เธอไม่เคยบ่นเวลาฉันขี้เกียจทำงานบ้าน
เธอเคยทำร้ายร่างกายฉัน  1  ครั้ง  ฉันยอมรับฉันผิดจริง  ๆ  เธอน่าจะตีฉันมากกว่า  1  ครั้งด้วยซ้ำไป
เธอไม่เคยพูดคำหวานใด  ๆ ให้ฉันได้ยิน
เธอทำกับข้าวให้กินทุกวันและกับข้าวของเธอทำให้ฉันไม่อยากกินข้าวขอกบ้าน(ถ้าไม่จำเป็น)
เธอมักปลอบฉันเวลาฉันเศร้า  เธอเป็นคนแรกที่ถามฉันว่าฉันเป็นอะไรไปไม่เหมือนฉันคนเดิม
เธอไม่บังคับให้ฉันเรียนมนสายที่ฉันไม่ถนัด
เธอชอบให้ฉันเป็นคนดีของเธอตลอดไป
เธอสอนให้ฉันเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์
ไม่ว่าดึกแค่ไหน  ถ้าฉันยังไม่เข้าบ้านเธอจะคอยฉันเสมอ  ๆ
เธอไม่เคยกอดฉัน  แต่ฉันรู้สึกได้รับความเย็นสบายทุกครั้ง
เธอไม่เคยพูดจาไม่ดีกับฉัน  เธอพูดเพราะมาก  ๆ
เธอทำงานฝีมือเก่งที่สุดเลย  
เธอไม่เคยบอกว่าเหนื่อยเวลาที่ทำเพื่อนฉัน
เธอสอนให้ฉันรู้จักค่าของเงิน
วันหยุดเสาร์-อาทิตย์  เธอจะอยู่กับฉันเสมอ  เธอไม่ชอบไปเที่ยวที่ไหนไกล  ๆ  
.

.

ฉันไม่เคยแคร์ความรู้สึกเธอเลย  ปล่อยให้เธอทำงานส่งฉันเรียนฝ่าเดียว
ฉันไม่เคยกราบเท้าเธอ  ไม่เคยไหว้เธอสวย  ๆ  
ฉันไม่เคยพูดจาดี  ๆ  กับเธอเลย  ฉันไม่เคยช่วยทำอะไรให้เธอสบายใจเลย
ฉันชอบให้เธอทำตามใจฉันฝ่ายเดียวโดยไม่คิดว่าเธอจะทำให้ไม่ได้
ฉันชอบพูดเรื่องเธอในแง่ที่ไม่ดี
ฉันไม่สนใจสิ่งที่เธอสอนฉัน
.

.

ตอนนี้ไม่มีเธอแล้ว  ฉันเหงา  อ้างว้าง  ว้าเหว่  ซึม  เศร้า  
แค่คิดถึง  และร้องไห้  ทำได้เท่านี้  ทั้ง  ๆ  ที่ควรทำมากกว่านี้
.
.

ฉันทำเรื่องเสื่อมเสียหลายครั้งเธอไม่เคยเก็บเอามาด่าฉัน  เธอไม่พูดเรื่องที่ฉันทำผิด  เธอให้ฉันเรียนรู้ด้วยตัวเอง
.

.

และตอนนี้ฉันได้เรียนรู้ว่าเมื่อไม่มีเธอนั้นฉัน’ฉันเสียใจ’มากขนาดไหน  จะทำเรื่องดี  ๆ  หลังจากที่เธอจากไปแล้ว  เธอจะคอยมองดูฉันอยู่  ฉันรู้
 


..จากใจลูกคนกลาง..ถึงคุณแม่


...



แค่ได้คิดถึง  
YARINDA


ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล
เหตุและผลมากมายไม่เคยสำคัญ
เท่ากับความรู้สึกที่ใจของฉันนั้นเก็บให้เธอ

แต่ละครั้งที่เราผ่านมาพบกัน
อาจบังเอิญได้ยินข่าวคราวของเธอ
นั่นคือความรู้สึกที่ดีที่ฉันคอยอยู่เสมอ

ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ

หยิบเอาภาพที่เรากอดคอด้วยกัน
ได้แต่ยิ้มกับมันด้วยความชื่นใจ
และก็ยังเสียดายกับการสูญเสียเธออยู่เรื่อยมา

ได้ยินเสียงบทเพลงที่เธอชอบฟัง
และทุกครั้งก็ยังแอบมีน้ำตา
ยิ่งเวลารู้สึกไม่มีไม่เหลือใครอยู่ตรงนี้

ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
และจะคิดถึงเธอตลอดไป