ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับ ทุกท่าน ได้โอกาสมาเฝ้าอาศรมอีกรอบ ตอนแรกคิดเรื่องตั้งไว้แล้ว แต่มีคนวิ่งตัดหน้า เบรกกระทันหันครับ อิอิ แถมบอกว่า กระทู้หน้าขอเป็นของ ท่านสุนทรภู่ ก็เลยคิดว่า ดีเหมือนกันเพราะ วันสุนทรภู่ เพิ่งผ่านมา จะได้ เขียนรำลึก ถึงท่าน ไม่จำกัด โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ครับ แต่คงให้คำแนะนำ อย่างพี่คัมภีร์ ไม่ได้น้อ ช่วยกัน นะครับ ใครมีเรื่องของท่านก็วางได้ครับ มีท่านหนึ่งบอกว่า จะเอา นิราศ สุพรรณ มาช่วยกันวิเคราะห์ ดีครับจะได้รอฟัง คงให้ความเห็นเฉพาะที่ทำได้ น่อครับ อิอิ แม้ท่านจะเป็นเลิศในด้านกลอน แต่ก็แต่งโคลงเผื่อฝากฝีมือไว้ นิราศสุพรรณ เป็นเรื่องเดียวที่ ท่านสุนทรภู่ เขียนเป็นโคลงครับ ไหนๆ ก็เกี่ยวกับ อาศรมโคลงแล้ว ก็เลย เขียน แบบท่านไป หนึ่งบท ที่ใช้คำว่า ผู้ (ภู่) แทน ชื่อท่านไม่ได้ตั้งใจล้อนะครับ เพียงแต่ เห็นว่าท่านชอบใช้คำ เอก โท โทษ บ่อยๆ และเรียนสัมผัสใน แบบโคลงของท่าน สังเกตุว่า ท่านจะใช้สัมผัสในสระ ในโคลง เพื่อแบ่งจังหวะ และ ชอบใช้คำสร้อยในบาทสาม ไปเกือบทุกบท วรรคสุดท้าย บาทสี่ บทที่ผมแต่ง "ลูกเต้าเหล่าหลาน" ก็เอามาจาก นิราศสุพรรณ ครับ ฝากบทที่หนึ่ง นิราศสุพรรณ ไว้ครับ ๏ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า        ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว          พร่างพร้อย ยามดีกนึกหนาวหนาว      เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย           เยือกฟ้าพาหนาว ๚ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------------       . ลิ้งค์เดิมครับ อาศรมชาวโคลง ๑๖๗ ..พระเจ้าแผ่นดิน.. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4440222/W4440222.html#103 จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 03:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สุนทรภู่ผเสกร้อย ..............อักษร เป็นทิพย์หอมขจายขจร.........ทั่วหล้า แทรกคติพจน์คำกลอน............สอนมนุษย์...วิเศษแฮ ภู่นักปราชญ์เก่งกล้า.....โลกน้อมสรรเสริญ เจริญธรรมเอมอิ่มถ้อย.........วิชา เจริญจิตเจริญตา.........เลิศล้ำ หลากรสท่านสรรหา........พาเที่ยว...สนุกเอย ทุกอรรถสุขทุกข์ย้ำ......ซาบซึ้งวรรณศิลป์ ขอร่วมแจมด้วยคนครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 49 17:43:57 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 11:07:10 จากคุณ : แม่จิตร (maejitr) - [ 28 มิ.ย. 49 12:09:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับทุกท่าน -- ประวัติท่านสุนทรภู่ -- สุนทรภู่เกิดเมื่อวันจันทร์ เดือน ๘ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีมะเมีย จุลศักราช ๑๑๔๘ เวลาประมาณ ๘.๐๐ น. ซึ่งตรงกับวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๓๒๙ ในรัชกาลที่ ๑ บิดามารดาชื่อใดไม่ปรากฏ ทราบเพียงว่ามารดามีเชื้อสายผู้ดี เเละทำหน้าที่เป็นแม่นมของพระธิดาในกรมพระราชวังหลัง ส่วนบิดานั้นบวชเป็นพระอยู่ที่วัดบ้านกร่ำ อำเภอเเกลง จังหวัดระยอง เมื่อสุนทรภู่โตพอสมควร มารดาได้นำไปฝากให้เรียนหนังสือที่วัดชีปะขาว หรือวัดศรีสุดารามในปัจจุบัน ครั้นมีความรู้ดีเเล้ว มารดานำไปฝากเป็นข้าในกรมพระราชวังหลัง เเต่อยู่ได้ไม่นานก็ลาออกไปเป็นเสมียน สุนทรภู่รับราชการไม่ก้าวหน้านัก เพราะติดนิสัยรักกาพย์กลอน กระทั่งในสมัยรัชกาลที่ ๒ จึงเป็นที่โปรดปรานให้เป็น " ขุนสุนทรโวหาร " ( ภู่ ) เรียกกันสั้นๆ ว่า " สุนทรภู่ " ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๔ ได้รับบรรดาศักดิ์เป็น " พระสุนทรโวหาร " เเละถึงเเก่กรรมเมื่อปีเถาะ พ.ศ. ๒๓๙๘ อายุได้ ๖๙ ปี -- ผลงาน ของท่านสุนทรภู่ -- หนังสือบทกลอนที่สุนทรภู่เเต่งมีมากมาย ที่ได้ยินเเต่ชื่อเรื่องยังหาฉบับไม่พบก็มี ที่หายสาบสูญไปเเล้วไม่ได้ยินชื่อเรื่องก็มี เเต่เรื่องที่ยังมีต้นฉบับอยู่ในปัจจุบันมี ๒๔ เรื่อง คือ นิราศ ๙   เรื่อง ได้เเก่ นิราศเมืองเเกลง นิราศพระบาท นิราศภูเขาทอง นิราศเมืองสุพรรณ             นิราศวัดเจ้าฟ้า นิราศอิเหนา รำพันพิลาป นิราศพระประธม เเละนิราศเมืองเพชร นิทาน ๕   เรื่อง ได้เเก่ โคบุตร พระอภัยมณี พระไชยสุริยา ลักษณวงศ์ เเละ สิงหไตรภพ สุภาษิต ๓   เรื่อง ได้เเก่ สวัสดิรักษา เพลงยาวถวายโอวาท เเละสุภาษิตสอนหญิง บทละคร ๑   เรื่อง คือ เรื่องอภัยนุราช บทเสภา ๒   เรื่อง ได้เเก่ ขุนช้างขุนเเผน ตอนกำเนิดพลายงาม เเละเรื่องพระราชพงศาวดาร บทเห่กล่อม ๔   เรื่อง ได้เเก่ เห่เรื่องจับระบำ เห่เรื่องกากี เห่เรื่องพระอภัยมณี เเละเห่เรื่องโคบุตร -- ที่มา -- ขอบคุณน้าจันทร์แห้ง ที่นำลิ้งค์มาฝาก ไว้ ในอาศรมก่อนๆ ผมเลยไปตามเก็บมาพิมพ์ไว้โดยไม่ต้องซื้อ อะอะ http://sunthornphu.org/botkrongsunthornphu.html เซ่อ น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------------------------------       . เข้ามาแก้อายุท่านตามคำแนะนำ พี่ ณ มิตร '32 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 20:35:14 จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 12:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับ คุณแม่จิตร ยินดีที่มาวางโคลงครับ เห็นปกติเขียนกลอน อยู่หน้าบทกวี .... ถ้าหากจะสนทนากัน ในทุกเรื่องที่ท่าน แต่ง กระทู้คงไม่พอ ก็คงต้องเลือก เอาบางเรื่องเท่านั้น เฉพาะ นิราศสุพรรณ ถ้าวิเคราะห์ กัน บท ต่อ บท ก็ยาวถึง ๔๖๑ บทแล้วครับ ในส่วนของผม อาจจะหยิบเอาแค่บางบทใน นิราศสุพรรณ มาให้อ่านกัน ถ้าลงทั้งหมด คงไม่พอ และอาจไปซ้ำแหล่งข้อมูล ต่างๆ ที่เขาได้ลงกันไว้แล้ว ในส่วนของผม ได้พิมพ์มาจากเว็บสถาบันสุนทรภู่( www.sunthornphu.org ) อาจมีผิดไปจาก ต้นฉบับของกรมศิลปากร เพราะผู้ทำได้ทำการแปลงคำจากต้นฉบับ เฉพาะคำที่เพี้ยนมากๆ ทำให้อ่านได้ง่ายขึ้นจาก ภาษาปัจจุบัน (เพี้ยนอาจหมายถึงภาษาเมื่อก่อนกับตอนนี้ คำเดียวกัน เขียนคนละแบบ หรือสมัยนั้น นิยมเขียนเช่นนั้นจริงๆ ครับ) ถ้าท่านใดมีต้นฉบับ ก็ขอช่วยแก้ไขด้วยนะครับ โดยเฉพาะ หนู ศ. โฆษณา ให้หน่อยอ่ะ อิอิ ( http://www.svbhumi.com ) สถาบันสุวรรณภมิ กำลัง จัดทำเรื่อง รำพันพิราป ของท่านสุนทรภู่ ฮับ ใครสนใจเชิญนะครับ ไม่จำกัดเฉพาะ นิราศสุพรรณ นะครับ ถ้าท่านใด ชอบเรื่องไหนก็ลงได้ ครับ ส่วนผมพึ่งศึกษาโคลง ก็เลย พลอยนำมาลงอ่าน เรื่องนี้เท่านั้น ครับ ผิดพลาดประการใด ช่วยแก้ใขด้วยน้อ... ลิ้งค์ ของปู่เจียวต้าย เกี่ยวกับ ท่านสุนทรภู่ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4481983/W4481983.html ----------------------------------------------------------------------------------------------------       . แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 14:04:15 จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 12:37:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขออนุญาตวาง บทกวีของท่านที่เขียนถึง ท่านสุนทรภู่ในอาศรมที่แล้วนะครับ กลอนคารวะครูกลอน มหากวีแห่งสยาม ๏ ภุมรินทร์ถิ่นไทยได้ประกาศ ทั้งโลกธาตุจักจารตำนานศิลป์ คำสุนทรกลอนครูท่านภู่จินต์ ทิพยรสหยดรินไม่สิ้นธาร นิราศร่ำสำแดงแห่งอดีต บทสังคีตเห่กล่อมน้อมสุขศานต์ หลอมทั้งโลกผนึกตรงลงนิทาน จินตนาการท่านสร้างกว้างความคิด มรดกตกบนสกลสยาม กระเดื่องนามสุนทรอักษรสิทธิ์ ทุกบทคำธรรมแสดงแฝงนัยคิด รังสฤษดิ์โลกาภาษาไทย จะกี่ร้อยเดือนปีที่เปลี่ยนผ่าน กลอนครูอยู่ยืนนานชั่วกาลสมัย ค่อยขีดเส้นลายสือเป็นสื่อใจ ประณตไหว้ครูกลอนด้วยกลอนครู๚ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 27 มิ.ย. 49 13:34:32 ------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 12:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 -- นิราศสุพรรณ -- แต่งขึ้นในราวปี พ.ศ.๒๓๗๔ ในระหว่างที่ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดสระเกศ วัตถุประสงค์ในการเดินทาง คือเพื่อหาแร่ชนิดหนึ่ง ที่สามารถนำมาแปรธาตุชนิดอื่นได้ พูดง่ายๆ คือท่าน "เล่นแร่แปรธาตุ" นั่นเอง จาก www.sunthornphu.org (เอามาลงอีกรอบ อิอิ) ๑ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า        ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว             พร่างพร้อย ยามดีกนึกหนาวหนาว         เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย             เยือกฟ้าพาหนาว ๚ ลองตัดความรู้สึกที่ได้รู้จักโคลงบทนี้ไปก่อนนะครับ จะเห็นได้ว่า เมื่อแรก พบ จะชอบทันที ด้วยถ้อยคำ ที่งาม ไพเราะ และสัมผัส ราวกลอน ทำให้นึกไปถึงตัวท่านได้เลยครับ (หรือคนอื่นอาจบ่เป็น ก็ได้ อิอิ) ท่านได้เริ่มต้นการเดินเรื่อง และเดินทาง ด้วยการเล่าถึง ใน ค่ำคืนหนาวๆ นอนหนุนหมอนมองท้องฟ้า ที่เต็มไปด้วยดวงดาว แถมย้ำความหนาวด้วยน้ำค้าง ทำให้ดูหนาวขึ้นไปอีก แต่ก็คงเป็นคืนฟ้าใสละน้อ. โคลงของท่านอ่านง่าย เพราะการแบ่งจังหวะ ใช้สัมผัสในช่วย ทำให้คนที่พึ่งหัดอ่าน อ่านได้ในทันที หรือคนที่เคยอ่านกลอนท่าน ก็คุ้นเคย และใหลลื่น แต่การแต่งไม่ง่ายเลยครับ เพราะหาคำลงยากเพื่อให้ได้สัมผัส หรือพอได้สัมผัส ก็จะคุมความยาก ทำให้ความน้อย โหรงเหรง หรือ ยืดเยื้อ ไปอีกได้ แต่ว่าอันนี้แล้วแต่สมัยเหมือนกัน เพราะกวีในอดีต เท่าที่ได้อ่าน (ก็ไม่มากนะครับ อิอิ) จะชอบแบบพรรณนาเป็นส่วนมาก อย่างท่านสุนทรภู่นี่ล่ะ ทีนี้พอหัดแต่งได้แล้ว (คิดว่านะ เหอๆ) นึกไปก็ว่าไม่ยากนะ แต่พอลองจะทำหลายๆ บท ติดกัน ทำไมยากจริงน้อ ยากกว่าเดิม คงเพราะสัมผัสนี่แหละ ทำให้ไม่ได้เรื่องปะติดปะต่อ ดังใจ และไม่เหมือนกัน ทุกบท และ(คิดไปเองอีกแล้ว อิอิ) ว่าเหตุที่ท่าน ไม่มีสัมผัส ระหว่าง บทอาจเพราะ เจ้า "สัมผัส" นี่แหละทำให้ลงคำบทต่อไปยาก แต่อาจจะเป็นรสนิยมท่านไม่ชอบ ก็บ่รู้น่อ ยังนึกทึ่งท่านเสมอ ว่าแต่งได้ไง ตั้ง ( สี่ร้อย ) กว่าบท โดยใช้ลักษณะสัมผัสที่ยากเย็น แบบนั้น ไปตลอดทั้งเรื่อง แสดงถึงความเพียร และความกว้างของการใช้ภาษา ของท่านยิ่งนัก เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 13:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณเซ่อ อยากร่วมเเจมเป็นทบกวี แต่เขียนไม่ออกแฮ่ะ จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 28 มิ.ย. 49 13:46:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ คุณเกรียงไกร แค่แวะมาก็ชื่นใจแล้ว ครับ เห็นเขียนบทกวี หน้าบทกวีบ่อย มีโอกาสได้แวะไปอ่านครับ เนื้อหาหนัก ไปทางการเมืองหน่อย ๆ นะครับ ลองแวะไปหน้าบทกวีการเมืองได้นะครับ ผมก็มีโอกาสไปบ้างบางครั้งครับ จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 15:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับ คุณเกรียงไกร แค่แวะมาก็ชื่นใจแล้ว ครับ เห็นเขียนบทกวี หน้าบทกวีบ่อย มีโอกาสได้แวะไปอ่านครับ เนื้อหาค่อนไปทางการเมืองหน่อย ๆ นะครับ ลองแวะไปหน้าบทกวีการเมืองได้นะครับ ผมก็มีโอกาสไปแจมบ้างบางครั้งครับ จากคุณ : xers - [ 28 มิ.ย. 49 15:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ๏ สุนทรกลอนภู่ถ้อย    โคลงทวน ยลแยบแบบกระบวน     บทตั้ง นิราศนำร่ำหาหวน         โหยเทวษ ยังอยู่ยอยศยั้ง             อย่างได้ใครเสมอ ๏ คำสุนทรกลอนครูท่านภู่เขียน เป็นบทเรียนสอนอ่านการภาษา จากเด็กจ้อยค่อยคัดหัดปัญญา รู้คุณค่าคำไทยในคำกลอน "แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ฯ" ยังผ่องผุดพรายแจ้งแห่งอักษร "บ้างชมป่าช้าปี่ทีละครฯ" ทุกบทตอนก้องขลังดังกังวาน "เดือนช่วงดวงเด่นฟ้าดาดาวฯ"แจ่ม ก็วับแวมแอร่มรุ่งพุ่งไพศาล "หวาดประหวัดสตรีฤดีดาล" ระรินซ่านซึ้งใจหาใดมี ไม่ต้องค้นว่าครูอยู่ที่ไหน ทั้งรูปปั้นพิพิธภัณฑ์ใดในทุกที่ ทุกอักษรกลอนครูคนรู้ดี ถึงพันปีผ่านไปใครจะลืม?๚ สวัสดีอาศรมใหม่ กับคุณ xers เจ้าเก่าครับ แหม ไม่เจอกันนานทีเดียว ขอบคุณคุณคัมภีร์ฯที่ติชมมาจากกระทู้ที่แล้วด้วยครับ แต่ เอ๊ คุณ ณ มิตร ไหงเขียนมาเป็นภาษาต่างด้าวทั้งดุ้น ไปอยู่ต่างประเทศแล้วหรือไร คิดถึงกลอน โคลง คุณ ณ มิตร อยู่เหมือนกันนะครับ ความดีใดที่มีจากกลอนเท่าที่เขียนกลอนมา ขอบูชาให้แด่มหากวี ครูกลอนท่านสุนทรภู่ ณ ที่นี้ครับ แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 15:46:37 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 28 มิ.ย. 49 15:41:53 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลมไม่พัด อารมณ์ไม่มา ภาษาไม่เดิน เข้ามาอ่านครับ แต่ยังเขียนไม่ได้... กราบขออภัยด้วย เดี่ยวไปนึกนอนถอนวิตกก่อน สวัสดีครับ จากคุณ : buaravong - [ 28 มิ.ย. 49 17:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านโคลงกลอนเพราะ ๆ ค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 28 มิ.ย. 49 18:55:56 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ๏..    ไหว้ครูพระสุนทรฯ   ๚ะ๛ ๏..  ขออภัยในวันสุนทรภู่ ลูกวุ่นอยู่มิสร้างรสบทให้เห็น ขอกราบเบื้องบาทาขมาเย็น ขอจงเว้นโทษสักครั้งตั้งขมา  ๚ ..๏..กราบพ่อครูสุนทร..ลูกวอนไหว้ ยุ่งกระไรมิใช่ลืมคุณค่า ทุกบทกลอนสอนนักสักรวา บทละครยาตราตลาดรวง  ๚ ....๏......ลูกตรองตรึกนึกดูรู้สึกผิด จะยั้งจิตคิดเขียนเพียรลุล่วง กระนั้นหรือถือคำล้ำจากทรวง มอบดั่งพวงมาลาสักการะ  ๚ .๏....เทิดคุณหนุนนำทุกคำคีบ ก้าวสืบวางกลอนซ้อนสระ กราบก้มบูชาค่าคุณพระ สุนทรภู่วจนะโวหารงาม  ๚ ๏.....พราวพรายดั่งสายประคำแก้ว เพริดแพร้วรัตนะพระทั้งสาม ขอบูชาพระสุนทรวอนสืบความ เพื่อทุกยามเยี่ยมหน้า..มิราคิน  ๚ ..๏...กราบลงอักษราภาษาพ่อ ผู้เกิดก่อกำเนิดนิจสิน เรียงร้อยถ้อยกลอนสอนชีวิน ดื่มด่ำอาจิณร้อยประจำ  ๚ .๏......นับนิ้วสิบก้มประนมแม่ สร้างแต่ ก กา ขา ขนำ สืบต่อ ถึง ฮ พระทรงธรรม ครูบาอาจารย์ล้ำทั้งโลกา  ๚ .๏....ไหว้นบครบครูทุกบาทบท สืบรสอารมณ์เสน่หา ร้าวโลภโกรธหลงทุกลีลา นบฟ้าวันสุนทรอ้อนบทเอย  ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 49 18:18:30     จากคุณ : tiki_ทิกิ   - [ วันสุนทรภู่ 18:06:02 ]   ที่มา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4484245/W4484245.html จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 28 มิ.ย. 49 20:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีค่ะคุณเซ่อ..และทุกท่าน  ก็พอดีคุณยิ้มแย้ม เธอไปวางโคลงไว้ที่กระทู้แจม แจมก็เลยลองหัด ๆ แต่ง ๆ พอเห็นกระทู้อาศรมฯ  ขอบอก ปกติแจมจะเทิดไว้..เลยแหละ ขึ้นแท่นไปเลย เพราะคำในคลังจะน้อย การแต่งโคลงก็เลยเป็นเรื่องยากลำบากมากสำหรับสีน้ำฟ้า แต่ถ้าไม่หัด ก็ไม่เป็นเนอะ ขอมาร่วมแจมกระทู้ค่ะ ผิดพลาดประการใด แนะกันด้วยนะ ------------------- นับเดือนปีเคลื่อนคล้อย     ผ่านมา ผันผ่านวันเวลา                ดั่งน้ำ สุนทรภู่ปรีชา                  เลิศยิ่ง ควรค่าผดุงค้ำ                 คู่ไว้ วรรณศิลป์ ----- บทเดียวก่อนนะคะ สำหรับมือใหม่ แค่นี้ก็ยากแล้ว ...                             จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 28 มิ.ย. 49 20:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีขอรับทั่นน้องเซ่อผู้ดำเนินกระทู้และ มิตรรักในร้อยกรองทุกท่าน ดีใจขอรับที่ ทั่นน้องสละเวลามาดำเนินกระทู้อันมีคุณค่านี้ครับ ขอถือโอกาสกราบครูสุนทรภู่บรมครูกวี พนมกรเกศก้มกราบ                ครูกวี ระลึกคุณท่านมี                       มากแล้ว ฝากคำกาพย์กลอนศรี              สยามสืบ ศิลป์เฮย หลายชั่วชั้นชนแว้ว                  เวี่ยไว้ในกรรณ และกระผมทราบซึ้งในวรรคทองของท่านครูสนุทรภู่ที่ทุกท่านยกมาแปะกันมากครับ.... จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 28 มิ.ย. 49 22:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับทุกท่าน ... คุณโกฏิดารา '10 ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็น ฉันท์ กลอน งามๆ นานแล้วสงสัยเรียนหนักน้อ ยินดีครับที่แวะมาแปะ กลอนอันงดงามถึง สองบท รวมที่ผมนำมาแปะด้วย ยังนึกถึงงานเก่าๆ อยู่ อย่างเพลง ลม ครับ "กลับซ่านกานท์เสียงเคียงสม" ยังอยู่ในหัวอยู่เลย เขียนผิดหรือเปล่านะน่อ อิอิ ไม่ต้องค้นว่าครูอยู่ที่ไหน ทั้งรูปปั้นพิพิธภัณฑ์ใดในทุกที่ ทุกอักษรกลอนครูคนรู้ดี ถึงพันปีผ่านไปใครจะลืม ยังคมน้ำคำเหมือนเดิมนะครับ นั่นสินะ กลอนท่านอยู่ในหัวของเรานี่เอง ไม่ว่าคนที่หัดเขียนกลอนหรือไม่ แต่ได้เคยเรียนกันทุกคนอยู่แล้วครับ ... คุณ buaravong '11 ยินดีที่มาเยือนอีกครับ ถ้าลมมาภาษาเดิน คงเพลินกับกวีคุณบัวระวงครับ ขอบคุณ ที่แนะนำไปทางหลังไมค์ด้วยครับ ... คุณ แนทตี้ '12 ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเคยแวะอ่านงานที่คุณนัทตี้ไปแจมกับเพื่อนบ้างครับ ยังไงก็แวะมาอ่านอีก หรือ คันไม่คันมือก็เขียนนะครับ อิอิ ... คุณทิกิ '13 ขอบคุณครับ ที่นำกลอนงามๆ มาวาง และแถมลิ้งค์เกี่ยวกับงานของท่านภู่ ไว้ได้ตามร่องรอยกันครับ ใครสนใจรายละเอียดเชิญแวะครับ ๐ คำครูขอน้อมทั้งค้อมกราบ กำซาบซ่านซึ้งถึงใจฉัน เคยเรียนเคยท่องเคยรำพัน ในวันอ่านเขียน ก กา... ... คุณสีน้ำฟ้า '14 ยินดีที่ มาวางโคลงนะครับ ปกติเคยอ่านไม่เห็น แรกๆ ผมก็เป็นเหมือนกัน เขียนไม่เป็น แต่งยากพอเขียนมากก็พอได้แล้วครับ ขอให้มีความสุขกับ การเขียนบทกวีนะครับ เห็นเขียนบทหวาน พ้มก็หวานบ่ค่อยเป็นเหมือนกัน พอเขียนไปชักออกมาเศร้า อิอิ ๏ ดีใจใดดั่งได้                ทักกัน คุยเรื่องราวกวีอัน             อ่อนช้อย คอยสรรสิ่งหฤหรรษ์         ปันสู่  กันนา ค่อยเก็บเล็กผสมน้อย       ร่วมร้อยกรองผสาน ๚ ... น้าจันทร์แห้ง '15 นั่นสินะครับ วรรคทองของท่านมีมากและติดหูมานาน ทั้งที่การสร้างแต่ละวรรค ให้ติดปากคนทั่วไปทำได้ยาก บางคนอาจทำได้ แต่น้อยไม่มากเหมือนท่านครับ ช่วงนี้บอลพักหลายวัน ทำให้มีเวลามากขึ้น น่ะ อิอิ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 29 มิ.ย. 49 00:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แหม นึกว่าคุณเซอร์สหายไปไหน ที่แท้ก็หนีไปดูบอลนี่เอง ช่วงนี้หลายเหตุการณ์เกิดขึ้นซ้อนๆกัน จนตามข่าวแทบไม่ทันเลยครับเนี่ย โลกนี้หนอ เฮ้อ~~~ จากคุณ : โกฏิดารา (โกฏิดารา) - [ 29 มิ.ย. 49 03:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ยี่สิบหกวันจันทร์ท่านกำเหนิด บวกลบเถิดตรงพอดีปีนี้ได้ สองร้อยยี่สิบปีผ่านนานเหลือใจ บังเอิญให้ได้คิดสะกิดเกา เริ่มคันมืออยู่ไม่สุขเกายุกยิก ใจหลุกหลิกร่วมแฉแก้ความเหงา อ่านประวัติชัดแจ้งแห่งใจเรา หายโง่เขลาเพิ่งรู้แจ้งแหล่งที่มา นิราศ โคลง เสภากลอน ละครบท สวยหมดจดไร้ตำหนิสิสรรหา ชดช้อยเช่นนางแก้วเพริศแพรวตา เปรียบปฏิมาฯรูปปั้นมือชั้นครู ฝากผลงานแม้ท่านละสังขา บทเสภา สุภาษิตสนิทหู เตือนลูกหลานหญิงไทยให้ตรองดู รำลึกอยู่ถึงหน้าที่อันดีงาม อยากให้ xers ใส่ไว้ให้อ่านบ้าง หญิงไทยห่างสำนึกไปให้น่าขาม เป็นประโยชน์ประยุกต์ใช้ได้ทุกยาม ใช่แบกหามหญิงรู้ไว้ไม่หมองมัว จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 29 มิ.ย. 49 05:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อรุณสวัสดิ์ทุกทั่นขอรับ ๏ สุนทรภู่ครูกวี ๏ สุน ทรีย์ คีตะครึ้น            คำกลอน ครูแฮ ทร(ทอน)หยาบเจตร้ายจร       จากสิ้น ภู่ สร้อยรักร้อยรอน                 ราบทุกข์ ทมแฮ ครู ปราชญ์ปรีประจักษ์ลิ้น     รสรื้นชื่นเสมอ กวี วจีกระวาดเว้า                   วงศ์วรรณ  สวรรค์แฮ วิจิตร คำลำพรรณ                    นิราศเร้า นิทาน สุภากาล                        นานเนิ่น จำนา กลอนบทหวานกล่อมเกล้า          เก็บไว้ยังฝัน ขอเวลาทั่นน้องเซ่อเพื่อรวบรวมงานครูสนุทรภู่ นำมาเสนอขอรับ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 06:56:10 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 06:53:01 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 29 มิ.ย. 49 06:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอโทษครับ มาช้า วสันตดิลกฉันท์ ยุคคลประนมกรประณต........สุวพจนางาม แห่งศิลปาจรยนาม...............ก็มิมีมิรู้ลือ ด้วยแรงผจงวจนกลอน..........อนุสรณคือ สุนทรอมรรสกระพือ.............สวคนธแห่งเพลง ยามอ่านก็เคลิ้มดุจละล่อง......ทิพทองก็บรรเลง ยามโศกก็โศกและวังเวง........สลปังควาที เคารพ ณ จิต กษมเริง...........ก็ประเทิงประดามี ที่สร้างและแต่งสหวิธี............จะสถิตนิมิตฝัน จากคุณ : คมลิขิต - [ 29 มิ.ย. 49 07:50:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 -- นิราศสุพรรณ -- ต่อจาก '6 ในช่วงแรกของนิราศ เป็นการรำพันอาลัยการจากไปถึง มารดา หญิงคนรัก รำลึกเหตุการณ์ต่างๆในอดีต อย่างเช่น เคยเล่น เคยเรียน เคยทำอะไรไว้บ้าง ผ่านสถานที่ที่ท่านได้ผ่าน ไว้อย่างแนบเนียน การเดินทางของท่าน คงเป็นกลางคืนและทางเรือ เพราะได้บรรยาย บรรยากาศช่วงดึกไว้ตามทาง ยกโคลงสถานที่ที่ได้ผ่านช่วงนี้ อย่างคร่าวๆนะครับ เริ่มต้นคลองมหานาค เริ่มรำพันถึงหญิงพร้อมชมคลองแล้วครับ ๒ มหานาคชะวากวุ้ง          คุ้งคลอง ชุ่มชื่นรื่นรุกข์สอง             ฝั่งน้ำ ขุกคิดมิตรหมายครอง        สัจสวาท ขาดเอย กล้าตกรกเรื้อซ้ำ               โศกทั้งหมางสมร ...วัดสระเกศ ที่ที่ท่านจำเคยพรรษาอยู่ครับท่านได้กราบลามารดาท่าน ซึ่งเสียไปแล้ว และได้ขอให้มารดาได้ไปอยู่ในสรวงสววรค์ ๕ เลี้ยวลัดวัดสระเกศก้ม     คมลา กุฏิ์ศพนบมารดา                เกิดเกล้า เดชะพระกุศลพา               พ้นโลก โอฆเอย เสวยสุขทุกค่ำเช้า              ช่องชั้นสวรรยางค์ ...ท่านได้บรรยายบรรยากาศยามดึก ไว้อย่างครึกครื้น เป็นบทหนึ่งที่ผมชอบ ก่อนเคยที่ไม่ค่อยชอบภาษาโบราณเท่าไหร่ แต่พออ่านบทนี้ใช้คำได้ไพเราะ จินตนาการถึงเสียง เหมือนระฆังจะก้องในหูเลยครับ ๗ แซ่เสียงเวียงราชก้อง      กังสดาล เหง่งหงั่งระฆังขาน             แข่งฆ้อง สังข์แตรแซ่เสียงประสาน    สังคีต ดีดเอย ยามดึกครึกครื้นก้อง           ปี่แก้วแจ้วเสียง ...วัดราชบุรณะ (วัดเลียบ) พอมาถึงที่นี่ ดูเหมือนเสียงจะเงียบ ทำให้ท่านนึกคิดไปถึง ว่าเคยมาแย่งกันจีบสาวที่นี่น้อ เมื่อก่อนน่าจะร้องกลอนจีบกันด้วย ส่วนแข่งกับไครบ่ทราบได้ อิอิ ๘ วัดเลียบเงียบสงัด          หน้าอาราม ขุกคิดเคยพยายาม            แย่งน้อง รวยรินกลิ่นสไบทราม         สวาทร่วง ทรวงเอย สูญกลิ่นสิ้นกลอนพร้อง       เพราะเจ้าเบาใจ ...วัดอรุณราชวรารามวรมหาวิหาร (วัดแจ้ง) นี่ก็อีกอันนี้คงเป็นจดหมายถึงกัน สงสัยจีบได้แล้ว อะอะ บทนี้ท่านได้ใช้ "นกน้อย" เปรียบเป็น ทั้งหญิงคนรัก และตัวท่านเอง ได้อย่างแนบเนียนน่ารัก น่านำไปใช้เป็นแบบ ในการแต่งยิ่งนะครับ ๑๐ วัดแจ้งแต่งตึกตั้ง           เตียงนอน เคยปกนกน้อยคอน             คู่พร้อง เคยลอบตอบสารสมร          สมานสมัคร รักเอย จำจากพรากนุชน้อง            นกน้อยลอยลม ...ท่าช้าง น่าจะเป็นท่าช้างวังหลวง ถนนหน้าพระลาน สมัย ร.๑ แถวนั้นใช้เลี้ยงช้าง ที่นี่คงเป็นเรือนหอของท่านนะ เริ่มเศร้าแล้วหละ เมื่อผ่านสถานที่นึกถึงคนครับ และบ่ได้เจอกันแล้ว เฮ้อ.. ๑๕  ท่าช้างหว่างค่ายล้อม     แหล่งสถาน ครั้งพระโกศโปรดประทาน     ที่ให้ เคยอยู่คู่สำราญ                  ร่วมเย่า เจ้าเอย เห็นแต่ที่มิได้                      พบน้องครองสงวน ...กลบท กลนาคบริพันธ์ ท่านได้แทรกนี้ไว้ เพื่อรำพันถึงคนรัก แสดงถึงการจงใจเป็นพิเศษ ต่อหญิงที่ท่านรัก และอาวรณ์ในการจะจากไป และแสดงฝีมือการแต่งกลบทโคลงไว้ โดยยังคงลีลา สัมผัสอันเป็นเอกลักษณ์ของท่านคงเดิม ครับ แต่เดี๋ยว นาคบริพันธ์ จะสัมผัสอักษร คู่ท้ายวรรค กับต้นวรรค บาทต่อไป แต่ของท่าน จะเพิ่ม ท้ายวรรคแรก ให้สัมผัสอักษรคู่ ในวรรคถัดไปด้วย ซึ่งยากกว่าเดิม หลายเท่าครับ เคยอ่าน ตำรับประมวลมารค ท่านว่าเป็นกลบท นาคปริพันธ์ ครับ ซึ่งต่างกันนิดหนึ่ง แต่ ความยากมากกว่าเยอะ ครับ ๑๙ สาวเอยเคยอ่อนหนุ้ม       อุ้มสนอม ออมสนิทชิดกลิ่นหอม           กล่อมให้ ไกลห่างว่างอกตรอม             ออมตรึก ระลึกเอย เลยอื่นขึ้นครองไว้                ใคร่หว้าหน้าสรวล ๒๒ เคราะห์กรรมจำห่าง        น้องห้องนอน หวนนึกดึกเคยวอน              ค่อนหว้า คิดไว้ไม่ห่างจร                   ห่อนจาก หากจิตมิตรหลายหน้า          ล่าน้องหมองหมาง ...ท่านคั่นวันของท่านด้วยบทนี้ แสดงว่ารุ่งเช้าใกล้มาเยือน แต่เอ๊ะ ท่านยังไม่ได้นอนรึ อะอะ และยัง นึกถึงคนรักอีกแล้ว ว่าน้องจากดังจัน นับว่าความรื่นเริงของพี่นี้หดหายไปหมดเลย.. ๒๓ เดือนตกนกร้องเร่ง        สุริยง เยี่ยมยอดยุคุนธรทรง          ส่องฟ้า เดือนดับลับโลกคง              คืนขึ้น อีกเอย จันพี่นี้ลับหน้า                    นับสิ้นดินสวรรค์ ตำแหน่งเอกท้ายวรรคสอง ตามที่นำมาจากลิ้งค์ www.sunthornphu.org เป็นเช่นนี้ครับ เป็นโท ท่านใดมีต้นฉบับกรมศิลป์ช่วยแก้หน่อยนะครับ จากเรื่องต้นๆ จะเห็นว่าสมัยก่อน คนเราเดินทางโดยเรือ และใกล้ชิดกับวัดกว่า เพราะถึงแม้ ว่าวัดจะยังคงอยู่ แต่เนื้อหาในการ ประพันธ์ สมัยนี้ไม่ค่อยพูดถึงวัด มากเหมือนเมื่อก่อน และเน้นเนื้อหาไปทางการคร่ำครวญถึงคนรักในการจำต้องจากไป เหมือนท่านจะไม่อากไปนะครับ แต่มีเหตุอะไร ที่สำคัญทำให้ต้องตัดใจ ไปล่ะเออ ปล. ปร. ปว. อิอิ สถานที่ และวัดในโคลงบทอื่นมีอีกหลายที่ที่ไม่ได้ลงไว้ครับ เช่น ตลาดเชิงเลน วังหลัง บางกอกน้อย วัดพร(น่าจะเป็น วัดพระแก้วนะ ปัจจุบันครับ) ตกหล่นประการใดขอพี่ๆ น้องๆ ช่วยทานด้วยน้อครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------------------------------------------------------------------      . แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 14:02:17 จากคุณ : xers - [ 29 มิ.ย. 49 13:52:18 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มาช้าไป แต่คงทันนะ ท่านเซอร์นี่ให้ความรู้สุดยอดจริง ๆ ครับ ขอร่วมแจมนะครับ แม้นท่าน จากโลก ไปนาน ท่านยัง เป็นอาจารย์ ของกระผม กลอนท่าน แสนไพเราะ เสนาะคม คารม ท่านนั้น นิรันดร์กาล ขอบคุณสำหรับความรู้ครับท่านเซอร์ จากคุณ : ยิ้มแย้ม - [ 29 มิ.ย. 49 15:08:30 A:203.153.173.79 X: TicketID:097737 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับทุกท่าน ... คุณโกฏิดารา '17 นอนดึกนะครับ บอลพักสองวันครับ เลยสบายขึ้น อะอะ ก็ไม่ได้หลบไปไหน อิอิ ที่จะหลบก็คงช่วงนี้สงกรานต์ครับ (water war) hee hee เลยหลบครับ กลัวเปียกน้อ อ๊ะ หรือผมเข้าใจผิด นึกว่าเดือนเมษา อะอะ ช่วงนี้เห็นบทกวีแฝงอารมณ์อันระอุ หรือว่าเป็นเพราะเหตุการณ์ซ้อนๆ กันนั่นน่อ ครับ ... คุณนัทตี้ '18 ขอบคุณครับ ที่คันไม้คันมือ เขียนมาร่วมแจม อีกครั้ง อะอะ ตามคำขอครับ สุภาษิตสอนหญิง ๏ เกิดเป็นหญิงให้เห็นว่าเป็นหญิง         อย่าทอดทิ้งกริยาอัชฌาสัย เป็นหญิงครึ่งชายครึ่งอย่าพึงใจ           ใครเขาไม่สรรเสริญเมินอารมณ์ แม้นผัวเดือดเจ้าจงดับระงับไว้             อย่าพอใจขึ้นเสียงเถียงประสม เขาเป็นไฟเราเป็นน้ำค่อยพรำพรม        แม้นระดมขึ้นทั้งคู่จะวู่วาม อันโมโหโทโสไม่อดได้                        ความในใจก็จะดังออกกลางสนาม ที่ชาวบ้านท่านไม่รู้จะรู้ความ                  อย่าทำตามใจนักมักจะเคย เอาใจผัวผัวจะรักเจ้าหนักหนา                 หมั่นนำพาการเรือนอย่าเชือนเฉย แม้นผัวทุกข์ขุกไข้ไม่เสบย                    อย่าวายเวยลามลวนให้กวนใจ จงแย้มสรวลชวนปลอบให้ชอบชื่น           เห็นเริงรื่นหัทยาจึงปราศรัย ค่อยถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงฤทัย           แม้นสิ่งไรเขาไม่ชื่นอย่าขืนทำ จะพูดจาสารพัดประหยัดปาก                 อย่าพูดมากเติมต่อซึ่งข้อขำ ความสิ่งไรในจิตจงปิดงำ                       อย่าควรนำแนะออกไปนอกเรือน การสิ่งไรที่ชั่วผัวเขาห้าม                       ประพฤติตามแบบแผนให้แม้นเหมือน อย่าดึงดื้อถือตนเป็นคนเชือน                 จะเอ่ยเอื้อนโอภาให้น่าฟัง  ๚ สุภาษิตสอนหญิง ท่านสุนทรภู่ บางท่อนครับ ติดตามทั้งหมดได้จาก http://sunthornphu.org/botsupasit.html ... น้าจันทร์แห้ง '19 ขอบคุณล่วงหน้าครับ ที่จะหางานของท่านสุนทรภู่วางให้ได้อ่านกันครับ และขอบคุณที่มาวาง โคลงกระทู้ด้วยครับ อิอิ "ทร" น่าจะเป็นหมากตัวหนึ่งในการแต่งโคลงกระทู้นี้นะครับ ... คุณคมลิขิต '20 สวัสดีครับ มาด้วยฉันท์กระบวนท่าที่ยากที่สุด อาศรมที่แล้วก็มาฝากไว้ ท่าจะชอบฉันท์นะครับ ผมก็ลองแต่งบ้างแต่ไม่ไปเลยครับ คงได้ชม ของสวยๆ อีกนะครับ มีอีกท่านหนึ่งก็ชอบเขียนฉันท์ คือพี่สดายุ แต่ไม่เห็น นานแล้วครับ อีกท่านก็คุณโกฏิดารา ที่ก็ชอบเขียนบ่อยๆ ครับ ขอลองบ้างครับ ช่วยแนะด้วยนะครับ ถ้าผิด อะอะ หาคนช่วยน่อ                อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑               ๐ สวยคำถวายพร               กวิกลอนณ.ผองไทย               หลากเรื่องนิราศไว้               ครุแต่งผจงจาร               ๐ เสภาสุภาษิต               นิรมิตรสนุกขาน               กาพย์เห่ละครบ้าน               และนิทานสนุกเรียน               ๐ ขอบคุณนะครับผม               จะผคมลิขิตเขียน               พิเราะคำสหายเพียร               พิเคราะห์พลางลิขิตคม อ่า.. ต่อยาวๆ ไม่ไหวน่อครับเอาแค่สามบท คำ ครุ ลหุ ในหัวน้อยน่ะครับ อะอะ ... คุณยิ้มแย้ม '22 ขอบคุณครับที่ชม พึ่งมาอ่านนิราศสุพรรณครับ เลยเอามาลงให้อ่าน แต่ติดที่ว่า คนอื่นเขาลงไว้เยอะแล้ว จึงคัดมาเฉพาะบางส่วนน้อ เพราะเยอะเหลือเกิน ยังไม่รู้เท่าไหร่ขอรับ อ่านเพื่อวิเคราะห์ เพื่อนการเขียนน่ะครับ ดีใจที่ได้ร่วมคุยกันนะครับ เห็นกลอนที่เขียนง่ายๆ น่าจะแต่งแบบฉับพลัน แต่ออกมาจากใจนะครับ มีเรื่องของท่านอีกก็นำมาคุยกันได้ครับ อย่าเรียกว่าท่านเลยครับ เขิน เพราะ xers ไม่ได้แผลงมาจาก sir ครับ มาจาก เซอร์ ที่แปลแบบถูๆ ไถๆ ว่า ปอนๆ หรือ เซ่อ มากกว่าน่อ อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------------------------------------      . มาแก้สุภาษิตสอนหญิง น่อครับลงพลาด ขออภัยครับ อ่ามาแก้ ลหุ ในฉันท์ครับ จาก พินิจ เป็น พิเราะ = ไพเราะ อะอะ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 17:31:31 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 16:05:52 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 16:04:38 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 15:56:13 จากคุณ : xers - [ 29 มิ.ย. 49 15:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีครับ ในกระทู้ที่แล้ว  “พระเจ้าแผ่นดิน” (167) น่าจะเป็นกระทู้แรกที่ผม  ผู้เปิดกระทู้  อ่านแบบ พร่าเลือนและดูแลไม่ทั่วถึง  ย้อนกลับไปอ่านบทความที่ศาลาไทยสำเนามาลงให้ในกระทู้ ที่ 94 “ใครตรวจแก้นิราศสุพรรณของสุนทรภู่” โดยอาจารย์ล้อม  เพ็งแก้ว  แล้วก็ต้องเพ่ง พิจารณาลายมือที่ท่านอาจารย์ล้อมระบุว่าเป็นลายมือที่เขียนด้วยลายมือเดียวกันโดยตลอด พร้อมกับเปิดประเด็นสำคัญไว้ว่าเป็นลายมือของท่านสุนทรภู่ใช่หรือไม่ ? ผมดูลายมือที่ถ่ายจากต้นฉบับอยู่เพลิน ๆ  แล้วก็ขนลุก  เมื่อนึกถึงกลอนบาทนี้ขึ้นมาเฉย ๆ “ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ”   ลองฝึกเขียนโคลงตามรูปแบบของโคลงในนิราศสุพรรณกันบ้าง  นี่นับว่าเป็นอีกหนึ่งกระ บวนท่าที่สำคัญที่ควรฝึก  เท่าที่อ่านมาในกระทู้นี้ก็เห็นมีแต่คุณโกฏิดารา (10) ที่เขียนโคลง แบบนิราศสุพรรณได้ดี  ลองสังเกตดูว่าท่านใช้สัมผัสในตรงไหน สัมผัสระหว่างวรรคหน้า และวรรคหลัง  คำสร้อย ฯลฯ ใครเขียนได้ก็ถือว่าฝีมือรุดหน้าขึ้นไปอีก ว่างเมื่อไรจะเข้ามาคุยกันอีกครับ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 29 มิ.ย. 49 21:49:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีทั่นพี่คัมภีร์โบราณและทุกทั่นขอรับ ค้นหวาน  พานใจ   ให้เพ้อ มาเสนอ  ฝากทุกทั่น.....ขอรับ ๏ แม้นเป็นไม้ให้พี่นี้เป็นนก           ให้ได้กกกิ่งไม้อยู่ไพรสัณฑ์ แม้นเป็นนารีผลวิมลจันทร์             ขอให้ฉันเป็นพระยาวิชาธร แม้นเป็นบัวตัวพี่เป็นแมงภู่             ได้ชื่นชูสู่สมชมเกสร เป็นวารีพี่หวังเป็นมังกร                 ได้เชยช้อนชมทะเลทุกเวลา แม้นเป็นถ้ำน้ำใจใคร่เป็นหงส์         จะได้ลงสิงสู่ในคูหา แม้นเนื้อเย็นเป็นเทพธิดา                 พี่ขออาศัยเสน่ห์เป็นเทวัญ (ท่านสุนทรภู่) นิราศพระประธม http://www.sunthornphu.org/botnirast8.html ------------------------------------------------------------------ นิราศภูเขาทอง ถ้อยคำคร่ำครวญรำพึงรำพัน              ๏ ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด             คิดถึงบาทบพิตรอดิศร โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณของสุนทร        แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเช้าเย็น พระนิพพานปานประหนึ่งศีรษะขาด       ด้วยไร้ญาติยากแค้นถึงแสนเข็ญ ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น                 ไม่เล็งเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา จะสร้างพรตอตส่าห์ส่งส่วนบุญถวาย     ประพฤติฝ่ายสมถะทั้งวสา เป็นสิ่งของฉลองคุณมุลิกา                 ขอเป็นข้าเคียงพระบาททุกชาติไปฯ เมาใจ       ๏ ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง       มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา        ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ            สรรเพชญโพธิญาณประมาณหมาย ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย                 ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก็เกินไป ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก          สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป               แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ และวังวนใจเวียน             ๏ดูน้ำวิ่งกลิ้งเชี่ยวเป็นเกลียวกลอก       กลับกระฉอกฉาดฉันฉวัดเฉวียน บ้างพลุ่งพลุ่งวุ้งวงเหมือนกงเกวียน            ดูเปลี่ยนเปลี่ยนคว้างคว้างเป็นหว่างวน ทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วง                ครรไลล่วงเลยทางมากลางหน โอ้เรือพ้นวนมาในสาชล                         ใจยังวนหวังสวาทไม่คลาดคลาฯ และยามยาก                  ๏ มาถึงบางธรณีทวีโศก        ยามวิโยคยากใจให้สะอื้น โอ้สุธาหนาแน่นเป็นแผ่นพื้น                ถึงสี่หมื่นสองแสนทั้งแดนไตร เมื่อเคราะห์ร้ายกายเราก็เท่านี้              ไม่มีที่พสุธาจะอาศัย ล้วนหนามเหน็บเจ็บแสบคับแคบใจ         เหมือนนกไร้รังเร่อยู่เอกาฯ และอธิถารจิต               ๏ ขอเดชะพระเจดีย์คีรีมาศ            บรรจุธาตุที่ตั้งนรังสรรค์ ข้าอุตส่าห์มาเคารพอภิวันท์            เป็นอนันต์อานิสงส์ดำรงกาย จะเกิดชาติใดใดในมนุษย์                ให้บริสุทธิ์สมจิตที่คิดหมาย ทั้งทุกข์โศกโรคภัยอย่าใกล้กราย    แสนสบายบริบูรณ์ประยูรวงศ์ ทั้งโลโภโทโสแลโมหะ                    ให้ชนะใจได้อย่าใหลหลง ขอฟุ้งเฟื่องเรืองวิชาปัญญายง         ทั้งให้ทรงศีลขันธ์ในสันดาน อีกสองสิ่งหญิงร้ายแลชายชั่ว          อย่าเมามัวหมายรักสมัครสมาน ขอสมหวังตั้งประโยชน์โพธิญาณ   ตราบนิพพานภาคหน้าให้ถาวรฯ จากนิราศภูเขาทอง http://www.sunthornphu.org/botnirast3.html แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 49 07:35:26 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 10:47:24 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 29 มิ.ย. 49 22:23:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 น่ารักมากคุณเซอร์ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 30 มิ.ย. 49 06:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ........ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้เกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ พี่ขอพบศรีสวสัดิ์เป็นมัจฉา แม่เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา เชยผกาโกสุมปทุมทอง เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ เป็นราชสีห์สิงสู่เป็นคู่สอง จักติดตามทรามสงวนนวลละออง เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป........... จากเนื้อเพลง ๆ หนึ่งที่ผมชอบมากมาตั้งแต่หนุ่ม พอแก่ลงจึงได้ทราบว่าที่แท้เป็นสำนวนของท่านสุนทรภู่ ในเรื่องพระอภัยมณี ตอนที่เกี้ยวนางละเวง (ตอนที่ ๓๖) เมื่อคุณเซอร์ลิ้งก์กระทู้ของผมเกี่ยวกับท่านสุนทรภู่ มาให้เพื่อนอ่านกันในอาศรม ผมก็ตามมาอ่านบ้าง จึงได้พบว่าใน คห.๒๕ ของคุณจันทร์แห้ง มีสำนวนที่คล้ายกันอยู่ จึงดีใจมากที่ได้ความรู้เพิ่มเติม และขอบคุณคุณเซอร์ที่พามาให้พบ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 30 มิ.ย. 49 06:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ดีใจ...อรุณ...นี้.พี่เจียวต้ายมาแล้วครับ ใคร่ขอเวลาร่วบรวมวรรคทองของครูสุนทรภู่ต่อไปอีกน้อยขอรับ...... และ สืบสาร...ย้อนสรรค์ คคห1...น้อมศึกษาจากทั่นน้อง...เซอร์ เรอร์มองต์เช่..ครับ และคคห.24..ตามทั่นพี่คัมภีร์ชักชวน..ชี้ชม..ขอรับ ๏ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า        ดาดาว จรูญจรัสรัศมีพราว          พร่างพร้อย ยามดึกนึกหนาวหนาว      เขนยแนบ แอบเอย เย็นฉ่ำน้ำค้างย้อย           เยือกฟ้าพาหนาว ๚(บทที่1..นิราศสุพรรณ) ๏เดือนล่วงดวงจิตข้า              ขื่นขม เดือนจรัสจิตภิรมย์                    รื่นรื้น ยามหนาวหนาวจิตตรม           ตรอมอก ยามชื่นรักรักชื้น                        ฉ่ำห้องอาศรม๚(จันทร์แห้ง) คคห21...น้อมศึกษาตามทั่นน้อง...เซอร์แห่งนอฟอกค์....ครับ สารสลักเสลาใจ..สลาย ๒ มหานาคชะวากวุ้ง          คุ้งคลอง ชุ่มชื่นรื่นรุกข์สอง             ฝั่งน้ำ ขุกคิดมิตรหมายครอง        สัจสวาท ขาดเอย กล้าตกรกเรื้อซ้ำ               โศกทั้งหมางสมร(นิราศสุพรรณ) ๏มหภาคลิขิตขึ้น                  คำขจร นิราศสุพรรณกลอน            กาพย์กี้ ขุกไขใคร่ขอวอน                   เธอสั่ง  สอนเอย น้อมเกศกราบท่านนี้             (สุนทร)ภู่ชี้วรรณศิลป์๚(จันทร์เงาเงื้อม) ๕ เลี้ยวลัดวัดสระเกศก้ม     คมลา กุฏิ์ศพนบมารดา                เกิดเกล้า เดชะพระกุศลพา               พ้นโลก โอฆเอย เสวยสุขทุกค่ำเช้า              ช่องชั้นสวรรยางค์ ๚(นิราศสุพรรณ) ๏รำลึกตรึกกาพย์แก้ว               กล่อมกมล   ดุจพบนบพคุณสม-               จิตจ้อง เดชะพระกุศล                  สารสืบ  ศิลป์เอย เสวยสุขทุกค่ำร้อง              ร่ำนั้นสวรรยางค์ ๚(จันทร์ลักจำ)                           ๗ แซ่เสียงเวียงราชก้อง      กังสดาล เหง่งหงั่งระฆังขาน             แข่งฆ้อง สังข์แตรแซ่เสียงประสาน    สังคีต ดีดเอย ยามดึกครึกครื้นก้อง           ปี่แก้วแจ้วเสียง(นิราศสุพรรณ) ๏สายเสียงเรียงรายร้อง         บรรเลง ตุ้มตุ่มกลองลั่นเพลง          พลั่งพร้อม เครื่องเป่าเร้าครื้งเครง             คลาสสิก ยามดึกครึกครื้นก้อง           หับห้องอาศรม๚(จันทร์จดจำ) ๘ วัดเลียบเงียบสงัด          หน้าอาราม ขุกคิดเคยพยายาม            แย่งน้อง รวยรินกลิ่นสไบทราม         สวาทร่วง ทรวงเอย สูญกลิ่นสิ้นกลอนพร้อง       เพราะเจ้าเบาใจ ๚(นิราศสุพรรณ) ๏ความเงียบเรียบสงบหน้า           สำบาย ขุกคิดจิตพร่างพราย                   เพริศพริ้ง รวยรินรสโคลงคลาย                 คล้องเครียด หอมกลิ่นแก้มนวลหยิ้ง              หยอกเย้าเบาใจ๚(จันทร์อับ) แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 23:35:09 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 10:32:57 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 07:47:09 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 07:42:54 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 30 มิ.ย. 49 07:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 -- นิราศสุพรรณ -- ต่อจาก '21 ...วัดปะขาว วัดชีปะขาว หรือวัดศรีสุดาราม ท่านได้เรียนหนังสือที่วัดนี้ครับ เกี่ยวกับการทำเสมียน และท่านก็เคยเป็นเสมียน แถมเคยนั่งจู่จี๋กะคนรักกลางสวนด้วย บทนี้ท่านได้ แทรกลูกเก็บ ลหุ เสียงเดียวกับวรรหน้าไว้ สองแห่ง เพื่อเพิ่มความไพเราะของโคลง คือเสียง สะ ๒๔ วัดปะขาวคราวรุ่นรู้        เรียนเขียน ทำสูตรสอนเสมียน             สมุดน้อย เดินระวางระวังเวียน            หว่างวัด ปะขาวเอย เคยชื่นกลืนกลิ่นสร้อย         สวาทห้างกลางสวน ...นี่เป็นอีกบทหนึ่งที่ท่านคร่ำควรญในการจากไปของคนรักไว้ และยังเป็นการจากไปต่อหน้า ซึ่งทั้งสองได้ร้องไห้อาลัยกัน ท่านได้นั่งดูใจจนรุ่งสาง จวบคนรักท่านสิ้นลม... เฮ้อ ๒๘ สงสารสายเนตรน้อง      นองชล เนตรพี่เพียงฝอยฝน            เฟ่าน้อง (เฝ้าน้อง) จวนรุ่งร่ำสะอื้นจน               จำจาก แจ่มเอย คราวเคราะเพราะน้องต้อง     พยุกล้าสลาตัน ...ถึงตอนนี้ท่านได้ข้ามมาถึงฝั่งนนท์แล้วครับ ท่านว่าเหล่าแมกไม้ ที่ปลูกเรียงรายข้างทาง หอมคล้ายแป้งประหน้า คนรัก แน่ะ... ๒๙ บางขวางข้างเขตแคว้น    แขวงนนท์ สองฟากหมากมะพร้าวผล      พรรณไม้ หอมรื่นชื่นเช่นปน                แป้งประ ปรางเอย เคลิ้มจิตคิดว่าใกล้               กลิ่นเนื้อเจือจันทน์ ...พอถึงบางกรวย ท่านได้อุทิศบุญกุศลถึงคนรัก ที่ได้จากไปนานปี แต่ไม่ทราบได้ท่านได้เข้าวัดแถวนั้นหรือไม่ ขอรับ ๓๑ บางกรวยกรวดน้ำแบ่ง       บุญทาน ส่งนิ่มนุชนิพพาน                  ผ่องแผ้ว จำจากพรากพลัดสถาน          ทิ้งพี่ หนีเอย เห็นแต่คลองน้องแคล้ว          คลาดเคลื่อนเดือนปี วางไว้อีกสี่บท ในช่วงแรกที่ท่านได้ รำพันถึงคนรัก เป็นส่วนมาก ติดกัน หลายบทช่วงนี้ท่านได้ผ่าน บางบำรุ บางระมาด วัดพิกุล จากที่ไม่ได้ลง และช่วงต่อจากนี้ไป จะเป็นการ ชม ธรรมชาติ สถานที่ วิถีชีวิต แล้วนำมาแต่งเปรียบเทียบ ได้อย่างมีรสชาติ แต่ยังแทรกบทรำพันถึง คนรักไปเรื่อยๆ แต่ไม่มากเท่าต้นเรื่องครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------------------      . เข้ามาเติมหมายเลขลำดับของโคลงครับ เดี๋ยวจะสับสน อะอะ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 13:58:32 จากคุณ : xers - [ 30 มิ.ย. 49 13:15:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีครับทุกท่าน ... พี่คัมภีร์โบราณ '24 ได้อ่านที่ หนู ศ. ได้ลงไว้ “ใครตรวจแก้นิราศสุพรรณของสุนทรภู่” พลอยคิดไปถึงว่างานเขียนที่ท่านได้เขียนไว้แต่หายไป คงจะมีอีกเป็นแน่ และสมุดที่ท่านได้เขียนบันทึกต่างๆ ก็น่าจะมีอยากรู้ว่าท่านบันทึกอะไรไว้บ้าง เพราะท่านต้องเคยเขียนไว้แน่ ก่อนจะเขียนบทประพันธ์ที่ยาวๆไว้ ขอบคุณที่มาให้คำแนะนำครับ ... น้าจันทร์แห้ง '25 ขอบคุณบทเกี้ยวอันงดงามของท่านสุนทรภู่ จาก นิราศพระประธม ครับ ผมก็พึ่งเคยได้อ่านเหมือนกัน ท่านจินตนาการเปรียบได้ลึกล้ำนัก และ จากนิราศภูเขาทอง บทนี้ได้ฟังมาแต่เด็กเลยครับ ชอบครับ "ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป        แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน" '28 อ่า... มาตั้งฉายาผมเป็น เซอร์ เรอร์มองต์เช่ เซอร์แห่งนอฟอกค์ อู้ววสับสน อิอิ คุยกันตามประสาคนคุ้นเคย กะของคนอื่นที่ไม่คุ้นก็ไม่กล้าไปแตะต้องครับ อะอะ คำ "ยิ้ง" คำท้ายวรรคแรก บาทสุดท้าย ของบทจบ ตั้งใจให้เป็นโทโทษ "ยิ่ง"ใช่ไหมครับ น่าจะเป็น "หยิ้ง" หรือ "ญิ้ง" มากกว่าน่ะครับ ช่วยกันดูครับ เผื่อผมผิด ก็ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ชอบอันนี้ครับ แข่งกับเสียงระฆังอัน เหง่งหงั่ง ของท่านภู่ได้เลยครับ ดูสนุกดีน้อ "ตุ้มตุ่มกลองลั่นเพลง         พลั่งพร้อม" ... คุณนัทตี้ '26 "น่ารักมากคุณเซอร์"  แหมมาชมกันเงี๊ยะ อิอิ ขอมาก็เลยหามาให้ครับ ... ปู่เจียวต้าย '27 กับบทที่คล้ายกัน ถ้าของปู่นี่เคย อ่านบ้างครับ แต่ไม่เคยฟังเพลงครับ เรื่องลิ้งเห็นว่ามีส่วนกับท่านสุนทรภู่ และยังเป็นคนกันเองครับ เลยนำมาไว้ครับ ขอบคุณที่แวะเวียนมานะครับ ถ้าท่านใดเขียนเกี่ยวกับท่านไว้ก็นำมาแปะไว้เพื่อให้ท่านอื่นได้ศึกษานะครับ อย่างของคุณ ทิกิ ' 13 ครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -----------------------------------------------------------------------------------      . เข้ามาแก้ หมายเลขกระทู้ของทุกท่านใหม่ อ่า สับสนสงสัยตอนเด็กตกเลข แหะๆ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 14:38:48 จากคุณ : xers - [ 30 มิ.ย. 49 13:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 31 โอ้อาลัยใจหายเสียดายเอ๋ย ร้อยห้าสิบเอ็ดปีแล้วไม่มีเลย ที่จะเคยได้ฟังอีกถ้อยสุนทร เมื่อพลัดพรากจากแดนดินสู่เมืองฟ้า ท่านคงลาโลกเล่นเป็นอักษร เล่าเรื่องร้างห่างโลกเป็นคำกลอน เช่นครั้งก่อนที่เคยเล่าทุกเช้าเย็น แดนสวรรค์เป็นเช่นไรใคร่รู้นัก วิมานจักงามเพียงไหนท่านคงเห็น เทียบธานีศรีอยุธย์พิสุทธิ์เป็น จะเฉกเช่นหรือแตกต่างกันอย่างไร เรื่องกินอยู่เป็นอย่างไรท่านอาลักษณ์ อีกเรื่องรักเรื่องเล่นเป็นไฉน เหล่านางฟ้าที่ว่างามงามปานใด จะเปรียบได้เท่ากี่นางในนครา แสนเสียดายไม่ได้ฟังสำนวนซึ่ง สุนทรภู่รำพึงเรื่องเมืองเวหา เล่าเรื่องร้อยเรียงพจน์รจนา นิราศคราสู่สวรรค์ชั้นตรัยตรึงส์ ฯ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 30 มิ.ย. 49 15:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ... ๏ กราบบรมครูคู่ฟ้า...................แดนสยาม คำ "ภู่" ก้องกู่ยาม.....................หัดร้อย กลอนท่านอ่านอิ่มสาม...............ความสุข ทัศน์,โสต,มโน จากถ้อย............บทร้อยกรองสวรรค์ ๚ สวัสดี พี่เซ่อร์และลูกศิษย์หลานศิษย์แห่งบรมครูสุนทรภู่ทุกท่าน ครับ.. ในคคห.สาม พี่เซ่อร์ พิมพ์ผิดหรือผมจำผิดน่อ.. สิริอายุ ๒๓๙๘ - ๒๓๒๙ = ๖๙ ปีป่าวคับ? สงสัย น้าจันทร์แห้ง พิมพ์ไว้ผิดแต่แรก.. อิอิ... ถ้า พี่เซ่อร์ ไม่โดน พี่หนูศ. เบรคซะก่อน กระทู้อาศรม ๑๖๘ นี้ท่าทางจะเป็นกระทู้ดูบอลอ๊ะป่าว? ฮิฮิ.. ๏ตอบพี่โกฏิฯจักแจ้ง.........ณ มิตร เฉลย ยามอยู่เมืองนอกเอย.............ทุกข์แท้ แป้นไทยบ่มีเลย...................คีย์บอร์ด จำพ่นอังกฤษแล้...................บ่ได้เป็นโคลง ๚ บทไหว้ครู พี่ทิกิ นี่ เจ๋งไปเรยครับ... เฮียคัมภีรา ขอบคุณที่แนะนำให้หัดสังเกตครับ.. เผื่อฝีมือจะรุดหน้ากะเค้ามั่ง.. น้าจันทร์แห้ง กะ พี่เซ่อร์ นี่ขยันค้นคว้าจริงๆ... ขอปรบมือให้ดังๆนานๆเลยครับผม... กราบสวัสดี คุณปู่เจียวต้าย ด้วยครับ... สนพ.ทำเอง รวมเล่มหนังสือ ยามสายัณห์ เล่มสองหรือยังครับผม... สุนทรภู่ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี พระสุนทรโวหาร นามเดิม ภู่ หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า สุนทรภู่ (พ.ศ. 2329-2398) กวีไทยที่มีชื่อเสียงใน รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช มีผลงานที่มีชื่อเสียงหลายเรื่องได้แก่ พระอภัยมณี นิราศพระบาท นิราศภูเขาทอง สารบัญ 1 ประวัติ 2 ตำแหน่งทางราชการ 3 ผลงาน 4 เว็บไซต์อื่น ประวัติ สุนทรภู่ เกิดณ วันจันทร์ เดือน 8 ขึ้น 1 ค่ำ ปีมะเมีย จุลศักราช 1148 เวลาเช้า 2 โมง (ตรงกับวันที่ 26 มิถุนายนพ.ศ. 2329) ถึงแก่กรรมเมื่อ พ.ศ. 2398 รวมอายุได้ 69 ปี ได้เล่าเรียนวิชาหนังสือในสำนักวัดชีปะขาว ซึ่งปัจจุบันเรียกว่า วัดศรีสุดาราม ในคลองบางกอกน้อย ต่อมาได้เข้ารับราชการเป็นเสมียน ในกรมพระคลังสวน แต่ไม่ชอบทำงานอื่นนอกจากแต่งบทกลอน ซึ่งสามารถแต่งได้ดี ตั้งแต่ยังรุ่นหนุ่ม ใน พ.ศ. 2359 ในรัชกาลที่ 2 สุนทรภู่ได้เข้ารับราชการในกรมอาลักษณ์ได้เป็นขุนสุนทรโวหาร ระหว่างรับราชการต้องจำคุกเพราะเมาสุราจนครองสติไม่ได้ ภายหลังพ้นโทษ ได้เป็นพระอาจารย์ ถวายอักษรสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้าอาภรณ์ พระราชโอรสในรัชกาลที่ 2 ในรัชกาลที่ 3 สุนทรภู่ออกจากราชการและออกบวช เมื่อลาสิกขาแล้วถวายตัวอยู่กับ พระองค์เจ้าลักขณานุคุณได้ปีหนึ่ง ครั้นเจ้านายพระองค์นั้นสิ้นพระชนม์ สุนทรภู่ก็ขาดที่พึ่งได้รับความลำบากมาก ต้องลอยเรืออยู่และแต่งหนังสือขายเลี้ยงชีวิต ต่อมาจึงได้รับพระอุปถัมภ์ จากกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ พระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พ.ศ.2394 สุนทรภู่ ได้เป็นเจ้ากรมอาลักษณ์ ฝ่ายพระราชวังบวร มีบรรดาศักดิ์เป็น พระสุนทรโวหาร ตำแหน่งทางราชการ ขุนสุนทรโวหาร - พ.ศ. 2359 พระสุนทรโวหาร - พ.ศ. 2394 ผลงาน นิราศ - นิราศเมืองแกลง นิราศพระบาท นิราศภูเขาทอง นิราศวัดเจ้าฟ้า          นิราศอิเหนา นิราศสุพรรณ นิราศพระประธม นิราศเมืองเพชร รำพันพิลาป นิทาน - โคบุตร พระอภัยมณี พระไชยสุริยา ลักษณวงศ์ สิงหไตรภพ สุภาษิต - สวัสดิรักษา สุภาษิตสอนหญิง เพลงยาวถวายโอวาท บทละคร - อภัยนุราช บทเสภา - ขุนช้างขุนแผน (กำเนิดพลายงาม) พระราชพงศาวดาร บทเห่กล่อม - เห่เรื่องพระอภัยมณี เห่เรื่องโคบุตร เห่เรื่องจับระบำ เห่เรื่องกากี เว็บไซต์อื่น ประวัติพระสุนทรโวหาร  http://pioneer.netserv.chula.ac.th/~boonnart/pu.html rayongzone.com ประวัติสุนทรภู่ http://www.rayongzone.com/soontornpoo/ จากคุณ : ... ณ มิตร ... (namit) - [ 30 มิ.ย. 49 17:36:09 ]

ความคิดเห็นที่ 33 --นิราศสุพรรณ--  ต่อจาก'29 ...สถานที่นี้คงเป็นบางกร่าง จากบทก่อนที่ท่านได้เขียนไว้ท่านเป็นกวีที่ สามารถเขียนงานได้ทุก อารมณ์ และหยิบจับอะไรมาก็เขียนได้ แค่ได้เห็นโรงหนีบอ้อย ก็เอามาเปรียบกับชีวิตอันป่นปี้ของท่าน ว่าเป็นเช่นกากอ้อยที่ถูกย่อยนั้น ในขณะเดียวกันก็ได้บ่งบอก วิถีชีวิตผ่านโคลงว่าสมัยนั้นใช้ควายหมุนเครื่องหีบอ้อย อ่านแล้วเห็นภาพดีและเศร้าจังน้อ... ๓๘ โรงหีบหนิบอ้อยออด         แอดเสียง สองข้างรางรองเรียง               รับน้ำ อ้อยใส่ไล่ควายเคียง               คู่วิ่ง เวียนเอย อกพี่นี้ชอกช้ำ                        เช่นอ้อยย่อย rayum ( เนื่องจากโดนพันธ์ทิพย์แบนคำหยาบ rayam = อิอิ ) ...บทนี้สัมพันธ์กับบทก่อน ท่านปรียบหีบอ้อยที่ย่อยชีวิตอันปี้ป่นของท่าน ว่าเป็นเหมือนเล่ห์ตุลาการ (สมัยก่อนคงใช้ ตระลาการน้อ) เล่นพวกมาใส่ความ นึกแล้วก็ช้ำใจ เป็นมาทุกสมัยเลยนะครับ เรื่องอยุติธรรม ของผู้มีอำนาจ เข้ากับยุคสมัยดีจัง ก็รอดูว่า คดีที่เป็นข่าวดังในช่วงนี้ จะมีความยุติธรรมแค่ไหนน่อ.. ยุบหนอ ยุบ ๒๙ หีบหันนั้นและเหล้             ตระลาการ ขู่ข่มเหงหักหาญ                    ห่อนเว้น เข้าพวกคิดอ่านพาล               เอาผิด พ่อเอย กลหีบหนีบนิดเน้น                  นึกช้ำน้ำใจ ...เป็นอีกบทที่สท้อนสังคมผ่านบทกวี ไม่ว่าจะผ่านกี่ร้อยปี ก็มีคนพวกนี้อยู่เสมอ คู่สังคมไทย เพียงแต่สมัยนี้เป็นอีกพวกที่ไม่ใช่ขุนนาง เรียกอีกอย่างว่านัก... และคนสมัยนี้ก็เปรียบคนจำพวกนี้กับ จำพวกหนึ่ง ซึ่งบ่ใช้อีกา ขอรับ ๕๓ กาเหยี่ยวเที่ยวว้าว่อน        เวหา ร่อนร่ายหมายมัจฉา                โฉบได้ ขุนนางอย่างเฉี่ยวกา               กินสัตว์ สูเอย โจมจับปรับไหมใช้                 เช่นข้าด่าตี ...บทนี้ขึ้นต้นแล้วนึกถึงโคลงของเจ้าฟ้ากุ้ง ท่านคงได้ศึกษาโคลงของเจ้าฟ้ากุ้งด้วย และความนิยมสมัยก่อน กวีจะเขียนและหัดจากโคลงของคนรุ่นก่อน ถือเป็นบทครู แต่สมัยนี้ไม่เป็นเช่นนั้น มีการคัดลอกงานกันเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ดังจะเห็นได้จาก หน้านักเขียนบ่อยๆ ท่านได้จบช่วงกลางวันของท่านด้วยบทนี้ให้รู้ว่า ค่ำจะมาเยือน และหดหู่ใจในบรรกาศ ๕๗ รอนรอนอ่อนอกโอ้           อัสดง เลี้ยวเหลี่ยมพระสุเมรุลง           ลับฟ้า มืดคลุ้มพุ่มไผ่พง                    พี่เปลี่ยว เดียวเอย เสียงพึ่งหึ่งหึ่งหน้า                   นึกคร้ามหวามถวิล ( พึ่ง = ผึ้ง ) ...นี่ค่ำแล้ว บทนี้ช่างเปรียบเทียบได้งามและซับซ้อนยิ่งครับ ท่านเห็นหิ่งห้อยระยิบแสงที่ต้นลำพู นำไปเปรียบกับเพชรเม็ดสวยที่รายรอบแหวนอยู่ ยิ่งดูก็ยิ่งยินดีที่ได้มองนัก และยังนำหิ่งห้อยไปเปรียบกับกุลสตรีในห้องหอ ที่นานๆ จะเผยอม่านออกมาให้ชมโฉม หิ่งห้อยเลยเปรียบเป็น ผู้หญิงได้อีก หนึ่งความหมาย ชอบจังบทนี้... ๕๙ ลำพูดูหิ่งห้อย                   พรอยพราย เหมือนเม็ดเพชรรัตน์ราย           รอบก้อย วับวับจับเนตรสาย                   สวาสดิ์สบ เนตรเอย วับเช่นเห็นหิ่งห้อย                   หับหม้านนานเห็น ( หม้าน = ม่าน ) แว๊บมาปั่นทู้ ก่อนบอลจะมา อิอิ 2 คู่ติดกันเลยน้อ นอนดึกอีกแล้วเรา อะอะ ดีนะที่ไม่ได้แต่งไม่งั้นคิดบ่ออก น้อ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 30 มิ.ย. 49 20:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีครับทุกท่าน ... คุณ CrazyHOrse '31 แสนเสียดายไม่ได้ฟังสำนวนซึ่ง สุนทรภู่รำพึงเรื่องเมืองเวหา เล่าเรื่องร้อยเรียงพจน์รจนา นิราศคราสู่สวรรค์ชั้นตรัยตรึงส์ คิดได้น่ารักเสียจริงครับ นั่นสินะครับ ป่านนี้ท่านคงเขียนถึงบ้านเราให้พวกเทวดาได้ อ่านกันรึเปล่าครับ คิดในทางกลับกันน้อ อิอิ ขอบคุณที่มาร่วมวางกลอนอันไพเราะครับ ... พี่ ณ มิตร '32 ฮ่าๆๆๆ บ่ใช่อย่างนั้นน่อ ถึงโหมดูบอล แต่มิบังอาจเอามาตั้งเป็นกระทู้น่อ มาแซวกัน ๏ กราบบรมครูคู่ฟ้า...................แดนสยาม คำ "ภู่" ก้องกู่ยาม.....................หัดร้อย กลอนท่านอ่านอิ่มสาม...............ความสุข ทัศน์,โสต,มโน จากถ้อย............บทร้อยกรองสวรรค์ ๚ ๏ ทัศนา พิลาศถ้อย      มโน ภาพนำมาร้อย โสต ก้องกรองกานท์ ๚ นึกว่าลืมวิชาไปแล้วน่อ อิอิ ขอยืมมาใช้หน่อย อ่ะครับ ขอบคุณที่มาแก้ให้น้อ เรื่องอายุของท่านภู่ ขอบคุณครับ ช่างเป็นคนละเอียดจริงๆ แถมหาข้อมูลมาเพิ่มให้อีก ขอบคุณอีกรอบครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------     . แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 49 20:41:09 จากคุณ : xers - [ 30 มิ.ย. 49 20:35:52 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีครับทุกท่าน ยามเที่งๆ ง่วงๆ ครับ การศึกษาโคลงท่าน เพื่อหัดเขียน เรียกว่าทดลองทำแบบที่มีมากกว่า ไม่ได้หมาย จะจำกัด จินตนาการการเขียน แต่เพื่อศึกษาและนำมาปรับใช้กับลีลาของตนเอง เรียกว่าแสวงลีลา อิอิ แต่อย่าถูกโคลงแบบเก่าๆ กลืนเน้อ ข้าพิเจ้า ก็เป็นน่ะตอนนี้ และยังหาลีลาตัวเองบ่เจอ... เอย ดังคำโบราญรึบ่โบราณก็บ่ฮู้ ที่ว่า " หากละพันธนาการ ปานอิสระไม่ถึงใจ"อิอิ แต่งเอง แต่เรียนคำที่ว่า "หากไม่เคยถูกกักขัง ก็ไม่สามารถลิ้มรสความหอมหวาน- ของความอิสระได้ถึงแก่นแท้ และสาใจ" เป็นแค่อิสระที่คิดเอาเองว่าอิสระน้อ พิจารณาโคลงท่านสุนทรภู่ ไปพลางๆก่อนดีก่า จะไม่ลงตำแหน่งบังคับเอกโทไว้ นะครับ คิดว่าคงทราบอยู่กันบ้างแล้วเดี๋ยวจะงงน่ะ คือผมนะครับที่ งง เอง แหะๆ ...ตำแหน่งที่ "X" คือ สัมผัสสระ กา-ขา, กอ-ขอ ท่านนิยมใช้แบบนี้ ไปแทบทุกบท และใช้สร้อยที่บาทสามแทบทุกบทเหมือนกัน            O X X O #        # O            O X X O O        O O            O X X O O        O X    X O            O X X O O        O x x O ...ตำแหน่ง "V" คือสัมผัสอักษร กา-เกิด, คลอด-ไข่ เป็นแบบนี่ไป แทบตลอดเรื่อง            O O O O #        # O            O O O O V        V O            O O O O V        V O    O O            O O O O V        V O O O ...ส่วนตำแหน่ง "#" เป็นได้ทั้ง สัมผัสสระ และสัมผัสอักษร เหตุที่ท่านไม่นิยมใช้สัมผัสระหว่างวรรคเป็น สัมผัสสระ คงเป็นเพราะ ถ้าใช้จะทำให้ สัมผัสบังคับดูด้อยลงเวลาอ่าน เสียงไม่เด่นเพราะเต็มไป ด้วยเสียงเดียวกัน ทำให้ทั้งโคลงดูอึดอัด ก็ไม่ถึงกับสัมผัสเลือนน่อ แต่ไม่เท่ มั้ง อิอิ แต่ที่ตำแหน่ง "#" บาทแรก สามารถใช้ได้ หรือไม่ก็ได้เพราะว่า สามารถใส่สัมผัสสระ เสียงที่ไม่เหมือนกันได้น่อ วันนี้ยังไม่มีนิราศมาเพิ่มครับ เนื่องจากเมื่อคืนไปเยอรมันมาน่อ อิอิ (ดูบอล) ทางทีวีน่ะ ง่วงมาก หาวๆๆ ... ต่อๆ อ่ะ เหมือนใครน้อ อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 1 ก.ค. 49 12:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณเซอร์ส ขยันจริงๆ นับถือๆ คุณ CrazyHorse #31 จินตนาการสุดยอด ล้ำลึกๆ คารวะสามจอกชาเขียวครับ แสนเสียดายไม่ได้ฟังสำนวนซึ่ง สุนทรภู่รำพึงเรื่องเมืองเวหา เล่าเรื่องร้อยเรียงพจน์รจนา นิราศคราสู่สวรรค์ชั้นตรัยตรึงส์ ว่าแต่ว่า "สุภาษิตสอนหญิง" สุนทรภู่ท่านเขียนจริงหรือเปล่า? ผมว่ากลอนไม่เหมือนกลอนท่านสุนทรภู่นา มาโยนระเบิดแล้วจากไป เดี๋ยวมาใหม่ครับ ขอไปค้นข้อมูลก่อน อีกโคลงนึงคือโคลงคำผวนของท่านสุนทรภู่ ที่กล่าวตอบโต้คนที่กล่าวหาว่าท่านแต่งเป็นแต่กลอนตลาด ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่า "เฉน็งไอเจ่ามาวึ้ง     วู่กา รูแต่กาวเมิงแต่ยา     มู่ไร้ ปิดเซ็นจะมู่ซา         เคาทู่ ....................       .........."       ประมาณนี้ล่ะครับ ใครต่อได้ช่วยผมที จากคุณ : โกฏิดารา - [ 1 ก.ค. 49 15:28:15 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับ คุณโกฏิดารา เหวอเหวอ... มาวางระเบิดไว้ แล้วไปน่อ อิอิ นั่นสินะครับ ลึกล้ำจริงๆครับสำหรับกลอนของ คุณ CrazyHorse ชอบจัง สำหรับ "สุภาษิตสอนหญิง" ผมนำมาจากหน้าผลงานของท่านสุนทรภู่ ในเว็บสถาบันสุนทรภู่ครับตามอ่านได้จากลิ้งค์นี้ครับ http://sunthornphu.org/botsupasit.html#a ส่วนเรื่องความถูกผิด ลองหาดูก็ไม่พบ ถ้าค้นเจอช่วยแจ้งมาจะแก้ไขให้นะครับ ที่ว่าไม่ใช่ของท่านนี่เป็นที่สำนวนหรือเปล่าครับ ผมไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่ เคยแต่ได้ ยินและได้ฟัง เฉพาะที่ติดหูและในบทเรียนเท่านั้น บทบนก็ดูแปลกบางคำนะครับ เพราะมาทักผมรึเปล่า อิอิ เขวเลย เฉน็งไอ เจ่ามาวึ้ง          วู่กา รูกับกาว เมิงแต่ยา         มู่ไร้ ปิดเซ็น จะมู่ซา             เคราทู่ เน่ยฮี เฉะแต่จะตอบ ให้          ช่วยมี้พ มังรณอ         -- ผวนแล้วได้ -- ไฉนเอ็ง จึ่งเว้า             ว่าgu ราวกับgu มาแต่เยิง       ไม่รู้ เป็นศิษย์ จะมาสู้           ครูเฒ่า ชอบแต่จะเตะ ให้          ชีพม้วย มรณัง มาต่อและแกะโคลงให้ครับทำเอาค้นเหนื่อเลยครับ มีแต่คนที่จำได้ คร่าวๆ แล้ว นำมาแปะไว้ แต่ก็พยายามรวมไว้ให้พอเข้าเค้าน่อครับ ประมาณนี้แหละครับ... ...ท่านได้แต่งไว้เมื่อมีกวีรุ่นหลานท่านหนึ่งว่าท่านแต่งแต่กลอนตลาด ส่วนโคลง ไม่เอาไหนครับ ...มาต่อให้แล้ว ถ้าท่านใดมีอีกก็ร่วมสนทนานะครับ ส่วน "กลอนตลาด" ในความคิดข้าพเจ้า( คิดคนเดียวน่อ ) จะเปรียบเหมือนท่ากระบี่ ก็คงเป็นท่ากระบี่อันสุดยอด ที่ยังไม่มีใครทำลายได้ แม้จะมีนัก กระบี่เลื่องชื่อมากมาย ยังต้องฝึกกระบี่ท่าน เพื่อศึกษาท่ากระบี่ สุดยอดของตน ไม่ได้ว่ากระบี่ของท่านเหล่านั้นไม่ดีนะครับ แต่ลองมองแล้ว ชื่อเสียงยังไม่มีใครเกิน กระบี่ท่านภู่ได้ ขอรับ แถมกระบี่ท่านฝึกง่าย และสวยงาม คนที่ฝึกก็มีมากหลาย ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ จะเปรียบก็เหมือนวิทยายุทธ์เส้าหลิน ที่แพร่หลาย มั่นคง ยาวนาน ขอรับ ของที่ได้รับการยอมรับจากมวลชนคือ ใช้ง่าย สะดวก และสวยงาม นั้นมั้ง อิอิ ว่าไปนั่นตามเรื่องตามราว ของผมเองน้อ เหอๆ สงสัยบ้าไปแล้ว... ปล. คืนนี้ บราซิล - ฝั่งเศส, อังกฤษ - โปรตุเกส ครับ ๏ สิงห์โตโผร่ำร้อง            คำราม หมายขู่คู่สนาม                สนับแข้ง ฝอยทองน่องลือนาม        นะท่าน จะชนะให้จะแจ้ง              จำต้องสองศูนย์ ๚ ๏ บราซิลลิ่วเข้าสู่             รอบสอง หมายมุ่งถลุงถอง             ไถ่แค้น ฝรั่งเศสประเทศครัวซอง    สหายเก่า คิดว่าถ้าเจอแม้น              มุ่งเร้าเอาประตู ๚ เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 1 ก.ค. 49 19:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 วิวิธมาลี-โทคู่แบบไม่เคร่ง เสริมสร้อยแบบไม่เคร่ง สุนทรภู่เก่งแท้                         พ่อเอย แม่เอย ชาวสยามยินดี                         ทั่วหน้า กลอนโคลงงดงามบ่เชย             สง่ายุค ทุกยุค ศิษยนุศิษย์บ่ช้า                       เร่งเรียน สนุกเรียน ฯ                       สวัสดีครับ คุณxers และทุกท่าน ตอนนี้ จังหวะและเสียงในหัว ตีกันอยู่ ก็เลยมึน ๆ คิดวิวิธฯ ได้ก็เลยมาวางไว้แก้ขัดไปก่อน เมื่อวานเชียร์อาเจนฯ ก็บ่สมหวัง ดีที่อิตาลีเข้ารอบ เฮ้อ เชียร์พอสนุก ๆ ครับ เพื่อรสชาติของชีวิต ( ยิ้ม ) จากคุณ : พิราบเงิน - [ 1 ก.ค. 49 20:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ดีใจที่ชอบครับ แต่ที่ว่าจินตนาการสูงส่งนั้นไม่กล้ารับครับ ผมไม่ใช่กวีหรือนักโคลงนักกลอน ดังนั้นเมื่อผมมองสุนทรภู่ ผมจึงไม่ได้มองท่านในฐานะครู แต่มองด้วยสายตาของนักอ่านที่มองกวีเอกเท่านั้นเองครับ แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 49 22:07:55 แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 49 22:07:12 จากคุณ : CrazyHOrse - [ 1 ก.ค. 49 22:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โคลงผวน... โอ้โห... พึ่งเคยได้เห็นวันนี้เองครับ... ขอบคุณพี่โกฎิฯและพี่เซ่อร์มากครับ... จากคุณ : namit - [ 2 ก.ค. 49 11:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีครับทั่นน้องเซอร์ ออฟนอร์มังดีร์ คคห35..ชื่นชมแบบผังสัมผัสโคลงนิราศสุพรรณครับ ขอคารวะความลึกซึ้งสังเกตุ                ขอสนทนาเรื่องการหัดเขียนตามแบบโคลงครูหรือ"โคลงแบบ" เนื่องจากการอ่านทำให้ได้รับความสุขจากจินตภาพของผู้แต่งและเมื่อหัดเขียน ก็จะได้รับความรู้ทางฉันทลักษณ์และความคิดสร้างสรรค์ต่อเติมเพิ่มขึ้น ชาวเราเหล่าอาศรมคงเป็นเช่นนี้กัน ส่วนจะเขียนผิดเขียนถูกก็มีหมู่มิตรทั่นพี่ทั่นน้องมาช่วยกันขัดช่วยกันเกลา ผมว่าเป็นสุขดั่งคำ"สวรรยางค์สถานสถิตรเลยเทียว"และ การเขียนคำใจใดใดไว้ก็จะมีหมู่ชาวชน ที่ชื่นชอบร้อยกรอง แวะเวียนมาอ่านแล้วตอบต่อเติมเสมอ "ทำให้วันคืนมิเปลี่ยน..โดยเปลี่ยวเหงา..เกินไปจริงไหมครับ" ขอชื่นชมสำนวนดำเนินกระทู้อันมี..เอกลักษณ์สำบายนัก..แล..ละบือฯ ผมใคร่จะค้นรวบรวมกล่าวถึงกลอนท่านครูสุนทรภู่มากเลยครับ...คิดว่าจะขอเวลารวมอีกสักน้อย...แล้วนำมาแปะครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 49 05:55:36 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 2 ก.ค. 49 11:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ทักทายคุณโกฏิดารา..CrazyHOrse..ทั่นพี่พิราบเงินและ คคห32 ทักทายทั่นน้องณ.มิตรรัก..ดีใจที่เห็นโคลงเธอ อยู่เมืองนอกยังอุตส่าห์ขยันมาทักทาย... แสดงว่ามี..เชื้อสายพันธ์ชาวอาศรม อยู่เต็มร้อย...........................................ฮา และ ขอบคุณทั่นน้องเซอร์อีกครั้งสำหรับสำนวนดำเนินกระทู้ถูกที่ใจผม .........คำบรรยายเนื่อง ณ.โอกาสนี้ อ่านเพลินทุกช็อต คคห... เร้าตรึงตราจิต...ทุกลูกบทนิราศ..... อ่านเพลินเลยหากหมดร้อยกระทู้..ก็ขอให้มีการต่อเวลานะครับขอรับ...... แบบเสียงภาคบอลโลก........ครับ ขอแปะกลอนจากนิราศพระประธมต่อครับ ๏ น้ำค้างพรมลมเฉื่อยเรื่อยเรื่อยริ้ว หนาวดอกงิ้วงิ้วออกดอกไสว เกสรงิ้วปลิวฟ้ามายาใจ ให้ทราบในทรวงช้ำสู้กล้ำกลืน โอ้งิ้วป่าพาหนาวเมื่อคราวยาก สุดจะฝากแฝงหน้าไม่ฝ่าฝืน แม้นงิ้วเป็นเช่นงานเมื่อวานซืน จะชูชื่นช่วยหนาวเมื่อคราวครวญ โอ้ดูเดือนเหมือนได้ยลวิมลพักตร์ ไม่ลืมรักรูปงามทรามสงวน กระจ่างแจ้งแสงจันทร์ยิ่งรัญจวน คะนึงหวนนิ่งนอนอ่อนกำลังฯ ๏ อนึ่งหญิงทิ้งสัตย์เราตัดขาด ถึงเนื้อน้ำธรรมชาติไม่ปรารถนา ข้างนอกนวลส่วนข้างในใจสุดา เหมือนpar ra rai kard du jart jin ถึงรูปชั่วตัวดำ ra yum yark รู้รักปากรักหน้าประสาหญิง ถึงปากแหว่งแข้งคอดไม่ทอดทิ้ง จะรักยิ่งยอดรักให้หนักครัน จนแก่กกงกเงิ่นเดินไม่รอด จะสู้กอดแก้วตาจนอาสัญ อันหญิงลิงหญิงค่างหญิงอย่างนั้น ไม่ผูกพันพิศวาสให้คลาดคลาฯ ๏ ขอเดชะพระมหาอานิสงส์ ซึ่งเราทรงศักราชพระศาสนา เสน่ห์ไหนให้คนนั้นกรุณา เหมือนในอารมณ์รักประจักษ์ใจฯ ๏ หนึ่งน้องหญิงมิ่งมิตรพิศวาส ซึ่งสิ้นชาติสิ้นภพสบสมัย ขอคุณพระอานิสงส์ช่วยส่งไป ถึงห้องไตรตรึงษ์สถานพิมานแมนฯ ๏ ที่ยังอยู่คู่เคยไม่เชยอื่น จงปรากฏยศยืนกว่าหมื่นแสน มั่งมีมิตรพิศวาสไม่ขาดแคลน ให้หายแค้นเคืองทั่วทุกตัวคน นารีใดที่ได้รักแต่ลักลอบ เสน่ห์มอบหมายรักเป็นพักผล เผอิญขัดพลัดพรากเพราะยากจน แบ่งกุศลส่งสุดาทุกนารี ให้ได้คู่สู่สมภิรมย์รัก ที่สมศักดิ์สมหน้าเป็นราศี สืบสกุลพูนสวัสดิ์ในปัถพี ร่วมชีวีสองคนไปจนตาย แต่นารีขี้ปดโต้หลดหลอก ให้ออกดอกทุกวี่วันเหมือนมั่นหมาย ทั้งลิ้นน้องสองลิ้นเพราะหมิ่นชาย เป็นแม่หม้ายเท้งเต้งวังเวงใจ ที่จงจิตพิศวาสอย่าคลาดเคลื่อน ให้ได้เหมือนหมายมิตรพิสมัย อย่าหมองหมางห่างเหเสน่ห์ใน ได้รักใคร่ครองกันจนวันตาย เป็นคู่สร้างทางกุศลจนสำเร็จ สรรเพชญ์โพธิญาณประมาณหมาย ยังมิถึงซึ่งนิพพานสำราญกาย จะกลับกลายเป็นไฉนอย่าไกลกันฯ และปล.ค้นจากลิ้งค์สถาบันสุนทรภู่ครับ"ลีลา" http://www.sunthornphu.org/poemkrong.html ลีลาของกลอน หมายถึง ถ้อยคำสำนวนที่มีนวยนาดอันสง่างามประเจิดบรรจง โบราณจัดไว้มี ๔ ประเภท คือ ๑ เสาวรจนี ถ้อยคำชมโฉม ๒ นารีปราโมทย์ ถ้อยคำเล้าโลมหรือเกี้ยวพาราศี ๓ พิโรธวาทัง ถ้อยคำขุ่นเคืองหรือตัดพ้อต่อว่า ๔ สัลลาปังคพิสัย ถ้อยคำคร่ำครวญรำพึงรำพัน แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 49 11:51:19 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 2 ก.ค. 49 11:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีครับทุกท่าน ... พี่พิราบเงิน '38 ท่าทางจะยุ่งนะครับช่วงนี้ ไม่ค่อยได้เห็น ผมก็เชียร์ อิตาลีเหมือนกัน เข้ารอบแบบหืดจับ อีกทีมบราซิลตกรอบไปแล้ว เมื่อคืน เฮ้อ... ... คุณ CrazyHOrse '39 สวัสดีครับ ดูเหมือน ไม่มีใครอยากสัมผัสคำว่ากวีน่อ อิอิ ข้าพเจ้าก็ไม่ใช่ นักกวี หรือนักกลอน อันใด แต่ชอบแฮะ ถ้ามีใครมาเรียกนักโคลง อิอิ เหมือนนักมวยที่กำลังหัดมวยมั้ง เขาก็เรียก นักมวย แต่ พอจบหลักสูตรจะได้เป็น นักมวยจริงๆ หรือเอาไว้ป้องกันตัว ก็ได้ชื่อว่าเรียนมาในทางมวย อิอิ งงเอง ข้าพเจ้ามองที่ความตั้งใจในการเขียน บทต่างๆมากกว่า ไม่ว่าจะเป็น โคลงกลอน หัดเขียนหรือว่าเขียนนานแล้วเมื่อไปวางที่ไหน เมื่อดูเป็น ก็จะรู้ว่าเป็น โคลงกลอน โดยวิญญานของตัวมันเอง ส่วนนี้มั้งที่มองว่าเป็นกวี และเคารพ ที่ความตั้งใจในการเขียน ของทุกท่านครับไม่ว่าจะมองท่านในมุมไหน ประโยคบางประโยคที่อ่านแล้วเพราะแม้ไม่ใช่โคลงกลอนก็ชอบแล้วครับ สำหรับผม เพราะโลกนี้ไม่ได้มีแต่โคลงกลอน เพียงแต่โคลงกลอนมีวิญญานของความเป็นไทย เมื่อใช้ถ้อยคำผ่าน บังคับ และสัมผัส ที่เป็นเอกลักษณ์ บทกวีที่เขียนจากมือคนไทย มักจะมีสัมผัสอยู่ด้วยเสมอแม้ไม้ได้เขียนแบบกลอน แต่มันมีวิญญานกลอนอยู่น่ะ อิอิ พล่าม ซะยาวเลยครับ มั่วๆ ไปมั่งตามประสาของผมเอง ขอรับ อย่าถือสานะครับ แต่ไงก็ชอบของคุณ crazyhorse อยู่ดี เขียนได้ดีกว่าผมซะอีกครับ ... พี่ ณ มิตร อิอิ ถ้าสนใจโคลงผวน ในห้องกวีการเมืองมีท่านหนึ่งชอบเขียน แต่จะออกแนวการเมืองไปหน่อยนะครับ ในอาศรมก็มีนะครับ ที่เพจของครูเล็ก และบล็อคของคุณจังงัง ครับ อิอิ เคยแอบไปอ่านแหละน้อ ...น้าจันทร์แห้ง ขอบคุณสำหรับคำชมน่อครับ และดีใจที่ชอบลีลา อิอิ ปกติคิดไงก็เขียนเลยครับ สำหรับวิเคราะห์โคลง นี่ยังมีรายละเอียดอีกครับ เพียงแต่ที่ลงไว้ให้ดูนั้น เป็นแบบ อันเป็นค่อนข้างจะเป็น แบบตัวแทนลีลาของท่าน ยังมีสัมผัส แบบอื่นอีกครับ ที่ท่านเขียนในนิราศสุพรรณนี้ และขอบคุณ สำหรับ รส และลีลาแห่งกาพย์กลอน พร้อมเรื่อง นิราศพระประธม ต่อ โอย... ง่วงจัง  บอลเอยไฉนจึงอดใจ ไม่ให้ดูบ่ได้น้อ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 2 ก.ค. 49 13:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 44 น่าจะต่อมาจาก สุนทรภู่กวีแก้วครูของผม ลิ้งก์ใน คห.๔ ครับ ความจริงท่านสุนทรภู่ หรือ พระสุนทรโวหาร รัตนกวีแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ นั้น ท่านเป็นครูของกวีทั้งหลายส่วนมากในยุคปัจจุบัน เพียงแต่ผมแอบยกย่องให้ท่านเป็นแบบอย่าง ในบทกลอนที่ผมนิยมที่สุดเท่านั้น สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้ทรงพระนิพนธ์ไว้ว่า ในบรรดาหนังสือบทกลอนที่สุนทรภู่ได้แต่งไว้ ถ้าจะลองให้ผู้อ่านชี้ขาดว่า เรื่องไหนเป็นดีกว่าเพื่อน ก็น่าจะเห็นยุติต้องกันโดยมากว่า เรื่องพระอภัยมณีเป็นดีที่สุด เพราะเป็นหนังสือเรื่องยาว แต่งดีทั้งกลอนทั้งความคิดที่ผูกเรื่อง เรื่องอื่นเช่นเสภาตอนพลายงามถวายตัวก็ดี นิราศภูเขาทองก็ดี นิราศเมื่อเพชรบุรีก็ดี แต่งดีอย่างเอกก็จริง แต่เป็นเรื่องสั้น ๆ จะเปรียบกับเรื่องพระอภัยมณีไม่ได้......... ผมจึงขอคัดบทกลอนซึ่งไม่เคยเห็นที่ไหนกล่าวถึงมาก่อน แม้จะไม่ใช่บทที่ไพเราะเป็นเยี่ยม แต่ก็เห็นว่ามีคติสอนใจดีครับ .......ขณะนั้นค่อนดึกศึกสงบ ต่างนอบนบนับถือพระฤๅษี ไม่กริบเกรียบเงียบสงัดทั้งปัถพี พระโยคีเทศนาในอาการ คือรูปรสกลิ่นเสียงไม่เที่ยงแท้ ย่อมเฒ่าแก่เกิดโรคโศกสงสาร ความตายหนึ่งพึงเห็นเป็นประธาน หวังนิพพานพ้นทุกข์สนุกสบาย ซึ่งบ้านเมืองเคืองเข็ญถึงเช่นนี้ เพราะโลกีย์ตัณหาพาฉิบ-หาย อันศีลห้าว่าอย่าทำให้จำตาย จะตกอบายภูมิขุมนรก หนึ่งว่าอย่าลักเอาของเขาอื่น มาชมชื่นฉ้อฉลคนโกหก หนึ่งทำชู้เขาเล่าลามก จะตายตกในกระทะอเวจี หนึ่งสูบฝิ่นกินสุรามุสาวาท ใครทำขาดศีลห้าสิ้นราศี ใครสัตย์ซื่อถือมั่นในขันตี จะถึงที่พระนิพพานสำราญใจ อย่าโกรธขึ้งหึงสาพยาบาท นึกว่าชาติก่อนกรรมทำไฉน เหมือนดุมวงกงเกวียนวนเวียนไป อย่าโทษใครนี่เพราะกรรมจึงจำเป็น ประการหนึ่งซึ่งขาดพระศาสนา ทั้งโลกาเกิดทุกข์ถึงยุคเข็ญ ซึ่งจะกลับดับร้อนให้ผ่อนเย็น ก็ต้องเป็นไมตรีปรานีกัน....... ก็เป็นอีกมุมหนึ่ง ของท่านสุนทรภู่ ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 2 ก.ค. 49 17:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ทั่นพี่เจียวต้ายมีความรู้เรื่องกลอนมาก ข้าน้อยขอรอฟังกลอนเด็ดจากพระอภัยมณีขอรับ...... จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 2 ก.ค. 49 21:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 46 -- นิราศสุพรรณ --  ต่อจาก'33 ในช่วงที่ผ่านมา เมื่อออกจากเริ่มเดินทางวันสองวันแรกดูท่านจะหดหู่ อาลัยในการเดินทาง เลยมองสิ่งรอบข้างอย่างค่อนข้างหดหู่ตามอารมณ์ สะท้อนออกมาจากบทโคลง แต่เมื่อออกนอกเขตราชธานีแล้วเมื่อสัมผัสธรรมชาติสองข้างทาง ทำให้แจ่มใสขึ้น อารมณ์โคลงดูเหมือนจะดีขึ้น ช่วงนี้มีชมธรรมชาติ วิถีชีวิตริมฝั่งสองข้างทาง สลับการรำลึกถึงคนรัก และเปรียบเปรยชีวิตของคนผ่านวิถีชีวิตและธรรมชาติที่ได้พบเห็น.. ... บางระกำ เมื่อเห็นหนุ่มสาวแถบนี้ หาปลาด้วย สุ่มฉมวก ก็นำมาแต่ง ชีวิตแบบนี้คงไม่ได้ พบเห็นอีกแล้วในแถบนั้น ปัจจุบันนี้ อาจมีแต่คงไม่ใช่หนุ่มสาวแล้วก็เป็นได้ที่หาปลา.. ๗๑ นาวาคลาเคลื่อนคล้อย         ลอยลำ ล่วงย่านบ้านบางระกำ                รกไม้ สาวหนุ่มสุ่มซ่อนทำ                  แทงพวก ฉมวกแฮ ปลาติดปลิดปลดได้                  ดุกด้องช่อนชะโด ... บางยุง นี่ก็เป็นอีกบทที่แสดงให้เห็นว่าชีวิตสมัยก่อน ผูกพันธ์อยู่กับควาย แต่ว่าควายนี่ท่าทางจะว่ายน้ำได้ด้วยน้อ และเด็กๆ ก็ท่าทางจะมีความสุขที่ได้เล่นขี่หลังควายกัน ๗๒ บางยุงคุ้งลาดล้วน               เหล่าควาย ลงปลักทลักทลาย                    เล่นน้ำ ดำผุดฟูดฟาดหงาย                   แหงนเบิ่ง เทิ่งแฮ ลูกเล็กเด็กเลี้ยงปล้ำ                  ปล่อยห้อยอควาย ... เข้าเขตแดนสุพรรณแล้วครับ ดูท่าท่านจะไม่ค่อยชอบบรรยากาศเท่าไหร่ ทั้งป่ารก ยุงและ ริ้นเยอะแยะไปหมด สงสัยยังไม่เข้าตัวเมืองท่าน บรรหารน่อ อิอิ ๗๘ บางหวายท้ายคุ้งช่อง           คลองมี แดนนครชัยศรี                         สุดสิ้น เข้าแดนสุพรรณบุรี                    เรือเปลี่ยว เดียวเอย ทุ่งท่าป่ายุงริ้น                          รกเรื้อเบื่อชม ...พออารมณ์ไม่ดี ก็ถ่ายถอดออกมาทางโคลงอีกแล้วในบทติดกันนี้ครับ ท่านได้เปรียบปากคนเราได้อย่างแสบๆ คันๆ คล้ายๆบอน ที่ชุกชุมอยู่แถบสุพรรณ คงเทียบกับปากของคนในกรุงนั่นแล้ ที่ชอบคัน ชอบเม้าท์ยากจะแก้...เหอๆ ๗๙ ชุมนักผักตบซ้อน               บอนแซง บอนสุพรรณหั่นแกง                  อร่อยแท้ บอนบางกอกดอกแสลง             เหลือแหล่ แม่เอย บอนปากยากจะแก้                   ไม่สิ้นลิ้นบอน ...ดูสิครับธรรมชาติเมื่อก่อน จะเห็นว่าในน้ำมีปลามากมายขนาดไหน ถึงกับเห็นตัวพลุก พล่านขนาดนี้และยังมีหลายชนิดด้วย นี่เป็นบทเดียวนะครับ ต่อจากนี้มีอีกบท ที่ได้ ชมปลาไว้ มีเยอะชนิดกว่าบทนี้เสียอีกครับ ... อู้วว ผมชอบตกปลา อยากไปน่อ บทนี้มีให้พิจารณา ในบาทที่ สาม และสี่ ท่านเริ่มใช้ คำ ลูกเก็บสระ และอักษรเหมือนกัน เป็นสัมผัส ซึ่งก็เป็นลูกเล่นอีกอย่างหนึ่งในการแต่ง ๘๑ ปลาชุมกลุ้มเกลื่อนท้อง        ธารา ลอยเล่นเห็นคนถลา                  หลบสิ้น สลิดสลาดสลับปลา                  ช่อนดุก พลุกแฮ กระดี่กระดิกกระเดือกดิ้น           กระโดดเหล้นเห็นตัว สถานที่ที่ท่านได้ผ่านจนมาถึงช่วงนี้ คือ บางศศิธร บางปลา บางปสี บ้านไทร บ้านหินมูล บางหลวง บางน้อย บางสาม บ้านด่าน เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 2 ก.ค. 49 22:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 47 . ... สวัสดีครับ ปู่เจียวต้าย '44 ขอบคุณกลอนจาก พระอภัยมณีครับ เป็นเรื่องที่ได้เล่าเรียนกันในสมัยเด็ก ในวิชาภาษาไทย แต่ก็คงเป็นแค่บางช่วงตอนเท่านั้น อย่างบทนี้ผมก็ไม่เคยได้อ่าน มาก่อนที่ท่านได้เขียน กลอนปนคำสอน ทางธรรมฝากไว้ให้ได้คิดกันครับ ขอบคุณครับ ... สวัสดีครับ น้าจันทร์แห้ง '45 แหะๆ แว้บมาเพิ่มนิราศ นึกว่าจะไม่มีใครมาตอนดึกๆ แล้วน้อ เอามาให้ได้อ่านต่ออีกครับ . จากคุณ : xers - [ 2 ก.ค. 49 22:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีครับ การศึกษา การฝึกเขียนตามแบบโคลงของกวีดังเช่นท่านสุนทรภู่  ไม่ใช่การ “กักขัง” หรือ “กดขี่” จินตนาการหรืออะไรที่ชอบคิดกัน ลองศึกษาให้ดีจะเห็นว่าโคลงแบบนิราศสุพรรณ ก็ได้เสนอความแปลกใหม่หรือรูปแบบที่หลากหลายที่พ้นไปจากโคลงสี่แบบเดิมไปมาก เช่น การเพิ่มสัมผัสใน สัมผัสระหว่างวรรค เสียงโคลงในบาทที่สามวรรคหลังซึ่งถูกปรับให้เสียง นุ่มนวลขึ้นด้วยคำสร้อย   ในยุคนั้นน่าจะมีผู้ไม่เห็นด้วยอยู่มากเหมือนกัน จนมีผู้ติว่าท่านเขียน โคลงสี่ไม่เป็น  แต่เมื่อลองเขียนดูตามแบบที่ท่านเขียนก็จะเห็นว่าต้องเพิ่มความพยายามมากขึ้น อีกเรื่องที่เด่นมากในโคลงนิราศสุพรรณคือการบรรยายการถ่ายทอดบรรยากาศของสถานที่ และ รายละเอียดต่าง ๆ ซึ่งในบทโคลงร่วมสมัยกับท่านแทบจะไม่มีแนวนี้ เมื่อพิจารณาแล้ว จากการชอบใช้ เอกโทษ โทโทษ หรือคำต่าง ๆ  ในรูปแบบลีลาใหม่ ๆ ในโคลง กลอนของท่าน  จะเห็นว่าท่านทำทางสายใหม่เอาไว้ให้เราเลือกทางเดินได้หลากหลายมากขึ้น ซึ่งผู้นิยมเขียนโคลงกลอนในยุคนี้ที่ไม่อยากถูกจำกัดจินตนาการ  ก็เห็นสร้างทางสายใหม่ รูปแบบ ใหม่ในการเขียนขึ้นมากมาย   แต่จะได้รับการยอมรับ  หรือมีผู้นิยมเดินตามทางนั้นหรือไม่ ขอบคุณที่คุณเซอร์เขียนผังโคลงนิราศสุพรรณไว้ให้ด้วย  มีประโยชน์มากสำหรับผู้ที่ต้องการ ศึกษาแบบรู้ละเอียดและรู้ลึกจริง ๆ  ผมเองก็ได้ทบทวนไปด้วยอีกครั้ง จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 3 ก.ค. 49 19:28:20 ]

ความคิดเห็นที่ 49 -- นิราศสุพรรณ --  ต่อจาก'46 สำหรับโคลงที่จะเอามาลงจากนี้คัดเฉพาะ เรื่องราวที่ หรือสถานที่น่าสนใจ หรือมี จุดสังเกตุอะไร ถ้าหาพบก็จะนำมาลงไว้ เพราะส่วนใหญ่โคลงจะ ดำเนินคล้าย ช่วงที่ผ่านมา คือ เล่าเรื่อง ผ่านธรรมชาติ วิถีชีวิต นำมาเปรียบกับชีวิตคน ตามสไตล์ของท่านนั่นเองครับ ... กลบทอักษรล้วน เป็นอีกบทที่ท่านได้แสดงฝีมือลบคำปรามาส ไว้ว่าท่านแต่งโคลงไม่เป็น บทนี้ดูเผินๆ ไม่ยาก "ถ้าไม่ลองแต่ง" ครับ ความยากไม่ได้อยู่ที่หาคำมาใส่ ให้ได้อักษรเดียวกันตลอดทั้งบาท แต่อยู่ที่การควบคุมเนื้อความให้ได้เรื่อง และการเรียบเรียงคำให้งาม บทนี้ไม่มีสัมผัสอย่างที่เคย เพราะอักษรสัมผัสกัน อยู่แล้วนั่นเอง ดูสิครับนุ่มนวลและไพเราะรสคำมากเลยน้อ... ๑๔๒ แจ้วแจ้วจักกระจั่นจ้า   จับใจ หริ่งหริ่งเรื่อยเรไร               ร่ำร้อง แซงแซวส่งเสียงใส             ทราบโสต แหนงนิ่งนึกนุชน้อง             นิ่มเนื้อนวลนาง ... นี่เป็นอีกบทที่บรรยาย ดอกไว้นานาพรรณ เช่น ดอกพิกุล ดอกแก้ว ดอกบุนนาค ดอกแก้ว ดอกกาหลง ดอกลำดวน สาวหยุด(สายหยุด) ดอกพุทธชาด ดอกเสาวรส 9 ดอก ที่นี่คงเป็นริมเขื่อนวัดป่าเลไลยก์ ที่เดียวกับที่ท่านได้ฟังจักจั่นนั่นแหละน้อ ๑๔๓ พิกุลบุนนาคแก้ว         กาหลง หอมชื่นรื่นลำดวนดง            ดอกระย้า สาวหยุดพุทธชาดทรง          เสาวรส สดเอย หนุ่มหนุ่มรุมเก็บหน้า            สนุกโน้มโถมชิง ... ที่นี่เป็นบ้านด่านขนอน พวกท่านได้เทียบเรือที่ท่านี้ มีทั้ง จีน มอญ และสาวลาว ท่าทางหนุ่มที่มาจะชุ่มชื่นเมื่อได้เจอสาวๆ แถวนี้มากมาย ดังโคลงบทก่อน และท่านได้เขียนถึงลูกท่าน(มั้ง) ไว้ด้วยบทล่างนี้ ในเรื่องสาวๆ น่ารักดีครับ แถมมีเกทับลูกด้วยนะว่า ถ้าเป็นสมัยพ่อหนุ่มๆ นะ ฮึ ไม่เหลือ ป้อไปแล้ว อิอิ ๑๖๙ ลูกเอยเฉยเช่นปั้น          ปูนขาว สาวเพ่งเล็งหลบสาว               ซิ่นแล้ว (สิ้น) ปะเป็นเช่นพ่อคราว                ครั้งหนุ่ม ชุ่มฤๅ ตายราบลาภไม่แคล้ว             คลาดช้านาที ... ดูซิสาวลาวสมัยนั้นใจกล้าน่าดูบุกถึงที่เลย อิอิ อ่า..แต่ลูกท่านสิไม่ได้ดังใจพ่อ สาวอุตส่าห์มาหา กลับหลบไปง่วนอยู่กับการจุดไฟสงสัยยังรุ่นหนุ่มหน้าบางน้อ ๑๗๗ ดึกลาวสาวรุ่นกล้า           มาเดียว ให้กระเช้าเข้าเหนียว               นั่งใกล้ ถอยหลีกอีกบ่เหลียว               เลยลูก กูเอย กลั่นรับกลับจุดไต้                  ตอบโต้โมทนา ... ส่วนท่านก็แอบลุ้นอยากได้สาวลาวมาเป็นสะไภ้ แต่ลุ้นบ่ขึ้นน่อ สงกะสัยลูกท่าน มีหวานใจที่ในกรุงซะแล้ว.. บาทท้ายนี่งงๆ ครับ ๏ เอ็นดูหนูพี่น้อง                   สองสาว คิดใคร่ได้เลี้ยงลาว                 ลูกสะใภ้ แต่ลูกผูกรักชาว                    วังเล่า เจ้าเอย จะเจ็บเล็บเขาไว้ข่วน              ร้ายคล้ายเสือ ป่านนี้เหล่าลูกหลานท่านคงอ่านแล้วนั่งยิ้ม ถ้าเจอช่วงนี้เข้านะครับ อิอิ หมายถึงชาวระยองนะครับ มั้ง อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 3 ก.ค. 49 23:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดียามดึกขอรับ แต่งโคลงลักจำ...ทำให้หลับสบายครับ ๒๔ วัดปะขาวคราวรุ่นรู้        เรียนเขียน ทำสูตรสอนเสมียน             สมุดน้อย เดินระวางระวังเวียน            หว่างวัด ปะขาวเอย เคยชื่นกลืนกลิ่นสร้อย    สวาทห้างกลางสวน(นิราศสุพรรณ) ๏คราวเรียนเขียนหัดไว้              วลีกลอน สูตรท่านกานท์เสียงสอน         สืบสร้อย คืนวันระวังตอน                  ตามจด สมุดนา ได้ชื่นรื่นรักร้อย           สวาทรู้กลอนสรรค์๚(จันทร์แห้ง) ๒๘ สงสารสายเนตรน้อง      นองชล เนตรพี่เพียงฝอยฝน            เฟ่าน้อง (เฝ้าน้อง) จวนรุ่งร่ำสะอื้นจน               จำจาก แจ่มเอย คราวเคราะเพราะน้องต้อง     พยุกล้าสลาตัน(นิราศสุพรรณ) ๏น้ำเนตรไหลหลั่งร้อง              นองชล คนรักปักกมล                           หมดสิ้น ลมรวยร่ำสะอื้นยล                   ยามจาก จรนา คราวเคราะเพราะกรรมต้อง    ต่างม้วยมรณา(จันทร์แห้ง) ๒๙ บางขวางข้างเขตแคว้น    แขวงนนท์ สองฟากหมากมะพร้าวผล      พรรณไม้ หอมรื่นชื่นเช่นปน                แป้งประ ปรางเอย เคลิ้มจิตคิดว่าใกล้               กลิ่นเนื้อเจือจันทน์(นิราศสุพรรณ) ๏บางขวางกลางท่าน้ำ                เมืองนนท์ สองฝั่งสะพรั่งผล                    แผ่ไม้ ชื่อนานย่านชุมชน                    ชาวตลาด คนมากหมากพลูได้             ดื่นค้าดื่นขาย(จันทร์แห้ง) ๓๘ โรงหีบหนิบอ้อยออด         แอดเสียง สองข้างรางรองเรียง               รับน้ำ อ้อยใส่ไล่ควายเคียง               คู่วิ่ง เวียนเอย อกพี่นี้ชอกช้ำ                        เช่นอ้อยย่อย rayum(นิราศสุพรรณ) ๏หีบห่อล่อหลอกให้              ของขวัญ สวยนอกแต่ในมัน                บ่ฮู้ เฉกคนตนแต่งสรรค์            เสริมส่ง งามนา เย็นค่ำข้าจึงรู้                   ดูแล้วสวยไหม(จันทร์แห้ง) ๒๙ หีบหันนั้นและเหล้             ตระลาการ ขู่ข่มเหงหักหาญ                    ห่อนเว้น เข้าพวกคิดอ่านพาล               เอาผิด พ่อเอย กลหีบหนีบนิดเน้น                  นึกช้ำน้ำใจ(นิราศสุพรรณ) ๏หีบหับนับชีพชั้น                 ชนหมอง รัฐรีดภาษีปอง                     ห่อนเว้น รวมรวบรัฐบาลคลอง        อำนาจรัฐ   แล้วกัดกินกลืนเร้น           เช่นแร้งหิวโหย(จันทร์แห้ง) ๕๓ กาเหยี่ยวเที่ยวว้าว่อน        เวหา ร่อนร่ายหมายมัจฉา                โฉบได้ ขุนนางอย่างเฉี่ยวกา               กินสัตว์ สูเอย โจมจับปรับไหมใช้                 เช่นข้าด่าตี(นิราศสุพรรณ) ๏เหมหงส์สงสระแก้ว              กรองกานท์ กาหมู่สู่ซากปาน                     ทิพย์แท้ ทรชนตนเช่นพาล                   ไร้สัตย์  จานา นรชนเลิศแล้                     รักษ์รู้คุณคน(จันทร์แห้ง) ๕๗ รอนรอนอ่อนอกโอ้           อัสดง เลี้ยวเหลี่ยมพระสุเมรุลง           ลับฟ้า มืดคลุ้มพุ่มไผ่พง                    พี่เปลี่ยว เดียวเอย เสียงพึ่งหึ่งหึ่งหน้า           นึกคร้ามหวามถวิล(นิราศสุพรรณ) ๏ดวงเหลืองเรืองลับฟ้า             พาหนาว เมฆม่านมานมืดราว                  โลกลี้ คืนหม่นมืดมิดคราว                เรียมเปลี่ยว  เปล่าเฮย เสียงฮูกฮูฮูกนี้                        นึกคล้ายวายสูญ(จันทร์แห้ง) แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 49 06:29:01 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 3 ก.ค. 49 23:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 สวัสดีครับทุกท่าน ... สวัสดีครับท่านพี่คัมภีร์ '48 ขอบคุณที่มาต่อเพิ่มจุดสังเกตุโคลง ตรงเสียงท้ายบาทสาม ที่ท่านใส่สร้อยลงไป น่าจะเป็นที่เสียงตรงนั้นดูห้วนเกินไป เวลาใช้คำตายแทนเสียงเอก แต่เวลาท่านใช้เสียงเอกจริง ท่านก็ใส่สร้อยด้วย คงเป็นเอกลักษณ์ คงเดิมนะครับ ภาพสวยดีครับ ท่าทางจะไปถ่ายเย็นมากแล้วนะครับ ... เพิ่มเติมสัมผัสที่ท่านนิยมใช้แบบในกลอน ขอรับ ตำแหน่ง "N" เป็นตำแหน่งสัมผัสอักษร แทรกคู่ คือ อักษรเดียวกัน และมีคำอื่นคั่นครับ  เช่น " ถ้อย คำ เธอ "      " ล้ำ คำ แล " O O O O N      O N O O O O N      O N O O O O N      O N   N O O O O N O      N O O O หรือ O O O O X      O X O O    "X" สัมผัสสระ หรืออักษรก็ได้ ... สวัสดีครับน้าจันทร์แห้ง ยามดึก '50 อ่า... มาด้วยบทยาวๆ อีกแล้วนับถือจริงๆ กระผมรึก็คิดไม่ค่อย- จะออก ถึงพลอยจะเป็นบอลอยู่เรื่อยครับ อิอิ ขอบคุณที่มาวางอยู่สม่ำเสมอครับถ้าได้โอกาสจะส่งลงประกวด ฝีไม้ลายโคลงด้วย อิอิ ขอไปคิดก่อน ถึงท่านที่จะมาวางโคลง ไม่จำเป็นต้องแต่งแบบท่านก็ได้นะครับ ที่เขียนไว้เพื่อศึกษา หรือจะเขียนแบบท่านก็ได้ไม่จำกัด ขอรับ ก็เป็นเหมือนเช่นเคย วางโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ก็ได้ครับ ไม่จำกัดอยู่แว้ว อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก -----------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 4 ก.ค. 49 00:15:25 ]

ความคิดเห็นที่ 52 .                                      สวัสดีครับทุกท่าน -- ยออ.. -- ๏ ฉันโหย โอย..ลิ้นผ่าว        ราวกระหาย ขอดื่มยืมความตาย              ต่างแกล้ม หวังสิ้นกลิ่นงมงาย               ชะตาโง่ มัจจุราชผงาดแย้ม               ยั่วยิ้มริมสวรรค์ ๚ เขียนไว้สองวันก่อนแล้วทิ้งไว้ นำมาแก้ใหม่แล้วเอามาวาง สงสัยหดหู่กับ อะไรซักอย่างนี่แหละ ว่าเกิดมาทำไมในเงื้อมมือพวกมัจจุราช เลยออกมา บ้าๆ ไปหน่อยจะเก็บไว้ ก็เสียดาย น่อครับ... เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 4 ก.ค. 49 11:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 53 มาตามอ่านครับ จากคุณ : buaravong - [ 4 ก.ค. 49 13:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 จากความเห็นที่สามสิบมาถึงบัดนี้ นัทตี้นั่งอ่านได้ความรู้ไปเยอะ แอบตามอยู่ค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 4 ก.ค. 49 13:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สุนทร..สอนสั่งถ้อย................กวีไทย ภู่........วาดลายสือไหว............บ่เว้น ครู.......กลอนกาพย์โคลงใจ.....จารจรด   จิตนา กวี.......วากย์หลากเลิศเฟ้น.......เฟื่องฟุ้งฝากฝัน ศรี.......ศักดิ์นักกวิกล้า.............กลอนเพียร แผ่น.....ภพจบฟ้าเขียน.............คิดค้น ดิน.......น้ำวาดวรรณเวียน..........ฝากวากย์   วจีนา สยาม....ถิ่นศิลป์เลิศพ้น.............แผ่นพื้นเพียงสวรรค์ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 4 ก.ค. 49 15:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หวัดดีค่ะทุกคน มาอ่านความรู้อันแน่นแฟ้น ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่า ทำไมเราไม่ค่อยรู้อะไรเลยหว่า แหะ ๆ เตะบอลดีกว่า// บอลเอ๋ยบอลโลกแล้...........แลตะลึง เตะต่อยกันขะ-mอึง............. .มากแข้ง เหลืองแดงแจกกันตรึง.........ตุกติก ขอโชคมาแอ้งแม้ง.............สิบล้านหล่นตูม!! ฮี่ๆๆๆ ใครเป็นแชมป์บ่เท่าไหร่ แต่ข้าพเจ้าจะส่ง ปณ. ชิงโชคสัก 20 ใบ! ขะmอึง เขียนถูกแล้ว เขาว่าไม่สุภาพอะจ่ะ เลยต้องเขียน แบบนี้ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 4 ก.ค. 49 15:49:29 A:172.21.131.228 X:202.6.107.51 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ยังมาตามอ่านเรื่อย ๆ ครับ ไม่ได้ลืมกันนะครับ ขอร่วมแปะ สุภาษิตในเรื่องพระอภัยมณี ผมอ่านผ่าน ๆ ดูแล้วยังไม่มีใครนำมาแปะนะ http://www.tv5.co.th/service/mod/heritage/nation/proverb/proverb.htm มีตัวอย่างด้วยนะ เช่น ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์ ไม่จำกัดห้ามปรามตามวิไสย นาคมนุษย์ครุฑาสุราไลย   สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน... ขอให้กระทู้นี้อมตะด้วยเทอญ มีอะไรที่ไม่รู้เยอะเลยแฮะ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 4 ก.ค. 49 18:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 58 สวัสดีครับทุกท่าน + คุณ buaravong '53 'ดีครับ ยินดีครับที่แวะมาเยือน ยังไงก็ทักทายหลังไมค์ เป็นปกติเช่นเดิมก็ได้ครับ + คุณ นัทตี้ '54 'ดีครับ ดีใจที่แวะมาอ่านครับ ดีน้อ ที่มีหลายท่านช่วยกัน มาวางงานของท่านให้ได้อ่านประดับความรู้กัน ส่วนผมคง เปิดฉายนิราศสุพรรณไปเรื่อยๆ ครับ + คุณ คมเย็น '55 'ดีครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมจากราชดำเนิน ได้เคยไป อ่านและวางไว้บ้างบางครั้งครับ ยังไงก็แวะมาร่วมสนทนาอีกนะครับ         ๐ หากท่านภู่ยังอยู่ดูบอลโลก     ท่านคงร่ายกลอนโศกนิราศสวย     วางแผงร้านซีเอ็ดให้ร่ำรวย     ให้เราช่วยซื้อหามาอ่านกัน...     อิอิ แบบว่ากลอนพาไป ในสนามน่อครับ + พี่หญิงซอมฯ '56 'ดีครับ มาแนวบอล อิอิ แต่ภาพนั่นบราซิลตกรอบ แล้วน่อ ไงก็ของให้ได้ลูกฟุตบอลทองคำซัก 10 กิโล ฮี่ๆๆ เผื่อเอาไว้ให้น้องทิวเตะเล่น น่อครับ     ๏ บอลเอ๋ยบอลโลกแม้...       แลตลึง     เสียงส่งเชียร์อื้ออึง               โม่แข้ง     เรารึก็ดูถึง                          ยันดึก อะอะเอย     นอนเกือบจะซอดแจ้ง           ตื่นแล้วตาโหล  ๚ + คุณ ย.ยิ้มแย้ม '57 'ดีครับ ดีใจด้วยได้อมยิ้มแล้ว แวะไปอ่าน ดอยนรก โอ้มาแหวกแนว ลูกนกยูงสี่ศาสนา มันส์ดีครับ... เขียนมาเรื่อยๆนะครับ จะคอยตามอ่านขอรับ ขอบคุณที่วางสุภาษิตในเรื่องพระอภัยมณี ครับ ในอาศรมก็มีอีกท่าน คือปู่เจียวต้าย ที่วางไว้ครับ ในแนวธรรมะ ครับ + (ประกาศ) วันนี้งดฉายเรื่อง นิราศสุพรรณ เนื่องจาก ทีมงานจะไปดื่มเบียร์ แกล้ม พิซซ่า อะอะ คืนนี้ เยอรมัน - อิตาลี น่อครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 4 ก.ค. 49 21:59:02 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดียามดึก..นึกหนาว..ร้าวคำกลอน ฝากทุกท่านขอรับ นิราศพระบาท http://www.sunthornphu.org/botnirast2.html บางซื่อ ถึงบางซื่อชื่อบางนี้สุจริต เหมือนซื่อจิตที่พี่ตรงจำนงสมร มิตรจิตขอให้มิตรใจจร ใจสมรขอให้ซื่อเหมือนชื่อบาง สองใจ โอ้กระแสแควเดียวทีเดียวหนอ มาเกิดก่อเกาะถนัดสกัดหน้า ต้องแยกคลองออกเป็นสองทางคงคา นี่หรือคนจะมิน่าเป็นสองใจ ตกตาล เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น ระวังตนตีนมือระมัดมั่น เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล บางจาก ๏ ถึงคลองขวางบางจากยิ่งตรมจิต ใครช่างคิดชื่อบางไว้กางกั้น ว่าชื่อจากแล้วไม่รักรู้จักกัน พิเคราะห์ครันหรือมาพ้องกับคลองบาง ทั้งจากที่จากคลองเป็นสองข้อ ยังจากกอนั้นก็ขึ้นในคลองขวาง โอ้ว่าจากช่างมารวบประจวบทาง ทั้งจากบางจากไปใจระบม สามเสน ๏ ถึงสามเสนแจ้งความตามสำเหนียก เมื่อแรกเรียกสามแสนทั้งกรุงศรี ประชุมฉุดพุทธรูปในวารี ไม่เคลื่อนที่ชลธารบาดาลดิน จึงสาปนามสามแสนเป็นชื่อคุ้ง เออชาวกรุงกลับเรียกสามเสนสิ้น นี่หรือรักจะมิน่าเป็นราคิน แต่ชื่อดินเจียวยังกลายเป็นหลายคำ ขอใจนุชที่ฉันสุจริตรัก ให้แน่นหนักเหมือนพุทธรูปเลขาขำ ถึงแสนคนจะมาวอนชะอ้อนนำ สักแสนคำอย่าให้เคลื่อนจงเหมือนใจฯ จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 4 ก.ค. 49 22:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณคุณเซอร์สที่ช่วยให้ระลึกโคลงคำผวนได้ครับ แต่ผมมาคิดๆได้ว่า ที่ผมจำมาเป็น "เฉะแต่จะตอบ ให้          หลิ่งกล้นกลนถนาง" ชอบแต่จะเตะให้            หล่นกลิ้งกลางถนน         ล่ะครับ วันนี้แต่งไม่ออก ขอเอาของรุ่นพี่ที่แต่งล้อท่านสุนทรภู่มาลงแล้วกันครับ ๏ อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนให้แคลนคลาย เจ็บจนตายก็เพราะเหน็บให้เจ็บใจ (นิราศพระบาท) ๏ อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ทุกข์ยากเราอยู่ไม่รู้หาย ปักอ้อยปลูกลงแปลงรอแทงปลาย ตาก็ลายหลังก็ล้าท้าแดดดิน เพราะต้นทุนหนุนนำความฉ่ำหวาน คือน้ำงานแลกน้ำเงิน มดเมินหมิ่น ถึงเศษซากกากอ้อยกร่อยเกินกิน ยังหวานลิ้นเกินรสเกลือเหงื่อเรานัก๚ (สุระ พ.สงวนพงษ์) จากคุณ : โกฏิดารา - [ 5 ก.ค. 49 16:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 61 -- นิราศสุพรรณ --    ต่อจาก '49 ... จากบันทึกการเดินทางของท่านถ้าคนที่ศึกษาโบราณคดีอ่านคงเป็น ประโยชน์ด้วย ดังโคลงบทนี้ ท่านได้บอกแหล่งที่มี แร่ทองแดงไว้ ถ้า ตามรอยท่านไปก็จะเจอได้ ยังมีในบทอื่นอีก ที่ท่านได้พบแร่เหล็ก แล้ว เขียนเป็นโคลงไว้ครับ  ป่านนี้คงขุดกันไม่เหลือแล้ว แต่ก็พอรู้ว่า ที่นั่น ก่อนเคยมีแร่พวกนี้อยู่ จากนิราศนี้น่อครับ ๑๙๗ ถึงวนก้นหวดห้วง          หินแลง แร่เกลื่อนเหมือนขิงแขง         ค่างคุ้ง (ข้างคุ้ง) ตำราว่าทองแดง                  เด็กต่อย ย่อยแฮ พรายพร่างอย่างสีรุ้ง             รอดชี้ที่แถลง ... อ๊ะ มีชื่อคนมาแล้ว "นายรอด" น่าจะเป็นคนที่เดินทางมากับท่านนะ ดูซิกระทั่งเสือคนเรายังกล้าแย่งเนื้อที่มันกินเหลือไว้เลย จะว่ากล้า หรืออะไรดีน้อ ๑๙๙ นายรอดสอดรู้เท่า        เหล่าเสือ มักกัดสัตว์กินเหลือ              ละไว้ มันหวงล่วงไล่เรือ                รอดแนะ แวะแฮ หนูหนุ่มกุมมีดไม้                 มุ่งแย้งแทงเสือ ... ยามสามคือช่วงเที่ยงคืนถึงตีสาม สงสัยนอนไม่หลับ ส่วนหนุ่มๆ คงหลับกันหมดแล้ว แถมยังมีกะจิตกะใจมาชมบรรยากาศกลางคืนอีกน่อ ตล่งนี่คงเป็นชื่อไม้ชนิดหนึ่งนะ บรรกาศดูเย็นดี โรแมนติกน่าดู อิอิ    บทนี้ที่น่าสังเกตุคือ ท่านใช้ "สัมผัสสระ สามคำซ้ำกัน" แบบในกลอน และมีอีกหลายบทที่ได้แต่งไว้ในนี้ บางท่านอาจไม่นิยม แต่ก็ถือเป็นอีก แนวในการแต่งโคลงให้ดูหลากหลายขึ้นครับ บาทแรกนี่เนียนมากเลย ๒๑๑ ยามสามยามสงัดไม้     ไพรพนม พร่ำพร่ำน้ำค้างพรม              พร่างพร้อย เย็นเยียบเงียบสงัดลม          แลตล่ง ดงเอย ไม่นิ่งกิ่งก้านช้อย                ชื่นฉุ้มพุ่มผกา (ชื่นชุ่ม) ... นี่เป็นอีกบทที่สท้อนสังคมสมัยนั้น ส่งมาถึงสมัยนี้ว่า ไม่ว่ายุคไหนก็มี พระทุศีลอยู่เหมือนเดิม    บทนี้พวกท่านได้แวะทำบุญที่วัดหนึ่งด้วยศรัทธาอย่างยิ่ง แต่พอตกเย็น เห็นพระในวัดล้อมวงเตะตะกร้อ ตีไก่ แม้สมภารยังเล่นเลยครับแถมมีพนัน ด้วย ทำท่าเสียศรัทธาเลยครับ    ถ้าเป็นสมัยนี้คงได้ลงหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ไปแล้ว ๒๒๑ เสียเทียนเสียธูปซ้ำ       เสียศรัทธา เสียที่มีกมลมา-                   โนชน้อม เสียดายฝ่ายศาสนา              สมณะ พระเอย เสียน่าตาหูพร้อม                 เพราะรู้ดูเห็น ... นี่ครับแสดงถึงกรรมตามมาเร็วจริงๆ แม้สมัยนั้นไม่มีจรวด อะอะ เป็นพระทำบาป ต่อไก่ ไล่นก เสือเลยตะปบซะ ใส้ทะลัก บ่ได้เติมเองครับ โคลงบทต่อไปบรรยายไว้เห็นภาพเลยครับ สยอง ข้าพิเจ้าเห็นว่ามัน รุนแรงไปเลยไม่นำมาฉาย กลัวโดนแบน เพราะก่อให้เกิดความรุนแรง อิอิ    อันนี้คนละวัดกันนะครับ บ่ออยากลงชื่อวัด เพราะไหนๆเหตุการณ์ก็ผ่าน เป็นร้อยๆ ปีแล้วน่อ ช่างมันเต๊อะ... ๒๒๘ ตะวันเที่ยงเสียงวิ่งแหร้   แซ่สนอง เสือตบขบภิกษุสอง               รูปม้วย ต่อไก่ไล่นกคะนอง               นามเทศ เกดแฮ เสือฟัดกัดกินด้วย                 บาปซ้ำกรรมหนา อ่า... เอามาฉายต่อก่อนรอดูบอลคืนนี้ทีมงานนิราศสุพรรณนอนดึกเช่นเคย คืนนี้ โปรตุเกส - ฝรั่งเศส ขอให้ทุกท่านดูนิราศสุพรรณให้สนุก จาก: นิราศสุพรรณ แปลโดย: อินทรีย์ ฮี่ๆๆๆ เซ่อ... น้อมบันทึก -----------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 5 ก.ค. 49 23:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 62 .                                        สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้ยุ่งกับ การง่วง ทั้งวันเลยไม่ได้แวะมาทักทาย ดึกๆ รอดูบอล อีกแล้ว ฮี่ๆ เลยแวะมาฉายต่อครับ + น้าจันทร์แห้ง ขอบคุณ กลอน นิราศพระบาท ของท่านสุนทรภู่ ท่านเอาชื่อสถานที่ เปรียบไว้ได้ดีนักครับ "..นึกหนาว..ร้าวคำกลอน" นี่ร้าวเพราะคิดถึงใครหนอ อิอิ + คุณโกฏิดารา สวัสดีครับ โคลงคำผวนที่ผมไปหามา เป็นแบบที่ คล้ายที่ลงไว้ให้อ่านหมดเลยครับ แบบนี้ก็ดูจะเป็นตัวท่านดีนะ มีสัมผัส แบบที่ท่านทำ "เฉะแต่จะตอบ ให้          หลิ่งกล้นกลนถนาง" "ชอบแต่จะเตะให้            หล่นกลิ้งกลางถนน"     ตำนานบางครั้งผ่านเวลามักจะเฉไปเรื่อยนะ ผมคิด ถ้าคนที่บันทึกไว้ครั้งแรก ไม่ใส่ใจเท่าไร แต่พอ เห็นว่าเป็นสิ่งที่น่านิยม สิ่งเหล่านั้น ก็ได้เบือนจาก ต้นฉบับเดิมไปซะแล้ว น้อ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 6 ก.ค. 49 00:10:52 ]

ความคิดเห็นที่ 63 กำลังแชตระบายความแค้น ไหน ๆ ก็มาวางลิงก์ให้อันนึง http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%A0%E0%B8%B9%E0%B9%88 สารานุกรมวิกิพีเดีย ที่อาสาสมัครนำมาลงข้อมูลน่ะครับ ใช้ได้ทีเดียว แต่ก็ยังไม่ไค่อยได้รายละเอียดเท่าไร ผมใช้เวบนี้เป็นประจำ ไว้เวลาหลังจะมาวางกลอนท่านสุนทรภู่ให้อีกทีละกันครับ จริง ๆตั้งใจจะมาทักทายท่านเซอร์เจ้าของกระทู้โดยเฉพาะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 49 11:22:30 จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 6 ก.ค. 49 01:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เห็นคุณเซอร์แนะนำไว้ใน คห.๕๘ ว่า เจียวต้าย เอากลอนในพระอภัยมณีมาวาง แต่เป็นไปในทางธรรมะ ก็เลยไปหาตอนที่ไม่ใช่ธรรมะมาบ้าง แต่น่าแปลกที่นางสุวรรณมาลีนั้น เป็นนางเอกของเรื่อง แต่เมื่ออภิเษกกับพระอภัยมณีครั้งแรก โดยฝีมือนางวาลีจัดการให้นั้น ไม่ยักกะมีบทอัศจรรย์ กว่าจะหาเจอก็มาอยู่ข้างท้าย เมื่อเสร็จศึกกับนางละเวงแล้วนั่นแหละ                    ตอนนั้นพระอภัยมณีซึ่งหายป่วย จากการหลงเสน่ห์เป็นปกติแล้ว   จึงย่องเข้าไปหานางสุวรรณมาลี ทั้ง ๆ ที่ขยาดกลัวความขี้หึงของนางเป็นอย่างยิ่ง แต่กัดฟันคิดว่า อันถ่านเก่าเถ้าคงจะต่อติด ลองดูสำนวนท่านนะครับ  พระอภัยใจพรั่นหวั่นหวิวหวิว   ทำนับนิ้วพลางว่ามารศรี พี่พลัดพรากจากน้องมาสองปี บัดเดี๋ยวนี้ได้คิดที่ผิดพลั้ง อันความเก่าเรายกเสียเถิดหนอ     คิดแต่ต่อไปข้างหน้าดีกว่าหลัง จวนจะกลับหลับนอนผ่อนกำลัง       อย่านิ่งนั่งทนหนาวจะหาวนอน พี่จะมาหารืออย่าถือผิด             เชิญสถิตย์แท่นสุวรรณบรรจถรณ์ เมื่อเคราะห์ร้ายพรายพลัดกำจัดจร   ไม่ม้วยมรณ์ก็ได้มาเห็นหน้ากัน ฯ (แล้วพระอภัยมณีก็ต้องงอนง้อขออภัยมเหสีเก่า อยู่นานตั้งห้าสิบสี่บรรทัด จนแทบจะอ่อนใจ) พี่ก็รู้อยู่ว่ายากกระดากกระเดื่อง   ด้วยเต็มเคืองสุขุมเหมือนสุมขอน ถึงรักใคร่ใจจริงจะวิงวอน                 ก็เคืองค้อนร่ำไรพูดไค้แคะ ถือว่าเราเจ้าของไม่ต้องห้าม             ถึงถ้อยความสู้กันกระนั้นแหละ พลางอิงแอบแนบหลังนั่งกระแซะ ปะเหลาะปะแหละลูบต้องทำนองใน ประคองนางวางแท่นแสนสวาท             สัมผัสพาดเพิ่มจิตพิสมัย อัศจรรย์ลั่นเลื่อนเสทื้อนไป               ที่ถ่านไฟเก่าดับก็กลับโพลง ฯ (เท่านี้เองจริง ๆ ครับ) จากคุณ : เจียวต้าย - [ 6 ก.ค. 49 14:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 65 + สวัสดีครับ คุณย.ยิ้มแย้ม ขอบคุณที่แวะมาทักทาย และนำลิ้งค์ สารานุกรมวิกิพีเดีย มาแบ่งปันครับ http://th.wikipedia.org ลงให้อีกรอบครับ เผื่อให้พี่น้องชาวอาศรมได้ใช้หาข้อมูล ที่เป็นประโยชน์ครับ เดี๋ยวจะแวะไปอ่านดอยนรก อิอิ + สวัสดีครับ ปู่เจียวต้าย ขอบคุณกลอนเพราะๆ จากพระอภัยมณีนะครับ ผู้หญิงนี่เข้าใจยากนะครับ ทั้งที่ยังรักแต่ก็โกรธซะจน ที่แน่ๆ อย่างพระอภัยยังต้องงอนง้อตั้ง 54 บรรทัด เรื่องพระอภัยนี่มีหลายหลากอารมณ์จริงๆ ครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 6 ก.ค. 49 17:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 66 -- นิราศสุพรรณ --   ต่อจาก '61 ฉายต่อครับ อะอะ ... เรียกบทนี้ว่าอะไรดีน้าา  บันไดเสียงละกันครับ ท่านแต่งโดยใช้การผันเสียงวรรณยุกต์ ของภาษาเราเพื่อสร้างเป็นเสียงขึ้นๆ ลงๆ ในแม่สะกดเดียวกันทำให้ได้รสชาติไปอีกแบบ เหมือนเราไล่โน๊ต โดเรมี ในเพลง แต่นี้ใช้การผันเสียงเอา แสดงถึงภาษาไทยนี่ผูกพันธ์กับดนตรียิ่งครับ อ่านแล้วนึกไปถึงโคลงท่อนหนึ่ง ของ น้าจันทร์แห้ง '28 ที่แต่งแข่งเสียงโคลงระฆังของท่าน ท่อนนี้ครับ    "ตุ้มตุ่มกลองลั่นเพลง          พลั่งพร้อม"  น่ารักดีครับ อิอิ ๒๔๘ เสียงซออ๋ออ่ออ้อ        เอื่อยเพลง จับปี่เตร๋งเต้งเตง                  เต่งต้อง ขลุ่ยตรุ๋ยตรุ่ยตรุ้ยเหนง          เหน่งเน่ง ระนาดแฮ ฆ้องหน่องหนองน่องหน้อง     ผรึ่งพรึ้งพรึ่งตะโพน ... กลบทอักษรล้วน เป็นอีกบทที่ท่านได้แต่งอักษรล้วน ดูแล้วเนื้อความอาจไม่หวานเท่า บทจักกระจั่น '49 แต่น่าจะเป็นที่เสียงราบรื่นกว่าครับ ผมชอบสัมผัสระหว่าง คำท้ายบาท 3 สัมผัสแบบอักษร กับคำสร้อยมากกว่า ดูจะทำให้เสียงเรียบกว่าที่ท่านนิยมใช้แบบ สัมผัสสระ เหมือนว่าที่วรรคหน้ามีแล้วถ้ามีอีกจะแย่งกันเด่นดูอึดอัดครับตรงนี้ ๒๘๖ เขาเขียวโขดคุ่มขึ้น        เคียงเคียง ร่มรื่นรุกข์รังเรียง                   เรียบร้อย โหมหัดหิ่งหายเหียง               หัดหาด แห้วแฮ ย่างใหญ่ยอดยื่นย้อย             โยกโย้โยนเยน ... บทนี้ดูแล้วเหมือนไม่มีอะไรแต่ดูอีกที เป็นบทที่ น่าสนใจเหมือนกันนะครับ แต่ละบาทท่านใช้อักษรไม่กี่ตัวทำไห้แม้ไม่ต้องใช้สัมผัสก็ทำให้อ่านได้ลื่นไหลดีครับ แถมสร้างภาพได้ดีมากเลยครับ นกน้อยกำลังเหนี่ยวไซร้ดอกไม้ เพลินดี ๒๙๐ พิศพวงดวงดอกไม้         ไพรพนม ระยับระย้าน่าชม                    แช่มช้อย ม่วงโมกโศกสุกกรม                กรวยกร่าง สล้างเอย ดอกดกนกน้อยน้อย               เหนี่ยวไซร้ไส้เพกา ... กลบทอักษรสลับ ช่วงกลางเรื่องมีน้อยมากที่จะเห็นบทรำพันถึงคนรัก แต่ก็ยังมีแทรก ไปเรื่อยๆบางบท และดูท่านจะให้ความสำคัญกับเวลาแต่งถึงคนรักท่าน ท่านใช้กลบทอักษรสลับถึงแม้ จะจำกัดด้านรสความแต่แสดงให้เห็นว่าท่านตั้งใจเพียงใด กับบทที่กล่าวถึงคนรัก ท่านน่าจะเป็นคนหวานน่าดู อิอิ ๒๙๒ ยลโศกยามเศร้ายิ่ง        ทรวงเย็น คิดสุดขัดแสนเข็ญ                โศกไข้ หวนหนาวหากนึกเห็น             หน้าแห่ง น้องแฮ ดวงจิตเด็ดจากได้                 จึ่งดิ้นจำโดย เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 6 ก.ค. 49 17:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พระภู่แต่งแกล้งกล่าวสาวสาวเอ๋ย อย่าถือเลยเคยเจนเหมือนเหลนหลาน นักเลงกลอนนอนฝันเป็นสันดาน เคยเขียนอ่านอดใจมิใคร่ฟัง จะปากดีฝีปากจะฝากรัก ด้วยจวนจักจากถิ่นถวิลหวัง ไว้อาลัยไห้ละห้อยจงคอยฟัง จะร่ำสั่งสิ้นสุดอยุธยา สด ๆ ร้อน ๆ จาก รำพันพิลาป ของสุนทรภู่ ที่ได้มาหมาด ๆ เมื่อบ่ายนี้เอง ขอขอบคุณศาลาไทยที่แนะนำครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 6 ก.ค. 49 20:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 68 . ๐ ป ร า ย ฝ น ป่ น ล ะ อ อ ง ป ร ะ ล อ ง แ ส ง ส ว ย แ ร ง แ ห่ ง ป ร ะ ก า ย ก ร ะ จ า ย ฝั น ไ ม้ ไ ห ว ใ บ ร ะ บั ด ส ลั ด พั น ธุ์ สื บ วั น อั น ส ะ พ รั่ ง พ ลั ง ใ จ . . . K0607254921:53: xers ----------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 6 ก.ค. 49 22:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีครับ ปู่เจียวต้าย ขอบคุณที่นำมาวางให้อ่านครับ ว่าจะไปเที่ยวที่บ้านมหากวีอยู่พอดีครับ น้าจันทร์แห้ง สวัสดีครับ กรอบข้างล่าง มาพร้อมกันน้อ มายอกลอนกันนี่ อะอะอาย น่อ อิอิ ----------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 49 22:23:07 จากคุณ : xers - [ 6 ก.ค. 49 22:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 70 กระทู้โคลง จรรโลง รักโยงเล่น ไม่เชยเช่น ทันสมัย สม่ำเสมียน รสลีลา ส่งลูก คอยเล่าเรียน จดขีดเขียน เพียรไป ไม่เหงาเอย สวัสดีทุกทั่นขอรับ...มาหัดเขียนกลอนแปดด้วยขอรับ เสภาพร่างพรายเผยเพลงกลอนแก้ว ค่ำครวญแจ้ว คอยเจื่อย ริ้วเรื่อยเรื่อง แม้วันผ่าน การหนัก สีหน้าเหลือง หายขุ่นเคือง ลืมขม ที่รมทรวง ร้องเอะอะ มะเทิ่ง มาเริงรื่น ร้อนเหลือคืน ลมไล้ ทุกข์ทนหวง วันบากบั่น หนักบ่า หน้ากลมกลวง อ่านนิราศ ลืมล่วง ปวงการงาน นิราศสุพรรณ กัลยาน เซอร ์ออฟยอกค์ บรรยายบอก รายลักษณ์ เรขาขาน คารมย์เธอ เย็นเสนอ รสความบาน อ่านตาลาน สนุกล้น ไม่หม่นเลย อธิบาย ละเอียด เบียดเนื้อเนื้อ แทบไม่เชื่อ ว่าเธอ แสนฉลาดเฉลย สาวเห็นหน้า คงหลง คารมเคย รักเธอเอย ตรงขยัน หมั่นเรียนรำ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 49 22:35:09 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 6 ก.ค. 49 22:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ยี่สิบหกมิถุนามาบรรจบ เป็นวันครบชาตะกาลของท่าน"ภู่" คารวะมือประนมบรมครู ได้เรียนรู้รักกลอนแต่อ่อนเยาว์ "พระอภัยมณี"เพลงปี่เพราะ กลอนเสนาะทั้งสนุกสุขทุกข์เศร้า "พระไชยสุริยา"เคยเรียนเพียรท่องเอา ทั้งก.กา ก.เกาเราชอบจัง (พระโหยหวนครวญเพลงวังเวงจิต ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง ว่าจากเรือนเหมือนนกที่จากรัง อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย เมื่อยามค่ำย่ำฆ้องจะร้องไห้ ร่ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย น้ำค้างย้อยเย็นฉ่ำที่อัมพร) สองบทขานอ่านเพียงครั้งยังจำได้ จับหัวใจให้สุโขสโมสร บันดาลใจไฝ่รักเป็นนักกลอน ท่าน"สุนทร"สอนถ้อยถักร้อยเรียง นิราศร้างนิราศร่ำ"รำพันพิลาป" ยังกำซาบกาพย์กลอนฉะอ้อนเสียง เคยอ่านไปให้ย่าฟังข้างตั่งเตียง มิเคยเกี่ยงเลี่ยงการงานที่ทำ น้อมเคารพนบพระคุณ"สุนทรภู่" สร้างศิลป์ชูคู่ชาติให้ชื่นฉ่ำ กาพย์กลอนโคลงจรรโลงหล้าพ้นอาธรรม ขอน้อมนำสำนึกคุณ"สุนทร"เอย (.....)จาก พระอภัยมณี  เมื่อวานครบรอบวันเกิดสุนทรภู่ (เขียนไว้ในเสรีไทยเมื่อ๒๗  ขอมาฉายซ้ำ) แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 11:22:01 จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 7 ก.ค. 49 11:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีครับทุกท่าน ว่างตอนเที่ยงเลยเข้ามา แกะกลอนของตัวเองครับ ผมแต่งเป็น แบบ กลอน 6 กับกลอน 8 ... ถ้าแบ่งแบบมีลูกเก็บจะเป็นกลอน 6 คืออ่านแบบ 2 - 2 - 2 จะทำให้ดูกลอน 6 ที่แข็งนุ่มลง ผมคิดว่างั้นนะครับ อิอิ ๐ ปรายฝน  ป่นละออง  ประลองแสง สวยแรง  แห่งประกาย  กระจายฝัน ไม้ไหว  ใบระบัด  สลัดพันธุ์ สืบวัน  อันสะพรั่ง  พลังใจ... ... ถ้าอ่านแบบไม่มีลูกเก็บจะเป็นกลอน 8 ครับ อ่านแบบ 3 - 2 - 3 ๐ ปรายฝนป่น  ละออง  ประลองแสง สวยแรงแห่ง  ประกาย  กระจายฝัน ไม้ไหวใบ  ระบัด  สลัดพันธุ์ สืบวันอัน  สะพรั่ง  พลังใจ... การแต่งก็ใช้แค่คำ  ลหุ+ครุ สองครั้งในหนึ่งวรรคครับ จะทำให้อ่านได้แบบทั้ง กลอน 6 และ 8 เช่น "ปรายละออง  ฝนทอง  ประลองแสง" ต้องยกประโยชน์ให้กับนิราศสุพรรณ นะครับพอได้อ่าน แบบพิจารณาแล้ว ได้ความคิดมากหลายเลยครับ น้าจันทร์แห้ง '70 สวัสดีอีกรอบครับ เมื่อคืนเข้ามาพร้อมๆกัน ทักไม่ทัน ทำเอาต้องไปทักกรอบข้างบนครับ ส่งกลอนมายอกันงี้ อะอะเขิน น่อครับ อิอิ แต่ท่าทางจะมีความสุขกับการเขียนนะครับ คุณคมเย็น '71 ขอบคุณบทกลอน จากพระอภัยมณี นะครับ แถมยังแต่งเพิ่มมาให้ด้วย "เคยอ่านไปให้ย่าฟังข้างตั่งเตียง" ดูอบอุ่นดีนะครับ ท่อนนี้ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 7 ก.ค. 49 13:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ข้าอยู่กับควายที่ชายขอบ มีควายคอยปลอบบอบช้ำอยู่ มีเหล้าแกล้มดาวให้เฝ้าดู และหัวใจหดหู่อยู่อย่างควาย อยู่ทุ่งแดนเถื่อนกับควายเฒ่า มีแค่น้ำเหล้าเอามาไหว้ ครูพักลักจำครูในใจ กราบครูเท่าที่ได้ด้วยกลอนครูฯ สวัสดีครับ คนชายขอบผ่านทางมากราบขอบคุณครูครับ จากคุณ : เมานอนนับดาวทุกคืน - [ 7 ก.ค. 49 15:19:41 A:10.2.3.7 X:203.154.97.197 ]

ความคิดเห็นที่ 74 -- นิราศสุพรรณ --   ต่อจาก '66 จากความเห็น 66 ได้ลืมเล่าไปว่าท่านได้ลงเรือและได้เดินทางโดยเท้าแล้ว ตั้งแต่โคลงบทที่ ๒๗๙  ครับ และได้เดินป่าฝ่าดงมุ่งไปบ้านเกรี่ยง ... กลบทสระล้วน อีกกลหนึ่งในการแต่งโคลงที่ใช้ สระเดียวกันเป็นลูก และคำหลักเป็นอักษรเดียว กันล้วนในการแต่ง ดูแล้วบทนี้ไม่ได้รสความในการแต่งเท่าใดนัก นอกจากการ แสดงฝีมือการแต่งเท่านั้น ไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของการแต่งบทนี้ หรือท่านกำลังอารมณ์ปั่นป่วนก็ไม่ทราบนะครับ ๒๙๓ เสลาสลอดสลับสล้าง         สลัดได สะอึกสะอะสะอมสะไอ               สะอาดสะอ้าน มะแฝ่มะฟาบมะเฟืองมะไฟ          มะแฟบมะฝ่อ พ่อเอย ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน       ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอง ... บทนี้แม้จะไม่มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ที่ยกมาให้ดูเพราะบอกเรื่องราวว่าได้เดินทางมา ถึงเขตบ้านเกรี่ยงแล้ว อีกอย่างคือมีท่อนหนึ่งที่ติดใจคือ บาทสาม ท่านใช้คำแบบ โคลงของ "เจ้าฟ้ากุ้ง" ครับ ท่าทางท่านจะเป็นแฟนพันธ์แท้ ของเจ้าฟ้ากุ้งนะครับ อิอิ ถึงกับนำมาใช้จนใกล้เคียงยิ่ง และท่านน่าจะรู้ตัวว่านำมาเขียน โดยนิสัยท่านท่าทางจะเป็นคนที่ทระนง หากไม่นับถือก็คงไม่นำมาเขียนในนิราศนี้ และท่านยังใช้คำซ้ำแบบนี้บ่อยๆด้วยครับ ๒๙๔ ถึงธารบ้านเกรี่ยงร้าง           กลางดง ไร่ฟ่ายหมายมั่นคง                     คิดค้าง รอนรอนอ่อนอัสดง                     แดดพยับ ลับเอย พักผ่อนนอนเรือนห้าง                  ก่อให้ไฟโพลง ... ช่วงนี้เนื้อเรื่องสนุกยิ่งครับ แทบไม่อยากข้ามบทเลยครับ อะอะ ดูโคลงบทนี้ก่อน ว่าชาวเกรี่ยงเอาอะไรมาต้อนรับพวกท่าน อะอะ คงจะถูกใจคนที่ชอบเปิบพิสดารอย่า แอบน้ำลายใหลน่อครับ อะอะ แต่ดูจะไม่ถูกใจพวกเด็กๆ ที่มาด้วย แอบเททิ้งด้วยแน่ะ ๓๐๒ รุ่งเช้าเข้าบ้านเกรี่ยง          เลี้ยงเหลือ แกงฟักผักพริกมะเขือ                ค่างปิ้ง อึ่งแย้แช่เข็มเกลือ                    เกลียดขะยั่น กลั้นแฮ เด็กบ่ชอบลอบทิ้ง                     ท่วยขว้ำซ้ำแสยง (ถ้วยคว่ำ) ... จุดประสงค์ที่มาบ้านเกรี่ยง คงเป็นให้ชาวเกรี่ยงเป็นไกด์ท่องเที่ยวป่าน่อครับ แหะๆ เพราะดูเหมือนชาวเกรี่ยงจะรู้แหล่งที่มีแร่เป็นอย่างดี เริ่มเข้าสู่จุดประสงค์การมาคราวนี้แล้วครับ ๓๑๓ เกรี่ยงนำตำแหน่งแหร้         แลหลาย   (แหร้=แร่) ทุบแหลกแตกเนื้อพราย             พร่างพร้อย เหมือนรู้ผู่เฒ่าทายพนัสรื่น           ถิ่นแร่ แม่เอย ชมเล่นเย็นบ่ายคล้อย                 คล่ำเนื้อเสือคะนอง ... นี่ครับจุดประสงค์การเดินทางครั้งนี้ของท่าน เพื่อหาแร่ปรอทนี่เอง แต่นี่ไม่ใช่บทแรกที่มีคำว่าปรอทนะครับ มีในบทที่  ๒๘๐แต่ดูเหมือนท่านเขียน อย่างไม่ใส่ใจเท่าใดในบทนั้นอ่านดูก็ไม่รู้ว่ามาหาแร่ปรอท เหมือนยังไม่อยากเฉลย จุดประสงค์การมาว่าแต่แร่ปรอทนี่มีประโยชน์ใดในความคิดคนสมัยนั้นกันแน่นะ    ระหว่างทางไปค้นหาปรอทก็ได้พบ พลอย ส่วน "กวั่งสังบูเร" ข้าพเจ้าบ่เข้าใจครับ ท่านใดมีความรู้ด้านนี้ช่วยอธิบายด้วยครับ และบทสำคัญอย่างนี้ท่านก็ไม่ลืมคิดถึง คนรักท่านอีกแล้ว อิอิ บาทสุดท้ายนี่ปนพิสวาทน้อ ๓๑๔ หวังปะพระปรอทรื้อ             ดื้อเดิน พลอยกวั่งสังบูเรเพลิน                 พลอดพร้อง หลีกหนามค่ามโขดเขิน                พนัสรื่น ครื้นเอย รำลึกนึกขนิษฐ์น้อง                    เสน่ห์เต้าเคล้าคลอ   เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 7 ก.ค. 49 23:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีครับทุกท่าน คุณเมานอนนับดาวทุกคืน '73 ยินดีที่ได้รู้จักครับ มาด้วยกลอนแหวกแนวครับ เคยแวะไปอ่านตอนมาลงไว้หน้ากวีเหมือนกัน   เมื่อก่อนคนกับควายผูกพันธ์กัน ช่วยเราทำนา ปลูกข้าว มาสมัยนี้ห่างเหินกัน คนสิ้นรักควาย เหมือนคู่รักที่หมดเยื่อใยไปงั้นแหละครับ สงสาร... อ่านแล้วนึกถึงเพลงของ "ปั่น" ชื่อ พี่มันผิดเอง เอาท่อนสุดท้ายมาลงให้อ่านครับ เห็นว่าสัมผัส แบบกลอนเหมือนกัน ชอบมากครับเพลงนี้       ♪ นั่งมองท้องนา        ยิ่งพาให้ใจพี่เศร้า       โธ่ความที่ดูโง่เง่า       แต่มันก็มีคู่ใจ       แล้วมองตัวเรา       เกิดมาโง่เง่ากว่าควาย       ชาตินี้หาแฟนไม่ได้       ต้องไปให้ควายเป็นครู ...♪ อ่า... ขออภัยครับมาอ่านแล้วรู้สึกไม่ดี แต่เพลงนี้เพราะจริงๆนะครับ ตอนเขียนไม่ทันคิด นึกถึงเพลงก็เขียนเลย ขอโทษนะครับ เอาลิ้งค์เพลงมาฝากลองฟังดูนะครับ เพราะมากเลย http://www.gmember.com/music/search_song/index.php?searchkeyword=%BE%D5%E8%C1%D1%B9%BC%D4%B4%E0%CD%A7&searchfrom=song เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 49 04:12:42 แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 49 04:11:49 จากคุณ : xers - [ 7 ก.ค. 49 23:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 76 สวัสดีครับทุกท่าน แวะมาประกาศ วันนี้จะไปข้างนอกแหละครับ อาจจะไม่ได้เปิดฉาย นิราศสุพรรณ ต่อ ถ้ากลับมาทันจะฉายต่อทันที ขอรับ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 8 ก.ค. 49 14:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 77 -- นิราศสุพรรณ --   ต่อจาก '74 ... ต่อจากคราวที่แล้ว เมื่อไกด์ชาวเกรี่ยงพาเดินดง พอถึงช่วงกลางคืนก็หาที่พัก เขาแนะนำว่าถ้าพักอยู่ใกล้ดงว่านพวกนี้ ควายวัวเสือ จะไม่เข้าใกล้เราเพราะพิษร้าย ของมันจะทำให้สัตว์สลบได้    นี่ครับภูมิปัญญาชาวบ้านอีกอย่างหนึ่งที่เราไม่เคยได้รับรู้จากชีวิตในเมือง และไม่รู้ว่าว่านนี้จะยังเหลืออยู่อีกรึเปล่าน้อ จะเอามาปลูก อิอิ ๓๒๓ เกรี่ยงว่าป่าว่านร้าย       ควายงัว เสือบ่กล้ามากลัว                 กลิ่นหว้าน (หว้าน=ว่าน) เข้าชิดพิษมืดมัว                  เมาซบ สลบแฮ ต้องย่างค้างไฟร้าน              รอดได้ไม่ตาย ... ว่านกระสือ จุดสังเกตุว่านนี้ในป่าเขาบอกว่า จะมีแสงสว่างที่มีต้นนี้อยู่ อ่า... ชื่อน่ากลัวแฮะ "ว่านกระสือ" บทโคลงต่อจากบทนี้ ตอนแรกพวกท่านคิดจะไปเก็บเหมือนกันแต่ โดนห้ามเพราะพิษร้ายของมันสามารถทำให้คลุ้มคลั่งถึงตายได้ด้วยน่อ ชักไม่อยากเอามาปลูกแล้วครับ อะอะ ๓๒๔ เหมือนรู้ดูหว้านสว่าง   กลางดง (หว้าน=ว่าน) เลื่อมลุกทุกที่ตรง               เกิดต้น มืดมืดยืดสว่างวง                ว่านชื่อ กระสือแฮ คิดใคร่ไปเที่ยวค้น              ขุดบ้างกลางคืน ... ชอบบทนี้ครับน่ารักมาก ดูท่านใช้คำสิครับ "ตมูก" ออกแบบทางใต้ และ คำ "หงิม" นี่แสดงอารมณ์เหงาได้ดีมากเลยครับ แถมน่ารักซะด้วย ดูแล้วท่านเป็นคนน่ารัก เหมือนกันนะครับ ถ้าเป็นบทอย่างนี้ท่านจะแสดงอารมณ์ได้ดีมากเลย ๓๓๓ จวนรุ่งฟุ้งดอกไม้        ไพรพนม รื่นรื่นชื่นอารมณ์                 เรื่อยริ้ว ร่วงหล่นบนเผ้าผม               ผ็อยถูก  ตมูกเอย ลมผ่าวหนาวดอกงิ้ว             ง่วงเศร้าเหงาหงิม ... ช่วงนี้เข้าไปถึงหมู่บ้าน "ละว้า" แล้วครับท่าทางเขาต้อนรับกันอบอุ่นเหลือหลายน่อ เขาถึงว่าไม่ว่าอยู่ไหนก็คือพี่น้องกัน คงจะมาจากบรรยากาศแบบนี้นี่เอง คนไทยไม่ว่า ถิ่นไหนก็พี่น้องกัน พลอยคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยสงบในช่วงนี้ครับ เฮ้อ... ๓๓๖ เกรี่ยงปะละว้ารับ         นับถือ พาเค่าเหย้าเรือนคือ            พี่น้อง โหมไฟใส่ฟืนฮือ                ให้นั่ง อังเอย เช้าเพื่อนเกลื่อนมาพร้อง      พรักพร้อมล้อมสลอน ... "ครู" บทนี้ท่านได้เอาวิถีธรรมชาติมาเปรียบสอนคนได้ลึกล้ำนักครับ เหมือนเป็นคำกลับของ ประโยคที่ว่า ลูกไม้หล่นไกลต้น อีกอันที่น่าจะบรรยายบทนี้ได้ดีคือ ศิษย์นอกครู (ไม่ได้หมายความว่านอกไปในทางที่ดีนะครับ)     นึกออกเลยครับลูกยางเวลาหล่น จะหมุนปลิวไปไกลจากต้น เพราะลูกยางจะมีปีก สองอันเหมือนใบพัดเวลาหล่นจะหมุนๆ เป็นอีกบทที่แสดงถึงความละเอียดอ่อนของท่าน คล้ายโคลงโลกนิติ ที่มักเขียนด้วย สุภาษิตเปรียบชีวิตคน ๓๔๒ ลูกยางอย่างลูกน้อย     ถ่อยสถุล ไม่รักศักดิ์ศรีกระกุน             เก่งก้อ ครูสอนห่อนเห็นคุณ              คิดออก นอกเอย ปลิ้นปลอกหลอกหลอนล้อ     เล่ห์ต้นผลยาง แฮ่... ดูบอลจบแล้วก็มาโพสน่อครับ เยอรมัน-โปรตุเกส 3-1 น้อ ง่วงจัง... เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------------------------------------      . จากคุณ : xers - [ 9 ก.ค. 49 04:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีครับทุกท่าน ๏ ดาวหางลางเหือดล้า         ลาหาว แสงดับวับหม่นวาว              วาบไหม้ คืนร่ำพร่ำสลัวพราว             พาสลด คล้ายกลิ่นรินห่างไร้            แรกห้วงหวงสลาย ๚ เขียนเมื่อได้ดูหนังเรื่องหนึ่งมีฉากดาวร่วง นึกถึงเคยไปดูฝนดาวตก มันสวยแต่สุขเพียงแว้บเดียวครับ พลันนึกไปถึงบทกวีเศร้าๆ ของท่านอังคาร ที่ว่า "ฉันทำชีวิตหายไปครึ่งหนึ่ง" ที่ได้ไปอ่านใน บล็อกของใครคนหนึ่ง ถึงจะไม่คล้ายกันแต่อารมณ์มันระบาด น่อครับ แต่อาจถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ไม่หมด ตั้งใจเขียนเพื่อศึกษาสัมผัสอีกแบบของท่าน "สุนทรภู่" ที่ได้พิจารณา จากในนิราศ รสความและรสคำอาจไม่มีอะไรมาก เพียงเขียนไว้เป็นแบบให้ศึกษากันเท่านั้นเองครับ ผังแบบสัมผัส O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O ตำแหน่ง "X" "Y" สัมผัสอักษรกัน จริงๆแล้ว เคยเห็นท่านใช้บางท่อนเท่านั้น พอดีชอบเลยนำมาแต่งทั้งบท อาจยากไปหน่อย แต่เมื่อสามารถแต่งได้ จะรู้สึกว่าเมื่อเป็นโคลง ธรรมดาจะสามารถแต่งได้ลื่นขึ้นครับ กว่าจะได้บทนี้เหนื่อยเหมือนกันน้อ ยังสับสนเรื่องเสียงด้วยนิ บาทท้านลมปราณแตกซ่านขอรับ อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------      . แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 49 20:11:39 จากคุณ : xers - [ 9 ก.ค. 49 18:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อรุณสวัสดิ์ทั่นน้องเซอร์แห่งอาดินเบิกร์ คคห78ร่วมสนุกด้วยครับ O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O X Y O        X Y O O กอขอคอก้างขัด          ขวางกอ รอรัฐเลือกตั้งตอ         รักษ์ใต้ หายาต้องหาหมอ       ตรวจหูด หิดนา หัดเขียนเรียนรู้ให้      ร่ำล้ำกลโคลง ปรากฏว่าน้องเซอร์...ไม่มีแรงตกเลยตลอดแมทขอชมความที่มีสมาธิครับ ผมตั้งใจจะรวบรวมวรรคทองในงานนิราศเพิ่มอีกเล็กน้อยและอ่านหัดเขียนโคลงแนวนิราศสุพรรณติดตามกระทู้ให้ทันครับ..... และนำโคลงที่ผมเขียนไว้ห้องบทกวีเกี่ยวกับชื่อกระทู้ของน้องสีน้ำฟ้าเธอมาแปะครับ เดือนเพ็ญเด่นห้องหาส            เวหา หาวเฮย เดือนสุกสกาววาวตา                อกเต้น เดือนค้างเนตรนภา                 พรายพร่าง ฟ้าแฮ เดือนจรัสจรูญแสงเฟ้น               ฟ่องฟ้าฝากฝัน เดือนแรมแกมเศร้าโศก               ลือไฉน เดือนมืดจิตมืดไป                          รักข้า เดือนดับลับลาไกล                        น้องนุช                                   เดือนซีกเสี้ยวเช่นหล้า                    สั่งร้างคู่ขวัญ จันทร์แห้งแห้งบ่งไว้                     ว่าจันทร์ ตากแดดแฝดเผาวัน                        เหือดแล้ว ฝากฝังใฝ่รักกัน                              นานเนิ่น กาลแล ถนอมเก็บรักเพริศแพร้ว                เกล็ดแก้วการกวี แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 49 06:37:12 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ วันอาสาฬหบูชา 07:17:15 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีค่ะมิตรสหายอาศรมชาวโคลงทุกท่าน  ยังแวะเวียนมาสม่ำเสมอ แต่ยังไม่สบโอกาสเขียนโคลงมาวางด้วย  เพราะมัวแต่วุ่นวายกับงานใหม่ แวะมาส่งข่าวกันอย่างเคยกับโครงการเดิมค่ะ  แต่ง "บ้านมหากวี" สุนทรภู่ ครั้งนี้เป็นโครงการ  "เพลงดนตรีไทยในศาลาวัด" จะจัดทุกวันพระ 15 ค่ำ ตลอดช่วงเข้าพรรษาค่ะ                   . ดูรายละเอียดได้ที่นี่นะคะ  http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4522653/K4522653.html จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ วันอาสาฬหบูชา 12:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีวันอาสาฬหบูชาครับ + น้าจันทร์แห้ง '79 ท่าทางจะอารมณ์ดีแล้วนะครับ ขอบคุณเรื่องวรรคทองในนิราศครับ จะรอชมครับ ส่วนนิราศสุพรรณผมตั้งใจแต่แรกว่าจะลงให้จบครับ และดีใจที่ช่วยติดตามหัดเขียนตามแบบนิราศสุพรรณ อย่างน้อยก็ยังมีคนยอมสละทางง่าย เดินทางลำบาก เพราะการหัดโคลงไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าไม่นับเอาแค่ เอกเจ็ดโทสี่ น้อ ท่าทางจะชอบลำบากนะ อะอะ โคลงเป็นสัญลักษณ์แห่งภาษาไทย เพราะมีคำโท ที่มีเฉพาะในภาษาไทยเท่านั้น และคำโทยังเป็นคำ บังคับเป็นเสาหลักในโคลงเสียด้วย ๏ หมองหม่นปนเหงื่อย้อย      รอยไคล งานหนักมักหลั่งใหล             คราบล้า วันวานผ่านเลยไป                วันเปลี่ยน พักอ่อนก่อนลองท้า-            ทุกข์ด้วยพวยพลัง ๚ + หนู ศ. '80 ขอบคุณที่ส่งลายละเอียดวันงานบุญมาบอกกล่าวกันครับ ถ้ามีโอกาสจะแวะไปบ้างครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ วันอาสาฬหบูชา 15:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีวันอาสาฬหบูชาครับ ๏ เพ็ญจันทร์แจ่มแย้มเมฆาจ้าเวหน ส่องสกนธ์แก่หล้าฟ้าเกษม จรัสเหลืองเรืองกระจ่างพร่างใจเปรม จิตอิ่มเอมองค์ธรรมนำวิญญาณ พนมเทียนบูชาอาสาฬหะ ไตรรัตนะสว่างแววแก้วไพศาล โลกประทีปทางประเสริฐเลิศโอฬาร จักรวาลสงบเย็นเห็นดวงธรรม ๚ วันนี้ไปเล่นดนตรีไทยก่อนเวียนเทียน ที่หอพระของมหาวิทยาลัยมาครับ พอเริ่มโหมโรง เปลี่ยนเข้าเพลงเกี่ยวข้าว ฝนก็เทลงมา ได้แต่กระซิบคุยกันว่า นี่เพลงเกี่ยวข้าวนะ ไม่ใช่เพลงดำนา ฮ่าๆ   เริ่มจากโหมโรงจอมสุรางค์ เกี่ยวข้าว มอญดูดาว ลาวเสี่ยงเทียน นางนาค ค้างคาวกินกล้วย แขกต่อยหม้อ จบที่ ลาวดวงเดือนเพลงหากิน ถามว่าผมเล่นอะไรน่ะเรอะ "ตีฉิ่ง" ไง ฮุๆ   แล้วก็เวียนเทียนก่อนมาเขียนกลอนลงนี่แหละ ปวารณาก่อนเข้าพรรษาอีกที ถ้าท่านๆไม่ได้ไปทำบุญที่วัดที่ไหน ก็ตั้งจิตภาวนาหน้าหิ้งพระที่บ้าน สวดมนต์บูชาพระรัตนตรัยก็แล้วกันครับ นตฺถิเม สรณํ อญฺญํ พุทโธเม สรณํ วรํ เอเตน สจฺจวชฺเชน วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุ สาสเน นตฺถิเม สรณํ อญฺญํ ธมฺโมเม สรณํ วรํ เอเตน สจฺจวชฺเชน วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุ สาสเน นตฺถิเม สรณํ อญฺญํ สงฺโฆเม สรณํ วรํ เอเตน สจฺจวชฺเชน วฑฺเฒยฺยํ สตฺถุ สาสเน ***************************** สรณะอื่นใดของข้าพเจ้าไม่มี พระพุทธคือสรณะของข้าพเจ้า ด้วยเดชะวาจาสัตย์นี้ ขอข้าพเจ้าจงเจริญในสัทธรรมของพระศาสดา สรณะอื่นใดของข้าพเจ้าไม่มี พระธรรมคือสรณะของข้าพเจ้า ด้วยเดชะวาจาสัตย์นี้ ขอข้าพเจ้าจงเจริญในสัทธรรมของพระศาสดา สรณะอื่นใดของข้าพเจ้าไม่มี พระสงฆ์คือสรณะของข้าพเจ้า ด้วยเดชะวาจาสัตย์นี้ ขอข้าพเจ้าจงเจริญในสัทธรรมของพระศาสดา จากคุณ : โกฏิดารา - [ วันอาสาฬหบูชา 20:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีรอบดึก แวะเข้ามาอ่าน lecture และถือโอกาสโหวดด้วย เพราะว่าตอนนี้อาศรมได้ตกไปแล้วไม่เห็นที่หน้าแรก ต้องเลื่อนหากันนานเลย ยังตาลายเหมือนเดิม ละเอียดเหลือเกิน ผมหาอะไรมาปะไม่ได้แล้วน่ะครับ ขออภัยด้วยท่าน จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ วันเข้าพรรษา 00:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ชีวิตที่เหลือเพียงครึ่งหนึ่ง อาจจะไม่ลึกซึ้ง แต่ก็ยังมีฝัน มีดอกไม้หวาน...มีแสงตะวัน มีแสงจันทร์ มีหัวใจ... ชีวิตที่เหลือเพียงแค่นี้ คนดี...เธอจะว่าอย่างไรไหม... หากวันหนึ่ง ฉันจะกลับไป เอาวางไว้ เบาเบา บนมือเธอ... ขออนุญาติ ไม่ตั้งใจจะเปลียนหัวข้อกระทู้...แต่บังเอิญผ่านมาและเห็น คห.ที่ 78 ที่กล่าวถึง บทกวีของท่านอังคาร ..อนิจา แสนเสียดาย...ซึ่งเป็นบทกวีที่ชอบมาก.. ผิดมากน้อยเพียงใด ขอฝากตัวเป็นศิษย์ครูด้วยคน.... วันหนึ่งฉันจะกลับมา... เ จากคุณ : จันทร์เหนี่ยว - [ วันเข้าพรรษา 05:48:24 A:82.83.205.2 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 อรุณสวัดิ์ทุกทั่นขอรับ จากการอ่านประวัติครูสุนทรภู่ครับ         "สวรรค์ส่งลงมาเป็นอาลักษณ์ จึงทุกอักษรศรีที่สร้างสรรค์ ร้อยประเลงเพลงมนต์ของคนธรรพ์ กำจายบรรณพิภพมิลบเลือน" (ส. เชื้อหอม)         พรหมมินทร์หมาย มอบมา เทพอาลักษณ์ จารกลอนจักร อักษร งามเสกสรรค์ เสียงเพลงมนต์ ดนใจ ให้สุขกัน โลกเรานั้น น้อมระบือ ลือเรื่องนาม(จันทร์แอบจด) "สุนทรภู่รู้ค่าภาษาศิลป์ สมเป็นจินตกวี   ศรีสยาม ท่านรู้ซึ้งถึงรสถ้อยงดงาม จึงแทรกความคิดไว้ในร้อยกรอง     เป็น สุตกวี    ผู้รู้แจ้งชัด เป็นเอก อรรถกวี   ไม่มีสอง เป็น ปฎิภาณกวี  ที่ช่ำชอง ท่านจึงครองใจคนด้วยมนต์กลอน"(เพชรี   เพชรายุ)     สุตตัง ตราตรึง กลึงมธุรส จินต ร้อยบท ภาษิตสอน อรรถ บรรยาย กล่อมอวยพร ปฏิภาณ มนต์กลอน  คลอนครองใจ(จันทร์จด)  "อย่างหม่อมฉันอันที่ดีและชั่ว ถึงลับตัวแต่ก็ชื่อเขาลือฉาว เป็นอาลักษณ์นักเลง ทำเพลงยาว เขมรลาวลือเลื่องถึงเมืองนคร"(ครูสุนทรภู่-รำพันพิลาป) วอนคำกลอน วรรณ คุรุไท้ มาประไล้ โลมจิต กระจ่างใส มาสะเกล้า เกลาวจี แจ่มอำไพ เป็นมงคล น้อยใหญ่ อุไรเรือง(จันทร์ก๊อป)  "เห็นไร่แตงแกล้งแวะเข้าริมห้าง ทำถามทางชักชวนให้สรวลเส พอเจ้าของแตงโมปะโลปะเล สมคะเนกินแตงพอแรงกัน" (นิราศเมืองแกลง) เนื้อในแตง แดงแดง เป็นแผ่นหนา เสวนา พาที สุขสรวญสรรค์ ลิ้มรสหวาน คำจา เฮฮาวัน หวานพอกัน ทั้งสอง ลองคิดครวญ(จันทร์ชิมแตง)                  ... ดูทำนองนางในไกวชิงช้า ดังสีดาผูกคอที่โรงโขน เถาวัลย์เปราะเคราะห์ร้ายพอสายโยน ก็ขาดโหนลงในน้ำเสียงต้ำโครม    ...ผ้าห่มเปลื้องเครื่องเล่นอล่างฉ่าง ทั้งสองข้างผู้คนเขาฮาโหม ... (นิราศพระบาท )        หัวเราะร่า ฮาโหม ประโคมขำ นิราศล้ำ เลอรส สดใสศรี มีลูกเล่น ลูกฮา พจนกวี สุขฤดี มีได้ ในคำกลอน(จันทร์ขำ)     "โอ้สงสารหลานสาวเหล่าข้าหลวง เคยมาลวงหลงเชื่อจนเหลือเหลิง ไม่รู้เท่าเจ้าทั้งนั้นเสียชั้นเชิง เชิญบันเทิงเถิดนะหลานปากหวานดี      ได้ฉันลมขมลิ้นเสียสิ้นแล้ว ล้วนหลานแก้วหลอกน้าต้องลาหนี จะนับเดือนเลื่อนลับไปนับปี จงอยู่ดีเป็นหม่อมให้พร้อมเพรียง"(รำพันพิลาป)       รู้ว่าเขา เล่าหลอก  แต่เต็มตื้น ให้เขาหลอก คำรื่น ใจชื่นฉ่ำ ยังอวยพร เธอให้ สำราญคำ ร้อยลำนำ บทกรอง ผ่องที่ใจ(จันทร์ยิ้ม) จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ วันเข้าพรรษา 07:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 86 -- นิราศสุพรรณ --   ต่อจาก '77 ... ถึงตอนนี้คณะเดินทางของท่านได้เดินทางมาถึงสถานที่หนึ่ง ซึ่งเป็นที่อยู่ของ "ผู้พิเศษ" ท่านเรียกอย่างนี้ แต่คาดว่าท่านคงเสียชีวิตไปแล้ว เพราะได้พบเศษกระดูก ผ้าและบาตร ที่ขาดวิ่นทิ้งไว้ น่าจะเป็นผู้แสวงบุญท่านหนึ่ง     ที่อยู่ท่านเป็นโกรกผา มีโพรงเขา ตั้งเพิงไว้ มีน้ำพุพุ่งจากร่องเขา มาขังไว้ในแอ่ง มีเจดีย์ เย็นร่มรื่น ดังได้อ่านจากหลายบทที่ท่านได้บรรยายไว้ ยกแค่ตัวอย่างสองบทมาให้ดูครับ ๓๗๐ ถึงถิ่นหินเงื้อมงอก       กรอกเขา หินหลักปักสองเสา              ซอกน้อย ลอดเลี้ยวเหนี่ยวหน่วงเถา      ลัดาช่วย ด้วยแฮ ลงพุปรุน้ำพร้อย                  พร่างคล้ายสายฝน ๓๗๑ พระเจดีย์ที่ค่างถ้ำ      บุรำบุราน สูงสักหกศอกประมาน        ละม่อมป้อม ประตูมีที่ช่องดาน              ดันปิด สนิทแฮ ปูนเพชรเขตเขาล้อม          แล่งไว้ใบลาน ... พวกท่านได้ใช้น้ำผึ้ง ถวายแด่สิ่งศักสิทธิ์ เพื่อประทานขอแร่ปรอทจากสถานที่นี้ คาดว่าที่นี่คงมีแร่ปรอทอยู่ พวกท่านเลยเดินทางตามตำนานอะไรมาสักอย่าง แล้วขอให้ ชาวเกรี่ยง ละว้า ช่วยพามาถึงที่นี่ แต่ว่าปรอทเกิดจากอะไรหนอในสมัยนั้น ในเมื่อปรอท ต้องเกิดจากการหลอมเหลวแร่หิน ถึง 357 องศาเซลเซียส ท่าทางสถานที่นี่เมือก่อนเป็น ภูเขาไฟหรือเปล่า จึงมีอุณหภูมิสูงถึงขนาดนั้น    ส่วนคำว่า "พึ่ง" ไม่แน่ใจว่าเมื่อก่อนเขียนอย่างนี้หรือเปล่า แต่ก็เห็นบางบทท่านใช้คำ "ผึ้ง" ที่เป็นคำโทในตำแหน่งที่ไม่บังคับด้วย เลยไม่ค่อยแน่ใจครับ ๓๘๓ น้ำพึ่งครึ่งจอกตั้ง         สังเวย ขอพระปรอดเสวย               หว่างไม้ บุปผาบุชาเชย                    ช่วยชัก สลักแฮ ขออ่านลานทอง                 ได้ดุจข้าอาวรณ์ ... พวกท่านได้ลองหยิบปรอทขึ้นมาดู แต่กลับลื่นไหลหลุดไปซะ ก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ที่ จะนำปรอทมาใช้งานของท่านอยู่ดีจากโคลงช่วงนี้ แต่ปรอทกลับลื่นหายไปเสียแล้ว ๓๘๖ หยิบขึ้นลื่นหลุดเหล้       ปรอดเหลว ใสเหน่งเปล่งปลอดเปลว         ปลอบช้อน ห่อนเห็นเช่นองค์เอว              เล็ดฟ่าย คล้ายแฮ หยิบหลุดปลุดปลิ้นปล้อน        เปล่าคล้ายหายสูญ ... ในคืนนั้น พวกท่านก็ได้พักผ่อนในที่นั่น พอใกล้เช้า ก็มีฝูงช้างที่บ้าคลั่งบุกมาในช่องเขา ที่พวกท่านอยู่ทำเอาตกอกตกใจอยู่ แต่พอนานเข้าช้างเริ่มหิวก็ได้ล่าถอยออกไป ลืมเล่าไปว่ารอบบริเวณที่ท่านอยู่เป็นที่อยู่ของพวกช้างด้วย ดูสิครับว่าฝูงช้างที่บ้าคลั่ง น่ากลัวอยู่เหมือนกัน จากสองบทนี้ กลบทก้านต่อดอก ๓๙๑ เกือบรุ่งฝูงช้างแซ่          แปร๋แปร๋น กรวดป่ามาแกร๋นแกร๋น           เกริ่นหย้าน ฮูมฮูมอู่มอึงแสน                  สนั่นรอบ ขอบแฮ คึกคึกทึกสะเทือนสะท้าน        ถิ่นไม้ไพรพนม ๓๙๘ ช้างบ้างาใหญ่เฟื้อย       เปลือยเปล่า ทะลวงทะลึ่งถึงแทงเสา           สวบง้าง งากระเด่นแผ่นท้าวเทา           แทงอีก ฉลีกเอย บ้าเลือดเดือดดุนช้าง              อื่นร้องซ้องเสียง ช่วงนี้เอามาลงช้าเพราะ เนื้อเรื่องค่อนข้างสับสน อ่านอยู่หลายรอบจับใจความไม่ค่อยได้ อาจเป็นเพราะภาษาที่ท่านใช้ยากอยู่ นี่ถ้าเป็นโคลงเก่าแก่กว่านี้ คงแปลได้ลำบากกว่าครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------------------------------------     . แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 49 15:58:03 จากคุณ : xers - [ วันเข้าพรรษา 14:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ต่อครับ หลังจากที่ฝูงช้างได้ล่าถอยไปแล้ว พวกท่านก็ได้ออกท่องป่า เก็บผลไม้นานา เด็กๆก็ลง เล่นน้ำ พอเหนื่อยก็กลับมาพักผ่อนที่เจดีย์ ท่านนอนไม่หลับได้ยินเสียงหริ่งเรไรพลอยคิด ไปถึงเรื่องต่างๆมากมาย ในเวียงวัง เคยได้ขับกลอน สีซอถวาย และท่านท้าว(ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดครับ) ชอบเล่าเรื่องโบราณว่าปราสาทราชวังเมื่อ เกิดเหตุร้าย จะมีฝูงช้างคอยเฝ้าข้าวของ ช่างคล้ายกับสถานที่นี้เสียจริง ๔๑๑ คิดกลับหลับอ่อนสะอื้น    ตื้นใจ กรีดกริ่งหริ่งเรไร                    เรื่อยร้อง แจ้วแจ้วแว่วเสียงไส               ซอรับ ขับเอย เรื่อยเรื่อยเฉื่อยเสียงซ้อง         เสนาะน้ำคำครวญ ๔๑๕ ท้าวชอบตอบเหล้าเรื่อง   เบื้องบุราณ ปราสาทราชวังสถาน               ท่านสร้าง เขารอบขอบปราการ               เกิดห่า มาแฮ เป็นเถื่อนเกลื่อนโขลงช้าง        ช่วยเฝ้าเข้าของ ... ช่วงนี้เป็นช่วงที่ทำให้ท่านได้คิดว่าในโลกไม่มีหรอกสิ่งที่จะทำให้อายุคนอยู่ได้เป็นร้อย แสนปีดังโคลงบทที่สองต่อจากนี้ แต่พิจารณาแล้วว่า ท่านไฉนคิดได้ หรือเป็นเพราะความ เหนื่อยล้าจากการเดินทาง หรือฝูงช้างที่บ้าคลั่ง มาดูอีกทีเห็นบทโคลงที่จะเป็นบทที่ได้คิด มีอีกบท แต่ก็จับใจความไม่ได้เพราะดูแล้วก็ธรรมดายิ่ง หรือมีอะไรแฝงอยู่ในบทนี้ครับ "ของลูกจุกจะได้  เกิดสร้างปรางทอง" หรือท่านจะนึกถึงลูกท่านเป็นหลักครับ ๔๑๖ เจดีย์ที่อยู่ห้อง               ทองพทม ปรอดเสร็จเพชรปูน                 ประสม ใส่ไว้ สำหรับกับถั่วนม                     เนื้อแผด แปดแฮ ของลูกจุกจะได้                     เกิดสร้างปรางทอง ๔๑๗ ใช่ยาอายุร้อย               แสนปี ทั่วล่าหาห่อนมี                      แม่นแล้ว ปรอดฟอดรัศมี                     เสมอเม็ด เพชรเอย ใช่พระปรอดแพร้ว                  พระไหว้ใช่การ ... ท่านได้กล่าวห้ามไว้ว่าอย่าหาเลยแร่ปรอท ให้สืบสร้างทางบุญดีกว่า ยาอายุวัฒนะสิ่งบ้าๆ และท่าทางท่านใด้ช้างมาช่วยให้ได้คิดในเรื่องนี้ด้วยส่วนหนึ่ง... ๔๑๙ ห้ามอย่าหาปรอดแหร้     แชเชือน สืบสร้างทางบุญเบือน             แบ่งบ้าง ยายืนหมื่นปีเฟือน                  ฝ่ายว่า บ้าแฮ อย่าอยู่จู่หนีช้าง                    ช่วยให้ไปดี ๔๒๐ ปลาดหลากฝากบุตรไว้    ให้เรียน กลอนกล่าวท้าวลัสเตียน          แต่ต้น ลูกวานอ่านรามเกียรติ์             เกิดยุค สนุกแฮ ช้างไล่ได้พาพ้น                     พูดอ้อนวอนวาน ... พอตื่นเช้ามาท่านได้ย้ำตัวเองให้บันทึกเรื่องราวครามาสุพรรณ เพื่อให้ลูกหลานได้รับรู้ไว้.. ห้ามสามสถานนี่เป็นสิ่งใดกันหนอ หาดูก็ไม่เห็น ส่วนห้ามหนึ่ง ก็คือน่าจะเป็น อย่าหาเลยยาอายุวัฒนะ ๔๒๑ สว่างตื่นขึ้นเก้าค่ำ         สำคัญ จารึกเรื่องเมืองสุพรรณ          ผูกไว้ เคลิ้มเห็นเช่นใฝ่ฝัน               ฟังเจ้า เล่าเอย ลูกเล็กเด็กจะได้                  สดับห้ามสามสถาน ... และพวกท่านก็ได้ลาปู่เจ้า คงเป็นเจ้าที่เจ้าป่าเขา พากันกลับ ระหว่างนั้นก็มีโขลงช้างมา สกัด เป็นเหมือนที่โบราณว่าไว้ว่าสิ่งของในป่าเขามักมีช้างคอยพิทักษ์ เกือบเอาชีวิตไม่รอดกัน เกรี่ยง ที่ชื่อสังบุเร จับไข้แก้ไงก็ไม่ฟื้น ต้องร้องขอพระพุทธเจ้า ช่วยคุ้มครอง เหมือนสิ่งศักสิทธิ์ท่านช่วย ลุกขึ้นมาจามสามทีแล้วหาย... อืม ๔๓๖ เกรี่ยงจามสามฉาดฟื้น    ยืนหัน หัวร่องององัน                       ง่วงง้ำ สองเท่าเค่าถามผัน                ผินขีก อีกแฮ พะยักน่าว่าเมื่อข้ำ                  ขับน้อยคอยฟัง เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------------------------------------     . เข้ามาใส่หมายเลขโคลงน่อครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 49 15:34:11 จากคุณ : xers - [ วันเข้าพรรษา 16:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ท่อนจบขอรับ ... วันครึ่งจากโกรกผาของปู่เจ้า ผู้พิเศษ พวกท่านฝ่าฟันอันตรายจากสัตว์ป่าทั้งช้างและเสือ แทบเอาชีวิตไม่รอด ก็ได้กลับมาถึงบ้านละว้า และได้ลา กวั่ง และ สังบุเร กลับบ้านกัน ๔๕๘ วันครึ่งถึงไร่ละว้า          ลาเลย ลากวั่งสังบุเรเคย                  เขตแคว้น ลงสองพี่น้องสังเวย               สวัสดิ์ว่า ลาพ่อ รุ่งเรื่อเรือล่องแหล้น               ทะลุถลึ้งถึงสถาน ... จุดประสงค์ที่แต่งเพื่อบันทึกการเดินทาง เปรียบเสมือนแผนที่ ไปเมืองสุพรรณของท่านไว้นี่เอง ๔๕๙ โคลงแทนแผนที่ข้าง      ทางสุพรรณ เที่ยวเล่นเป็นสำคัญ               เขตคุ้ง ไร้นาป่าปลายจัน-                 ตประเทศ ทุเรศเอย เขาท่ำลำธารถุ้ง                    ถิ่นละว้าป่าโขลง ... และฝากไว้ให้ลูกหลานได้รับรู้ว่ายาอายุวัฒนะมันเป็นสิ่งยากแสวงหา ไม่ต้องไปรับรู้มัน จะทำให้เกิดความละโมภ ทำให้ลำบากไปเปล่าๆ จึงติมาไว้ให้จำ ๔๖๐ หวังไว้ให้ลูกเต้า              เหล่าหลาน รู้เรื่องเปลืองป่วยการ               เกิดร้อน อายุวัฒนะขนาน                    นี้พ่อ ขอเอย แร่ปรอดยอดยากข้อน             คิดไว้ให้จำ ... ส่วนบทส่งท้ายจริงๆ ของท่านไฉนเป็น ชื่อกลบทที่ท่านได้แต่งไว้ในนิราศ เสมือนว่า ลองค้นหาศึกษาดู และแต่งโคลงเพื่อบันทึกไว้แสดงเป็นตัวแทนของท่านครับ   กลบทที่เขียนไว้คือ นาคบริพนธ์, กบเต้น(อักษรสลับ), สระล้วน, อักษรสาม, สกัดแคร่ และส่วนใหญ่จะเพ้อรำพันถึงคนรักเป็นส่วนใหญ่ เหมือนจะบ่งบอกนัยว่า ท่านตั้งใจซ่อนปริศนา เพื่อให้ค้นหากลบทเหล่านั้น ได้บอกเรื่องราวแห่งความรักของท่าน ถึงใครคนนั้นนั่นเอง (ข้อคิดเห็นส่วนตัวครับ) ๔๖๑ โคลงไว้ใช้ชื่ออ้าง           ต่างนาม นาคบริพันธ์ตาม                    กบเต้น สระล้วนส่วนอักษรสาม           สกัดแคร่ แม่นา ซ้อนดอกบอกบ่เว้น                ว่าไว้ให้ฟัง ๚๛ จบนิราศสุพรรณ แล้วขอรับ ผิดพลาดประการใดขอโปรดอภัยด้วยนะครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ วันเข้าพรรษา 16:30:22 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สวัสดีครับทุกท่าน มัวแต่เขียนเรื่องส่ง เลยไม่ได้โอกาสทักทายกัน ขอทักทายก่อนสรุปอีกทีครับ + คุณโกฏิดารา '82 ขอบคุณกลอนเพราะๆ และบทสวด พร้อมคำแปลครับ ไม่งั้นได้นั่งแกะแน่นอนครับ อะอะ "ถามว่าผมเล่นอะไรน่ะเรอะ "ตีฉิ่ง" ไง ฮุๆ   แล้วก็เวียนเทียนก่อนมาเขียนกลอนลงนี่แหละ" ก็ยังดีครับ ส่วนผมนี่เล่นไม่เป็นสักชิ้นเลยน่อ ท่าทางจะสนุกนะครับ ยังขำกับเพลงดำนา อยู่เลย อิอิ + คุณยิ้มแย้ม '83 ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ พอดีภาคนี้นานไปหน่อยเลย หล่นอยู่ข้างล่างครับ อิอิ + คุณจันทร์เหนี่ยว '84 มิกล้ารับคำว่าครูครับ เช่นเดียวกับพี่ๆท่านอื่น ครูในอาศรม คงยกไว้ในชื่อของ ครูหนอนสุรา กับครูเล็ก ครับ ส่วนท่านอื่นผมเคยเรียกว่าท่านครู แต่ไม่ยอมรับกันน่ะ คงเป็นสัมพีนธ์กันใน พี่น้องปู่ป้าน้าอา ในอาศรมมากกว่าครับ อีกอย่างผมเพิ่งหัดเรียนโคลงกลอนได้ไม่กี่เดือนเองครับ ยัง มิบังอาจอ้างตนเป็นครู เพียงทำตัวอย่างให้ตนเองศีกษา และ เผยแพร่เท่าที่ได้รู้มาแค่นั้น น่ะครับ จันทร์เหนี่ยว นี่พ้องกับน้าจันทร์แห้งนะครับ แต่ความหมายนี่ คือโน้มจันทร์รึเปล่า อิอิ งามดี ยินดีตอนรับครับ ผมก็ชอบบทนั้นเหมือนกัน เศร้าดี + น้าจันทร์แห้ง  '85 ขอบคุณกลอนเพราะ ของท่านสุนทรภู่ และ ท่านต่างๆ รวมของน้าจันทร์ด้วยครับ ที่นำมาให้ได้รวมเรื่องราวเกี่ยวกับ ท่านไว้ในกระทู้นี้ และขอบคุณที่ช่วยเฝ้ากระทู้ด้วยอีกแรงครับ เหมือนมีคนคอย ช่วยอยู่ตอลดเวลาเลยครับ --------------------------------------- กลบทที่ข้าพเจ้าไม่ได้ลงไว้คือบทนี้ครับ กลบทสกัดแคร่ ๏ หนาวลมห่มผ้าห่อน           หายหนาว ฟ้าพร่ำน้ำค้างพราว              พร่างฟ้า เด่นเดือนเกลื่อนกลาดดาว     ดวงเด่น ใจเปล่าเศร้าซบหน้า             นึกน้องหมองใจ คำหน้าบาทกับคำท้ายบาทเป็นคำเดียวกันครับ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 49 17:06:17 จากคุณ : xers - [ วันเข้าพรรษา 16:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 90 .                                             สวัสดีครับทุกท่าน ก่อนอื่นขอบคุณ ทุกท่านที่มาร่วม ร้อยกรอง และส่งข้อคิดเห็น กับส่งบทกวีของท่านสุนทรภู่ ครับ ทำให้ผมได้รับความรู้มากหลาย ในสิ่งที่ไม่เคยได้เห็น จากมุมมองของคนอื่น และที่ไม่เคยได้อ่านครับ เรื่องราวในกระทู้นี้กลั่นกรองมาจาก ความรู้ที่ได้อ่าน จากกระทู้เก่าของอาศรม ที่พวกพี่ๆ ได้ศึกษาไว้ก่อน และหาเพิ่มเติมจากในเว็บ และกระทู้ต่างๆ ผสมกับ ความเห็นส่วนตัว กรองออกมาเขียน ต้องขอบคุณ แหล่งความรู้ที่ได้ศึกษาเหล่านั้นด้วยครับ ทำให้ผมได้เข้าใจอะไรได้เยอะขึ้นรู้จุดด้อยของตัวเอง จากการอ่านนิราศเรื่องนี้ และหวังว่าท่านที่อ่านก็ได้ ประโยชน์ไปด้วยครับ ฝากโคลงของครูหนอน ไว้ด้วยครับ ๏ ฝึกกระบี่ต้องฝึก      จิตสำนึกนอ อย่าฝึกเพียงแค่จำ      ท่าร่าง ฝึกคนกระบี่สัม          พันธ์สนิท ใช้ออกด้วยจิตว่าง      กระจ่างรู้ทุกกระบวน โดย... ครูหนอนสุรา เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 49 17:03:04 จากคุณ : xers - [ วันเข้าพรรษา 17:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ก่อนอรุณสวัสดิ์ขอรับทุกทั่น    พอลมโลม  ไล้ผิว  ใจหวิวไหว         ยิ่งโศกใจ จิตหวั่น รำพันหมอง อ่านนิราศ แรมร้าง จำจากจอง ได้แต่มอง นึกถึง ความหลังเคย(จันทร์แรม) ฝากหวานขอรับ     นิราศวัดเจ้าฟ้า http://www.sunthornphu.org/botnirast4.html ขวัญหาย         พอลมโบกโศกสวนมาหวนหอม        เหมือนโศกตรอมตรึกตรองมาหมองหมาง ถึงบางแวกแยกคลองเป็นสองทาง          เหมือนจืดจางใจแยกไปแตกกัน ตลาดขวัญขวัญฉันนี้ขวัญหาย                ใครเขาขายขวัญหรือจะซื้อขวัญ แม้นขวัญฟ้าหน้าอ่อนเหมือนท่อนจันทน์ จะรับขวัญเช้าเย็นไม่เว้นวาง ถึงบางขวางขวางอื่นสักหมื่นแสน           ถึงต่างแดนดงดอนสิงขรขวาง จะตามไปให้ถึงห้องประคองคาง            แต่ขัดขวางขวัญความขามระคาย   ตัดสวาท         เห็นสวาทขาดทิ้งกิ่งสนัด      เป็นรอยตัดต้นสวาทให้ขาดสาย สวาทพี่นี้ก็ขาดสวาทวาย               แสนเสียดายสายสวาทที่ขาดลอย เห็นรักน้ำพร่ำออกทั้งดอกผล       ไม่มีคนรักรักมาหักสอย เป็นรักเปล่าเศร้าหมองเหมือนน้องน้อย เที่ยวล่องลอยเรือรักจนหนักเรือฯ พบผี                ดึกกำดัดสัตว์หลับประทับนอน        ที่วัดมอญเชิงรากริมปากคลอง ต้นไทรครึ้มงึ้มเงียบเซียบสงัด            พระพายพัดแผ้วผ่าวหนาวสยอง เป็นป่าช้าอาวาสปีศาจคะนอง           ฉันพี่น้องมิได้คลาดบาทบิดา ท่านนอนหลับตรับเสียงสำเนียงเงียบ เย็นยะเยียบเยือกสยองพองเกศา เสียงผีผิวหวิวโหวยโหยวิญญาณ์      ภาวนาหนาวนิ่งไม่ติงกาย บรรดาศิษย์บิดรที่นอนนอก               ผีมันหลอกลากปล้ำพลิกคว่ำหงาย ลุกขึ้นบอกกลอกกลัวทุกตัวนาย      มันสาดทรายกรวดโปรยเสียงโกรยกราว ขึ้นสั่นไทรไหวยวบเสียงสวบสาบ   เป็นเงาวาบหัวหกเห็นอกขาว หนูกลั่นกล้าคว้าได้รากไทรยาว         หมายว่าสาวผมผีร้องนี่แน พอพระตื่นฟื้นกายค่อยคลายจิต         บรรดาศิษย์ล้อมข้างไม่ห่างแห ท่านห่มดองครองเคร่งไม่เล็งแล        ขึ้นบกแต่องค์เดียวดูเปลี่ยวใจ สำรวมเรียบเลียบรอบขอบป่าช้า         ภาวนาตามสงฆ์ไม่หลงใหล เห็นศพฝังบังสุกุลส่งบุญไป                 เห็นแสงไฟรางรางสว่างเวียน ระงับเงียบเซียบเสียงสำเนียงสงัด       ปฏิพัทธ์พุทธคุณค่อยอุ่นเศียร บรรดาศิษย์คิดกล้าต่างหาเทียน           จำเริญเรียนรุกขมูลพูนศรัทธา อสุภธรรมกรรมฐานประหารเหตุ       หวนสังเวชว่าชีวังจะสังขาร์ อันอินทรีย์วิบัติอนัตตา                      ที่ป่าช้านี่แลเหมือนกับเรือนตาย กลับหายกลัวมัวเมาไม่เข้าบ้าน        พระนิพพานเพิ่มพูนเพียงสูญหาย อันรูปเหมือนเรือนโรคให้โศกสบาย แล้วต่างตายตามกันไปมั่นคง ค่อยคิดเห็นเย็นเยียบไม่เกรียบกริบ  ประสานสิบนิ้วนั่งดังประสงค์ พยายามตามจริตท่านบิตุรงค์            สำรวมทรงศีลธรรมที่จำเจน ประจงจดบทบาทค่อยยาตรย่าง       ประพฤติอย่างโยคามหาเถร ประทับทุกรุกรอบขอบพระเมรุ       จนพระเณรในอารามตื่นจามไอ ออกจงกรมสมณาสมาโทษ              ร่มนิโรธน้องไม่เสื่อมที่เลื่อมใส แผ่กุศลจนจบทั้งภพไตร                   จากพระไทรแสงทองผ่องโพยมฯ ชมธรรมชาติ            พิกุลออกดอกหอมพะยอมย้อย     นกน้อยน้อยจิกจับเหมือนกับเขียน ในเขตแคว้นแสนสะอาดดังกวาดเตียน   ตลิบเลี่ยนลมพัดอยู่อัตรา สารภีที่ริมโบสถ์สาโรชร่วง            มีผึ้งรวงรังสิงกิ่งพฤกษา รสเร้าเสาวคนธ์สุมณฑา                   ภุมราร่อนร้องละอองนวล โอ้บุปผาสารภีส่าหรีรื่น                   เป็นที่ชื่นเชยถนอมด้วยหอมหวน เห็นมาลาอาลัยใจรัญจวน                เหมือนจะชวนเชษฐาน้ำตากระเด็นฯ อธิษฐาน          ขอเดชะพระกุศลที่ปรนนิบัติ     ที่หนูพัดพิศวาสพระศาสนา มาเคารพพบพุทธปฏิมา          เป็นมหาอัศจรรย์ในสันดาน ขอผลาอานิสงส์จงสำเร็จ        สรรเพชญ์พ้นหลงในสงสาร แม้นยังไม่ถึงที่พระนิฤพาน     ขอสำราญราคีอย่าบีฑา จะพากเพียรเรียนวิสัยแต่ไตรเพท ให้วิเศษแสนเอกทั้งเลขผา แม้นรักใครให้คนนั้นกรุณา    ชนมายืนเท่าเขาพระเมรุ ขอรู้ทำคำแปลแก้วิมุติ             เหมือนพระพุทธโฆษามหาเถร มีกำลังดังมาฆะสามเณร         รู้จัดเจนแจ้งจบทั้งภพไตร อนึ่งเล่าเจ้านายที่หมายพึ่ง      ให้ทราบซึ่งสุจริตพิสมัย อย่าหลงลิ้นหินชาติขาดอาลัย น้ำพระทัยทูลเกล้าให้ยาวยืน รำพัน        โอ้ยามนี้มิได้พบน้ำอบสด     มาเชยรสบุปผาน้ำตาไหล ยิ่งเสียวทรวงง่วงเหงาเศร้าฤทัย   มาเหงื่อไคลคล่ำตัวต้องมัวมอม นิจจาเอ๋ยเคยบำรุงผ้านุ่งห่ม           เคยอบรมร่ำกลิ่นไม่สิ้นหอม เหมือนหายยศหมดรักมาปลักปลอม จนซูบผอมผิวคล้ำระกำใจ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 49 03:22:55 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 12 ก.ค. 49 02:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 92 สวัสดีครับ น้าจันทร์แห้ง ขอบคุณกลอน ท่านสุนทรภู่จาก นิราศวัดเจ้าฟ้า ครับ ผมไม่เคยอ่านมาก่อน แต่เพราะมากเลยครับ ตามเข้าไปอ่านเห็นเป็นเรื่องเกี่ยวกับการค้นหา ยาอายุวัฒนะ คล้ายกับ นิราศสุพรรณ แต่แต่งเป็นกลอน รสชาติเป็นคนละแบบเลยนะครับ ดูนุ่มพริ้วไปหมด ท่าทางท่านจะถนัดกลอนมากกว่าโคลงนะครับ ๐ หลากรสเลิศเกิดก่อเข้าห่อหุ้ม หวานคำนุ่มในจิตพิสมัย ดังหยาดจากฟากฟ้าสุราลัย พร่างพรมใจจวนพิลาลสแทบขาดรอน... เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 49 16:05:53 จากคุณ : xers - [ 12 ก.ค. 49 16:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 93 หวัดดีค่ะทุกคน บทรำพึงรำพัน ตัดพ้อต่อว่านี่ อ่านแล้วได้อารมณ์ดีจริงน้อ น้องโกรธดารา อิอิ.. ร่ายชื่อเพลงไทยเดิมมาหลาย ทำให้คิดถึงเสียงฉิ่งเสียงฉับ ว่าง ๆ จะไปค้นลายแทงมาปัดฝุ่นซะหน่อย เพลงแขกต่อยหม้อ ถ้าพี่หญิงบรรเลงจะกลายเป็น แขกต่อยไห ฮี่ๆๆ เร..มี..ฟา..ซอล..ลา...ลา..ซอล.. ฟา.. มี... เร.. โดเรมีฟา ซอล.ลา.. ซอล.. ซอล.. มี ..เร.มี. เร.โด.ที.โด .. เร ฟา ซอล ฟา เร มี โด เร...บุ๋ง ๆๆ อิอิ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 12 ก.ค. 49 16:07:11 A:unknown X:202.129.0.44 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 94 สวัสดีทุกท่านอีกครั้ง แหม คุณเซอร์ส ไม่ต้องท่าทางแล้วกระมังครับ ท่านสุนทรภู่ย่อมถนัดกลอนมากกว่าโคลงอยู่แล้ว ตามอ่านเลกเชอร์ในกระทู้อาศรม ได้ความรู้พอๆกับเข้าฟังเล็กเชอร์ในชั้นเรียนเลยนะเนี่ย จากคุณ : โกฏิดารา - [ 13 ก.ค. 49 11:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 95 .                                    สวัสดีครับทุกท่าน + พี่หญิงซอมฯ เร.. มี.. ที.. ลา.. ๐ เร เร ไรเรี่ยมเร้เรไร มี มี ทองถอดไปจำหมด ที ที มีจ่ายไม่ละลด ลา ลา ทีอดอีกตามเคย... ถ้าปัดฝุ่นได้แล้วขอฟังจักเพลงน่อครับ อะอะ ตะว่า "โกรธดารา" คนไหนเหรอครับ หรือว่า จะเป็น น้อง แหม่ม น้อ อิอิ + คุณโกฏิดารา แบบเล็กเชอร์เลยเหรอ ขอบคุณครับ ได้ดีเพราะพี่ๆน้องๆ ช่วยสรรหามาแบ่งกันน่ะครับ ต้องขอบคุณทุกท่านเลย นะครับ ๏ สรรหามาเล่าย้ำ             ตำนาน คำท่านสุนทรขาน              ขับไว้ หลายอย่างต่างเจือจาน       จากพี่ น้องเอย เขียนส่งอาศรมให้              สืบห้วงปวงศิลป์ ๚ เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 13 ก.ค. 49 13:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สวัสดียามค่ำ..ย้ำคำ..ร่ำครวญ..ทุกทั่น..ขอรับ ฝากหวาน..รานเจต..รอนเหตุ..ห่างร้อนครับ นิราศอิเหนา http://www.sunthornphu.org/botnirast5.html      ๏ นิราศร้างห่างเหเสน่หา ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา พระพายพาพัดน้องเที่ยวล่องลอย ตะลึงเหลียวเปลี่ยวเปล่าให้เหงาหงิม สุชลปริ่มเปี่ยมเหยาะเผาะเผาะผอย โอ้เย็นค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด หรือเทวัญชั้นฟ้ามาพาน้อง ไปไว้ห้องช่องสวรรค์ที่ชั้นไหน แม้นน้องน้อยลอยถึงชั้นตรึงส์ตรัย สหัสนัยน์จะช่วยรับประคับประคอง หรือไปปะพระอาทิตย์พิศวาส ไปร่วมอาสน์เวชยันต์ผันผยอง หรือเมขลาพาชวนนวลละออง เที่ยวลอยล่องเลียบฟ้าชมสาคร หรือไปริมหิมพานต์ชานไกรลาส บริเวณเมรุมาศราชสิงขร โอ้ลมแดงแสงแดดจะแผดส่อง จะมัวหมองมิ่งขวัญจะหวั่นไหว จะดั้นหมอกออกเมฆวิเวกใจ นี่เวรใดเด็ดสวาทให้คลาดคลาฯ นิราศอิเหนาใช้สัมผัสอักษรในวรรคเดียวกันมาก ทำให้รู้สึกกลอนหวานหยดย้อยทีเดียวครับ      ๏หลงใหลใน นิราศ ร้างลารัก พริ้งไพเราะ เพราะนัก ประจักษ์สรรค์ ครูสุนทร ภู่เพริศ แพร้วรำพัน เวี่ยก้องกรรณ กังวาน หวานแว้วเอยฯ(จันทร์แห้ง) แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 16:00:38 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 15:59:39 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 13 ก.ค. 49 22:43:09 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดียามเที่ยงครับ + น้าจันทร์แห้ง สวัสดีครับ ยังส่งกลอนมาฝากกันอย่างต่อเนื่อง ผมว่าที่แรงไม่ตกน่าจะเป็นน้าจันทร์แห้ง มากกว่านะครับ ผมรึก็คิดไม่ค่อยออกแล้ว น่อครับ คำ เ รี ย ง เ คี ย ง ร้ อ ย ส า ย ม ณี ทุ ก ว จี มี ป ร ะ ก า ย เ ล อ ค่ า แ ว ว ว า ว ดั ง ด า ว บ น ฟ้ า . . . ส ว ย ร ะ ย้ า ย า ม ค ล้ อ ง ห้ อ ง ใ จ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 14 ก.ค. 49 12:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 98 เศษปราชญ์ ---------------------------------------- เพราะใจชอบอ่านกลอนสุนทรภู่ จึงพากเพียรเขียนดูจนรู้จัก เสียงคำท่านเสนาะไพเราะนัก มีน้ำหนักจังหวะเล่นเน้นได้ดี อย่ารังเกียจกลอนครูท่านภู่เลย อ่านให้เคย ศึกษาเป็นภาษี ประโยชน์แท้แน่ว่าบรรดามี ย่อมเป็นของผู้ที่ใจเป็นกลาง ปราชญ์แท้ถ่อมตนผู้คนรู้ ยกย่องเชิดชูอยู่ไม่ห่าง เศษปราชญ์วาดลีลาออกท่าทาง บ้ายอยกหางไปวันวัน เป็นแค่เศษปราชญ์ผู้                      โอหัง ชูโง่ ชูหางบัง                                 ทิพย์แท้ เพียงสัจจะกระจอกยัง                     ชีพท่อง วนว่ายในกะลาแม้                          สวะกลั้วไม่เห็น. ศรีอาศรม./ ๑๔๐๗๒๕๔๙ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 17:36:01 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 17:35:30 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 17:34:40 จากคุณ : Ar@p - [ 14 ก.ค. 49 16:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สวัสดีครับ + น้าอาร์พี สวัสดีครับ นานๆ จะมาทีนะครับ แต่ยังคงความมุ่งหมาย ต่างๆ ไว้ในบทเหมือนเดิม บางครั้งแนว- เขียนก็พยายามทำให้ลึกซึ้ง คล้ายอารมณ์นั้น อยู่เหมือนกัน แต่ไม่ถึงครับ อ่านบทข้างบนแล้ว นึกถึง "สัตว์กวี" บางบท แต่ว่าไม่เห็นเขียนโคลงนานแล้วนะครับ ท่าทางจะได้รับระบาดอารมณ์โคลงครูหนอนฯ นะครับ ๏ ตัวตนคนที่แท้             โง่เขลา คอยรับความรู้เอา           จากหล้า หวังเก็บก่อความเยาว์       จนใหญ่ เพียงเสพรับความบ้า        แปดเปื้อนความหมาย ๚ รับระบาดจากอารมณ์ถ้ารุนแรงไปขออภัยครับ พอดีเพื่อนจะรับไปเข้าพรรษา อิอิ เลยไม่ได้ขัดเกลา เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 14 ก.ค. 49 20:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เข้าพรรษางดเหล้า...........สามเดือน ครั้นว่าไปก็เหมือน............ช่วงสั้น ไม่กินไม่เมาเตือน............ใจอด ครบกำหนดการอั้น...........เลิกแล้วเลิกเลย สวัสดีครับพี่เซ่อร์... มาต่อเรื่องเข้าพรรษา... กระทู้ที่ 100 พอดี.. อิอิ... จากคุณ : namit - [ 14 ก.ค. 49 22:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ยังเขียนโคลงไม่ออกเหมือนเคย  แวะมาป่วน  พอดีได้ fwd mail มา เลยแวะเอามาฝากมิตรสหายค่ะ  ว่าด้วยเรื่องขอเกรด จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ก.ค. 49 15:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 102 แล้วอาจารย์ก็ตอบกลับว่า จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ก.ค. 49 15:49:17 ]

ความคิดเห็นที่ 103 สวัสดีครับทุกท่าน + พี่ ณ มิตร '100 ดีครับ เลขสวยเลยนะครับ อิอิ จะได้ครบร้อยเสียที หลังจากอาศรมนี้นานมากๆ เลย แหะๆ เห็นแว็บๆ ว่าไปโผล่แถวอาฟริกาใต้ ในแผนที่คุณนัท ได้ยังไงน่อ อิอิ รึว่าไปเดินเล่นแถวนั้นครับ ส่วนผมไปอยู่เกือบติดพม่านู้นแน่ะ บ้านเกิดครับ อะอะ ต่อเข้าพรรษาด้วยน่อ อิอิ ๏ ไฉนอดเหล้าแค่            พรรษา เหลืออีกหลายเดือนนา      ฝากเข้า ทั้งปีดื่มเพียงครา             เจอเพื่อน หากนับมากกว่าเก้า          อย่าเข้าเพียงสาม ๚ ทำไมคนเราเข้าแค่สามเดือนนะ เหลืออีกตั้งเก้า น่าจะเป็นเข้าเก้า ออกสามนาครับ แต่ทุกอย่างคงไม่เป็นไปตามแนวคิดไปซะหมด ถ้างั้นโลกก็คงไร้สีสันน่าดูนะครับ อิอิ + หนู ศ. '101   '102 อ่า... ท่าทางจะยุ่งมากนะครับ อ่านโคลง ขอเกรด แล้วฮาดีครับ แต่ผมว่าเขียน โคลงได้ขนาดนั้น คงไม่ต้องขอเกรดแล้วนาครับ คนเขียนก็ช่างล้อ น่อ แต่อาจารย์ นี่ก็ท่าจะเป็น คนเดียวกันเขียนตอบน้อ อิอิ ๏ โอ... คณิตคิดแล้วช่าง        ชวนนอน ฟิสิกเคมีสอน                      สูตรโอ้วว... ไทยอังกฤษฤทธิรอน            เจตพี่  พังแม่ ดีที่พละโว้วว..                     สนุกล้ำเรียมเอ๋ย ๚ นึกถึงตอนเรียนคิดถึงแต่ชั่วโมงพละ อะครับ ได้สนุกกับเพื่อนๆ ครับ ...มีเรื่องตลกฝรั่งจะเล่าให้ฟัง ครับ มีนักดนตรีอยู่วงหนึ่ง มือกลองเล่าว่า ตอนเรียนนี่ เขาเกลียดวิชา คณิตศาสตร์ มากเลย เพราะสอนเขาให้นับเลขเกินสี่ ครับ อิอิ ไม่รู้จะตลกดีรึเปล่า เฮ้อ... คงต้องถึงเวลาผลัดไม้ให้ท่านอื่นแล้วน่อครับ... เซ่อ... น้อมบันทึก -------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 15 ก.ค. 49 22:49:53 ]

ความคิดเห็นที่ 104 สวัสดีขอรับทุกทั่น...... มาแปะโคลงก่อนนอนสักน้อยครับ โคลงสอง ค่ำคืนคิดใคร่คล้อง           คำกาพท์กี้ก่อนพร้อง   เพริศแพร้วพราวใจ พ่อเอย คลับคล้ายโลมร่ายเค้า      เริงร่าร้องรำเร้า   ใฝ่ฟื้นฟูฝัน แม่เอย เชยชมเชิญชื่นช้า              เพลงบ่งหทัยจ้า เจิดแจ้งรุจี  พี่เอย ก่อนลาก่อนลับแล้         คืนค่ำงามงดแท้ ท่องทั้งอาขยาน  ขานแฮ ใจใดในทุกข์เศร้า          แสงสาดนิราศเร้า รื่นรื้นลืมเขญ ขมเฮย ขอกราบคุณพระป้อง       หมู่มิตรรักพิลัยก้อง เกิดแก้ววรรณศิลป์     พ่อเอย ต่ออีกนิดครับ นึกหนาว ดาวเดือนเลือนเคลื่อนคล้อย          ลาลับไกลน้องน้อย พี่นี้นึกหนาว อกเอย อกเผยเอ่ยฝากไว้                นิราศร้างราไซร้ โศกไห้หักใจ ถามดาววาววับแว้ว             ดาวโดดเดี่ยวหนาวแล้ว ดึกนั้นฉันใด หายเอย ถามเดือนเหมือนกลับแกล้ง       เดือนบ่เห็นครวญแจ้ง เอ่ยอ้างใดเลย ได้แต่มองเหม่อเพ้อ              คำรักใฝ่ฝันเก้อ แก่เจ้าจันทรา แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 49 22:25:21 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 18 ก.ค. 49 22:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 105 สวัสดีครับ คุณ เซ่อร์ ไม่มีกลอนติดไม้ติดมือมา มานั่งอ่านพิจารณาในอาศรมฯ สุนทรภู่ครูกวีศรีบรม ส่วนกระผมประถมปลายมาหลายปี ผ่านมาครับ ขอทักทาย จากคุณ : ลำน้ำ C - [ 19 ก.ค. 49 06:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 106 มาสวัสดี ปะหลก ๆ ขอรับ ทุกท่าน แฮ่ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 19 ก.ค. 49 10:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 107 จันทร์เพ็ญเห็นแจ่มหล้า...........ลอยหาว ดึกดื่นหมื่นพันดาว..................เด่นฟ้า น้ำค้างพร่างพรมพราว..............ไพรพฤกษ์ เย็นฉ่ำน้ำชุ่มหล้า...................โลกล้วนหลับไหล เรไรหรีดหริ่งร้อง.........ระงมเสียง ฟังนั่งวังเวงเพียง.........พรากน้อง เคยแนบแอบอกเคียง....เคล้าคู่ ฟังแผ่วเพลงรักพ้อง.......ร่ำร้องเรียกขวัญ ลมหยุดพัดพฤกษ์ล้วน........หลับฝัน ป่าเปลี่ยวร้างห่างหัน.........ร่ำไห้ ในอ้อมกอดแสงจันทร์........จักห่ม   หนาวเฮย อ้อมกอดพี่ร้างไร้..............รักน้องนอนหนาว ดาวตกแสงวูบแล้ว.........ลับสลาย เสน่หาฤาจักวาย............ว่างร้าง ยิ่งดึกนึกใจหาย.............หวนโศก ใจเปลี่ยวเหลียวอ้างว้าง...ว่างแล้งรักหาย ลำธารไหลชะล้าง...........กรวดทราย กระซิบเล่าหลากหลาย......เรื่องเศร้า กรวดนิ่งมิติงกาย.............ทรายโศก เรานั่งฟังยังเฝ้า...............โศกเศร้าสุดฝืน ฝากสายธารกระซิบถ้อย.........ฝากคำ ฝากโศกฝากเศร้าระกำ..........สุดร้าว ฝากดาวฝากเดือนนำ............คำรัก  ไปรา ฝากนุชฝากโน้มน้าว............เรียกน้องกลับคืน ๒วันก่อนหาก.ท.ไม่เจอเลยไปลงในเสรีไทย เอามาฉายซ้ำ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 19 ก.ค. 49 11:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 108 มองฟ้าครารุ่งเช้า.........ชวนมอง ฟ้าเรื่อเจือแสงทอง.......ส่องฟ้า หมู่ผึ้งไฝ่ผกาปอง..........เป็นหมู่ แสงแดดค่อยแผดกล้า.....แจ่มจ้าเจิดแสง กลบทสกัดแคร่ครับ  ฉายซ้ำบ่อยชักอาย จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 19 ก.ค. 49 12:02:27 ]