นิทานดอยนรก (2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4489797/W4489797.html

นิทานดอยนรก (3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4493989/W4493989.html

นิทานดอยนรก (4) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4496511/W4496511.html

นิทานดอยนรก (5) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4501244/W4501244.html

นิทานดอยนรก (6) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4506567/W4506567.html

นิทานดอยนรก (7) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4510453/W4510453.html
----------------------------------------------------------
- ตอน ลางบอกเหตุ
----------------------------------------------------------
ก่อนเริ่ม -- ขออนุญาตเปลี่ยนสุพัด เป็น สุพัต ตามที่คุณคมลิขิตได้เสนอไว้ ขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
----------------------------------------------------------
จะกล่าวถึง เด็กทั้งสาม ยามวัยเด็ก
ยังเล็กเล็ก เล่นกัน สนิทสนม
เด็กแถวนั้น ใกล้ชิด ติดเกลียวกลม
ต่างนิยม ดมก้น ลูกคนรวย

ลูกชาวบ้าน ไม่คร้านตาม ทั้งสามหน่อ
คนสอพลอ มากกว่า คนใจสวย
สมัยนั้น ใคrรวย กระชุ่มกระชวย
มีแต่คน รักด้วย ไม่ตรวยตรม

เจ้าสุพัต ขี้เล่น เป็นประจำ
ธฤติ เคร่งคร่ำ หน้าขรึมขรม
วันหนึ่ง เจ้าสุพัต ขัดอารมณ์
เหมือนเทพพรหม ดลบันดาล เหตุการณ์มา

เฮ้ยวันนี้ กรูอยาก เล่นต่อสู้
ใครจะอยู่ ข้างกรู อยู่เถิดหวา
ธฤติ มึJต้องเล่น กับกรูนา
ก็เพราะว่า หาใคร ไม่เท่ามึJ

ถ้าชนะ มึJแพ้ ชัดแก่จิต
กรูพิชิต ปลิดมึJได้ เป็นที่หนึ่ง
เด็กทั้งบาง มิค้างคา ยังตราตรึง
ว่าใครนี้ ที่พึ่ง ของพวกมัน

ยิ้มแย้มว่า เฮ้ยสุพัต กัดเหมือนหมา
คนใจดำ ทำบ้าบ้า ช่างน่าขัน
แค่น้อยนิด ยังคิด อิจฉากัน
อย่าดื้อรั้น จงสุด หยุดเสียที

ธฤติ ตัวมึJ และตัวกรู
มึJก็รู้ รู้ดี ลูกเศรษฐี
มึJสั่งให้ ตีกัน มันก็ตี
เงินช่างมี อานุภาพ กำราบใจ

ธฤติ หน้ามืด ตามัว
มิรู้ ดีชั่ว หากลัวไม่
เฮ้ยสุพัต จงเร่ง เร็วไว
มาช่วง ชิงชัย ให้รู้กัน

ยิ้มแย้ม ห้ามเจ้า ธฤติ
เย็นหน่อยสิ เพื่อนกัน อย่าหุนหัน
เจ้าสุพัด บุ่มบ่าม ห้ามไม่ทัน
เรียกพวกเข้า ห้ำหั่น ตะบันตี

ธฤติ เรียกพวก เข้าจวกใส่
เด็กเด็กฟัด กัดกันใหญ่ ไม่ถอยหนี
เจ้ายิ้มแย้ม หลบไป ในทันที
รีบไปยัง กุฏี ของหลวงตา

แล้วเล่าเรื่อง ให้ฟัง ทั่วทั้งสิ้น
พอหลวงตา ได้ยิน ก็โทสา
ถือไม้เรียว เลี้ยวออก นอกวัดวา
เห็นเด็กบ้า ตะโกนด่า ให้สาใจ

แล้วเที่ยวเอา ไม้เรียว เที่ยวตีเด็ก
เจ้าพวกเด็ก เล็กเล็ก หนีกันใหญ่
ช่างบังเอิญ ท่านดุสิต มาแต่ไกล
เพราะมีคน นิมนต์ให้ ไปกล่าวธรรม

ฤาษีเดิน เผอิญผ่าน เห็นเหตุการณ์
จึงบอกท่าน สมภาร ให้ท่านขำ
เหตุที่เป็น เช่นนี้ เพราะมีกรรม
เทพเธอนำ คำบอก ออกเป็นการณ์

เด็กยังไร้ เดียงสา จิตตาอ่อน
มาเจอพร ร้อนใจ เหมือนไฟผลาญ
อันรูปนี้ ขอตัว ไปกลั้วฌาณ
จึงขอลา สมภาร ท่านจำเริญ

จริงจริงแล้ว เทพนิมนต์ ดลฤาษี
ให้เห็นลาง ข้างหน้านี้ แต่เนิ่นเนิ่น
ช่างเสกสรร ปั้นเรื่อง ประเทืองเพลิน
รู้อย่างนั้น ท่านก็เดิน กลับไพรวัน

(โปรดติดตามในตอนต่อไปจ้ะ)
------------------------------------------------------
ปล. ตอบท่านทิวลิป -- ตอนที่อ่านคอมเม้นคุณท่าน ผมก็เลยลองลิสต์ดูว่าจริง ๆ แล้วนิทานมันกี่บทกันแน่นะ เพราะตอนแรกท้อไปแล้วอย่าว่าแต่งจบเรื่องเลย ไม่คิดว่าจะแต่งจบบทเลยด้วยซ้ำ (เรื่องนี้จริง ๆ เริ่มเขียนเมื่อ 29/3 หยุดยาวไปครั้งนึงก่อนจะนำมาลงในพันทิบ) พอดีพวกคุณ ๆ ท่าน ๆ ช่วยดันเลยมาได้ขนาดนี้ บทแรกผมลองรวมดูได้ 11 หน้า A4 ครับ

ถ้าจะว่ากันตามจริงผมลองเขียนคร่าว ๆ ดูมันได้ 14 บท ลองเทียบกับขุนช้างขุนแผนแล้วความยาวประมาณ หนึ่งในสี่ หรือ หนึ่งในหกของเรื่องพระอภัยมณีครับ แต่จะให้จบจริงคงต้องแต่ง ๆ อ่าน ๆ กันเป็นปี แต่คงไม่เกินสอง เราก็แต่ง ๆ อ่าน ๆ อย่างนี้จนกว่าจะหมดแรงกันไปข้างก็แล้วกันนะครับ

ถ้าคุณทิวลิปเต้นเชียร์จนจบ ตอนนี้ลองเอาหกสิบหักลบท่านก็อายุ ......... หึๆๆ

ขอบคุณคุณนัตตี้ที่อุตส่าห์ตามอ่านจนทันครับ อยากอ่านนิทานของคุณนัตตี้ด้วย ผมชอบนิทานกลอนมากครับ

ขอบคุณคุณคมลิขิต ขอลิขสิทธิ์นำข้อเสนอท่านใช้เลยละกันครับ พอดีผมทำการบ้านมาน้อยด้วย แหะ ๆ

ขอบคุณท่านสีน้ำฟ้าและท่านเซ่อสำหรับคอมเม้นครับ ตัวผมเล่นเป็นอะไรนั้น จบบทคงจะเดาออกหมดแล้วแหละ เพราะเนื้อเรื่องมันก็จะอยู่ในบทที่หนึ่งทั้งหมดนั่นแหละ แบบขุนช้างขุนแผน เอาบทที่หนึ่งนำเรื่อง

ตอบคุณสัมผัสรัก -- ดอยนรกมาบทที่สอง ตอนนี้ผมเองก็รีบ ๆ ดันให้จบบทที่หนึ่งอยู่เหมือนกันก็นับไปถึงครั้งที่สิบสองครับ แต่จบบทแรกคงให้เวลาผู้อ่านพักเหนื่อย ( ตัวผู้แต่งเองก็จะพักด้วย )

และสุดท้ายต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่แวะมาด้วยครับ

อย่าลืมขอตอนใหม่กันมานะครับ :)

แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 15:26:25