คุณเธอซีอิ๊ว สุนัขโก๊ะประจำบ้าน
สมาชิกครอบครัวอีกตัวหนึ่ง

โถ โถ โถ! เจ้าฮอนด้า หลานชายกำลังใช้ปากคาบกิ่งไม้แย่งกับสุนัข!
แสนตกใจปนขำๆ ทั้งกลัวสุนัขกัดหลาน ทั้งขันในภาพคนกับสุนัข ระคนกับขยาดในความสกปรกของมัน รีบคว้าอุ้มดึงตัวเจ้าฮอนด้าหลานตัวน้อยออกมา โดยมีกิ่งไม้แห่งชัยชนะคาปากไว้ ซึ่งคุณเธอซีอิ๊วสุนัขสาวแสนสวยเป็นผู้ยอมเสียสละ ไอ้ตัวเล็กฮอนด้าออกจะภูมิใจในเกียรติยศแห่งชัยชนะของตัวเอง หัวเราะเอิ้กๆชอบใจ หลังจากที่ดึงเอากิ่งไม้ออกจากฟันบนล่าง 8 ซี่ของแกได้
ก็มานั่งขำตัวเอง จะตกใจตูมตามไปทำไมกัน เจ้าฮอนด้ายังไม่เดือดร้อนอะไร สุนัขนั่นก็เป็นเพื่อนเล่นกับเขาเองแหละ กินข้าวก็ยังกินจากที่ฮอนด้าคายออกมาแบ่งให้ ฮอนด้าไปไหนก็ตามล้อเข็นไปด้วย ฮอนด้าหลับบนบ้านมันก็หมอบรอที่เชิงบันได มันแทบจะเป็นพี่เลี้ยงอีกตัวของฮอนด้าเลยทีเดียว ไม่เห็นกัน เป็นเรียกหา สุนัข สุนัข
“คุณเธอซีอิ๊ว” เป็นสุนัขตัวเมีย อายุ 8 เดือน พันธุ์ไทยแท้ สีดำสนิท ก็เลยได้ชื่อซีอิ๊ว ตอนแรกที่บ้านก็ไม่ได้ตั้งใจเอามันมาเลี้ยงหรอก เพราะประสบการณ์อันเจ็บปวดกับการสูญเสีย เลี้ยงสุนัขกี่ตัวๆ ก็มีอันเป็นไป ความรักความผูกพันของคนกับสุนัข มันเกี่ยวพันทางจิตใจอย่างมาก ต้องคนที่มีสุนัขเท่านั้นแหละที่จะเข้าใจ เลี้ยงจนรัก แล้วพวกมันก็ต้องถูกฆ่าอย่างทารุณ ตัวที่หนึ่งโดนวางยาเบื่อ ตัวที่สองโดนคนบ้าฆ่าเอาเนื้อไปแล่ขาย อีกตัวต่อมาถูกรถชน และตัวล่าสุดป่วยตายกระทันหัน มันทำใจลำบาก ก็เลยไม่คิดจะเลี้ยงสุนัขอีก
ส่วนคุณเธอซีอิ๊วเอง ก็ไม่ได้ตั้งใจเอามาเลี้ยงเลยในตอนแรก ตอนคุณเธอซีอิ้วยังเป็นลูกสุนัขตัวเล็กกำลังน่ารัก หลานข้างบ้านอยากได้ลูกสุนัขก็ไปขอมาจากเพื่อนบ้านอีกที กะจะเอามาเลี้ยงที่บ้านของแกนั่นแหละ แต่แม่ของหนูน้อยกำลังอุ้มท้องอยู่ ทางเหนือเราถือในการที่จะเอาสัตว์เข้ามาเลี้ยงในบ้านในช่วงที่กำลังมีแม่มาน หรือคนตั้งครรภ์ ภาระการเลี้ยงดูคุณเธอสุนัขน้อยซีอิ๊วก็ต้องตกเป็นของบ้านเราในฐานะ “รับฝากเลี้ยง”
ใหม่ๆแม่หนูไปเป็นอันเล่นอันทำอะไร เฝ้าแต่มาดูแลสุนัขน้อยของตัวเอง เอาน้ำเต้าหูมาฝากไว้ให้กิน ซื้อลูกชิ้น ไส้กรอกทอดมาให้มันเสมอ ขนมหรือของกินอะไรแม่หนูจะกินไม่หมดเหลือไว้ให้ซีอิ๊วเสมอ นานๆไป แกเริ่มเบื่อแล้ว สุนัขน้อยไม่ใช่ของเล่นที่น่ารักน่าเล่นแสนตื่นเต้นอีกต่อไป กลายเป็นว่าบ้านเรานี่แหละเป็นรักเอ็นดูมัน ป้าต้องคลุกข้าว ต้มกระดูกให้มัน ซื้อลูกชิ้นให้มันทุกวัน
คุณเธอซีอิ้วมันชอบกินลูกชิ้นเป็นนักหนา ในหมู่บ้านจะมีแม่ค้าที่รับกับข้าวมาขายในหมู่บ้าน ห้อยแขวนกับมอเตอร์ไซค์เหมือนรถพุ่มพวงนั่นแหละ ก่อนจะมาถึงก็จะบีบแตรปิ๊นๆ ให้บรรดาแม่บ้านรู้ว่ามาแล้วจะได้เตรียมเงินออกมาซื้อหากัน คุณเธอซีอิ๊วก็แสนรู้ ถ้าได้ยินเสียงแตรปิ๊นๆของแม่ค้าแล้ว จะอยู่ส่วนไหนของโลกก็ตามเถอะ มันจะวิ่งกลับมาบ้าน กระดิกหางริกๆมาหาป้า ทำประจบขอให้ซื้อลูกชิ้นให้มันหน่อย ป้าบอกว่า “เนี่ย มันมาขอตังค์” พอแม่ค้าเข้ามาในบ้าน มันวิ่งนำไปเลยไปกระดิกริกๆหน้ารถแม่ค้า จนป้าซื้อลูกชิ้นให้มันสมใจนั่นแหละ เสร็จสมอารมณ์ลิ้นแล้ว ก็คงหนำใจ จากนั้นมันก็ออกไปเริงตรอกซอกซอยตามประสามัน ดูแล้วคุณเธอซีอิ๊วมันกลายเป็นส่วนหนึ่งครอบครัวของเราไปเสียแล้วไหมล่ะ
เจ้าฮอนด้าคู่รักทรหดของคุณเธอซีอิ๊ว เป็นหลานชายคนแรกของตระกูล เลี้ยงดูอุ้มชูกันเต็มรัก คนดูแลเพียบ คนไหนก็อยากอุ้มอยากชม ยายต้องพาไปเที่ยวบ้านญาติคนนั้นคนนี้เป็นประจำ และยายมักพามาเที่ยวที่บ้านเสมอๆ โดยเฉพาะเวลาป้อนข้าว เป็นต้องท่องเที่ยวชมวิวกันไปถึงจะกินหมด ยายจับใส่รถเข็นพาเดินเล่นไป ป้อนข้าวไป ตามซอยในหมู่บ้าน ฮอนด้าเองก็กินเลอะเทอะ พอข้าวตกนิดตกหน่อย เจ้าซีอิ๊วก็คอยตอด ตอดอยู่บ่อยๆ ฮอนด้าเริ่มเรียนรู้การเล่นกับเพื่อนต่างสายพันธุ์แล้วล่ะ ทีนี้เมื่อยายป้อนข้าวให้ ก็แกล้งทำเป็นคายออก ให้มันตกนอกรถเข็น เพื่อให้เพื่อนได้กินด้วย แหม ได้กินน้ำลายกันนี่เองถึงได้สนิทชิดเชื้อกันนัก นับแต่นั้นมาเรื่อยๆ คุณเธอซีอิ๊วก็จะเป็นองครักษ์พิทักษ์ฮอนด้า ไปไหนไปด้วย รถเข็นฮอนด้าจอด มันก็หมอบข้างๆรถเข็น วันๆแทบไม่อยู่บ้าน โน่นไปขลุกอยู่บ้านฮอนด้าโน่นแน่ะ จะกลับมาบ้านก็เฉพาะเวลากินข้าวเท่านั้น กินเสร็จแล้วก็ออกบ้าน ไปขลุกกับฮอนด้าต่อ มันรับจ็อบเป็นพี่เลี้ยงฮอนด้าไปแล้วล่ะ
ตอนนี้ฮอนด้าอายุได้ 1 ขวบ 4 เดือน เดินได้แล้ว ส่งเสียงภาษาต่างดาวโหวกเหวกได้แล้ว เริ่มซน อยากรู้อยากเห็นไปหมด ต้องคอยเก็บคอยตามอยู่ตลอด พอเล่นกับซีอิ๊วเล่นไปเล่นมาจับขาซีอิ๊วมากัดก็มี ไอ้เราก็กลัวสุนัขมันจะโมโหกัดฮอนด้าเข้าให้ ต้องคอยระวังอยู่ตลอด ฮอนด้าเองกำลังมันเขี้ยวกัดไปทั่ว กัดพ่อมันแม่มัน ยายตากัดหมด สุนัขก็อย่าเว้น คุณเธอซีอิ๊วนี่แหละคือเหยื่ออันโอชะของฮอนด้า เผลอเมื่อไหร่เป็นได้จับขาซีอิ๊วจะเข้าปากอยู่เรื่อย คนดูแลต้องคอยระวังไม่ให้
“คนกัดสุนัข” เพราะกลัวสุนัขแค้นกัดตอบเข้าให้ เพราะฤทธิ์ของฮอนด้าน่ะร้ายนัก เคยไปกัดสุนัขบ้านลุงจนมันอึราดเลย สุนัขร้องครวญครางโหยหวนสุดชีวิตจนไม่เป็นภาษาสุนัข เพราะคมเขี้ยว
8 ซี่ ของฮอนด้า
เจ้าฮอนด้านั้นแสนใจบุญ มีอะไรแบ่งให้คุณเธอซีอิ๊วกินหมด ของกินขนมตัวเองกัดครึ่ง บิโยนให้สุนัขครึ่งหนึ่ง ขนาดคำข้าวในปาก ยังคายแบ่งให้สุนัขได้กิน อย่างว่าวัยกำลังเรียนรู้ เห็นอะไรเป็นเก็บมาป้อนยัดปากคุณเธอซีอิ๊วหมด ใบไม้ กิ่งไม้ ถุงพลาสติก แม้แต่ดิน คุณเธอซีอิ๊วก็ยังไม่เคยเข้าโรงเรียนเช่นกัน ไม่รู้อะไรกินได้ไม่ได้ ฮอนด้ายื่นอะไรให้กิน ก็เอาปากงับมาขย้ำหมด จนกว่าจะรู้สึกเองว่า “ขืนฉันกินลงไปล่ะก็ตายแน่” จึงค่อยคายออกมา พอๆกับฮอนด้าล่ะ เห็นซีอิ๊วทำอะไรเป็นอันเลียนแบบหมด ซีอิ๊วเคี้ยวหญ้า ก็ไปถอนหญ้ามาใส่ปากมั่ง ซีอิ๊วฟัดลูกบอลเล่น ตัวเองก็หามาคาบมาฟัดบ้าง สุนัขพ่นเสียงฟืดฟาดก็ทำตาม กำลังรอดูอยู่เนี่ยว่าหลานจะยกขาฉี่เมื่อไหร่ ต้องคอยระวังกันแจเลย สุนัขเล่นกิ่งไม้ คาบไปคาบมา คนก็อยากเล่นเหมือนสุนัขเอากิ่งไม้มาคาบบ้าง เผลอๆเข้าไปคาบอันเดียวกับสุนัข เกิดศึกชิงซากไม้แห้งกายสิทธิ์กันอีก เด็กน้อยกับสุนัขนั้นน่ารักน่าเอ็นดู แต่ไม่สามารถดูเฉยๆได้ หัวใจจะวาย
ป้า จะเป็นผู้ดูแลหลักของคุณเธอซีอิ๊ว ตั้งแต่เอามันมาอยู่บ้าน ป้ารักมันมากๆ ดูแลอาบน้ำป้อนนมให้มันตั้งแต่เป็นสุนัขทารก ต้มข้าวต้มกระดูกให้กิน หาซื้อของกินให้กิน เวลาจะซื้อของกินให้คนในบ้านซึ่งมีกัน 3 คน แทนที่จะเป็น 3 ชิ้น ก็กลายเป็น 4 เผื่อคุณเธอซีอิ๊วอีก 1 ยามค่ำมีรถเข็นซาละเปามาขาย ก็ต้องซื้อ 4 เป็นอันรู้กันว่าครอบครัวเรามีกัน 4 นะ สามคนกับหนึ่งตัว เข้าใจคนรักสุนัขหลายๆคนนะ การทำในสิ่งที่สบายใจและเป็นสุขมันไม่ได้เป็นการสิ้นเปลืองเลย เป็นไปตามสูตรนะ สิ้นเปลือง/คุ้มค่า=ค่าใช้จ่าย - คุณค่าประโยชน์ในใจ ถ้าค่าใช้จ่ายมากกว่าก็กลายเป็นความสิ้นเปลือง ถ้าอย่างหลังมากกว่าก็เป็นความคุ้มค่าประหยัด สิ้นเปลือง หรือคุ้มค่า ขึ้นกับการที่เรากำหนดในมาตรฐานความคิดจิตใจเราเองทั้งนั้น การได้ให้อะไรด้วยความเต็มใจ ทำให้มันมีความสุขสบายก็มีความปิติในใจแล้ว
คุณเธอซีอิ๊วเป็นโรคจิตหลอน คือ มันจะสะดุ้งตกใจง่าย เป็นสุนัขขวัญอ่อน เพราะมันเคยถูกวัยรุ่นในหมู่บ้านจุดประทัดโยนใส่มัน มันตกใจ เพราะมีอะไรเสียงดัง มันร้องเอ๋งครวญหวนโหยก่อนเลย ไม่ดูไม่ฟังด้วยซ้ำว่าอะไร หลอนไปถึงการเห่าเงาตัวเอง เป็นสุนัขแปลกที่สุด มันกลัวเสียงดัง กลัวสิ่งเคลื่อนไหววูบวาบทุกชนิด แค่เป็นสุนัขขวัญอ่อน ไม่ใช่สุนัขบ้านะ ความหวังว่าคุณเธอซีอิ๊วจะเป็นยามพิทักษ์บ้านเป็นอันถอดใจได้เลย มันไม่ใช่สุนัขบู๊ ใครเข้าบ้านมามันไม่เห่าเลย ไม่ดุด้วย เป็นสุนัขมารยาทดี ส่ายหางดิกๆต้อนรับแขก เป็นหน้าเป็นตาเจ้าของเสียจริง พวกเราเลี้ยงมันด้วยความรัก ไม่ได้หวังผลว่ามันจะตอบแทนอะไรให้ ไม่อยากให้มันเป็นสุนัขดุ เห่าโฮ่งไล่กัดใคร แค่ทุกวันนี้มันระวังตัวไม่ให้ใครกัดตัวมันเองก็น่าสงสารพอแล้ว
มันเป็นสุนัขช่างประจบ คนนั่งไหนเป็นมายืนเบียด เอาตัวของมันมาเบียดตัวคน ขับมอเตอร์ไซค์ออกบ้านไปไหนมาไหน วิ่งตามไปส่งหมด ไม่ได้ฝึกมันกระโดดขึ้นรถเหมือนคนอื่นมันเลยต้องวิ่งตามมอเตอร์ไซค์แทน เห็นหิ้วถุงก็อบแก็บเข้าบ้านเป็นส่ายหางทำออเซาะรี่เข้ามาหา
ปรารถนาจะได้ลิ้มซักชิ้น มันรี่สุนัขหมดไม่ว่าของกินได้หรือไม่ได้ มันรู้จักแต่ถุงก็อบแก็บเพราะส่วนมากจะใส่ของกินมา หลายครั้งนึกจะโยนวีซีดี กระดาษ หมึกเครื่องพิมพ์ แชมพู กระโปรง
ในถุงให้มันกินเหมือนกัน
กะจะเลี้ยงมันตัวเดียวพอแล้ว มันเป็นสุนัขสาว เมื่อคราวที่มันมีรอบเดือนก็รู้ว่ามันถึงวัยได้เวลาไปติดชึ่งกับสุนัขหนุ่มๆแล้ว ก็เลยให้หมอสุนัขฉีดยาคุมกำเนิดให้มันซะ ถึงจะรักมันมากยังไง ก็ยังไม่อยากรับเลี้ยงลูกๆของมันอีกครอกเป็นแน่ โธ่ คุณเธอซีอิ๊ว ถูกจับคุมกำเนิดทั้งที่ไม่ได้มีโอกาสลองอุ้มท้องเลย จะเสียชาติสุนัขเกิดไหมเนี่ย เอ็งเอ้ย
ซีอิ๊วเองเป็นขวัญใจของเด็กๆในหมู่บ้าน เพราะความเรียบร้อยและตีสนิทกับเด็กๆ(ที่มีของกินในมือ)ได้เนียนมากๆ เห็นเป็นส่ายหางดิกๆ รี่เข้าไปประจบเขา เจอลูกอ้อนคุณเธอซีอิ๊วเด็กๆเป็นอันแพ้มันทุกราย คนไหนก็รู้จักมัน ขี่จักรยานผ่านหน้าบ้านแทนที่จะทักทายคนในบ้าน เป็นร้องเรียก “ ไง ซีอิ๊ว” เป็นงั้นซะ เพราะลักษณะรูปร่างหน้าตาของมันที่ทำให้คนจำได้ แถมชื่อก็ไม่เหมือนใคร ที่สำคัญมันไปสร้างความคุ้นเคยกับเขาไปทั่ว ที่มันคิดจะหาผลประโยชน์จากเขานะอันนี้ก็ไม่รู้ว่าสุนัขมันเลียนแบบคน หรือคนเลียนแบบสุนัขก็ไม่รู้นะ
ไม่มีใครในบ้านตำหนิมันหรอก ที่มันเป็นสุนัขอ่อนแอ ทำตัวเป็นสาวช่างฝันวันๆยืนเหม่อ หมอบหลับตาพริ้มยิ้มหวาน ไม่พาลเห่ากัดใคร ดีเสียอีกที่มันเป็นมิตรกับผู้คน แขกไปใครมามันก็ต้อนรับอย่างดี ส่ายหางริกๆรี่เข้าไปดมๆตอดๆเขาอ้อนกันเต็มที่ล่ะ ไม่เห็นต้องเลี้ยงสุนัขไว้เฝ้าบ้านไว้เห่าไว้กัดใครเลย ถ้ามันดุล่ะ ก็กลายเป็นภาระเราอีก ที่ต้องคอยระวังระไวไม่ให้มันไปกัดงับขาใครเข้า เรามีคุณเธอซีอิ๊วไว้เป็นเพื่อน เลี้ยงไว้ให้เบิกบาน นับมันเป็นอีกตัวหนึ่งของครอบครัว ไว้เป็นพนักงานต้อนรับก็ได้ เป็นพี่เลี้ยงไว้เล่นกับหลานก็ได้ เป็นเทศบาลเก็บกวาดของกินเหลือก็ยังไหว แถมยังขี้เล่น ชอบหยอกไก่ด้วย ทำเป็นวิ่งไล่ตะพือฝูงไก่ให้ตกใจ ยามเมื่อไก่ขึ้นมายืนสง่าบนชานบ้าน คุณเธอซีอิ๊วนี่แหละช่วยไล่ตะเพิดเพื่อไม่ให้ขี้รดเรือนเจ้าของ มันไม่เคยกัดไก่ แค่ไล่หยอกเล่นๆ แต่ดูเหมือนจริง มิน่าล่ะถึงมีสำนวน สุนัขหยอกไก่ เห็นของจริงเข้าแล้วที่ว่า มันทำเล่นๆแต่ดูจะจริง พอดูว่ามันจะเอาจริงแต่มันก็เอาเล่นๆซะงั้น ไม่แน่ถ้าไก่พลาดท่ามันก็จัดการซะขนหลุดล่ะ
ไม่รู้สุนัขเลียนแบบคน หรือคนไปเลียนแบบพฤติกรรมสุนัขก็ไม่รู้ล่ะ
อะไรจะเกิดในอนาคตก็ช่างมัน กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหมือนกัน ว่าวันหนึ่งอาจต้องสูญเสียเสียคุณเธอซีอิ๊วไปก็ต้องทำใจกันหน่อย แต่อย่างไรก็ตาม ณ วันนี้คุณเธอซีอิ๊วยังอยู่กับพวกเราดีอยู่ เป็นเพื่อนอีกตัวที่น่ารักน่าหมั่นไส้ของครอบครัวเรา มันทำให้พวกเราได้มีรอยยิ้ม รอยย่นจากการหัวเราะ ตลอดจนความสุขในบ้านดี คุณเธอซีอิ๊วเองก็ระรื่นสุดฤทธิ์ ก็หวังเพียงแต่ให้มันอยู่กับครอบครัวเราไปนานๆหน่อยละกัน เลี้ยงดูแลมันไปพร้อมๆกับเจ้าฮอนด้านี่แหละ ให้สุนัขช่วยเลี้ยงลูกคน ให้อายุมันแก่แซงฮอนด้าไปเลยดีกว่า
บ้านนี้ไม่อยากได้ถังน้ำกับเสื่อนะคะ ไม่ต้องเอามาหาแลกสุนัขดำหรอก!