เสียงใบมะพร้าวกระทบกันตามแรงลม ดังแกรกๆ พร้อมเสียงใบไม้เหี่ยวแห้งที่ร่วงลงสู่พื้น
สายลมเย็นๆ ตามที่พบได้แถวบ้านสวน นอกเมืองกรุง ทำให้ปั้นหยานอนตาเคลิ้ม อยู่บนแคร่ไม้ไผ่
"นี่แน่ะ ต้องปล่อยออกให้หมด วันนี้วันพระ ห้ามทำร้ายสัตว์"
เด็กหญิงตัวอ้วนกลม หาคอไม่ค่อยเจอ แอบมาเปิดกรงขังจิ้งหรีดของเพื่อนบ้าน ก่อนจะรีบมุดรั้วกลับเข้าบ้านตัวเอง
ทำให้ตอนเย็นเด็กชายตัวโย่ง เดินหน้าบูดมาหาเธอที่บ้าน
"บอกมานะ ว่าหยาปล่อยจิ้งหรีดของเสือไปใช่มั้ย"
"บ้าหรอ จิ้งหรีดของเสือ เสือก็หาเองสิ หยาไม่รู้เรื่อง" ว่าแล้วก็ส่ายหน้าลอยไป มา
เด็กชายเสือหมั่นไส้ เลยใช้นิ้วดีด หน้าผากคนตัวเตี้ยกว่า ก่อนจะเดินกลับบ้านไป
ทิ้งให้ปั้นหยาเจ็บใจเล่น ไม่รู้จะฟ้องใครเพราะพ่อแม่ไม่อยู่
นึกถึงเรื่องราวตอนเป็นเด็กบ้านสวนของเธอกับนายเสือเพื่อนบ้านที่ตอนนี้เป็นตำรวจสืบราชการลับอยู่ทางอเมริกาแล้วก็ตลกดี
เพราะทุกวันนี้ต่างคนมีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบต่างกัน บวกกับอาชีพที่อยู่ไม่เป็นที่ของเสือก็ทำให้สองคนเจอกันแค่ตอนปีใหม่เกือบทุกปีเท่านั้นเอง
"เอ จากบ้านนี้ไปนานเท่าไหร่แล้วน๊า"
แล้วเธอก็นั่งนับนิ้วไปเรื่อย ตั้งแต่ที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตึกถล่ม เธอก็เกือบ 18 แล้ว
คุณลุงก็มารับไปอยู่กรุงเทพทิ้งบ้านและสวนไว้ให้คุณแม่ไพจิตร แม่ของนายเสือช่วยดูแล
"8 ปีแล้วมั้ง" เสียงห้าวๆดังขึ้น
"เสือ มาได้ไงเนี่ย"
ปั้นหยาตาโตเมื่อคนที่ตอบคำถามแทนตัวเธอ เดินมาน่งที่แคร่
"ก็นั่งเครื่องบินมา จากนั้นก็เช่ารถมาหาแม่ที่บ้านสวนนี่แหละ"
"ว่างหรอไงยะ ถึงมาเมืองไทยได้น่ะ"
"มาทำงานน่ะ ตอนนี้มาจับตาดูทายาทมาเฟียชาวสเปนอยู่"
"อะไรนะ ไหนบอกว่าทำงานอยู่อเมริกาแล้วไหงมาตามมาเฟียยุโรปได้ล่ะ"
"เผอิญลูกหลานเค้ามาทำธุรกิจที่อเมริกาน่ะสิ ตอนนี้ก็มาเมืองไทยแล้วด้วย เราตามเรื่องนี้อยู่ก็เลยมานี่แหละ"
หญิงสาวสำรวจชายตรงหน้า ผิวยังขาวสะอาดสะอ้านเหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด แถมมีเลือดฝาดอยู่อีกแน่ะ
เธอซะอีกเป็นผู้หญิงแท้ๆยังไม่เห็นมีเลย ไอ้เลือดฝาดที่ว่าน่ะ
"ยังสำอางเหมือนเดิมเลยแฮะ ผิวงี้ขาวเชียว" (ความจริงเค้าขาวมาตั้งแต่กรรมพันธุ์แล้วล่ะ)
"หึ หึ นี่ แม่คุณก็ไอ้งานของกระผม ส่วนใหญ่มันต้องทำกลางคืนนี่นา"
ปั้นหยาตาโต ก่อนจะยิ้มพรายไปทั้งหน้า ทำให้เธอดูน่ารักขึ้นเยอะทีเดียว
"งานกลางคืนที่ว่าน่ะ อะไรหรอ"
เมื่อเห็นสายตาลามกๆของเพื่อนสาวเขาก็ถอนใจแรง ก่อนจะใช้ดีดหน้าผากเธอดัง แป๊ะ
"เจ็บนะเว้ย ไอ้ซาดิสก์" เธอเอามือคลำหน้าผากป้อยๆ
"จะกลับกรุงเทพวันไหน"
"วันพรุ่งนี้แหละ หนีงานมาอาทิตย์นึงแล้ว เดี๋ยวโดนไล่ออก"
"งั้น อีกสามวันฉันจะไปหานะ"
เสือบอกเธอแค่นั้นก่อนจะชวนไปทานข้าวเย็นที่บ้านเขา ปั้นหยาทำงานอยู่บริษัทนักสืบเอกชน แต่ก็เป็นสายให้กับตำรวจด้วย
เนื่องจากคุณลุงของเธอ พันตำรวจตรี ภูมิ ได้ลาออกจากราชการเนื่องจากคดีวิสามัญคนร้ายค้ายาเสพติด
ซึ่งถูกโจมตีอย่างหนักเกี่ยวกับเรื่องสิทธิมนุษยชน แต่ถึงจะออกจากราชการไปแล้ว
แต่ลูกน้องที่เป็นตำรวจสายสืบก็ยังเคารพนับถือกันอยู่ การที่เสือบอกเธอว่าจะไปหาแสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลย
จากคุณ :
PraeMont 
- [
วันสุนทรภู่ 14:10:32
]
Love U My Don...[ nice to meet u ]
