ความคิดเห็นที่ 1 คุณตาได้แต่ยิ้ม และในใจนึกว่า มาสองคนยังบ้าๆบอๆ แบบนี้ ถ้ามามากกว่านี้จะเป็นอย่างไร แต่ก็อดรักใคร่เอ็นดูสองหนุ่มนี้ไม่ได้ ถึงจะแปลกๆ ไปจากชาวบ้านนอกบ้าง ก็ดูไฟแรงจริงใจจริงใจดี ขณะที่เลาะรินธารซึ่งค่อนข้างลื่น หนุ่มลูกน้องซึ่งเดินตามหลังมาก็เหยียบพลาดหล่นลงน้ำดังตูม ก่อนตาลีตาเหลือกตะกายขึ้นมาในสภาพลูกหมาตกน้ำ หากในมือยังชูขวดเหล้าใว้สูงเหนือหัว ลูกพี่ผมยาวลากลูกน้องขึ้นมาพลางหัวเราะพลาง “แกอย่าเมามากนัก เดี๋ยวเสียการเสียงาน..หนอย...เดี่ยวนี้หัดกินเหล้า ใครสอนแกวะ อายผีสางเทวดาบ้าง เมาแล้วเดินตกน้ำ” “ไม่ต้องมาพูดเลย เพ่.....” เสียงลูกน้องตัวดีค่อนข้างอ้อแอ้ หน้าตาซึมฉ่ำลึก กำลังได้ที่ทีเดียว “เพราะเพ่นั่นล่ะทำให้ผมรู้คุณค่าทางโภชนาการของเหล้าดองยา ว่ามันสาสมใจขนาดไหน เอื้อก...แหม รู้ว่าเมาแบบนี้กินตั้งนานแล้ว” รุ่นพี่เกาหัวแกรก ไม่คิดว่าการอุตริแกล้งรุ่นน้องด้วยความสนุกสนานชั่วครั้งชั่วคราวจะมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตอีกฝ่ายขนาดนี้ คิดในใจว่า ข้าผิดจริงๆ หรือนี่ ...ทำให้บางคนหันมาติดเหล้า..กรรมเล่นงานตูตายแน่งานนี้ เปลี่ยนพฤติกรรมคนๆ หนึ่งทั้งชีวิตด้วยเหล่าเพียงแก้วเดียว ไม่น่าเลยเรา ขณะนั้นเอง ทั้งสามก็เห็นแมวป่าฝูงหนึ่งพากันเดินกระโผลกกระเผลกผ่านหน้าตรงไปยังแนวป่าด้านหลัง เป็นแมวป่าฝูงที่เพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจในการถูกหมาบ้านไล่กัดเอานั่นเอง พวกมันเดินหูตกคอตกหางห้อยอย่างหมดอาลัยตายอยากน่าเวทนาเหลือเกินตอนนี้ “ไม่เคยเห็นพวกแมวป่ามาเพ่นพ่านใกล้หมู่บ้านแบบนี้มาก่อนเลย” คุณตาตั้งข้อสังเกต “ท่าทางยังกับไปฟัดกับใครมา แล้วนี่คงจะกลับเข้าป่าลึกอีกแล้ว ปกติแมวพวกนี้จะอยู่ในป่า ไม่ค่อยออกมายุ่มย่ามวุ่นวายกับผู้คนเท่าไรหรอก  นี่คงเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง” ไอ้หนุ่มผมยาวพูดขึ้นทันทีแบบนักวิชาการว่า “ไม่ต้องสงสัยเลยครับคุณตา แสดงว่าพื้นที่แถบนี้กำลังจะเสียสมดุลทางธรรมชาติ ระบบนิเวศน์กำลังจะเปลี่ยนไป ทำให้ขาดความเสถียรภาพและศักยภาพอย่างที่ควรจะเป็น การควบคุมด้วยตัวของระบบเองกำลังถูกคุกคามแมวป่าพวกนี้ ถึงอยู่ไม่ได้ ต้องออกมาจนถิ่นฐานบ้านเดิม ผมว่าพวกมันน่าสงสารจะตาย ไม่มีใครหรอกครับอยากโยกย้ายทิ้งถิ่นฐานบ้านเดิมไม่ว่าคนหรือแมว นอกจากจะจำเป็นจริงๆ” “เอ็งพูดได้ดี....ไอ้หลานชายถึงจะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรกับคำยากๆของเอ็ง  คงจะจริงอย่างที่เอ็งว่า ทุกวันนี้มีพวกนายทุนเข้าไปตัดไม้กันโครมๆ ไปยุ่งกับพวกมันก็ไม่ได้ เดี่ยวมันยิงเอาตาย” “พวกแมวป่าที่น่าสงสาร” ไอ้หนุ่มรุ่นน้องมองตามฝูงแมวป่าซึ่งเดินจากไปในแนวป่า น้ำตาคลอ ไม่รู้ว่าซาบซึ้งหรือเมากันแน่ “ต้องร่อนเร่พเนจร วันหน้าถ้าฉันมาจะขนเอาอาหารแมวมาฝากพวกแกเยอะๆเลย เอื้อก.....เจอกันเมื่อชาติต้องการนะคุณแมวป่า เยๆๆๆเมี้ยวๆๆหง่าว” ประโยคหลัง หนุ่มขี้เมามือใหม่กระโดดตะโกนลั่นป่า ++++++ เที่ยงของวันรุ่งขึ้น รถบรรทุกเก่าๆ คันหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในหมู่บ้านท่ามกลางเสียงหมาเห่าระงมด้วยความตื่นเต้น หลายตัวยังพอจำได้ว่ารถคันนี้เคยแวะมาที่หมู่บ้านนานมาแล้ว ปิลาร์กำลังนอนพักเที่ยงฝันหวานอยู่บริเวณหน้าจั่วของบ้านหลังหนึ่ง ใกล้กับที่พักของมะเหมี่ยวนั่นเอง โดยมีบริวารแมวนอนอารักขาอย่างเข้มแข็งหลายตัว ได้ยินเสียงพวกครอบครัวมะเหมี่ยวร้องอย่างดีใจ จึงลุกขึ้นชะโงกลงไปดู ภาพที่เห็นคือแมวหนุ่มหน้าซื่อแบบบ้านนอกตัวหนึ่ง ยืนอยู่ท้ายรถบรรทุก โดยมีมะหมี่ยวและลูกๆ กำลังวิ่งไปหาอย่างดีอกดีใจ พวกหมาได้แต่ยืนดูห่างๆ เพราะยังไม่อยากไล่กัดในตอนนี้ เสียงลูกๆ ของมะเหมี่ยวร้องดังจนได้ยินชัดเจน “พ่อจ๋า...พ่อกลับมาแล้ว” “พ่อแมวของเหมียวน้อยกลับมาแล้ว....” หมาหนุ่มผู้จากไปไกลและนานแสนนาน กระโดดลงมาจากท้ายรถ ทั้งพ่อแมวและลูกแมววิ่งเข้ามาหากันอย่างดีใจเลียหน้าเลียตากันพัลวันไปหมด แมวที่หายไปนานจนไม่คิดว่าจะกลับมาอีกแล้ว จู่ๆ ก็กลับมาแบบไม่มีใครคาดคิด สร้างความดีอกดีใจกับครอบครัวมะเหมี่ยวอย่างเหลือประมาณ หลังจากแสดงความรักความยินดีต่อลูกๆพอใจแล้ว แมวหนุ่มหน้าซื่อค่อยหันไปมองมะเหมี่ยวซึ่งยืนอยู่บนกองฟืนอย่างสงบเยือกเย็น ในใจของแมวหน้าซื่อเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด จนแทบไม่กล้าสบตากับแมวรัก เออหนอ.....เราก็ช่างใจง่าย... หนีตามแมวในเมืองไปแบบขาดสติ ทิ้งลูก ทิ้งเมีย ทิ้งถิ่นฐานบ้านเกิด ไปหลงแสงสีในเมือง  สุดท้ายถูกแมวในเมืองเฉิดหัวออกจากบ้านแบบไม่แยแส หันไปคบกับแมวไฮโซหนุ่มจากบ้านหลังใหญ่  ลืมความรักความหลังแบบสิ้นเชิง จนเราต้องซมซานกลับมาบ้านเก่าในสภาพหัวใจแหลกสลายในสภาพผู้แพ้ ยิ่งเห็นหน้ามะเหมียว แมวรัก ภาพในอดีตยิ่งวิ่งผ่านมาในห่วงแห่งความคิด นั่นเป็นนอกชานที่เราเคยหยอกเย้า นั่นเป็นหลังคาบ้านเก่าๆ ที่เคยปีนเล่นกันอย่างสนุกสนานในช่วงข้าวใหม่ปลามัน ถึงจะเป็นหลังคาเก่าๆผุ ตามแบบฉบับบ้านนอก แต่ก็คุ้มหัวปกป้องไอแดดและลมฝน ยามที่ฝนตกหนักต่างพากันหลบใต้หลังคา หมอบตามขื่อไม้ ฟังเสียงลมเสียงฝนอย่างเป็นสุขเ เมื่ออยู่เคียงข้างแมวรัก นั่นห้องครัวโทรมๆของคุณยายผู้ใจดีที่เราเคยไปแอบขโมยปลาย่างด้วยกัน และพากันแอบหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน ที่คุณยายทำหน้าเหรอหราเมื่อกลับมาไม่เห็นปลาย่าง ที่นั่งมองลงมาจากหลังคาอย่างสุขุมก็คือลุงกึ่ม  แมวอาวุโส ซึ่งดูเผินๆเหมือนเกียจคร้าน แต่จะมีคำแนะนำดีๆ ในเสมอ  นั่นเจ้าหง่าวคู่อาฆาตที่ทะเลาะกันทุกครั้งเวลาเจอกัน แต่ความจริงก็สนุกกันไปตามประสาแมวๆ หมู่บ้านนี้ขาดเจ้าหง่าวไปชีวิตก็คงเงียบเหงา จานเก่าๆ ซึ่งวางอยู่กลางลานดินหน้าบ้านนี้ก็เป็นจานที่เราเคยกินน้ำข้าวอุ่นๆด้วยกัน ทุกที่มีภาพแห่งความรักความหลังอันอบอุ่นประทับอยู่เสมอ ทำไมพี่ถึงลืมบ้านนอกคอกนาอันอบอุ่นไปได้นะ มะเหมี่ยวที่รัก เธอจะยอมให้อภัยแมวหน้าโง่ตัวนี้ไหมหนอ ตอนนี้พี่อายตัวเองเหลือเกิน รู้สึกว่าตนเองไม่มีคุณค่าอันใดเหลืออยู่อีกแล้ว บางทีพี่มีโอกาสจะพูดกับน้องมะเหมี่ยวสักคำ คำเดียวเท่านั้น ก่อนที่จะจากไปตามทางของแมวไร้ค่า บรรดาลูกๆ ต่างจ้องมองแม่แมวตาแป๋ว ไม่มีตัวไหนพูดอะไรออกมา เรื่องแบบนี้มันน่าจะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่  แมวเล็กๆอย่างเราไม่เกี่ยว แต่นัยน์ตาของลูกแมวทุกตัวเต็มไปด้วยประกายเว้าวอน....แม่จ๋า.....ให้อภัยพ่อนะจ๊ะ..พวกหนูอยากได้พ่อคืนมา ....อยากได้ครอบครัวอบอุ่นคืนมา..แม่ยกโทษให้พ่อนะแม่จ๋า..... ท่าทางนิ่งเฉยจ้องมองมาแบบนั้นมันทำให้แมวหน้าซื่อใจหาย สู้ให้มะเหมี่ยวเอะอะโวยวายตัดพ้อต่อว่า หรือเข้ามาข่วนมาตบกัดฟัดเหวี่ยง ยังจะดีกว่าอาการเงียบๆ แบบนี้ กุดจี่แอบเอาขาหน้าเขี่ยสีข้างผู้เป็นพ่อแมว กระซิบเบาๆว่า “ไปสิพ่อ ไปง้อแม่.....ไม่อยากคืนดีกันเหรอ” ผู้เป็นพ่อกลืนน้ำลายเอื๊อก...มองซ้ายมองขวา เห็นทั้งหมาและแมวพากันจ้องมองมาเงียบๆ ยิ่งใจคอไม่ดี ความรู้สึกผิดมันถ่วงหลังกดและบีบคั้น จนสูญเสียความมั่นใจไปโดยสิ้นเชิง แมวบ้านนาหน้าซื่อจีบสาวไม่เป็น ไม่เคยมีคารมคมคายหวานหูเหมือนแมวเจนรัก  การง้อแมวรักเก่ามันยากเย็นเหลือเกิน “ไปเลยพ่อ จะมาเฉยแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวแม่หนีไปจะไม่ทันนะ” กะปอมช่วยเขี่ยอีกแรง “นั่นก็ไม่ใช่คนอื่น เมียพ่อแท้ๆ ยังมาจะเขินอะไร เคยอยู่ด้วยกันเคยนอนด้วยกันยังจะมาทำเป็นอึกอัก อายหมามันบ้างสิพ่อ” พ่อแมวกลืนน้ำลายอีกครั้ง ทำไมลูกเราปากคอมันขนาดนี้ ไปจดไปจำมาจากไหนลูกเอ้ย..ตัวแค่นี้เอง โตขึ้นมาจะเป็นยังไง แต่คำพูดของลูกๆ ก็ทำให้พ่อแมวเกิดความกล้าหาญขึ้นมาอีกครั้ง ตายเป็นตายงานนี้ จะตายเพราะง้อเมียตัวเองก็ให้มันรู้ไป คิดพลางค่อยๆ เดินไปหามะเหมี่ยวอย่างช้าๆ ในท่าเดินแบบสารภาพบาป หางตก ก้มหัวก้มหลังจนแทบแตะพื้น จนใกล้จะถึงจึงเงยหน้าขึ้นมองแมวรักซึ่งยังคงยืนบนกองฟืน มองหน้าครู่หนึ่งก่อนรวบรวมกำลังใจสุดชีวิต เค้นคำพูดออกมาอย่างลำบากยากเย็น จากคุณ : GTW - [ 4 ก.ค. 49 13:01:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “มะเหมี่ยว.....” เอาล่ะ....คำแรกหลุดปากออกมาจนได้ หลังจากตั้งหลักอีกพักหนึ่ง คำพูดต่อไปก็เริ่มคล่องขึ้น “พี่รู้ว่าพี่ผิด..ผิดต่อน้อง ผิดต่อลูกๆ ผิดต่อทุกแมว พี่รู้ว่าน้องยังโกรธพี่...เอาเถอะ..พี่ผิดมากเกินไป จนเกินกว่าจะเอ่ยปากขอให้น้องให้อภัย....แต่ก่อนที่พี่จะไปตามทางของพี่ ขอพูดคำๆหนึ่งกับมะเหมี่ยวเท่านั้น” “มะเหมี่ยว....พี่ขอโทษ” ในที่สุดแมวบ้านหน้าซื่อก็ได้พูดคำที่ต้องการพูดที่สุดในชีวิตออกมาต่อหน้าแมวรักแล้ว คำว่าขอโทษเป็นคำสั้นๆ แต่มีความหมายมากมาย ไม่ใช่ทุกคนหรือทุกแมวจะพูดออกมาได้ง่ายๆ คนบางคนไม่เคยคิดแม้แต่จะพูดเพราะกลัวเสียฟอร์ม ผิดอย่างไรก็ไม่ยอมขอโทษ ไม่กล้าแม้แต่จะมองแมวรักอีกแล้ว ความรู้สึกผิดมันตอกย้ำซ้ำเติมเหลือเกิน  แมวหนุ่มหน้าซื่อได้แต่หันตัวกลับอย่างเงียบงัน เดินช้า ๆ จากไปด้วยสภาพสิ้นหวังในชีวิต  หูตกหางตก หมดอาลัยตายอยาก ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว แต่เป็นครั้งยิ่งใหญ่และรุนแรงจนยากเกินให้อภัย ความรู้สึกมึนชาสับสนรวดร้าวยิ่งกว่าโดนหมากัดทั้งเป็น อะไรบางอย่างขวงหน้าอยู่ แมวหนุ่มบ้านนอกเงยหน้าขึ้นมาจนแมวไร้วิญญาณ พอเห็นก็ตะลึง แทบไม่เชื่อตัวเอง มะเหมี่ยวมายืนขวางทางเดินเมื่อไรไม่รู้ แต่สีหน้าแววตาแบบที่คุ้นเคยกลับมาอีกครั้ง ความรัก การให้อภัย ความอบอุ่น ทุกอย่างปรากฏอยู่ในแววตาคู่นั้นจนหมดสิ้น “มะเหมี่ยว....” แมวหนุ่มยืนตัวแข็ง พูดอะไรไม่ออก ทั้งปลาบปลื้มทั้งดีใจที่สุด เสียงใสๆของมะหมี่ยวกระซิบข้างหู ฟังราวกับเสียงของสวรรค์ “มะเหมี่ยวให้อภัยพี่แล้ว” “เหมี้ยวววว......!!!!! บรรดาแมวซึ่งพากันมุงดูอยู่ไชโยโห่ร้องทันที หลังจากลุ้นมานาน ลูกแมววิ่งมารวมกลุ่มกับพ่อแม่กระโดดไปมารอบๆ ตัวพ่อแมวแม่แมวอย่างดีใจและมีความสุข ถึงจะออกน้ำเน่าแบบแมวๆ แต่ฉากพื้นฐานแบบนี้ก็ยังดูสวยงามประทับใจเสมอมา และหลังจากนั้นไม่นาน วงแมวก็แตกกระเจิง เพราะพวกหมาเข้ามาแสดงความยินดีแบบหมาๆ คือไล่เห่าไล่กัดอุตลุด จนพวกแมวต้องเผ่นไปตัวละทิศละทาง เหตุการณ์ในหมู่บ้านกลับคืนสู่สภาพปกติสุขอีกครั้ง +++++++++ ช่วงบ่ายมาถึง ปิลาร์ตัดสินใจจะออกเดินทางอีกครั้ง ท่ามกลางความอาลัยอาวรณ์ของบรรดาแมวทั้งหลาย บางตัวถึงกับร้องไห้ต่อการลาจากของผู้นำ รถบรรทุกจะเดินทางเข้าตัวเมือง ปิลาร์ถือโอกาสจะแอบโดยสารไปด้วย ยังไงก็เป็นแมวในเมือง แห่งแสงสี ต้องอยู่ในเมือง กลับไปหาคุณนายใจดี แม้ว่าจะเริ่มเสน่ห์บ้านป่าบ้านดงแล้วก็ตาม ขณะยืนอยู่กระบะท้ายรถ ปิลาร์อดใจหายไม่ได้  นี่เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับบรรยากาศแบบบ้านนอก ที่เต็มไปด้วย มิตรภาพ ความรักใคร่ปรองดอง ความสามัคคี และการผจญภัยอันน่าตื่นเต้น เจ้าหง่าวเองก็มาส่งด้วย ท่าทางของมันเรียบร้อยขึ้นมากหลังจากรู้ว่า การได้รับการยอมรับจากฝูงแมวที่มาจากใจจริง มันมีค่ามากกว่าการยอมรับเพราะถูกบังคับข่มขู่เป็นอย่างมาก และเจ้าหง่าวก็รับคำว่าจะปกครองฝูงแมวเป็นอย่างดี “อย่าห่วงเลยครับ คุณปิลาร์” เจ้าหง่าวบอกกับหัวหน้าผู้กำลังจะจากไปด้วยสีหน้าท่าทางหนักแน่นจริงจัง “ผมจะเอาชีวิตเข้าแลกกับใครที่จะมารังแกแมวบ้าน จะไม่เกเรอันธพาลอีกแล้ว จะเป็นแมวดีของสังคมครับ “ ว่าพลางหันไปสบตาแมวสาวหน้าซื่อตัวหนึ่ง ซึ่งยืนห่างออกไปอย่างเขินอายเล็กน้อย เพราะตัวเองชอบแมวสาวตัวนั้นมานานแล้ว แต่สาวเจ้าไม่เออออห่อหมกด้วยสักที จนกระทั่งกลับเนื้อกลับตัวเป็นแมวดี แมวสาวตัวนั้นจึงเริ่มทำท่าสนใจเจ้าหง่าวขึ้นมาบ้าง เพราะจะว่าไปเจ้าหง่าวก็ไม่ใช่แมวเลวร้ายอะไรมากมาย ร่างกายก็แข็งแรงกำยำล่ำสันแบบแมวบ้านนอกที่ตรากตรำ น่าจะปกป้องคุ้มครองได้เป็นอย่างดี “ดีมาก” ปืลาร์ยิ้มให้คู่อริเก่า ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนภาพพจน์ไปในทางที่ดีแล้ว “อนาคตของแมวในหมู่บ้าน ต้องให้เธอดูแลแล้ว นักเลงตัวจริง เสียงจริงย่อมไม่ใช่อันธพาล  เธอมีบุคลิกภาพ ของแมวเป็นผู้นำ มีโอกาสฉันจะแวะมาเยี่ยม” “พี่ปิลาร์คะ” เสียงใสๆ ดังขึ้นจากฝูงแมว เหมียวน้อย ลูกแมวของมะเหมี่ยวซึ่งเคยมึนตึงกับปิลาร์นั่นเอง ตอนนี้เธอเดินมาหาสีหน้าท่าทางสำนึกผิดและมีน้ำตาคลอ “ขอโทษนะคะที่เหมียวน้อยทำไม่ดีกับพี่ ขอโทษจริงๆ” ปิลาร์มองอย่างเอ็นดู เพราะในใจไม่เคยคิดโกรธเคืองอะไรเลยสักนิดกับเหมียวน้อย แมวเจ้าปัญหา เพราะพอจะรู้ที่มาที่ไปดี  โถ...เราเองก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อเห็นหน้าแม่มาตั้งแต่เกิดแล้ว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่จะเป็นสาเหตุของการทำตัวเป็นแมวไม่ดี  เอาอุ้งเท้าลูบหัวเหมียวน้อยอย่างรักใคร่ บอกด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “เป็นแมวน้อยดีของพ่อแม่นะจ๊ะ ตอนนี้ก็อยู่กับพร้อมหน้าแล้ว ขอให้มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ” ตะวันเริ่มคล้อยลง และในที่สุดรถบรรทุกก็เริ่มเคลื่อนที่ออกจากหมู่บ้านท่ามกลางความอาลัยรักของแมวบ้านนอก   ลาก่อนบ้านนอกคอกนา ชนบทที่เต็มไปด้วยทิวไม้ไร่นา ลาก่อนบรรยากาศอันสะอาดหมดจรด ไม่เต็มไปด้วยควันพิษเหมือนในเมือง ลาก่อนบรรดาแมวบ้านนอกทั้งหลาย ทั้งครอบครัวมะเหมี่ยว เจ้าหง่าว และแมวทุกตัว ลาก่อนคุณตาคุณยายผู้ใจดี ชาตินี้ปิลาร์จะไม่ลืมบุญคุณข้าวปลาอาหารที่คุณตาคุณยายเลย  ข้าวเก่าๆและปลาบูดๆ ถึงมันจะไม่อร่อยเหมือนอาหารจานหรูที่บ้านคุณนาย แต่ก็เต็มไปด้วยความรักความเมตตาซึ่งไม่แพ้กัน ลาก่อนบ้านไม้ชายคาหลังคาซีดๆเก่าๆแต่อบอุ่นเหลือเกิน ลาก่อนเสียงสายลมพลิ้วพัดผ่านพลิกกิ่งไม้ใบไม้ไหวเอนบรรเลงท่วงทำนองเพลงแห่งสายลมขุนเขาแมกไม้สายธาร ลาก่อน......... ฝูงหมาตามมาเห่าหอนเป็นการส่งท้าย  พวกมันวิ่งตามมาเห่าจนเลยออกจากหมู่บ้านมาไกล  เพราะสามัญสำนึกรู้ว่าต่อไปภายภาคหน้า คงจะไม่ได้เห่าหรือไล่กัดแมวปิลาร์อีกแล้ว ไม่รู้อีกนานเท่าไรจะมีโอกาสเห่าแมวผู้ดีมีชาติตระกูล น่ารักๆ แบบนี้อีก คิดมาน่าใจหาย....เพราะการลาจากแบบไม่มีโอกาสกลับมาเจอกันอีก นึกไปนึกมามันก็ไม่ต่างจากการตายไปจากกันเท่าไร เพราะอย่างไรก็ไม่มีวันเจอกันอีกชั่วกาลนาน จะเหลือไว้ก็ในความทรงจำตลอดไป ++++++++++++ บทส่งท้าย ใกล้ค่ำแล้ว ถนนสายอ้างว้างห่างไกล หนุ่มนักศึกษาสองคนกำลังช่วยกันเข็นรถจักรยานยนต์คันงามไปถามถนนอย่างอดทน โดยมีเสียงบ่นเป็นระยะตามรายทางแต่พองาม  พวกเขาเก็บข้อมูลเบื้องต้นของโครงการอาสาพัฒนาชนบทเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่รถของพวกเขาน้ำมันหมดกลางทาง ทั้งที่ในหมู่บ้านมีปั๊มน้ำมันเล็กๆ แบบมือหมุนขาย แต่เพราะความขี้ลืมทำให้ต้องจูงรถคู่ชีพอีกครั้ง “ยางก็ปะแล้ว แต่ทำไมแกไม่บอกฉันให้เต็มน้ำมัน แล้วเมื่อไรจะถึงในเมืองล่ะนี่” รุ่นพี่ผมยาวบ่นเป็นครั้งที่ห้าร้อย เหนื่อยก็เหนื่อย ส่วนรุ่นน้องท่าทางยังไม่สร่างเมาดีนัก เขากลายเป็นคนชอบดื่มเหล้าดองยาไปเสียแล้ว ในเป้สะพายยังมีตุนอีกสองขวด ท่าทางไม่เดือดร้อนอะไรมากมาย “ก็แล้วทำไมพี่ไม่เติมเองล่ะ รถก็รถพี่ ไม่ใช่รถผมสักหน่อย” “หนอย...พักนี้มีขึ้นเสียงหรือแก” รุ่นพี่ชักตาเขียว แต่รุ่นน้องซึ่งกำลังอารมณ์ดีกลับหัวเราะอย่างไม่ถือสาหาความ พอเหล้าเข้าปากอะไรก็ดูดีไปหมด “เปล่าเพ่...เปล่าขึ้นเสียง ที่จริงไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลย ค่ำไหนนอนนั่นได้อยู่แล้ว สำหรับวัยรุ่นอย่างพวกเรา เผลอๆมีรถผ่านมาเราขออาศัยไปด้วยก็ได้” ยังไม่ทันขาดคำก็มีเสียงเครื่องยนต์คำรามเบาๆมาจากด้านหลัง พอหันไปมองก็เห็นรถบรรทุกคันหนึ่งก็โผล่เนินมาจากถนนราวฟ้าประทาน ทั้งสองหนุ่มรีบเอารถจอดข้างทางออกไปโบกไม้โบกมืออย่างดีใจ ในที่สุดก็ไม่ต้องเดินจูงรถต่อไปแล้ว คนขับรถบรรทุกก็ใจดี แวะจอดรับ พอรู้ปัญหาก็บอกให้สองหนุ่มช่วยกันเอารถคู่ชีพขึ้นมาวางกระบะท้าย หนุ่มผมยาวรู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ลูบคลำรถคู่ชีพไปมาอย่างแสนรัก ขณะยกขึ้นท้ายรถบรรทุกอย่างทะนุถนอม   โอ...ทันย่าที่รัก ต่อไปนี้เธอจะได้ขึ้นราชรถไปถึงในเมือง แบบสุขสบาย ไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย รอถึงหอพักก่อน จะล้างให้สะอาด เช็ดถูให้มันวาวไปทั้งคันเลย รอก่อนนะที่รัก... แมวปิลาร์ซึ่งกำลังนอนหลับอยู่ในกล่องกระดาษเก่าๆ ได้ยินเสียงแปลกๆ จึงงัวเงียโผล่มาออกมาดู ก็บังเอิญสบตากับสองหนุ่มซึ่งกำลังมองมาพอดี ต่างฝ่ายต่างจำกันได้ไม่มีวันลืม “ผี..ผีแตงโมแมว...!!!!!!” สองหนุ่มพากันร้องเสียงหลงด้วยความตกใจสุดขีด ผีแมวแตงโมตัวเก่าตามมาหลอกมาหลอนอีกแล้ว ความตกใจทำให้ทิ้งทันย่าผู้น่าสงสารโครมลงบนพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย   พากันวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตไปตามถนนสายวัยรุ่นอันทอดยาว ในขณะตะวันสีแดงกลมโตกำลังแตะทิวไม้บนขุนเขาเลือนลางห่างไกล...... จบตอน จากคุณ : GTW - [ 4 ก.ค. 49 13:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอบจดหมาย คุณเจียวต้าย: ฮ่ะๆ สงสัยตอนนั้มึนไปหน่อยครับ แก้ไขแล้วครับ แต่ชื่อกระทู้แก้ไม่ได้ งือ... +++ คุณ เม-ดา : แมวปิลาร์เป็นแมวเอกครับ ไม่มีใครทำอะไรได้ง่ายๆ ^____^... ++++ คุณ อนงค์นาง : อืมม์ นั่นสิครับ ผมเองก้ยังงง ว่าผมเขียนเรื่องคน หรือเรื่องแมวกันแน่ แฮ่ะๆๆ ++++ คุณ : Run (run saya) : ตอนนี้จบแล้วครับ ^_________^....... ++++ คุณ : ธามาดา: ฮ่ะๆๆ เรียกว่าสงครามแมวก็ได้ ^____^... +++ คุณ scottie : ตอนนี้ผมเป็นคนดีครับ ไม่แกล้งหมาอีกแล้ว ถ้าไม่จำเป็น ^_____^..... ++++ คุณ NATTI นัทตี้ : โอ เห็นว่ามีเวลาอีกอาทิตย์เดียว เลยปั่นให้จบในตอนนี้เลยครับ อิอิ ++++ คุณ bookmark : ตอนนี้คงโล่งใจกับแมวปิลาร์แล้วนะครับ ^_____^........ +++++ จากคุณ : GTW - [ 4 ก.ค. 49 13:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เย้มาเป็นคนแรกเลย ในที่สุดก็จบไม่ต้องรอนาน ขอบคุณหลาย ๆ ค่ะจารย์ ชอบตรงนี้จัง "ถึงจะออกน้ำเน่าแบบแมวๆ แต่ฉากพื้นฐานแบบนี้ก็ยังดูสวยงามประทับใจเสมอมา" หุ หุ คนก็ชอบน้ำเน่าเหมือนกันนั่นแหละ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 4 ก.ค. 49 13:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้ว ประทับใจมากมายกับแมวปิลาร์ ตอนท้ายๆ อ่านแล้วเศร้าจังเลยครับ ภาพของการจากลานี่ ส่วนบทส่งท้าย ขำดี 555 + “ผี..ผีแตงโมแมว...!!!!!!” เอิ๊ก!!       อ้อ...แถมนิด คิดว่าคงจะรีบ เลยไม่ได้อ่านตรวจทาน ลองอ่านดูใหม่อีกรอบนะคับ มีคำขาดคำเกิน คำผิดอยู่เหมือนกัน จากคุณ : อนงค์นาง - [ 4 ก.ค. 49 16:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^^ ตามอ่านมาหลายวันเหมือนกันค่ะ สนุกดีนะค่ะ ปล. เราทายถูกด้วยว่าหมาจะมาช่วยแมว (เฮ) จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 4 ก.ค. 49 16:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในที่สุดก็มีกองกำลังเสริมเนอะ จากคุณ : เม-ดา - [ 5 ก.ค. 49 17:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่อยากนึกถึงเสียงตอนกัดกันเล้ย หมู่บ้านแตก จากคุณ : scottie - [ 5 ก.ค. 49 23:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาทักทายค่า....สบายดีนะคะ ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 6 ก.ค. 49 00:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาสวัสดีค่ะ จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 6 ก.ค. 49 10:09:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ.. อ่านไปก็ชวนคนข้าง ๆ (ลูกค้า) ที่ผ่านไป ผ่านมาอ่านด้วย หรือไม่ก็เล่าเรื่องย่อ ๆ เรียกน้ำย่อยให้เขาอ่านด้วย แหะ แหะ ไม่อยากหัวเราะคนเดียว เก็บทีเดียว 8 ตอนรวด และสนับสนุนคุณนางค์ด้วยค่ะ อาจารย์.. ตอน 8 มีคำเพี้ยนไปหลายคำ อืม.. สงสัยอาจารย์ดองจนได้ที่จริง ๆ แฮะ ท้าย ๆ ตอน 5  .. อาจารย์ว่า จักรยานยนต์สุดรักของหนุ่มนักศึกษา ชื่อ ลิซ่าค่ะ   แล้วน้องอ้อย ลูกสาวข้างบ้าน(ที่ไปเรียนเมืองนอก) คนข้างบ้านชื่อป้าฉิม พอมาตอน 6-7 .. ลิซ่าเปลี่ยนชื่อเป็นทันย่า..ก็ไม่บอกกันก่อนอ่ะ.. แหม.. ส่วนน้องอ้อยที่ไปเรียนเมืองนอก เดิมเป็นลูกป้าฉิม พอต่อมา.. พูดถึงคนเรียนเมืองนอกอีก เป็นลูกป้าช้อย แสดงว่าหมู่บ้านนี้ คนฐานะดีอ่ะ  สองข้างบ้านของลุงซอมบี้ ไปเรียนนอกทั้งคู่ แฮ่.... ด้วยความเคารพอย่างสูงค่ะ แจมอยากอ่านอีกจัง... ชอบมากเลยค่ะ เป็นคนรักแมว.. เรื่องแมว ๆ นี่ใครเม้าส์เมื่อไหร่ ก็ต้องตามอ่านกันให้ได้ ขอบคุณนะคะ ที่กรุณาโพสให้อ่าน ขอบคุณจริง ๆ ยอมถูกลูกค้าค้อนค่ะ เจ้าของร้าน(เน็ต) ติ๊งต๊อง จู่ ๆ ก็หัวเราะก๊าก..ๆ อยู่คนเดียว ^__^ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 6 ก.ค. 49 21:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบจดหมาย คุณ  NATTI นัทตี้ : ฮ่ะๆ ที่รีบจบเพราะกลัวคุณ  NATTI จะอ่านไม่จบครับ จบแบบไม่ให้รอนาน อิอิ +++ คุณ อนงค์นาง : มีคำผิดๆเกินๆขาดๆอยู่เยอะครับ กำลังจะตามไปตรวจ แฮ่ะๆ ขอบคุณมากครับ ^_____^.. +++ คุณ สัมผัสรักในใจเรา : ฮ่ะๆ เก่งมากเลยครับ ทายถูกว่าหมาจะมาช่วยแมว ยังไงก็เป็นคน เอ้ย..สัตว์พื้นที่เดียวกัน ^___^...... ++++++ คุณ เม-ดา : จำเป็นต้องมีกำลังเสริมครับ ไม่งั้นสู้ไม่ได้ ^_____^... ++++ คุณ scottie : เคยได้ยินหมากัดกัน และหมากัดแมว น่ากลัวมากครับ เสียงดังมาก +++++ คุณ ริเศรษฐ์ : ปู่สบายดีจ๊ะหลาน แต่พักนี้รู้สึกว่าตัวเองกำลัง "เจ็บเพื่อจบ" อะไรบางอย่างชอบกล งือ...... ++++ คุณ ศรีสุรางค์ : สวัสดีครับ คุณ ศรีสุรางค์ หายไปนานเลย คิดถึงเสมอครับ โดยเฉพาะเมื่อหยิบวินธัยมาอ่าน ^_____^.. ......... คุณ สีน้ำฟ้า : โอ..ขอบคุณมากครับ ที่ชี้ความผิดพลาด น่ารักมากเลย ^______^... 0จะตามแก้นะครับ (ดองนานจริงๆ ข้ามปีเลยครับ ถ้านานกว่านี้อาจจะเผลอเมากกว่านี้ เลยรีบจบ แฮ่ะๆๆ ผมเป็นคนรักแมวเหมือนกัน เลี้ยงอยู่หล่ายตัว และหมาที่บ้านผมจะเป็นมิตรกับหมาแถวนั้น เรียกว่าเจอกันจะไม่ไล่กัดกัน แปลก และน่ารักดี ^_____^.............. +++++++++ จากคุณ : GTW - [ 7 ก.ค. 49 04:52:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผีแตงโมแมว....ยังอยู่  คริคริ ต้องขอโทษ คุณGTW นะคะ  ที่ Sunny หายไปนานเลย (ไม่รู้จะจำกันได้หรือเปล่า) ว่าจะตอบกระทู้ที่คุณ GTW เข้าไปคอมเม้นท์ไว้ ก็ยังไม่ได้ลงตอนใหม่สักทีน่ะค่ะ  ก็เหมือนหายไปกับสายลม  หึ..หึ.. Sunny ไม่ได้เป็นครูสอนดุริยางค์ค่ะ  แต่เคยเป็นนักเรียนดุริยางค์มาก่อนอ่ะค่ะ จากคุณ : Sunny (SunnyP) - [ 7 ก.ค. 49 07:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมมาต่อท้าย ๆ เพื่อจะดูข้อแก้ตัวซึ่งมีมากมายเลยครับ เรื่องของผมส่วนมากจะเขียนลงในเวิร์ดก่อน เมื่อตรวจแก้เรียบร้อยแล้ว ก็ดองไว้สักสองสามวัน แล้วจึงก็อปปี้มาลงในเวปครับ อาจารย์จะเอาไปใช้บ้างก็ได้ เพื่อนฝูงกันไม่หวงหรอกครับ ว่าแต่ว่านี่จะเข้าพรรษาอีกแล้วนะครับ เมื่อปีก่อนเราเจอกันตอนไหนหนอ? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 7 ก.ค. 49 09:23:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^__^ อาจจะเป็นเพราะแจมอ่านวันเดียวจบ (เอาเปรียบคนเขียนเนอะ).. เลยพบรอยด่างนิดหน่อย แต่ไม่ใช่ปัญหาค่ะ.. แจมชอบงานอาจารย์ และชักชวนให้คนอื่น ๆ อ่านเสมอ และยืนยันจะติดตามต่อไปค่ะ รอตอนต่อไปค่ะ จริง ๆ นะ รอจริง ๆ .. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 7 ก.ค. 49 22:15:30 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แฮปปี้เอนดิ้ง อิอิ น่ารักจังเรื่องแมวๆ เนี่ย (ยกเว้นแมวป่า บรื๊อออ) จบตอนนี้ แสดงว่ายังได้เจอความน่ารักของแมวปิลาร์ตอนต่อไปนะคะ ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 7 ก.ค. 49 22:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ Sunny (SunnyP); จำคุณ Sunny (SunnyP) ได้ครับ เพราะตอนเห็นชื่อครั้งแรก นึกถึงเพลง Sunny ของคณะ Bonny M (ชื่อเพลง Sunny ) ขอบคุณมากครับ ที่แวะมาทักทาย นึกว่าหายไปกับสายลมเสียแล้ว ^_____^... ++++ คุณ เจียวต้าย : ขอบคุณมากครับ ที่แนะนำจะลองทำดูครับ แฮ่ะๆ ว่าแต่เข้าพรรษานี้ละงดดื่มจริงๆ หรือครับ แหม..ต้องรอจนออกเข้าพรรษาเลยนะนี่ ฮ่ะๆๆ ++++++ คุณ สีน้ำฟ้า : ขอบคุณครับที่ติดตาม ดีใจจัง แฮ่ะๆๆ แมวปิลาร์คงจะทะยอยมาเรื่อยๆ เพราะตอนนี้พอมีเวลาพิมพ์ก๊อกๆแก๊กๆ เล่นแล้วครับ +++ คุณ bookmark : แน่นอนครับ แมวปิลาร์โผล่หน้ามาเรื่อยๆ ครับ (นี่ก็โผล่มา 10 กว่าตอนแล้ว แต่ตอนเก่าๆ หายไปกับสายลมแล้ว ฮ่ะๆ) ขอบคุณครับ จากคุณ : GTW - [ 8 ก.ค. 49 19:40:40 ]