ความคิดเห็นที่ 1 การ “รุมเห่า”  แม้จะมันสนุกตื่นเต้นและเร้าใจแบบไล่แมว หรือการลอบกัด  แต่ก็นับว่าออกรสออกชาติไม่น้อย อีกทั้งเป็นการบริหารกล้ามเนื้อคอ หลอดเสียง และเป็นการแสดงศักยภาพของพลังอำนาจเสียงอวดหมาตัวอื่นไปในตัว ดังนั้นฝูงหมาจึงกระหน่ำเสียงเห่าแบบไม่ขาดสายราวสายน้ำตกกระแทกกระทั้นไม่ขาดตอนตั้งแต่หัวค่ำจนดวงเดือนโผล่พ้นทิวไม้จึงค่อยๆ เลิกลาการรุมเห่าอันโหดร้ายทารุณต่อจิตใจ   เพราะเริ่มมีอาการเจ็บคอประกอบกับเริ่มเบื่อที่แมวไม่เห่าตอบ  ฝูงหมาหน้าโหดจึงพักยกล่าถอยกลับไปในหมู่บ้าน แมวหง่าวรู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่  การตกยู่ในสภาพถูกรุมเห่ามันยิ่งกว่าฝันร้าย จิตใจหนักอึ้งกดดันจนแทบจะพลัดตกลงไปหลายครั้ง ไม่แน่เหมือนกันว่าถ้าถูกรุมเห่าไปอีกสักระยะ อาจลืมตัวหล่นลงไปจริงๆ ก็เป็นได้ หลังจากตั้งสติอยู่ครู่ใหญ่ ใจคอของไอ้หง่าวค่อยสงบลง และเริ่มสังเกตสภาพการณ์รอบตัว ป่าคืนนี้ดูเงียบเชียบวังเวงอย่างแปลกประหลาด ปกติแมวนักเลงบ้านนอกตัวนี้ไม่ได้ออกมาชายป่ารอบหมู่บ้านมากนัก เนื่องจากกลัวผีแมว มีข่าวลือในหมู่แมวว่าแมวหลายตัวถูกฆ่าตายแถวนี้และกลายเป็นผีแมวคอยหลอกหลอนแมวในหมู่บ้านจนสติแตกไปหลายตัวแล้ว แต่ข่าวลือที่สดสยองที่สุดก็คือข่าวที่ว่า แมวท้องไม่มีพ่อตัวหนึ่ง คลอดลูกตายทั้งกลมอยู่ในป่า กลายเป็นวิญญาณแมว คาบลูกเดินไปมาในราวป่าร้องเสียงหาแมวรัก เหมียว...เหมียว....โหยหวนชวนขนลุกยามค่ำคืนอันเยือกเย็นหนาวเหน็บและแสงจันทร์อันหม่นมัว   พอนึกถึงเรื่องนี้ ไอ้หง่าวก็ตัวสั่น ถึงจะเก่งกล้าบู้ล้างผลาญปานใด แต่ก็เป็นแมวที่กลัวผีแมวเป็นที่สุด มองเห็นเงาไม้ใบไม้ไหววูบวาบเป็นภาพผีแมวเดินไปมาเต็มไปหมด ต้องกลับไปในหมู่บ้าน.....แมวหง่าวบอกกับตัวเอง  ที่นั่นมีชายคาอันอบอุ่น  มีอาหารบูดๆๆเน่าๆให้กินแก้หิว มีเสื่อเก่าๆเก็บไว้ตามใต้ถุนหรือบนบ้านให้ลองเล็บเล่น มีหนูมากมายให้เล่นไล่จับ น่าอยู่กว่าบนต้นไม้อันโดดเดี่ยวอ้างว้างนี้มากนัก ไอ้หง่าวค่อยๆใต่ลงมาอย่างระมัดระวังเพราะกลัวตกเสียชื่อแมว ตอนขึ้นทำไมขึ้นเร็วเหลือเกิน ตอนลงทำไมยากจัง พอลงมาถึงพื้นกำลังจะวิ่งหางชี้เข้าไปในหมู่บ้าน แมวเหง่าวก็ชะงักงันเพราะรู้สึกว่าความน่ากลัวบางอย่างกำลังคุกคามอย่างรุนแรง มันเป็นความน่าสะพรึงกลัวที่มีกลิ่นไอของความตายและความชั่วร้ายแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต พอหันหลังกลับไปมองก็ตัวเย็นเฉียบรู้สึกเหมือนเลือดในตัวจะจับกันเป็นก้อนแข็ง ขนลุกขนพองไปทั้งตัว เพราะในความมืดในเงาไม้ ร่างตะคุ่มและดวงตาวาวหลายคู่กำลังจ้องมองมาอย่างน่าสะพรึงกลัว “แมวผี....ผีแมว....!!!!” แมวนักเลงบ้านนอกร้องสุดเสียง แต่เสียงนั้นกังวานอยู่ในจิตใจเท่านั้น ความกลัวขีดสุดทำให้ร้องไม่ออก วิ่งก็ไม่ออก ได้แต่ยืนตัวแข็งค้างอยู่ราวหุ่นปั้นในขณะที่เจ้าของสายตาวาววับเป็นประกายค่อยๆ ย่างสามขุมออกมาจากเงาไม้ หนึ่งตัว สองคัว สามตัว ............... ปกติเจ้าหง่าวจะคิดว่าตัวเองเป็นแมวที่ตัวใหญ่และแข็งแรงที่สุดในโลก เพราะยังไม่เคยเห็นแมวตัวใดใหญ่กว่าตนเอง มาคืนนี้จึงรู้ว่าคิดผิด เพราะแมวสามตัวที่ก้าวออกมาปรากฏตัวนั้นตัวใหญ่กว่าเจ้าหง่าวมาก ท่าทางก็โหดร้ายป่าเถื่อนมากกว่า จนทำให้แมวนักเลงอย่างเจ้าหง่าวกลายเป็นแมวสุภาพเรียบน้อยขี้อายขึ้นมาทันทีเมื่อเทียบกับผู้มาเยือน นั่นไม่ใช่ผีแมว แต่เป็นแมวป่าสีดำสนิทสามตัว ! แมวป่ามีชื่อเสียงในทางป่าเถื่อนโหดร้ายเด็ดขาดดุเดือดทารุณเหี้ยมเกรียมและน่ากลัว บางพื้นที่เรียกว่าแมวโพง บางพื้นที่เรียกว่าแมวเป้า เป็นฝันร้ายแห่งมวลแมวทั้งหลาย ตอนนี้มาปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าหง่าวแล้ว เสียงคำรนคำรามในลำคอของพวกมันแทบทำให้เจ้าหง่าวจับไข้ฟ้าเหลืองขึ้นมาทันที พวกนี้น่าประหวั่นพรั่นพรึงยิ่งกว่าผีแมวเสียอีก แมวป่าทั้งสามตัวค่อยๆเดินวนแมวบ้านจอมซ่าซึ่งตัวสั่นงันงก หมดทางหนีอยู่ในวงกลมด้วยท่าทางมุ่งร้าย ตัวที่ท่าทางเป็นหัวหน้าและตัวใหญ่ที่สุดยื่นหน้าเจ้ามาหา อ้าปากแสยะยิ้มแบบแมวๆ เห็นฟันยาวขาววับเรียงเป็นแถวชวนเสียวสยองคอหอยเป็นยิ่งนัก “แมวบ้านตัวนี้ท่าทางอร่อยนะ...ว่าไหมพวกเรา..” พูดพลางหันไปมองเชิงขอความเห็นแมวป่าอีกสองตัว ซึ่งรับมุขอย่างรวดเร็วและน่าขนลุก “ใช่แล้วพี่ใหญ่.....กินสดๆ ค่อยๆ แทะกระดูกอย่างช้าๆ เลือดสดๆ คงหวานชุ่มคอพิลึก จริงไหมน้องเล็ก” “ใช่แล้วพี่กลาง ท่าทางตับจะหวานดี ผมขอจองตับหวานและหมาร้องไห้นะพี่” หมาร้องไห้ที่ว่าหมายถึงเนื้อบริเวณที่เชื่อกันว่าเป็นเนื้อที่อร่อยที่สุดของแมว ตำนานเล่าว่าหมาป่าหนึ่งฆ่าแมวและกินเป็นอาหารกินไปจนอิ่มก็ถึงเนื้อบริเวณหนึ่งซึ่งอร่อยมาก แต่ว่าหมาป่าอิ่มเสียก่อนจึงกินเนื้อบริเวณนั้นไม่หมด ต้องร้องไห้ด้วยความเสียดาย นี่คือที่มาของหมาร้องไห้  ตำนานนี้ไม่ค่อยมีคนรู้จักเพราะชมรมรักแมวพากันต่อต้านการกระทำทารุณกรรมต่อแมวไม่ให้มีการเอ่ยถึงเรื่องนี้ คำพูดของพวกแมวป่าสามพี่น้องทำให้เจ้าหง่าวแทบเป็นลมด้วยความหวาดกลัว จะสู้ก็มีแต่ตายกับตาย จะหนีก็ไม่รู้จะหนีไปทางไหน แมวกินเนื้อแมวฟังแล้วน่ากลัวไม่ต่างจากคนกินเนื้อคนเลย “อย่ากินผมเลยรับพี่ เนื้อผมไม่อร่อยหรอกครับ ขี้กลากขี้เกลื้อนก็เต็มไปหมด แถมน้ำไม่ได้อาบมาสามปีแล้วครับ” เจ้าหง่าวพูดสุภาพไพเราะหูเป็นครั้งแรก แต่แมวป่าพี่ใหญ่แสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมบอกว่า “นั่นล่ะยิ่งอร่อยได้รสอร่อยแบบธรรมชาติ” “อย่ากินผมเลยครับ” เจ้าหง่าวอ้อนวอนน้ำตาไหลพราก มองเห็นภาพตัวเองถูกแมวป่ารุมกัดกินอย่างอร่อยแบบน่าสยดสยอง อนิจจา แมวนักเลงบ้านนอกผู้ยิ่งใหญ่จะมาสิ้นเชื่อในป่าอย่างโดดเดี่ยวกลับกลายเป็นวิญญาณแมวล่องลอยวนเวียนร้องเมี้ยวๆอยู่ในป่าตลอดกาล “งั้นเรามาตกลงกันหน่อย” แมวป่าพี่ใหญ่ยิ้มเล่ห์ แต่ก็ทำให้แมวบ้านจอมซ่ามีความหวังขึ้นลางๆ “ประการแรก แกต้องเป็นลูกน้องของข้า และจะต้องไปบอกให้พวกแมวในหมู่บ้านทุกตัวหาอาหารการกินมาให้พวกข้าทุกวันเป็นค่าคุ้มครอง จนอิ่มหนำสำราญ มิฉะนั้นพวกข้าจะไม่รับรองความปลอดภัย และจะเข้าไปจัดการกับแกให้ตายอย่างทรมาน และจับพวกแมวบ้านกินให้หมดทุกตัว” “ได้ครับพี่ ผมยอมเป็นลูกน้องครับ และจะทำตามที่บอกทุกประการครับ” แมวก็รักตัวกลัวตายเหมือนกันทำให้เจ้าหง่าวรีบรับคำอย่างรวดเร็ว พวกแมวป่าคำรามในลำคออย่างพอใจในการตั้งตัวเป็นมาเฟียแมวจอมอิทธิพล “ดีมาก....เริ่มงานของแกตั้งแต่พรุ่งนี้เลย อย่าลืมสัญญา ไม่งั้นตายสถานเดียว” พอเป็นอิสระ เจ้าหง่าวก็วิ่งไม่คิดชีวิตกับมายังหมู่บ้าน เงามืดที่ชั่วร้ายและน่ากลัวของพวกแมวป่าแผ่ซ่านมาถึงหมู่บ้านแห่งนี้แล้ว ความสุขสงบซึ่งเคยมีกำลังจะหมดไป  แมวบ้านไม่รู้จะเอาอะไรไปต่อต้านพวกแมวป่าที่ดุร้ายกระหายเลือดพวกนั้น ข่าวการมาเยือนของพวกแมวป่าสะพัดไปอย่างรวดเร็ว เจ้าหง่าวประกาศให้แมวทุกตัวมาประชุมกันบนกองฟืนท้ายหมู่บ้านในตอนสาย นัยว่าจะปรึกษาหารือกัน มะเหมี่ยวพาลูกทั้งสามมาด้วย แมวปิลาร์ก็ด้อมๆมองๆ อยู่แถวนั้นด้วยความอยากรู้ มากกว่าจะมาประชุมเพราะกลัวคำขู่  เจ้าหง่าวพอเห็นสมาชิกแมวมาเกือบครบแล้วก็บอกถึงคำขอพวกแมวปีศาจพวกนั้นทั้งหมด ยกเว้นเรื่องเดียวที่ไม่บอกคือการยอมเป็นลูกน้องของพวกแมวป่าเพราะมันดูเสียศักดิ์ศรีอย่างไรชอบกล “พวกมันเป็นแมวป่าตัวใหญ่และน่ากลัว พวกเราคงต้องยอมรับคำเรียกร้องของพวกมัน” ไอ้คุณหง่าวสรุปดื้อๆ เมื่อจบการบรรยาย  แมวทั้งหลายมองหน้ากันไปมาอย่างไม่แน่ใจ เพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยมีมาก่อน “สละอาหารของพวกเราคนละเล็กละน้อยคงไม่เป็นไร เพื่อความอยู่รอดของพวกเรา ดีกว่าจะถูกแมวนรกพวกนั้นฆ่าตาย” แมวอาวุโสตัวหนึ่งท่าทางอายุมากแล้ว หลังจากฟังเจ้าหง่าวสรุปแบบเชิญชวน ก็ตั้งข้อสังเกตขึ้นมาว่า “พวกเราลองคิดดู แมวป่าพวกนั้นตัวใหญ่และกินจุ อาหารที่เรามีคงไม่พอให้มันกินอิ่ม แบบนี้เราจะไม่อดตายกันทั้งหมู่บ้านหรอกหรือ” “แต่ถ้าไม่ยอม พวกเราก็จะถูกฆ่าตายอยู่ดีไม่ใช่หรือไง ลองคิดดู ถูกแมวป่าฆ่าตายมันน่ากลัวขนาดไหน” ว่าพลางเจ้าหง่าวก็ทำตัวพองส่งเสียงอย่างน่ากลัวดังประกอบเหตุผลของตัวเอง และเพื่อให้ชาวแมวเห็นภาพของแมวป่าว่าน่ากลัวปานใด “แถมพวกมันชอบกินเนื้อแมวด้วย ข้าเองก็เกือบจะโดนกินไปแล้ว ดีที่มันให้มาทำหน้าที่ส่งข่าว  แต่ละตัวยังกับแมวปีศาจ หมามันยังไม่กลัว คิดดูก็แล้วกัน” แมวทุกตัวเริ่มใจเสีย ไม่มีใครอยากถูกแมวป่ากินเป็นอาหาร ฟังดูมันสยองขวัญและน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก พวกแมวเหล่านี้ถึงจะเป็นแมวบ้านนอก อยู่ในถิ่นที่การศึกษาน้อย แต่ก็ไม่เคยคิดจะกินแมวด้วยกันเป็นอาหาร ปิลาร์ฟังอยู่นาน ชักรำคาญจึงส่งเสียงดังๆ ขึ้นว่า “ไหนๆ ก็คิดว่าจะตายแล้ว ทำไมไม่คิดสู้เลยหรือไง จะงอมืองอเท้างอหางให้พวกแมวป่ามันมารังแก้เอาง่ายๆแบบนี้ได้ไง” แมวทุกตัวหันขวับมามองทันที ด้วยความเป็นแมวในเมือง ปิลาร์จึงดูมีสง่าราศรีแตกต่างจากแมวบ้านนอกทั่วไป ทำให้ความนิยมเลื่อมใสเกิดขึ้นโดยไม่ต้องหาเสียงแบบพวกผู้แทนเลย ปิลาร์ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดารากะทันหัน ก็ยืดอก แล้วอภิปรายต่อต้านมติของไอ้คุณหง่าวต่อไปแบบตามน้ำ “พวกนั้นถึงจะเป็นแมวป่า มันก็แมวเหมือนกัน ถึงจะตัวโตเราก็น่าจะหาทางชนะมันได้ถ้าร่วมมือร่วมใจกัน ที่ที่สำคัญพวกนั้นเป็นผู้บุกรุก เราจะปล่อยให้แมวต่างป่ามารุกลามก้ำเกินดินแดน ของเรา ทำลายประชาธิปไตยและเอกราชได้อย่างไร ปล่อยให้พวกมันมาเหยียบย่ำหลังคาที่เราเคยเดินได้อย่างไร  บรรพบุรุษของเราเสียเลือดเสียเนื้อมามากมาย เรารุ่นลูกรุ่นหลานต้องรักษาแผ่นดินถิ่นฐานด้วยเลือดเนื้อเช่นกัน ไม่งั้นคงอับอายวิญญาณของบรรพชนในปรภพ   เรามีหน้าที่ต้องปกปักษารักษาดินแดนพวกเราสืบต่อไป ชั่วรุ่นลูกหลาน ฉันเองก็จะขอสู้ด้วยเพื่อทดแทนบุญคุณข้าวปลาอาหารที่ได้รับจากหมู่บ้านแห่งนี้” แมวหลายตัวกลืนน้ำลายเอื้อก เพราะไม่ค่อยเข้าใจคำพูดพวกนั้น  รู้สึกแต่ว่าคำพูดแบบนั้นมันจุดประกายไฟแห่งความรักความหวงแหนดินแดนมาตุภูมิ ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เลือดแห่งความอาจหาญเริ่มเดือดพล่าน  พวกแมวเริ่มหันหน้าปรึกษากันครู่หนึ่งแล้วในที่สุด แมวอาวุโสก็กระโดดมาอยู่ข้างๆ แมวปิลาร์ โบกหางให้ทุกทุกตัวสงบลงแล้วพูดด้วยเสียงอันดังเท่าที่แมวแก่ๆ จะทำได้ “คุณแมวผู้นี้ เป็นแมวมาจากต่างถิ่น แต่เธอยังมีน้ำใจที่จะต่อสู้เคียงข้างพวกเรา พวกเราเกิดที่นี่แท้ๆยังจะขี้ขลาดอยู่ได้ยังไง น่าอาย ดังนั้นพวกเราจะยอมสู้ตาย” “เมี้ยววว!!!!!!!” เสียงร้องของบรรดาแมวกึกก้องขึ้นทันที  ไม่ว่าจะเป็นแมวหนุ่มแมวสาวแมวตัวเล็กตัวน้อยต่าง มีเลือดแห่งความรักถิ่นฐานฉีดแรง ส่งให้เกิดกำลังใจกำลังกายมหาศาล และทุกตัวพร้อมแล้วจะยอมสู้ตาย +++ ตอบจดหมาย: คุณ galdewis (galdewis): ผมก็ชอบคำว่าบ้านนอกครับ เพราะเป็นคนบ้านนอกจริงๆ ตั้งแต่เกิด ชอบไปเที่ยวบ้านนอกด้วย เข้าพรรษาจะไปอีก ครับ +++ คุณเม-ดา : แมวปิลาร์กลับมาแล้วครับ หลังหายหน้าไปนาน ^_____^... ++++ คุณ เจ้าชายไร้เงา : ตอนต่อไปมาอย่างรวดเร็วแล้วครับ ^______^....... ++++++ คุณ lyne (katarena: ชื่อคุ้นๆเหรอครับ อืมม์ คงเคยผ่านตา ปิลาร์ที่จริงมาจากชื่อคนๆหนึ่งครับ ++++ คุณ อนงค์นาง : ตอนต่อไปมาแล้วครับ แบบเร็วๆด้วย ^___^...... ++++ คุณ bookmark: ขอบคุณมากครับ ที่จำแมวปิลาร์ได้ ^_____^... ++++ คุณ Magic of Azure : ฮ่ะๆๆ ภาพที่วางน่ารักมากครับ ดูไปยิ้มไป ^_____^.... ++++++ คุณ NATTI นัทตี้: สวัสดีครับ เห็นชื่อคุณ NATTI นัทตี้ ช่วงนี้คิดถึงนางสาวคานทีทุกที ^___^..... ++++ แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 49 05:26:02 จากคุณ : GTW - [ 28 มิ.ย. 49 05:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หายไปนานเลยนะคะ อาจารย์ จี    ในที่สุด แมวปิลาร์ ก็ออกมาล่าเหยื่อ  เอ้ย  ทำงานเสียที จากคุณ : alonywoman - [ 28 มิ.ย. 49 07:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หง่าววววววววววววววววววววววววว จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 28 มิ.ย. 49 09:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ...สงสัยค่ะ คุณ GTW คือว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เป็นนิยายหรือคะ เห็นมันยาวมากเลย คุณ GTW คะ ติดใจเรื่องสั้น "คนเฝ้ารอ" ของคุณมากเลย ติดใจตรงกลวิธีการแต่ง มันสั้น ชัดเจน ประเด็นเดียว สมกับเป็นเรื่องสั้นจริงๆ ทำไงถึงจะแต่งแบบนี้ได้บ้างอะคะ ช่วยสอนนิดนึงจะได้มั้ย (จะรบกวนมากเกินมั้ยเนี่ยเรา) จากคุณ : galdewis - [ 28 มิ.ย. 49 10:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จารย์จีเอาปิลาร์มาแกล้งอีกแล้ว จากคุณ : scottie - [ 28 มิ.ย. 49 12:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปิลาร์ มาปลุกม็อบซะแล้ว !!! จากคุณ : อนงค์นาง - [ 28 มิ.ย. 49 14:07:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “ไหนๆ ก็คิดว่าจะตายแล้ว ทำไมไม่คิดสู้เลยหรือไง จะงอมืองอเท้างอหางให้พวกแมวป่ามันมารังแก้เอาง่ายๆแบบนี้ได้ไง” แมวทุกตัวหันขวับมามองทันที ด้วยความเป็นแมวในเมือง ปิลาร์จึงดูมีสง่าราศรีแตกต่างจากแมวบ้านนอกทั่วไป ทำให้ความนิยมเลื่อมใสเกิดขึ้นโดยไม่ต้องหาเสียงแบบพวกผู้แทนเลย ปิลาร์ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นดารากะทันหัน ก็ยืดอก แล้วอภิปรายต่อต้านมติของไอ้คุณหง่าวต่อไปแบบตามน้ำ “พวกนั้นถึงจะเป็นแมวป่า มันก็แมวเหมือนกัน ถึงจะตัวโตเราก็น่าจะหาทางชนะมันได้ถ้าร่วมมือร่วมใจกัน ที่ที่สำคัญพวกนั้นเป็นผู้บุกรุก เราจะปล่อยให้แมวต่างป่ามารุกลามก้ำเกินดินแดน ของเรา ทำลายประชาธิปไตยและเอกราชได้อย่างไร ปล่อยให้พวกมันมาเหยียบย่ำหลังคาที่เราเคยเดินได้อย่างไร  บรรพบุรุษของเราเสียเลือดเสียเนื้อมามากมาย เรารุ่นลูกรุ่นหลานต้องรักษาแผ่นดินถิ่นฐานด้วยเลือดเนื้อเช่นกัน ไม่งั้นคงอับอายวิญญาณของบรรพชนในปรภพ   เรามีหน้าที่ต้องปกปักษารักษาดินแดนพวกเราสืบต่อไป ชั่วรุ่นลูกหลาน ฉันเองก็จะขอสู้ด้วยเพื่อทดแทนบุญคุณข้าวปลาอาหารที่ได้รับจากหมู่บ้านแห่งนี้” ชอบมากตรงนี้ ชอบมาก สนุกมากและว่องไวมากเลยจารย์ที่เอาเรื่องมาลงต่อให้อ่านกันอย่างทันใจ ดูเหมือนเป็นเรื่องแต่งบ้า ๆ บอ ๆ แต่ได้อะไรเยอะมากและจริงมากที่เดียว จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 28 มิ.ย. 49 18:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ว้าว ลงเร็วทันใจแฟนๆจริงจริ๊ง ขอบคุณนะคะ กำลังอยากอ่านเลย จากคุณ : lyne (katarena) - [ 29 มิ.ย. 49 11:44:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แมวจากู้ชาติ เมี๊ยววววว!!!!! ... อ้าว... ผิดที่เหรอ? :P จากคุณ : ตัว(Z) - [ 29 มิ.ย. 49 17:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สงสัยว่าเจ้าหง่าวจะยอมให้คู่อาฆาตเป็นผู้นำละหรือ ? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 29 มิ.ย. 49 18:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จะมีตัวไหนตายไหมเนี่ยะ ไม่งั้นคนอ่านร้องไห้แน่ๆ จากคุณ : เม-ดา - [ 29 มิ.ย. 49 23:13:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เลือดรักชาติแมว(บ้าน) ฮึกเหิมจริง ๆ จากคุณ : เจ้าชายไร้เงา - [ 30 มิ.ย. 49 16:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้....แมวเก้าชีวิตจริงๆเลยอาจารย์ ^^ จากคุณ : ธามาดา - [ 1 ก.ค. 49 11:19:58 ]