วันนี้ว่าง อ้างว้าง บนทางเปลี่ยว
เดินทางไกล อย่างโดดเดี่ยว เจียวหนอนั่น
พยายาม ผ่อนคลาย ใจจาบัลย์
น้ำตารื้น กลืนความฝัน กลั้นความทุกข์
ทุกย่างก้าว ร้าวเจ็บ และเหน็บจิต
ทุกย่างคิด จักเค้นใจ ให้เปนสุข
แต่ความเศร้า ค่อยคืบคลาน มาราญรุก
จนอยากซุก ซ่อนใจ ให้ไกลตา
ทำไมฉัน ต้องเหงา เศร้าจนได้
ทำไม คนใจร้าย ไม่เห็นค่า
ทำไมรัก ต้องลอยลับ ไปกับตา
ทำไมหนา เพียรเท่าใด ไม่คืนดี
วอนหัวใจ ให้หวนมา นิจจาเอ๋ย
กระไรเลย จักทอดทิ้ง จริงฤๅนี่
อธิษฐาน ภาวนา ทุกราตรี
หวังวันที่ เธอสดับ...แลกลับคืน.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
16 ก.ค. 49 23:54:25
]