ค่ำลงแล้ว
...........ค่ำลงแล้ว เป็นอีกวันที่รู้สึกเปลี่ยวเหงาอย่างบอกไม่ถูก ราวกับโลกทั้งโลกตกอยู่ในความเงียบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
.........หรืออาจบางที...ใจของเราเองกระมั้งที่ทำให้รู้สึกอย่างนั้น
........ใจที่เปราะบาง...และบอบช้ำ
ซึ่งมันเป็นความรู้สึกอันเป็นสากล และเกิดขึ้นกับทุกผู้คนในโลกนี้........จะต่างกันก็ตรงที่เหตุและปัจจัยให้เกิดอารมณ์ ความรู้สึกเช่นนี้
มองไปรอบๆตัว
..........ดูสิ...ผู้คนมากมายเดินไปมา
..........สีหน้าและท่าทางของผู้คนแตกต่างกันออกไป
...........บางคนดูสีหน้าเอมอิ่ม เปี่ยมความสุขล้น
..........บางคนทอประกายตาที่เปี่ยมความเชื่อมั่น
...... ..บางคนเหมือนอ่อนระโหยโรยแรง
..........บางคนเหมือนมีความหวังอยู่เต็มเปี่ยม
..และหลากหลายอิริยบถ
.......นั่น.........หนุ่มสาวกำลังเดินจูงมือกันไปอย่างมีความสุข
........นั่น..........ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินไปด้วยสายตาวิตกกังวลอะไรบางอย่าง
.........นั่น........กลุ่มคนวัยทำงานเดินคุยกันไปอย่างสนุกสนาน
..........นั่น....กลุ่มนักศึกษากำลังคุยกันไป บ้างก็หยอกล้อกันอย่างมีความสุข...โลกของพวกเขาช่างมีความสุขเสียกระไร
........โลกของแต่ละคนดูแล้วล้วนแตกต่างกันอย่างยิ่ง
........แต่เป้าหมายของผู้คนกลับไม่แตกต่างกันเลย....
.....เพราะผู้คนล้วนแต่แสวงหาความสุขและความสำเร็จให้กับตัวเอง
........อาจบางที....ความเศร้าและเปลี่ยวเหงาก็เกิดขึ้นเพราะสิ่งนี้....เพราะไม่อาจได้มาทั้งความสุขและความสำเร็จ....
........อา...นั่นที่มุมตึกริมถนนนั้น
.........ใครคนหนึ่งกำลังยืนเอามือปิดหน้า ราวกับจะพยายามปกปิดความรู้สึกบาอย่างบนใบหน้าไม่อยากให้ใครเห็น.......
.สิ่งที่เขาปกปิด อาจจะเป็นน้ำตา หรือร่องรอยแห่งความทุกข์อันใหญ่หลวง
...........เขาคงผิดหวังหรือเจ็บปวดจากสาเหตุใดสาเหตุหนึ่ง
............สงสัยยิ่งนักว่า
............ใจของเขาก็เปราะบางและบอบช้ำมากใช่ไหม.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๒๗ มกราคม ๒๕๔๙
แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 49 11:47:40
แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 49 11:44:29
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
22 มิ.ย. 49 11:44:07
]
ค่ำลวแล้ว
