7 วันที่ศรีสะเกษ 49

ตี 5.15 น. ฉันตื่นนอนเตรียมตัวเดินทางไปศีรษะอโศกเพื่อร่วมงานปลุกเสกพระแท้ ๆ ของพุทธ  รถออกเวลา 6.20 น.  นั่งรถมาหลับเยอะมาก ๆ จนรู้สึกว่า  ตาเริ่มบวมแล้ว  มาถึงบ่าย 2 ครึ่ง  มีปัญหาว่า  ฉันลืมพื้นบ้านกับหลังคา (ผ้าใบไว้ปูพื้นกับผ้าใบไว้กันแดดกันฝน)  โทรเช็คแล้ว  ลืมไว้ที่ห้องครัวที่บริษัท  ตายละหว่า…!  ทำไมเราขี้ลืมขนาดนี้นะ  เฮ้อ… ก็เลยต้องไปนอนเต้นท์กับน้องจ๋า  เต้นท์น้องเขาไม่มีหน้าต่าง  มีแต่ประตูด้านหน้าทางเข้าทางเดียว  ไปเดินซื้อของที่ร้านน้ำใจ  พี่ขวัญใจดีจะซื้อผ้าใบให้เราใช้ปูพื้นกับกางเป็นหลังคา  กลัวเราจะร้อน  ถ้านอนในเต้นท์นั้น  แต่ฉันไม่เอาหรอก  เพราะมีอยู่แล้ว  ผืนหนึ่งตั้งหลายบาท  ถ้าลืมก็ต้องทนร้อนนอนเต้นท์แล้วล่ะ  

อาบน้ำเสร็จ  ไปดูหนังเรื่องอะไรจำไม่ได้  ชื่อยาว  เป็นหนังเกาหลี  เป็นเรื่องของครอบครัวหนึ่งมีลูกชาย 2 คน  คนพี่ชื่อฮันบิน  คนน้องชื่อฮานี  พี่ชายป่วยเป็นเนื้องอกในสมอง  ตอนแรกน้องชายจะดื้อ  ซ่ามาก  เกเร  และไม่เข้าใจว่าพี่ชายป่วย  ตอนหลังถึงสำนึกได้  การป่วยเป็นเนื้องอกในสมองจะมีอาการตาพร่า  อาเจียน  มีไข้สูง  ติดเชื้อง่ายมาก  ฮานีพยายามทำตามความคิดเด็ก ๆ ที่อยากช่วยพี่ชาย  อยากช่วยเพื่อนพี่ชายที่ป่วยเป็นโรคเดียวกัน  ร้องไห้ตั้งแต่ต้นเรื่องเลย  เศร้าอ่ะ  แง ๆ  เฮ้อ…ดูแล้วก็มาคิดถึงเรื่องจริง  คนเราไม่มีใครที่จะไม่ตาย  รีบทำดีให้กันดีกว่า  ก่อนหมดเวลาทำสิ่งดีดี ให้กัน  

ก่อนหน้านี้  น้องอ้อย  เป็นศิษย์เก่าสัมมาสิกขาฯ ถูกรถตุ๊ก ๆ ชนเสียชีวิต  ขณะเดินข้ามถนนตอนไปร่วมชุมนุมขับไล่ทักษิณ  เมื่อ 2 วันก่อนนี้เอง  สมณะร่มบุญเดินเท้าเพื่อ  เดินทางมาร่วมงานที่ศีรษะอโศกเกิดอุบัติเหตุถูกรถทัวร์ชนมรณะภาพคาที่  ที่ อ. สังขะ  ตอนตี 4  ส่วนท่านสมณะมุทุกันโตที่ออกเดินมาด้วยกันบาดเจ็บสาหัส  พวกเราก็คุยกันไปต่าง ๆ ว่าถนนแถวนั้นแคบ  ไฟทางก็ไม่มี  รถทัวร์วิ่งแซงรถ 10 ล้อ  คงมองไม่เห็น  ก็วิเคราะห์กันไป  ความตายอยู่ใกล้ตัวเราเหลือเกิน  มันคลืบคลานเข้ามาแล้ว  ทำดีให้กับชีวิตพอหรือยัง  ชีวิตต้องการอะไรอีก  คงต้องถามตัวเองต่อไป  เพื่อให้เกิดความสำนึกมากขึ้น

24-4-49
ตี 5.45 น.  ตื่นแล้วไปทำธุรกิจส่วนตัว  กลับมาตรวจงานนิดหน่อย  6.30 น.  ไปประชุม  เพราะปีนี้ส่วนกลางขอความร่วมมือบริษัทเราให้มาช่วยงานยดอาหารเข้าแถวศาลา  ช่วยจัดอาหาร  แยกอาหารบิณฑบาต อากาศวันนี้ครึ้มมาก ๆ จัดอาหารเสร็จก็ทานข้าว  ยังทานไม่เสร็จฝนก็ตก  ตรงที่เรานั่งทานต้นไม้หนาแน่นกว่าฝนจะตกจนเปียกก็ช้ากว่าที่อื่น  ฝนตกหนักและนานมาก  มีตะขาบตัวยาวหลงทางมา  แต่อยู่ในที่แห่งนี้  มันปลอดภัย  แค่ถูกไล่ไปในที่ ๆ มันควรอยู่เท่านั้น  ไม่มีใครทำร้ายมัน  แม้ว่ามันอาจป้องกันตัวด้วยความไม่รู้  ด้วยความตกใจ  ทำร้ายใครไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น  

การยกอาหารค่อยข้างลำบาก  เพราะฝนตกหนัก  คนก็ต้องนั่งในศาลาอย่างแออัด  เพราะต้องแบ่ง ๆ กัน เราต้องเดินตากฝนยกอาหาร  คนขนอาหารหลายคนเปียกโชกเลย  แต่ทุกคนก็ช่วยกันทำงานดี  โดยเฉพาะฝ่ายล้างภาชนะที่เดาว่า ต้องล้างกันท่ามกลางสายฝนแน่เลย   เสร็จงานก็กลับไปดูบ้าน(เต้นท์)  ปรากฏว่าน้ำเจิ่งเลย  ก็ต้องขุดร่องน้ำให้น้ำระบายออกไป  เพราะเต้นท์เรามันอยู่ที่ต่ำ  ย้ายเต้นท์ให้อยู่สูงขึ้นหน่อย  เนื่องจากเต้นท์ใกล้เคียงได้ย้ายไปที่อื่น  เราเลยขยับขยายที่ได้  ตอนแรกค่อนข้างแออัดมากเลย  เมื่อคืนนึกว่าจะร้อน  แต่ก็โอเคนะ  หลับสบาย….

ภาคบ่าย  รายการกู้ตนพ้นกิเลส

ของฝาก   -ช้าต่อความชั่ว    ไวต่อความดี
               -การอยากได้อริยะทรัพย์ต้องทำเอง  เหมือนกินข้าวให้อิ่มต้องกินเอง

ภาคค่ำ  รายการดอกไม้และก้อนอิฐ  ตอนร่วมชุมนุม
คุณปลูกขวัญ ดูแลการจัดอาหาร  ตอนอยู่สนามหลวง  แพ็คอาหารเป็นถุง  แพ็ควันละพันถุง  มีการจัดโรงบุญด้วย  การทำงานรู้สึกเครียดมาก เพราะต้องคอยระวัง  รอบคอบ  กลัวคนหวังร้ายจะเอาสารพิษมาใส่ในอาหารก็ได้  แบ่งงานเป็นทีมผลไม้  น้ำ  ฝ่ายสุขา  ฝ่ายขยะ    จะมีปัญหาคือมีพวกเจ้าถิ่นที่อยู่สนามหลวงมาก่อกวน  มีคนนำอาหารมาบริจาคเยอะมาก  ผลไม้ที่เป็นราชินีคือ  แตงโมไร้สารพิษ  1 ตัน หมดใน 1 วัน

คุณฟ่องฟ้า  ทำหน้าที่แจกหนังสือ  (ตอนนี้แมงเม่าบินว่อนเลย)  ไปแจกที่วันมหาธาตุ  บางคนก็ไม่มองหน้า  บางคนก็ยกมือชู 2 นิ้ว  เจอแม่ค้าด่าว่าขายของไม่ออก  ก็พยายามพูดดี ๆ กับเขา  สุภาพมาก ๆ อย่างที่ไม่เคยพูดมาก่อน  มีความรู้สึกว่า  อยากจะให้  อยากให้เขาได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง  ไม่รู้สึกกลัวเลย  มีคนขู่ว่า อย่าไปแถวสะพานเหล็กนะ  เดี๋ยวตายหรอก  อันธพาลเยอะ  ไปเจอวินมอร์เตอร์ไซด์  คิดว่าเป็นพวกทักษิณ  แต่ก็พูดดี ๆ กับเขา  เขาก็รับไปแถมแนะนำว่า  ตรงไหนคนเยอะ    ตอนไปแจกที่หัวลำโพง  คนที่กำลังจะกลับต่างจังหวัด  อยู่ ๆ มีพนักงานคนหนึ่งมาบอกว่า  มาแจกอะไร  ขออนุญาตหรือยัง  ก็ตอบไปว่า  ขอแล้ว(ตอบในใจว่า  ขออนุญาตประชาชน)  แต่เขาก็บอกในนี้แจกไม่ได้เลยออกไปแจกข้างนอก  ไปเจอแท็กซี่  ตอนแรกเขาทำหน้าตึง ๆ   แต่ก็พยายามพูดดี ๆ  เขาก็เลยรับหนังสือไป  รู้สึกดีใจมาก  รู้สึกว่าไม่ได้ทำอะไรใหญ่โต  แค่นี้ก็ได้ช่วยชาติเล็ก ๆ น้อย ๆ  ไปแจกตำรวจ  โดนว่า  ทำให้พวกเขาลำบาก  มีคนขู่อีกว่า  ใส่ชุดอโศกไม่กลัวเจอพวกทักษิณเหรอ  เอาตายนะ  แต่ก็พูดดี ๆ กับเขา  เขาก็รับหนังสือไปด้วยดี

คุณพลังใจ  เล่าว่า  ตอนแรกไปแจกซีดี(เข้าใจว่า  เป็นซีดีความล่มสลายของประเทศอาเจนติน่า)  แจกหนังสือ  คิดหาวิธีจะทำอย่างไรให้แจกหนังสือ  แผ่นพับให้หมด  แจกทั้งคืนเลย  ตอนแรกคนที่มารับแจกก็รับไปเฉย ๆ แต่พอบ่อย ๆ  คนรับแจกก็ไหว้ก่อนเลย  ไปแจกนอกสถานที่ทั้งหมด 9 แห่ง  คือ  วัดมหาธาตุ  สยามพาราก้อน  เยาวราช  จุฬาฯ  หัวลำโพง  สยามสแควร์  มาบุญครอง  สำนักงานตำรวจแห่งชาติ  เจอคนด่าก็ยอม  ทำใจอย่างเดียว  สิ่งที่แจกง่ายที่สุดคือ  ผ้าโผกหัว  เจอคนชอบสนับสนุนก็มี  

จ่าหลักบุญ  อยู่ฝ่าย รปภ.  มีทั้งหมด 40 คน  ต้องทำใจ  ตั้งสติ  รู้สึกว่า  ต้องรับผิดชอบ  ต้องดูแล  มีคนคอยสังเกตให้ไปดูกระเป๋าที่วางทิ้งไว้นาน ๆ  มีข่าวตลอดว่า  จะมีตำรวจมาสลายการชุมนุม  มีคนจะมาจับลุงจำลอง  มีข่าวว่าจะมีแก๊งมอร์เตอร์ไซด์จะมาก่อกวน  ต้องคิดหาทางป้องกันไว้ก่อน  โดยการสร้างสิ่งกีดขวาง  โดยเอาลวดมาขึงอ๊อกติดกับรั้วกั้น

ตอนที่กดดัน  คือ  ตำรวจประกาศจะเปิดเส้นทางจราจร  โดยขอแผงกั้นออกไป  แล้วก็เปิดให้รถเลี้ยวเข้ามา   แต่รถไปไม่ได้  รถก็มาติด  ตำรวจจึงต้องมาทำหน้าที่จราจรเหมือนเดิม  รู้สึกว่าเครียด  เหนื่อย  แต่ก็ไม่ลำบากอะไรมากมาย  มีกำลังใจจากพ่อท่าน สมณะ ญาติธรรม  ที่ลำบากที่สุดคือเรื่องห้องน้ำ  ได้อาบน้ำ 3 ขันในห้องส้วม กทม.

ของฝาก  -  การที่จะทำให้คนชั่วได้ชัยชนะคือ  การที่คนดีนิ่งดูดาย  

คุณจงจน  แรก ๆ รู้สึกกลัว  แต่ก็มาคิดว่า  พ่อแม่ไม่มี  ลูกเต้าไม่มี  ไม่ต้องห่วงอะไร  แต่พอเห็นพ่อท่านเดินนำ  ก็ใจชื้น  อยากให้ประชาชนได้รับรู้ข้อมูล  เลยไปช่วยแจกหนังสือ  ตอนแรกแจกคนที่มาชุมนุมก่อน  จึงออกไปแจกที่ต่าง ๆ  ที่สยามพาราก้อนตรงรถไฟฟ้าแจกดีมาก  ตอนไปแจก  ไปเจอพวกพ่อค้า  พูดว่าไม่ให้แจก   ออกไป  ถูกจับคอเหวี่ยงออกไป  แต่ไม่ถึงกับล้ม  แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร  เพราะใจมันมุ่งแต่จะกระจายข้อมูลให้เร็วที่สุดมากที่สุด

การทำโรงบุญที่สนามหลวง  มีการตอบรับดีมาก  ได้รับคำชมเยอะ  พอมาที่ทำเนียบ  ได้รับความร่วมมือในการทิ้งขยะ  แยกขยะดีมาก  ผู้ให้จะไหว้ผู้รับ  พอวันต่อมา  ผู้รับรีบไหว้รอเลย  ตอนแรกใช้ถ้วยโฟม  ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นจานก็ได้รับความร่วมมือ  มีคนเก็บจานมาให้  เจอพวกวินมอร์เตอร์ไซด์  หลังจากลงจากรถกองทัพธรรมเพื่อกลับบ้านเพียงคนเดียว  พวกผู้ชายกรูเข้ามาล้อม 6-7 คน  ถามว่าไปไล่ทักษิณทำไม  ถ้าไม่เอาทักษิณจะเอาใคร  ก็ยิ้มอย่างเดียว  มีคนมาถามถึง 12-13 คน  คนชอบก็มี  พอไปถึงบ้านคนที่บ้านไม่พูดด้วย  เจอคนด่า  แต่ก็ต้องทำใจ  คิดว่าช่างเขาเถอะ

คุณกลางนา  อยู่วังสวนฟ้า  ถูกเผา  ตอนแรกไม่เห็นด้วยกับการชุมนุม  แต่พอฟังข้อมูลแล้วก็ควรจะไปร่วม  แต่ก็อยู่เฝ้าวังสวนฟ้า  เวลาเที่ยงกว่า ๆ มีคนมาเผา  รีบบอกทุกคนให้ช่วยกันดับไฟ  ไม่ให้เข้าหมู่บ้านจนดับสำเร็จ  ทำแนวกันไฟ 6 เมตร  ถ้าไฟไหม้หมู่บ้าน  จะเสียหายเป็น 100 กว่าไร่

คุณตรงเตือน  คุณดาวเพ็ญนั่งรถไฟกำลังเม้าท์เรื่องทักษิณอย่างเมามัน  อยู่ ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า  เมื่อไหร่จะถึงอุบลซะที  อยากเขี่ยอีนี่….  ตอนไปตลาดซื้อของ  เจอแม่ค้าตะโกนว่า  เอาไข่เน่าไปปาพวกกองทัพทธรรม  คุณดินดอนไปเข้าห้องน้ำที่วัดเบญถูกล็อคประตู  คนดูแลห้องน้ำนึกว่า  ไปกันหมดแล้ว  ก่อนจะไขให้ก็โดนด่าก่อน    ทุกพุทธสถานคนใส่บาตรพระน้อยลง  ยกเว้นพุทธสถานทางใต้

สมณะสัจจะเปโม  อยู่ทักษิณอโศก  จ. ตรัง  ตอนไปบิณฑบาต  เจอแต่ชาวบ้านถาม  รับหนังสือแจกดีมาก  ชาวบ้านมาขอร้องให้เปลี่ยนชื่อพุทธสถานใหม่

ของฝาก  -โลกนี้ไม่มีคำว่าล้มเหลวมีแต่บทเรียน  โทมัสเอวา เอดิสัน

ตอนนี้แมงเม่าหายไปหมดแล้ว  คิดอยู่ในใจว่าสงสัยปีกมันคงหลุดหมด  พอคนลุกขึ้นจากศาลา  ปีกแมงเม่าเกลื่อนพื้นเลย  แมงเม่าที่ไม่มีปีกเดินไปมาเหมือนกำลังหาปีกของมันอยู่หรือเปล่านะ  บางตัวก็นอนหงายท้อง  ขาดิ้นกระแด่ว ๆ พยายามจะลุกขึ้นด้วยตัวมันเองอย่างไม่ยอมแพ้  จนกว่าจะตายจากโลกนี้ไป

==========

สวัสดีค่า.....สบายดีกันหรือเปล่าคะ  บ้านเมืองไม่สงบสุขซักที   และมองเห็นเป็น 2 ฝ่ายอย่างชัดเจนจริง ๆ  พวกไม่ออกก็ทู่ซี้อยู่ต่อไป  ไม่มีสปีริดเหมือนประเทศเพื่อนบ้านเราเลย  น่าปวดหมองแฮะ ^ _ ^

แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 00:54:42