....ตัวพิลึก...มันล่ะ
น่าขำตายเลย
อะไร้!  อยู่ๆ ก็มีเรื่องให้ได้ยิ้มรายวันซะนี่     ตัวพิลึกจากถ้ำแห่งหนึ่งโผล่มาให้เห็นเป็นประจำ  ไม่ได้กะว่าจะเจอ ก็ได้เจอ   นึกว่าต้องเจอ เป็นได้เจอ  แถมนึกๆอยากจะเจอก็ยิ่งเจอ
เอาเข้าแล้วสิ  ไอ้ตัวพิลึกสีสะท้อนแสงตัวนี้  วันๆได้พบได้เจอนับไม่ถ้วน  แต่ก็ชอบที่จะเจอนะ  เจอแล้วอารมณ์ดี  มีมุมน่ารักๆให้ยิ้มได้ด้วย  
มันทำอะไร?  อยากรู้แล้วใช่ไหม  ว่ามันทำอะไร
มองผาดๆ  เจ้าตัวพิลึกตัวนี้ จะโดดเด่นด้วยบุคลิกลักษณะของมันเอง  เห็นชัดแต่ไกล  สีสันสะดุดตา  สารรูป รกรุงรัง  แต่มันทะลึ่งทะเล้น  ชอบส่งเสียงทักทายให้เราได้ยิ้มแบบขำๆ
รู้สึกสนุก  เบิกบาน  อารมณ์ดี  เวลาเจอ  ก็มันชอบทำทะเล้นทะลึ่งให้ได้ขำเสมอๆ  ใครเจอ ไม่ยิ้มแล้วจะกลั้นไงไหว  ระเบิดหัวเราะไปเลยด้วยซ้ำ  จนอยากเจอทั้งวัน  และทุกวันเลยด้วยซ้ำ  
เอ ! แล้วถ้าให้เอาเจ้าตัวพิลึกตัวนี้มาเลี้ยงไว้ดูทั้งวัน  ทุกวัน และเรื่อยๆไป  
จะเอาไหม ?
น้าน !   มันต้องคิดดูก่อนสิ  ว่าจะทนนิสัยจริงของมันได้ไหม  มันอาจทำให้เราอารมณ์ดีได้  แต่มันจะมาเป็นภาระชีวิตเราหรือเปล่า  แขกไปใครมามันสามารถชูหน้าชูตาเราได้ไหม  ที่สำคัญมันจะรู้ใจเราหรือเปล่า  ว่าตอนไหนเราเหนื่อย  เราเบื่อ  เราอยากอยู่คนเดียว  ตอนไหนเราอยากให้มันมาเล่นเป็นเพื่อน  มาทะลึ่งทะเล้น  หรือให้เรากอดมันเฉยๆ   มันจะรู้ได้ไหม  เพราะดูๆไปแล้วมันออกจะโง่ไปหน่อยล่ะ  อ้อ! เรื่องความสะอาด  มันทำได้ลำบากน่าดู  เพราะสัญชาตญาณการกำเนิดของมันได้สะสมเพาะบ่มนิสัยซกมกมาให้นานแล้ว  เราจะแก้มันได้ไหม  เราฝึกมันได้ไหม  ยังไม่แน่ใจนัก    แล้วการที่เราจะเอามันมาไว้ดูเล่นใกล้เนี่ย  มันจะช่วยทำให้ชีวิตเราดีขึ้นไหมนะ  หรือแค่ได้มีสัตว์เลี้ยงกับเขา  แถมเป็นตัวพิลึกชนิดที่เพื่อนๆคาดการณ์ว่าเราต้องชอบสัตว์แบบนี้ชัวร์  แล้วอย่างนี้จะให้เรากล้าได้กล้าเสียงั้นหรือ  เฮ้อ!
มันอาจเป็นความชอบส่วนตัวนะ  ไม่ต้องคิดหาเหตุผลกฎเกณฑ์อะไรเลยทั้งนั้น  แค่ความรู้สึกชอบ  ความเห็นส่วนบุคคลน่ะ  มันเป็นความพึงพอใจเท่านั้นเอง  เหมือนกับการลี้หลบจากโลกความเป็นจริงออกไปซัก 15 นาที  ตัดความเหมาะสม  ความสมเหตุสมผล  ความมีหน้าตา  ความเพอเฟ็ค  ออกไปซะ  ณ ที่นี่ เวลานี้  มีเพียงความพึงพอใจ  ปล่อยใจคิดใจฝันตามยถากรรมดีกว่า  ความสุขน่ะเก็บเอาง่ายจะตาย แค่รู้จักเล่นสนุกกับความคิดทัศนคติส่วนตัว
 ถ้าเจ้าตัวพิลึกที่ว่าน่ะ มันอาจดูสกปรกรกรุงรัง  ไร้วัฒนธรรม  ไร้การศึกษา  ไร้ความมั่นคงทางฐานะ  ไร้ชื่อเสียงหน้าตาให้ภาคภูมิใจ   แต่มันมีจิตใจที่ดีงามต่อผู้คน  ไม่คิดร้ายกับใคร  ขยันทำมาหากิน  มีเงินทองให้สะดวกชีวิต  มีความคิดรับผิดชอบต่อครอบครัว  รักลูกรักครอบครัว  อย่างนี้น่ะ  พอจะหยวนๆได้ไหม    .. มันคงเป็นประเด็นที่ไม่อยากจะหาคำตอบมากนักล่ะนะ  เพราะว่า  ชีวิตนี้ขาดความมั่นคงในชีวิตไม่ได้  จะไร้ความสุขกายสบายใจไม่ได้  จะไร้ความชื่นชมยอมรับทางสังคมไม่ได้  จะไร้ความอบอุ่นมั่นคงทางจิตใจไม่ได้  อ๋อ!  เอาเข้าแล้วจริงๆก็เลยได้รู้ว่า  อยากได้แบบไหน  แหม! หาสเป็คมาตั้งนาน พึ่งมาสะดุดแค่ขี้เป็ดขี้ไก่แค่เนี้ยะ
ใช่แล้ว สเป็คคือ  มีความสามารถในการหาเงินมาให้ได้ใช้อย่างสะดวกสบาย   เป็นที่ยอมรับทางสังคม  และเข้าอกเข้าใจในความเป็นตัวตนของเราได้อย่างดี  เท่านี้จริงๆที่ต้องการ  เฮ้อ! หามาตั้งนานกว่าจะรู้ในสเป็ค  งั้นก็มีถมเถไปน่ะสิ  
อุตส่าห์เจอมาตั้งเยอะ  แล้วทำไมพัดโอกาสต่างๆไปหมดก็ไม่รู้ แค่ รวย  ดัง  ดี  เท่านี้จริงๆ  
แล้วมันเกี่ยวกับเจ้าตัวพิลึกตรงไหนเนี่ย  หรือว่าสเป็คในการเลือกสัตว์เลี้ยงคือ  รวย  ดัง  ดี   เออ..จะว่าใช่ก็ได้นะ ถ้ามันเป็นอย่างว่าได้  ถ้ามันทำให้เรารวย  มันทำให้เราเป็นที่ยอมรับ  มันรู้และเข้าใจเราดี  อย่างนี้ก็ไม่น่าจะมีเหตุผลใดที่จะปฏิเสธมันนะ  
ตกลงอยากเลี้ยงมันจริงๆเหรอ?