ตอนที่ 1
วันนี้ก็ควรจะเป็นแค่วันธรรมดา ๆ อีกวันในชีวิตที่แสนจะเรียบง่ายของเธอ
แต่แล้ว...เรื่องยุ่งมันก็เกิดขึ้นจนได้ โดยเริ่มจากเสียงเบรกแหลมบาดหูของรถยนต์คันหนึ่ง
จารวีรีบเงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นมามอง ก็เห็นจิระประภา เพื่อนสาวตัวเล็กของเธอเดินหน้ามุ่ยเข้ามาในร้าน
นี่คงมีเรื่องอะไรใหญ่แน่ ๆ เชียว จิ๋วถึงได้เดินผ่านเธอขึ้นไปยังชั้นบนโดยไม่แวะทักทายเธอเหมือนทุกครั้ง
จารวีขยับจะตามไปอยู่แล้วเชียว หากไม่มีผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประตูเข้ามาในร้านเสียก่อน
สัญชาตญาณของแม่ค้า ทำให้เธอพูดทักทายออกไปโดยอัตโนมัติ
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีค่ะ" หญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้านของเธอ มีเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋ม ผมดัดอ่อน ๆ สั้นแค่คอ ดูแสนจะเข้ากั๊นเข้ากันกับชุดสูทสีชมพูที่เธอใส่มาก
เธอยิ้มอย่างเอียงอายส่งมาให้ รอยยิ้มที่ทำให้เธอดูเหมือนเด็กน้อยที่น่าเอ็นดู มากกว่าจะเป็นหญิงสาวที่กำลังจะแต่งงาน
เอ๊ะ...แต่คุณหนูคนนี้อาจจะมาติดต่อทำอย่างอื่นก็ได้นี่ เพราะถึงแม้ร้านของเธอจะชื่อ J-Wedding แต่ก็รับงานหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นงานจัดเลี้ยงต่าง ๆ ถ่ายรูปทั้งในและนอกสถานที่ เช่าชุดแต่งงาน ชุดราตรี ร้านเธอก็รับทำทั้งนั้น
"เชิญนั่งก่อนสิคะ"
สาวน้อยคนนั้นเดินเข้ามานั่งที่โซนรับแขกด้วยท่าทางประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
"ที่ร้านเรามีบริการหลายอย่างให้เลือกนะคะ เราสามารถจัดงานแต่งงาน หรืองานจัดเลี้ยงได้แบบครบวงจร แต่ถ้าคุณจะเลือกใช้บริการอื่น ๆ เฉพาะด้านก็ได้ค่ะ" จารวีส่งแผ่นโบชัวร์สีชมพูอาบมันให้สาวน้อยคนนั้นดู
ระหว่างที่สาวน้อยในชุดสีชมพูคนนั้นกำลังอ่าน ก็มีเสียงของจิระประภาดังลั่น ๆ ลอดมาจากชั้นบนเป็นระยะ ๆ
"แกเอาอีกแล้วนะนังเจ๊น..."
"อีโรคจิต !"
จารวีอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แต่ที่ทำได้...ก็แค่ทำเป็นไม่ได้ยินประโยคร้าย ๆ เหล่านั้น และยิ้ม...ยิ้ม...ยิ้มให้ว่าที่ลูกค้า ที่ดูเหมือนจะสะดุ้งขึ้นมาทุกครั้งที่ได้ยินเสียงแผดร้องของจิระประภา
สักพัก ความวุ่นวายข้างบนก็สงบลง แล้วสาวร่างเล็กผมสั้นก็เดินเร็วเป็นพายุลงมา
จิระประภาชะงักไปนิดนึง เมื่อเห็นหญิงสาวแปลกหน้านั่งมองเธออย่างอยากรู้อยากเห็นที่โต๊ะรับรองลูกค้า
"สวัสดีค่ะ แหม...ขอโทษนะที่เสียงดังไปหน่อย คือ...งานมันไม่ได้ดั่งใจน่ะ ก็เลยต้องวีนกันหน่อย พวกเราถือคติน่ะ ว่างานแต่งของลูกค้าก็เหมือนงานแต่งของเรา..." ใช่สิโดยเฉพาะนังเจนที่นั่งทำหน้าใสซื่อ หนูเปล่านะ เขามาเองอยู่ข้างบนนั่น นังตัวแสบนั่นมันถือว่าเจ้าบ่าวของลูกค้า ก็เหมือนเจ้าบ่าวของมันเองซะด้วยซ้ำ โธ่...นังตัวกินเจ้าบ่าว !
แต่ถึงแม้จะคิดแบบนั้น จิระประภาก็ยังปั้นยิ้มสดใส...ยิ้มเพื่อการค้าบล็อกเดียวกับจารวีไม่มีผิด ให้ว่าที่ลูกค้าของเธอ "คุณล่ะ จะมาเป็นลูกค้าคนใหม่ของเรารึเปล่า เรารับจัดงานแต่งงานแบบครบวงจรเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชุด หน้า ผม เครื่องประดับ อาหาร สถานที่ การ์ด ของชำร่วย รูปถ่าย เรามีบริการทั้งนั้น"
ว่าที่ลูกค้าสาวฟังเพลิน จนกระทั่ง...
"จะจัดงานเมื่อไหร่ แล้วเลือกโปรโมชั่นไหนดี คิดเอาไว้บ้างรึยัง" จิระประภาชักจะติดลมจนแย่งหน้าที่รับรองลูกค้าของจารวีเสียอย่างนั้น เธอนั่งแปะลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ ลูกค้าสาวหน้าใสที่เอาแต่นั่งยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ยิ้มเหมือนเป็นเด็กปัญญาอ่อนอยู่นั่นแหละ ดี...นาน ๆ จะมีลูกแกะโผล่มาให้เชือดซะที
"คือ...จริง ๆ แล้วยังไม่ได้คิดเลยค่ะ คือบ้านดิฉันอยู่แถว ๆ นี้น่ะค่ะ เผอิญผ่านร้านของคุณทุกวัน ก็เลย...ชอบ" แม่ลูกแกะสาวอ้ำอึ้ง
จิระประภายิ้มหวาน...ยิ้มเพื่อการค้าเช่นเคย "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร มาดูก่อนก็ได้ ดูได้ชมได้พี่ไม่คิดตังหรอก"
"แหม...ใจดีจังค่ะ นี่ตอนแรกกิ๊บเดินวนอยู่นอกร้านตั้งนานนะคะ กลัวว่าถ้าเข้ามาแล้วก็ต้องจ้าง ต้องซื้อ ไม่งั้นคงถูกด่าลับหลังตายเลย"
ทั้งจิระประภาและจารวีมองหน้ากันแล้วก็ต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ ก็พวกเธอน่ะนินทาลูกค้าหมดทุกคนนั่นล่ะ ยิ่งประเภทขอมาดูเฉย ๆ นี่จะยิ่งช่วยกันสรรเสริญหนัก
"ไม่หรอกค่ะ เรารู้ว่าลูกค้าทุกคนต้องการแต่สิ่งที่ดีที่สุด ก็คงต้องเลือกมากหน่อย ดูหลายร้านหน่อย เพื่อเอามาเปรียบเทียบกัน เราเข้าใจค่ะ ก็ผู้หญิงเราแต่งงานกันได้หนเดียวนี่คะ" จารวีที่ถูกจิระประภาแย่งหน้าที่ไปเสียนาน ได้โอกาสทำหน้าที่ของเธอเสียที
แม่ลูกแกะสาวยิ้มแป้น ยิ้มแบบที่ทำให้จารวีฝันหวาน ร้านของเราคงได้ลูกค้าแน่แล้ว !
- - - - - - - - - -
อธิปมองเห็นรถคันเล็กตีวงเข้ามาจอดหน้าบ้านแต่ไกล เขาเดินช้า ๆ ลงไปรับว่าที่ภรรยาที่หอบข้าวของพะรุงพะรังลงมาจากรถ
"พี่ช่วยจ้ะ"
กณิกายิ้มแป้น "ขอบคุณค่ะ พี่ใหญ่มารอกิ๊บนานรึยังคะ"
"ไม่นานหรอกจ้ะ ว่าแต่กิ๊บแวะไปไหนมาจ๊ะ" เขาถามก่อนพลิกพวกโบชัวร์ที่กองอยู่บนเก้าอี้ข้างคนขับดู
หญิงสาวแก้มร้อน "คือ...พอดีผ่านน่ะค่ะ เลยแวะดู..."
"ดีจ้ะ เตรียม ๆ เอาไว้ก่อน ใกล้วันงานจะได้ไม่ฉุกละหุก"
กณิกายิ้มประจบ ก่อนจะเข้าไปเกาะแขนอธิปเอาไว้ ระหว่างที่พาเขาเข้าไปในบ้าน เธอก็บอกเล่าถึงความประทับใจในร้านที่เธอเพิ่งแวะไปแจ้ว ๆ
"ร้านนี้เค้าดี๊ดีนะคะ สวยมาก ๆ เลย ตกแต่งแบบยุโรป ดูหรู แล้วก็สะอาดตา พวกพนักงานก็น่ารัก พูดจาดี๊ดี แล้วยังรับจัดการงานแต่งทั้งหมดเลยด้วย กิ๊บว่ามันก็สะดวกดีนะคะ ยิ่งพี่ใหญ่ไม่ค่อยมีเวลาแบบนี้ด้วย..."
อธิปลอบถอนใจ ลงเธอบ่นมาแบบนี้สงสัยเขาคงต้องมาหาเธอให้บ่อยขึ้นซะแล้ว เฮ้อ...เหนื่อยจริง
"ว่าไงจ๊ะคู่รักหวานแหวว" ก้องภพเอ่ยปากแซวเมื่อเห็นน้องสาวควงแขนแฟนหนุ่มเข้ามาในบ้าน "อะไรล่ะนี่" พี่ชายถามก่อนดึงแผ่นพับที่อธิปเพิ่งนำมาวางเอาไว้บนโต๊ะมาดูเล่น "อ้อ...จะแต่งปีหน้า แต่รีบเตรียมตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอจ๊ะ ไม่ขี้เห่อไปหน่อยเหรอกิ๊บ"
"แหม...ไม่หรอกค่ะพี่ก้อง พวกพี่ ๆ ที่ร้านนี้เค้าบอกว่า เราควรจะเตรียมตัวตั้งแต่เนิ่น ๆ จะได้รู้ว่าเราชอบอะไร และถ้าตัดสินใจลงไปแล้วเกิดไม่ชอบ จะได้เปลี่ยนใจทัน"
"แม่ค้าเค้าก็ต้องอยากขายของเป็นธรรมดา เราน่ะมันหัวอ่อน ก็หลงลมปากเขาไปอีกตามเคย"
"โธ่...พี่ก้องน่ะไม่รู้อะไรหรอก กิ๊บต้องเลือกแบบ ตัดชุด เลือกการ์ด เลือกของชำร่วย ถ่ายรูป โอ้ย !...เรื่องจิปาถะอีกตั้งมากมาย ถ้ารอให้อีกแค่เดือนเดียวก่อนแต่งแล้วค่อยทำค่อยหาน่ะ ไม่มีทางหาได้ถูกใจแน่ ๆ ค่ะ"
ก้องภพหันไปยักคิ้วให้อธิปที่นั่งดูแบบชุดเจ้าสาวเพลิน ๆ อยู่ "ผู้หญิงนี่เรื่องมากจริง ๆ"
"เบื่อผู้หญิงแบบนี้ ทำไมกิ๊บยังเห็นพี่ก้องตามไปจีบคนโน้นคนนี้อยู่เรื่อยเลยล่ะคะ อย่างนี้เค้าเรียกปากว่าตาขยิบรู้มั้ยคะ" กณิกาบ่นงอน ๆ ทำให้หนุ่ม ๆ หัวเราะกันครื้นเครง ก่อนผู้เป็นพี่ชายจะขอตัวออกไป 'จีบคนโน้นคนนี้' แบบที่น้องสาวเขาเพิ่งว่า
- - - - - - - - - -
"อุ้ย...ชุดนี้สวยมั้ยคะพี่ใหญ่" เธอชี้ให้ดูชุดเกาะอก ปักเลื่อมระยิบทั้งตัว
"ก็ดีจ้ะ" เขาเออออไปตามเรื่อง
กณิกามองแฟนหนุ่มที่พักนี้มักจะเหม่อลอยเมื่อเวลาอยู่กับเธอเสมอ "ถามชุดไหน ๆ ก็ว่าดีหมด สนใจกิ๊บหน่อยสิคะ"
เมื่อเห็นว่าที่ภรรยางอน อธิปก็โอบเธอกระชับขึ้นมาอีกนิดนึงเป็นการง้องอน ก่อนจะเอ่ยปากแก้ตัวไปว่า "พี่ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับเสื้อผ้านี่จ๊ะ กิ๊บเลือกเองน่าจะดีกว่า"
หญิงสาวมองว่าที่สามีอย่างหนักใจ พักนี้พี่ใหญ่ชอบเหม่อ จิตใจเขามักจะลอยไปไกลเวลาอยู่ใกล้ ๆ เธอ แบบนี้น่ะเหรอคนรักกัน
ยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งทำให้เธอไม่มั่นใจ นี่เขารักเธอบ้างมั้ยนะ หรือ...แค่เอ็นดู แค่คิดว่าคบกันมานานแล้ว สมควรแก่เวลาแล้ว...ก็ต้องแต่งงาน
"พี่ใหญ่คะ พี่ใหญ่รักกิ๊บรึเปล่าคะ"
ดูสิ...เขาเหม่อจนไม่ได้ฟังเธออีกแล้ว น่าน้อยใจนัก หญิงสาวปิดแฟ้มชุดเจ้าสาวลงแรง ๆ จนอธิปสะดุ้ง
"อ้าว...ไม่เลือกต่อแล้วเหรอจ๊ะ"
"ไม่แล้วล่ะค่ะ พี่ใหญ่ไม่ช่วยกิ๊บเลือกแบบนี้ เอาไว้กิ๊บค่อยไปเลือกกับแม่เองก็ได้ พี่ใหญ่จะได้ไม่ต้องมานั่งเบื่อ"
ชายหนุ่มยิ้มอ่อน ๆ มองเพื่อนน้องสาวที่กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของเขาในปีหน้า เฮ้อ...
"พี่ไม่เคยแต่งงานนี่จ๊ะ เลยไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง แล้วอีกอย่างพี่ก็เป็นผู้ชายด้วย เลยเลือกไม่เป็นน่ะจ้ะ กิ๊บอย่างอนเลยนะ"
เขาลูบผมเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู โดยไม่รู้เลยว่านั่นทำให้กณิกายิ่งงอน
เธอกับเขารู้จักกันมากว่าสิบปี เป็นแฟนกันอีกสองปี จนจะแต่งงานกันอยู่ปีหน้านี่แล้ว แต่แค่หอม พี่ใหญ่ก็ยังไม่เคยหอมเธอเลย เขาทำกับเธอแบบเดียวกับที่ทำกับยายเล็กน้องสาวของเขาไม่มีผิด คิดแล้วก็กลุ้ม นี่เธอไม่มีเสน่ห์ หรือว่าพี่ใหญ่เป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกกันแน่นะ
หรือว่า...ไม่...ไม่...เป็นไปไม่ได้ พี่ใหญ่ไม่มีทางเป็นเกย์ไปได้หรอก ม๊าย...!
- - - - - - - - - -
จากคุณ :
(liz) 
- [
24 มิ.ย. 49 00:12:26
]
หลอมดวงใจด้วยไอรัก--(จารวี)--ตอนที่1
