ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อนะค่ะ) ตอนนี้บนโต๊ะเริ่มมีอาหารที่ทยอยมาวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ทั้งหมดเริ่มนั่งกินไป วิเคราห์พี่รหัสของแพมไปเรื่อยๆ จนข้าวกล่องที่วางอยู่เริ่มพร่องลง “แพมๆ ข้างล่างมีกระดาษพับอยู่ด้วยหละ เปิดอ่านเร็ว” ไว้เท่าความคิด ดรีมที่นั่งอยู่ข้างๆแพม ก็เอื้อมมือไปหยิบกระดาษพร้อมกับอ่านขึ้น “ 'ทานอิ่มแล้ว เย็นนี้อย่าลืมไปประชุมเชียร์นะครับ' ว้าว ยัยแพม พี่แกน่ารักจังเลย เราอยากเห็นตัวเป็นๆแล้วสิ ตื่นเต้นจังเลย” “นั่นสิดรีม ไม่ใช่ดรีมคนเดียวนะ พวกเราก็อยากเห็น” “อืม แล้วปิ่นกับ แจนได้คำใบ้ว่าอะไรเหรอ” “ของเรานะ ได้คำใบ้ว่า ชอบกินอ้อยหละดรีม” “อืม พี่รหัสของแจนชื่อช้างป่าว หรือว่า เค้ามีแฟนชื่ออ้อย หรือว่าเค้าชื่ออ้อย” “เดียวนะ เราว่าเรานึกออกแล้วหละ แจน พี่รหัสแก ต้องเป็นพี่พลาย แน่ๆเลยเพราะว่าตอนเข้ามาใหม่ๆ เราเห็นพี่พลายแกซื้อของที่ร้านพี่น้ำอ้อยทุกวันเลย เพราะว่าพี่แกชอบพี่น้ำอ้อย” อบต.ในอนาคตวิเคราะห์อย่างเห็นภาพ “เออ จริงๆด้วยว่ะ ลืมไปได้ไงเนี่ย ขอบใจมากเลยนะดรีม ถ้าไม่ได้ทั้งดรีม ทั้งปิ่น เราคงต้องโดนทำโทษแน่ๆเลย” ว่าแล้วหญิงสาวก็กินส้มตำอย่างมีความสุข ปล่อยให้อีกสองสาว นั่งหาคำตอบกันต่อไป “แล้วของปิ่นหละได้อะไร” “สาวหล่อ ของภาค เราก็เห็นว่ามีสาวหล่ออยู่ตั้งหลายคน แต่คิดไม่ออกซะทีหละ” ปิ่นพูดขณะที่มือเอื้อมไปจิ้มไก่ “เราว่า มันต้องมีคนหนึ่งที่หล่อ แล้วก็เป็นที่กรี๊ดของสาวๆในภาคสิ คิดออกมะ” “อืม มีก็มีอยู่นะ แต่ เราไม่แน่ใจเลยหละ” “งั้นก็ลองๆไปหาดูก่อนไหมละ แล้วค่อยๆคิดดู” หลังจากที่พูดคุยกันได้พักใหญ่ๆ อาหารที่สั่งไปก็เริ่มทยอยมาเสริฟ   เริ่มจากส้มตำ ไม่ว่าจะเป็นตำไทย ตำปูปลาร้า ตำไทยใส่ปู ก็เริ่มเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ตามมาด้วยลาบหมู น้ำตกไก่ย่าง ปิดท้ายด้วย ตับหวาน “นี่ พวกหล่อนสั่งมากันซะเยอะขนาดนี้จะกินหมดเลย” เพื่อนชายหน้าสวยกล่าวขึ้น ขณะที่ตักส้มตำเข้าปาก “แหม เอ็มมี่ มีแกคนเดียว ก็สวาปามไปเท่าไหร่แล้ว นี่ถ้าไม่สั่งเยอก็ไม่พอแกกินสิ จริงมะ ดรีม” “ว้าย ดูพูดเข้านะฝน คนอื่นมองชั้นเสียหมด อย่าไปเชื่อฝนมันนะ เราอ่ะ ตัวเล็ก กินก็ไม่จุหรอก” “งั้นทุกคนคอยดูเอาเองนะ ว่าแม่เอ็มมี่เนี่ยกวาดเรียบทุกจาน” ฝนพูดพลางตักส้มตำเข้าปาก “แหม ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก” ไม่พูดเปล่าเพื่อนชายหน้าสวยก็จิ้มน้ำตกไก่ย่างเข้าปาก พร้อมกับข้าวเหนียว อาหารบนโต๊ะหมดไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งหมดโต๊ะ ก็เป็นเวลาเรียกเก็บเงิน เด็กสาวลูกเจ้าของร้าน ผมสีแดง ใส่เสื้อยืดรัดรูป อวดร่างสวยตามพิมพ์นิยม กางเกงขาสั่น อวดขาเรียวสวย เดินกรีดกรายเข้ามาพร้อมทั้งกดเครื่องคิดเลข “ทั้งหมด 355 บาท” “น้องๆ หาร 6 ให้พวกพี่ด้วย” เพื่อนชายหน้าสวยหันไปบอก “คนละ 59 .16 ค่ะพี่” เด็กสาวพูดพร้อมกันหันเครื่องคิดเลขไปให้ดู “งั้น ในฐานนะที่ฉันสวาปามไปเยอะ จะออกให้ 60 เลยแล้วกัน” “แหม ที่อย่างงี้หล่อนยอมรับนะ ว่าสวาปามไปเยอะ” ฝนพูดขณะที่ยื่นเงินไปทางดรีม ที่กำลังรวบรวมเงินจากเพื่อนๆอยู่ “อ่ะ แน่นะ ฉันมันพวกยอมรับความจริงเสมอ ไม่เหมือนคนบางคน” เพื่อนชายหน้าสวยไม่พูดเปล่า แต่กลับส่งสายตาพิฆาตไปยังคู่กรณี “นี่แกสองตัว เอ้ย สองคนจะกัดกันอีกนานไหมเนี่ย” ดรีมที่นั่งอยู่ข้างกับแพม พูดขึ้น ทำให้ศึกน้ำลายครั้งนี้จบลง ด้วยการที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากสงครามน้ำลาย มีแต่สายตาพิฆาตที่ส่งมาถึงกันเท่านั้น เป็นสายตาที่บ่งบอกว่า ฝากไว้ก่อนเหอะ แล้ววันหน้าจะมาเอาคืน “น้องค่ะ ทั้งหมด ไม่ต้องทอนนะค่ะ” ดรีมพูดขณะส่งเงินไปยังเด็กสาวที่กำลังรอรับเงินค่าอาหารอยู่ เด็กสาวนับเงินนับเงินก่อนเดินออกจากโต๊ะ พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ “แหม แม่คุ๊ณ ทำไมต้องทอนด้วยย่ะ ก็หล่อนนะให้เงินไปพอดีไม่ใช่เหรอไง” เพื่อนชายหน้าสวยท้วงขึ้น เมื่อเด็กสาวเดินหันหลังกลับไป “แหม ก็ทำให้มันขำๆเท่านั้นเอง” ดรีมพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะ และสำรวจดูว่าทุกคนไม่ได้ลืมอะไรไว้บนโต๊ะก็เดินนำหน้าออกไป ตอนนี้ทางหน้าร้านมีกลุ่มนักศึกษาเพียงเล็กน้อย ยืนรอต่อคิวอยู่ด้านหน้า 3 – 4 กลุ่ม (มีต่อค่ะ) จากคุณ : oreocream - [ 19 มิ.ย. 49 20:25:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนเย็น แพม ปิ่น และแจน ไปยังอาคารกีฬาในร่ม เพื่อที่จะไปซ้อมเชียร์ เมื่อทั้งสามเดินเข้ามาถึงด้านในก็พอมีคนเข้ามานั่งบ้างแล้วประปลาย รุ่นพี่ไม่ว่าจะเป็น ปี2 ปี3 และปี4 เข้ามากันบ้างแล้ว ส่วนมากจะมานั่งคุยรวมๆกับน้องๆ บ้างก็ยืนจับกลุ่มคุยกันระหว่างที่รอเวลาให้น้องปี1 มาครบ จนเวลาผ่านไปได้ 20 นาที พวกรุ่นพี่ก็เรียกน้องๆเข้านั่งให้เป็นแถวแบบเมื่อวันแรกที่เรียกประชุม ประธานคณะขึ้นมาพูดเรื่องเกี่ยวกับการซ้อมเชียร์ เพื่อที่จะแข่งกีฬาภายในของทางมหาวิทยาลัย ที่กำลังจะมีขึ้นก่อนสอนกลางภาค หลังจากพูดเรื่องนี้เสร็จ พี่ๆกลุ่มที่เป็นแกนหลักก็ขึ้นมาเริ่มซ้อมเพลงเชียร์ เสียงเพลงดังขึ้น ทุกคนที่นั่งอยู่ในอาคารเหมือนต้องมนต์สะกดให้เคลิ้มไปกับความพร้อมเพรียงของรุ่นพี่ปี 2 ที่ขึ้นมาร้องและท่าประกอบของเพลง เพลงแล้วเพลงเล่า หลังจากที่ซ้อมเชียร์เป็นอันที่เรียบร้อยแล้ว ประธานคณะก็ขึ้นมาพูดถึงเรื่องการเปิดตัวพี่รหัสที่จะถึงในวันศุกร์นี้ ว่าให้น้องๆเริ่มทยอยส่งรายชื่อพี่รหัสของตัวเองใส่กล่องที่ตั้งไว้ทุกครั้งที่เข้ามาซ้อมเชียร์ พร้อมกับเขียนชื่อพร้อมกับรหัสนักศึกษา และภาควิชาที่ตัวเองเรียน หลังจากพูดเรื่องนี้จบก็ปล่อยให้น้องๆกลับบ้านโดยนัดเวลาซ้อมอีกในวันพรุ่งนี้ “แจน เอาชื่อพี่รหัสไปส่งยัง” แพมหันมาถาม “เรียบร้อยแล้ว ที่นี่ก็เหลือแต่วันศุกร์เปิดตัวพี่รหัส เห็นว่าจะไปรับน้องกันที่ระยองด้วยหนิหน่า” “ก็ดีนะ เราอยากไปเที่ยวทะเลมากๆเลยหละ” ปิ่นพูดขณะที่มือก็ยังเขียนชื่อพี่รหัสตัวเองลงในกระดาษ “ปิ่น เขียนลงไปแน่ใจแล้วเหรอว่าเป็นพี่เค้า” แจนท้วงขึ้น “ก็ไม่แน่ใจหรอก แต่ไม่รู้จะยังไงแล้ว”เจ้าของกระดาษพูดขึ้นอย่างไม่สนใจแล้วก็เดินเลยไปยังกล่องรับรายชื่อ “ไม่แน่ใจแล้วจะเขียนไปทำไมหละปิ่น” แพมหันมาถามด้วยความสงสัย “แหม ก็เขียนส่งไปก็ยังดีกว่าไม่เขียนส่งแล้วโดนทำโทษไม่ใช่เหรอ” ปิ่นเพชรมองหน้าเพื่อนทั้งสอง และแล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผ่านไปได้ 1 อาทิตย์ วันนี้ก็ถึงวันสุดท้ายที่ต้องส่งรายชื่อพี่รหัส และเปิดตัวพี่รหัสในตอนเย็น ทั่วทั้งคณะและตึกเรียนตอนนี้เหมือนเป็นสถานที่ร้าง เพราะ ไม่ว่าจะเป็นพี่ปี 2 ปี3 หรือปี4 ต่างก็ไปรวมตัวกันอยู่ที่อาคารกีฬาในร่ม โรงอาหารที่ทุกครั้งต้องเต็มไปด้วยนักศึกษาก็เหลือเพียงนักศึกษาจากต่างคณะ หรือไม่ก็เป็นพวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วนั่งรอเวลาเตรียมดูการเปิดตัวพี่รหัสและการทำโทษน้องๆ “เอ้าแพม ตกลงเธอจะมั่วใส่ชื่อพี่รหัสเหมือนกับยัยปิ่นป่ะ” แจนถามขึ้นขณะที่กำลังเตรียมตัวไปที่อาคารกีฬาในร่ม “เออ ก็คงต้องมั่วไปแล้วหละ ปิ่น ปิ่นว่าเราน่าจะใส่ชื่อใครลงไปดีหละ” แพมหันไปขอความเห็นจากเพื่อนสาว “เออ อันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะใส่ชื่อใครลงไปดี งั้นก็มั่วเอาแล้วกันนะแพม เหมือนเราไง” ปิ่นเพชรตอบไปขณะที่ยังจับจ้องไปที่โทรศัพท์รุ่นใหม่ที่เจ้าตัวเพิ่งถอยมาได้ไม่กี่วัน “เอางั้นเลยเหรอ” แพมพูดอย่างไม่มั่นใจตัวเองว่าจะใส่ชื่อใครลงไปดี สุดท้ายแพมก็ใส่ชื่อของพี่โจลงไปในกระดาษ 'เจ้าประคู้ณ ขอให้ลูกมั่วได้ถูกด้วยเถอะ สาธุ’ “เฮ้ย แพม แกของขึ้นเหรอไง อยู่ๆก็ยกกระดาษขึ้นมาจบซะสูงเลย” แจนถามขึ้นเมื่อหันมาเห็นแพมกำลังหลับตาอธิษฐานกับกระดาษ “เปล่าๆ อ่ะไปกันได้ละ” ว่าแล้วก็หันไปหยิบกระเป๋ากับหนังสือเรียนแล้วเดินนำหน้าเพื่อนๆไป ที่อาคารกีฬาในร่มตอนนี้เต็มไปด้วยนักศึกษา ทุกคนก็ต่างมารอลุ้นว่าชื่อที่ตัวเองเขียนส่งไปจะถูกหรือไม่ บ้างก็นั่งจับกลุ่มคุยกันเรื่องพี่รหัส พอได้เวลานัด พี่ประธานก็เดินขึ้นไปยืนตรงกลางพร้อมกับพูดคุยกับทุกคนเหมือนๆที่ผ่านมา พร้อมทั้งพูดคุยเรื่องกำหนดการรับน้องที่จะเกิดขึ้นในวันศุกร์ เสาร์ และ อาทิตย์ ของสัปดาห์หน้า จากเรื่องนี้แล้วพี่ประธานก็ยังพูดถึงเรื่องการแข่งเชียร์ที่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าหลังพูดจบก็เป็นพิธีประกาศชื่อพี่รหัส พิธีการเริ่มจาก พี่ๆออกมายืนล้อมกลุ่มน้องๆ พร้อมกับร้องเพลงบูมประจำคณะ หลังจากจบเพลงบูมแล้ว พี่ๆก็ให้น้องที่ถูกประกาศรายชื่อ ออกไปยืนด้านหน้า คนที่เหลือก็นั่งรอลุ้นว่าชื่อของตัวเองจะถูกประกาศเมื่อไหร่ เพราะถ้าไม่มีชื่อ แสดงว่ากระดาษที่ส่งไปเป็นคำตอบที่ผิด พี่ๆจะเลือกออก และน้องจะได้ตั้งแถวอีกแถว ส่วนคนที่ไม่ได้ส่งชื่อ ก็จะถูกคัดออกไปอยู่อีกแถวเพื่อรอเวลาการทำโทษ และแล้วเวลาแห่งการรอคอยของทั้งสามสาวก็เริ่มขึ้น เมื่อพี่ประธานประกาศชื่อของแจนออกมา และเหมือนกับเป็นโชคของแจน ที่ได้ไปอยู่กลับคนกลุ่มแรก ซึ่งผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วแต่ยังมีสมาชิกอยู่ไม่ถึงครึ่งของที่มีอยู่ ชื่อต่อมาที่ประกาศเป็นชื่อของปิ่น “แพม ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ไม่น่าเชื่อเลย” พูดจบปิ่นเพชรก็ร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ที่ตัวเองไม่ต้องไปอยู่กลุ่มที่สองที่จะโดนทำโทษ “ปิ่นเก่งหนิหน่าที่รู้ว่าพี่รหัสตัวเองเป็นใคร”แจนพูดขณะที่ปิ่นเดินเข้ามาที่กลุ่ม พร้อมทั้งกอดแจน “อืม เราสงสัยพี่โมมานานแล้ว เห็นชอบมาถามโน่นถามนี่เราเรื่อยเลยเราเลยคิดว่าพี่เค้าแน่ๆเพราะมา Take เราบ่อยเหลือเกิน” ปิ่นเพชรพูดไปก็เช็ดน้ำตาไป “ที่นี่ก็เหลือยัยแพมนะ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง” แล้วแจนก็หันไปดูแพมที่นั่งอยู่คนเดียวอย่างกระวนกระวายอยู่เพราะเพื่อนสนิททั้งสองคนที่ประกาศรายชื่อแล้ว ได้อยู่ในกลุ่มที่ผ่าน และแล้วนาทีที่ตัดสินก็มาถึงเมื่อพี่ประธานประกาศชื่อของแพม ออกมา และผลก็คือ แพมได้ไปยืนอยู่กับกลุ่มของแจนและปิ่น หลังจากประกาศชื่อเสร็จ แพมก็วิ่งไปกอดเพื่อนทั้งสอง “มือแกเย็นมากเลยแพม” แจนพูดพร้อมกับจับมือของแพมไว้ “แล้วตกลงแพมเขียนชื่อใครลงไปในกระดาษเหรอ” ปิ่นถามขึ้น แต่ยังไม่ได้คำตอบกลุ่มปีสองก็เดินเข้ามา พร้อมกับส่งผ้าปิดตาให้น้องๆและพาน้องๆที่ตอบถูกไปยังอีกห้อง ระหว่าทางเดิน พี่ๆก็ได้ร้องเพลงคณะ และเมื่อเสียงเพลงดังขึ้น น้องๆที่อยู่ในแถวบางคนก็ร้องตาม จากที่ร้องกันไม่กี่คนก็เปลี่ยนเป็นร้องทุกคน น้องแต่ละคนที่ตอบถูก ต่างพากันจับมือต่อมือเดินตามพี่ไปเรื่อยๆจนถึงห้องประชุมใหญ่ ภายในห้องเพียงแค่จุดเทียนไว้ตามจุดต่างๆ ตรงกลางของห้องถูกวางด้วยบายศรีขนาดใหญ่ รอบมีเก้าอี้วางไว้ เมื่อน้องเริ่มเดินเข้ามาด้านใน พี่ๆที่นั่งรออยู่ก็เริ่มร้องเพลงรับขวัญน้อง   ‘... โอ...ละโอ้ละเน้อ โอ่น้อง เอย... ลา... โอ้..น้องเอ๋ย พี่นี้รักทรามเชย จะมิเลยแรมไกล รักเจ้า ดังดวงใจมิคลายหน่ายนา ลา... พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเข้าเป็นขวัญจิต จะรักดังชีวิต ใจคิดกรุณา ลา... ขอจงหายโศก พ้นภัยหายโรค ให้มีโชคนะน้องยา จะเอา ด้ายยาวขาวบริสุทธิ์ ลา... พันมัด ผูกไว้ที่ข้อมือของเจ้า ลา... เหมือนดังใจพี่ผูกพันเจ้าไว้ไม่หน่ายหนี เออ...เอ้อ ใจผูกพัน ลา... ลา... ‘ เสียงเพลงดังตามกันมาจากด้านต่างๆ น้องกลุ่มแรกที่พี่พาเดินเข้ามา ได้ถูกจัดให้นั่งล้อมวงอยู่ตรงกลาง โดยที่ยังไม่ได้ถอดผ้าผูกตาออก เสียงเพลงเริ่มดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย พี่ๆทุกคนช่วยกันร้อง หลังจากนั่นไม่นานพี่ๆก็เริ่มมาแกะผ้าผูกตาออก เมื่อแกะผ้าออกหมดแล้วพิธีการก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยเริ่มจาก ให้น้องๆเดินแถวมเข้าไปหาพี่ๆที่นั่งอยู่ พี่ๆได้ทำการรับขวัญน้อง พี่บางคนก็หยิบเอาด้ายที่ถักไว้อย่างสวยงามออกมาผูกให้น้อง พี่บางคนก็ใช้ด้านที่เป็นสีๆผูกให้น้อง พี่คนไหนที่ไม่เตรียมไว้ก็ใช้ด้ายขาวธรรมดาที่ช่วยกันทำผูกให้กับน้องๆ พร้อมทั้งรวมอวยพรน้อง        ******* โปรดติดตามตอนต่อไป ******* จากคุณ : oreocream - [ 19 มิ.ย. 49 20:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหอๆ ต้องขออภัยพี่ๆนักอ่านทุกท่านเลย ที่อยู่ๆก็หายไปนานเหลือเกิน ช่วงนี้เพิ่งเปิดเรียนค่ะ แต่ รายงานก็มาซะแล้ว เลยต้องปั่นรายงานก่อนที่จะปั่น นิยาย ไม่ว่ากันนะค่ะ  มาตอบกระทู้ตอนที่แล้วดีกว่านะค่ะ คุณ Bangkokian : ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ คุณ an_an_ant : ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะค่ะ พี่หมอลู : อิอิ น่าอิจฉาเนอะ ไม่รู้ว่าทำบุญมาด้วยอะไร ถึงได้ดั่งใจอย่าง งี้ พี่เม : แหม พูดซะตัวเองแก่ไปแล้วเลยอ่ะพี่ พี่จูนิ : เชิญเลยค่ะ คุณ :::อาราเร่::: : ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ คุณมิรันดา (แสนเหงา) : เหอๆ ขอโทษนะค่ะ ที่เพิ่งเอามาลง ยังไงตามอ่านต่อได้เลยนะค่ะ คุณ scottie : หวังว่าตอนนี้คงปรับปรุงให้ดีกว่าตอนที่แล้ว แล้วนะค่ะ คุณ i_tua_yung : อะไรกัน โตป่านนี้ละ ทำไมยังต้องตรวจชุดกันอีก ไม่ไหวๆ ตอนนี้เราต้องเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นผู้ใหญ่  (-"-) ===> บ้าไปแล้ว คุณ คุณพีทคุง (พิธันดร) : หวังว่าตอนนี้จะไม่ทำให้พี่มึน แล้วนะค่ะ คุณปิยะรักษ์ : แหมๆ ขอบคุณนะค่ะ ที่ยังจำเรื่องเก่าเมื่อครั้งกรุงศรีฯ ยังไม่แตกได้ พี่นกขา :  เหอๆ พูดจนน้องสำนึก (ที่จะดองต่อเลย) อิอิ พี่นกอ่ะอย่ามันแต่เชียร์ทีม เพลินจนลืมเอานิยายมาลง (อย่ามาเปิดโรงดองแข่งกะอ้อมนะ) อันนี้เป็นลิงค์ตอนที่แล้วนะค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4398461/W4398461.html ส่วนตอนที่ 3 ก็คงต้องรอก่อนอีกเช่นเคย เพราะรายงาน มันจะมีเข้ามาทุกอาทิตย์ อ่ะคะ เป็นงานอาทิตย์ต่ออาทิตย์  ยังไงก็ + คิดถึง คนอ่านเสมอนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 20:38:55 แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 20:38:01 จากคุณ : oreocream - [ 19 มิ.ย. 49 20:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านแล้วนึกถึง ตอนรับน้องของตัวเองเลยดีจัง อยากกลับไปทำอีกอ่ะ จากคุณ : keroobob - [ 19 มิ.ย. 49 20:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รับน้องเป็นอะไรที่สะใจมากกกๆ จากคุณ : Roy_พิม - [ 19 มิ.ย. 49 22:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นึกถึงแต่ก่อนตอนเตรียมพิธีรับน้อง เหนื่อยมากๆๆๆ แต่พอมันจบไปแล้วก็ยิ้มได้ทุกที... จากคุณ : Bangkokian - [ 20 มิ.ย. 49 07:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 20 มิ.ย. 49 10:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โรงเรียนผมมีการรับน้องปีนี้เป็นปีที่ 2 แล้วครับ เป้นการรับน้องตามแผนการเรียน ม.ปลาย ดูๆ ก็สนุกและน่ารักดี จากคุณ : GTW - [ 20 มิ.ย. 49 11:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พี่โจเหรอ...โหะๆ อยากจะบอกว่าฉันไม่เคยรับน้องแบบแสนดีแบบนี้เลยว่ะ จากคุณ : Wild Monkey - [ 20 มิ.ย. 49 18:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รับน้องได้น่ารักจัง ทำไมที่ม.ของพี่ มันมีแต่ระเบิดลงให้น้องได้สยองกันวะ จากคุณ : เม-ดา - [ 21 มิ.ย. 49 08:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทำไมต้องร้องไห้นะ? จากคุณ : scottie - [ 21 มิ.ย. 49 22:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : JADAKISS - [ 22 มิ.ย. 49 10:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คิดถึงตอนที่ตัวเองเป็นน้องใหม่เมื่อปีที่แล้ว อิอิ   จากคุณ : อุณากรรณ - [ 28 มิ.ย. 49 16:22:46 ]