ฉันมองทอดสายตาไปข้างหน้า ดูหนทางสว่างไสวแวววาวอย่างงดงาม อากาศประกอบด้วยมวลธาตุแห่งคุณความดีอันผุดแล้วจากใจชนทั้งหลาย ณ ที่นี้ ใครจะนึกฝันว่าหลังผ่านวันอันเลวร้าย ฉันจะได้พบกับสิ่งซึ่งงามมากมายมหาศาลเช่นนี้
หนอ...นึกครึ้มใจอยากวิ่งไล่เจ้าแมลงปอปีกบางสวย อยากมอบจุมพิตให้แก่กุหลาบงาม และนั่งฟังซอสายลมคลอเคล้าเช่นนี้ไปนานวัน
แต่ปีกบางของแมลงปอก็มีวันต้องสลัด กลีบกุหลาบก็ต้องปลิดลงกระทบดินเข้าสักวัน แลซอสายลมก็ต้องพักเมื่อกาลเวลาผ่านนาน
ชีวิตฉันยังคงดำรงอยู่ เผชิญผ่านทั้งร้อน หนาว เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ทั้งทุกข์ที่ปัดป้อง แม้นสุขที่มาดหมาดล้วนเคยผ่านมาทั้งนั้น สิ่งเหล่านี้จะกำหนดอนาคตเราหรือเล่า จะกำหนดอนาคตเราจริงๆไหม
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตอบตัวเองว่าไม่ใช่ ไม่ใช่หรอก ความสุขหรือทุกข์ที่ผันผ่านมาในชีวิตก็แค่ลมพัดมา เพียงเราจับจิตให้อยู่ ณ ช่วงเวลาปัจจุบัน เราก็จะรู้โดยพลันว่า อารมณ์ใดๆไม่มีในโลกเลย
ไม่มีอารมณ์ใดๆในโลกเลย...
แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 49 12:26:17
จากคุณ :
คายตรี 
- [
19 ก.ค. 49 12:24:01
]
บันทึกอารมณ์
