ผมเดินมาตามทางรกร้างอันมืดครึ้ม เส้นทางสายนี้น้อยคนนักที่จะมาเดิน ก่อนมาที่นี่ผมจินตนาการไว้แล้วถึงตลอดเส้นทางที่รกร้างและว่างเปล่าไร้ผู้คนที่จะก้าวเดิน และบรรยากาศอันเงียบสงบไร้ผู้คน คนส่วนใหญ่คงทนไม่ได้กับความเหงาอันกว้างใหญ่นี้ แต่สำหรับผม ผมพอใจกับมันมาก....

จน... ในที่สุดผมก็มาถึงมัน.....

ย่างก้าวแรกที่ผมเดินเข้าไป จากที่เคยคิดไว้ว่าที่แห่งนี้จะยังสงบเงียบเชียบมันกลับไม่เป็นเช่นนั้น 100%.... ย่างก้าวแรกที่ผมเข้าไปผมก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งทักขึ้นมาทันที... เอ้าเป็นไงนายพึ่งมาใหม่เรอะ... ผมหันไปมองเจ้าของเสียงแล้วผงกหัวรับอย่างไม่สนใจอะไรเท่าไหร่

ผมเดินต่อไปอีกพักใหญ่ เสาะหาที่ที่เหมาะสมสำหรับตัวเอง ผมได้ยินเสียงสองเสียงคุยกัน เอ้านายมาที่นี่ทำไม อ๋อ อกหักเหรอไม่เป็นไร แบบนายมีที่นี่เยอะแยะ อ้อ ฉันนะเหรอ ฉันก็แค่ไม่สบายเท่านั้นเอง.... แล้วสองเสียงนั้นก็ถามมาทางผม แล้วนายละทำไมถึงตัดสินใจมาที่นี่....


“เบื่อ” ผมตอบไปแค่นั้นแล้ว ก็เดินต่อไป...

สายตามองซ้ายมองขวาหาที่ที่เหมาะสมตลอดทางผมได้ยินเสียงมากมายบางเสียงก็เสียงร้องไห้เสียใจ บางเสียงเป็นเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

ผมเดินมาได้ซักพักผมก็ต้องหยุดด้วยความฉงนในใจเล็กน้อย ผมเห็นคนที่ผมรู้จัก ถึงแม้จะจากทีวีเท่านั้น......

ผมอดสงสัยไม่ได้ ผมถามคนคนนั้น ด้วยคำถามที่ผมพึ่งจะถูกถามมา เธอตอบผมทั้งน้ำตาว่า เธอไม่เหลืออะไรในชีวิตแล้ว ถูกข่มขืน ถูกแบล๊คเมล์ ในท้องของเธอก็มีเด็กในท้องที่ไม่อาจระบุตัวพ่อได้อีก

ผมโบกมือทักทายกับเด็กคนนั้นเล็กน้อยแล้วเดินจากไป ตลอดทางผมยังเจอกับคนที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเจอ
บางคนผมก็อดไม่ได้ที่จะไต่ถามด้วยความสงสัย หาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้บ้างละ เรียนไม่จบบ้างละ อกหักรักคุดบ้างละ
แต่ก็ไม่มีใครซักคนที่เหมือนผม


ผมก็แค่กำลัง “เบื่อ”


ในที่สุดผมก็เจอกับที่ที่ผมถูกใจ ผมตัดสินใจเดินตรงไปยังที่แห่งนั้น... ระหว่างทางผมได้ยินเสียงเรียกจากที่ใดก็ไม่รู้ แต่เสียงนี้เหมือนจะเจาะจงมาที่ผม

“เจ้าหนุ่มคิดดีแล้วเหรอ จากนี้ไปเจ้าจะไม่สามารถถอยหลังกลับได้อีกแล้วนะ”


ผมไม่พูดอะไรตอบ แค่เพียงพยักหน้า เสียงนั้นเงียบหายไป กลายเป็นเสียงคนอื้ออึงขึ้นมาแทน เสียงเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นเสียงแสดงความดีใจกับผม ต้อนรับผมเข้าสู่กลุ่มของพวกเค้า

ผมหันหลังกลับไปมองพบเหล่าพวกเค้ากลุ่มใหญ่ยืนรอบๆ ต้นไม้ต้นที่ผมเลือก ผมส่งยิ้มให้พวกเค้าแล้วหันกลับมาเอาเชือกที่เตรียมไว้ผูกคอหลับตาก่อนจะกระโดดลงมาจากกิ่งไม้ทันที....


ก่อนที่สติสุดท้ายจะขาดลง... และผมจะได้หลุดพ้นจากความเบื่อที่ยาวนานนี้เสียที......


.......

....
..
.




แรงบันดาลใจจาก เรื่องป่าฆ่าตัวตายที่ใครซักคนเล่าให้ฟัง......