ความคิดถึง....
คงจะซึ้งถ้าอยู่ท่ามกลางสายฝน
เราปรายตาอย่างช้าช้า...ประหม่าตน
มองหาคนเคยคุ้น...ลุ้นให้เจอ
กรีดน้ำฝนปนน้ำใส...ปลายพวงแก้ม
ทำยิ้มแย้มกับเสื้อไหวไหว...ใครที่เผลอ
บังเอิญผ่านเขาทักทาย " ไง..เพื่อนเกลอ"
เราคนเพ้อ...รู้สึกเบลอร์ เก้อไปเลย
ที่ว่าแน่..อย่างดีก็แค่เป็นเพื่อน
ต้องกลบเกลื่อนหลังม่านฝน...ทนเฉยเฉย
เสยผมหมาด...ปาดน้ำตา..ช้าช้าเลย
ลาแล้วเอย...วันฝนพรำ..จำไปนาน
..........
นิยายฝนบทนี้...ไม่มีซึ้ง
กับคนซึ่งซึ้งผ่านม่านความฝัน
ฝนเวหาศ...ปราศรัก..จักผูกพัน
ก็แค่ฝัน...แค่คิดถึง...ซึ้งคนเดียว.
จากคุณ :
d-r
- [
5 ก.ค. 49 17:20:39
]