ความคิดเห็นที่ 1 อยากจะได้ ไม้บรรทัด แสนวิเศษ ด้วยมีเจตน์ จำนง อันแน่วแน่ อยากมาวัด ดูใจ ให้รู้แท้ อยากตีแผ่ ความดีชั่ว รู้ทั่วกัน .................. วัดสิ่งใดวัดได้ แต่อย่าลืมวัดใจตน... ปอลอ ฝากถามเทพเจ้าเด็กวันมะเรื่องด้วยว่า ท่านมีความสุขหรือไม่ที่ได้รู้ผลจากการวัดนั้น แล้วยังไงท่านอย่าลืมเก็บเป็นสถิติไว้ด้วยล่ะ ฝากไว้ที่คุณ galdewis ก็ได้ ว่าง ๆ ข้าพเจ้าจะไปขอดูนะ... จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 18 มิ.ย. 49 12:20:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มันจบยังเนี่ย ยังงงๆ อยู่ จากคุณ : scottie - [ 18 มิ.ย. 49 15:00:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหะๆ ไม่เข้าใจครับ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 มิ.ย. 49 19:33:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คุณทิวลิปสีน้ำเงิน ตื่นเต้นกับความเห็นของคุณค่ะ ไม้บรรทัดวัดใจ วัดความดีชั่ว วัดใจตัวเอง ล้ำลึกมากๆค่ะ ตอนแต่งนิทานเรื่องนี้ นึกไปได้ไม่ถึงเท่าที่คุณนึกค่ะ.... ถือโอกาสบอกด้วยว่าเรื่องตัวหด กำลังจะเขียนให้อยู่นะคะ ไม่ทราบว่ายังอยากจะอ่านอยู่อีกหรือเปล่า แต่ยังไม่รู้จะเขียนยังไงเหมือนกัน เพราะเรารู้สึกว่ามันไม่มีอะไร แต่จะลองพยายามดูนะคะ ขอบคุณค่ะ คุณ scottie ... แต่งได้เท่านี้เองอะค่ะ อยากแต่งให้ยาวกว่านี้ เพราะรู้สึกว่ามันก็ยังไม่สมใจ แต่ความสามารถไม่ถึง เลยทำให้คุณงง ขอบคุณที่แวะมาค่ะ คุณพีทคุง... ฝีมือเราไม่ถึง คุณจึงไม่เข้าใจ แต่ขออนุญาตไม่อธิบายเพิ่มเติมนะคะ อยาก leave ไว้อย่างงี้ เพราะเราคิดว่าคำอธิบายของเราไม่สำคัญอะค่ะ จะเป็นการไปปิดกั้นจินตนาการของคนอ่านเปล่าๆ ความหมายของไม้บรรทัด การวัด และเจ้าเด็กวันมะเรื่อง ต่างคนก็คงจะต่างความหมายอะค่ะ แต่ฝีมือตัวเองคงไม่ถึงขั้นทำได้ยังงั้น เป็นงานทดลองดูน่ะค่ะ ขอบคุณที่มาพบกันอีกนะคะ หวังว่าจะได้พบกันใหม่ในโอกาสหน้าค่ะ เข้ามาอีกทีเพื่อจะบอกว่า ดีใจมากๆที่ทุกท่านเข้ามาอ่านน่ะค่ะ ขอบอกว่า จนถึงป่านนี้ยังตื่นเต้นอยู่เลย ที่เข้ามาเช็คกระทู้แล้วเห็นว่ามีคนอ่าน(โดยเฉพาะเรื่องนี้ไม่คิดว่าจะมีคนเห็นด้วยซ้ำ) แถมยังเป็นคนที่เคยกรุณาอ่านกระทู้อันก่อนๆของเราอีกด้วย ขอบคุณจริงๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 49 20:33:29 จากคุณ : galdewis (galdewis) - [ 18 มิ.ย. 49 20:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่นึกถึงได้ เพราะทุกวันนี้ไม่ค่อยได้ไปวัดน่ะค่ะ เลยต้องไปวัดด้วยวิธีนี้ พยายามอย่างยิ่งที่จะวัดใจให้ได้ในทุกเรื่อง วัดว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร ทุกข์ สุข หรือเฉย ๆ หรือเรียกง่าย ๆ ว่า ฝึกกรรมฐานน่ะค่ะ(ออกแนวธรรมะหน่อยนะคะ) แต่ที่จริงถ้าทำได้ จะทำให้ใจสงบมากเลย (โปรดอย่านึกภาพว่าข้าพเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญโดยเด็ดขาด เพิ่งเริ่มต้นเองเจ้าค่ะ) เรื่องตัวหด เราสนใจจริง ๆ นา อย่าคิดว่ามันไม่มีอะไรสิคะ สำหรับเรา เราว่านั่นคือความพยายามอันยิ่งใหญ่เชียวนา เพราะเราเองพยายามทำตั้งร้อยตั้งพันครั้งก็ยังทำไม่ได้เลย(กำลังสงสัยว่าเครื่องชั่งมันล๊อคไว้หรือเปล่า ชั่งทีไรเท่านี้ทุกที เฮ้อ) ยังไงจะรออ่านนะคะ(เสริมนิดนึง อยากอ่านในเชิงเรื่องเล่า ไม่เอาวิชาการนะคะ) จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 18 มิ.ย. 49 22:35:41 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เดี๋ยวจะแต่งตอนจบไว้อ่านเล่นเอง ความจริงไม้บรรทัดอันนั้นไม่ได้วิเศษเลย แต่เมื่อคนทุกคนคิดว่ามันเป็นเช่นนั้น มันก็ย่อมเป็นไปตามที่ใจแต่ละคนคิด ที่นี้ก็ถึงปัญหาแล้วว่า เจ้าเด็กวันมะเรื่องจะทำยังไงดีเมื่อกลัวว่าความลับจะแตก แน่นอน เขาหวาดวิตกอย่างมาก แล้ววันที่เขากลัวที่สุดก็มาถึงเมื่อมีคนมาท้าให้เขาลองใช้ไม้บรรทัดวิเศษนั้นวัดระยะทางรอบโลก เจ้าเด็กเมื่อวันนั้น (ก็วันที่รู้ๆกันอยู่) นั่งคิดนอนคิดอย่างปวดหัว ในที่สุดก็คิดออก วันรุ่งขึ้น เขาจึงประกาศกับคนทุกคนว่า ระยะทางรอบโลกของเรากว้างเท่ากับพันล้านไม้บรรทัด ไม่มีใครเชื่อเจ้าเด็กน้อยแน่ๆ พวกเขาถามว่า แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเท่ากับพันล้านไม้บรรทัดจริงๆ เจ้าเด็กวันนั้นได้บอกกับทุกคนว่าถ้าไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดู แต่มีข้อแม้ว่าคนที่จะวัดระยะทางรอบโลกได้นั้นต้องเริ่มวัดที่ขอบโลกมา ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถวัดได้ พอเขากล่าวเช่นนี้ก็ไม่มีใครอยากลองและเจ้าเด็กวันนั้นก็ยังเป็นเด็กวันนั้นเช่นเดิม และแล้วปฎิบัติการปกปิดความลับก็สำเร็จอีกครั้งหนึ่ง ลงชื่อ...มดเขียว จากคุณ : คายตรี - [ 19 มิ.ย. 49 17:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกทั้งเจ้าของเรื่องและคนอ่าน ^____^......... จากคุณ : Psycho man - [ 19 มิ.ย. 49 18:00:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สันนิษฐานว่าเรื่องนี้คงไม่ได้เกิดขึ้นที่เมืองไทยแน่ มิฉะนั้น จะต้องมีบทต่อว่า หลังจากนั้นชาวบ้านได้นำไม้บรรทัดนั้นมาใส่พาน สร้างศาลา ตั้งเครื่องไหว้บูชา ทั้งดอกไม้ ธูปเทียน ขนมนมเนย มีผู้อุปโลกตัวเองมาเป็นผู้ดูแลไม้บรรทัด โดยวัดจากปืนที่เหน็บอยู่ที่เอว ผู้ดูแลได้สร้างไม้บรรทัดจำลอง เพื่อให้ผู้คนได้มาเอานิ้วสัมผัส เผื่อจะมีตัวเลขอะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง โดยต้องเสียค่าไหว้อะไรอีกเล็กน้อย ส่วนเด็กน้อยวันมะเรื่องนะเหรอ โน่นไง ยืนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่นั่นไง เห็นหรือเปล่า.. ลงชื่อ มดแดงแจ๊ดแจ๋ ..................... เห็นคุณมดเขียวคายตรีแต่งตอนจบ เลยลองแต่งบ้าง คุณ galdewis ลองพิจารณาหน่อยสิคะว่าอย่างนี้พอจะแต่งเรื่องสั้นกับเขาได้บ้างไหมเนี่ย จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 19 มิ.ย. 49 18:58:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอ่านค่ะ อ้าว! ลืมไป ตัวเองเป็นเจ้าของกระทู้เองนี่ คือว่าคนอ่านแต่งกันเก่งๆ เก่งกว่าเจ้าของกระทู้ทั้งนั้นเลย ก็เลยไม่รู้จะตอบอะไร เผลอคิดว่าตัวเองเป็นคนอ่านซะอีก เอวัง! จากคุณ : galdewis - [ 21 มิ.ย. 49 10:21:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อิอิ ม่ะได้เข้ามาน้าน นาน วัดได้ทุกสิ่ง... T_T จากคุณ : PiG A Pui - [ 20 ก.ค. 49 12:56:00 ]