PANTIP.COM : W4471826 "หควิ" [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 4

ผืนโลกแม้จะอบอุ่นแต่ก็เต็มไปด้วยภยันตราย
กาลเวลาวันผ่านไป นกทั้งสองก็ยังคงเป็นคู่กัด ต่อล้อต่อเถียงกันทุกวัน จนกระทั่งในยามพลบค่ำของวันหนึ่ง เจ้าขุนทองร้องโหวกเหวกโวยวายฟังไม่ได้ศัพท์สำเนียง เข้าใจว่ามันคงจะทะเลาะกับหควิอีกแล้ว แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่.....

เป็นคราวเคราะห์ของนกทั้งสอง เมื่อ “ใจสิงห์” แมวพันธุ์ทางจอมเจ้าเล่ห์บุกรุกเข้ามาในบ้านยามที่ไม่มีคนอยู่ มันคอยแอบจ้องเจ้านกสองตัวนี้อยู่นานแล้ว และเมื่อสบโอกาสมันจึงไม่พลาดที่จะเข้าจัดการเหยื่อ

“แมวๆ ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยด้วย!!”
ขุนทองร้องตะโกนเป็นภาษามนุษย์ แต่ ณ วินาทีนั้นไม่มีใครหน้าไหนที่จะช่วยมันได้ ใจสิงห์พุ่งกระโจนลงมาจากต้นไม้สอยกรงนกตกลงมากองกับพื้น มันค่อยๆเอามือบรรจงแง้มเปิดประตูกรงอย่างช้าๆ แม้ขุนทองจะดิ้นรนสู้สุดชีวิต แต่ด้วยความที่มันเป็นนกบ้าน สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดต่ำ ทำให้มันไม่สามารถรอดพ้นจากเงื้อมมือแมวมัจจุราชไปได้ หควิได้แต่เฝ้ามองด้วยความสงสารและหวาดกลัว คิดในใจว่ามันคงจะเป็นรายต่อไป

ใจสิงห์ทึ้งขุนทองซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนสิ้นลม ร่างที่หมดลมหายใจของขุนทองเปรอะไปด้วยเลือด ขนสีดำขลับของมันกระจุยกระจายไปทั่วกรง เมื่อแมวโฉดหนำใจกับเหยื่อรายแรกแล้ว มันก็กระโจนเข้าหากรงของหควิด้วยอาการตระกรุมตระกราม มันพังประตูกรงได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

ใจสิงห์พุ่งมือขวาเข้าตะปบ แต่หควิก็พุ่งหลบได้ทัน ทั้งคู่ต่อสู้แลกอาวุธกันอย่างดุเดือด ฝ่ายหนึ่งจ้องจะเอาชีวิต ขณะที่อีกฝ่ายหนึ่งพยายามจะเอาชีวิตรอด หควิแม้จะเป็นนกที่คล่องแคล่ว แต่การอยู่ในกรงก็ทำให้มันเสียเปรียบไม่น้อย ลำตัวของมันถูกกรงเล็บแมวข่วนถลอกปอกเปิกหลายแผล

และในที่สุดหควิก็พลาดท่า ใจสิงห์ใช้ 2 มือตะปบตัวของหควิเอาไว้ได้อย่างแน่นหนา พร้อมๆกับยื่นหน้าเข้ามาหวังจะใช้ฟันขม้ำเข้าที่ซอกคอเหยื่อ ลมหายใจฟืดฟาดกระชั้นเข้ามาเป็นระยะๆ จนกระทั่งถึงระยะอันตราย หควิรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายใช้จงอยปากอันแหลมคมฉกเข้าที่ตาของใจสิงห์อย่างจัง ความเจ็บปวดทำให้เจ้าแมวผงะและเผลอปล่อยมือทั้งสองออก เมื่อมีจังหวะ หควิจึงรีบพุ่งหนีออกจากกรงอย่างรวดเร็ว มันบินทะยานขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิต เลือดของมันไหลหยดติ๋งๆร่วงหล่นเป็นทาง และแล้วมันก็ได้อิสรภาพคืนมาอีกครั้ง

ทั้งๆที่กำลังบาดเจ็บ แต่หควิก็บินทะยานสูงขึ้นไปๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย สำหรับมันแล้ว แม้อากาศข้างบนจะหนาวเหน็บเพียงใด แต่มันก็รู้สึกอุ่นใจมากกว่า มันบินทะยานเหนือเมฆขึ้นไปอย่างไม่หยุดหย่อน ราวกับว่ามันกำลังจะบินทะลุชั้นบรรยากาศหลบหนีออกไปให้พ้นจากโลกนี้ แต่เมื่อมาถึงขีดจำกัดแล้ว มันก็ทำได้แค่บินตะเกียกตะกายอยู่กับที่ซ้ำไปซ้ำมาเป็นเวลานานแสนนาน จนกระทั่งเครื่องบินลำหนึ่งซึ่งแล่นผ่านมาอย่างรวดเร็วชนกระแทกหควิเข้าอย่างจัง เจ้านกที่พึ่งจะชื่นชมเวลาแห่งอิสรภาพได้ไม่นานนัก ก็หมุนดิ่งร่วงผล็อยลงมาสิ้นใจอยู่บนพื้นดิน

“พั่บๆ ......”
แม้ในวาระสุดท้าย ปีกของมันก็ยังคงขยับเหมือนว่ามันกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

“อิสระ..........”
คือคำพูดสุดท้ายก่อนที่ตาของมันจะค่อยๆหรี่ลง

………………………………………..

จากคุณ : เบอท (albertpotjes) - [ 21 มิ.ย. 49 02:22:55 ]