ความคิดเห็นที่ 1 "แม่คะ แม่เคยคิดไหมคะ ว่าทำไมคุณพ่อถึงเป็นคน มองโลกในแง่ดีนัก"          หญิงสาวถามขึ้นในขณะที่เดินเข้ามานอนเป็นเพื่อน มารดา ที่ถึงแม้ดวงใจจะบอบช้ำมากเพียงใด ก็ยังคงมีทีท่า ของความเข้มแข็งซุกซ่อนอยู่เสมอ          "ทำไมถามอย่างนั้นล่ะลูก"         "ไม่รู้สิคะ บางครั้งหนูก็อยากจะเป็นให้ได้แบบนั้น บ้าง"       "ผู้ชายที่ขับรถสปอร์ตสีแดงคันนั้นเขาถามลูกเหรอ"         "ทำไมแม่ต้องคิดว่าเป็นเขาล่ะคะ"          "เปล่าหรอก ก็เห็นคุยกันอยู่นานสองนาน"        มารดาของเธอยิ้มบางๆพร้อมดวงตาที่เป็นประกาย เล็กน้อยเมื่อพูดถึงบิดาไม่ว่าจะในความทรงจำใด     "แม่ว่าพ่อเขาก็คงอยากจะขอบคุณผู้ชายคนนั้นที่ทำให้ เขาคิดอะไรได้มากมาย มนุษย์เราหลายครั้งก็กระตุ้นความ คิดส่วนดีในจิตใจเราไม่ได้หรอกลูก ถ้าเพียงแต่เราไม่ได้ สัมผัสกับมันด้วยตัวเอง"         "พ่อรู้จักเขาเหรอคะ?"           “ถ้าคำว่ารู้จัก หมายถึงรู้จักเรื่องราวของเขา ก็ อาจจะใช่ก็ได้มั้ง”            แม่ของเธอยิ้ม รอยยิ้มที่อบอุ่น แม้นจะมีร่อง รอยของความเสียใจ             “ปีที่แล้วได้มั้งที่พ่อเขาได้ยินคนในตลาดเขา พูดกัน ผู้ชายคนนั้น...น้องสาวเขาน่าสงสารเหลือเกินลูก เขามีกันอยู่สองคนพี่น้องกับมรดกตกทอดมานิดๆหน่อยๆ เท่านั้น เห็นว่ายังดูท่าทางหนุ่มอยู่แบบนั้นแต่ทำงานตัวเป็น เกลียวหาเงินเลี้ยงน้อง แล้วก็ไอ้ที่ต้องทำงานนี่แหละ สอง ปีก่อนได้ยินว่าแกทิ้งน้องสาวแกให้อยู่บ้านคนเดียวตัวเอง ไปทำงานจนดึกดื่น มีวัยรุ่นแถวบ้านงัดบ้านเข้ามาข่มขืน”            ฟังได้แค่นี้คนฟังถึงกับเงียบ เกือบลืมหายใจ เบื้องหลังดวงตาเศร้าสร้อยของเขาคือเรื่องราวความเป็น จริงที่โหดร้ายถึงเพียงนี้...             “ตั้งแต่นั้นมาได้ยินว่าน้องสาวคนเดียวกลาย เป็นโรคประสาท ทุกคืนในเวลาห้าทุ่มยี่สิบจะกรีดร้องไม่ เป็นผู้เป็นคน...”          “ทำไมต้องห้าทุ่มยี่สิบคะแม่”          “เวลาเดียวกับที่โดนข่มขืนนั่นแหละ ผู้หญิงที่ โดนทารุณแบบนั้นไม่น่าแปลกหลอกที่จะยังคงเห็นภาพฝัน ร้ายมาตามหลอกหลอน มีเพียงยาเดียวที่จะรักษาได้...คือ พี่ชายคนเดียวของเธอ ผู้ชายคนเดียวที่เธอไว้ใจให้ปก ป้อง เขาจะต้องกลับมาให้ทันเวลานั้น เพียงเพื่อจะมาอยู่ เคียงข้าง นั่นแหละคือสาเหตุที่ว่าทำไมถึงเห็นเขาขับรถเร็ว นักในช่วงนั้น”          “ทำไมเขาไม่เปลี่ยนงานไปล่ะคะ หรืออะไรก็ ได้ให้อยู่ใกล้น้องสาวได้มากที่สุด”          หล่อนถามไปตามใจคิด แต่ก็ได้รับคำตอบ เป็นการส่ายศีรษะเบาๆจากผู้เป็นแม่           “แม่ก็ไม่รู้ เพียงแต่แม่คิดว่าบางทีมนุษย์เราก็ มีทางเลือกเพียงไม่กี่ทางให้เลือกเดินไม่ใช่หรือ"           แม่พูดพร้อมๆกับยิ้มกว้างอีกครั้งอย่างชื่นชมชายผู้ เป็นสามีอย่างที่สุด          "คนบางคนได้รับฟังรับรู้เรื่องราวบางอย่างก็ได้แต่ คิดสงสาร เห็นใจ ในขณะที่คนบางคนฟัง เข้าใจ และนำไป คิดต่อ ใช้ต่อ เหมือนพ่อของลูก พ่อหนูน่ะเก็บไปคิดถึงกับ ก่นด่าตัวเองด้วยว่า ทำไมถึงปล่อยให้อารมณ์และ วัฒนธรรมการขับรถแย่ๆแบบเมืองกรุงแบบนี้กลืนกินความ เป็นตัวเองไปได้ก็ไม่รู้ รถยนต์กับรถพยาบาลมันต่างกัน อย่างนะลูก คือเมื่อไหร่ก็ตามที่มีเรื่องฉุกเฉิน จะไม่มีใครรู้ เลยว่ารถยนต์คันไหนกำลังต้องการความช่วยเหลือ แต่เรา มักรู้เสมอว่ารถพยาบาลคันไหนต้องการจริงไหม”         "ก็..จริงค่ะ"        "แล้วถ้าทุกคนคิดได้แบบนี้ มันจะดีแค่ไหนล่ะลูกที่ ใครไม่รีบก็ไปสบายๆ เพราะเราไม่รู้ว่าคันอื่นนั้นมีธุระจำ เป็นอะไรกว่าเราบ้างมั้ย"       "แต่เราคนเดียวเปลี่ยนแปลงสังคมไม่ได้หรอกนะคะ แม่ เผลอๆเราเปลี่ยนแปลงได้แต่ตัวเองด้วยซ้ำ จะมีใคร บ้างที่ทำได้เหมือนพ่อ และสุดท้ายพ่อก็ตายไปก่อนที่จะ ได้รับรู้เสียอีกว่าจะมีใครบ้างไหมที่คืนกลับสิ่งนั้นกลับไป ให้คนอื่นบ้าง"        "ลูกเอ๊ย คุณพ่อไม่เคยคิดเลยว่าการทำความดีแบบนี้ จะเพื่อเปลี่ยนสังคมแบบที่ลูกคิด แต่ท่านเพียงแค่หวังที่จะ สร้างโอกาสสักหนึ่งในร้อย ที่หากวันใดวันหนึ่งเราแม่ลูก เป็นอะไรไป อาจจะมีคนจำนวนน้อยเหล่านั้นเป็นคนช่วยไว้ ได้ไม่จริงเหรอลูก แม้ว่าเราจะไม่เห็นความดีเหล่านั้นกลับ คืนมา แต่ให้ลูกรู้เถิดว่ามันจะถูกส่งต่อไป แม้จะเป็นแค่ หนึ่งในร้อยก็ตามที"            ใช่ เหมือนผู้ชายคนนั้น              แค่เพียงความเข้าใจเล็กๆน้อยๆจากบิดาของ เธอก็กลับงอกเงยล้ำค่าในจิตใจของเขาได้มากมายเกิน กว่าที่ใครจะคิด               หญิงสูงวัยโอบกอดหญิงสาวไว้แน่นพร้อมๆกับลูบ ศีรษะของเธอบางเบา ที่ถึงแม้เรื่องทุกอย่างจะจบลงที่รอย น้ำตา แต่ก็เป็นรอยน้ำตาบนความทรงจำสวยงาม ที่ผู้ที่ล่วง ลับไปบรรจงสรรสร้างให้มันค่อยๆงดงามในจิตใจมากกว่า            ประโยชน์อะไรที่จะต้องไปนึกน้อยใจที่ความดีนั้น ไม่กลับคืนมา ...ให้มันงอกงามไว้ในใจ และส่งต่อไปในใจ ใครต่อใครอีกหลายคนคงจะเป็นสิ่งที่งดงามยิ่งกว่ากลับคืน มาที่คนเพียงคนเดียวเช่นนี้        ไม่มีสิ่งใดหรอกในโลกนี้ ที่จะเปลี่ยนแปลงสังคมได้ ทั้งหมด แต่อย่างน้อยที่สุด การที่เริ่มต้นจากหนึ่ง ก็ยังดี กว่าการเริ่มต้นจากศูนย์มิใช่หรือ ((จบค่ะ)) จากคุณ : ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว - [ 21 มิ.ย. 49 12:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลิ้งค์ตอนเก่า ตอน พวงมาลัยและรอยยิ้ม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4371862/W4371862.html ตอน หัวใจที่เหมือนกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4396259/W4396259.html ตอน คนคุก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4416493/W4416493.html ตอน เส้นขนานของต้นไม้ต่างสี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4436077/W4436077.html ตอน ใครฆ่าใคร http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4454109/W4454109.html -------------------------------------------------------------- แจ้งข่าว เนื่องด้วยนามแฝง "ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว" เป็นนามแฝงที่ใกล้เคียงและ คล้องกับชื่อว่า "ฟองคลื่น" ซึ่งเป็นนามแฝงของนักเขียนท่านหนึ่งที่มีผลงาน ออกมามากแล้ว จึงขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ชี้แจงว่าไม่ใช่คนเดียวกันแต่ประ การใดนะคะ ^^ ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว ยังเป็นนักเขียนหน้าใหม่เดินเตาะ แตะอยู่ค่ะ และไม่ได้มีเจตนาจะให้เกิดความเข้าใจผิดใดๆเลย จากการได้พูด คุยกับพี่ฟองคลื่นแล้วพบว่าตอนนี้จะขอใช้ log in ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว นี้ต่อไปก่อนเพื่อไม่ให้คนอ่านเกิดความสับสนค่ะ ส่วนจะมีเรื่องเปลี่ยนแปลง นามแฝงที่ใช้ยังไงหรือไม่นั้นจะขอแจ้งให้ทราบอีกครั้งนะคะ ^^ ขอบคุณค่ะ -------------------------------------------------------------------------- สนทนา สวัสดีค่ะ พบกันวันเดิมสำหรับเรื่องสั้นคั่นบรรยากาศชุดดวงดาวสีฟ้าในวันพุธแบบนี้ ขอบคุณทุกคนอ่านและทุกคอมเมนต์ที่เป็นกำลังใจให้เสมอมาค่ะ คุณใบเตยหอม ^^ ขอบคุณที่ช่วยติดตามกันมาตลอดค่ะ สำหรับ ชะตากรรมของตัวละครในเรื่อง คิดว่าเป็นชะตากรรมที่น่าสงสารทุกตัวค่ะ ไม่ว่าจะทั้งตัวเอกสองคน เด็กสาวที่ตายไป ชาวบ้าน พ่อแม่หญิงสาว ทุกคน ต่างมีจุดให้น่าเห็นใจพอๆกันเลยคุณว่าไหมคะ คุณ^Sea^ (suvimon) หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ทำให้คุณรู้สึกว่าโลกใบนี้ โหดร้ายเหมือนเรื่องที่แล้วนะคะ ^^ ดวงดาวสีฟ้าใบนี้ยังมีเรื่องดีๆอยู่อีกมาก เช่นกันค่ะ คุณรอยพิม (Roy_พิม) ^^ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะให้ความรู้สึกเศร้าอีกรึเปล่า นะคะ ขอบคุณค่ะ คุณscottie :) ขอบคุณนะคะ คุณอนงค์นาง มาดูเรื่องของ "คนอื่น" ที่รัก "คนอื่น" มากกว่าตัวเองกัน บ้างนะคะ ^^ ขอบคุณทุกท่านค่ะ พบกันวันพุธหน้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 13:04:51 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 13:03:59 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 13:03:19 จากคุณ : ฟองคลื่น คืนจันทร์ พันดาว - [ 21 มิ.ย. 49 12:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แหมอ่านแล้วรู้สึกดีจัง จากคุณ : Kwan (1688tkw) - [ 21 มิ.ย. 49 18:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ก็ยังเป็นเรื่องดีๆ เหมือนเคยค่ะ เพียงแต่เรื่องนี้งงว่าแล้วหนุ่มรู้จักพ่อได้ไง แค่ขับรถรู้ว่าเขาหลีกทางให้ อย่างดีก็จำรถได้ จากคุณ : scottie - [ 22 มิ.ย. 49 00:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดวงดาวสีฟ้าใบนี้ยังมีเรื่องดี ๆ อีกมากจริงด้วยค่ะ แต่อยากให้มีความสุขมากกว่านี้จังเลยค่ะ ไม่อยากให้สูญเสียอะไรเลย แต่มันก็คงเป็นสัจธรรมมั้งคะ ถ้าอยากได้อะไรมา เราก็ต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง จากคุณ : ^Sea^ (suvimon) - [ 22 มิ.ย. 49 08:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รู้สึกดีจังเลย จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 22 มิ.ย. 49 20:03:06 A:124.120.209.219 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาอ่านค้าบ จากคุณ : peiNing - [ วันสุนทรภู่ 00:01:46 ]