.........................................................

ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่
ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวว่าเมื่อเราเดินออกไปจากเคหะสถาน สู่สถานที่แห่งใดในโลกกว้างจะพานพบกับอุปสรรค์หรืออันตรายใดๆในเส้นทาง
ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวความไม่แน่นอนใดๆที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า ทั้งในสิ่งที่ดีงามและเลวร้ายมากมายที่รออยู่
ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวว่าจะโหยหิว ไม่มีอาหารจะมายั้งชีพ ไม่มีที่จะซุกตัวหลับนอนเมื่อเดินไกลออกไปเรื่อยๆจากเคหะสถานที่อบอุ่นอันคุ้นเคย
ทำไมเล่าจะต้องหวาดกลัวที่จะเผชิญกับคนแปลกหน้า ทั้งที่เป็นมิตรและไม่เป็นมิตรในเส้นทางที่ก้าวเดินผ่าน
ทำไมเล่าจะต้องขบคิดเสียเวลาให้เนินนานที่จะออกไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆในโลกกว้างที่เรายังไม่ได้สัมผัสและเรียนรู้
ทำไมเล่าจะต้องเกิดคำถามตั้งมากมายทั้งที่ยังไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อเราก้าวออกไปข้างหน้า
ทำไมเล่าจึงไม่มีความกล้าเพียงพอที่จะเดินไปสู่เส้นทางที่เรายังไม่รู้ สู่ความแปลกใหม่ที่ยังมองไม่เห็น

ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่
หากไม่เดินออกไปหรือจะเข้าใจโลกกว้าง
หากไม่เดินออกไปหรือจะมองเห็นในสิ่งที่ยังไม่เคยมองเห็น
หากไม่เดินออกไปหรือจะรับรู้ในความแตกต่างที่มีอยู่มากมายในโลก
หากไม่เดินออกไปหรือจะเรียนรู้สุขทุกข์ที่ไม่เคยได้เผชิญ

ชีวิตมนุษย์จะยืนยาวสักเท่าไหร่
จะรออีกนานเท่าใดจึงจะเริ่มออกเดินทาง



เกรียงไกร หัวบุญศาล
๐๐.๔๙ นาฬิกา ๒๗ มิถุนายน ๒๕๔๙