เริ่มมืดแล้ว.. ผมคิดขณะมองพระอาทิตย์ค่อยๆ ลาลับขอบฟ้า แสงสว่างสีส้มอมแดงของมันชวนให้คิดถึงบ้านจริงๆ
และเนื่องจากใบหน้าที่กำลังมองพระอาทิตย์อย่างเผลอไผลนั้นดันเข้ากับใบไม้ ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบเบาๆ จนคนที่อยู่ใกล้ๆ นั้นต้องหันมามองตามเสียง ผมชะงักและพยายามอยู่นิ่งๆ เข้าไว้ ผมรู้ดีว่าคนมักจะเลิกสนใจเมื่อความเงียบกลับเข้ามาปกคลุมอีก และก็จริงอย่างที่ผมคิด คนผู้นั้นรีบเร่งฝีเท้ามากขึ้นและเดินผ่านพุ่มไม้ที่ผมกำลังซุ่มซ่อนตัวอยู่
ผมมองเขาเดินจากไป และหันกลับมาให้ความสนใจกับบ้านของ เหยื่อ ในคราวนี้อีกครั้ง
เหยื่อ จริงๆ แล้วผมควรเรียกใครว่าเหยื่อกันแน่ แม่บอกว่าอะไรที่กินได้ก็นับว่าเป็นเหยื่อได้ทั้งนั้น แต่แม่ก็สอนไว้อีกเหมือนกันว่ามีเหยื่ออยู่อย่างหนึ่งที่ไม่ควรไปข้องเกี่ยวอย่างยิ่ง เพราะเขาจะไม่สนใจว่าเราล่าเพื่อความอยู่รอด เขาจะสนแค่เพียงว่าพวกเขาตายหนึ่งคน และจากนั้นในรัศมีบ้านที่เราอยู่กันก็จะไม่มีวันสงบจนกว่าพวกเราทั้งหมดจะถูกฆ่า หรือไม่ก็ถูกจับตัวไป
อย่างกรณีของเคิร์ทไง เขาพบมนุษย์คนหนึ่งซึ่งคงจะเข้ามาในเขตบ้านของเคิร์ทโดยบังเอิญ หรืออาจจะด้วยความตั้งใจที่อยากจะจับเราไปศึกษา หรือมันจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่างที่เขาอ้างเพื่อเข้ามาเหยียบย่ำในบ้านของเราตามอำเภอใจ ผมไม่คิดว่าเคิร์ทผิด เขาแค่พยายามปกป้องบ้านของเขาเท่านั้น อย่างที่ผมก็จะต้องทำ หากมนุษย์เข้ามาในอาณาเขตของผม
แต่เคิร์ทตัดสินใจพลาดตรงที่เขาย่ามใจเกินไป ดูถูกพวกมนุษย์มากเกินไป ในสองสามวันถัดจากนั้น กลุ่มมนุษย์พร้อมด้วยอาวุธสีดำยาวครบมือก็ดาหน้าเข้ามาในเขตของเรา พวกเขาเริ่มใช้อาวุธนั้นจัดการพวกเราไปทีละตัว แน่ล่ะว่าพวกนั้นไม่ได้เริ่มที่เคิร์ทเป็นตัวแรก พวกเขาแยกพวกเราไม่ออก และไม่สนใจด้วยว่าใครจะเป็นคนฆ่ามนุษย์คนนั้น พวกเขาแค่เข้ามาแล้วก็เริ่มยิงเราทีละตัว มีพวกเราหลายตัวที่พยายามจะสู้ แต่จะทำเช่นไรในการต่อสู้ที่รู้ว่าต้องแพ้แบบนี้ แน่ล่ะว่าพวกเราตายไปหลายตัว รวมทั้งเคิร์ท พวกที่บาดเจ็บสาหัสก็มีอยู่หลายราย พวกนั้นถูกหามและนำไปขึ้นพาหนะ แล้วก็ไม่เคยกลับมาอีก ส่วนพวกที่บาดเจ็บน้อยหน่อยอย่างผมก็หลบเข้าไปในป่า และรักษาตัว หลายครั้งที่ผมคิดว่าตัวเองคงจะไม่รอดแล้ว แต่ด้วยกำลังใจที่ได้จากภรรยาและลูก ผมก็ผ่านวันเวลาเหล่านั้นมาได้พร้อมด้วยความตั้งใจที่ว่าจะไม่พยายามทำร้ายใครโดยไม่จำเป็น
ผมไม่รู้ว่าการปกป้องอาณาเขตของตัวเองนี่จัดว่าเป็นเรื่องจำเป็นได้มั้ย แต่ผมก็เข้าใจว่ามนุษย์เองก็คงมีวัฒนธรรมที่ไม่ต่างกัน ทุกคนต่างพยายามปกป้องบ้านของตัวเองกันทั้งนั้น ถ้ามีใครเข้ามาในบ้านของคุณโดยพลการ หรือคุณไม่ต้องการให้เขาเข้ามา คุณจะไม่ปกป้องบ้านของคุณ ครอบครัวของคุณเชียวหรือ เพราะงั้นผมทำผิดอะไร ที่ตัดสินใจทำไปตามสัญชาตญาณ ในเมื่อพวกมนุษย์เป็นฝ่ายรุกรานเข้ามา ในเมื่อเราถอยจนไม่มีทางจะให้ถอยได้อีกแล้วจะให้เราทำอย่างไร
แต่ก็อีก นี่นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดอย่างยิ่งของผม ภรรยาผมหายไปจากที่ซ่อนที่เราหลบมาด้วยกันเมื่อผมพยายามปกป้องบ้านของเราเอาไว้ ผมเป็นห่วงภรรยามาก แต่ก็เป็นห่วงลูกด้วย ลูกที่ยังเล็กนักจะทำอย่างไร หากพ่อแม่ไม่อยู่คอยปกป้องแก แต่เมื่อวาน เมื่อผมกลับจากการล่ากวาง แกก็หายไปอีกตัวหนึ่ง
ผมตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้กลิ่นมนุษย์อยู่ในถ้ำที่เราซ่อนตัวอยู่ แถมลูกยังหายไปอีก เมื่อตามหาในบริเวณที่ได้กลิ่นกลุ่มมนุษย์นี้แล้ว กลิ่นที่พบยังไม่ค่อยเก่ามากนัก และเมื่อตามรอยไปเรื่อยๆ ผมก็พบว่ามันเริ่มสับสนมากขึ้นเมื่อเข้าใกล้เขตที่เป็นที่รวมของมนุษย์กลุ่มใหญ่ กลิ่นต่างๆ หลายกลิ่นผสมปนเปกัน แต่ผมแน่ใจได้อย่างหนึ่งว่าหนึ่งในกลิ่นอันตลบอบอวลทั้งหมด ต้องมีกลิ่นของลูกผมปนอยู่ด้วยแน่ๆ และเมื่อแกะรอยต่อไป ผมก็พบว่ากลิ่นนั้นได้มาหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งก็เป็นหลังที่ผมกำลังเฝ้าดูอยู่นี่เอง
ผมวางแผนเอาไว้ว่าจะลอบเข้าทางหลังบ้านเพื่อตรวจสอบดู หวังสุดใจว่าเมื่อได้พบลูกแล้ว ก็จะออกตามหาภรรยาและย้ายไปอยู่ที่อื่นซึ่งคงจะสงบเงียบกว่านี้
แล้วเราจะได้กลับมาอยู่เป็นครอบครัวอีกครั้ง
เมื่อพระจันทร์ขึ้นได้ครู่ใหญ่ รอบตัวผมเริ่มเงียบสงัด แสงสว่างแวบวาบภายในบ้านของมนุษย์ค่อยๆ ดับลง ผมดมกลิ่นรอบตัวเพื่อตรวจสอบอีกครั้งและค่อยๆ ออกจากพุ่มไม้ ผมเดินย่องอ้อมตัวบ้านไปด้านหลัง ดมกลิ่นรอบๆ และสังเกตเห็นรอยเท้าเล็กๆ ที่พื้นดินก่อนเข้าอาณาเขตของมนุษย์ ผมดมที่พื้นนั้นอีกครั้งและดีใจแทบน้ำตาไหลเมื่อพบว่าเป็นกลิ่นของลูก แต่เมื่อความดีใจจางหายไป ความโกรธก็เข้ามาแทนที่
จากคุณ :
surudee 
- [
2 ก.ค. 49 19:41:06
]
จนตรอก
