มาเล่าต่อค่ะ ฝีมือยังไม่ค่อยพัฒนาเลย แต่ก็ขอให้เพื่อน ๆ ช่วยเข้ามาอ่าน และติชมด้วยนะคะ เพื่อจะได้เก็บไปเป็นข้อมูลในการพัฒนาการเขียน แต่การเอาขึ้นกระทู้แต่งไม่ได้เลยอย่างครั้งนี้พยายามมาเป็นครั้งที่ 3 แล้ว พยายามตกแต่งให้ข้อความอ่านง่าย โดยเฉพาะวรรคตอน จัดไม่ได้เลย ขอคำแนะนำจากผู้ชำนาญด้วยนะคะ
มาเริ่มเล่ากันต่อดีกว่า
ส้มกับดำ
ฉันย้ายมาทำงานที่ต่างจังหวัด ในช่วงแรกฉันได้ไปเช่าหอพักนักเรียน อยู่ในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง โดยคิดว่าจะเรียนต่อในภาคสมทบที่โรงเรียนนี้ แต่ก็ไม่ได้เรียนเพราะหอพัก อยู่ห่างจากที่ทำงานพอสมควรและการเดินทางก็ ไม่ค่อยสะดวก คนที่เคยอยู่ต่างจังหวัดคงพอจะรู้ว่ารถประจำทางสายสั้นที่วิ่ง รับส่งระหว่างอำเภอในตัวจังหวัดนั้น ส่วนใหญ่มักจะวิ่งตามอารมณ์ คนน้อย ก็รวบคิว หน้าเทศกาลท่องเที่ยว ก็รับงานนอกรถไม่พอวิ่ง เลยวิ่งไม่ค่อยจะตรงเวลานัก บางทีก็วิ่งแบบหวานเย็นลากไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะกลับถึงที่พัไม่ทันเวลาที่จะเรียน แต่ก็มั่วนิ่มขออยู่ไปเรื่อย ๆ ก่อน ... ค่าเช่ามันถูกนี่นา
พวกที่อยู่ในหอพักจะเป็นเด็กนักเรียนภาคปกติของโรงเรียน มีเด็กภาค สมทบที่ทำงานแล้วอยู่ไม่กี่คน และมีครูพักอยู่ด้วยโดยครูที่ดูแลหอพักจะเป็นครูที่สอนในระดับมัธยม ส่วนครูที่สอนในระดับอนุบาลไม่ต้องดูแลเด็กในหอพัก อยู่แบบเป็นผู้เช่าคนหนึ่งเท่านั้น ทั้งเด็กและครูส่วนใหญ่จะกลับบ้านในวันหยุดสุดสัปดาห์ และช่วงปิดเทอมใหญ่
ส่วนฉันต้องอยู่เฝ้าหอพักกับเพื่อนอีกคนที่เรียนภาคสมทบ เขาไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะเขาจะได้เวรหยุดไม่เป็นเวลา
ปิดเทอมปีแรกที่ฉันไปอยู่ในหอพักนี้ มีแม่แมวตัวนึง มันมาคลอดลูกอยู่ที่ด้านหลังหอพัก ได้ลูกแมว 3 ตัว เป็นตัวผู้สองตัวลายเสือสีส้มกับสีดำ ตัวเมียหนึ่งตัวลายเสือสีส้ม ฉันกับเพื่อนช่วยกันดูแลพวกมัน มันก็เลยขออยู่ที่หอพักนี้เลย แต่ยังไม่ทันเปิดเทอม แม่แมวก็โดนงูกัดตาย ทิ้งลูก 3 ตัวให้เป็นกำพร้า ฉันกับเพื่อนสงสารก็เลยต้องช่วยกันดูแลลูกแมวต่อไป โดยให้มันเข้ามาวิ่งเล่นและนอนในหอพัก
พอเปิดเทอมทุกคนที่อยู่ในหอพักก็กลับมา เด็ก ๆ และครูที่สอนเด็กอนุบาล เห็นลูกแมวก็ไม่มีใครว่าอะไรแถมยังช่วยกันเลี้ยง และเวลาที่เจ้าของหอพักมาก็จะช่วยกันซ่อนลูกแมว เพราะเจ้าของหอไม่ให้มีสัตว์เลี้ยงในหอ แต่ครูที่ดูแลหอพักใจร้ายแอบเอาลูกแมวไปปล่อยตอนที่พวกเราไม่อยู่ พวกเราที่รักสัตว์โกรธกันมากแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาเอามันไปปล่อยที่ไหน
แล้ววันหนึ่งเจ้าลูกแมวก็กลับมา แต่มันกลับมาแค่เจ้าตัวผู้ 2 ตัวเท่านั้น เจ้าตัวเมียมันหายไปเลย พวกเราดีใจกันมากและตั้งใจว่าคราวนี้จะช่วยกันดู ไม่ให้เขาเอามันไปปล่อยได้อีก โดยเด็กนักเรียนจะผลัดกันเข้ามาในหอบ่อย ๆ แต่พวกเราก็ไม่ต้องพยายามกันนานนัก เพราะเวรกรรมมีจริงครูคนที่เอาแมวไปปล่อยมีปัญหากับผู้บริหารโรงเรียน เลยโดนไล่ออก ส่วนครูที่มาใหม่แทนคนเก่าเขาก็ไม่รังเกียจเจ้า 2 ตัวของเรา พวกเราก็เลยได้เลี้ยงมันต่อไปโดยไม่ให้เจ้าของหอพักรู้ ฉันว่าความจริงแล้วเขาคงจะรู้บ้าง แต่จับไม่ได้เท่านั้นเอง ก็เรามีคนคอยส่งข่าว พอเขามาเราก็เอามันไปซ่อนได้ทันทุกที
พวกเราช่วยกันตั้งชื่อให้เจ้า 2 ตัว ตามสีขนของมัน ตัวลายเสือสีส้มให้ชื่อ ส้ม ตัวลายเสือสีดำให้ชื่อ ดำ มันน่ารักมากทั้งคู่เลยตอนเล็ก ๆ ก็ซนกันตามประสาลูกแมววิ่งเล่นหยอกล้อกันเองทั่วหอพักเลย เวลาวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ฉันอยู่หอพักคนเดียวก็ได้เจ้าคู่นี้เป็นเพื่อนวัน ๆ นั่งเล่นกับมันหรือนั่งดูมันเล่นกันเองก็หายเหงาแล้ว มีอยู่วันหนึ่งมันวิ่งไล่กันด้วยความเพลิดเพลินมากไปหน่อย ตกจากบันไดชั้นสองลงไปชั้นล่างทั้งคู่เสียงดัง พลัก
.. เงียบ...ไปพักนึง แล้วค่อย ๆ ย่องทำหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมขึ้นบันไดมา พวกเราขำกันกลิ้ง
. มันคงจะจุกมั้ง
เจ้าส้มจะเป็นที่โปรดปรานของทุกคนในหอพักมากกว่าเจ้าดำ สำหรับฉัน ฉันว่ามันหน้าตาน่ารัก และฉันก็รักมันทั้งคู่นั่นแหละ ส่วนเจ้าดำเหมือนมันจะรู้ว่าคนส่วนใหญ่ไม่รักตัวเองก็เลยเป็นแมวที่มีโลกส่วนตัวมากหน่อย ยิ่งโตมันก็ยิ่งไม่ค่อยมาสุงสิงกับพวกเรานัก(เหมือนมันน้อยใจนะ) เจ้าส้มมักจะเข้ามาคอยนัวเนีย กับพวกเรามากกว่าเพราะทุกคนเอ็นดูมัน มันก็ดูเหมือนจะรู้ว่ามันเป็นที่ชื่นชอบ ของทุกคน มันสวยเหมือนตัวเมียทั้ง ๆ ที่เป็นตัวผู้
จากคุณ :
najcha 
- [
30 มิ.ย. 49 13:26:37
]
เรื่องเล่า ... เจ้าสี่ขา ตอนที่ 3
