ใฝ่ฝันและสัตยาเป็นเพื่อนรักกัน
ใฝ่ฝัน เป็นหญิงสาวที่เปี่ยมล้นไปด้วยความฝันและจินตนาการ
ในสมองของเธอมีแรงบันดาลใจนับร้อยนับพันที่จะสรรค์สร้าง
สิ่งต่างๆ จินตนาการของเธอล้ำเลิศกว่าคนธรรมดาทั่วไป โลกนี้
ในสายตาของเธอทุกอย่างช่างสวยงามและราบรื่นหากเธอคิดที่
จะทำอะไร แต่สุดท้าย เธอก็ไม่เคยลงมือทำให้มันเป็นชิ้นเป็นอัน
เลยสักอย่างเดียว...
ตรงกันข้ามกันกับ สัตยา ที่ชื่อก็ช่างสมกับตัว เขาเป็นผู้ชายที่มอง
ทุกอย่างด้วยตรรกะและความเป็นจริงเสมอ โลกของเขามีเพียงแค่
ถูกหรือผิด ทำได้กับทำไม่ได้ และเป็นความจริงกับไม่เป็นความจริง
เท่านั้น เขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยวิชาความรู้และหลักการต่างๆ ที่ได้ร่ำเรียนมา
มองโลกผ่านสายตาของตัวเองและเอาไปตีความกับตรรกะที่มีอยู่
ก่อนจะประเมินค่าว่าสิ่งนั้น มี ความน่าจะเป็น ที่จะทำได้หรือทำไม่ได้...
สัตยามองใฝ่ฝันว่าเป็นคนชอบสร้างวิมานในอากาศ เพราะได้แต่นั่ง
ฝันหวานโดยไม่ลงมือทำ แต่เธอก็มีข้อดีตรงที่เป็นคนมีจินตนาการ
และใฝ่ฝันมองสัตยาว่า เป็นคนรอบคอบ ตัดสินใจอะไรได้อย่าง
แม่นยำ ทำอะไรก็ช่างดูสมบูรณ์แบบไปหมดเกือบทุกอย่าง
เสียอย่างเดียว... เขาไม่มี แรงบันดาลใจ
แม้ว่าจะมองกันและกันแบบนั้น แต่คนทั้งคู่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน และต่าง
ก็ใช้ชีวิตไปตามแนวทางของตัวเองไปเรื่อยๆ โดยไม่ก้าวก่ายวิถีชีวิต
ของกันและกัน จนกระทั่งในวันหนึ่ง...
ใฝ่ฝันเริ่มรู้สึกว่าความฝันของเธอไม่ได้สวยงามอีกต่อไป เมื่อเธอคิด
จะลงมือทำอะไรบางสิ่งที่เคยวาดฝันเอาไว้ แต่สิ่งที่จินตนาการไว้ไม่
เป็นอย่างที่หวัง อุปสรรคมีมากเกินกว่าที่เธอคาดเอาไว้ หนทางที่
ตอนแรกปูด้วยกลีบกุหลาบกลับกลายเป็นหนามแหลมคมที่คอยทิ่ม
แทงอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งเธอท้อ... และคิดจะเดินถอยหลัง
จนเมื่อทนไม่ไหว เธอจึงหันไปขอคำปรึกษาจากสัตยา
ทำไมทุกอย่างมันถึงไม่เป็นไปอย่างที่เราคิดไว้ ทำไมเราถึงทำอะไร
ผิดพลาดไปหมด เธอถามเขาด้วยความทดท้อ และหมดหวัง
เคยขว้างลูกบอลเข้าหากำแพงมั้ย?
ใฝ่ฝันขมวดคิ้วกับคำพูดของสัตยา เคย ทำไมเหรอ?
เวลาเราขว้างบอลเข้าหากำแพง ถ้าเราขว้างมันแรงเท่าไหร่
มันก็เด้งกลับมาเร็วเท่านั้น จริงมั้ย?
ก็จริง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันถามล่ะ?
สัตยายิ้ม ก็เพราะสิ่งที่เธอคิดมันมากเกินตัวเธอยังไงล่ะ เมื่อคิดจะ
ทำอะไรที่มันดีมากๆ อุปสรรคมันก็ต้องมีเยอะเป็นธรรมดา
แล้วฉันควรจะทำยังไงดี
เขาชูนิ้วชี้กับนิ้วกลางขึ้นมา
มีอยู่สองอย่างที่ทำได้ อย่างแรก... เลิกคิดที่จะทำแล้วหันไปหา
อย่างอื่นที่ไม่ลำบากมากนักทำแทน หรือไม่ ก็ต้องพยายามต่อไปจน
กว่าจะสำเร็จ
ใฝ่ฝันโอดครวญกับคำแนะนำของสัตยา ไม่มีวิธีอื่นที่ง่ายกว่านี้แล้ว
เหรอเนี่ย
ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ หรอก เขาหัวเราะกับท่าทางของใฝ่ฝัน
แล้วตบหลังมือเธอเบาๆ เป็นการปลอบใจ
ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
หลังจากนั้น ใฝ่ฝันก็มุมานะที่จะต่อสู้กับความเป็นจริง เธออดทน
ฟันฝ่าอุปสรรคนานัปการอย่างที่สัตยาแนะนำไว้ และปรึกษากับเขา
ในบางปัญหา จนในที่สุด ความฝันของเธอก็กลายเป็นความจริง
แต่ในขณะที่ใฝ่ฝันกำลังมีความสุข... สัตยาก็เริ่มจะมีปัญหากับตัวเอง
เขาเริ่มที่จะเบื่อหน่ายในสิ่งที่ทำอยู่ ทุกอย่างดูน่าเบื่อหน่ายเกินไป
มันถูกต้องและตรงไปตามแบบแผนที่วางเอาไว้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่เคยมีความแปลกใหม่เข้ามาให้รู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด
และที่สำคัญคือ เขาไม่เคยรู้เลยว่า จุดมุ่งหมาย ที่เขาต้องการ
จริงๆ คืออะไร และแท้จริงแล้ว สิ่งที่ทำอยู่ คือความต้องการจริงๆ
ของเขาหรือไม่
เขาจึงต้องหันไปปรึกษาใฝ่ฝันบ้าง
จุดมุ่งหมายที่แท้จริงของเธอคืออะไร? ใฝ่ฝันเอ่ยถามเขากลับหลัง
จากฟังคำบอกเล่าความรู้สึกของเขาจนหมดสิ้นแล้ว
สัตยานั่งคิดไปนานกว่าห้านาที ก่อนจะส่ายหน้าและถอนใจ ไม่รู้...
แล้วชอบสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มั้ย?
เขานิ่งไปอีก ก่อนจะตอบ เคยคิดว่าชอบ... และบางทีก็คิดว่าไม่ชอบ
ทำไมถึงคิดว่าชอบ และไม่ชอบ
เมื่อก่อนเคยคิดว่าชอบสิ่งที่ทำอยู่ เพราะทุกคนบอกว่ามันดี
มันถูกต้อง และมันเป็นไปได้ เขากดนิ้วลงบนสันจมูกที่มักจะ
ตึงเครียดอยู่เสมอ
แต่พอทำไปเรื่อยๆ เรากลับรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ และสุดท้าย... ก็รู้สึกว่า
ไม่ชอบสิ่งที่ทำอยู่เลยสักนิด
ใฝ่ฝันพยักหน้าด้วยความเห็นใจเขา เธอรู้มานานว่าสัตยาทำอะไรใน
สิ่งที่คนรอบตัวเขาพึงพอใจเสมอ แต่สำหรับตัวเขาเองแล้ว สัตยาไม่
เคยคิดที่จะทำอะไรเพื่อตัวเองเลยสักนิด
แล้วจริงๆ เธออยากทำอะไร เธอชอบอะไรเป็นพิเศษมั้ยล่ะ?
เขาส่ายหน้า ไม่รู้สิ... เราไม่เคยนึกถึงเรื่องนั้นเลย
คราวนี้เป็นใฝ่ฝันที่จะถอนใจบ้าง ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ เธอหยุดทำ
ในสิ่งนั้น สิ่งที่คนอื่นพึงพอใจ แล้วให้เวลากับตัวเองสักพัก
ถามตัวเองว่าสิ่งไหนที่เธอต้องการจริงๆ แล้วลองทำดู
มันจะเป็นไปได้เหรอ?
เป็นไปได้สิ เธอยิ้ม เสาะหาความฝันของตัวเองให้เจอ
สัตยาลองเชื่อคำพูดของใฝ่ฝันดู แม้ว่ามันจะขัดกับตรรกะของตนเอง
ที่ว่า มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แต่ก็ยังทำตามที่เธอพูด เขาหยุดพักในสิ่ง
ที่ทำอยู่ แล้วลองค้นหาตัวเองว่าต้องการสิ่งใดกันแน่ และในที่สุดเขา
ก็เจอในสิ่งที่เขาต้องการอย่างแท้จริง อีกไม่นานต่อมาสัตยาก็กลาย
เป็นคนที่มีความสุขกับการที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ มันท้าทาย
ตื่นเต้นกับสิ่งที่เหนือความคาดหมาย และมันไม่น่าเบื่อหน่ายเลยสักนิด
ตอนนี้ทั้งสัตยาและใฝ่ฝันก็พบความสุขในชีวิตของตัวเองเสียที
และถ้าหากมีใครมาปรึกษาเรื่องนี้กับคนทั้งคู่ พวกเขามักจะให้คำ
ตอบที่ต่างกัน แต่ฟังดูแล้วเป็นเรื่องเดียวกัน
สัตยามักจะตอบว่า
ลองค้นหาความฝันของตัวเองให้เจอ
และใฝ่ฝันก็ชอบตอบด้วยรอยยิ้มว่า
พยายามทำให้ความฝันเป็นความจริง
ค้นหาความฝันให้เจอ... แล้วพยายามทำให้ฝันเป้นความจริง
เรื่องเดียวกันจริงๆ ด้วย...
-------------------------------------------------------------
เป็นเรื่องสั้น ที่ 'สั้น' สมชื่ออีกแล้ว...
แต่ยังไงก็...
คนอ่านค่ะ
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 22:14:03
จากคุณ :
ตัว(Z) 
- [
14 ก.ค. 49 21:55:44
]
เ มื่ อ ฝั น _______ม า พ บ กั บ________ จ ริ ง
กิฟท์