ความคิดเห็นที่ 1 หญิงสาวร่างบางระหงในชุดกระโปรงยาวเลยเข่าสีขาวอมชมพูดูหวานสดใสกว่าที่เคยเห็นเป็นเนืองนิจ ทำให้คนที่ยืนมองอยู่หน้าประตูรั้วบ้าน ต้องขมวดคิ้วมุ่น และยิ่งยับย่นหน้าเข้ากันแทบแกะไม่ออก เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มซี่งกำลังสบตายิ้มหวานให้กับปณิสราเข้าเต็มๆ ลูกตา โหย หน้ามันอย่างกะปลาจวด นี่เรอะ พี่อารัมย์คนดีของยัยนีส? มือหนาที่กำรั้วอัลลอยเอาไว้เกร็งอย่างลืมตัว อารมณ์ร้ายๆ พลันผุดพลุ่งขึ้นมาอย่างยากระงับ เมื่อเข้าใจว่าเจ้าหมอนั่นมีคุณค่าในสายตาของหญิงสาวมากกว่าเขา ซึ่งวิเศษเลิศเลอกว่า ’ มัน’ ในทุกๆ ด้าน ( ยกเว้นเรื่องเงิน) ที่แท้ยัยนีสก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ เลย พวกหิวเงิน เห็นเงินเป็นที่ตั้งในการเลือกคู่ชีวิต ชายหนุ่มเขม่นเพื่อนของน้องชายขนาดหนัก หลงลืมไปเสียสิ้น ว่าตนเองก็เป็นอย่างที่กล่าวหาอีกฝ่ายในใจนั่นไม่ผิดเพี้ยน ทวิภพไม่รอช้าไปกว่านั้นอีกแล้ว เมื่อตัดสินใจจิ้มปลายนิ้วเข้าไปที่กริ่งหน้าประตูบ้านของปณิสรา วินาทีต่อมาเสียงสัญญาณก็ดังระรัวขึ้นไม่ยอมหยุด หญิงสาวเจ้าของบ้านและว่าที่คู่หมายของเธอซึ่งเดินเล่น คุยกันกระหนุงกระหนิงอยู่ในสวน หันขวับมามองเจ้าของมือบอนไม่มีมารยาทเกือบจะทันที แล้วดวงตาคมของปณิสราก็เบิกกว้างขึ้น หน้าบานๆ ของเจ้าหล่อนเปลี่ยนเป็นถ:-)ทึงเมื่อเห็นคู่อริเยี่ยมหน้ามาตามที่เคยลั่นวาจาไว้จริงๆ ในเมื่อเล่นมาเหยียบจมูกกันถึงถิ่น นึกเรอะว่าเธอจะกลัว เท้าเรียวจ้ำพรวดๆ มาที่ประตูรั้วหน้าบ้าน พอเข้ามาได้ระยะ เจ้าหล่อนก็แว้ดเข้าใส่ดาราหน้าหม้อ คนที่เธอแสนจะชังน้ำหน้าทันควัน “นี่นาย หยุดกดได้แล้ว จะบ้ารึไงเนี่ย?” “อยากให้ฉันหยุดกดก็เปิดประตูสิ เร็วเข้า” ดาราหนุ่มต่อรองอย่างเป็นต่อ แน่ล่ะ ตอนนี้เขามีกริ่งบ้านเธอเป็นตัวประกันอยู่ทั้งอันนี่นะ กลัวใช่ไหมล่ะ? “แล้วทำไมฉันจะต้องเปิดประตูรับนายด้วย จำได้ว่าไม่มีใครเชิญนายมาที่บ้านนี้ซักคนไม่ใช่เหรอ?” ปณิสราไม่ยอมพ่ายแพ้ให้กับอธรรมอย่างทวิภพง่ายๆ หากอธรรมตัวนี้ก็พิษสงร้ายนัก ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุ “ก็เธอนั่นล่ะที่ต้องรีบเชิญฉัน” เขาชี้มาที่หน้าเธอพร้อมกับยิ้มเยาะ “เพราะไม่งั้น ” ชายหนุ่มทอดจังหวะ หันไปเอานิ้วจิ้มกริ่งหน้าบ้านให้มันกรีดเสียงโหยหวนต่ออย่างสนุกสนาน โชคดีว่าวันนี้คุณภวันต์กับนรินีไม่อยู่บ้าน จึงมีแค่เธอกับอารัมย์เท่านั้นที่ต้องทนทรมานเพราะเสียงกริ่งกวนประสาทของทวิภพ “โอ๊ย หยุดซะที ฉันบอกให้หยุดไงคนบ้า!!” “อย่าด่าสิ ฉันเป็นคนขวัญอ่อนด้วยนะจะบอกให้ โอ๊ย ดูสิ มือสั่นจนควบคุมไม่อยู่แล้ว” ดาราหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์แกล้งโอดครวญพลางกดกริ่งระรัวหลายที เล่นเอาอารัมย์ต้องรีบวิ่งหน้าตาตื่นตามเข้ามาสมทบด้วยอีกคน “หมอนี่เป็นใครกันครับน้องนีส พวกมาก่อกวนงั้นเหรอ?” “ใช่ค่ะ ดาราสติวิปราศ ชอบก่อความวุ่นวาย พี่รัมย์รีบโทรแจ้งตำรวจให้มาจับตัวไปเข้าคุกหน่อยเถอะค่ะ” ปณิสราบอกอย่างนั้นหน้าตาเฉย คนที่เข้าใจว่าตัวเองกำลังกำไพ่เหนือกว่าได้ยินอย่างนั้นก็เกิดอาการฉุนกึ้กเลือดขึ้นหน้า หนอย เล่นกันขนาดนี้ อย่าหาว่าสุดหล่อ ( อย่างเขา) โหดร้ายก็แล้วกันยัยปณิสราตัวแสบ!! “ไอ้หมอนี่เป็นใครกันนีส?” จู่ๆ ทวิภพก็ปั้นหน้าขึงขัง ตวาดถามเธอออกมาด้วยเสียงอันดังสนั่นอย่างนั้น ออกมา ทำเอาหญิงสาวงงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกันแน่? ส่วนอารัมย์ก็กำลังงงๆ เหมือนกัน มันน่าจะเป็นเขามากกว่าไม่ใช่เหรอ ที่จะพูดประโยคนั้น ?? “พี่รัมย์จะเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยไม่ทราบ เกิดผีเข้าอะไรขึ้นมาอีกล่ะ?” ปณิสรายกมือเท้าสะเอวบาง มองทวิภพอย่างเคืองจัด “ว่างนักก็ไปทำงานใช้หนี้ให้หมดเร็วๆ ดีกว่านะ ไร้สาระ” เธอขยับตัวจะเดินหนี ‘ ตัวก่อกวน’ เข้าไปในบ้าน หากทวิภพไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวได้เหนือกว่าเขานานนัก.. เพราะเพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงของเขาก็ดังก้องขึ้นอีกว่า “เธอจะทิ้งฉันไปทั้งอย่างนี้ไม่ได้นะนีส ฉันไม่ยอมหรอก อย่าฝันไปเลย!!” อารัมย์หน้าซีดเผือดสีเป็นไก่ต้ม ในขณะที่ปณิสราหยุดกึก ชะงักค้างทันทีที่ได้ยินข้อความนั้น รู้สึกเหมือนว่าพื้นที่เธอยืนอยู่มันจะโคลงเคลงขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง เธอค่อยๆ สูดหายใจ รวบรวมกำลังกายและใจขึ้นมาใหม่อย่างอาจหาญ ขณะที่ค่อยๆ หันกลับมาส่งยิ้มนัยน์ตาแข็งกร้าวให้กับผู้ชายร่างสูงสง่าตรงข้ามกับนิสัยที่ริมรั้ว “ไหน เมื่อกี้นายว่ายังไงนะนายทวิภพ รู้สึกว่าฉันจะได้ยินไม่ถนัด?” เสียงเย็นยะเยียบบาดลึกเข้าไปถึงแกนประสาทของหญิงสาว ยามนี้ ไม่สามารถเรียกร้องความ ’ สันติสุข’  ได้อีกต่อไป ทวิภพรู้ดี บัดนี้ สงครามระหว่างเขากับปณิสราได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!!! ++++++++++++++++++++++++++++++++++ 7. “ยังจะแกล้งทำเป็นจำไม่ได้อีก เธอบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าจำเป็นต้องทำตามความต้องการของป๋าเธอ ทั้งๆ ที่ไม่ได้ชอบเจ้าหน้าจืดนี่เลยซักนิด คนที่เธอรักคือฉันต่างหาก เธอเคยบอกด้วย ว่าจะรักฉันคนเดียว ชั่วฟ้าดินสลาย ตราบลมหายใจดับดิ้น เธอลืมแล้วหรือนีส?” เสียงแหบแห้งสั่นสะท้าน บวกกับหน้าตาอิดโรย โศกเศร้าเสียใจของเขาพาเอาสองหนุ่มสาวที่ยืนอยู่ภายในรั้วบ้านนิ่งอึ้งเป็นใบ้เบื้อไปด้วยกันทั้งคู่ ปณิสราไม่คาดฝัน ว่าทวิภพจะแกล้งเธออย่างนี้ เจ้าหมอนี่มันปีศาจร้ายชัดๆ!! “บ้าแล้ว ใครรักนายไม่ทราบ ฉันไม่เคยพูดอะไรงี่เง่าอย่างนั้นซักหน่อย แค่คิดก็คลื่นไส้แล้ว ดินสลงดินสลายอะไร ขนลุก จะอ้วก!! ” “นั่นไงๆ เห็นไหมนายอารัมย์ นีสเขาแพ้ท้องแล้ว แหวะใหญ่เลย อย่างนี้แล้วยังคิดจะมาแย่งเขาไปจากฉันได้ลงคออีกเหรอ?” อารัมย์กับปณิสราตาเหลือกขึ้นมาพร้อมๆ กันก่อนจะเอ็ดอึงลั่น “ไม่จริงนะคะพี่รัมย์ นีสไม่ได้ ” “น้องนีสท้องเรอะ?” “ก็ท้องน่ะสิ ท้องแน่ๆ” ทวิภพรับสมอ้าง ช่วยยืนยันหน้าตาเฉย “แต่ไม่ต้องตกใจไปหรอกนะ เด็กในท้องของนีสเกิดมาจากความตั้งใจของฉันเอง ฉันยินดีรับผิดชอบเต็มที่อยู่แล้วล่ะ นายไม่ต้องยุ่งหรอก ไม่ต้องสนใจด้วย รุ้ไว้อย่างเดียวเท่านั้น มาทางไหนก็รีบๆ ไปทางนั้นไป้” “แก .”  ปณิสราร้อนวูบไปทั้งหน้า ดวงตาคมแดงก่ำขึ้นมาด้วยโทสะที่พุ่งวาบอาบล้นเอ่อดวงใจ คู่ปรับตัวแสบของเธอคราวนี้เล่นแรงอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ‘ มัน’ จะใจกล้าหน้าด้านได้ถึงเพียงนี้ หมอนี่คงเกลียดเธอมากทีเดียว!! ฟันซี่เล็กๆ ของหญิงสาวขบเข้าหากันแน่น นัยน์ตาคมดุจับจ้องที่ใบหน้าคมสันเอ้อระเหยลอยชายไม่ทุกข์ร้อนของทวิภพอย่างเอาเรื่อง ขณะที่เจ้าหล่อนตัดสินใจเดินไปที่ประตูรั้วหน้าบ้านแล้วเปิดมันออก เผชิญหน้ากับคนตัวโตจอมเกเรหาเรื่องอย่างไม่พรั่นพรึง พร้อมกับเสียงโวยวายของอารัมย์ก็ดังมาจากข้างหลัง เข้าหูบ้างไม่เข้าบ้าง “น้องนีส นี่มันอะไรกัน ไหนว่ายังไม่เคยคบกับใครไง แล้วหมอนี่ น้องนีสหลอกพี่งั้นหรือ?” “ใช่ หน้าปลาจวดอย่างนาย นีสเขาไม่สนหรอก มันต้องอย่างฉันนี่  ทั้งหล่อกว่า ทั้งใกล้ชิดกว่า มองยังไงฉันก็ดีกว่าทุกอย่าง” ดาราหนุ้มผู้หลงตัวเองเข้าขั้นโคม่าลอยหน้าลอยตายั่วโมโหอารัมย์อย่างนึกสนุก ก็แกล้งเจ้าอารัมย์มันสนุกดี ดูสิหน้าซีดตัวสั่นพั่บๆ อย่างกะเจ้าเข้า อะไรมันจะเชื่อคนง่ายดายปานนั้น โง่ชะมัดยาด!! “ไม่จริง!! น้องนีสไม่ใช่คนอย่างนั้น” อารัมย์เถียงเหมือนจะเชื่อมั่นในตัวหญิงสาวที่เขาสนใจ หากกระแสเสียงโหยหวนบาดเจ็บนั้น ไม่ต้องตีความหมายใครๆ ก็รู้ ว่าเขาเชื่อที่ฝ่ายตรงข้ามโป้ปดมดเท็จไปเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนนายทวิภพแล้ว “อย่ามาพูดเหมือนรู้จักนีสของฉันดีไปหน่อยเลย เพิ่งเจอกันเองไม่ใช่เหรอ อย่างนายจะไปรู้จักอะไรนีส นายมันก็แค่คนแปลกหน้า อย่ามายุ่งดีกว่า ไปไหนก็รีบไปให้พ้นๆ เลย แล้วอย่าริอ่านมายุ่งกับเมียของคนอื่นอีก เข้าใจไหม?” ทวิภพยังปากดีเยาะหยันทับถมเข้าใส่ฝ่ายที่ด้อยกว่าเรื่องหน้าตา ลืมสนใจร่างบางของหญิงสาวที่เดินมาหยุดต่อหน้าเขาเสียสนิท อย่างว่า เจ้าหล่อนก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างมากก็อาจจะโกรธจนตบเขาทีสองที ก็ดีเหมือนกัน อยากตบก็ตบมาเลย จะได้หาเรื่องจูบเสียให้เข็ด!! ทวิภพชะงัก เริ่มงงกับตัวเอง นี่เขาเกิดพิศวาสอยากจูบยัยตัวร้ายขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะหว่า ไม่สิ มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น!! สาวน้อยแสนสวยสูงส่งผู้คู่ควรกับริมฝีปากของเขา จะต้องเป็นคุณหนูแพรดาวคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดากระจอกๆ อย่างยัยปณิสราคนนี้!! “ฉันเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นเมียนาย ” เธอหยุดยืนเท้าสะเอวต่อตากับเขา พร้อมเสียงเย็นยะเยียบที่เอ่ยขึ้น “แล้วเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ?” จอมก่อกวนกอดอก แสยะยิ้มชั่วร้าย ไม่สะท้านต่อสายตาจงเกลียดจงชังของคนตัวเล็กกว่าที่มองมาแม้แต่น้อยนิด ( อาศัยหน้าหนาเข้าว่า) “ก็ เป็นเมื่อชาติที่แล้วมั้ง” คนตอบๆ ส่งๆ ลดเสียงลงเบาพอแค่ให้ได้ยินแค่เธอคนเดียว อารัมย์ไม่ได้ยินด้วย และเห็นอาการยืนคุยกันเหมือนจะกระซิบกระซาบความลับของสองหนุ่มสาวก็ยิ่งเข้าใจไปเองเป็นตุเป็นตะ ว่าต้องใช่แน่ๆ ทวิภพทั้งหล่อ ทั้งโด่งดังมีชื่อเสียง เหนือกว่าเขาในทุกด้าน ไม่มีทางเลยที่เขาจะสามารถเอาชนะเจ้าดาราคนนั้นได้ โธ่น้องนีส เขาหรือออกถูกใจเจ้าหล่อน ไม่รักก็น่าจะบอกกันดีๆ ไม่น่าทำร้ายจิตใจกัน ด้วยการเอาแฟนที่หล่อเลิศกว่าเขาหลายขุมมาเย้ยกันถึงที่เลย “อยากตายมากใช่ไหมนายทวิภพ?” ปณิสราไม่ได้สนใจอาการคอตก หมดหวังของอารัมย์ ยามนี้ความโกรธแค้นมันแล่นเข้าเต็มสองตา มองแทบไม่เห็นอื่นใดเลย นอกจากใบหน้ากวนโมโห ยั่วต่อมป่าเถื่อนให้ทำงานของจอมวายร้ายตรงหน้า แทนที่ ‘ วายร้าย’ จะสำเหนียกถึงภัยอันตรายบ้างหรือก็เปล่าเลย กลับลอยหน้าลอยตา ทอดเสียงหวานเลี่ยน ยั่วโมโหของหญิงสาวต่อไปอย่างสนุกสนาน “อยากตายสิจ๊ะที่รัก..อยากตายเพื่อจะได้ไปเกิดใหม่กลางใจเธอไง ” เสียงห้าวลากหวานเลี่ยนชวนสะอิดสะเอียน “งั้นนายก็ได้ตายสมใจอยากแน่!!” โดยไม่ต้องเสียเวลาให้ทวิภพได้ตั้งตัวรับทันปณิสราก็เงื้อหมัดตรงพุ่งเข้าไปที่ท้องน้อยของอีกฝ่ายเสียงดัง ‘ พลั่ก!! ’ สนั่นหวั่นไหว คนตัวโตจุกแอ้ก ตัวงอเป็นกุ้งในทันทีนั้นเอง!! “โอ๊ย ยัยบ้า เขาให้ตบหน้า ไม่ใช่ต่อยท้อง” เพราะเข้าใจผิด วางแผนพลาด เจ้าตัวก็เลยอดจะโวยวายไม่ได้ ทว่าปณิสรายังไม่พอใจแค่นั้น.. ศักดิ์ศรีเธอมีค่ามากกว่าแค่หมัดเดียวย่ะ!! ทวิภพเบิกตากว้าง แหกปากเตรียมร้องลั่นหมู่บ้านเมื่อเห็นหมัดที่สองของหญิงสาวลอยละลิ่วมาต่อหน้าแบบเต็มๆ ลูกตา แต่มันไม่ทันการณ์เสียแล้ว อย่าว่าแต่จะร้อง แค่จะหลบหมัดหล่อน เจ้าปฎิกริยารีเฟล็กต์ในตัวเขายังทำงานไม่ทันเลยด้วยซ้ำ!!! ++++++++++++++++++++++++++++ ความเจ็บปวดขอิงนายโทยังมีต่อค่ะ^^ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 49 08:41:37 จากคุณ : ลันเตา... - [ 16 ก.ค. 49 08:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สองหนุ่มพี่น้องจ้องตาเขียวปัดเป็นหมีแพนด้าของทวิภพแล้วก็แทบกลั้นหัวเราะกับสภาพ ‘ ไม่กล้าออกไปให้ใครเห็นหน้า’ ของพ่อดาราหนุ่มผู้ ‘ เคยหล่อ’ กันเป็นทิวแถว พ่อตัวดีเห็นอาการยุบๆ พองๆ ที่กระพุ้งแก้มของพวกพี่น้องแล้ว ก็ยิ่งตีหน้าหงิกงอ บอกบุญไม่รับ ตอนนี้เชื่อเลย ว่าตระกูลหมีแพนด้าจะต้องยอมรับเขาเข้าร่วมฝูงแน่ๆ “อยากหัวเราะก็เชิญเถอะ ไม่ต้องกลั้นหรอก ทุเรศ” ชายหนุ่มออกปากอนุญาตก่อนจะเมินมองไปทางอื่นงอนๆ หากพวกพี่น้องมันจะรู้สึกสำนึกตัวกันบ้างหรือก็เปล่าเลย เพราะสิ้นเสียงของเขาเท่านั้น เสียงก๊ากๆ ก็ดังลั่นบ้านลั่นช่อง “ยัยนีสร้ายกาจขนาดนี้แล้วหรือเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลยนะเจ้าตรี” พี่ชายฝาแฝดของคนเจ็บหนักเอ่ยกับน้องเล็กเสียงกลั้วหัวเราะขบขัน น้ำหูน้ำตาปริ่มขอบตา “นั่นสิ ผมไม่ยักรู้มาก่อนเลย ว่าจะมีผู้ชายที่ไหนแพ้ผู้หญิงหมดรูปอย่างนี้ด้วย ทำไมพี่โทถึงไม่สู้ล่ะ?” ตรีภัทรคุยกับเอกอรินทร์ก่อนจะหันมาถามทวิภพด้วยความคลางแคลงใจ ไหนเจ้าตัวคุยนักคุยหนาว่าไม่เคยกลัวใคร แต่เท่าที่เขาเห็นเมื่อครู่ ตอนที่พี่ชายตัวแสบ ‘ ซมซาน’ กลับมาบ้านนั่น มันไม่ใช่สภาพอาจหาญเป็นดั่งพญาราชสีห์อย่างขาไปเลยแม้แต่น้อย ชะรอยว่าราชสีห์คงจะตาพิการไปแล้ว เพราะฤทธิ์หมัดน้อยๆ ของนางกวางสาวนี่เอง “เฮอะ! ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิงหรอกวะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะ พ่อจะ ” “แล้วแกได้จับเขามาจูบเหมือนในหนังไหมวะเจ้าโท?” เอกอรินทร์ไม่รอให้น้องชายโม้เสร็จก่อน รีบถามแซงขึ้นมา ทำเอาพ่อคนเก่งทำหน้าไม่ถูกไปทีเดียว “นั่นสิครับพี่โท แล้วได้จู่จุ๊บแก้แค้นหรือเปล่า ขนาดในหนังแค่ตบ นางเอกยังถูกพระเอกจูบซะเป็นลม ยัยนีสเล่นชก อย่างงี้พี่โทก็ต้องทำยิ่งกว่าจูบใช่ไหมครับ?” น้องคนเล็กถามขึ้นบ้าง หน้าตามันใสซื่อไม่เข้ากับคำถามเอาเสียเลยจริงๆ แต่ทวิภพไม่รู้จะตอบคำถามพี่น้องอย่างไรได้ จูบน่ะหรือ อย่าว่าแต่จูบเลย แค่แตะต้องตัวเจ้าหล่อน เขาก็ยังไม่มีโอกาสเลยด้วยซ้ำ ยิงคิดก็ยิ่งเจ็บกระดองใจ ไอ้เขาก็นึกว่ามันจะเหมือนหนังตบจูบที่ตัวเองเคยเล่น ที่ไหนได้ นี่มันดันมีแต่ชกกับชกอย่างเดียว ซาดิสม์ยิ่งกว่าเก่าเข้าไปอีก!! “ยังไม่ได้ทำอะไรแม่คุณทางร่างกายเลยซักนิดก็โดนชกเอาชกเอาโครมๆ แล้ว ขืนไปจูบแม่เข้า ฉันคงพิการไปเลยมั้ง ผู้หญิงอะไรวะ ดุชิบเป๋ง ” ตรีภัทรยกมือเท้าคาง ทำหน้าเคร่งขึ้นมาเล็กน้อย “ผิดคาดแฮะ ผมนึกว่าพี่โทจะตอบว่าไม่สนใจยัยนีสเสียอีก ” คนถูกจับผิดโดยไม่ทันตั้งตัวสะดุ้งโหยงหูตาตื่น รีบแก้ตัวเป็นพัลวัน “เฮ้ยๆ มันไม่ใช่อย่างที่เอ็งเข้าใจนะเจ้าตรี ฉันไม่เคยพิศวาสเพื่อนของแกหรอก อย่างฉันน่ะ ไม่มีทางลดเกียรติลดศักดิ์ศรีตัวเองไปเลือกผู้หญิงไม่มีอะไรเลยอย่างยัยนีสหรอก  แกก็เห็นแล้วนี่ ว่าคุณแพรของฉันเขาน่ารักขนาดไหน?” “ผมก็เพิ่งรู้อีกเหมือนกันว่าคุณแพรเขาเป็นของๆ พี่แล้ว” ตรีภัทรแย้งเสียงขุ่นขึ้นมาโดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องไม่พอใจการ ‘ ทึกทัก’ เอาเองของทวิภพเพียงนี้ด้วย ในเมื่อที่ผ่านๆ มา พี่ชายของเขาคนนี้ ก็แก่ทึกทักเอาเองไปทั่วเป็นนิจสินอยู่แล้ว เขาไม่เคยสนใจ ไม่ว่าพี่โทจะเป็นมั่วนิ่มกับใครคนไหน แต่พอมาถึงสาวน้อยคนนี้ “แล้วหน้าตาแกขาดสภาพคล่องอย่างนี้แล้ว จะถ่ายหนังโฆษณาให้คุณพิธานเขาได้หรือเจ้าโท เห็นว่าจะเปิดกล้องกันพรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอ?” เสียงของเอกอรินทร์ช่วยปลุกให้ตรีภัทรตื่นจากภวังค์ความคิดของตนเอง เพื่อมาฟังเสียงร้องลั่นโหยหวนราวกับชะนีถูกเชือดของพี่คนรอง “นั่นสิ โอ๊ย ทำไงดี ฉันลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย ตายโ-ง ซวยๆ หมดกันคราวนี้ เพราะยัยตัวแสบนั่นคนเดียว ” ทวิภพโวยวายเป็นเรื่องใหญ่โต ตอนแรกไม่ทันคิดถึงเรื่องงานก็พอวางใจได้อยู่หรอก แต่พอนึกขึ้นมาได้แล้ว ชายหนุ่มก็ร้อนลุ่มไม่ผิดกับไฟลนก้น สัญญาระบุไว้ชัดเจน ว่าหากเขาไม่สามารถทำงานให้นายจ้างได้ จะต้องคืนค่าตัวทั้งหมด พร้อมค่าเสียเวลาให้ฝ่ายนายจ้างอีกร้อยละห้า งานนี้ไม่เพียงจะสูญเงินล้าน ยังต้องเข้าเนื้อตัวเองอีกด้วย โธ่ หนี้สินที่มีอยู่ของเดิมก็บานเบอะจะท่วมหัวท่วมหูตายอยู่แล้ว ยังจะต้องเป็นหนี้ใหม่ทบเข้าไปอีกด้วยงั้นเหรอ..ไม่นะ ไม่ เขาต้องไม่เป็นพระเอกที่เกิดมาโชคร้าย ซวยซับซ้อนซ่อนเงื่อนขนาดนั้น!! พระเจ้าจะต้องยุติธรรมกับคนที่ทำงานงกๆ หาเงินมาใช้หนี้ ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อตอย่างเขาสิ “ไม่ได้การณ์ล่ะ ฉันต้องรีบโทรไปเจรจาเรื่องนี้ก่อนแล้ว” ทวิภพไม่เสียเวลารอช้าอีกต่อไป รีบกระโดดแผล็วไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่เขาทบทวนจนจำได้ขึ้นใจแล้วลงไปทันที แต่ถ้าสองหนุ่มพี่และน้องของเขา เข้าใจว่าเบอร์ที่ทวิภพโทรไปนั้น จะเป็นเบอร์ที่สำนักงานบริษัทประกันภัยของคุณพิธาน ก็นับว่าพวกเขาเข้าใจผิดอย่างมหันต์ทีเดียว ++++++++++++++++++++++++++++++ “สวัสดีค่ะ แพรดาวพูดค่ะ” เสียงใสที่ดังขึ้นมาจากปลายสาย เรียกรอยยิ้มนิดๆ ขึ้นมาฉาบวงหน้าได้รูปสวยของชายหนุ่มได้ในทันที นี่ล่ะวิธีจีบสาว ไม่มีอะไรก็หาเรื่องโทรถึงเธอเสียอย่างนั้น ได้เพิ่มความสนิทสนมไปด้วยในตัว แถมยังได้ฟังเสียงเธออีก เป็นแผนที่ ‘ เริ่ด’ ออกจะตายไป “อ้าว คุณแพรหรือครับ สงสัยว่าผมคงโทรผิด แย่จัง ” ทวิภพกระหยิ่มยิ้มย่อง แสร้งทำเสียงเศร้าผิดหวัง “ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครหรือคะ เรารู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า?” เธอย้อนถามกลับมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายเรียกชื่อเธอราวกับคุ้นเคยดีเหลือเกิน แต่เธอจำเสียงเขาไม่ยักได้ “คุณแพรคงจำผมไม่ได้แล้ว อย่างว่า ผมมันคงไม่มีอะไรน่าจดจำจริงๆนะครับ” ทวิภพตัดพ้อต่อว่าอย่างน่าสงสาร แพรดาวนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบโต้เสียงอ่อนโยน “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ เพียงแต่ฉันจำเสียงคุณทางโทรศัพท์ไม่ได้ เพราะงั้น ถ้ายังไง ช่วยบอกชื่อของคุณมาก่อนดีกว่านะ ฉันจะได้ทราบว่าเป็นเพื่อนคนไหน?” “ผมทวิภพไงครับ จำได้ไหม?” คนแนะนำตัวท่าทางภูมิอกภูมิใจเป็นอันมาก “อ๋อ คุณทวิภพนั่นเอง มีอะไรจะให้แพรรับใช้หรือเปล่าคะ?” เธอย้อนถามกลับมาทันทีที่รับทราบว่าเขาเป็นใคร ชายหนุ่มค่อนข้างจะขัดใจอยู่บ้างกับน้ำเสียงเอาการเอางานของหญิงสาวคนสวยที่เขาหมายตา แต่คิดไปคิดมา นี่อาจจะเป็นการทอดสะพานอีกทางหนึ่งของผู้หญิงมีระดับอย่างเธอก็เป็นได้ ไม่มีทางเสียหรอกที่แพรดาวจะไม่สนใจเขา ไม่เคยมีสาวคนไหนที่เขา ‘ อ่อยเหยื่อ’  แล้วจะไม่ยอมติดเบ็ดมาก่อน “ผมไม่กล้าใช้คุณแพรหรอกครับ แค่อยากจะขอความกรุณานิดหน่อยเท่านั้น ไม่ทราบว่าจะได้ไหมครับ?” “ขอความกรุณา?” เธอทวนคำเขางงๆ “ขอความกรุณาเรื่องอะไรกันคะ ว่ามาสิ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ฉันก็ยินดีค่ะ” เธอขันอาสา น้ำเสียงหวานแจ่มใสฟังดูนุ่มนวลราวกับเสียงสวรรค์ ทวิภพเริ่มเห็นทางรอดจากการผิดสัญญาของตัวเองขึ้นมารำไรแล้ว ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นเดินหลีกพี่กับน้องออกไปนอกห้อง ไม่ปรารถนาให้ ‘ ส่วนเกิน’ ได้รับฟังบทสนทนาต่อจากนี้ระหว่างเขากับแพรดาวด้วย และท่าทางลับลมคมนัยของชายหนุ่มนี่เองที่สร้างความฉงนสนเท่ห์แก่เอกอรินทร์และตรีภัทรเป็นล้นพ้น “แปลกจัง ทำไมมันต้องหนีเราด้วยวะ?” คนเป็นพี่ใหญ่พึมพำนิ่วหน้าสงสัยเต็มแก่ “นั่นสิครับ อย่างกับจะมีแผนร้ายอะไรอีกอย่างนั้นล่ะ” คนเป็นน้องพึมพำเห็นด้วย ไม่ได้ล่วงรู้เลย ว่า ‘ความซวย” กำลังจะวิ่งเข้ามาหาเขาอีกระลอกแล้ว!! ++++++++++++++++++++++++ มีต่อค่ะ จากคุณ : ลันเตา... - [ 16 ก.ค. 49 08:43:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ติ้งต่องๆ ” เสียงกริ่งหน้าประตูรั้วทำให้ตรีภัทรละความสนใจจากเรื่องของทวิภพ แล้วเดินออกไปเมียงมองผู้มาเยือน ทันทีที่เห็นร่างระหงของหญิงสาวในชุดรัดรูปเก๋ทันสมัยสีแสดคนนั้นชัดแก่สายตาเท่านั้น ชายหนุ่มก็อุทานเสียงดัง “คุณยุวันดามาครับพี่เอก” “เหรอ แล้วเจ้าโทมันจะเอายังไงล่ะนั่น หน้าเละออกขนาดนั้น?” เอกอรินทร์เดินมามองยุวันดา หญิงสาวคนนั้นโบกไม้โบกมือมาทางที่เขาและน้องชายยืนอยู่ ท่าทางจะดีอกดีใจที่ได้เจอตรีภัทรไม่น้อย ท่าทางว่าแผนสลับรักของเจ้าโทจะได้ผล หากยังไม่ทันที่ตรีภัทรจะได้เดินลงจากบ้านไปเปิดประตูรับหญิงสาวคนนั้น เสียงห้าวของทวิภพก็ดังลั่นขึ้นมาก่อน “เจ้าตรี้!!” “ อ้าว เลิกโทรศัพท์แล้วเหรอพี่โท?” คนเป็นน้องทักเมื่อเห็นว่าตอนนี้พี่ชายคนรองเลิกคุยโทรศัพท์กับแพรดาวแล้ว แต่อีกฝ่ายซึ่งกำลังหน้าซีดเผือดไม่สนใจอะไร ทำตัวลีบหลบๆ ซ่อนๆ กลัวว่าคนข้างหน้าบ้านจะมองเห็นเขาล่ะกระมัง? “แกไม่ต้องสนใจเรื่องนั้นหรอกน่า ตอนนี้รู้อย่างเดียวก็พอ ห้ามบอกยุวันดาว่าฉันอยู่บ้าน เข้าใจไหม?” “อ้าว ก็เธอมาหาพี่โทนี่?” “มาหายังไงก็ต้องไม่อยู่ ฉันไม่รับใครทั้งนั้น ตราบใดที่ตายังไม่หายเขียว เข้าใจไหม?” พี่ชายของเขาขึ้นเสียงเข้มสั่งเฉียบขาด ชะรอยคงจะอายหน้าตานับญาติกับหมีแพนด้าได้ตอนนี้ของตัวเองเป็นอันมาก ตรีภัทรถอนหายใจยาว พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ “ก็ได้ครับ แต่พี่โทซ่อนตัวดีๆแล้วกัน เกิดคุณยุจับได้ขึ้นมา จะหาว่าผมไม่ดีไม่ได้นะ” “เออ รู้แล้วล่ะน่า” ดาราหนุ่มเอ่ยส่งๆ เสียงห้วนก่อนจะหลบแวบกระดี้บเข้าข้างฝาเป็นจิ้งจก ค่อยๆ หลบหลีกสองพี่น้องแล้ววิ่งผ่านขึ้นบันไดบ้านไปชั้นบนอย่างรวดเร็วราวกับติดเทอร์โบ ตรีภัทรเปิดประตูรั้วต้อนรับรถยนต์สีน้ำเงินเข้มคันสวยของหญิงสาวให้ผ่านเข้ามาภายในบริเวณตัวบ้านกว้างขวาง เมื่อยุวันดาก้าวเท้าลงจากรถ มองไปรอบๆ ก็อดจะเอ่ยปากชื่นชมบรรยากาศอันแสนงดงามของสวนสวยรอบๆ บริเวณไม่ได้ “ต๊าย จัดสวนสวยจังเลยนะคะ สะอาดสะอ้านเชียว สงสัยว่าคนสวนจะมีเยอะเลยใช่ไหมคะ?” เธอชวนคุย ไม่รู้เลย ว่าบ้านนี้ไม่มีคนสวน “ไม่หรอกครับ สวนนี่ วันไหนหยุดๆอยู่กับบ้านว่างๆ ผมก็จะทำเองเป็นส่วนใหญ่ครับ” ตรีภัทรตอบเลี่ยงๆ ความจริงไปบ้าง ไม่อยากบอกให้เธอตกใจ ทั้งหมดที่เห็นสวยๆ พอจะเป็นหน้าเป็นตาให้บ้านนี้ได้ เขาเป็นคนทำเองทั้งนั้น อย่างวันนี้ ก็เหมือนจะโชคดีที่เขาหยุดขายของแล้วลงมือทำความสะอาดตกแต่งสวนเองแต่เช้า ไม่เช่นนั้นยุวันดาคงไม่ได้เห็นสวนสวย เป็นระเบียบเรียบร้อยราวกับมีคนสวนมาช่วยทำหลายคนอย่างนี้หรอก “คุณตรีทำเองหรือคะ เก่งจังเลย” เธออุทานอย่างตื่นเต้น ใจจริงคงไม่ค่อยเชื่อที่เขาว่านักหรอก แต่คงพูดเพื่อเอาใจมากกว่า “แต่เอ๊ะ นั่นรถเข็นอะไรหรือคะ?” เจ้าหล่อนร้องถามอยางประหลาดใจเป็นอันมาก เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นรถเข็นหมูปิ้งที่เขาจอดหลบมุมเอาไว้ข้างสวนหน้าบ้านอันเป็นมุมติดกำแพงรั้งลวดหนามข้างบ้านนั่นเอง “เอ่อ ขายหมูปิ้งครับ ” ตรีภัทรเอ่ยเสียงเบาในลำคอ จงใจตอบแค่ที่เธอถามจริงๆ “ขายหมูปิ้ง แล้วใครขา ” “ คือ..พี่โทไปหาเพื่อนของเขาตั้งแต่เมื่อตอนเที่ยง ป่านนี้ยังไม่กลับเลย ถ้ายังไง จะรอพบเขาไหมครับ?” ตรีภัทรจำเป็นน้องเสียมารยาท รีบชิงเปลี่ยนประเด็นความสนใจของหญิงสาวเสียก่อนที่เธอจะซักไซร้อะไรเขามากไปกว่านี้ กลัวว่าขืนปล่อยให้เธอซักไปถามมา เขาอาจจะหลุดอะไรที่ทวิภพไม่ต้องการออกมาอีกได้ การเปลี่ยนประเด็นไปเลย น่าจะดีกว่าที่จะต้องคอยมานั่งตอบคำถามเธออยู่อย่างเดียว และมันก็ดูจะได้ผลดีทีเดียว เพราะยุวันดาหลงเข้ามาในคำถามของเขาอย่างง่ายดาย “ใครว่ายุมาพบคุณโทล่ะคะ? ” หญิงสาวย้อนถามเขาพร้อมกับรอยยิ้มขบขัน ยิ่งเห็นหน้าเหลอหลาของชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้าก็ยิ่งชอบใจนัก กับความน่ารักไร้เดียงสาของอีกฝ่าย “ยุมาหาคุณตรีต่างหากค่ะ มีเรื่องจะมาคุยกับคุณด้วย” “มีเรื่องคุยกับผม เรื่องอะไรหรือครับ?” “ว้า ยุเพิ่งมาเหนื่อยๆ นะคะคุณตรี ใจคอจะไม่เชิญยุเข้าไปดื่มน้ำข้างในบ้านก่อน แล้วค่อยคุยธุระกันไม่ดีกว่าหรือคะ?” เธอติงเสียงล้อเลียน ดวงตาคมเฉี่ยวเป็นประกายหวานสดใส ดูน่ารักมากกว่าเมื่อวานที่พบกันในงานเลี้ยงเสียอีก หากตรีภัทรก็เพียงแค่ชื่นชม “ขอโทษครับ ผมเป็นเจ้าของบ้านที่แย่จริงๆ เชิญคุณยุวันดาในบ้านก่อนเถอะครับ” เขาผายมือเชิญ และหญิงสาวก็เดินนำหน้าเขาเข้าไปก่อน เพราะเคยมาที่บ้านนี้หลายครั้งแล้วเหมือนกัน แต่เมื่อก่อนนั้น ทวิภพจะจัดฉากให้เวลาที่เขาพายุวันดามาที่บ้านเป็นเวลาที่พี่กับน้องของเขาไม่อยู่บ้านเสมอๆ ดังนั้น ยุวันดาจึงยังไม่เคยเจอ ทั้งกับตรีภัทรและเอกอรินทร์มาก่อนเลย จนเมื่อคืนนี้ ที่งานเลี้ยงเซ็น สัญญาที่โรงแรม นั่นจึงเป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้รูจักกับตรีภัทร แต่เป็นการรู้จัก อย่างที่ทวิภพวางแผนเอาไว้แล้วอีกเช่นเคย หญิงสาวเดินนำหน้าชายหนุ่มเข้ามาในห้องโถงกว้างอันเป็นทางเชื่อมเข้าไปสู่ห้องรับแขกของบ้าน จังหวะนั้นเองที่ดวงตาคมเหลือบไปเห็นร่างสูงของใครอีกคนหนึ่ง ซึ่งหน้าเหมือนทวิภพราวกับแกะเข้าอย่างจัง “คุณโท ” เธอยิ้มหวาน ตรงรี่เข้าไปหาชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย หากยังไม่ทันได้เข้าไปกอดแขนฝ่ายนั้นก็รีบถอยหลังหนีเสียก่อน “เดี๋ยวครับคุณยุวันดา เข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่นายโทหรอกนะ” “เอ๊ะ ก็คุณ คุณโทชัดๆ อย่ามาล้อยุเล่นหน่อยเลยน่า หรือว่างอนที่เมื่อคืนยุไม่ค่อยได้คุยกับคุณ ไม่เอาน่า นี่อย่าบอกนะคะ ว่าคุณหึงยุกับคุณตรีด้วยน่ะ” หญิงสาวสัพยอกหัวเราะขันๆ ชอบใจที่ตัวเองมีความสำคัญกับผู้ชายหล่อๆ อย่างเขาได้ แม้จะไม่ได้รักชอบเขามากมายอะไรนัก แต่ยุวันดาก็พอใจเสมอถ้าจะมีผู้ชายมาเป็นฝ่ายหลงไหลเธอ เอกอรินทร์ทำหน้าอิหลักอิเหลื่อ เริ่มไม่พอใจอาการหลงตัวเองของสาวสวยเฉี่ยวตรงหน้าขึ้นมาตงิดๆ “คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ใช่เจ้าโทมันจริงๆ ” “เอ๊ะ ยังจะเล่นอีกเหรอคะ?” ยุวันดาไม่ยอมเชื่อท่าเดียว แถมยังมองเขาอย่างขบขันอีกด้วยเล่นเอาเอกอรินทร์แทบอยากเดินหนีเจ้าหล่อนไปเสียให้ไกลๆ เข้าใจแล้ว ว่าทำไมน้องชายของเขาถึงไม่ปักใจอะไรกับเจ้าหล่อนคนนี้เอาเสียเลย ก็หลงตัวเองไม่ลืมหูลืมตาอย่างนี้ เป็นเขาๆ ก็เผ่น ( วะ) “พี่เอกไม่ได้โกหกคุณยุหรอกครับ พี่เขาเป็นฝาแฝดกับพี่โทน่ะครับ” ตรีภัทรอดรนทนไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายเฉลยเสียเอง คราวนี้ก็เลยถึงทียุวันดาหน้าแตกบ้าง หญิงสาวหุบยิ้มหยันของตนเอง นิ่งมองหน้าคมสันของชายหนุ่มต่อหน้าอย่างตกใจแกมตื่นเต้น “จริงๆ เหรอคะนี่ ยุไม่ยักรู้มาก่อนเลย ว่าคุณโทมีฝาแฝดด้วย..” “นายโทเขาเคยเล่าเรื่องในครอบครัวของเราให้คุณฟังแค่ไหนกันล่ะครับ?” เอกอรินทร์ย้อนถามเสียงเรียบ และคำตอบแรกสุดที่ได้จากหญิงสาวก็คือความเงียบงัน จริงสินะ ตลอดสองเดือนที่คบหากันสวีทหวานจ๋อยมดขึ้น ทวิภพไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวอะไรของเขาให้เธอรับรู้เลย เธอไม่รู้กระทั่งว่าเขามีพี่น้องกี่คน เป็นชายหรือหญิง รู้เพียงคร่าวๆว่าพ่อของเขาที่เสียไปทำธุรกิจค้าเพชร แต่ก็ยังไม่เคยไปเที่ยวร้านเพชรของเขาเลยซักครั้ง บ้านของเขา เธอก็มานับครั้งได้ และแต่ละครั้งที่มาก็ไม่เคยเจอใครเลย “ก็ ไม่ค่ะ เราไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องนี้ ” หญิงสาวอ้อมแอ้มตอบนึกละอายอยู่บ้างที่ไม่ค่อยสนใจอะไรของคนรักเท่าที่ควรเลยเสหันมายกมือไหว้เขาแทน “สวัสดีค่ะพี่เอกใช่ไหมคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” “ครับเช่นกัน เชิญตามสบายเลยนะครับ ขาดเหลืออะไรก็บอกนายตรีเขาได้ ผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ เดี๋ยวจะแวะไปซื้อของข้างนอกหน่อย” “ซื้อของ พี่เอกจะไปซื้ออะไรครับ?” น้องชายถามอย่างฉงน ก็ไหนวันนี้พี่เอกบอกว่าจะอยู่บ้าน ไม่อยากออกไปไหนให้เสียเงินไง? “ก็ จะออกไปหาซื้อของใช้เข้าครัวแทนแกไง เอาโพยรายการมาให้พี่สิ” พี่ชายแบมือกระดิกนิ้วหรา คนเป็นน้องนิ่วหน้า ไม่พอใจ “แต่นั่นมันหน้าที่ผม ผมไปเองก็ได้” “แกต้องอยู่ดูแลคุณยุเขาไม่ใช่เหรอ? ” เอกอรินทร์เน้นย้ำอย่างนั้น ทำเอาน้องชายนิ่งอึ้ง “ในเมื่อแกไม่ว่างจะไปซื้อของ ฉันก็จะไปให้ไง ไม่ดีตรงไหนกัน เอามาเถอะน่า อย่าเรื่องมากสิ” ตรีภัทรจนด้วยข้อเถียง จึงจำต้องหยิบกระดาษจดรายการของใช้ในครัวที่ขาดในกระเป๋ากางเกง ยื่นส่งให้พี่ชายคนโตอย่างไม่เต็มใจนัก เอกอรินทร์หาเรื่องถอยฉากหนีเอาตัวรอดหน้าตาเฉย ไม่สนใจหน้าซีดเซียวจะเป็นจะตายของน้องชายคนเล็กที่มองตามหลังเขามาเหมือนจะตัดพ้อต่อว่านั่นเลย มันช่วยไม่ได้นะน้องรัก แล้วพี่จะรีบไปรีบมาก็แล้วกัน..หวังว่าเมื่อพี่กลับมาแล้ว นายจะยังอยู่รอดปลอดภัยดีอยู่ล่ะนะ เอกอรินทร์พยายามมองโลกในแง่ดี ขณะเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องส่วนตัวเพื่อจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงขาสามส่วนตัวใหญ่ที่สวมอยู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เขากดเรียกดูเบอร์สาวๆ หลายคนที่บันทึกเอาไว้ในเครื่อง แต่ก็เลื่อนผ่านไปหมด จนมาถึงชื่อสุดท้าย ‘นารากานต์’ +++++++++++++++++++++++++++++ จบบทที่7ค่ะ^^ จากคุณ : ลันเตา... - [ 16 ก.ค. 49 08:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 *****มาต่อแล้วค่ะ หลังจากที่หายต๋อมไปนาน เพราะถูกตัวขี้เกียจรุมเบ่นงานย้ำแย่ ฮือ...ลันเตาจะพยายามสลัดตัวขี้เกียจออกไปให้เร็วที่สุด เพื่อกลับมาเร็วจี๋เหมือนเดิมในเร็วๆวันนี้แน่นอนค่ะ ฮือ...(ทำไมต้องร้องไห้ด้วยนะ??) มาคุยกันต่อจากเดือน เอ๊ย คราวที่แล้วนะคะ^^ คุณ : MiKi (Sichon) ค่ะ เรื่องนี้ นายตรีน่าสงสารมากกกก ตรงที่ไม่ได้จุ๊บ เอ๊ยค่อยได้เป็นไทกับเขาเลย เป็นพระเอกแสนดีจนลันเตายังอึดอัดแทนเลยค่ะ  >0< คุณ : blOOdYYuki (teru_bozu) ฮุๆ ใช่ค่ะ แต่ตั้งชื่ออย่างนั้นกลัวไม่มีคนอ่าน เลยต้องหลอกๆคนอ่านก่อน หุๆ (ยัยลันเตาช่างชั่วร้ายนัก  ฮี่...)   คุณ : Bralee อย่าเพิ่งหมั่นไส้เขาเลยนะคะ เขาทำได้แค่นี้จริงๆ ฮือ....   คุณ : อันปังแนน ใช่ค่ะ เกิดมาน่าสงสาร เป็นเบี้ยล่างพี่ๆ แถมยังถูกโกงอีกต่างหาก อิๆ   คุณ : โมโม่ (honeymew) เดี่ยวจะให้นายตรีทำคะแนน (แบบพระเอ้กพระเอก)ค่ะ ส่วนนายเอกถึงพี่แกจะตะกายดาวไม่มองเลขายังไง เดี่ยวก็ต้องมองอยู่ดีค่ะ อิๆ   คุณ : แมวเหมียวสีขาว นายนโทสะบัดยุวันดาได้ค่ะ แต่สะบัดมาให้เกาะหนึบที่นายตรีแทน ฮี่ๆ...   คุณ : ธาร (ธาร นาวา) พี่เอกอาจจะตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัวค่ะ พี่ท่านนี่จะเป็นผู้ชายที่ใมจร้ายที่สุดในเรื่องตัวจรีงเลยมั่งคะ ลันเตาว่าอย่างนั้นนะ^^ "   คุณ : Half Blood Prince   ขอบคุณค่ะ แหะ คือ พระเอกของลันเตาก็ทุเรศหน่อยๆ ถึงมากที่สุดอย่างนี้ล่ะค่ะ ... แง๊...อยากเขียนพระเอกเก้กๆ ได้บ้างจัง !!!   คุณ : roguebludger ไม่เป็นไรค่ะ แต่ยังไง ก็ขอบตคุณมากๆเลยนะคะ^^   คุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ เดี่ยวนายตรียังมีอะไรเฟอะฟะมาอวดอีกกเยอะเลยค่ะ^^ คุณ : วรรณภาศิริ   ถ้าชอบแบบหนุ่มขรึมและไม่พระเอ้กพระเอกนะคะ นายเอกเลยค่ะ กำลังจะเริ่มมีบทแล้วด้วย^^   คุณ : Bangkokian หว๋าย...ลันเตาตั้งชื่อผิดนั่นเอง ต้องเป็นกระต่ายหลังจันทร์ นายตรีเขามีสาวมาหลงเยอะจริงๆเสียด้วยจิ่คะ อิๆ   คุณ : เม-ดา   มียิ่งกว่านี้อีกค่ะ ^^ แหะๆ...   คุณ : คนรักนิยาย   มาต่อแล้วค่ะ ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ แต่คราวหน้า บทขของพี่เอกกับหนูเดียร์จะมาแล้วค่ะ กุ๊กกิ๊กๆ ^^   คุณ : nongwin ไม่เป็นไรค่ะ เดี่ยวลันเตาหาวิธีรอดให้นายตรีเอง อิๆ^^   คุณ : oreocream เจ้าของร่านหมูปิ้งกำลังจะดังใหญ่แล้วค่ะ ได้เป็นนายแบบหนังโฆษณาด้วย อิๆ   คุณ : รียา-อารียา ต้องซวยอีกเยอะค่ะ กว่าจะจบ แต่ลันเตาจะเผื่อแผ่ความซวยไปให้นายโทด้วย 5555   คุณ : namtanzay นายตรีเป็นคนขี้อายไม่เหมาะกับอาชีพดาราจริงๆ...หมูปิ้งจงเจริญ อิๆ   คุณ : :::อาราเร่::: เมื่อเช้าเพิ่งซื้อใส่บาตรด้วย ข้าวเหนียวหมูปิ้งแถวบ้าน คนขายไม่หล่อแถมแก่อีกต่างหากค่ะ เศร้าจัง....(เอ๊ะ หวังอะไรนะนี่เรา หึๆๆ)   คุณ : burin piggypink   เป็นการพบกันแบบหล่อๆ ที่น่าจดจำมาก หนูแพรไม่มีวันลืมนายตรีแหงๆเลยค่ะ หึๆ   คุณ : กระปุกกลิ้ง (กระปุกกลิ้ง) ฮือ...แล้วลันเตาจะพยายามเค้นหาความดีงาม น่ารักของนายโทมานำเสนอค่ะ แง๊...หายาก มั่กๆ เลยล่ะ>0<   คุณ : Kwan (1688tkw) ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ เอ...หรือจะให้ถูกหวยใช้หนี้ได้ดีหนอ...^^ ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายนะคะ คราวหน้าจะมาให้เร็วขึ้น สัญญาค่ะ^^ ลิงค์ของเก่าฮับ บทที่1-2ค่ะhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4425805/W4425805.html บทที่3       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4449051/W4449051.html บทที่4-5    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4480297/W4480297.html จากคุณ : ลันเตา... - [ 16 ก.ค. 49 08:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เออ... แปะผิดห้องงับ จากคุณ : i_tua_yung - [ 18 ก.ค. 49 02:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ย่อยเยอะไปหน่อย 555+ มึนเลยเหรอ จากคุณ : Half Blood Prince - [ 20 ก.ค. 49 01:27:06 ]