียงปลายสาย “พี่ทำงานเสร็จพอดี งั้นเดี๋ยวไปหาแล้วกันนะ ระวังตัวด้วยล่ะ จ้ะ รอแปบนึงนะ” ลิ้นจี่แอบฟังบทสนทนานั้นอย่างใจจดจ่อ เห็นต้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วอดค้อนไม่ได้  เมื่อเห็นว่าต้นปิดโทรศัพท์แล้วก็รีบถามทันทีอย่างลืมตัว “ใครโทรมาหรอคะ” ต้นหันมามอง ก่อนจะตอบเสียงเรียบ “น้องเปิ้ลเขารถเสีย ผมต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเขา แถวนั้นเปลี่ยวด้วย” “เดี๋ยวนะ น้องเปิ้ลนี่ เปิ้ลไหน” ลิ้นจี่ถามอย่างสงสัยไม่หาย “ก็ เปิ้ลคนที่กำลังดูๆ กันอยู่นี่แหละ” แน่ะ สงสัยต้นจะนึกว่าตัวเองเป็นพระเอกละครจริงๆ ตอบเหมือนดาราซะด้วย ต้นตอบพลางคิดในใจ แหม คำตอบของเราช่างเท่ห์เหลือหลาย พับผ่าสิ “อะไรนะ ” ลิ้นจี่อุทานเสียงหลง ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ต้นก็เดินไปขึ้นนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์ ก่อนจะหันมาบอกว่า “เดี๋ยวผมต้องไปก่อนนะ” ทำท่าจะสตาร์ดเครื่อง แต่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ หันไปบอกลิ้นจี่อีกครั้ง “คุณบอสน่ะ เขาเป็นคนดี คุณน่าจะลองเปิดใจรับคุณบอสดูสักนิดนะ ยังไงเขาก็ระดับเดียวกับคุณ” พูดเสร็จแล้วก็สตาร์ดรถออกไปทันที มีลิ้นจี่มองตามอย่างหงอยๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา ผิงมองภาพลิ้นจี่หงอยค่อยๆ เดินเข้าบ้านไปแล้ว หันมามองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เห็นว่าเขากำลังมองมา จึงว่า “คุณกำลังทำเหมือนที่ลิ้นจี่ชอบทำนะ ไปแอบดูเขาทำไม” ชายหนุ่มข้างๆยิ้ม ไม่ตอบคำถามนั้น แต่พูดเสียงเบาว่า “เมื่อไหร่จะเรียกพี่สักที ” ผิงอึ้งไป ไม่ตอบ มองมือที่เขาเกาะกุมอยู่ “แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยสักทีละคะ” “ก็จนกว่าจะเรียกพี่นั่นแหละ” ชายหนุ่มตอบพร้อมกระชับมือมั่นทั้งสองมือ ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ “ว่าไงนะ ”ผิงหน้ามุ่ย มองรอยยิ้มเขาเหมือนจะแกล้ง แต่ท่าทางเอาจริง จึงลดเสียงลง “ปล่อยผิงเถอะนะ เดี๋ยวผิงต้องไปทำงานต่อ ต้องส่งงานลุงสินธพวันเสาร์นี้แล้ว” “ผิงก็เรียกพี่ก่อนสิ นะ ไม่เห็นยากเลย” “ไม่ได้เป็นพี่จริงๆสักหน่อย จะเรียกได้ไง” “ไม่เห็นจำเป็นเลย ถ้าใจเราอยากเรียกก็เรียกได้ แต่ถ้าไม่อยากเรียกก็ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ฝืนใจ” ปรัชญ์พูดแล้วปล่อยมือทันที ก่อนจะค่อยๆ ขยับออกจากซุ้มประตูนั้น แล้วทำท่าจะเดินออกไป ผิงมองตาม รู้สึกใจหายแปลกๆจึงเอ่ยออกมาเบาๆ อย่างลืมตัว “เดี๋ยวค่ะ พี่ พี่ปั๊บ” ชายหนุ่มเหลียวมาทันที แม้เสียงจะเบา แต่เขาก็ยังได้ยิน ด้วยว่าเป็นคำพูดที่เขารอคอย ปรัชญ์ยิ้มกว้าง เดินเข้าไปหาผิง “ขอบคุณนะครับ ที่เรียก” พูดแล้วส่งสายตาที่เหมือนจะยิ้มได้ไปให้ “ก็แค่กลัวจะน้อยใจ เห็นชอบน้อยใจอยู่บ่อยๆ” ผิงว่าแล้วเมินหน้า แต่แอบยิ้มนิดๆ ไม่ให้เขาเห็น “พี่ไม่น้อยใจแล้ว เพราะพี่รู้ว่ามีคนที่พี่รักและรักพี่อยู่” ชายหนุ่มตอบแล้วยิ้ม ทั้งสองมองสบตากัน ต่างรับรู้ในความรู้สึกของกันและกัน ก็จริงอย่างที่พูด การมีคนที่เรารักและรักเรา มันเป็นความสุขที่สุดแล้ว และคงไม่ทุกคนที่จะได้โชคดีแบบนี้ จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 มิ.ย. 49 16:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “คุณยายอยู่ไหนล่ะ” ปรัชญ์ถามขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินมาถึงหน้าบ้าน “นอนหลับอยู่ค่ะ ตั้งแต่น้าพิมพ์กับพิงไปอิตาลี ที่บ้านก็เหลือกันแค่ 2 คนเหมือนเดิม บ้านเงียบไปเยอะเลย” ผิงตอบ ก่อนจะเดินนำชายหนุ่มไปที่ลานดินหลังบ้านเพื่อทำงานต่อ ผิงนั่งลงหน้าแป้นหมุน มีแจกันทรงเตี้ยตั้งอยู่ โดยมีปรัชญ์นั่งลงข้างๆ “งั้นเดี๋ยวพี่จะช่วยผิงทำงานนะ” ชายหนุ่มว่า หญิงสาวยิ้มๆ ก่อนจะอดกวนไม่ได้ “จะช่วยให้ดีหรือช่วยให้เละไม่ทราบค่ะ” ปรัชญ์ฟังแล้วหัวเราะหึหึ ส่งสายตาแบบฝากไว้ก่อนไปให้  แล้วนั่งมองดูผิงทำงานอย่างเพลิดเพลิน งานที่ดูเหมือนจะง่าย แต่เอาเข้าจริงแล้วทำยากน่าดู ปรัชญ์เคยลองแล้ว และเละทุกครั้ง จึงเป็นสาเหตุให้ผิงเอามาล้อได้ทุกที หญิงสาวหันมามอง เห็นชายหนุ่มมองอยู่ก็ว่า “ไม่มองได้ไหมคะ เวลามีคนมองแล้วจะทำไม่สวย” “มียังงี้ด้วยหรอ เพิ่งรู้นะเนี่ย” ปรัชญ์ว่าแล้วหัวเราะ ก่อนจะหน้าขรึมไป “แต่พี่ก็คงจะมองได้แค่วันนี้เท่านั้นเอง เพราะเดี๋ยวต้องไปอิตาลีแล้ว” ผิงชะงัก หันมามองหน้าด้วยสายตาที่เป็นคำถาม “ไปทำไมคะ” “พี่จะส่งออกของตกแต่งบ้านไปอิตาลี จะไปคุยกับเพื่อนลุงปีย์ที่อยู่ที่นั่น นี่ปิ๊บโป้เขาก็ว่าจะช่วยหาลูกค้าให้ด้วย ตอนนี้พี่เริ่มทำบริษัทเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมากแล้ว ของฝีมือคนไทยจะได้ขายได้ราคาดี และงานฝีมือของผิงก็จะได้ชิมลางงานนี้ไง” “งานของผิงจะขายได้หรอคะ” ผิงว่าอย่างไม่แน่ใจตัวเอง ตามองไปที่แจกันทรงเตี้ยที่เพิ่งปั้นเสร็จ “ทำไมจะขายไม่ได้ สวยออกนะ” ปรัชญ์ว่าแล้วมองหน้าคนปั้นพลางคิดในใจ เห็นหน้าแล้วไม่อยากไปอิตาลีเลย “พี่ยังไม่รู้เลยว่าจะสำเร็จแค่ไหน และจะกลับมาได้เมื่อไหร่” ผิงมองหน้าแต่ไม่พูดอะไร แต่แค่มองดวงตาคู่นั้น เห็นแววตาที่แสดงความห่วงใยฉายชัดอยู่ ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ทันที ได้แต่ส่งสายตาแบบเดียวกันนี้ไปให้ พร้อมกับบอกเสียงเบาว่า “อีกไม่นานพี่ก็กลับมา อีกไม่นาน ” จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 มิ.ย. 49 16:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาแล้วค่ะ แหะ ช้าตามเคย  ตอนนี้เป็นตอนรองสุดท้าย ตอนหน้าจบแล้วนะคะ ถึงแม้จะดีใจแต่ก็คิดถึง ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่เข้าใจ แม้งานยุ่งแต่ไม่ลืมเรื่องนี้แน่ๆ จะพยายามต่อไปนะคะ ตอนหน้าคิดว่าเป็นอาทิตย์หน้าค่ะ จากคุณ : ชมเช้า - [ 17 มิ.ย. 49 16:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คิดถึงคนเขียนเหมือนกันอ่ะ มาต่อเร็วนะ เอ....จะจบอีกเรื่องแล้วเหรอเนี้ยเร็วจังเลยเนอะ..... จากคุณ : keroobob - [ 17 มิ.ย. 49 21:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ... ก่อนจบเลยหวานไม่ยั้งเลย 55 5 แอบสงสารลิ้นจี่ จัง จากคุณ : อันปังแนน - [ 18 มิ.ย. 49 01:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นั่นสิ ปกติขยันมาก ลงเกือบทุกวันเลย จากคุณ : scottie - [ 18 มิ.ย. 49 14:38:44 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกเหมือนเดิมเลย ขอบคุณค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : แป้งกระป๋อง - [ 18 มิ.ย. 49 15:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านไปยิ้มไป อิอิ จากคุณ : shizu (จิ๊จุน้อย) - [ 18 มิ.ย. 49 19:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฝนซาฟ้าใส จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 18 มิ.ย. 49 19:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาขำต้น กับลิ้นจี่  หายไปนานเลยคู่นี้ ต้นไปชอบคนอื่นเเล้วเหรอเนี่ย TT_TT จากคุณ : MikaRin - [ 19 มิ.ย. 49 10:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วนั่งยิ้มหน้าคอมฯ ((จะมีใครว่าเราบ้ามั้ยเนี่ย)) จากคุณ : imagina - [ 19 มิ.ย. 49 17:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แหะ คุณscottie จริงๆ แล้วก็ไม่ได้ขยันหรอกค่ะ แต่ว่าตอนที่ลงทุกวันนั่น ตอนนั้นยังไม่มีงานทำค่ะ ชีวิตเราตอนนั้นก็อยู่กับนิยายอย่างเดียว เขียนทั้งวันทั้งคืนก็เลยลงทุกวันได้ แต่พอได้งานทำ( ประมาณตอนกลางๆ เรื่องนี้ ตอนที่หายไปนั่นแหละ แหะๆ) เวลางานกินไปแล้วทั้งวัน กลับมาบ้านก็เหนื่อยมากค่ะ ก็เลยกลัวจะเขียนออกมาไม่ดี มันก็เลยช้าเป็นอาทิตย์เลยค่ะ แหะ เรื่องต่อไปจะเขียนสต็อกเอาไว้ก่อนจะลง (เห็นพูดอย่างนี้ทุกเรื่อง -*-) คงจะสามารถลงได้สม่ำเสมอขึ้น ^__^ จากคุณ : ชมเช้า (ชมเช้า) - [ 19 มิ.ย. 49 22:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่ปั๊ปน่าร๊ากกกกจริงๆเลย จากคุณ : Nong Kob - [ 19 มิ.ย. 49 22:33:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาแล้วค่ะ ตอนอวสาน ตอนที่ 35 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4486131/W4486131.html จากคุณ : ชมเช้า - [ วันสุนทรภู่ 20:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 วันนี้ตอนเบาๆ น่ารักๆ ดี  ชอบ จากคุณ : Nusantara - [ 28 มิ.ย. 49 14:08:44 ]