ความคิดเห็นที่ 1 นิยายพล็อตน้ำเน่าทั่วไป ....พระเอก เลว เถื่อน เห็นแก่ตัว เอาแต่ได้....นางเอกแสนดี ตบจูบ....อีโรติกหยาบกาม....และความรักที่มองไม่เห็น จุดจบเป็นสิ่งที่คาดเดาได้ สูตรสำเร็จที่สามารถเห็นเกร่อในนิยายรักประโลมโลกทั่วไป indygypsee คำเตือน : อย่าคาดหวังความสวยงาม จากขยะวรรณกรรม จากคุณ : lofidin - [ 15 ก.ค. 49 23:10:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปฐมบท (การเผชิญ) >>> Oriental Girls : “ 5555555 น้องนางจ๋าเปิดอีกหน่อยสิ อ้าอีกหน่อยซิ พี่ยังเห็นไม่ถนัดเลย 55555” ชายวัยกลางคนสั่งหญิงสาวในชุดกี่เพ้าที่นั่งแหกขา โดยมีพรรคพวกลิ่วล้อเชียร์ยุอยู่ข้าง ๆ...กิริยาหยาบโลนนี้มิได้อยู่ในห้องหับ หากแต่เกิดขึ้นบนโต๊ะที่จัดไว้บริการแขกภายในร้าน “ ไหนขอพี่พิสูจน์กลิ่นหน่อยนะจ๊ะ” ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือจะไปแตะสิ่งที่ ‘show off’ เบื้องหน้า ผัวะ ! แต่ทว่าร่างท้วมก็มีอันต้องผงะหงาย “ หะ ไอ้บ้าเอ๊ย! ทำอะไรของแกวะ....รู้หรือเปล่าว่าท่านคัตสึมะระ เป็นใคร” ลูกน้องที่นั่งล้อมวงลุกฮือ แต่กลับถูกยันหงาย แล้วเรื่องราวก็ดูเหมือนจะลุกลาม เมื่อลูกน้องของ‘ท่านคัตสึมาระ’ที่นั่งกระจัดกระจายเริ่มลุกเข้ามาร่วมวง แต่ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าอีกฝ่ายก็มีพรรคพวกมากมายไม่แพ้กัน “ แล้วแกรู้หรือเปล่าล่ะ ว่าทางนี้เป็นใคร !!” .. หวอ หวอ หวอ หวอ หวอ หวอ ----อืออออ เสียงอะไร? ทำไมถึงได้ดังหนวกหูจัง...หวอ หรือ ถ้างั้นก็คงเป็นเสียงรถตำรวจน่ะสินะ ...ตำรวจ ?.. ทำไมล่ะ..ตำรวจมาทำไม ??---- “ รักฉันมากนักหรือ...หึ...รักมากขนาดไหนกัน ..เธอมันก็ดีแต่ปาก” “ ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะทัตสึยะ.....ฉันรักเธอนะ” “ งั้นหรือ .. พิสูจน์สิ...พิสูจน์ว่าเธอรักฉัน รักฉันมากพอขนาดที่สามารถจะล้างหนี้ให้ฉันได้ เธอรักฉันมากพอขนาดนั้นไม๊” “ ..” “ เห็นไหมล่ะ เธอก็ดีแต่ปาก” รอยยิ้มหยันผุดที่ริมฝีปากเจ่อช้ำ “ เท่าไหร่ล่ะทัตสึยะ” “ 20 ล้าน” “ ทำไม !!...เงินตั้งขนาดนั้น....” “ หึ....เห็นไหม เธอน่ะมันก็ผู้หญิงขี้โกหก ” “ ก็ได้....20 ล้านใช่ไหม ฉันจะหามาให้” “ แต่ถ้าเป็นเงินของไอ้หมอนั่น ฉันก็ไม่เอา !!!” แววตาสีน้ำตาลวาวโรจน์ “ ถ้าเป็นของไอ้ฝรั่งนั่นฉันไม่เอา.....มันต้องเป็นเงินของเธอ!” “ ทัตสึยะ” หญิงสาวคราง พึ่งประจักษ์ แท้จริงแล้วชายหนุ่มประสงค์ซึ่งสิ่งใด....แววตาที่เต็มไปด้วยความคุมแค้น ฉายชัดยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ---- เมื่อไหร่ .. เธอถึงจะเลิกเกลียดฉันสักทีนะ ทัตสึยะ ....เมื่อไหร่กัน----- ร่างบางในชุดกี่เพ้า ยังคงมีดวงตาเหม่อนิ่ง – แววตาล่องลอยในห้วงคะนึงอันเจ็บปวด ภาพใบหน้าของชายหนุ่มที่เธอรักกับแววตาที่ไม่เคยลดความพยาบาท ยังคงลอยว่องเวียนอยู่ตรงหน้า ลมหนาวพัดผ่าน กับเสียงหวีดหวิวของหวอตำรวจ....และเวลาจะผ่านไปอีกเนิ่นนาน กว่าที่ห้วงสติของหญิงสาวจะกลับคืน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 49 23:20:55 จากคุณ : lofidin - [ 15 ก.ค. 49 23:15:44 ]