........บางครั้งเคยถามตัวเองว่า ตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร
เพื่อให้ได้สัมผัสกับสายรุ้งของวันใหม่กระนั้นหรือ
.........หากซุกตัวอยู่ในห้วงแห่งนิทรา.
........และหลับใหลไม่รับรู้สิ่งใดๆเลยจะดีไหม
.......เพื่อที่ว่าจะไม่ต้องเป็นภาระทางความรู้สึก
ของใครที่ได้พบเจอในแต่ละวัน
........ภาระทางสายตาของใครบางคนที่มองเรา
ว่าต่ำต้อย
........ภาระในความรู้สึกของใครบางคน
ที่มองเราไร้ค่า
........ภาระทางสังคมแห่งการบริโภค
ที่มองเรื่องการครอบครองทางวัตถุทรัพย์
เหนือค่ากว่าความงดงามแห่งจิตใจ
.......และอีกหลากหลายความรู้สึกนึกคิด
ของผู้คนในสังคม
........แต่ก็ไม่อาจหลับใหลในห้วงแห่งนิทรารมย์
ตลอดไปได้ นอกเสียจากว่า.
...วันเวลาแห่งลมหายใจห้วงสุดท้ายมาเยือน
.......คงต้องดำรงต่อไปในสังคมเช่นนี้อีกนานนับนาน
เพื่อให้ถูกตีค่าที่ต่ำต้อยและไร้ค่า
........แม้ว่าจะมีคุณค่าในตัวเอง.....
.......แต่ไม่อาจมีคุณค่าในสายตาของใครบางคน.
......การดำรงอยู่....ก็คงเพื่อรอให้กายจากวาง
ไปตามกาลเวลา
.........ฉันน้อยค่ายิ่ง
............เพราะฉันเป็นแค่เพียงธุลีละอองของ
จักรวาล....ผ่านมาแค่วูบไหว....
และจากไปอย่างเปลี่ยวเหงา
..........แม้ตัวฉันจะน่าสงสารที่สุด
.........แต่อาจยังมีคนที่น่าสงสารยิ่งกว่า
........นั่นคือผู้ที่คลั่งวัตถุทรัพย์เหนือจิตวิญญาณ
แห่งการเป็นมนุษย์
.........เพราะไม่รู้ตัวเองว่าจะจัดการทรัพย์ทั้งหมด
อย่างไรก่อนลมหายใจสุดท้ายจะมาเยือน
๒๐ มกราคม ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล
แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 49 12:35:14
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
6 ก.ค. 49 12:34:26
]
ตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร
