ความคิดเห็นที่ 1         เมื่อนาคทั้งหลายมาประชุมพร้อมกันแล้ว  ได้ทูลถามกิจอันตนพึงกระทำจากพระองค์   พระเจ้าธตรฐจึงตรัสสั่งให้นาคทั้งปวงเร่งไปยังกรุงพาราณสีพร้อมกัน   นาคทั้งหลายทูลว่า   พวกข้าพระองค์จะประหารทั้งนครด้วยลมจากนาสิก  ให้หมู่มนุษย์มอดไหม้กลายเป็นขี้เถ้าไปทั้งสิ้นเลยดีไหมพระเจ้าข้า         พญานาคมิปรารถนาความพินาศแก่ราชธิดาและปวงนราทั้งหลาย  พอพระทัยรักจักได้พระราชธิดานั้น  ทรงกำชับพวกนาคอย่าเบียดเบียนประทุษร้ายผู้ใดเลย           พวกนาคไม่เข้าใจ สับสนในความประสงค์ทูลถามว่า   ถ้าเช่นนั้นแล้วพวกเราจะไปทำอะไรในนครพาราณสีเล่าพระเจ้าข้า  ?         พระจอมนาคอธิบายสิ่งเหล่านั้น พลนาคผู้ศักดา     ปวงหมู่วาสุกรี     สู่กาสีนครราช     แผลงอำนาจฤทธิ์หาญ     แผ่พังพานห้อยหัว     ทอดตัวตามเสาเรือน     เยือนหนทางทุกแห่ง     แต่งตนโตโอฬาร     สู่สระธารทุกท่า     สู่ทุกป่าทุกสวน     ชวนกันหลอนกันหลอก     กลอกเศียรขู่ชาวชน     ดลใจสั่นขวัญหาย     เราก็จักผายผันทบ     ลบเมืองใหญ่ด้วยฤทธิ์     ปิดเมืองมนุษย์ด้วยเดช    นิรมิตเศวตกายา    ให้โอฬาร์ล้อมนคร     ทวยนิกรไพร่ฟ้า     ยลตระหนกย่านกล้า     หวั่นเกล้ากลัวเกรง     ยิ่งนา         พวกเจ้าจงไปยังเมืองมนุษย์  เนรมิตกายให้ใหญ่น่ากลัว   แผ่พังพานอยู่ในห้องบ้าง  นอกห้องบ้าง   บนเตียงและตั่งที่มนุษย์นั่งนอน   ในหมู่บ้าน  ในหนทางเดิน  ในสระโบกขรณี   บังหวนควันส่งเสียงขู่   สุ สุ  พึงระวังอย่าแสดงตนต่อคนทั้ง ๔ นี้คือ  เด็กหนุ่ม  คนแก่ชรา  หญิงมีครรภ์  และพระธิดาสมุททชา         แม้เราเองก็จะไปด้วยพวกเจ้า  เนรมิตกายขาวใหญ่วงขนดล้อมเมืองไว้ถึง  ๗  ชั้น   ปิดแสงสุริยาด้วยพังพานใหญ่  ให้ชาวพาราณสีมืดมน ดังนี้     ปวงนาคาทั่วทั้ง          ท้องนที แปลงเปลี่ยนกายมากมี           มืดน้ำ รุดถึงราชธานี                       เนืองเนก   นิมิตนา กรายร่างร้ายลอบกล้ำ            เกลื่อนใกล้หมู่ชน     เรื้อยตนแผ่ฤทธิ์ให้             เห็นหาญ ขู่ฟู่ฟังผสาน                          แสยะเขี้ยว ทุกบ้านทุกเรือนปาน               ปลงปลิด  ขวัญนา ปราดปราดปวงกราดเกรี้ยว       ทั่วแท้วิษธร     ชาวนครตื่นตั้ง                      ตื่นหนี เสียงคร่ำร้องเหล่าสตรี               ร่ำไห้ ต่างตระหนักพรักพร้อมลี            ลาศสู่  ราชแฮ กอดอกอ้อนวอนไท้                     จุ่งให้ราชธิดา         พหลพลนาคาแปลงกายาเป็นหลากพรรณหลายอย่าง  ขึ้นไปสู่กรุงพาราณสีในเวลาเที่ยงคืน  ห้อยตัวลงตามที่อยู่ของมนุษย์   วางกายขวางการสัญจรของคนตามหนทาง   ฝ่ายนาคมาณพทั้งสี่ที่เป็นทูต ก็เข้าไปประจำ ๔ ด้านของพระแท่นที่บรรทมกษัตริย์   พญาธตรฐนาคราชได้ปิดพระนครตามคำบัญชาแล้ว         บุรุษสตรีชาวเมืองทั้งหลายเมื่อตื่นขึ้น   เหยียดมือหรือเท้าไปทางใดก็ถูกต้องงู ณ ที่นั้น   ผวาร้องว่า งู ๆ   เมื่อสตรีตื่นขึ้นแล้ว จุดประทีปขึ้นในเรือนใด  มองไปทางไหนก็เห็นแต่งูอยู่ทั่วไปหมด  ตามประตู หน้าต่าง  เสา  จันทัน   ต่างก็หวีดร้องตระหนกตกใจขึ้นเป็นเสียงเดียว   ทั่วพระนครเกิดโกลาหลอลหม่านในทันที         รุ่งอรุณนั้น  พาราณสีนครทั้งสิ้นถูกปกคลุมไปด้วยลมหายใจของพวกนาค   ประชาชนพากันหวาดกลัว กล่าวกับพวกนาคว่า   เหตุไรพวกท่านจึงมาเบียดเบียนพวกเราอย่างนี้   บรรดานาคก็ตอบว่า   พระราชาของพวกท่านส่งทูตไปมิใช่หรือว่าจะยกพระธิดาให้พญานาคของเรา   พอพวกเราส่งทูตมาทูลขอกลับด่าบริภาษ   หากพวกท่านไม่ให้พระธิดา ก็อย่าหวังว่าจะคงชีวิตไว้ได้สืบไปเลย         บัดนั้นหมู่มนุษย์อ้อนวอนว่า  ท่านนาคทั้งหลายโปรดให้โอกาสเราเถิด  พวกเราจะไปกราบบังคมทูลขอพระเจ้าพาราณสีให้เอง   แล้วพากันไปยังราชนิเวศน์  คร่ำครวญร้องทุกข์ด้วยเสียงอันดัง         กาลนั้นพระจอมภพกาสียินเสียงชาวพระนคร และแม้มเหสีของพระองค์เองหวีดร้องคร่ำครวญด้วยความหวั่นกลัวก็ตื่นพระบรรทม  แลเห็นนาคทั้ง ๔ ยืนอยู่ ๔ ทิศ  อ้าปากราวจะฉกกัดพระเศียรดังนั้น ตกพระทัยยิ่งนัก   เหล่าพระมเหสีอ้อนวอนว่า  ยกพระธิดาให้เขาเถิดเพคะ  ทรงถูกนาคมาณพคุกคาม หวาดเกรงมรณภัยจึงได้ตรัสขึ้น ๓ ครั้งว่า    เรายกธิดาสมุททชาให้ท้าวธตรฐ ๆ ๆ  ดังนี้         นาคทั้งหมดได้ฟังพระดำรัสแล้ว จึงล่าถอยไปรวมกันยังที่ห่างประมาณ ๑ คาวุต   เนรมิตนครขึ้นแห่งหนึ่งงดงามราวเทพนคร  จัดแต่งบรรณาการมายังพระเจ้าพาราณสีเพื่อรับพระราชธิดา   พระราชารับบรรณาการแล้วส่งพวกนาคกลับไป  ดำรัสว่า  เราจะส่งบุตรีตามไปในความคุ้มครองของอำมาตย์มนตรีแห่งเรา         ครั้นแล้วตรัสเรียกพระลูกเธอขึ้นมา  พาเสด็จไปปราสาทชั้นบน  เผยสีหบัญชรให้พระกุมารีทอดพระเนตรดูทิพย์นครของพวกนาค มีพระดำรัสด้วยว่า   ลูกเอย  จงดูนครอันงดงามนั้น  เจ้าจะได้เป็นอัครมเหสีของเจ้านครนั้น   นครนั้นอยู่ไม่ไกลเลย   หากเจ้าไปอยู่ที่โน่นแล้วเบื่อหน่ายไม่พอใจ ก็กลับมาหาพ่อได้         ทรงให้พระธิดาสรงสนาน  แต่งพระองค์ด้วยอาภรณ์และรัตนทั้งหลาย  เสด็จโดยสีวิกากาญจน์อันปกคลุมแล้ว  ขบวนอำมาตย์แวดล้อมไปส่ง         เหล่านาคต้อนรับพระธิดาอย่างสมพระเกียรติ  อัญเชิญขบวนเสด็จสู่พระนคร  รางวัลหมู่อำมาตย์ที่มาแล้วส่งกลับไป  อัญเชิญพระธิดาให้ขึ้นสู่ปราสาท  บรรทมบนพระที่อันเป็นทิพย์   บริษัทนาคทั้งหลายแปลงกายเป็นคนค่อม คนเตี้ยบ้าง ปรนนิบัติรับใช้พระองค์ดั่งนางกำนัลสาวใช้ในเมืองมนุษย์   พระกุมารีบรรทมบนพระแท่นทิพย์มินานก็ทรงหลับสนิท          ท้าวธตรฐพาพระธิดาพร้อมปวงนาคหายไป ณ ที่นั้น  ลงปรากฏในภพนาค ณ พระราชฐานทีเดียว  เมื่อพระธิดาบรรทมตื่น  พบพระองค์อยู่บนที่บรรทมทิพย์  ในปราสาทแก้วมณีปราสาททอง  ประกอบด้วยอุทยานและสระโบกขรณีดั่งแดนสวรรค์   ทรงถามนางกำนัลทั้งหลายว่า   นครนี้ช่างตบแต่งได้งดงาม  ไม่เหมือนพาราณสีของเรา   นครนี้เป็นของผู้ใดหรือ ?         ข้าแต่พระเทวี  เมืองนี้เป็นของพระสวามีของพระนางเพคะ  พระนางเปี่ยมด้วยบุญญาธิการจึงได้เสวยสมบัติสมบูรณ์ปานนี้   ผู้มีบุญน้อยทั้งหลายไร้โอกาสแม้เพียงได้เห็น         ท้าวธตรฐรับสั่งให้ป่าวประกาศทั่วภพนาคทั้ง ๕๐๐ โยชน์ว่า  นาคทั้งปวงไม่พึงแสดงร่างงูแก่พระนางสมุททชาโดยเด็ดขาด  ผู้ใดล่วงพระโองการจักต้องโทษทัณฑ์   เช่นนี้  ราชธิดาย่อมมิได้ทอดพระเนตรเห็นนาคปรากฏในร่างงูเลยแม้แต่ผู้เดียว   สำคัญว่าภพนาคนั้นคือภพมนุษย์นั่นเอง   ทรงพึงพระทัยท้าวธตรฐ เป็นพระมเหสีอยู่ด้วยกันกับพระองค์ด้วยความรักสืบมา                                                              จบนครกัณฑ์   แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 49 15:53:50 จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 16 ก.ค. 49 15:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2         กาลต่อมาพระนางสมุททชาก็ทรงพระครรภ์   ประสูติพระโอรสองค์แรกชื่อว่า สุทัสสนะ เพราะเห็นแล้วให้เกิดความรัก   พระโอรสองค์ที่สองให้นามว่า ทัตตะ  พระองค์เป็นพระโพธิสัตว์   พระโอรสองค์ที่สามให้ชื่อว่า สุโภคะ   และพระองค์ที่สี่ให้ชื่อว่า  อริฏฐะ         แม้จะมีโอรสถึง ๔ องค์แล้ว พระนางก็ยังไม่ทราบว่านี่เป็นภพนาค   ภายหลังวันหนึ่งพวกนาคหนุ่มๆ บอกแก่พระโอรสอริฏฐะว่า มารดาของพระองค์เป็นมนุษย์มิใช่นาค   พระโอรสไม่เชื่อจึงทดลองดู  ขณะเสวยนมนิรมิตสรีระเป็นงู  เอาปลายหางลูบหลังพระบาทพระมารดา    พระนางเห็นร่างพระโอรสดังนั้นตกพระทัย กรีดร้อง ทิ้งพระโอรสลงที่พื้น  นัยน์ตาของพระโอรสองค์น้อยก็แตกไป โลหิตไหล         พระราชาสดับเสียงเสด็จมาทรงทราบดังนั้นกริ้วพระโอรส จะให้เขานำไปประหาร   พระนางสมุททชารักสงสารบุตรจึงทูลขออภัยต่อพระองค์ ว่า  นัยน์ตาลูกแตกไปแล้ว  โปรดทรงอภัยให้ลูกของเราเถิดเพคะ   พระราชาก็พระราชทานอภัยให้    ตั้งแต่วันนั้นมา พระมเหสีจึงทราบว่าประทับอยู่ในภพนาค   ส่วนพระโอรสองค์เล็กนั้นพระเนตรบอดไปข้างหนึ่ง  จึงเรียกกันว่า อริฏฐะบอด         เมื่อพระโอรสทั้งหลายเจริญวัยขึ้นแล้ว  พระเจ้าธตรฐก็พระราชทานรัชสมบัติแบ่งให้แด่พระลูกเจ้าทุกๆ พระองค์ พระองค์ละ ๑๐๐ โยชน์  พร้อมเหล่าบริจาริกา ๑๖๐๐๐   ส่วนพระบิดาเองนั้นทรงรัชสมบัติเพียง ๑๐๑ โยชน์เท่านั้น   พระโอรสทั้งหลายจะมาเฝ้าพระมารดาบิดาทุกๆ เดือน  เว้นพระโพธิสัตว์เสด็จมาทุกกึ่งเดือน         พระทัตตะทรงมีปัญญาอันเปรื่องปราด  สามารถพิจารณาแก้ไขปัญหาทั้งหลายในภพนาคได้ดียิ่ง เมื่อเสด็จสู่ที่เฝ้าของท้าววิรูปักข์มหาราช   พระองค์ก็วินิจฉัยปัญหาของพวกนาค ณ ที่นั้นได้    ครั้งหนึ่ง เมื่อท้าววิรูปักข์พร้อมด้วยนาคบริวารไปยังไตรทศบุรีพิภพดาวดึงส์สวรรค์ สู่ที่เฝ้าของท้าวสักกะเทวราช  ได้ถกปัญหาขึ้นในระหว่างหมู่เทพทั้งหลาย   ไม่มีผู้สามารถตอบปัญหานั้นได้ เว้นพระโพธิสัตว์เท่านั้น         พระเทวราชาทรงสรรเสริญยกย่องและตอบแทนการวิสัชนาของพระโพธิสัตว์ด้วยทิพย์บุปผามาลาและคันธชาติต่างๆ แล้วตรัสว่า   พ่อทัตตะ  ท่านประกอบด้วยปัญญาอันบริบูรณ์เสมอแผ่นดิน   แต่นี้ไปท่านจงมีนามว่า ภูริทัต เถิด         พระภูริทัตไปเฝ้าท้าวสักกะเทวราชเสมอ   เห็นเวชยันต์ปราสาทและทิพย์สมบัติอันงดงามประณีตน่าอภิรมย์ยิ่ง แล้วล้วนด้วยเทพอัปสร  ทรงคิดว่า  ความเป็นนาคนี้ยังเป็นอัตภาพอันด้อย  น่าดูหมิ่นว่ามีกบเป็นอาหาร   เราบำเพ็ญศีลเป็นบุญแล้ว จักได้บังเกิดในเทวโลกบ้าง         ดังนี้แล้วทรงกลับมาภพนาค   ทูลลาพระมารดาบิดาจะรักษาอุโบสถศีล  พระมารดาบิดาทรงยินดี   ตรัสสั่งว่า เจ้าจงรักษาอุโบสถในภพนาคของเรานี้ อย่าไปภายนอกเลย เพราะว่าเมื่อเจ้าไปรักษาศีลอยู่ภายนอกภพเรา จะมีอันตรายได้มาก         พระโพธิสัตว์รับคำ  ทรงถือศีลอยู่ในราชอุทยานอันว่างแห่งหนึ่ง         ขณะทรงศีลนั้น  เหล่านางนาคก็มักเข้าไปหา บรรเลงดนตรีขับกล่อมพระองค์ให้ทรงสำราญดังกาลก่อน   พระภูริทัตดำริว่า  รักษาศีลให้บริบูรณ์ในที่นี้ยากนัก  มักถูกรบกวน   เราควรไปถือศีลในถิ่นมนุษย์จะดีกว่า             ไม่ทรงบอกพระมารดาบิดาเพราะกลัวจะถูกห้าม   ตรัสบอกแต่กับพระชายาว่า  เจ้าเอย  พี่จะไปยังมนุษย์โลก  ขดขนด(เข้าสมาธิ)บนจอมปลวกที่ใกล้ต้นไทรริมฝั่งแม่น้ำยมุนา  อธิษฐานรักษาอุโบสถศีลตลอดราตรี  เจ้าจงให้พวกนางดนตรีครั้งละ ๑๐ นาง ไปหาในเฉพาะเวลาอรุณรุ่ง นำสุวคนธชาติและบุปผามาลาไปให้พี่           สั่งแล้วพระองค์เสด็จขึ้นไปที่ต้นไทร นิรมิตกายนาค ร่างประมาณเท่างอนไถ  วงขนดบนจอมปลวกแล้วอธิษฐานอุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๔ ว่า ผู้ใดปรารถนา หนัง เอ็น กระดูก หรือโลหิตของเรา  ผู้นั้นจงนำไปได้ตามปรารถนาเถิด  เราจักไม่หวงแหนปกป้อง ยินดีสละให้แล้ว           ทรงรักษาอุโบสถดังนี้ตลอดราตรี  ณ เวลาอาทิตย์ขึ้น นางนาคมาณวิกาทั้งหลายก็มาปรนนิบัติพระองค์ตามพระบัญชาแล้วกลับไปยังภพนาค             ทรงกระทำอุโบสถกรรมเช่นนี้ผ่านระยะกาลอันยาวนาน                                                                  จบอุโบสถกัณฑ์   *********************************************************************  อธิบายศัพท์ อุรเคนทร์ – พญานาค (อุรคะ – ซึ่งไปด้วยอก เลื้อยไป คืองูหรือนาค) อิทธิ – ฤทธิ์ ความสำเร็จ ความเจริญ วิสิฏฐ์ – ยอดเยี่ยม ดียิ่ง เลิศ ประเสริฐ ไสร้ – ไซร้  เช่นนั้น  อย่างนั้น  ทีเดียว บร – ปร  เหล่าอื่น  อันอื่น  ต่าง  ภายนอก  เบื้องหน้า  ข้าศึก  สูงสุด  ต่างแดน  ยิ่ง กว่า ย่าน – ท้อถอย แถบ ถิ่น บังหวน – ทำให้(ควัน)หวนตลบขึ้น เนก – (ตัดจาก อเนก)   มาก หลาย เรื้อย – เลื้อย  ยื่น  ล่ามด้วยเชือกยาว วิษธร – งู งูพิษ  ผู้ทรงพิษ จันทัน – ตัวไม้เครื่องบนที่รับแปลานอยู่ตรงกับขื่อ คาวุต – คาพยุต  มาตราวัดทางยาวโบราณ  เท่ากับส่วนที่ ๔ แห่งโยชน์, ชั่วสุดเสียงที่วัวร้อง  ( ๒๕ วา เป็น ๑ อุสภะ, ๘๐ อุสภะ เป็น ๑ คาวุต,         ๔ คาวุต เป็น ๑ โยชน์ ) สีวิกา – เสี่ยง คานหาม วอ ท้าววิรูปักข์ – หนึ่งในท้าวจตุโลกบาล ผู้ประจำทิศตะวันตก เป็นใหญ่ในหมู่นาค ท้าวสักกะ – พระอินทร์ จอมภพดาวดึงส์สวรรค์ ท้าวโกสีย์ คันธชาติ – เครื่องหอม สุวคนธ – เครื่องหอม  สุคนธ์ กลิ่นหอม *******************************************************************  ตอนแรก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4523044/W4523044.html#13 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 49 15:58:24 จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 16 ก.ค. 49 15:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3  ตอบ คุณปาล์ม.- แหะๆ ตอนนี้ก็พยายามเขียนอยู่นะคะ แต่ผลงานออกมาช้าเหลือเกิน              (สมองไม่ค่อยแล่นเลยค่ะ) อาจเป็นเพราะเอาแต่อ่านหนังสือมากไป             เรื่องเขียนเลยไม่ค่อยก้าวหน้าไปไหนเลย คุณ P_JUNG_PIGLET- ดีใจจังเลยที่ได้เป็นหนังสืออ่านก่อนนอนของหนูพีค่ะ ^ ^ คุณ  [nana_nana] - ได้สมุดแล้วค่ะ น่ารักมากเลย ขอบคุณมากๆ นะคะ          ลืมหลังไมค์ไปบอก อิอิ ดีใจที่เห็นชื่อคุณ nana อีกค่ะ "คิดถึง" เหมือนกัน   คุณ lyne - ขอบคุณมากๆ ค่ะที่แวะเข้ามา อิอิ ใช่แล้วค่ะ ตั้งแต่เรื่องของนายรอน ก็ยังไม่มี                  เรื่องใหม่มาลงเลย ที่จริงก็เขียนอยู่ค่ะ มีเรื่องนึงเสร็จแล้วด้วย แต่ไม่ได้เอา                 มาให้อ่านกันเพราะลองส่งนิตยสารก่อนค่ะ  ก็ลองส่งดูสักเรื่อง แหะๆ                แต่ตอนนี้คิดถึงถนนนักเขียนมาก ก็เลยเอาเรื่องนี้มาลงค่ะ              ดีใจจังที่รู้ว่ามีคนชอบเรื่องวินธัยนะคะ จะพยายามเขียนต่อไปค่ะ คุณ scottie - สบายดีค่า ดีใจจังเลยที่ได้เห็นชื่อคุณสก็อตตี้อีก อิอิ                 ตอนแรกอ่านเรื่องนี้ก็สงสัยเหมือนกันว่า แหม พระราชานี่ก็มีภรรยานาคไม่ใช่เหรอ                 อ่านไปถึงตอนหลังก็พอคาดเดาได้ค่ะ ว่าเพราะเสียใจที่ภรรยาจากไปมาก                 ก็เลยเกรงว่าหากลูกแต่งไปกับนาค จะต้องเสียใจเหมือนตัวเอง (เท็จจริงไม่ยืนยันฮับ) คุณ เปียร์รุส - แหะๆ ก็กำลังพยายามปั่นนิยายออกมาอีกเรื่องนึงค่ะ แต่มันช้ามากกกก                   เขียนไม่ค่อยจะออก ก็เลยเอาเรื่องนี้มาฝากกันไปพลางๆ ก่อนค่ะ                   (สงสัยเอาแต่อ่านหนังสือมากไปหน่อย เลยไม่ได้ลงมือเขียนเรื่องของตัวเองซักที อิอิ)   คุณพีทคุง - สวัสดีค่ะ คิดถึงเหมือนกันค่ะ หวังว่าคงชอบหนังสือนะคะ                 (ดีใจที่มีคนอ่านเพิ่มขึ้นอีกคนนึงค่ะ)   จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 16 ก.ค. 49 16:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นชื่อพี่ศรีแล้วต้องรีบมาทักทายอ่ะค่ะ เดี๋ยวไม่ได้ตำแหน่งน้องร๊ากกกคับ กิกิ @^______________^@ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 17 ก.ค. 49 09:39:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ๊ะๆ พูดอย่างนี้ งั้นวินธัยก็พอมีหวังภาคต่อล่ะสิคะ เย้ บันโซ ไชโย โอ้โฮ้ อย่างนี้รักกันตายเลยค่ะ โฮะๆๆ ^O^ ว้าวๆๆ เสร็จไปแล้วเรื่องนึงหรือคะ เย้ๆๆ ^^V งั้นถ้าได้ลงพิมพ์เมื่อไหร่ต้องส่งข่าวบอกนะคะ จะได้รีบไปอุดหนุน ตอนนี้กะลังลงแดงเลยค่ะ เพราะหนังสือขาดแคลน (คือที่ไปซื้อตอนงานหนังสือเนี่ยอ่านหมดแล้วค่ะ เลยต้องเอาของเก่ามารีไซเคิล อ้อ.. แถมวินธัยก็เริ่มเก่าแล้วด้วย หาซื้อก็ยาก ตอนนี้หามีไม่ เอาไปให้เพื่อนอ่าน เพื่อนชอบมากๆ บอกว่าจะซื้อเก็บบ้าง หามาเป็นปีแล้วยังมะได้เลยต้องมาแย่งเราอ่าน ชิชะ แง่งๆ พาเอาวินธัยของเราเริ่มโทรม โฮๆ ทั้งๆที่เค้าห่อปกพลาสติกนะเนี่ย เริ่มดำแล้วอ่ะ แม้จะไม่มีรอยยับก็ตาม ก็ลองทำมีรอยสิเลิกคบแน่ๆ ย๊ากส์) ชักจะนอกเรื่องแฮะ เอาเป็นว่าจะเป็นกำลังใจให้ละกันนะคะ แล้วก็ลุ้นเรื่องที่จะออกด้วย สาธุ เพี้ยงขอให้ออกเถอะ จะได้อุดหนุน ฮุๆ ^O^ (จะว่าไป.. นี่นอกจากเรื่องมะหวดแล้วรู้สึกเราจะมีงานเขียนของคุณศรีสุรางค์ทุกเรื่องเลยมั้งเนี่ย ว้าว..) จากคุณ : lyne (katarena) - [ 18 ก.ค. 49 14:05:47 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลุ้นอยู่ตั้งนานว่าเมื่อพระภูริทัตจะเผยกายซะที ออกแล้วๆ จากคุณ : scottie - [ 18 ก.ค. 49 17:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แอบลุ้นวินธัยด้วยคนค่ะ ^ ^ จากคุณ : [nana_nana] - [ 19 ก.ค. 49 10:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วินธัย วินธัย วินธัย โอมมะลุกกุ๊กกุ๋ย วินธัย วินธัย วินธัย ตอนพิเศษ เพี้ยง จากคุณ : ปาล์ม. - [ 19 ก.ค. 49 23:14:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบ คุณ P_JUNG_PIGLET ไม่ต้องกลัวจ้า ตำแหน่งน้องรัก หนูพีได้ไปเต็มๆ อยู่แล้ว                    มาให้กำลังใจกันเสมอเลย ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ เลยนะคะ                           คุณ lyne (katarena) ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ หลายๆ ครั้งค่ะสำหรับกำลังใจ                  แหะๆ วินธัยนี่หลายคนบ่นค่ะว่าหาซื้อยาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เพราะตอนนี้                 ต้องติอต่อขายร้านหนังสือเอง ก็เลยส่งไปได้ไม่กี่แห่ง ตอนนี่มีขายที่                ศูนย์หนังสือจุฬาฯ ดวงกมลสาขาซีคอนแสควร์ แล้วก็ฉแพร่พิทยา กับโอเดียนสโตร์นะคะ                 ที่อื่นคงไม่มีแล้วค่ะ ถ้าหาไม่ได้ยังไงก็เมล์มาสั่งซื้อได้ค่ะ                  ตอนนี้ก็ลุ้นเรื่องที่กำลังเขียนเหมือนกันค่ะ อยากให้จบซะที  แฮ่กๆ     คุณ scottie ออกมาแล้วค่ะ หลังจากเล่าถึงประวัติสมัยพระบิดามารดาเสร็จ อิอิ                 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ดีใจค่ะ                   คุณ [nana_nana] ค่ะ ศรีสุรางค์เองก็ลุ้นตัวเองมานานแล้วเหมือนกันค่ะ                   รู้ว่ามีคนอยากอ่านอย่างนี้กำลังใจมาสุดๆ เลยค่ะ   คุณ ปาล์ม. โอ๊ะ โอ อย่างนี้ต้องรีบลงมือเขียนซะแล้ว.... จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 20 ก.ค. 49 08:12:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10  ตอนที่ ๓ ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4563032/W4563032.html#3 จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 24 ก.ค. 49 16:11:41 ]