CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ขอนั่งอยู่ตรงนี้ได้ไหม...เพราะไม่เหลือใครให้ซบไหล่อีกแล้ว

    ดื่มเหล้าประชดรัก

    คนอกหักส่วนมากเลือกวิธีนี้เพื่อปลอบใจตัวเอง  แพรไหมเองก็เช่นกัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธออกหัก แต่มันเป็นรักครั้งที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับชีวิต  นที ชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะ  ซึ่งเป็นลักษณะชายในฝันของผู้หญิงทุกคน  เขามอบทั้งความรักและเอาใจใส่ให้เธอมานานถึงห้าปี  จนใคร ๆ คิดว่าคู่ของเราคงต้องมีข่าวดีในไม่ช้านี้  

    แต่แล้วจู่ ๆ เหมือนแผ่นดินพังทลาย  ด้วยน้ำป่าเชี่ยวกรากมาพัดพาหัวใจของแพรไหมให้พังครืน  “นที”  ชายคนรักบอกกับเธอว่า  “ผมต้องแต่งงานกับน้องขิง  เดือนหน้า”  ทำไมเขาไม่เคยเอ่ยเรื่องนี้มาก่อนเลย  เธอแทบเป็นลมล้มทั้งยืนอยู่หน้าลิฟท์ของคอนโด  หลังจากการปฏิเสธของนทีที่ไม่ยอมเข้าไปนั่งเล่นในห้องเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

    “เพราะอะไรคะ”  นั่นคือประโยคแรกที่เธอคิดได้หลังจากฟังเขาพูดจบ
    “น้องขิง เป็นผู้หญิงที่คุณแม่ผมหมั้นหมายไว้ให้ก่อนผมจบมาจากอเมริกา”
    “แต่ทำไม  นที  ถึงไม่เคยบอกเรื่องนี้กับไหม”  เสียงพูดสั่น ๆ ปนร่ำไห้
    “เพราะผมปฏิเสธคุณแม่ไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน  และคิดว่าคุณแม่คงยอมรับและเข้าใจทุกอย่าง  ผมตั้งใจจะแต่งงานกับคุณนะไหม  ผมรักคุณจริง ๆ”  เขากุมมือทั้งสองข้างของแพรไหมขึ้นมาแนบไว้กับอก
    “แล้ว ยังไงต่อคะ”  
    “ผมทำน้องขิงท้อง”  เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดออกมา

    “ว่าไงนะ?”  เสียงตะโกนตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน “ทำไมคะ ทำไม คุณถึงปิดบังไหมแบบนี้  ตลอดเวลาที่ผ่านมา  คุณโกหกฉันมาตลอดเลยหรือ”  
    แพรไหมสะบัดมือแล้วหันหลังวิ่งกลับห้อง  ปิดล็อคประตูลงกลอนอย่างรวดเร็ว  เธอไม่อยากจะเห็นหน้าผู้ชายคนนี้อีกต่อไป  

    ปัง ปัง ปัง ปัง...  เสียงทุบประตูรัวขึ้นอย่างแรงและดังขึ้นเรื่อย ๆ
    “ไหม  เปิดประตูก่อน”  ปัง ปัง ปัง “ฟังผมพูดอธิบายให้จบก่อนสิไหม  มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดนะ  ไหมได้โปรดเถอะ” ปัง ปัง ปัง....

    ร้องไห้  ตอนนี้เธอทำได้แค่ร้องไห้  น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่  เขาทำร้ายหัวใจเธอจนหมดสิ้น  ผู้ชายที่เธอคิดว่าเป็นคนสุดท้ายสำหรับเธอ

    หนึ่งชั่วโมงแห่งน้ำตาผ่านไป…
    แพรไหม  เริ่มตั้งสติได้  เธอคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น  เธอหยิบโทรศัพท์มือถือกดเบอร์โทรฉุกเฉินของ “แก้วตา” เพื่อนรัก  ปลายสายรับทันทีอย่างรู้ใจไม่ต้องให้รอนาน  แพรไหมเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฟัง   แก้วตาเสนอตัวมาอยู่เป็นเพื่อนในทันที  แต่เธอกลับนัดเจอในผับเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง  ที่ที่แพรไหมเพิ่งเคยได้ไปมาแค่สองครั้งกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกัน

    ทันทีที่ไปถึง  แพรไหมสั่งเบียร์ไฮ.... มาดื่มอย่างไม่รอช้า  “ดื่มเพื่อลืมเธอ”  ประโยคคุ้นหูของน้าชายสมัยเธอยังเด็ก  ตอนนั้นเธอไม่เข้าใจคำพูดนี้หรอก  เพียงแต่จำไว้พูดเล่นกับเพื่อน ๆ เท่านั้น  แก้วตามาถึงเมื่อเบียร์ขวดแรกหมดไป  

    “เฮ้ย ใจเย็น ๆ แก จะช้าจะเร็วก็เมาเหมือนกัน”  แก้วตาพยายามทักท้วงเธอ
    “มันทนรอไม่ไหวแล้วละ อยากเมาเร็ว ๆ จะได้ไม่ต้องคิดถึงเรื่องบัดซบนั่น” เสียงเธอเริ่มอ้อแอ้ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์  “ยังไงแกคอยเก็บศพฉันกลับด้วยละกัน”  
    “ขอโทษนะค่ะ ขอเบียร์เพิ่มอีกขวด”  แพรไหมตะโกนสั่งพร้อมชูขวดเบียร์เป็นสัญญาณให้กับบาร์เทนเดอร์
    “ได้แล้วครับ”  เสียงทุ้มของบาร์เทนเดอร์หนุ่มดังขึ้น พร้อมกับยื่นขวดเบียร์มาวางไว้ตรงหน้าเธอ
    “ขอบคุณค่ะ”  เธอกล่าวออกไปตามมารยาท
    “ดื่มแล้วเมานะครับ ผู้หญิงเมามาก ๆ มันอันตราย”
    “หืออ!”  แพรไหมสะดุดกับคำพูดนั้น  ก่อนจะเงยหน้าหันไปมองบาร์เทนเดอร์คนนั้นให้เต็มตา  เธอมองค้อนนิด ๆ ก่อนจะพูดประชด “ขอบใจที่มายุ่งเรื่องของคนอื่นนะ”  เขายังคงยิ้มให้เธออยู่
    “เชอะ  ยุ่งไม่เข้าเรื่อง  ดูสิแก้ว  กวนชะมัด”  
    “ไม่เอาน่าไหม  เขาก็แค่พูดเตือนนิดหน่อยเอง”
    “ช่างเถอะ”

    คืนนั้น...แพรไหมไม่รู้ว่าตัวเองดื่มเข้าไปมากแค่ไหน  รู้ตัวอีกทีคือตอนสายอีกวันหนึ่ง โชคดีว่าเป็นวันหยุดเธอจึงไม่ต้องขาดงาน  รู้สึกปวดหัวตุ้บ ๆ  อาการแฮ้งค์เริ่มรุมเร้าทันทีที่ตื่น อาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน สักพักคงดีขึ้น ยังไม่ทันจะก้าวไปถึงห้องน้ำ  ประตูห้องนอนถูกเปิดออกมาพร้อมกับเสียงของเพื่อนเธอ

    “ตื่นแล้วเหรอ ไหม  เมื่อคืนแกอ้วกซะเละเทะไปหมด ดีว่าลงจากรถฉันแล้วนะ ไม่งั้น อึ๋ยย”
    “นี่แกพล่ามอะไรแต่เช้า  คนยังมึน ๆ อยู่”
    “เออ ๆ  รู้แล้ว  เตรียมมาให้เรียบร้อยแล้ว  นี่อ่ะกาแฟดำเข้มสุดชีวิต” แก้วตา ยื่นแก้วกาแฟส่งให้แพรไหมอย่างรู้งาน
    “ขอบใจเพื่อนรัก” เธอคว้าแก้วกาแฟมาดื่มอย่างไม่รีรอ “คงมีแต่แกนั่นแหละที่จริงใจกับฉัน ไม่มีใครรักฉันจริงสักคน”
    “ไม่เอาน่าไหม อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย ซดกาแฟแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว”

    เมื่อจัดการชำระล้างร่างกายให้สะอาดสดชื่นเป็นที่เรียบร้อย  แพรไหม เริ่มมองหากิจกรรมยามว่างที่คุ้นเคยทำเหมือนทุกครั้ง  ท่องโลกอินเตอร์เน็ตเป็นสิ่งหนึ่งที่เธอโปรดปราน    เมื่อเปิดคอมพิวเตอร์และต่ออินเตอร์เน็ตเสร็จสิ้น เธอจะต้องเช็คอีเมล์ก่อนเสมอ  ในกล่องจดหมายระบุว่ามีจดหมายใหม่เข้ามา  แพรไหมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ด้วยคิดว่า “นที” จะต้องพยายามติดต่อกับเธอผ่านช่องทางนี้แน่นอน  เพราะเมื่อคืนเธอไม่ยอมรับโทรศัพท์เขาจนกระทั่งปิดเครื่องหนี  เขาคงหาเหตุผลเพื่ออธิบายแก้ตัวสารพัด  แต่จะมีประโยชน์อะไรอีก  ทุกอย่างจบลงแล้ว

    แพรไหม หลับตาคิดทบทวนก่อนตัดสินใจ คลิกเข้าไปยังกล่องจดหมาย “นที” ส่งจดหมายให้เธอจริง ๆ  เธอเลื่อนเม้าท์แล้วใช้ปลายนิ้วกดคลิกอีกครั้งตรงหัวข้อจดหมาย

    From    :  Natee (natee_paremai@hotmail.com)
    Sent      :  Friday, May 16, 2006  9:15 PM
    To         :  Paremai  (paremai_natee@hotmail.com)
    Subject : “ไหมที่รัก  ได้โปรดอ่านก่อน อย่าเพิ่งลบทิ้งนะ”

    ไหมครับ  ผมไม่มีข้อแก้ตัวใด ๆ กับความผิดที่ทำไป  แต่ทุกอย่างผมไม่ได้ตั้งใจทำให้มันเกิด  ไหมจำได้ไหมว่าเมื่อเดือนที่แล้วผมไปเที่ยวทะเลกับครอบครัว   ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณแม่ได้นัดแนะกับทางบ้านของน้องขิงให้มาเที่ยวด้วยกัน  ในตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกสนใจอะไรน้องเขาเลยสักนิด  สองครอบครัวสังสรรค์มื้อค่ำกันตามปกติ  ผมดื่มเหล้ากับพ่อและพี่ ๆ น้อง ๆ โดยน้องขิงจะคอยนั่งอยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลา  กระทั่งผมเมามากจนต้องขอตัวไปนอน น้องขิงอาสาพาผมไปส่ง  จากนั้นเหตุการณ์ทั้งหมดก็เกิดขึ้น  ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าเพราะอะไร  ส่วนน้องขิงก็ไม่ได้ฟูมฟายเรียกร้องให้รับผิดชอบใด ๆ รวมทั้งไม่ได้นำเรื่องทั้งหมดไปเล่ากับทางผู้ใหญ่   ในตอนนั้นผมคิดว่าไม่น่าจะเสียหายอะไรเพราะมันเป็นความเต็มใจของเราทั้งสองฝ่าย  แต่...ความผิดพลาดมันเกิดขึ้นจนได้  น้องขิงตั้งท้อง  ผมต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำไปทั้งหมด

    ผมยอมรับว่าเลวที่ปิดบังไหมมาตลอด  ผมรักไหมมากนะและจะรักตลอดไป  โปรดอภัยให้ผมด้วย ไหมอย่าคิดทำอะไรที่ต้องทำร้ายตัวเองเลยนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับไหมผมเองคงอยู่ต่อไปไม่ได้  เข้มแข็งไว้นะ

    รักเสมอ
    จากคนเลวที่รักเธอ “นที”

    “ผมคิดว่าไม่น่าจะเสียหายอะไรเพราะมันเป็นความเต็มใจของเราทั้งสองฝ่าย”  แพรไหม อ่านทวนประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมา  ผู้ชายมักเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ  เมื่อมีโอกาสและผู้หญิงไม่ได้ขัดขืนอะไร  แม้แต่เธอเองก็เช่นกัน  ตลอดสองปีที่ผ่านมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วที่เธอยอมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา  “มันเป็นความเต็มใจของทั้งเราทั้งสองฝ่าย”  

    น้ำตาไหลรินออกมาอย่างไม่รู้ตัว  นี่เธอโง่หรือเปล่านะ  ยอมเขาหมดทุกอย่างโดยไม่เผื่อใจไว้ผิดหวัง  ตลอดเวลาที่ผ่านมา แพรไหมหวังให้เขาเป็นที่พึ่งพา คอยให้กำลังใจและความอบอุ่น “นที” ช่างแสนอ่อนโยน ยามท้อแท้หมดหวังเขาจะคอยนั่งข้าง ๆ ให้เธอได้ซบไหล่  ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว

    ----------

    แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 49 23:08:51

    จากคุณ : ใบเตยหอม - [ 14 ก.ค. 49 23:07:37 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com