PANTIP.COM : W4498687 อีกหนึ่งก้าว (ที่กำลังจะถอยหลัง) ของวงการวรรณกรรม (นักเขียนและนักอ่านทุกท่านอย่ามองข้าม) [ความเรียง]

ความคิดเห็นที่ 2

(ต่อจากเรื่องนิยายติดเรท)

ถ้าถามว่า "นักอ่าน" ชอบอ่านไหมนิยาย "โรมานซ์" ใครบ้างไม่ชอบ ธรรมชาติของผู้หญิงย่อมชอบอะไรที่หวือหวาอยู่แล้ว แต่มันต้องเป็นแบบนิดๆหน่อยๆพอให้จินตนาการ แต่จะอ่านแบบ "มากกว่า" นิดๆหน่อยๆ ก็ได้เหมือนกันถ้ามันไม่เกินไปเช่นมีคำว่า "อือ...อ้า" ประมาณนี้ และมีเกือบทั้งเรื่อง

4. คะแนนโหวตและคอมเม้นท์ ถ้าใครเคยอ่านนิยายของเราตามเว็บอื่นๆจะรู้เลยว่าช่วงหลังมานี้เราเคยพิมพ์ข้อความบอกว่า "เอ ทำไมไม่ใครคอมเม้นท์ให้เราเลย" และพิมพ์บ่อยแทบทุกตอน ตอนนั้นเป็นเพราะอารมณ์ที่แปลกใจและประหลาดใจว่าทำไมนิยายที่มี "ฉากอย่างนั้น" ถึงได้คะแนนโหวตและคอมเม้นท์เยอะกว่าเราก็ไม่รู้ เราเองก็อยากได้กำลังใจเช่นกัน และท้อใจว่าทำไมคนถึงไม่โหวตให้เราเลย (ทั้งที่เรื่องแรกได้รับการโหวตอย่างถล่มทลายจริงๆ) หลังๆมานี้ (ไม่กี่วันมานี้) เลยเลิกพิมพ์เช่นนั้นและชี้แจงไปเลยว่าไม่โหวตไม่คอมเม้นท์ก็ไม่เป็นไร เราไม่แคร์แล้ว เพราะเราอยากเขียนคนจะอ่านหรือไม่ ไม่สำคัญและเรารู้ว่ามีใครบ้างที่ยังอ่านและชื่นชอบงานของเราอยู่ ไม่ได้จะบอกว่าเราเขียนได้ดีกว่านักเขียนเหล่านั้น เพราะ "ฝีมือ" ของเรายังเรียกว่าไม่ถึงขั้นเหมือนกัน วันแรกที่เข้ามาลงนิยายในถนนนักเขียนเราได้เห็นคอมเม้นท์ของคุณ Scottie (ถ้าพิมพ์ผิดต้องขออภัยค่ะ) ตอนแรกเห็นแล้วโกรธค่ะบอกตรงๆ เพราะเหมือนโดนจับผิด เนื่องจากเราเคยลงนิยายที่อื่นมาก่อน จะมีแต่คนบอกว่า "สนุกจังเลย" "เอามาลงอีกนะคะ" เราเลยชินกับแบบนั้น โดยไม่รู้ตัวว่าเรากำลัง "ดูถูก" คนอ่านอยู่ ยังจำได้ดีว่าคุณเคยท้วงชื่อต้นไม้มา คือ "ต้นจามรี" ว่ามีต้นนี้ด้วยหรือ ตอนนั้นโทรศัพท์ไปหาเพื่อนบอกว่า "ฉันไม่ชอบคนนี้เลย ทำไมต้องจับผิดนิยายเราด้วย" และพอลงอีกตอนเลยต้องแจ้งทุกเว็บว่า "ขอโทษค่ะข้อมูลครั้งที่แล้วผิด เพราะมีนักอ่านท่านหนึ่งท้วงมาว่าไม่มีต้นไม้ชื่อนี้" แล้วเว็บหนึ่งถ้าจำไม่ผิดคือปราสาทน้อยนักเขียนมีนักอ่านอีกท่าน (จำชื่อไม่ได้) เข้ามาแจ้งว่า "มีค่ะ แต่คนไม่ค่อยรู้จักและเรียกอีกชื่อหนึ่ง" วินาทีนั้นเรารู้เลยว่าคุณ Scottie ได้ให้อะไรแก่เรา คุณได้ทำให้เรามี "ความรู้" เพิ่มขึ้น อย่ามองว่าน้อยนิดนะคะ แต่มันทำให้เรารู้สึกว่า "คอมเม้นท์" ของคุณ "มีค่า" จริงๆ และตอนหลังได้มีพี่คนหนึ่งบอกว่า "รู้ไหมว่า Scottie คอมเม้นท์แทบทุกคนและทุกเรื่อง ถ้าใครไม่ได้รับการคอมเม้นท์จากเขาเหมือนไม่ได้รับการยอมรับ" แต่หลังจากที่คุณคอมเม้นท์ตอนนั้นแล้ว เชื่อไหมว่าทุกตอนเรารออ่านคอมเม้นท์ของคุณตลอด อยากจะนำไปปรับปรุงให้เรื่องของเราดีขึ้นค่ะ ขอบคุณจริงๆ และขอบคุณจากใจเลยค่ะที่ทำให้เรารู้ว่า "ยังมีอะไรอีกเยอะ" จะต้องแก้ไขและปรับปรุง

จริงๆมีอีกเยอะ แต่เราเขียนไม่หมด และที่เขียนนี้ไม่มีเจตนาจะว่าหรือกระทบใคร (ดูเหมือนจะกระทบตัวเองเป็นส่วนใหญ่) แต่อยากฝากให้คิดทั้งนักอ่าน นักเขียน สำนักพิมพ์ ว่าคุณกำลังหวังอะไรจากวงการนี้และอยากให้มันก้าวหน้าต่อไปในทางไหน ทุกคนคือผู้ชี้ชะตาและกำหนดทางเดินทั้งสิ้น แม้ว่าตอนนี้โลกแห่งการแข่งขันจะหันไปมองในแง่ของ "เม็ดเงิน" "ผลประโยชน์" และ "ส่วนแบ่ง" แต่การสำนักพิมพ์ที่ยังคง "ตักตวง" เป็นสิทธิของท่านเพราะท่านคือธุรกิจ และ "นักเขียน" ที่กำลัง "กอบโกย" ก็เป็นสิทธิของท่านเพราะท่านคือ "ผู้ขายผลงาน" และนักอ่านที่เป็น "ผู้เสพ" ก็เป็นสิทธิของท่านเพราะท่านคือ "ผู้เลือก" ทุกอย่างคือวงจรและวัฏจักรแห่งโลกสมัยใหม่ แต่อยากให้ทุกท่านลองเป็น "ผู้ให้" กันบ้าง เพียงแค่เริ่มหันมามอง "งาน" ในความรับผิดชอบของตัวเองว่าได้ทำอะไรที่กระทบกับ "เยาวชน" และ "สังคมไทย" หรือไม่ ถ้าหากผิดและพร้อมจะแก้ไข เชื่อเหลือเกินว่ายังมีอีกหลายคนที่พร้อมจะให้อภัย

ถึงแม้คนไทยจะ "ลืมง่าย" และบางครั้งชอบทำเหมือน "วัวหายล้อมคอก" คือเกิดอะไรขึ้นจนเป็นปัญหาใหญ่โตค่อยคิดแก้ไข แต่ "คนรุ่นใหม่" อย่างเราๆคนจะปรับเปลี่ยนแนวคิดเสียใหม่ ทั้งหมดที่กล่าวมามีทั้ง "ข้อผิดพลาด" ที่ได้ยกให้เห็นเป็นตัวอย่าง และ "ตัวอย่างที่ดี" ให้ศึกษา เคยมีคำว่ากล่าวว่า "คนโง่" คือคนที่เห็นข้อผิดพลาดของคนอื่นแล้วยังทำตาม "คนฉลาด" คนที่เห็นข้อผิดพลาดของตัวเองแล้วพร้อมจะแก้ไข ส่วน "คนเก่ง" นั้นอาศัยดูข้อผิดพลาดของคนอื่นแล้วไม่ทำเช่นนั้น อยากเป็น "คนแบบไหน" เลือกกันเอาเองเถิด นักเขียนรุ่นพี่ๆหลายท่านเคยทำผิดกันมาแล้วทั้งนั้น วอนนักเขียนรุ่นใหม่อย่าทำเช่นนั้นเลย เวลาเพียงสองปียังทำให้วงการวรรณกรรม "ย่ำแย่" ได้ถึงเพียงนี้ เราลองใช้เวลา "อีกสองปีข้างหน้า" ทำให้มันดีขึ้นได้ไหม

ฝากให้คิดและเตือนใจนักอ่านและนักเขียนหลายๆและเตือนใจตัวเองเช่นกัน เรายังเป็นคนธรรมดาคงต้องเดินทางแบบลองผิดลองถูกต่อไป แต่จะระมัดระวังขึ้นและเชื่อเหลือเกินว่าถนนนักเขียนสายนี้ยังมีเพื่อนๆอีกหลายท่านคอยช่วยกันประคองและร่วมกันเดินไปถึง "ฝั่งฝัน" จนสุดปลายทาง เมื่อถึงตอนนั้น "เราทุกคน" คือ "ผู้ชนะร่วมกันอย่างแท้จริง"

สุดท้ายนี้ฝากไว้เล็กน้อย --- อย่าเข้าใจผิดว่า "คีตยา" หายไปไหนนะคะ จริงๆไม่ได้เลิกลงนิยายค่ะแต่ว่าลงที่นี่ไม่ได้ตั้งหลายตอนเพราะโดนแก้เรื่องคำไม่สุภาพ เราก็หาไม่เจอว่าไม่สุภาพตรงไหน ถ้าใครรู้วิธีดูช่วยบอกกันหน่อยนะคะ จะได้นำมาลงให้ค่ะ แต่ว่าหนึ่งรักพันไมล์ กับ แผนรักล่าหัวใจ คงลงไม่ได้แล้วค่ะ ขออนุญาตฝากลิงค์ที่เด็กดีเอาไว้นะคะ http://my.dek-d.com/keethaya/

จะลบวันที่ 15 กรกฏาคม ค่ะ อยู่ในระหว่างสงสำนักพิมพ์ให้พิจารณาค่ะ ขอโทษค่ะ ถ้าหากเรารู้วิธีแก้คำไม่สุภาพจะนำเรื่องอื่นๆมาลงให้เหมือนเดิมค่ะ

ขอบพระคุณเพื่อนๆทุกท่านค่ะ

จากคุณ : มาลาคี (นามปากกาใหม่ของ คีตยา) (keethaya) - [ 1 ก.ค. 49 11:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14

จะบอกว่า คุณ Scottie คือคนอ่านงานคนแรกๆ ทางสาธารณะของ คนเขียนงานชื่อ "วรรณวรรธน์" ทุกวันนี้ เขียนงานลงถนน ก็คิดถึงถ้อยคำตอบกลับอันเหี้ยมเกรียมห้วนสั้น ของท่านอยู่ตลอดเวลา ที่มาเขียนเพราะรู้สึกว่า ตัวเองเป็นหนี้บุญคุณของเพื่อนๆนักอ่านและให้ความเห็นบนถนน นี่ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นทั้งทางติติง หรือทางเสริมสร้างกำลังใจ

แต่ในกรณี ของ จขกท. ที่ตั้งมา เกี่ยวกับแววดวงวรรณกรรม ต้องพึงพิจาณาอย่างหนึ่งก่อนว่า เวลาคุณเอางานของคุณมาตีแผ่ลงเวบสาธารณะแล้วนั้น เมื่อมีคนอ่าน ก็ย่อมมีคนเกิดขึ้น 3 จำพวกขึ้นทันที
อันแรก คือคนชื่นชอบ อันนี้นักเขียนคนไหนก็อยากได้
อันที่สองคือคนไม่ชอบงานของเรา อันนี้นักเขียนคนไหนก็ไม่ชอบ อาจจะให้ลงความเห็นชวนหาเรื่องเสียด้วยซ้ำไป
แอนด์อันสุดท้าย คือจำพวกเฉยๆ จำพวกเฉยๆ นี่ ยังแยกออกเป็นได้หลายจำพวก เช่น เฉยๆ อ่านแล้วผ่านไป ไม่ลงชื่อ อันนี้ไม่ว่ากัน หรือ พวก เฉยๆ ลงอมยิ้มหนึ่งที ประมาณว่าถึงเฉยๆ ก็ให้กำลังใจคนเขียนแล้วกัน อันนี้ "อันตราย" เพราะทำให้คนเขียนตีความเข้าข้าง+หลงตัวเอง คิดว่าข้อเขียนที่ปะลงไปนั้น "ดี" (อันนี้ตัวเองเคยหลงผิดอยู่พักใหญ่ คิดว่าเขียนดี คนชอบอ่าน..แต่ฟามจริง..มัน มะช่ายอย่างน๊านนนน เขามาลงชื่อเพราะเวทนาเราตะหากกลัวเราหมดแรงใจ .......งือ...ตอนนี้กลับตัวกลับใจรับฟังแบบกึ่งๆ เชื่อมั่งไม่เชื่อมั่ง...ไม่รู้กลับตัวจะทันไหม...เฮ้อ) หรือพวกเฉยๆ แล้วชวนคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้...ที่ไม่เกี่ยวกับนิยายของเรา...เอ่อ อันนี้เป็นเยอะหลายกระทู้ที่ตอบเยอะๆ จะมีพวกตอบความเห็นเถลไถลออกนอกลู่น้ำกันเยอะประปราย ทำให้คนเขียนก็ยังไม่รับความเห็นที่เหมาะสมกับงานเขียนตัวเอง

แต่ถามกลับไป ว่าถ้าหาก คนให้ความเห็น เขามาลงความเห็นแบบปราศจากอคติ แต่มีความเข้มข้นทาง วิจารณ์วรรณกรรม หรือบทวิเคราะห์ ค่อนข้างมาก อย่างเช่น (ขออภัยที่ต้องเอ่ยนาม) กรณีนิยายของคุณ Nattie กรณีนิยายของคุณ วังวน หรือ คุณ อันโตนิโอ แม้แต่คุณ Scottie ก็มีการวิจารณ์เชิงหนัก แบบนั้นกับกระทู้นักเขียนเหล่านี้เช่นกัน ที่จะมีการให้ความเห็นแบบเชิงวิเคราะห์ และวิพากษ์วิจารณ์ ถามว่า คนเขียนงานที่มาลงในถนนฯ รับได้ไหม พร้อมจะตอบโต้ โต้เถียงอย่งมีเหตุผลกับนักอ่านนักวิจารณ์เหล่านั้นไหม เพราะระดับนั้นเขาวิพากษ์วิจารณ์กันกระเทาะถึงจิตใจตัวละคร การวางพล๊อต แนวากรเขียน ที่อาจพาดพิงถึงหัวใจดิบๆของคนเขียนเลยด้วยซ้ำ ถ้าคนเขียนรับได้ ก็แน่นอน บนถนนฯสายนี้ มีนักอ่านและนักวิจารณ์ที่ดี รอชิมผลงานของคุณอยู่ ตัวนักเขียนเองก็ต้องพร้อมรับการวิพากษ๋วิจารณ์ของนักอ่านระดับนั้นอย่างสุภาพและตระหนักถึงตัวเองตลอดเวลาด้วยเช่นกัน (ไม่ใช่พอเขาติวูบแล้ววี๊ดไปดาวอังคาร)

แต่ก็ทราบว่า คนหัดเขียนงานช่วงแรก อาจจะไม่ต้องการถึงขนาดนั้น แค่มีคนมาอ่าน คนมาทักทาย ให้ความเห็นบ้างพอหอมปากหอมคอ อย่างที่ตัวเองทำอยู่ ก็ดีใจมากแล้ว

ทุกวันนี้ทำงานขอแค่มีคนมาอ่าน แต่ไม่ถึงขนาดเขียนเรื่องเชิญชวนให้อ่านจนถึงต้องแก้ผ้าตัวละครสอนวิธีร่วมเพศเพื่อดึงเรตติ้งผู้คน สำหรับตัวเอง แค่อยากเขียน แล้วขอให้มีสักคนมาอ่านความคิดเรา ก็เป็นรางวัลยิ่งใหญ่พอกับการที่ได้เข้ามาเดินบนถนนฯแห่งนี้แล้วค่ะ

ปล. แต่ตอนนี้ ฝ่อๆ กับกรณีลอกเลียนงานอยู่...หัวหดเลยนี่...ว่าจะเอางานระดับสามพันล้านมาลงเสียหน่อย ชัก ขยาดๆการลงทุน...

จากคุณ : โตมิโต กูโชว์ดะ - [ 4 ก.ค. 49 20:26:37 ]