ความคิดเห็นที่ 1 รถถังของแม่ 9 กันยา 2528         ในเช้าใต้เงาแดดที่แผดและเผา บนรถเมล์กับแม่เมื่อครั้งวัยเยาว์ รถถังดำเงาเข้าเทียบบอกมา ทางนี้ไปไม่ได้!!! ฉันจะถวายการอารักขา ขับไปทางนู้นนะพี่ยา ข้างหน้ายามนี้ห้ามไป คนพูดไม่รู้พูดไรต่อ ผ้าพันคอสีฟ้าสวยสดใส เท่านั้นแหละที่ฉันจำติดใจ อารักขาคืออะไรยิ่งไม่รู้ สายสายราวสิบโมง เริ่มเห็นเค้าโครงวันสวยหรู วันนี้ไม่ได้เรียนแน่ละตู เห็นคุณครูสั่งหลบใต้โต๊ะเรียน!!! ตูม!!!ตูม!!! อยู่ไกลไกล เด็กน้อยเยาว์วัยไม่ขีดเขียน เล่นสนุกไม่ต้องพากเพียร หลบใต้โต๊ะเรียนเพลิดเพลินใจ ตูมหนึ่งก็เฮ...ไม่ยั้ง สามตูมไม่รั้งเสียงเฮ...สดใส ตูม! เฮ.. ตูม! เฮ.. กันลั่นไป สนุกกว่าใครในวัยเยาว์ ถึงตอนเที่ยงเห็นแม่หน้าตื่น มายืนเรียกด้วยเสียงกระเส่า กลับบ้านกันเถิดสองเรา แต่ไร้เงารถเมล์แม้สักคัน แม่บอกออกมาทันใด รถเมล์จอดในที่ทำงานแม่นั่น เราสองรีบเดินไปกัน ถ้าเดินไม่ทันเดี๋ยวแม่อุ้มเอง ถามแม่อย่างไม่เข้าใจ เกิดอะไรใครมาข่มเหง แม่จึงดูจะกลัวจะเกรง บอกมาลูกเองจะไปจัดการ แม่บอกไม่มีอะไร รถถังนั่นไงเขารัฐประหาร แม่ก็เพิ่งรู้สถานการณ์ ลนลานมารับลูกกลับกัน ************************************ แด่รถถังในความทรงจำ จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ 28 มิ.ย. 49 02:11:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาคารวะคนขับรถถังด้วยความเกรงใจ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 28 มิ.ย. 49 21:43:16 ]