ความคิดเห็นที่ 8
"...แต่ทำไมไม่ย้อนกลับมาคิดบ้างล่ะว่าทำไมทั้งๆที่เขาไม่รักยังบ้ารักเขาอยู่ได้ เพราะความรักมันไม่ใช่เรื่องของเหตุผลไงล่ะรุจน์ ก็เลยไม่มีใคร คิดที่จะรักคนอื่นในแบบที่อยากจะถูกรักบ้าง ทุกคนคิดถึงแต่ตัวเองกันทั้งนั้น"
พูดถูกนะ เพราะรัก คือ รัก เพราะ รัก ไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของคำว่า "เหตุ" และ "ผล" เพียงแต่ถ้าเรารักด้วยหัวใจรักจริงๆ ไม่ใช่ ความต้องการ ความอยากเอาชนะ หรือความอยากครอบครอง รักนั้นก็คือรักที่แท้
ชอบเรื่องนี้ค่ะ เขียนได้บรรยากาศสมจริง บทพูดและความคิดของตัวละคร กระชับ ได้ใจความ และถ่ายทอดมุมมองออกมาได้ทั้งสามมุม
ขอชมว่าเขียนประโยคปิดท้ายเรื่องได้ดีอีกแล้วค่ะ สรุปและแทรกความคิดของตัวเองได้จังหวะพอดี
ตรงประโยคที่ว่า
" ท้องฟ้าในตอนนี้สว่างแล้ว สว่างสดใสแม้นจะมีไอชื้นของเม็ดฝนอยู่บ้างก็ตามที"
อันนี้เป็นวิธีเขียนแบบไทยๆ ที่เห็นบ่อยๆ ก็ได้อารมณ์อยู่นะคะ แต่เท่าที่เคยอ่านนิยายญี่ปุ่นมานี่ เขาจะไม่ค่อยใช้สภาพรอบตัวซึ่งเป็นสัญลักษณ์ แล้วบอกออกมาให้รู้ตรงๆ และแยกตัวออกจากเนื้อเรื่องหลักแบบนี้น่ะค่ะ จะใช้วิธีการสอดแทรกเข้าไปในเนื้อเรื่องเลย คนอ่านอาจจะต้องสังเกตและใช้อารมณ์ร่วมนิดหนึ่ง อย่างเช่น บอกว่า รุจน์เดินออกมาแล้วเจอท้องฟ้าสว่างมีกลิ่นไอฝน ต่างจากเมื่อสักครู่ที่มีฝนตกหนัก แล้วชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นมองฟ้าแล้วยิ้มเบาๆ
คิดว่าน่าจะเป็นวิธีการแฝงสัญลักษณ์แบบไม่จงใจ และให้อารมณ์อีกแบบหนึ่งด้วยค่ะ
(อีกนิดเดียว ปิ่มว่าจะขาดใจนะคะ แล้วคำว่า ยังไงยังงั้น เป็นภาษาพูด ที่ถ้าไม่ใช่บทพูดแล้วน่าจะใช้ "อย่างไรอย่างนั้น" มากกว่าไหมคะ)
จากคุณ :
sovo
- [
12 ก.ค. 49 17:39:32
A:125.207.242.129 X: TicketID:004049
]
|
|
|
