ความคิดเห็นที่ 1 กระทู้เดิมค่ะ อาศรมชาวโคลง ๑๖๘ ๏ สุนทรภู่ครูกวี ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4489895/W4489895.html - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - คัดลอกปกหลังมาให้อ่านต่ออีกหน่อย จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 ก.ค. 49 08:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กระทู้ที่แล้ว พูดคุยถึง "นิราศสุพรรณ" ของ "มหากวีสุนทรภู่" แทบจะไม่ได้เข้าอาศรมฯ แต่ทุกครั้งที่เข้ามาก็ดีใจ เพราะมิตรสหายหลายท่าน ขยันอ่าน ขยันเขียน และแลกเปลี่ยนกัน อย่างน้อยก็ทำให้ใครอีกหลาย ๆ คน อ่าน "นิราศสุพรรณ" จนจบ เอิ้ก ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              . ฝากข่าวอีกเรื่องค่ะ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4522653/K4522653.html จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 ก.ค. 49 08:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ซื้อมาอ่านแล้วเหมือนกันเล่มนี้ ได้ความรู้ดี หวัดดีสาว จากคุณ : สดายุ... - [ 20 ก.ค. 49 10:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ศรีปราชญ์มิได้แต่ง.....กำสรวล จริงฤๅ ถ้าเช่นนั้นใครหนอ.....แต่งให้ มีโอกาสจึงชวน.......กันถก มองทุกมุมแล้วได้.....สรุปความ ลองอ่านดูตระหนกแท้...คำไทย แปลยากต้องเดาตาม....ศัพท์ซ้ำ ตัวสะกดแบบสมัย......เมืองอยุธ ยาเอย ทั้งลึกลับทั้งล้ำ........เลิศจริง เนื้อหาดังขุดค้น.......เดาความ ต้นแบบโคลงอื่นอิง.....แต่งคล้าย ภาษาอาจเปลี่ยนตาม....ปากพูด ความคิดสุดท้ายแท้.....ที่เสถียร จากคุณ : KAVINT - [ 20 ก.ค. 49 11:37:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คงเป็นสิ่งที่ต้องค้นคว้ากันต่อไป ผมคงด้อยปัญญาที่จะให้เหตุผลในเรื่องนี้ แต่ทุกโคลงที่รวมอยู่ในกำสรวลศรีปราชญ์ แล้วแต่เพราะ และเป็แม่แบบมาถึงปัจจุบัน จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 20 ก.ค. 49 13:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับทุกท่าน เห็นชื่ออาศรมนี้ พลันนึกถึงอาศรมแรกที่ได้ เฝ้า แขวนคำประดับใจ ได้นำโคลงของ ท่านศรีปราชญ์ มาแปะไว้ตอนต้นบท และมีผิดบางแห่ง และมีพี่คัมภีร์ฯ มาแก้โคลงให้ และแสดงความเห็นเกี่ยวกับโคลง กับตัวท่านศรีปราชญ์ ไว้ จำได้ว่าเคยคุยกันเรื่องโคลงบทนี้นิดหน่อย ไม่ได้ลงลึก เพราะต่างไม่มีเวลาค้นคว้า หาอ่านจากตำราที่มีอยู่แล้ว ความเห็นก็มีหลายหลาก เช่นศรีปราชญ์บุตรพระโหรา ธิบดีกับศรีปราชญ์ผู้แต่งโคลงกำสรวลศรีปราชญ์ เป็นคนละท่าน เกิดคนละสมัยกัน (เปรียบเทียบเอาจากภาษาที่ใช้) โดย พี่คัมภีร์โบราณ อาศรม แขวนคำประดับใจ ๏ อันใดย้ำแก้มแม่ ............... หมองหมาย ยุงเหลือบฤๅริ้นพราย ............ ลอบกล้ำ ผิวชนแต่จะกราย.................. ยังยาก ใครจักอาจให้ช้ำ .................. ชอกเนื้อเรียมสงวน ๚ สองบาทแรกพระราชนิพนธ์โดยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช สองบาทต่อมาประพันธ์โดยศรีปราชญ์บุตรพระโหราธิบดี (จากหนังสือ ประวัติและโคลงกำสรวลศรีปราชญ์ ของกรมศิลปากร) มาพิจารณา บาทที่ 3-4 ซึ่งตอนนั้นศรีปราชญ์ แต่งต่อตอนอายุเพียงเก้าขวบ แรกที่ผมได้รู้ข้อมูลเรื่องนี้ คิดไปว่า ศรีปราชญ์เป็นเด็ก 9 ขวบ ถ้าสามารถผูก โคลงได้อย่างราบลื่น และใช้คำได้งามอย่างนี้น่าจะเป็นเด็ก ที่เก่งเกินวัย แต่มองลึกลงไปอีก ว่าทำไมเด็ก 9 ขวบ สามารถรู้ถึงเรื่องลึกซึ้งที่ผู้ใหญ่คุยกัน ว่ามันมีความสำคัญแค่ไหน อย่าง พระนารายณ์ทรงพูดถึงเรื่องอะไร ควรตอบยังไงไม่ให้เคือง และยังเป็นเรื่องชู้สาวอีก สุดที่เด็กจะเข้าใจได้ง่ายๆ ทำไมถึงแต่งสองท่อนนั้นได้อย่างลึกซึ้ง หรือว่าไม่ได้แต่งกันแน่ ครับ แหะๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับกำสรวลศรีปราชญ์ แต่ถ้า กำสรวลเป็นโคลงสมัย อยุธยาตอนต้น ซึ่งโคลงแก้มแม่ อยู่ในสมัยพระนารายณ์อยุธยาตอนกลาง แสดงว่าศรีปราชญ์ เป็นคนสองยุคซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ ทีนี้เรามาลองหาว่าแท้ที่ จริงอยู่ในยุคใด จากโคลงสมัยพระนารายณ์ที่ศรีปราชญ์แต่งโต้ตอบกับท่านอื่น พิจารณาว่าผู้ใดแต่งกันแน่ ถ้าไม่ใช่ ศรีปราชญ์ก็น่าจะอยู่ในต้นสมัยอยุธยา แต่ถ้ามีหลักฐานว่าแต่งจริงก็อาจเป็นคนละคนกันที่ชื่อพ้องกัน เพราะชื่อกำสวรวลก็ได้บ่งบอกในนามท่านศรีปราชญ์ ถ้าไม่ได้แต่งจริงแล้วเหตุใดผู้ที่แต่งทั้งในสมัยอยุธยาตอนต้นและ สมัยพระนารายณ์อ้างชื่อศรีปราชญ์กันล่ะหนอ ตรงนี้ก็น่าสนใจ หรือจะไม่มีตัวตนไปได้ทั้งสองยุคครับ หรือจะเป็นแบบ เณรหนูพัด ในนิราศเจ้าฟ้า ท่านสุนทรภู่ ที่จงใจ สร้างตัวละครขึ้นมาเพื่อ สะดวกกับการ พูดถึงบางสิ่งในยุคสมัยครับ เล่าซะยาวยังสรุปบ่ได้น้อ งง ตัวเอง อิอิ ก็ได้ข้อมูลมาจากเว็บต่างที่ได้ไปอ่านเหมือนกันน่อ ค่อยไปอ่านกำสรวลก่อนน่อครับ อ่านได้นิดเดียวเองอ่ะบ่ค่อยรู้เรื่องเท่าใด  ภาษาเก่ามั่กๆ เซ่อ... น้อมบันทึก -----------------------------------------------------------------------------------     . แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 49 21:41:23 จากคุณ : xers - [ 20 ก.ค. 49 21:40:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับยัยหนูศาลาไทย..และทุกท่าน มาอ่านรับความรู้ด้วยความสนใจครับ แง่คิดทั่นน้องเซอร์และแง่ภาษาโบราญอ่านยาก เป็นเรื่องที่น่ามึนงงมากเลยครับ เริ่มจากการค้นคำสรรพครับ "กำสรวลศรีปราชญ์ "....ความโศกเศร้าของศรีปราชญ์ คำ :  กำสรวล เสียง :  กำ-สวน   นิยาม :  โศกเศร้า, คร่ำครวญ, ร้องไห้. (โบ กำสรวญ). "นิราศ" ค้น :  นิราศ คำ :  นิราศ ๒ เสียง :  นิ-ราด คำตั้ง :  นิราศ ๒ ชนิด :  ก. ที่ใช้ :   ที่มา :  (ส.; ป. นิราสา) นิยาม :  ปราศจากความหวัง, ไม่มีความต้องการ, หมดอยาก, เฉยอยู่ น.ม.ส. ทรงให้คำอธิบายสรรพคำว่า "นิราศ" ว่า การแปลตามรูปศัพท์ดังกล่าว ไม่ตรงกับลักษณะการแต่งเพราะหนังสือนิราศแสดงให้เห็นว่า กวีแต่ง อย่างมีความหวังที่จะเป็นสุข เมื่อได้กลับคืนมาหานาง หรือที่อยู่ อันเป็นที่รักของตน มิได้จากไปอย่างปราศจากความหวัง หรือสละละทิ้งไป นิราศในที่นี้หมายความว่า "ไม่มีนาง" เพราะบทนิราศเป็นบทที่กวีคร่ำครวญถึงผู้หญิง เมื่อไม่มีนางจึงต้องครวญ๑ ..........ในวรรณคดีที่มี ความหมายถึง "จากไป" ในกำสรวล ศรีปราชญ์ (กำสรวลโคลงดั้น) มีคำว่า "นิราศ" ปรากฏในโคลงบทหนึ่ง ดังนี้       ๏เสนาะนิราศน้อง....................ลงเรือ สาวส่งงเลวงเตม.............................ฝ่งงเฝ้า เสนาะพี่หลยวเหลือ.........................อกส่งง สยงส่งงข้าเจ้าพ้ยง..........................ส่งงตน              ใจความว่า พี่แสนเศร้าใจในการพี่ต้องจากน้องลงเรือ เสียงสาวร้องสั่งพี่ออกแซ่ พากันมาคอยส่งจนเต็มตลิ่ง พี่แลๆ แล้วใจหายรู้สึกทุกข์ท่วมอก จนเหลือที่จะร้องสั่งตอบ ค้นจากลิ้งค์นี้ครับ http://www.st.ac.th/bhatips/tip48/student48/niras_student48.html แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 49 05:25:11 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 49 22:54:04 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 20 ก.ค. 49 22:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เสนาะเมื่อได้สดับ                         สำนวน ศรีปราชญ์, สมุทร, กำสรวล            อธึกถ้อย จับใจทุกกระบวน                          บ่มิ ลืมเลย อนรรฆ์ค่าอยู่กว่า ร้อย-                  ฉนำโอ้อัศจรรย์ ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 21 ก.ค. 49 10:58:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ศรีปราชญ์ชาญฉลาดล้น..........ชนกวี บรมครุดังสดุดี.....................ดุจอ้าง ฤาเพียงชื่อลือมี..................มากฝ่าย   อ้างนา ใครจักรู้จริงบ้าง.................บอกด้วยด่วนเฉลย จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 21 ก.ค. 49 14:53:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โคลงอันงามเลิศฟ้า   อโยธยา ชนหยิบนามศรีมา       แต่งเข้า บุคลาธิษฐานา           จอมปราชญ์ ฟูเฟื่องเรืองเป็นเจ้า    ผ่านข้ามยุคสมัย จากคุณ : CrazyHOrse - [ 21 ก.ค. 49 16:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 11 . -- กำสรวลสมุทร -- ๏ กำสรวลกำศรดเศร้า         โหยหวน หายห่างร่างรยมเอย            อกข้า วนนคืนร่ำจวนจยน              ใจขาด ฟ้าสักกี่ฟ้า, น้ำ                   ท่วมถึง  ๚ ๏ ถ้าบ่าฟ้าอาจล้ำ               จยนจนนทร หมายว่ายไปแนบคนึง          อกเจ้า หวังร่ำค่ำคืนยนน                 สว่าง พยงแต่ตาเคล้าน้ำ               บ่าครอง  ๚ จยน =  เจียน วนน = วัน รยม =  เรียม จนนทร =  จันทร์ ยนน =  ยัน พยง =  เพียง สวัสดีครับทุกท่าน... แวะมาฝากโคลงสักสองบทน่อ เป็นแบบ ดั้นบาทกุญชร ครับ แหะๆ ลองใช้คำโบราณ ไม่รู้ถูกหรือเปล่าครับ ช่วยติติงด้วย ขอรับ แต่สังเกตุยุคนั้น ใช้คำว่า "gu" ท่าทางจะเป็นคำสุภาพในสมัยนั้นนะครับ แต่สมัยนี้หยาบไปซะแล้วงั้น.. เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------- แวะมาแก้คำเกินครับ แหะๆ (ฟ้าที่สูงกี่ฟ้าน้ำ) แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 49 18:56:41 จากคุณ : xers - [ 21 ก.ค. 49 18:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาอ่านครับ จากคุณ : buaravong - [ 22 ก.ค. 49 00:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ... คล้ายถวิลถิ่นนี้                    เป็นกระดาน ไฉนกลับเป็นคาน                 ขื่อได้ เกาะติดผิดสถาน                  แต่ชอบ เปล่านอ อย่าสถิตเป็นตะไคร้              เหี่ยวแห้งริมหนอง ..... นะ ... สวัสดีครับ ทุกท่าน .. คิดถึง มากๆ แล้วพบกันเร็วๆนี้ .. จากคุณ : วลี.. - [ 22 ก.ค. 49 11:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อยากให้ศรีปราชญ์มีตัวตน ให้โลกได้สืบค้นตัวตนนั้น เพราะตัวตนชาวโลกโศกหมื่นพัน ศรีปราชญ์พลันไร้ตัวตนยลนิพพาน อืม ว่าเข้าไปได้ จากตัวตนถึงนิพพานเชียว พักนี้เป็นอะไรไม่รู้ นิพพานอยู่เรื่อยเชียว จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 22 ก.ค. 49 12:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 no comment bye.................................................................... จากคุณ : คายตรี - [ 22 ก.ค. 49 13:36:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีทุกทั่นขอรับ... ขอแปะโคลงกระทู้ตามธรรมเนียมคับ      ๏กำ  จรกำเจิดจ้า                      เจดีย์ สรวล  สรรค์บรรณบทกวี            วาทเว้า ศรี  อยุธยาศรี                         สารสวัสดิ์ ปราชญ์  ซ่อนตนบ่เร้า           สิ่งให้ใหลหลง     ๏เสียงกลอนอ้อนออดเศร้า      เหงาใจ ศรีปราชญ์กำสรวลใย            ยศย้อย อักขรลักษณ์วิลัย                     ล้ำเลิศ อยุธเยศร่มร้อย                         รุ่งเรื้องร่ายวลี แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 20:03:08 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 20:01:30 แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 49 22:50:32 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 22 ก.ค. 49 19:27:32 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ศรีปราชญ์ ท่านไม่แจ้ง                   แสดงนาม รจนาบทกวี                                  ฝากให้ พี่น้องรัฐสยาม                              อิ่มอ่าน อมตะงานศิลป์ไซร้                         ยิ่งยั้งยืนยง ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 22 ก.ค. 49 23:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดียามดึกขอรับทุกทั่น ค้นหามาฝากให้หนักหัวเท่ากันนะขอรับ "ศรีปราชญ์"ไม่มีตัวตนจริง และไม่ได้แต่ง"กำสรวลศรีปราชญ์" คอลัมน์ สยามประเทศไทย สุจิตต์ วงษ์เทศ http://www.thaimung.net/tricks/webboard/01988.html       ว่ายเวิ้งวรรณศิลป์ http://www.geocities.com/thailiterature/ โคลงกำสรวลศรีปราชญ์ http://www.geocities.com/thailiterature/ks.htm ประวัติโคลงกำสรวลฯ ร่ายนำ-โคลงบทที่๑๒ โคลงบทที่๑๓-๒๔ โคลงบทที่๒๕-๓๖ โคลงบทที่๓๗-๔๘ โคลงบทที่๔๙-๖๐ โคลงบทที่๖๑-๗๒ โคลงบทที่๗๓-๘๔ โคลงบทที่๘๕-๙๖ โคลงบทที่๙๗-๑๐๘ โคลงบทที่๑๐๙-๑๒๙ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 49 23:26:50 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 22 ก.ค. 49 23:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับทุกท่าน 'ดีครับ อาวลีไม่ได้เจอนานเลยครับ สบายดีนะครับ แวะมาฝาก ผังโคลง ดั้นบาทกุญชร เห็นในกำสรวล มักเขียนด้วย ดั้น วิวิธมาลี และบาทกุญชรเป็นส่วนใหญ่ ถ้าวิวิธมาลี ก็แค่ตัดสัมผัส เอก ระหว่างบท ท้ายบาท 3 กับ คำที่ 4 บาทแรกบทต่อไปแค่นั้นครับ เผื่อบางท่านสนใจจะแต่งครับ -------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 23 ก.ค. 49 00:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อรุณสวัสดิ์ขอรับทุกทั่น..... ใคร่หาเวลาย้อนอ่านเก็บเกล็ดเมล็ดแก้วก็ยังไม่ได้จังหวะเหมาะครับ...     ๏กำ  จายยศโยกฟ้า         กรุงไกร สรวญ  สมุทรสารวิไล           เก่ากี้             ศรี  ศิลป์ดิถีไทย                  มรดก ดื่มแฮ ปราชญ์  บ่งปรีชาชี้          ช่องชั้นวรรณวงศ์ฯ   ๏อยุธยาโยกยศเยื้อง           หยาดฟ้า ลออลักษณ์รัตนพารา          รุ่งเรื้อง ไพโรชโชติช้อยตรา            ตรึงจิต เจตนา โคลงนิราศร้างปางค์เบื้อง     บรรพโพ้นบทเพลงฯ(จันทร์แห้ง) และอ่านพบมาฝากขอรับ     ๏ดูไม่ใช่เชิงยุทธหัตถี ต่างก็มีเครือข่ายไสช้างสู้ ลูกไล่หวังสบายแบแน่ละกู กว่าจะรู้ต่างเสียหมดอดสบายฯ จากมติชนรายวัน..22/7/49..คอลัมน์ สุจิตต์ วงษ์เทศ http://www.matichon.co.th/matichon/matichon_detail.php?s_tag=01col05230749&day=2006/07/23 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 49 05:31:56 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 49 05:28:37 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 49 07:10:42 แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 49 07:09:09 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 23 ก.ค. 49 06:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 . ยอสูรย์  ยิ่งใส... ๏ ยิ่งสูรย์ประดับวนวิเวก ( วสนฺตดิลก ) ระดะเมฆทะมึนดำ ดังร้ายจะกรายตะกละขยำ แสยะยิ้มระบำมาร ๏ ยามตาของข้าบอด          แสงสี มืดมิดประดามี                   รับลิ้ม ดื่มด่ำขื่นขมปรี-                 ดาสุข หนุนทุกข์ต่างหมอนพริ้ม      เสพหล้าอันไสว ๚ สวัสดีครับทุกท่าน สวัสดีครับน้าจันทร์ฯ มาเช้าเลย แวะมาแปะสักสองบท ขอเอาที่ไปแปะทู้พี่สดายุ มาแปะหน่อยนะ เป็นไงไม่รู้ร้อนรุ่มช่วงนี้คิดอะไร ไม่ได้ยาวๆ สมาธิสั้นครับ หรือคิดสั้น น้อ... เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 23 ก.ค. 49 15:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีเจ้า เข้ามาทักทาย อยากรู้เป็นอย่างไร สบายดีไหม พี่สาวยังห่วงใย คิดถึงไกล ไกล ทุกเวลา นะจ๊ะ จากคุณ : จิตเดิม - [ 23 ก.ค. 49 19:57:17 A:10.74.147.36 X:203.121.155.4, 203.121.158.237 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดียามดึกนึกหนาว ร้าวนิราศร้าง ว้างวิเวก.....ถึงมิตรทุกทั่นครับ กระผมขอทบทวนการอ่านขอรับ 1)"โคลงกำสรวลศรีปราชญ์" คือ"กำสรวญสมุทร"...เป็น โคลงนิราศสมัยกรุงศรีอยุธยา ลักษณะคำประพันธ์เป็นโคลงดั้นบาทกุญชร มีร่ายดั้นนำ ใกล้เคียงกับ ลิลิตยวนพ่าย ที่แต่งในสมัยพระบรมไตรโลกนาถมากกว่าและแต่งโดยเชื้อพระราชวงศ์ ผู้แต่งมิใช่ชื่อศรีปราชญ์แต่แต่งโคลงชื่อกำสรวญศรีปราชญ์ มีรายละเอียดต่ออีกนิดหน่อย ว่าท่านจันทร์จิรายุ รัชนี สันนิษฐานว่า กำศรวล เป็นพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๓ แต่งเมื่อเสด็จไปตีทวาย พ.ศ. ๒๐๓๑ ครับ..." 2)"ตำนานศรีปราชญ์"พระยาปริยัติธรรมธาดา(แพ ตาละลักษณ์)แต่งขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๕ ความว่า...มีกวีที่ชื่อ "ศรีปราชญ์" ในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เป็นบุตรพระโหราธิบดี ในวัยเด็กมีปฏิภาณดี สามารถต่อโคลงถวายได้ บิดาจึงถวายตัวเป็นข้าราชบริพาร เมื่อรับราชการก็สามารถว่าโคลงสดโต้ตอบกับคนอื่นๆได้ทันที แต่ต่อมาไปแต่งโคลง โต้กับพระสนมเข้า จึงถูกเนรเทศไปอยู่เมืองนครศรีธรรมราช ต่อมาถูกเจ้าเมืองฯ สั่งประหารชีวิตจึงเขียนโคลงแช่งไว้ ซึ่งเป็นเรื่องที่เราทราบกันโดยทั่วไป จนกระทั่งสมัยรัชกาลที่ ๒ นายนรินทรธิเบศร์ ได้กล่าวอ้างไว้ในบทโคลง นิราศนรินทร์ บทหนึ่งว่า กำศรวลศรีปราชญ์พร้อง.........เพรงกาล จากจุฬาลักษณ์ลาญ.................สวาทแล้ว ทวาทศมาศสาร.....................สามเทวษ ถวิลแฮ ยกทัดกลางเกศแก้ว.................กึ่งร้อนทรวงเรียม และ พระยาตรัง กวีร่วมสมัยของนายนรินทร์ธิเบศร์ได้เอ่ยถึงไว้ใน นิราศตามเสด็จลำน้ำน้อย ว่า '...กำสรวลสาคเรศสร้อย..........สารศรี ปราชญ์แฮ...' และใน นิราศถลาง ของพระยาตรัง ก็ได้ย้ำชื่อผู้แต่งไว้อีกครั้งหนึ่งว่า '...ศรีปราชญ์นิราศท้าว............จุฬาลักษณ์...' แสดงว่าทั้งนายนรินทรธิเบศร์ และพระยาตรัง เชื่อว่าผู้แต่งวรรณคดีเรื่องนี้ชื่อ " ศรีปราชญ์ " 3)เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๗ ม.ร.ว. สุมนชาติ สวัสดิกุล เป็นผู้ตั้งข้อสงสัยในเชิงประวัติของศรีปราชญ์ขึ้น โดยไม่เชื่อว่า กำศรวล เป็นวรรณคดีที่แต่งสมัยสมเด็จพระนารายณ์ ทั้งนี้เพราะเปรียบเทียบ สำนวนภาษากับวรรณคดีเรื่องอื่นๆ ที่มีหลักฐานแน่ชัดว่าแต่งสมัยนั้นแล้ว ปรากฏว่า กำศรวล ใช้ภาษาเก่ากว่า อนิรุทธ์คำฉันท์ ถึง ๒๐๐ ปี น่าเชื่อว่าเป็นวรรณคดีสมัยอยุธยาตอนต้น คือสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ เทียบสำนวนภาษาได้กับ ลิลิตยวนพ่าย ลิลิตพระลอ และ มหาชาติคำหลวง นอกจากนี้ ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ก็ไม่ปรากฏว่ามีเรื่องเจ้าพระยานครศรีธรรมราชคนใด ถูกประหารในสมัยสมเด็จพระนารายณ์ ม.ร.ว.สุมนชาติ สรุปว่า ศรีปราชญ์ในประวัติศาสตร์ไทยต้องมีอย่างน้อย ๓ คน คือ ศรีปราชญ์ผู้แต่ง กำศรวลศรีปราชญ์ ศรีปราชญ์ผู้แต่ง อนิรุทธ์คำฉันท์ และ ศรีปราชญ์ผู้ถูกเนรเทศไปนครศรีธรรมราช 4)เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๑ พ.ณ ประมวลมารค(ม.จ. จันทร์จิรายุ รัชนี) ศึกษาโคลง กำศรวล อย่างจริงจังพ. ณ ประมวญมารค เรียกชื่อวรรณคดีนี้ว่า กำสรวลสมุทร (ตามชื่อในจินดามณี) แทนชื่อเรียกผิดๆ ว่า กำสรวลศรีปราชญ์ โดยมีพยานหลักฐาน และลักษณะกวีวรโวหาร ฉันทลักษณ์ รวมถึงประวัติศาสตร์โบราณคดีที่กรุงศรีอยุธยา สอดคล้องกันว่า กำสรวล เป็นพระราชนิพนธ์ใน สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่๓ (โอรสสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ)  ทรงพรรณนาคร่ำครวญถึงพระสนมเอก "ศรีจุฬาลักษณ์ " ขณะเสด็จไปตีทวายในปีพ.ศ. ๒๐๓๑ ต่อมา สุนีย์ ศรณรงค์ ได้วิจารณ์เชิงประวัติเกี่ยวกับผู้แต่งวรรณคดีเรื่องนี้ มีบางตอนสอดคล้องกับ การสันนิษฐานของ ม.จ.จันทร์จิรายุ ว่า ..ผู้แต่งเรื่องนี้คือสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๓ พระราชโอรสในสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ แต่แตกต่างจาก ม.จ.จันทร์จิรายุ ด้านปีที่แต่ง โดยวิเคราะห์ว่าแต่งในสมัยพระบรมไตรโลกนาถ ยังทรงครองราชย์อยู่ เมื่อสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๓ เสด็จไปวังช้าง ที่ตำบลไทรย้อย เมื่อปีเถาะ พ.ศ. ๒๐๒๖..... สาเหตุที่นักวรรณคดีรุ่นใหม่เชื่อว่าผู้แต่งกำศรวล น่าจะเป็นกษัตริย์หรืออย่างน้อยก็เป็นเจ้าฟ้า ไม่ใช่สามัญชนอย่างศรีปราชญ์ เพราะในโคลงมีบทรำพันถึง ่ศรีจุฬาลักษณ์ ่ ในฐานะคู่ครอง ไม่ใช่ลักลอบเป็นชู้ โคลงบางบทบรรยายว่าได้ร่วมหอลงโรงกันอย่างเปิดเผย และได้อยู่กินกันฉันสามีภรรยาเป็นระยะเวลาหนึ่งก่อนจะจากมาในการเดินทาง เช่น จันทน์จรุงจอกทองทา............ ยังรุ่ง บยาเยียวเนื้อร้อน.................... เร่งวี หมายความว่ากวีมีเครื่องใช้ไม้สอยสูงค่า คือจอกทอง ตัวนางเองก็คอยปรนนิบัติพัดวี เอาอกเอาใจใกล้ชิดสนิทสนม อ่านแล้วทำให้เข้าใจได้ว่าเป็นกิจวัตรประจำวันของสามีภรรยา ไม่ใช่อาการลักลอบซ่อนเร้นพบปะกันชั่วครู่ยาม นอกจากนี้ การเดินทางของกวี ก็เริ่มต้นอย่างคนสำคัญในบ้านเมืองจะออกเดินทาง ไม่ใช่การถูกเนรเทศ คือเมื่อออกเดินทางก็มีหญิงสาว (อาจจะหมายถึงสาวสรรกำนัลนาง)มาคอยส่งเต็มฝั่ง เสนาะนิราศน้อง.................. ลงเรือ สาวแสนเลวงเต็ม................. ฝั่งเฝ้า ปัจจุบันนี้ ความเชื่อที่ว่าศรีปราชญ์เป็นผู้แต่ง กำศรวล ถูกลบล้างลงไปแล้ว ข้อสันนิษฐานของ ม.ร.ว. สุมนชาติ เป็นเรื่องที่ได้รับการยอมรับมากที่สุด โดยเฉพาะในแง่ที่ว่า วรรณคดีเรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าแก่เกิดก่อนสมัยสมเด็จพระนารายณ์ แม้ยังไม่มีข้อยุติว่าผู้แต่งเป็นใครกันแน่ก็ตาม..." จากลิ้งค์ข้างต้นมาและเพิ่มอีกอันคือเรื่อง..ศรีปราชญ์..(เก็บความจากมองอดีต) http://www.vcharkarn.com/include/vcafe/showkratoo.php?Pid=4516 ปล.ขอฝากความปวดหมองไว้ให้หมู่มิตรตรองตรวจร่วมด้วยช่วยกันขอรับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 49 21:39:32 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 23 ก.ค. 49 22:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กำสรวล กำสรดโอ้         อนิจจา สมุทร ยุรยาตรา              ห่างชู้ อยุธยา โลกพสุธา          สะเทือนสั่น มหากวี "ศรี" ฤาผู้            แต่งสร้างแต่งเอง จากคุณ : CrazyHOrse - [ 24 ก.ค. 49 15:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 กําสรวลเรียงแต่งถ้อย         กาลไหน เชยช่อยอยศใคร               ห่อนอ้าง ดังบุญก่อโกยใน                มุมหับ อิงเจตต์งามสล้าง               แก่ด้าว เสพสรวล จากคุณ : leel - [ 24 ก.ค. 49 16:38:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คราวนี้ท่านเซ่อเปิดอาศรมยาก ๆ แฮะ ผมเองถ้าภาษายากมาก ๆ มันจะตายน่ะครับ แต่ก็จะลองเล็กเชอร์ดูนะครับ ศรีปราชญ์เท่าที่ผมรู้ก็แค่กวีในสมัยอยุธยา ส่วนผลงานของท่านยังไม่เคยอ่านจริง ๆ จัง ๆ ซักชิ้น เคยแอบ ๆ อ่านตามศูนย์หนังสือแต่ก็ไม่รอดเลยไม่ได้ซื้อมาอ่าน ล่าสุดอ่านพระรถคำฉัน กับพระรถคำหวน ซึ่งสันนิษฐานว่าแต่งในสมัยอยุธยา คำบางคำผมยังอ่านไม่ออกเลยครับ อ่านจบแล้วจับใจความได้ 40% เท่านั้นเอง น่าอนาถนัก กำ มือให้แน่นไว้......................ดั่งแค้น สรวล สนุกทั้งดินแดน................อ่านซ้ำ ศรี รัตนะแม้น...........................บรรจงแต่ง ปราชญ์ ท่านแสนฉลาดล้ำ...........อ่านแล้วเรางง มาทักทายครับ ช่วงนี้ผมเองก็ฝืด ๆ :( จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 25 ก.ค. 49 00:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กระทู้อาศรมยาก แต่ชวนให้ศึกษาดีครับ ช่วงนี้ใกล้สอบกลางภาค ไม่ค่อยว่างเลยครับ แวะมาคุย แล้วก็ลุยอ่านหนังสือสอบต่อไป อิอิ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 25 ก.ค. 49 01:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 28 . สวัสดีครับทุกท่าน คุณ ยิ้มแย้ม อาศรมนี้ข้าพเจ้าไม่ได้เปิดขอรับ เป็นหนู ศ. เปิดน่อ ผมว่าที่ยากเพราะเป็นประวัติศาสตร์ที่นานมาแล้ว ยากจะตัดสินผิดถูกได้ให้ชัดเจนครับ พอสรุปแล้ว ก็คล้ายยังไม่ได้สรุป เพราะต่างไม่แน่ใจประวัติศาสตร์ นอกจากจะมีหลักฐานประกอบเพิ่ม ให้ชัดเจนขึ้นครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 25 ก.ค. 49 10:44:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กำสรวลสมุทรนี้ ประเด็นศรีไม่ได้       ประพันธ์ หาใช่เป็นประเด็น      ใหม่ไม่ ภูมิศาสตร์ยืนยัน       ชลมารค กวีอยุธยาต้นไซร้      แต่งนา พิจารณ์จากรากเง่า    ภาษา เติมใส่คำเขมรมา      ตลอดเรื่อง แตกต่างคติเพลา      ยุคพระ นารายณ์ เยียดั่งเคยรุ้งเรื้อง      ก่อนเพรง บรมราชา ธ ท้าว        อโยธยา ทรงประพันธ์ยังเกรง  บ่แจ้ง หากสำนวนภาษา      ราชาศัพท์ ชัดบ่งคงยากแย้ง       แต่งโดย กษัตรา จากคุณ : CrazyHOrse - [ 25 ก.ค. 49 16:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อรุณสวัสดิ์ขอรับทุกทั่น ย้อนเก็บเกล็ดหวานมาพานล้อมร่ำใจขอรับ คคห3....สวัสดีทั่นพี่สดายุ คคห4....คุณKAVINT ขอบคุณดั้นบาทกุญชรขอรับ   ศรีปราชญ์มิได้แต่ง.....กำสรวล จริงฤๅ ถ้าเช่นนั้นใครหนอ.....แต่งให้ มีโอกาสจึงชวน.......กันถก มองทุกมุมแล้วได้.....สรุปความ ลองอ่านดูตระหนกแท้...คำไทย แปลยากต้องเดาตาม....ศัพท์ซ้ำ ตัวสะกดแบบสมัย......เมืองอยุธ ยาเอย ทั้งลึกลับทั้งล้ำ........เลิศจริง เนื้อหาดังขุดค้น.......เดาความ ต้นแบบโคลงอื่นอิง.....แต่งคล้าย ภาษาอาจเปลี่ยนตาม....ปากพูด ความคิดสุดท้ายแท้.....ที่เสถียร(KAVINT ) โคลงงามกระทู้รัก             ศรีสรรค์ ดั้นบาทกุญชรพรรณ           เพราะพริ้ง เคยอ่านบล็อคแกงอัน      แสนเสนาะ โสดนา ยังตรึกระลึกหยิ้ง              ยศย้อยตะเลง พ่ายเอย(จันทร์แห้ง) กระผมระลึกถึงเสมอที่ได้อ่านตะเลงพ่ายเป็นบุญตาก็ที่หม้อแกงคุณKAVINTขอรับ โคลงสี่สุภาพในเรื่อง ลิลิตตะเลงพ่าย http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=kavint&group=3 ---------------------------------------------------------- คคห5..สวัสดีคุณเกรียงไกรฯขอรับ กระผมได้อ่านกระทู้ของคุณเกรียงไกรที่ห้องบทกวีเสมอ..... สังเกตุว่ามีผลงานเขียนหลากหลายอารมย์มาก เข้าใจว่าร้อยกรองที่บรรจงไว้..ย่อมเวียนไหลจากใจที่มีความรักรสอักษรมากเลยครับ ------------------------------------------------------------- คคห6.ทั่นน้องเซอร์แห่งลอนดอนและ คคห11...มีแง่เรื่องคำสะกดในกำสรวญ คงได้ค้นขยายความ....กันต่อไปครับ -- กำสรวลสมุทร -- ๏ กำสรวลกำศรดเศร้า         โหยหวน หายห่างร่างรยมเอย            อกข้า วนนคืนร่ำจวนจยน              ใจขาด ฟ้าสักกี่ฟ้า, น้ำ                   ท่วมถึง  ๚ ๏ ถ้าบ่าฟ้าอาจล้ำ               จยนจนนทร หมายว่ายไปแนบคนึง          อกเจ้า หวังร่ำค่ำคืนยนน                 สว่าง พยงแต่ตาเคล้าน้ำ               บ่าครอง  ๚ จยน =  เจียน วนน = วัน รยม =  เรียม จนนทร =  จันทร์ ยนน =  ยัน พยง =  เพียง สวัสดีครับทุกท่าน... แวะมาฝากโคลงสักสองบทน่อ เป็นแบบ ดั้นบาทกุญชร ครับ แหะๆ ลองใช้คำโบราณ ไม่รู้ถูกหรือเปล่าครับ ช่วยติติงด้วย ขอรับ แต่สังเกตุยุคนั้น ใช้คำว่า "gu" ท่าทางจะเป็นคำสุภาพในสมัยนั้นนะครับ แต่สมัยนี้หยาบไปซะแล้วงั้น.. เซ่อ... น้อมบันทึก อ่านสำนวนนวยนารถ...แล้วใจอ่อนอิ่มเลยครับ....... มียาบำรุงกำลังใจขนานดีๆก็บอกกันมั่งนะครับ ชมชื่นความรักอักษรน้องทั่นมากครับ ------------------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 49 21:21:33 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 49 12:41:19 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 26 ก.ค. 49 06:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ร่าย ๏คืนคำกำสรวญสรรค์       สรวงสวรรค์เสกสร้อยไว้ งามวิไลกว่าใด                ในโลกหล้าบรรยาย หาหนหายผู้แต่ง               แล่งตั้งแต่ไหนไหน แล้วเฮย   ๏กรุงไกรเกียติก้องกึก           กำสรวญ แสนอรรถแสนบทครวญ         กล่อมเกื้อ   แก้วมณีหนึ่งเชิญชวน             ชมเถิด พ่อนา ประพจน์แพร้วอะเคื้อ           อะคร้าวคำหอมฯ(จันทร์แห้ง) ใคร่นำ โคลงกำสรวลศรีปราชญ์และนิราศนรินทร์มาให้อ่านกันครับ โคลงกำสรวลศรีปราชญ์ ร่าย ศรีสิทธิวิวิทธบวร        นครควรชํ ไกรพํรหรงงสรรค              สวรรคแต่งแต้ม แย้มพื้นแผ่นพสุธา             มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานี                บูรียรมยเมืองมิ่ง แล้วแฮ ราเมศไท้ท้าวต้งง             แต่งเอง ฯ         ๑ อยุทธยายศยิ่งฟ้า     ลงดิน แลฤา อำนาถบุญเพรงพระ             ก่อเกื้อ เจดีลอออินทร                   ปราสาท ในทาบทองแล้วเนื้อ             นอกโสรม ฯ         ๒ พรายพรายพระธาตุเจ้า       จยรจนนทร แจ่มแฮ ไตรโลกยเลงคือโคม              ค่ำเช้า พิหารรเบียงบรร                     รุจิเรข เรืองแฮ ทุกแห่งห้องพระเจ้า               น่งงเนือง ฯ        ๓ ศาลาอเนขสร้าง                 แสนเสา โสดแฮ ธรรมาศจูงใจเมือง                 สู่ฟ้า พิหารย่อมฉลักเฉลา              ฉลุแผ่น ไส่นา พระมาศเลื่อมเลื่อมหล้า        หล่อแสง ฯ         ๔ ตระการหน้าวัดแหว้น       วงงพระ บำบวงหญิงชายแชรง              ชื่นไหว้ บูรรพาท่านสรรคสระ              สรงโสรด ดวงดอกไม้ไม้แก้ว                 แบ่งบาล ฯ         ๕ กุฎีดูโชติช้อย            อาศํร เต็มร่ำสวรรคฤาปาง           แผ่นเผ้า เรือนรัตนพิรํยปราง           สูรยปราสาท แสนยอดแย้มแก้วเก้า       เฉกโฉม ฯ     ๖ สนํสนวนสอาดต้งง           ตรีมุข   อร่ามเรืองเสาโสรม             มาศไล้ เรือนทองเทพแปลงปลุก      ยินยาก ยยวฟ้ากู้ไซ้                          ช่วยดิน ฯ * * *      ๗ อยุทธยายศโยกฟ้า          ฟากดิน ผาดดินพิภพดยว                 ดอกฟ้า แสนโกฎบยลยิน                หยาดเยื่อ ไตรรัตนเรืองรุ่งหล้า             หลากสวรรค์ ฯ * * *    ๘ อยุทธยาไพโรชไต้        ตรีบูร ทวารรุจิรยงหอ                   สรหล้าย อยุทธยายิ่งแมนสูร             สุระโลก รงงแฮ ถนัดดุจสวรรคคล้ายคล้าย     แก่ตา ฯ ๑๔ โฉมแม่จักฝากฟ้า         เกรงอินทร หยอกนา อินทรท่านเทอกโฉมเอา      สู่ฟ้า โฉมแม่จักฝากดิน               ดินท่าน แล้วแฮ ดินฤขัดเจ้าหล้า                 สู่สํสองสํ ฯ ๑๕ โฉมแม่ฝากน่านน้ำ        อรรณพ แลฤา ยยวนาคเชยชํอก                พี่ไหม้ โฉมแม่รำพึงจบ                 จอมสวาสดิ กูเอย โฉมแม่ใครสงวนได้            เท่าเจ้าสงวนเอง ฯ ---------------------------------------------------- นิราศนรินทร์ช่วงธนบุรีถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้น นิราศนรินทร์ นายนรินทร์ธิเบศร์(อิน) กำสรวลศรีปราชญ์ไพเราะงดงามเพียงไร นิราศนรินทร์ก็ไพเราะงดงามเพียงนั้น ยอดกวีรัตนโกสินทร์ตอนต้นท่านนี้ พรรณนาระยะทางซ้อนทับรอยทางของศรีปราชญ์ อย่างวิจิตรตระการตา           ๑.   ศรีสิทธิ์พิศาลภพ  เลอหล้าลบล่มสวรรค์  จรรโลงโลกกว่ากว้าง  เผยแผ่นผ้างเมืองเมรุ  ศรีอยุธเยนทร์แย้มฟ้า   แจกแจงจ้าเจิดจันทร์  เพียงพิพรรณผ่องด้าว  ขุนหาญห้าวแหนบาท  สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน  สายเศิกเหลี้ยนล่งหล้า ราญราบหน้าเภริน  เข็ญข่าวยินยอบตัว  ควบค้อมหัวไหว้ละล้าว  ทุกไทน้าวมาลย์น้อม  ขอออกออมมาอ่อน   ผ่อนแผ่นดินให้ผาย  ขยายแผ่นฟ้าให้แผ้ว  เลี้ยงทแกล้วให้กล้า  พระยศไท้เทิดฟ้า  เฟื่องฟุ้งทศธรรม  ท่านแฮ   ๒.          อยุธยายศล่มแล้ว    ลอยสวรรค์ ลงฤา สิงหาสน์ปรางค์รัตน์บรร       เจิดหล้า บุญเพรงพระหากสรรค์        ศาสน์รุ่ง เรืองแฮ บังอบายเบิกฟ้า                 ฝึกฟื้นใจเมือง ๓.        เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น  พันแสง รินรสพระธรรมแสดง        ค่ำเช้า เจดีย์ระดะแซง               เสียดยอด ยลยิ่งแสงแก้วเก้า            แก่นหล้าหลากสวรรค์ ๔.    โบสถ์ระเบียงมรฑปพื้น    ไพหาร ธรรมาสน์ศาลาลาน                 พระแผ้ว หอไตรระฆังขาน                   ภายค่ำ ไขประทีปโคมแก้ว                 ก่ำฟ้าเฟือนจันทร์ ๕.    เสร็จสารพระยศซ้อง     สรรเสริญ ไป่แจ่มใจจำเริญ                 ร่ำอ้าง ตราตรอมตระโมจเหิน          หวนสวาท อกวะหวิวหวั่นร้าง               รีบร้อนการณรงค์ ๖.    แถลงปางบำราศห้อง    โหยครวญ เสนาะเสน่ห์กำศรวล            สั่งแก้ว โอบองค์ผอูนอวล               ออกโอษฐ์ อรเอย ยามหนึ่งฤาแคล้วแคล้ว        คลาดคล้ายขวบปี ๗.  รอยบุญเราร่วมพร้อง      พบกัน บาปแบ่งสองทำทัน             เท่าสร้าง เพรงพรากสัตว์จำฝัน           พลัดคู่ เขาฤา บุญร่วมบาปจำร้าง              นุชร้างเรียมไกล ๘.       จำใจจากแม่เปลื้อง    ปลิดok อรเอย (อก) เยียวว่าแดเดียวยก               แยกได้ สองซีกแล่งทรวงตก             แตกภาค ออกแม่ ภาคพี่ไปหนึ่งไว้                   แนบเนื้อนวลถนอม ๙.        โอ้ศรีเสาวลักษณ์ล้ำ     แลโลม โลกเอย แม้ว่ามีกิ่งโพยม                 ยื่นหล้า แขวนขวัญนุชชูโฉม            แบกเมฆ ไว้แม่ กีดบ่มีกิ่งฟ้า                    ฝากน้องนางเดียว ๑๐.        โฉมควรจักฝากฟ้า    ฤาดิน ดีฤา เกรงเทพไท้ธรณินทร์         ลอบกล้ำ ฝากลมเลื่อนโฉมบิน          บนเล่า นะแม่ ลมจะชายชักช้ำ               ชอกเนื้อเรียมสงวน ๑๑.      ฝากอุมาสมรแม่แล้    ลักษมี เล่านา ทรามสวยมภูวจักรี               เกลือกใกล้ เรียมคิดจบจนตรี                  โลกล่วง แล้วแม่ โฉมฝากใจแม่ได้                 ยิ่งด้วยใครครอง จากลิ้งค์ว่ายเวิ้งวรรณศิลป์ขอรับ http://www.geocities.com/thailiterature/ks1.htm และ นิราศนรินทร์ช่วงธนบุรีถึงรัตนโกสินทร์ตอนต้น http://www.tv5.co.th/service/mod/heritage/nation/nirad/narin/narin.htm แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 49 17:59:39 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 26 ก.ค. 49 06:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 " โคลงสี่สุภาพในเรื่อง ลิลิตตะเลงพ่ายโดยKAVINT " เอ่อ กรุณาอย่ากำกวม อิอิ ลิลิตตะเลงพ่ายโดย สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส นะครับ พูดถึงเปรียบเทียบกำสรวล(ศรีปราชญ์) กับนิราศนรินทร์แล้ว สิ่งที่อยู่เป็นอมตะคือเนื้อเรื่อง การเปรียบความ การแสดงออกความรู้สึก แม้ว่าจะเป็นภาษาคนละสมัยแต่เนื้อหาเดียวกันก็ให้ความไพเราะข้ามศตวรรษได้ โจทย์ที่น่าสนใจคือ เราสามารถใช้ภาษาปัจจุบันเขียนโคลงเนื้อหาซาบซึ้งประมาณนี้โดยไม่ต้องย้อนยุคย้อนศัพท์แล้วได้ความไพเราะอย่างนี้หรือเปล่า น่าลองดูนะครับ จากคุณ : KAVINT - [ 26 ก.ค. 49 11:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คคห32.สวัสดีคุณKAVINTขอรับ โจทย์ที่น่าสนใจคือ เราสามารถใช้ภาษาปัจจุบันเขียนโคลงเนื้อหาซาบซึ้งประมาณนี้โดยไม่ต้องย้อนยุคย้อนศัพท์แล้วได้ความไพเราะอย่างนี้หรือเปล่า น่าลองดูนะครับ ........ภาษาปัจจุบันและ ........โคลงสี่และ .........ความงามแห่งนิราศ .........ผนวกสามสิ่งเข้าด้วยกัน........ ขอน้อมรับไว้ฝึกฝนขอรับ.............. จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 26 ก.ค. 49 18:29:20 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีครับทุกท่าน น้าจันทร์แห้ง '30 อ่า... "น้องเซอร์แห่งลอนดอน" ฉายาข้าพเจ้า ไฉน มีเยอะอย่างนี้น่อ ขอรับ เรื่อง คำสะกดในกำสรวล ก็เอามาจากว่ายเวิ้งวรรณศิลป์ เหมือนกันครับ - คำที่มี "  ํ " อยู่ข้างบนเท่ากับเป็นสระโ-ะ และ มี-ม สกด เช่น พํรหม อ่านว่า พรหม,ชํ อ่านว่า ชม - คำที่มีตัวสกดสองตัวข้างหลัง ให้อ่านเป็นสระ-ะ สกดด้วยตัวนั้น เช่น ต้งง อ่านว่า ตั้ง,น้นน อ่านว่า นั้น - ตัว ย เท่ากับสระเอีย เช่น จยร อ่านว่า เจียร ) ส่วนโคลงบทที่ผมแต่งแม้จะใช้คำสะกดแบบโบราณ และแบบโคลงโบราณ แต่สำนวนไม่คล้ายเท่าไหร่น้อ ตอนแรกกะจะลองเลียนสำนวนดูก่อน แต่คงอ่านไม่มาก ลองเขียนเป็นแบบภาษาปัจจุบันนะครับ ๏ กำสรวลกำศรดเศร้า         โหยหวน หายห่างร่างเรียมเอย           อกข้า วันคืนร่ำจวนเจียน               ใจขาด ฟ้าสักกี่ฟ้า, น้ำ                   ท่วมถึง  ๚ ๏ ถ้าบ่าฟ้าอาจล้ำ               เจียนจันทร์ หมายว่ายไปแนบคนึง          อกเจ้า หวังร่ำค่ำคืนยัน                  สว่าง เพียงแต่ตาเคล้าน้ำ              บ่าครอง  ๚ ( xers ) โคลงนี้เป็นสำนวนใหม่เพราะ คำบางคำไม่ใช้ในสมัยนั้น คำ เพียง, จวน, จะมีคำเจียน  ครับ เท่าที่อ่านดูยังไม่มีคำพวกนี้ในร้อยกว่าบทนี้ครับ หรือสมัยนั้นยังไม่มีคำนี้ใช้ หรือไม่นิยมผมก็ยังไม่ได้ ไปศึกษาโคลงยุคเดียวกันนะครับเอาเฉพาะกำสรวลก่อน อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวถ้าท่านใดหาเจอกรุณาบอกด้วย นะครับถือว่าแลกเปลี่ยนกัน ขอรับ สังเกตุในสมัยนั้น นิยม คำว่า "ku" ไม่นิยมคำว่า "ข้า" ลองไปนับดู ที่ใช้คำว่า "ข้า" ได้แค่ 3 บทข้างล่างครับ (กำสรวลศรีปราชญ์) ๑๖ สรเหนาะนิราษน้อง           ลงเรือ สาวส่งงเลวงเต็ม                    ฝ่งงเฝ้า สระเหนาะพี่หลยวเหลือ           อกส่งง สารด่งงข้าส่งเจ้า                    ส่งงตน ๗๐ ปารนี้แก้วข้าตื่น              ฤาหลับ อรเออย นอนน่งงฉนนใดดู                 ด่งงนี้ ยอมือบนนทับอก                 โดยแม่ kuเออย เจ็บยิ่งล้ำพ้นผี้                     หมื่นทวีแสนทวี ฯ ๘๘ ระฦกรศน้องไน่              ในตา พี่แม่ เออสมุทรอยงกาม                กล่อมเหน้า เยียแลลนนลุงมา                  บางค่อม ถนัดค่อมน้อยข้าเจ้า              ส่งงจนนทน์ ฯ และดูๆ ไปแล้ว คำที่ใช้ "ข้า" ที่เปรียบว่าตัวเอง ที่ตรงตัวที่สุดมีอยู่บทเดียว คือ บทที่ ๗๐ บทที่ ๑๖ อาจเป็น "ข้า" ที่แปลว่า คนรับใช้ ก็ได้ และ ๘๘ "ข้าเจ้า" คล้ายทางเหนือที่ต้องใช้สองคำคู่กันแบบนี้ ที่แปลว่า ตัวข้าเอง เพราะโคลงสมัยก่อนก็ได้รับอิทธิพล มาจาก โคลงทางล้านนาเหมือนกัน อาจมีปนไปบ้างครับ ไม่รู้ผมคิดมากไปหรือเปล่า แต่ภาษาก็พัฒนา และสร้างขึ้นมาใหม่เรื่อยๆโดยยุคสมัยครับ แหะๆ เอาตามเท่าที่รู้และสังเกตุออกนะครับ ไม่ทราบว่า นอกจากโคลงนี้เรียกชื่อ กำศรวลศรีปราชญ์ กำสรวลสมุทร แล้วยังมีชื่ออื่นอีกหรือไม่ก่อนจะมาเป็นชื่อนี้ หรือว่า ชื่อนี้คนแต่ง เป็นคนตั้งแต่แรกแล้วกันแน่ครับ อยากรู้ครับ วานท่านที่รู้ช่วยบอกหน่อยครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 27 ก.ค. 49 03:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ต่อครับ ทีนี้จากเรื่องแฟชั่นภาษา อิอิ ของโคลงข้าพเจ้า กับของกำสรวล เมื่อแยกออกกันด้วยภาษา ที่นิยมได้ ก็มาถึง กำสรวลกับโคลง ยุค พระนารายณ์ ก็น่าจะได้เช่นกัน อะอะ เขียนมาตั้งยาว ผมได้ค้นหา คำว่า "เรา" กับ "ท่าน" ในกำศรวลศรีปราชญ์ เจออยู่บทเดียวครับ ที่มีคำว่า "เรา" ๙๗ ไกรพรยงตววอาจเต้น         เห็จเหน สาวเชือกชักเรือเรา                  พี่ร้อง นางนุชแม่มวยเพญ                  พิโยค kuเออย ยามหนึ่งไกลน้องค้ำ                 ขวบปี ฯ   (กำสรวลศรีปราชญ์) ซึ่งก็หมายถึงอันใดครับ เรา, พี่, ku, สามคำเลยครับที่แสดงเป็น ตัวของตัวเอง แต่เรานี่ไม่ค่อยชัดเจน อาจหมายถึง เรือของพวกเรา ไม่ใช่ "เรา" ที่เป็น ตัวตนคนเดียวส่วนใหญ่จะแทนตัวเองด้วยคำว่า "ku" ส่วนคำว่า "ท่าน" เจออยู่หลายบท แต่ไม่ได้หมายถึงคนอื่นที่นับถือ แต่จะหมายถึง เทวดา ฟ้า ดิน เทพเจ้าเป็นส่วนใหญ่ และก็ผิดกับโคลงในสมัย พระนารายณ์ ที่ใครๆก็ว่าศรีปราชญ์ อีกคนเป็นคนแต่ง ที่แค่ 3 บท ก็เต็มไปด้วย "เรา" กับ "ท่าน" ที่เป็นตัวแทนของ ตัวเอง และคนที่พูดถึงด้วยความเคารพ และสูงศักดิ์ ธรณีนี่นี้........................เป็นพยาน เราก็ศิษย์มีอาจารย์..........หนึ่งบ้าง เราผิดท่านมาล้าง.............เราชอบ เราบ่ผิดท่านมาล้าง...........ดาบนี้ คืนสนอง ศรีเอยพระเจ้าฮื่อ(หื้อ).......ปางใด ปางเมื่อพระเสด็จไป..........ป่าแก้ว รังสีบ่สดใส.....................สักหยาด ดำแต่นอกในแผ้ว.............ผ่องเนื้อนพคุณ แหวนนี้ท่านได้แต่.............ใดมา จอมพิภพโลกา.................ท่านให้ ทำชอบสิ่งใดมา................วานบอก เราแต่งโคลงถวายไท้.........ท่านให้รางวัล  (ศรีปราชญ์ยุคพระนารายณ์) และถ้าสมัยนั้น (กำสรวลศรีปราชญ์) นิยมใช้คำว่า "เรา" แต่มีให้เห็นในกำสรวลศรีปราชญ์ เพียงบทเดียว และใช้คำ "ท่าน" ในการเรียกให้เกียรติ คนอื่น หรือกล่าวถึงผู้สูงศักดิ์กว่า ที่ไม่มีให้เห็นในโคลงทั้งที่ยากจะหลีกเลี่ยง การใช้คำนี้ก็อาจหมายถึงว่า คนเขียนท่านนั้นไม่จำเป็นต้อง นอบน้อมผู้อื่น หมายถึงศักดิ์ที่ต้องสูงยิ่ง ขอรับ ไม่ใช่สามัญชนแต่งเป็นไปได้สูง ผมแว้บไปดู ลิลิตพระลอ ที่หลายท่านคิดว่าอยู่ในยุคเดียว กับกำสรวล ก็มีให้เห็นว่าใช้คำว่า "ท่าน" เต็มไปหมดเลยครับ และก็มีคำว่า "เรา" ในความหมายที่ใกล้เคียงกับ กำศรวล คือใช้เมื่อ แสดงว่าเป็นพวกพ้องตน เป็นหมูคณะ เช่น เรือเรา พวกเรา ส่วนคำว่า "เรา" ที่ใช้แทนตัวเองจริงไม่มี ส่วนใหญ่จะใช้ เผือ, ku, ข้า แทน และคำว่า " ku " น่าจะเป็นคำที่กษัตริย์ใช้ ดังจากพระลอพูดกับสายของ พระเพื่อน กับพระแพลง ว่า ๐ ฉันใด ku จักได้        สมพระนุชน้องไท้ อ่อนท้าวทั้งสอง ฯ (อย่าบอกอีกนะว่า กำสรวล กับ พระลอ คนละยุค จาก คำว่า "ท่าน" "เรา" ฮ่าๆๆๆ เพราะในกำสรวลบ่ค่อยมี "ท่าน" "เรา" เหนื่อยดี...  ขอรับ) ปัจจุบันและยุคพระนารายณ์ อาจใช้คำว่า "เรา" แทนได้ทั้ง ตัวเราคนเดียว และพวกเราทั้งมวล แต่ในสมัย กำสวรล และลิลิตพระลอ ค่อนข้างชัดเจนในแง่ หมายถึง พวกเราทั้งมวล มากกว่า แทนตัวเราคนเดียว และที่สำคัญคือคำเขมร "เยีย" "เยียว" ในยุคพระนารายณ์ ไม่มี และรูปโคลงที่แต่งต่างกันเป็นอันมาก คือ โคลงสี่สุภาพ กับดั้นบาทกุญชร แสดงว่าไม่ใช่คนเดียวกันแต่ง เท่านี้ก็สามารถแยกยุคโคลงออกจากกันได้แล้วว่าคนละสมัยค่อนข้างแน่ แต่ผมก็ยัง พยายามหาความหมายของ คำว่า ศรีปราชญ์ ในกำสรวลอยู่... เซ่อ... น้อมบันทึก -----------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 27 ก.ค. 49 03:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรียน ท่านสหาย ผู้ดูแลกระทู้ เราเขียนโคลงยากแท้           จริงฤๅ สิ่งง่ายเพียงก็คือ                ใฝ่รู้ แลมิเกาะยึดถือ                  คร่ำเคร่ง       โคลงสี่สุภาพผู้                   รักนั้นง่ายเขียน. ไม่ยากเนาะ... ดังนี้ ขอรับ. แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 49 03:37:10 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 27 ก.ค. 49 03:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 37 . น อ น ไ ม่ ห ลั บ น้ อ . . . ร ว ม ด า ว ม า ป ล อ บ ช่ ว ย ก อ บ ค ว า ม เ ห ง า พ า ยุ พั ด เ ร้ า พ า เ ฉ า แ ห้ ง ไ ป . . . --------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 27 ก.ค. 49 04:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 น อ น ไ ม่ ห ลั บ น้ อ . . . ร ว ม ด า ว ม า ป ล อ บ ช่ ว ย ก อ บ ค ว า ม เ ห ง า พ า ยุ พั ด เ ร้ า พ า เ ฉ า แ ห้ ง ไ ป . . . ความรักระเหยเชยหอม สองต่างดมดอมดาวใส สองต่างหวังดาวพราวใจ ณ.รุ่ง อุไร เหงาคราย แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 49 05:24:19 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 27 ก.ค. 49 05:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คคห 36 ..คุณทั่น สห สหาย พจ นา รถ 3 2 2....   เราเขียนโคลงยากแท้           จริงฤๅ สิ่งง่ายเพียงก็คือ                ใฝ่รู้ แลมิเกาะยึดถือ                  คร่ำเคร่ง       โคลงสี่สุภาพผู้                   รักนั้นง่ายเขียน. ไม่ยากเนาะ... ดังนี้ ขอรับ. --------------------------------------------------- ใคร่ลองครับ แบบง่ายดายอย่างว่า.....ดังนั้น...ไฉน ลองสนุกดูนะขอรับ สายเส้นสีสัน...คำครวญ มาลาคำร้อยร่าย         รำกัน อยู่นี่ได้ทั้งวัน              ค่ำเช้า หลงใหลรักปักปัน     ใจจ่ม แจมอา มาเถิดแม่พ่อเฝ้า         ใฝ่ฟุ้งฝากฝัน นงนุชศรีเสน่ห์ห้อง      ห่วงหาส นิราศร้างนางอาจ          เหตุไห้ อ่านเก็บเก่าปนบาด       สีปัด แปลงอา จะวาดเว้ารูปไซร้           ลากเส้นสวยสวย เบาเบาคำแบ่งบ้าง         บางบาง วางหนักสบายทาง       โล่งแล้ว แล้วสรนุกสุขจาง               จากทุกข์ ทมอา กอไก่ไข่ขอแจ้ว               เจื่อยจ้าคอควาย ง่ายยากสองฝั่งนั้น         สองศรี สรรค์แล ตัวอยู่แต่ใจหนี               เที่ยวถ้อง(ท่อง) ข้าวขาวอร่อยเลิศดี        ด้วยกับ แกล้มอา เพราะรักนั้นใคร่ร้อง      ร่ำแล้วขันเขียนฯ จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 27 ก.ค. 49 05:27:10 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ดีครับ ใช้ภาษาร่วมสมัย อ่านง่าย เข้าใจง่าย ฉันทลักษณ์ไม่เคร่งครัดจนตึง ลดความสุภาพแต่ไม่ถึงกับทิ้งฉันทลักษณ์ไปเลย เขียนง่ายขึ้น ท่วงทำนองยังคุ้นหู รักษาวัฒนธรรมได้ครับ เหตุการณ์ปีสี่เก้า           กรกฏา อำนาจศาลพิพากษา    ส่งให้ พฤติกรรมน่ากังขา        โดนสยบ การเลือกตั้งจะได้         จัดด้วยความเป็นธรรม จากคุณ : CrazyHOrse - [ 27 ก.ค. 49 17:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 41    อยุธยกวียศฟ้า       ฝังดิน  เดียวฤๅ ฝากกลิ่นรวิถวิล          ตลบหล้า ฝากอัฐิถนอมยุพิน      ไตรโลกย์   ฝากโคลงค่าหทัยฟ้า    หล่อเลี้ยงแผ่นดินสยาม    ก่ำศรวลครวญสลดโอ้      อาวรณ์  กาลเฮย วอนวนิภักตร์เพราธร            เยี่ยมฟ้า กวีศรีสั่งศิลปศร                  ทรวงสวาสดิ์  วางเฮย ใครอาจหยาดคำทิพย์กล้า     เกลื่อนห้วงหาดสมัย    เจียรจันทร์ยุรยาตรเยื้อง      ยังโพยม ลอยเล่นระเริงโลม                 ยั่วฟ้า อัญเชิญส่องสายโสม             สรวมสู่ ทรวงอันมิดมืดข้า                  ขาดร้างเคียงใคร    จันทร์จรละลิ่วแล้ว      เจียรใจ  จำแรม โคมค่ำรตรีไตร              โลกย์ร้าว สรวงสั่นสวรรค์ไหว         หมองหม่น แว่วเพียงเสียงโน้มน้าว     เหนี่ยวรั้งเหลือเหลียว    ขาดเสียงอัปสรแสร้ง      ซรอนกาย  อยู่ฤๅ เคยได้ยินย่ำอาย               หรือแกล้ง เงียบสลักเป็นหินทราย        ผงฝุ่น ฤๅว่าองค์อินทร์แย่ง            ย้ายฟ้าปิดขวัญ    สืบแสวงเยาวลักษณ์เนื้อ      องค์เอย  ราตรี ถามทั่วท้องนภาเลย                จรดหล้า ดาวใดไม่บอกเผย                  นางอยู่ เดือนก็นิ่งในหน้า                    ห่อนรู้แห่งหน    ธรณีแม่รู้           ไหมหนอ ยามนี้ใจหนึ่งรอ       ข่าวชู้ สถิตย์ทิศทูลขอ      ทิศแม่ ชี้รัถยายู่ร-            ยาตรไว้ตามคืน    หาไหนใครจักเชื้อ      เชิญองค์  แม่เอย วานพระไทรอุ้มทรง        จุติแล้ว วานครุฑยุดนาคลง         วุ่นสวาท  นาคนา วานขุนพานรแก้ว            กรก็รึ้งตรึงกุมภัณฑ์    วอนเอยวอนสวาสดิ์เจ้า      หฤทัย  หนึ่งรา สัมผัสผ่าวเผาใจ                  พี่นี้ ส่งถึงแก้มทรามวัย               ไกลห่าง  เห็นฤๅ เชิญดำเนินเพลินพิรี้              พิไรช้ารอชาย    รอยเอยรอยรูปเต้น      ในตา  พี่ฤๅ เห็นร่างอยู่ไวไว               คลี่ค้าง รบางแบบแอบเอวไหว       เป็นคลื่น คลอนสั่นซัดซ้ำคว้าง         ฝั่งฟ้าตาชาย    กริชกรกรีดเล็บก้อย      ผิวแผล ฝังสู่ห้วงฤดีแด                 ดั่งเจ้า กรัดเกรี้ยวเชี่ยวกระแส      เกินคลื่น ขีดแล่งรอยเนื้อเร้า           ล่มแล้วจมลง    ในรอยขังค้างทั่ว      สรรพางค์  พาสเฮย ยินแว่ววังเวงวาง           กลิ่นแจ้ว ในถนนสกนธ์กลาง       ทรวงข่วน  หนึ่งนา ยังกระซาบรอยแผ้ว      เกลื่อนเนื้อหลายคืน ฯ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 49 23:06:51 จากคุณ : สุปศกาล (สุปศกาล) - [ 27 ก.ค. 49 23:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาเล็กเชอร์ต่อ ยากมากเลยอาศรมนี้ ยากเกินระดับผมน่ะครับ เอ่อ มีเรื่องจะถาม คือว่าท่านเซ่อเป็นนักประวัติศาสตร์โคลงกลอนเหรอครับ ละเอียดมาก และบางทีผมก็อ่านไม่สู้ได้ด้วยน่ะครับ เวลาที่วิชาการมาก ๆ ไป ว่าจะวางโคลงไว้สักเล็กน้อย แต่ต๊ะไว้ก่อนดีกว่า มึน จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 28 ก.ค. 49 01:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีครับ คุณ ยิ้มแย้ม ผมบ่ใช่นักวิชาการใดๆ น่อครับ และ คห. ที่เขียนนั้น แสดงว่า คุณยิ้มแย้มไม่ได้อ่านใช่ป่ะ ถ้าอ่านจะรู้ว่าสำนวนที่เขียนไม่ใช่วิชาการน่อ อะอะ เพียงแต่ข้อมูลมันเยอะไปแค่นั้น เหมือนกับถ้าเราสัมผัส อะไรบ่อยๆ และชิน จะรู้ข้อแตกแต่งของมันโดนทันที อย่างกลอน ของ คุณยิ้มแย้ม เองถ้าคนอื่นแต่งเลียนแบบ คุณ ก็จะรู้ได้ทันที แค่นั้นครับ ลองอ่านดูดิ มันเป็นแค่ความคิดเห็นของผมครับ และที่ยากๆ แรกๆผมหัดก็รู้สึกว่ามันยากครับตอนนี้ไม่แล้ว เหมือนกันการแต่งนิทานเรื่องหนึ่ง สำหรับผมมันก็ยากเช่นการ น่อครับ ----------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 28 ก.ค. 49 13:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 . หนังสือสองเล่มวางคู่กัน เนื้อหาเหมือนกัน เขียนด้วยสองภาษาต่างกัน เล่มหนึ่งเป็น ภาษาไทย เล่มสองเป็น ภาษาอังกฤษ คนที่หยิบเล่มแรก เพราะเขาคิดว่ามันง่ายสำหรับเขา คนที่หยิบเล่มสอง ก็เพราะคิดว่ามันง่ายสำหรับเขาเช่นกัน คนแรกอาจเป็น คนไทยเลือก คนที่สองอาจเป็น คนต่างชาติ... แต่... ถ้าคนเลือกเล่มแรกเป็นต่างชาติ เล่มที่สองเป็นคนไทย เขาอาจไม่คิดว่ามันง่ายสำหรับเขา เพียงแค่เขาอาจคิดฝึกภาษา ไปพร้อมกับเนื้อหาในหนังสือ ------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 28 ก.ค. 49 14:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีจ้ะ ท่านเซ่อ ความคิดเห็นของท่านผ่านตาผมหมดนะครับ ไม่ว่าจะยาวแค่ไหน บางครั้งก็ทำให้ผมอึ้งไปได้ไม่น้อย กับสิ่งที่ไม่เคยรู้ ก็เลยถามไปเช่นนั้นน่ะครับ ส่วนเรื่องสำนวนการตอบของท่านเซ่อนั้น ผมอิงตามความรู้สึกของผมเท่านั้นเองน่ะครับ บางครั้งผมรู้สึกเหมือนอ่านตำราอยู่จริง ๆ ครับ บวกกับการเปรียบเทียบของหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้ ผมเข้ามาถนนเป็นครั้งแรกก็ตอนท่านเปิดอาศรมนิราศสุพรรณ ทำให้ผมคิดกลาย ๆ ว่าท่านเป็นนักวิชาการอะไรไหมหนอนี่นะ ไรทำนองนี้น่ะครับ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยนะครับ แหะ ๆ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 28 ก.ค. 49 16:21:37 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีจ๊ะเหมือนกัน อะอะ คุณยิ้มแย้ม อ่า  ภาพพจน์ผมเป็นงั้นเลยเหรอ ฟังดูน่ากลัวแฮะ อิอิ ส่วนตัวผมยินดีได้คุยกับ คนที่ชอบในสิ่งเดียวกันครับ ไม่ว่าจะเป็น โคลง กาพย์ ฉันท์ กลอน และก็พึ่งมาหัด ก่อน คุณ ยิ้มแย้ม ไม่กี่เดือนเอง และถ้าผิดพลาด ทางผมก็ขออภัย เหมือนกัน น่อครับ อะอะ ลองหัดโคลงดูบางสิครับ มันช่วยเรื่องกลอนด้วยนะ ทุกอย่างถ้าเป็น โคลงกาพย์ฉันท์กลอนมันเกี่ยวเนื่องกัน ถึงแม้ดูภายนอกจะไม่เหมือนกันก็เถอะ อิอิ แรกผมก็หัดโคลงก่อน แล้วกลอนตามมาครับ... ---------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 28 ก.ค. 49 16:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ท่านเซ่อครับ จากที่เคยอ่าน... ดูสำนวน เรื่องถามแหวน ผมไม่แน่ใจว่าเก่าถึงยุคพระนารายณ์จริงหรือไม่ ? แต่ที่แน่ใจ โคลงกำศรวลสมุทร เก่ากว่าสมัยสมเด็จพระนารายณ์แน่นอน... เรื่องคำบางคำผมเองสังเกตจากภาษาเขมรครับ ภาษาเขมรในกำศรวล เก่ากว่า ยุคพระนารายณ์มาก... จากคุณ : buaravong - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 16:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีขอรับทุกท่าน......หวานรานใจมาใฝ่ฝากครับ เห็นว่าชื่อพ้องกันแต่เป็นของครูเนาวฯเลยนำมาครับ กำสรวลสมุทร เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ กำสรวลสมุทรท้น.............เทวษท่วมธรณี วิปโยคทั้งโลกตรี................ก็จะตั้งแต่น้ำตา ฤาโลกจะแตกแล้ว.............จึงแตกร้าวทั้งโลกา พล่านพลั่งประดังมา............แต่มรณาเข้าสังเวย ผองเพื่อนร่วมแผ่นดิน.......มาร่วมดับบรรลัยเกย ก่ายเศียรลงเกือกเสย.........กับกองทรายกรรแสงศัลย์ กวนเกษียรสมุทรไทย........เป็นเปลวไฟประลัยกัลป์ มหาคลื่นคณานันต์..............กัมปนาท ณ มณฑล กองทรายจะต่างเมรุ.............มาซึมซับอัสสุชล มหาสมุทรอันคำรณ..............จะต่างฆ้องประโคมคำ ร่วมสู้ร่วมกู้โลก...................ร่วมสู้โชคชะตากรรม ร่วมผนึกสำนึกนำ................สันติธรรมสู่ไทยเทอญ... จากหม้อแกงทั่นเชษฐภัทรขอรับ http://www.bloggang.com/viewblog.php? แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 49 21:42:00 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 21:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ทะ....เลร่ำน้ำระลอก...............ซัดแรง ลุ่ม....หล่มลึกรักแฝง..............ฝากเศร้า ปุ่ม....เปือกเปื่อยซากแสลง......ดุจรัก   สลายนา ปู......สู่หลุมศพเฝ้า.................ไฝ่เพ้อละเมอฝัน ทุ......รนร่านเรื่องร้าว...............รักราน สุ......คติหรือคือสถาน.............สุดท้าย มุ......สาผิดใจผลาญ...............พรากรัก ดุ......ด่าว่าโหดร้าย..................รักร้าวใจสลาย อุ......กฤษฏ์ผิดพลาดพ้น...........อภัยกัน สา.....หัสเหือดใจหัน.................ห่างร้าง นา.....นาสิ่งผูกพัน....................ผันเปลี่ยน รี.......ร่างเรื่องร้ายอ้าง...............แอบเร้นรักหนี โก......หกพกพิษเหี้ยม...............ประหัตประหาร วา.......หนึ่งก้าวผิดพาล...............พลาดสิ้น ปา......ไปไป่ต้องการ..................รักเก่า เปิด.....ปากหลากหลายลิ้น...........เล่ห์ร้ายใจหญิง จก......จ้วงล้วงจิตแล้ว.................ร่างเหลือ จี้........จิตฤทธิ์รักเจือ...................พิษร้าย รื้.........รื้อร่างดุจเรือ....................ท้องรั่ว ไร........ไม่เหลือใจคล้าย..............ขาดไร้วิญญาณ เคยเห็นที่ขึ้นต้นว่า...ทะเลแม่ว่าห้วย........เรียมฟัง แต่จำได้ไม่หมด  หากท่านเซ่อร์หรือท่านลอร์ดท่านใด มีครบ  กรุณาลงให้ทัศนาหน่อย  ขอบคุณครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 30 ก.ค. 49 11:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 50 คคห. 8 และคคห17  สวัสดีครับทั่นพี่ พิราบเงิน ขอย้อนอ่านเก็บความหวานครับ   เสนาะเมื่อได้สดับ                         สำนวน ศรีปราชญ์, สมุทร, กำสรวล            อธึกถ้อย จับใจทุกกระบวน                          บ่มิ ลืมเลย อนรรฆ์ค่าอยู่กว่า ร้อย-                  ฉนำโอ้อัศจรรย์ ฯ ศรีปราชญ์ ท่านไม่แจ้ง                   แสดงนาม รจนาบทกวี                                  ฝากให้ พี่น้องรัฐสยาม                              อิ่มอ่าน อมตะงานศิลป์ไซร้                         ยิ่งยั้งยืนยง ฯ(พิราบเงิน) ------------------------------------------------------------- รำร้องโคลงดั้นบาท       กุญชร สำนึกถึงกวีวอน             วัจนไว้ งดงามเงื่อนแง่ตอน        ตามแต่ง ยามเมื่อจากนางไซร้       แซ่ซร้องครวญเสียง         คำโคลงโยงสลักถ้อย        ถนอมนวล นิราศปราชญ์ชี้ชวน          ชื่นชื้น แสนเก่าแต่เกลากวน         เกล้าสุข ใสอา ได้รื่นรมย์ครึกครื้น            ทุกครั้งคลาชม (จันทร์แห้ง) และสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์...มหาสุข..สนุกสนานขอรับ ว่างมานั่งเขียนขำครับ แหวนนี้ท่านได้แต่..............ใดมา เจ้าพิภพโลกา.....................ท่านให้ ทำชอบสิ่งใดฤา..................วานบอก เราแต่งโคลงถวายไซร้........ท่านให้ รางวัล(ศรีปราชญ์) ทองคำนี้ท่านได้แต่..............ใดมา ทองค่าขึ้นราคา.....................หมื่นต้น หวังแต่งนวลน้องยา................หมายมั่น ทองไม่มีถวายล้น.................รักด้วยใจเรียม(จันทร์แห้ง) "หะหายกระต่ายเต้น    ชมจันทร์ มันบ่เจียมตัวมัน             ต่ำต้อย นกยูงหางกระสัน          เทียมเมฆ มันบ่เจียมตัวน้อย           ต่ำต้อยเดรัจฉาน(ศรีปราชญ์) หะหายหกตกสิ้น            ขนมจีน เดินดุ่มปัดป่ายตีน            ขวิดไขว้ ใจลอยล่องไปปีน             เอเวอร์เลส เตี้ยต่ำเจียมตัวไหว้           เล่าอ้ออาจจำ(จันทร์แห้ง) "หะหายกระต่ายเต้น     ชมแข สูงส่งสุดตาแล                สู่ฟ้า ฤดูฤดีแด สัตว์สู่               กันนา อย่าว่าเราเจ้าข้า                อยู่พื้น(บางแห่งว่าฟ้า)เดียวกัน " (ศรีปราชญ์) หะหายตายปล่อยทิ้ง         สมบัติ นิวาสสถานต่างผลัด         ชื่นเชื้อ อักขรเลขเรียนลัด               เมื่อแก่ อย่าว่าไหว้กวีเคื้อ              เมื่อเค้าชราถึง(จันทร์แห้ง) (นายประตู) ศรีเอยพระเจ้าฮื่อ(หื้อ)............ปางใด (ศรีปราชญ์)ปางเมื่อพระเสด็จไป...............ป่าแก้ว (นายประตู)รังสีบ่สดใส............................สักหยาด (ศรีปราชญ์)ดำแต่นอกในแผ้ว...................ผ่องเนื้อนพคุณ(ศรีปราชญ์) สีสดสีแสดไซร้           ใส่สวม ปางเมื่อหลับกรนรวม        ครอกฟี้ น้ำลายหลั่งหน้าบวม         นอนมาก เกินนา นอนตื่นก็กินนี้                    แน่นั้นอ้วนเอา(จันทร์แห้ง) เรียมร่ำน้ำเนตรถ้วม.................ถึงพรหม พาเทพเจ้าตกจม..................จ่อมม้วย เขาพระสุเมรุเปื่อยเป็นตม............ทบท่าว ลงนา หากอกษิษฐ์พรหมฉ้วย..............พี่ไว้จึ่งคง(ศรีปราชญ์) กระต่ายวิ้งแพ้เต่า                  เฉาใจ พาพวกเก่งกำไร                    หดเหี้ยน ช้าเต่าต่วมเตี่ยมไป                ไม่หยุด  พักเลย วิริยะราบเสี้ยน                        สุดได้ชัยโย(จันทร์แห้ง) แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 49 15:12:53 แก้ไขเมื่อ 30 ก.ค. 49 21:39:29 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 30 ก.ค. 49 21:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามาโหวต ข้างบนมันหายไปแล้วครับ ขอเล็กเชอร์อย่างเดียวนะครับ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 31 ก.ค. 49 01:50:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อรุณสวัสดิ์อาศรมชาวโคลงเช้าวันจันทร์ค่ะ ศาลาไทย ตั้งกระทู้แล้วหายจ้อยอย่างเคย  ขอบคุณพี่ xers และ คุณอาจันทร์แห้ง ที่ร่วมกับขับเคลื่อนแลกเปลี่ยน  (ไม่ได้แปะความเป็น  ไม่ได้แปลว่าไม่อ่านนะจ๊ะ ) แวะมาทักทาย  และมีเรื่องมาขอปรึกษาและขอความช่วยเหลือค่ะ เรื่องแรกคือ  ตั้งแต่ความคิดเห็นที่ ๒  เรื่อง เสียงเพลง เสียงพาทย์ ทุกวันพระ 15 ค่ำ เล่าสู่กันฟังว่า... เป็นที่น่ายินดีว่า วันนั้นมีคณะนักศึกษาจากราชมงคงพาณิชยพระนครฯ ทราบว่าจะมีบรรยายนำชมเกี่ยวกับ พระราชนิยม รัชกาลที่ 3 ก็มาร่วมฟังประมาณ 60 คน รวมถึงคนทั่วไปที่แวะมาก็ร่วมร้อยคน วงกอไผ่ (เจ้าของเสียงจริงของ ดนตรีไทยและระนาดที่ใช้ในเรื่องโหมโรง) ก็บรรเลง "โหมรักโหมโรง" ได้ถูกใจผู้มาร่วมงาน  ทำให้ยิ่งครึกครื้นขึ้น โดยสรุปคือ นักวิชาการ วิทยากร ได้เผยแพร่ความรู้แก่ผู้สนใจ นักเรียน นักศึกษา ได้ความรู้จากวิทยากรที่ยินดีมาบรรยายโดยไม่มีค่าตอบแทน นักดนตรีไทย มาเล่นถวายพระทำบุญ รับพระ-ส่งพระ ตอนลงโบสถ์ (แทนเสียงเทป) ได้กำลังใจจากผู้ชมผู้ฟังที่มาร่วมฟัง (เล่นแบบสู้ไม่ถอย  ตั้งแต่บ่ายถึงเย็น น่าชื่นชมมาก ๆ)                    . จึงกลายเป็นบรรยากาศแบบกันเองที่อบอุ่น  และตั้งใจว่าจะทำไปจนตลอดเข้าพรรษานี้ อีกเรื่องที่อยากขอความช่วยเหลือคือ ตรงบริเวณกุฏิสุนทรภู่ วัดเทพธิดาราม ที่กำลังทำโครงการ "บ้านมหากวี" อยู่นั้น หน้ากุฎิจะมีบอร์ดนิทรรศการอยู่ประมา 4 บอร์ด  ที่ร่วมกันทำตอนนี้คือพยายามปรับ เนื้อหาในบอร์ดให้หมุนเวียนไปเรื่อย ๆ  เน้นเรื่องสุนทรภู่ และวรรณคดีเป็นหลักก่อน เนื้อหาที่จัดไว้ตั้งแต่คราวจัดงาน "ผ้าป่าวรรณคดี" เมื่อ 23 มิถุนายน 2549 เป็นชีวประวัติและผลงานของสุนทรภู่ ชุด "สุนทรภู่มหากวีผู้ดีวังหลัง" ตอนนี้เลยอยากปรับใหม่  สรุปกันไว้ที่ "กลอนรักของสุนทรภู่" และ "สุนทรภู่เขียนถึงแม่"  เพื่อให้รับกับวันแม่ 12 สิงหาคม ที่จะถึงนี้ด้วย ฝากมิตรสหายท่านใด พอมีเวลาว่าง หรืออ่านผ่านตา เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าว วานคัดมาลงไว้ (อย่าลืมบอกที่ไปที่มาด้วยเน้อ  ว่ามาจากเรื่องอะไร) เพื่อแลกเปลี่ยน และเป็นข้อมูลที่จะนำไปจัดนิทรรศการที่กุฏิสุนทรภู่ด้วยค่ะ ป.ล. พี่ xers คะ คราวที่แล้วโคลงนิราศสุพรรณ เห็นแว้บ ๆ ว่าท่านสุนทรภู่ พูดถึงทำศพแม่ท่านที่วัดอะไรสักอย่าง  หรือเปล่าหนอ ? จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ก.ค. 49 08:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อดีตกาลผ่านมาแล้ว ว่าไร้ตัวตน หลักฐานบรรพชนกล่าวอ้าง จะจริงเท็จแค่ไหน ใครเล่าหาญบอก จากคุณ : ตาแมว (ตาแมว) - [ 1 ส.ค. 49 14:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 54 แฮ่... แวะมาลบความเห็นซ้ำครับ วันก่อนโพสไปแล้วเขาบอกไม่ได้ใส่ชื่อ กดไปสามทีมั้ง อิอิ ----------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 49 22:23:50 จากคุณ : xers - [ 1 ส.ค. 49 18:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 55 แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 49 22:24:25 จากคุณ : xers - [ 1 ส.ค. 49 18:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สวัสดีครับทุกท่าน ขออภัยครับไม่ได้เข้ามาหลายวันเลย ยุ่งอยู่ครับ พึ่งปั่นงานเสร็จ ไม่ได้แต่งโคลงเลยช่วงนี้ น่าจะได้เข้ามาบ่อยขึ้นหลังจากนี้อีกสักช่วง ฝากคิดถึงน้าจันทร์แห้งด้วยครับ คุณ buaravong '47 ถ้าเรื่องถามแหวน ไม่เก่าถึงยุคพระนารายณ์ อีก คงต้องมีศรีปราชญ์ อีกคนนะครับ อ่า... ชักสับสน มากขึ้นแล้วน่อ ขอบคุณคำแนะนำต่างๆ ที่คุยกันครับ หนู ศ. '52 หมายถึงบทนี้ใช่ไหมครับ น่าจะเป็น แค่ไปเคารพที่บรรจุศพ มารดาท่านครับไม่ใช่ ทำศพครับ ๕ เลี้ยวลัดวัดสระเกศก้ม     คมลา กุฏิ์ศพนบมารดา                เกิดเกล้า เดชะพระกุศลพา               พ้นโลก โอฆเอย เสวยสุขทุกค่ำเช้า              ช่องชั้นสวรรยางค์ จากอาศรม สุนทรภู่ครูกวี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4489895/W4489895.html เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 1 ส.ค. 49 18:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีค่ะทุกคน ศรีปราชญ์แท้.............คือใคร ทำไฉน.....................ใคร่รู้ กำเนิดใน...................กาลก่อน โคลงให้ไท้................ต่อเติม แฮ่!! เข้าเรื่องได้แค่นี้ อันนี้นอกเรื่อง หัวฟูฟ่อง...............ล่องฝัน สติพลัน................แตกซ่าน ตาขวางหัน............แดงก่ำ เกือบใกล้ย่าน.........ศรีธัญญา ฮี่ๆ ซื้อข้าวผัดกับโอเลี้ยงไปเยี่ยมด้วยน๊า.... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 2 ส.ค. 49 10:49:00 A:unknown X:202.129.0.10 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ้าว หลุดซะอีก เอาใหม่ๆ เดี๋ยวโดนตีมือ ^^ ศรีปราชญ์แท้.............คือใคร ทำไฉน.....................ใคร่รู้ กำเนิดใน...................กาลก่อน แล้วใครผู้.................ต่อโคลง ปล.อมฤตาลัย สนุกดีนะ ใครดูมั่งยกมือ ป้าเคยดูสมัยก่อน น่ากลัวซะ ตอนนี้ดูเพลิน ๆ เพราะหนังลึกลับมักจะกลายเป็นหนังตลก อิอิ จากคุณ : ป้าหญิงฮ่ะ - [ 2 ส.ค. 49 11:02:26 A:unknown X:202.129.0.10 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ๐ กำ  เนิดกวีวิเศษสร้อย         วรรณศิลป์ สรวล  สนั่นสนานนครอินทร์      อดึตด้าว ศรี   เมืองเลื่องลือระบิล          นามระบัด ปราชญ์  ลิขิตลิลิตอะคร้าว       แค่ชั้นชื่อไฉน / สวัสดี  เพื่อนๆชาวอาศรม  ห่างหายไปนานมาก มีชื่อใหม่ๆอีกหลายคน  ยินดีที่รู้จัก   ว่าจะเข้ามาตั้งแต่กระทู้พระเจ้าแผ่นดินแล้ว   แต่เขียนอะไรไม่ออก  ขอติดไว้ก่อน  อิอิ จากคุณ : xxx(เฒ่า) - [ 2 ส.ค. 49 21:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แวะมาสวัสดี และขอบคุณสำหรับความรู้ใหม่ จากคุณ : ส.มโนมัย - [ 2 ส.ค. 49 22:12:11 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับทุกท่าน ละครเก่าแล้ว        หรือไง อมฤตาลัย            ที่หว้า ดูดูไป                 กลัวอ่ะ ต้องไปบ้า            จิตนุกูล ฯ พี่หญิง '54 เข้ามายกมือชู จักกรูแร้ อิอิ ดูได้ไม่กี่ตอนเองครับ เหอๆ เราอยู่คนละที่ละกันน้าา ศรีธัญญา กะ จิตนุกูล ฮี่ๆๆ สวัสดีครับ คุณ ส.มโนมัย ไม่ได้เจอกันนานแล้วครับ สวัสดีครับ ผู้เฒ่า x น่าจะเป็นท่านเก่าแก่ในอาศรมน่อครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 2 ส.ค. 49 22:47:18 ]

ความคิดเห็นที่ 62 รู้สึกอาศรมช่วงนี้เงียบ ๆ เนาะ ผมอยากเปิดอาศรมโคลงโลกนิตินะ ไม่ทราบว่าเราเคยเปิดกันบ้างหรือยังครับ แบบว่าชอบข้อธรรมอยู่น่ะครับ ช่วยชี้แนะด้วยนะครับ ถ้าเป็นไปได้อาศรมหน้าขอท่าน ๆ เปิดให้ด้วยครับผม :) จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 3 ส.ค. 49 00:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีครับ คุณคมเย็น '49 ลง ทะลุ่มปุ่มปู ของศรีปราชญ์ให้แล้วนะครับ ไม่ต่องเรียก "ท่าน" หรือ "หลอด" ก็ได้น่อครับ ฮี่ๆๆ บรรดาศักดิ์ข้าพเจ้าเป็น เด็กน้อย ขอรับ ๐ ทะเลแม่ว่าห้วย            เรียมฟัง ลุ่มว่าดอนเรียมหวัง         ว่าด้วย ปุ่มเปือกประการัง           เรียมร่วม คำแม่ ปูว่าหอยแม้กล้วย           ว่าคล้ายเรียมตาม ฯ ดีครับ คุณ ยิ้มแย้ม โลกนิติ เหรอครับ น่าสนใจ ว่าแต่ คุณยิ้มแย้ม จะอาสาเฝ้าหรือเปล่าน้อ... ------------------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 3 ส.ค. 49 00:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เข้าใจว่าพิมพ์อักษรผิดตัวหนึ่งนะครับ ปูว่าหอยแม้กล้วย           ว่า"กล้าย"เรียมตาม ฯ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 3 ส.ค. 49 10:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สิ้นพุทธันดรหนึ่ง  ผมกับ "บางคน"  ก็จะเข้ามาทีหนึ่ง เรื่องนี้คงเป็นกฎของจักรวาลน่ะ  อิๆ หวัดดีครับ   น้าอาเอ็กซ์ คิดถึงเสมอ เรื่องศรีปราชญ์ ตอนเรียนหนังสืออ.ศักดิ์ศรี แย้มนัดดา เคย บ่นๆ  (ถ้าจำไม่ผิด) ว่า  ใครก็ไม่ทราบทำงานวิชาการเกี่ยวกับศรีปราชญ์  เขียนเป็นตุเป็นตะว่า งานนั้นงานนี้เป็นของศรีปราชญ์   ทั้งๆ ที่ในทางวิชาการเขาสรุปกันไปตั้งปีมะโว้โหลแล้วว่า ไม่ใช่.   ตอนนั้นอาร์พีไม่ได้สนใจติดตาม  ความรู้ที่ได้จากอาจารย์ ก็เลยเป็นแบบน้ำรดหัวสาก   เคราะห์ไม่ดี อาร์พีก็เป็นส่วนของสากที่ไม่เปียกน้ำซะด้วย  ฮา   เลยเอวัง พักนี้ครึ้มๆ  อยากเจอใครหลายๆ คน...แต่ทำไงดีล่ะ จะไปหาใครที่เรือนอินทร์ ก็เจอแค่บางคน  จะไปที่ไหนดีล่ะ ถึงจะได้เจอหลายๆ คน.   สวัสดียามเที่ยงครับ. ปล.คิดถึง "ป๋า" แต่ป๋าก็แค่ให้เราคิดถึงเท่านั้น. จากคุณ : Ar@p - [ 3 ส.ค. 49 11:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าท่านเซ่อ ร่วมด้วยช่วยเฝ้ากับผม อาศรมหน้าก็เปิดกันเลย จะได้ตัดสินใจเอาหนังสือโคลงโลกนิติที่อยู่ในกรุออกมาใช้ด้วย รอให้อาศรมนี้ปิดไปก่อน น่าจะดีนะ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 3 ส.ค. 49 23:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ใครหาย ใครห่าง ไปบ้างนั้น ให้เข้าใจตรงกันเสียเถิดว่า ไปกู้ชาติ ทำงานการประชา เสร็จงานจะบ่ายหน้ามาร่วมวง. อิๆ เรื่องเปิดอาศรมต่อไป ผมจะคอยเข้ามาขัดตาทัพให้ก็ได้ครับ หรือจะช่วยกันหลายๆ คนก็ดี สำหรับผมยังอยู่ในขั้น "โคลงกุด"  และ "กลอนกุด"  อิๆ สวัสดียามเย็นทุกท่านครับ จากคุณ : Ar@p - [ 4 ส.ค. 49 17:35:19 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีทุกทั่นขอรับ ดื่ม(วางโคลงกระทู้)...หนึ่งจอก(หนึ่งบท)...คราวะทุกทั่นก่อนครับ ๏กำ..เดียวขายห้าบาท                     ครับผม สรวญ(สวน)..ผักของพี่ชม         ปลอดเชื้อ ศรี(สี)..เขียวสดใสสม                  แสนสด ปราชญ์(ปาด)..เหงื่อไคลใจเอื้อ     อกโอ้สำเร็จงานฯ ตามคราวะอีกสามจอก.......ขอรับ .........."เพลงพาทย์"........... ๏ใจจดใจจ่อไว้                      วางลง เขียนขีดไขหทัยสรง           สระ(สะหระ)ย้ำ เขียนเขียนไปให้ปลง         เหงาปลด หายเปล่าเปลือยโศกซ้ำ      สุขสร้องสมานฉันฯ ๏ภาษาเพลงพาทย์แพร้ว         พราวพราว พยัญชนะหนาวสระราว         รักล้น   เชื้อเชิญเอกโทคราว                 ครื้นสุข สมเฮย เสียงสดใสสกดพ้น                  ผ่านแพ้โดยกานท์ฯ ๏อักขระงามงดเงื้อม                 เงาโฉม คำพร่างพยางค์เล้าโลม          เล่นโล้ โอ้เอ๋ยเอกโทโสม                   มนัสยิ่ง โคลงคร่าวเค้าโยกโย้             อย่าร้างลืมฉันท์ฯ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 06:39:23 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 05:25:35 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 05:08:57 แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 49 22:47:10 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 4 ส.ค. 49 22:46:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีครับทุกท่าน ขอบคุณ คุณ CrazyHOrse '64 ที่มาช่วยแก้โคลงให้ครับตามนี้ครับ ปูว่าหอยแม้กล้วย           ว่า"กล้าย"เรียมตาม ฯ สวัสดีครับ น้าอาร์พี '65 นั่นสิครับ เข้าไปอ่านเรื่องศรีปราชญ์ตามเว็บเห็นมีสรุปกัน ไว้หลายอย่างแล้ว ผมเพียงเอามาพูดซ้ำแล้วใส่ความเห็น ตัวเองไปนิดหน่อยเท่านั้นเองเหลืออีกหน่อยที่ยังไม่ได้เขียนลง ลองดูว่าความเห็นตัวเองจะซ้ำกับคนอื่นหรือไม่ครับน่ะครับ '67 อ่ะ น้าอาร์พีอาสากระทู้หน้า อิอิ มีคนมาเปิดแล้ว สวัสดีครับ คุณยิ้มแย้ม อ่า... ถ้าเปิดโลกนิติ ก็ได้แต่ไม่รับประกันนะครับว่าจะมีเวลา เติมที่ คือถ้าว่างผมจะว่างเต็มที่เลย แต่ถ้าไม่ว่างนี่สิ หรือถ้าจะเอามาแทรกเป็นตอนๆ ในอาศรมก็ได้ครับ รู้สึกตอนหน้าจะมีคนมาจองแล้วด้วยนะครับ อะอะ สวัสดีครับ น้าจันทร์แห้ง คาราวะคืนสามจอกยังไม่ได้อ่ะครับ คิดไรไม่ออกไม่มีเชื้อในหัวเลยครับ อะอะ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------ จากคุณ : xers - [ 5 ส.ค. 49 02:15:24 ]

ความคิดเห็นที่ 70 .............สระล้างดาบ............. ประหารประหัดเหี้ยน            ห่อนกวี หลั่งเลือดถามธรณี                  นี่นี้ ริษยาอรรถมี                      ไหมเหตุ ชังชอบฉันใครชี้                       ชั่วช้าทุรชน(จันทร์แห้ง) อ่านพบค้นมาฝากขอรับ ข้อความที่ 2ของคุณmamia:  15 มิ.ย. 2005  01:00 ตำนานศรีปราชญ์ เรียบเรียงโดย พระยาปริยัติธรรมดา (แพ ตาละลักษมณ์) ซึ่งกล่าวว่า ศรีปราชญ์เป็นบุตรพระโหราธิบดี ผู้แต่งหนังสือจินดามณี ชื่อเดิมว่า 'ศรี' ได้ต่อโคลงสมเด็จพระนารายณ์ฯได้เป็นที่ถูกพระทัย จึงได้ ถวายตัวเป็นมหาดเล็ก ได้รับพระราชทานชื่อเป็น "ศรีปราชญ์ " ได้แต่งอนิรุทธคำฉันท์ และโคลงเบ็ดเตล็ดอีกหลายโคลง วันหนึ่งศรีปราชญ์ได้แต่งโคลงเกี้ยวพระสนมจนถูกลงพระราชอาญา ให้ลอกคูน้ำ เผอิญพระสนมคู่แค้นเดินผ่านมา ศรีปราชญ์สาดโคลนใส่ จึงถูกสมเด็จพระนารายณ์ เนรเทศไปนครศรีธรรมราช ระหว่างเดินทางได้แต่ง กำศรวล ขึ้น เมื่อไปถึงนครศรีธรรมราช ได้ลอบรักใคร่กับภรรยาน้อยเจ้าพระยานคร จึงถูกประหารชีวิต ต่อมาเมื่อสมเด็จพระนารายณ์หายกริ้ว โปรดให้ศรีปราชญ์กลับไป รับราชการตามเดิม เมื่อทรงทราบว่าเจ้าพระยานครสั่งประหารเสียแล้ว ก็มีพระบรมราชโองการให้ประหารเจ้าพระยานครตายตกไปตามกัน หรือบางตำราว่า.... ศรีปราชญ์มีตัวจริงในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ ถูกเนรเทศในสมัยพระเพทราชา และถูกประหารในแผ่นดินพระเจ้าเสือ เพราะ มีเรื่องวิวาทกับท้าวศรีจุฬาลักษณ์ พระสนมเอกของพระนารายณ์ และเป็นพระกนิษฐาของพระเพทราชา ถูกเนรเทศไปนครศรีธรรมราชในสมัยพระเพทราชา จากลิ้งค์http://www.windowthai.com/webboard/view.php?id=115   .............สระล้างดาบ............. คือสระล้างดาบที่ใช้ประหารศรีปราชญ์ ในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชนั้น ศรีปราชญ์ได้ถูกเนรเทศมา อยู่ที่เมืองนครศรีธรรมราช ต่อมาได้เกิดเรื่องกับเจ้าพระยานครฯ และถูกสั่งประหาร ก่อนถูกประหารศรี ปราชญ์ได้เขียนคำโคลงไว้ว่า เมื่อตนไม่ผิด แต่ถูกสั่งประหารก็ขอให้ดาบนี้คืนสนอง ต่อมาเมื่อความทราบ ถึงสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ทรงกริ้วพระยานครมาก จึงสั่งให้ประหารชีวิตเจ้าพระยานครด้วยดาบเล่ม เดียวกัน สระล้างดาบในปัจจุบันอยู่ภายในโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด (โรงเรียนกัลยาณีศรีธรรมราช) จากลิ้งค์ท่องเที่ยวจ.นครศรีธรรมราชขอรับ http://www.tourthai.com/province/nakhon_si_thammarat/attraction_t.shtml   ปล.มีโคลงที่สระล้างดาบว่า ธรณีนี่นี้.......................เป็นพยาน เราก็ศิษย์มีอาจารย์..........หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร..............เราชอบ เราบ่ผิดท่านมล้าง...........ดาบนั้น คืนสนอง บ้าง ก็ ว่า.......... ธรณีภพนี้เพ่ง........................เป็นพยาน เราก็ศิษย์มีอาจารย์..........หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร..............เราชอบ เราบ่ผิดท่านมล้าง...........ดาบนั้น คืนสนอง แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 06:32:38 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 06:03:17 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 49 06:01:41 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 5 ส.ค. 49 05:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อาพี อย่ามาทำเป็นพูดเลยเกลอ  เจอคนเดียวหรือหลายคน  เกลอก็ไม่เจอมานานแล้วนี่นา            . เอ... หรือว่าต้องเจอคนเดียวแบบเจอ "ป๋า" อย่างที่บอกถึงจะยอมออกจากชายคามา ว่าง ๆ อย่าลืมแวะมากินข้าวเย็นกัน แต่ก่อนหน้านั้น ทางที่ดีช่วยศาลาไทยก่อน ช่วยหา "กลอนรักของสุนทรภู่" ให้ศาลาไทยกลอนได้ไหมเกลอ เอิ้ก ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 5 ส.ค. 49 08:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 72 หนังสือโลกนิติไซร้.....................มีกรรม ยิ่งเอย หายจากไม่เห็นซ้ำ......................หลุดจ้อย อยู่ในรถหาย้ำ...........................มิอยู่ เพราะรีบไม่ใช่น้อย.....................จึ่งแคล้วคลาดเธอ เธออยู่ในรถนั้น.........................หาไม่ เจอเลย ฉันรีบจะต้องไป.........................อดแล้ว ตอนนี้อยู่แสนไกล.....................จำจาก อนาคตอาจไม่แคล้ว...................ติดเจ้าเอามา เกิดปัญหานิดหน่อยครับท่านเซ่อ น่าเสียดายที่ไม่ได้ติดหนังสือมาด้วย ต๊ะไว้ก่อนแล้วกันเนอะ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 6 ส.ค. 49 19:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 73 กำ...........ประวัติศาสตร์ไว้.............ไม่แบ สรวล........ส่งใส่ประแจ..................จับต้อง ศรี...........ศรีชื่อใครแล..................เรียกชื่อ รู้แล ปราชญ์.....ปริศนาธรรมคล้อง...........คิดข้อเท็จจริงฯ แหะ แหะ ขอรับ สวัสดี ขอรับ ศรีศรี วันนี้ วันดี เป็นวันมงคล จึงแวบงานมา ๑ แวบ แล้วก็ ชะแวบ จะแวบงาน ไปร่ำสุรา โดยพลัน ไปล่ะ ชะแวบ จากคุณ : นายทิวา - [ 6 ส.ค. 49 20:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 74 คคห71.สวัสดียัยหนูศาลาไทย และทุกทั่น "กลอนรักของสุนทรภู่"เป็นที่น่าสนใจรวบรวมอย่างยิ่งครับ ภาคกระทู้168ที่แล้วจำได้ว่าก็เพิ่งกล่าวถึงผ่านไปบ้างหยกๆ......เป็นที่หวานรานใจหลายครับ ใคร่รวบรวมแต่ไม่ทราบว่าจะถูกใจไหมในด้านคุณภาพ อิอิ และคคห73สวัสดีทั่นพี่ทิวา...หวามหวาน กำ...........ประวัติศาสตร์ไว้.............ไม่แบ สรวล........ส่งใส่ประแจ..................จับต้อง ศรี...........ศรีชื่อใครแล..................เรียกชื่อ รู้แล ปราชญ์.....ปริศนาธรรมคล้อง........คิดข้อเท็จจริงฯ(ทิวา) กำ..ไว้แบออกได้                   ไต๋เผย สรวล..ร่วนเห็นฟันเลย             กี่สี้(ซี่) ศรี..กวีรัตนเอย                      ลือเรื่อง ปราชญ์..ดับผลงานชี้               ชื่อไว้ยืนยาวฯ(จันทร์แห้ง) วันหยุดพักผ่อนคงสนุกสนานกันมาทั้งวันขอให้ หลับฝันดีทุกทั่นขอรับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 20:17:06 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 6 ส.ค. 49 22:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 75 คคห72 สวัสดีคุณย.ยิ้มแย้ม   หนังสือโลกนิติไซร้.....................มีกรรม ยิ่งเอย หายจากไม่เห็นซ้ำ......................หลุดจ้อย อยู่ในรถหาย้ำ...........................มิอยู่ เพราะรีบไม่ใช่น้อย.....................จึ่งแคล้วคลาดเธอ เธออยู่ในรถนั้น.........................หาไม่ เจอเลย ฉันรีบจะต้องไป.........................อดแล้ว ตอนนี้อยู่แสนไกล.....................จำจาก อนาคตอาจไม่แคล้ว.............ติดเจ้าเอามา(ย.ยิ้มแย้ม) ต่อโคลงคำพูดปรกติน่าสนุกครับขอเล่นด้วยครับ คำโคลงโลกนิตนั้น                   น่าจำ ผมอ่านน้อมใจนำ                      จิตแพร้ว หนังสือใคร่อ่านอำ-                  ไพเอ่ย หวังว่าพบเจอแล้ว                     ฝากแก้วฝันถึงฯ ที่ว่าไว้ท้ายรถ                             ท้ารัก ผมเก็บของมากมัก                    หมักไว้ ทั้งของเล่นของรัก                     ล้วนอยู่ ลืมหมดเลยแน่ไซร้                    ว่านั้นของหายฯ(จันทร์แห้ง) ผมเก็บของท้ายรถมากมายเลยครับจนมักลืมของว่ามีอะไรอยู่อิอิ จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 6 ส.ค. 49 23:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ขอต่อคุณจันทร์แห้งอีกที โคลงดูปกตินั้น.......................น่าแค้น ใจเอย ก็เพราะคำเราแสน...................นิดน้อย ไม่สามารถโลดแล่น................อนาถจิต แต่งถูกกฏเรียงร้อย.................หมดแล้ววิชาเรา กำ(กรรม)....กรรมโอ้อกร้าว...............รานลึก สรวล(สวน)...แต่งโคลงลองนึก...........คิดค้น ศรี(สี)......สันพ่อคักคึก.....................ลองแต่ง โคลงดู ปราชญ์(ปาด)...ลึกเหมือนบาดก้น........แต่งแล้วคมดี คำน้อยจริง ๆ ครับ จับแพะชนแกะมาเป็นโคลงแบบนี้แหละคุณจันทร์แห้ง จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 7 ส.ค. 49 04:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เช้าหนึ่งของสัตว์กวี มีงามบ้าง แต่ไม่พอให้อ้างเอาไปฝัน เพียงแต่อยากบอกไว้ให้ทราบกัน ว่าทุกวันของอาร์พีดีพอควร.   อิๆ กลอนรักของสุนทรภู่ อาร์พี ไม่ทราบว่า มันจะแทรกอยู่ส่วนไหนของงานของท่านภู่ แต่เหมือนๆ ว่า มีใครไปเก็บมารวบรวมไว้เป็นเล่มเล็กๆ ปกเชยๆ  ส่วนจะรวมกับคนอื่นด้วยหรือเปล่าก็ลืมๆ ไปแล้ว อาร์พีจะไปรื้อดูที่บ้านนะ เจ้   ถ้าเจอจะนำไปมอบให้ที่เรือนอินทร์ ส่วนเรื่องจะเจอใครต่อใครนั้น ตอนนี้อะไรๆ  ดูเบาๆ แล้ว อยากเจอทุกคนแหละจ้า   โดยเฉพาะ"ป๋า" ปล.เจ้อย่ากลับบ้านดึกบ่อยล่ะ เป็นห่วง  อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 7 ส.ค. 49 11:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เริ่มคาราวะตามธรรมเนียมด้วยกระทู้หนึ่งบทขอรับ กำ..สลดกรรมก่อไว้        ตามทัน สรวล..สั่นสะท้านวัน        ชดใช้ ศรี..สิ้นศักดิ์สูรย์พลัน       จิตตก ปราชญ์..บ่งบอกปลงให้    ห่อนแท้เที่ยงหนอฯ คคห77..สวัสดีทั่นพี่อาร์พีและทุกท่าน ขอกอบเก็บความ....จากกลอน เช้าหนึ่งของสัตว์กวี มีงามบ้าง แต่ไม่พอให้อ้างเอาไปฝัน เพียงแต่อยากบอกไว้ให้ทราบกัน ว่าทุกวันของอาร์พีดีพอควร.   อิๆ วรรคสดับ... "สัตว์กวี"........สัตว์บวกกวี............ใช้คำขัดแย้งกระตุ้นต่อมความคิด แถมหักมุมให้คิดอีกชั้นที่วรรครับ..เป็นประโยกปฏิเสธ "แต่ไม่พอให้อ้างเอาไปฝัน" วรรครองคล้ายจะเดินความยาวให้ติดตาม วรรคส่งท้ายกลับมุม180องศาอีกครั้ง "ว่าทุกวันของอาร์พีดีพอควร" สรุปว่า...แฮปปี้เอนดิ้ง....... แถมด้วยอิอิ......เรียกเอายิ้มผมเปื้อนแก้มเลยครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 19:57:18 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 7 ส.ค. 49 21:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 79 //เพื่อนเก่าคนหนึ่ง// จากเสียงเล่า เธอว่า ลาจากแล้ว ไปอยู่กับเสียงแว่วของคลื่นกล่อม เธอที่ฉันรู้จักมักไม่ยอม ให้กับความจอมปลอมที่ผ่านตา เธอก็เหมือนเราท่านจากบ้านนอก มาซุกตัวอยู่ตามซอกของเมืองบ้า เมืองที่ทุกอารมณ์มีมายา เมืองที่บางเวลา-อเวจี มักเพื่อนเพื่อนของเราที่เขลานัก สิ้นชีพจมปลักอยู่กับที่ กลางกองตำราบรรดามี อันเสี้ยมสอนให้หนีมโนธรรม อเวจีนครสอนให้คิด เธอจึงดิ่งดวงจิตก่อนจะค่ำ ทิ้งดีกรีทั้งหลายที่เคยกำ เคยกอด เคยย้ำว่าโคตรดี ไปสู่ฝั่งทะเลตะวันตก เธอยิ้มบอก “โล่งอก” ชีวิตนี้ ฝันแม้ผุ แม้พัง  ก็ยังมี ยังเป็นบางฝันที่มีแนวทาง. ๐๘๐๘๒๕๔๙-๑ *คุยกับเพื่อนเก่าเมื่อเช้า   เธอบอกว่า ไปอยู่บ้านเกิดที่ฝั่งทะเลด้านตะวันตก ทำงานช่วยเหลือชาวบ้าน และเด็กๆ ที่ประสบภัยเมื่อสองปีก่อน ------------------------ ถึง คุณจันทร์   "สัตว์กวี" มาจาก "สัตวกวี"  หรือ "สัตตกวี" เป็นคำที่อาร์พีคิดขึ้นใช้เองในความหมายว่า "กวีผู้ซึ่งต้องแสวงหาอะไรบางอย่าง" (ผู้ซึ่งต้อง "ข้อง" อยู่ในอะไรสักอย่าง) ตอนเขียน  เขียนด้วยความคิดถึงมิตรสหาย เผลอใช้ "สัตว์กวี"  ซึ่งไม่ได้เจตนา เพราะที่อาร์พีคิดว่า จะใช้ตลอดไปคือ  "สัตวกวี"  อ่านว่า  สัด-ตะ-วะ-กะ-วี หรือ  "สัตตกวี"   อ่านว่า   สัต-ตะ-กะ-วี   ความหมายเหมือนกัน แต่ก็เป็นการใช้อย่างจริงจัง และล้ออะไรบางอย่างไปด้วย ผมก็ไม่ทราบว่า ในแง่การนำเสนอจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง โดยเฉพาะแก่ผู้ที่เสพอรรถรสของภาษาไทยเป็นประจำ ส่วนตัวก็คิดเท่าที่บอกไว้  และเป็นคำที่ต้องการใช้ เพื่อบอกเล่าภาวะบางอย่างที่ซุกอยู่ในชีวิตของตัวเอง ขอบคุณคุณจันทร์แห้งที่พูดถึงข้อเขียนของอาร์พีครับผม มันเป็นสิ่งที่ผมอยากเห็นกับงานทุกชิ้นของทุกท่านด้วยครับ สวัสดียามเช้าครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 13:01:59 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 13:01:48 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 11:15:28 จากคุณ : Ar@p - [ 8 ส.ค. 49 11:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 80 เปิดกระทู้ยาก ๆ แบบนี้  แฟนพันธุ์แท้วรรณคดีไทยหายไปไหนหมด  คิดถึง โมโน นิรนาม ฯลฯ ผังโคลงดั้นบาทกุญชร โดยคุณ xers (19) ทำได้สวยถูกใจทั้งรูปแบบและรหัสสี ในตำแหน่ง เอกโท สัมผัส  พร้อมทั้งตีตรา อาศรมชาวโคลง ไว้ให้ด้วย  ถ้าทำให้ ครบทุกผังโคลงได้ จะยอดเยี่ยมมาก   ใครต้องการก็นำไปใช้ได้เลย จะว่าไป ผมไม่ค่อยคุ้นโคลงกำสรวลฯ นัก ไม่เคยอ่านอย่างละเอียด สมาชิกชาวโคลง รุ่นใหม่ที่ไม่คุ้น  ควรศึกษารูปแบบแปลก ๆ ให้ละเอียด  เช่น (1)  คำรับสัมผัสโท    บางทีก็ใช้คำที่ 3 หรือ 4  แบบโคลงโบราณ       เหมือนโคลง โคลงตรีพิธพรรณ ๑๒๓ เรือมาฟองฟ่อนฟ้อน            กลหงษ จงงกูดต่างตีนกวัก                 แกว่งน้ำ กางโขดงยรรยงกล                กางปีก สยงสมุทรล้ำฟ้อน                 ย่านยาว  ฯ (  หงษ – ยง       น้ำ – ล้ำ) (2)  การซ้ำคำสองคำของวรรคหลัง บาทที่ ๓ กับ สองคำแรก บาทที่ ๔ ก็มีที่       ใช้หลายแห่ง  (ชลเนตร)       การไม่เคร่งตำแหน่งเอกบางแห่ง   (มาดลบนนละนอง)       การซ้ำคำในวรรคสุดท้าย สองคำใน สี่คำ  (ร่วงแรงโรยแรง) เสียดายหน้าช้อยชื่น               บววทอง  กูนา ศรีเกษเกศรสาว                      ดอกไม้ มาดลบนนลุะนอง                  ชลเนตร ชลเนตรชู้ช้อยไห้                    ร่วงแรงโรยแรง  ฯ ลองสังเกตคำว่า  บัวทอง  เกศรสาว  ช้อยชื่น   แล้วจำเอาไปใช้ให้เหมาะ ๆ ในโคลงอีโรติคยุคใหม่ ป.ล.   อาพีครับ   เชิญหลังไมค์หน่อย แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 18:06:52 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 8 ส.ค. 49 18:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ผังโคลงสี่สุภาพอีกแบบที่ชอบ  เอามาลงรวมกันไว้ จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 8 ส.ค. 49 18:22:11 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีครับทุกท่าน ๏ กำ  สรวลเพียงสมุทรกว้าง     น้ำตา สรวล  สนานนานมา             มากครั้ง ศรี ปราชญ์อาจมีครา            กาลก่อน ปราชญ์  บ่งตำแหน่งตั้ง        เมื่อรั้งงานถวาย ๚ ช่วงนี้คึกคักแฮะ แวะเข้ามาทักทายและส่งโคลงกระทู้ครับ ช่วงนี้เห็นน้า อาร์พีบ่อยๆ สงสัยจะเหงารึเปล่าครับ แหะๆ ชอบคำ สัตว์กวี จริงๆครับสดุดใจตอนอ่านในอาศรมเก่าๆ จากซีดี รู้สึกได้ในเจตนาบางอย่างครับ พี่คัมภีร์ฯ '80 แบบดั้นบาทกุญชร ที่มีหลังคาเอามาจาก ผังสี่สุภาพที่พี่เคยแปะ ไว้อาศรมแรกที่ผมเข้ามาครับ ส่วนอันอื่นไว้จะทำมาให้เรื่อยๆครับ ได้คุยกับบางท่านในเรื่อง ศรีปราชญ์ ท่านให้ความเห็นว่า ศรีปราชญ์อาจเป็น ตำแหน่ง ทางกวี ฟังแล้วก็เป็นความเห็นอีกอันที่น่าคิด แต่พอผ่านไปหลายวันเข้า ผมได้มานั่งคิดว่า ใช่หรือเปล่าเพราะดูชื่อแล้ว ไม่คล้ายตำแหน่ง ทางราชการต่างๆสมัยก่อน ที่มีคำเฉพาะและจะเป็นชื่อยาวๆ และมีสรรพนามขึ้นต้น คำว่า ศรี ก็พอเข้าเค้า แต่ก็เนื้อความในโคลงที่ดูขัดๆ กับตำแหน่ง โดยเฉพาะที่มีผู้ให้ความเห็นว่า ไม่น่าจะเอ่ยถึงท้าวศรีจุฬาลักษณ์ ที่เป็นพระสนมได้โดยตรง และบางบทกล่าวถึงข้าวของเครื่องใช้ ที่พูดถึงน่าจะเป็นของราชวงค์ชั้นสูง แต่จะตัดชื่อ ศรีปราชญ์ ออกจากกำสรวล ดูเหมือนจะขัดเจตนาผู้แต่ง ถ้า บทกำศรวลนี้ชื่อเดิมแรกๆ ชื่อว่า กำศรวลศรีปราชญ์ ครับ ๐ ไม่อาจอ้างว่ามีธุระมากมาย เพียงเสียดายไม่ได้เขียนทุกวัน... เซ่อ... น้อมบันทึก --------------------------------------------------------------------     . อืม... ลงเลขความเห็นพี่คัมภีร์ผิดครับ แวะมาแก้ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 23:05:28 จากคุณ : xers - [ 8 ส.ค. 49 22:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ..กำ...มือกำไม้รี่.................ตีหัว สวน...หมัดเตะต่อยรัว..........มั่วแล้ว สี...แดงเอละบนหัว..............นี่หว่า ปาด...เลือดปาดเหงื่อแป้ว.....อาจต้องนอนเปล ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 8 ส.ค. 49 23:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ...ราตรีโรยร่วงร้า..............คราอรุณ ลืมถิ่นดมดินละมุน............อุ่นเอื้อ ลมพัดคลาดลอยหมุน........ผละกิ่ง  ใบแล เคยอยู่สูงสุดเยื้อ...............กลับต้องเกลือกดิน ฯ ...ปิดฉากหากหมดสิ้น.......ความหอม เคยชื่นชมสมยอม............กลิ่นเจ้า ยามคืนดื่นดอกถนอม........ขาวระเรื่อ จืดกลิ่นยามรุ่งเช้า.............ปล่อยให้ถวิลหา ฯ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 49 23:59:26 จากคุณ : จังงัง - [ 8 ส.ค. 49 23:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ประเด็นเรื่องศรีปราชญ์เป็นตำแหน่งขุนนางนั้นเป็นไปได้ยาก เพราะไม่เคยพบชื่อนี้ในทำเนียบตำแหน่งขุนนางสมัยอยุธยาเลย สุจิตต์วงษ์เทศเขียนไว้ในหนังสือฯว่า ศรีปราชญ์เป็นตัวเอกในนิทาน เป็นคู่ตรงข้ามของศรีธนญชัย ในขณะที่ศรีธนญชัยเป็นตัวแทนของความกระล่อนปลิ้นปล้อนเล่ห์เเหลี่ยมและเอารัดเอาเปรียบ ศรีปราชญ์ก็เป็นตัวแทนของความกล้าหาญซื่อตรงแข็งกร้าวและเป็นธรรม ผมว่าออกจะสรุปเกินเลยไปจากหลักฐานไปหน่อย แต่เรื่องที่ว่าศรีปราชญ์อาจเป็นบุคคลในนิทาน เป็นสัญญลักษณ์ของบางสิ่ง บางอย่างนั้นผมเห็นว่ามีเค้าอยู่ชัดเจน นั่นคือศรีปราชญ์เป็นสัญญลักษณ์ของ "นักโคลงเอก" โคลงนิรนามบทไหนว่าแน่ๆ จะถูกประทับชื่อศรีปราชญ์แปะท้ายเอาไว้โดยอัตโนมัติ ในขณะที่ชื่อกำสรวลศรีปราชญ์เพิ่งจะโผล่มาในบานแพนกสมัย ร. ๓ นี้เอง ทั้งยังมีหลักฐานจินดามณีสมัยอยุธยาที่เรียกชื่อบทประพันธ์นี้ว่า กำสรวญสมุทร นอกจากบานแพนกที่ว่านี้ ยังไม่เคยพบเอกสารเก่าใดเลยที่บอกว่าศรีปราชญ์เป็นผู้แต่งกำสรวญนี้ ดังนั้นถ้าจะทิ้งชื่อกำสรวลศรีปราชญ์ไป ก็คงจะไม่ขัดเจตนารมณ์ของผู้แต่งแต่อย่างใดครับ หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสืที่น่าอ่านอีกเล่มหนึ่งสำหรับคนรักประวัติศาสตร์และ/หรือวรรณคดีไทย อย่างไรก็ตาม ผมเทียบสำนวนในหนังสือฯกับในว่ายเวิ้งวรรณศิลป์แล้วพบว่าสำนวนในว่ายเวิ้งวรรณศิลป์นั้นสมบูรณ์กว่าครับ เข้าใจว่าว่ายเวิ้งฯอาจจะหยิบมาจากหนังสือของท่านจันทร์(พ. ณ ประมวญมารค) การเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างสองสำนวนนี้ ผมทำไว้ใน Blog ของผม สนใจเชิญเลยครับ http://crazyhorse.4yak.com/?q=node/11 กำ          กวมกำกับแก้              กามกล สรวล      ซ่อนแทรกสายสน     เสพย์ส้อง ศรี          หยอกยั่วแยบยล         ยินยาก ปราชญ์   เปรียบปูนปิดป้อง      ปลาบปิ้มแปลบปราณ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 01:34:07 จากคุณ : CrazyHOrse - [ 9 ส.ค. 49 01:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ...กำ...หนดเกณฑ์กฏเกื้อ.........กระบวนโคลง สรวล...สนั่นสำราญโยง............หยอกย้ำ ศรี...สันแทรกอรรถชโลง..........เฉลยเล่ห์  ระรื่นแล ปราชญ์...บ่ปราชญ์ต่างล้ำ.........เลิศด้วยรจน์กวี ฯ จากคุณ : จังงัง - [ 9 ส.ค. 49 08:08:48 ]

ความคิดเห็นที่ 87 สวัสดีครับทุกท่าน ๏ กรณีนี่นี้                     ทำไง เราก็ผิดจำเอาไป            แอบอ้าง เราอ่านท่องแต่ไหน         เราชอบ เรากลับผิดที่มล้าง           กลับด้านกาลสมัย  ๚ ๏ กรณีนี่นั้น                   พยานยาน เราท่านคอยเปิดงาน        เก่าล้าง เราผิดท่านประสาน          รอยผิด เราชอบตำนานสล้าง        ถูกต้องตามสมัย ๚ แวะมาวางโคลงครับ เห็นน้าจันทร์แห้ง ลงโคลงศรีปราชญ์ไว้เลยแต่งเลียนตาม ขอบคุณ คุณ CrazyHOrse ครับ ที่ร่วมคุยประเด็น ตำแหน่ง ผมก็คิดว่าไม่น่าใช่ครับ และถ้าเรื่องชื่อแต่เดิม นั้นชื่อ กำสรวลสมุทร ตามหลักฐาน หนังสือ จินดามณี ของอยุธยา เราก็ไม่ควรไปใส่ชื่อของ ศรีปราชญ์ลงไปเพื่อ เพิ่มเจตนาของผู้แต่งครับ อันนี้ ผมพึ่งรู้ว่า ชื่อแรกไม่ได้ชื่อ กำสรวลศรีปราชญ์ ขอบคุณครับ งั้นก็เป็นไปได้มากว่า ศรีปราชญ์ไม่มีตัวตนในสมัยกำสรวล น่าจะเป็นคนยุคพระนารายณ์ใส่ลงไปให้เองครับ คล้ายๆกับว่า เมื่อมีผู้ร้ายถูกปราบ ก็อ้างชื่อ ซุปเปอร์แมน ทั้งที่คนปราบอาจเป็น ไอ้แมงมุม หรือ ตำรวจก็ได้ อิอิ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 9 ส.ค. 49 14:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ****ศรีปราชญ์ -------------------------------------- เป็นปราชญ์ชั้นดี ชั้นศรีปราชญ์ เคี่ยวคำ กินขาดทุกสมัย โวหารคมคายร้ายเกินใคร ปราชญ์ยุคหลังค้อมให้ในฝีมือ ศรีปราชญ์คือใคร ไม่สำคัญ รู้แต่ว่า คำเหล่านั้นล้วนไว้ชื่อ เป็นกวีโวหารล้ำให้ล่ำลือ เป็นแบบอย่างให้เราถือเป็นแนวทาง ให้เรารู้ว่ากวี ต้องมีลาย มีเลี่ยมคู มากมายให้กล่าวอ้าง ไม่มักง่าย ใช้คำจนหลงทาง ไม่เพียงคิดแค่โอหังใส่ผู้คน หนักแน่นในมโนธรรม กระทำ-คิด รู้ชั่วดี ถูกผิด  รู้เริ่มต้น รู้สร้างสรรค์สิ่งใหม่ใหม่ไม่คิดวน เป็นศรีปราชญ์ที่หลุดพ้นอย่างแท้จริง. ๙๐๘๒๕๔๙-๑ *โทรไปหาใครหลายๆ คน  และหลายๆ คนก็พูดถึงความมี/ไม่มีอยู่ของศรีปราชญ์ ทบทวนดูสมัยเรียนก็เคยถูกอาจารย์ไล่ให้ไปอ่านบทความที่นายผี เปรียบเทียบโวหารนรินทร์ กับ ศรีปราชญ์ ก็ได้ความรู้ว่า มีจุดเด่นตรงไหนอย่างไร...รู้สึกขอบคุณอาจารย์ที่เอาน้ำรดหัวสากในตอนนั้น ทำให้เศษวรรณคดีได้ติดบ้องหูอาร์พีมาบ้างจนบัดนี้.   อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 9 ส.ค. 49 15:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ใช่ครับ ผู้ร้ายถูกจับได้ทีไร คนจับต้องชื่อละม่อมทุกที อิอิ เพิ่มเติมอีกนิดครับ ชื่อศรีปราชญ์นั้นปรากฎในคำให้การชาวกรุงเก่าและคำให้การขุนหลวงหาวัด แสดงว่าชาวกรุงเก่าก่อนเสียกรุงฯนั้นรู้จักชื่อ ศรีปราชญ์ เป็นอย่างดี ในขณะที่เรื่องของศรีปราชญ์นั้นข้อเท็จจริงมีแค่ไหนไม่มีใครรู้ แต่เป็นอย่างที่คุณสุจิตต์ว่าไว้ คือมีลักษณะเป็นนิทานแบบศรีธนญชัย จินดามณีนั้นเชื่อว่าแต่งสมัยพระนารายณ์ แสดงว่าอย่างน้อยคนยุคพระนารายณ์นี้รู้จักกำสรวลนี้ในนาม กำสรวญสมุทร กวียุคต้นรัตนโกสินทร์เอง กล่าวถึงกำสรวลนี้ก็อ้างถึงผู้แต่งที่มีสามหรือสี่ท่านเสมอ และไม่เคยระบุนามศรีปราชญ์เลย แสดงว่าในยุคต้นรัตนโกสินทร์ กำสวรลนี้ก็เป็นที่รู้กันว่าไม่ใช่งานของศรีปราชญ์ สุดท้ายอยู่ที่พระยาตรังและบานแพนกของสมุดไทยซึ่งเป็นฉบับคัดลอกต่อๆกันมา ไม่ทราบว่าใครเป็นคนแต่งโคลงในบานแพนกนี้แหละที่บอกว่าศรีปราชญ์เป็นคนแต่ง สรุปว่าหลักฐานที่มีอยู่ปัจจุบัน ชื่อกำสรวลศรีปราชญ์นี้มีหลักฐานเก่าที่สุดแค่ยุค ร.๓ นี้เอง แถมยังขัดกับหลักฐานที่เก่ากว่านั้นอีกต่างหาก นอกจากนั้น หากพิจารณาสำนวนภาษา ฉันทลักษณ์ และเรื่องราวที่ปรากฎ น่าจะสรุปได้ว่ากำสรวลนี้ไม่ได้แต่งโดยละม่อม เอ๊ย... ศรีปราชญ์อย่างแน่นอนครับ และสมควรอย่างยิ่งที่จะกลับไปเรียกชื่อเดิม คือ กำสรวลสมุทร จากคุณ : CrazyHOrse - [ 9 ส.ค. 49 15:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 90 คุณแคซี่ ฮอร์ส  เก่งจัง ทำให้ผม ตา หู  จมูก ลิ้น  กาย  ใจ  สว่างขึ้นเป็นกอง ผมมักอ้างเหตุผลในการไม่ได้ค้นสิ่งใดสิ่งหนึ่งว่า "งานยุ่ง"   "ไม่ค่อยมีเวลาว่ะ" ทำให้เอาตัวรอดไปได้ เป็นพักๆ    กินแรงเพื่อนไปได้ชั่วคราว  จนกว่าเพื่อนๆ จะจับได้ ฮา เห็นหลายท่านขยันขุด ขยันคุ้ยแล้ว ชักจะเกิดแรงอึดบ้างแล้วซิ   อิๆ ปล.ศาลาไทยครับ  ถ้ายังไม่มีใครรวบรวมกลอนรักของ ท่านสุนทรภู่ไว้ ก็คงถึงเวลาเหนื่อยแล้วล่ะ เพราะต้องไปกวาดงานท่านมาอ่านทีละหน้า จนกว่าจะพบ "กลอนรัก" ของท่านทั้งหมด. จากคุณ : Ar@p - [ 9 ส.ค. 49 16:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เรามิมีสิ่งรู้......................จะปูสอน มิอาจจักพร่ำวอน............กร่นไว้ มีเพียงแค่คำคอน............คนถิ่น ทั้งฝากจากคนไร้...........ทั่วทั้งอาศรมฯ นานนานจึงฝากไว้........กลอนโคลง ฝากจิตอีกใจโจง............ห่อนแคล้ว เหนื่อยหนักมากงานโยง..ใยอยู่ ล้าหนักหยุดพักแล้ว......ต่อแต้มเติมใจฯ หายไปนาน(รึเปล่า)ไม่รู้ แหะๆๆๆ ใครคิดถึงกรวีบ้างยกมือขึ้น จะ.....(คิดเอาเอง)เหอๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 17:44:07 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 9 ส.ค. 49 17:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ว่างเปล่าบนโลกนี้............ยาวนาน ฝึกจิตจนจิตราน...............รุ่มร้อน พักใจพักกายการ............กรัดกร่อน  จิตเฮย นิ่งคิดให้จิตย้อน..............กลับฟื้นดังเดิม ความรักยังอยู่พร้อม..........ภายใน คงมั่นคู่เคียงใจ.................มิอาจล้า งอกงามยิ่งกว่าใด.............จะเปรียบ  เทียบเฮย คงมั่นดุจแผ่นฟ้า...............อย่างนี้ดังเดิม แบบว่าไม่สบาย  เลยพักผ่อนอยู่กับบ้านจ้า... แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 18:23:45 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 18:23:01 จากคุณ : กรวี - [ 9 ส.ค. 49 17:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คุณ Ar@p ครับ ทั้งหมดอยู่ในหนังสือในหัวข้อกระทู้เลยครับ มิใช่ความอุตสาหะของผมแต่อย่างใด :) นาคีมีพิษเพี้ยง             สุริยา ลือเลื่องเรืองฤทธา       อะคร้าว เพียงเขี้ยวขบมรณา      เป็นแน่ ขออย่าเทียบนับเท้า     หยอกเย้ากิ้งกือ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 9 ส.ค. 49 18:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ฝ่าฟันด้วยรักนี้...................กลางใจ แม้เหน็ดแม้เหนื่อยใด..........เปี่ยมล้น ฝากฝันหากยาวไกล............เก็บอยู่  เสมอเฮย ผ่านวันใช่ผ่านพ้น................รักรู้สม่ำเสมอ ....... แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 16:21:36 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 49 19:10:41 จากคุณ : กรวี - [ 9 ส.ค. 49 18:45:39 ]

ความคิดเห็นที่ 95 สวัสดีครับทุกท่าน ดูเหมือนจะมีคนคิดไว้ทุกทางที่น่าจะเป็นไปได้แล้วเลยนะครับ แฮะๆ คิดไรไม่ออกแล้ว เป็นอย่างน้าอาร์พีว่า หูตาสว่างขึ้นเยอะ อ่ะ หรือว่าผมรู้น้อยไปน้อ... ไม่ค่อยได้อ่านงานพวกนี้มากน่ะครับ จะมาอ่านเอาช่วงมานอนเล่นในอาศรมนี่แหละ ขอบคุณ คุณม้า มากครับที่มาช่วยเล่าเรื่อง ถ้ายุคพระนารายณ์ ยังเรียกว่ากำสรวลสมุทร อีก ยิ่งไม่น่าใส่ชื่อศรีปราชญ์ลงไปเพิ่มเจตนาของผู้แต่งนะครับ ที่แท้มีคนวิเคราะห์แล้วว่า มีคนใส่ไปในยุค  ร.๓ นี่เอง แต่ยังก็หวังว่าจะมีตัวตนในยุคพระนารายณ์นะครับ ผมสรุปได้แล้วว่า ศรีปราชญ์ คือ ละม่อม นี่เอง หรือไม่ก็ ซุปเปอร์แมน  อิอิ อาศรมมาคึกช่วงปลายๆ นะครับ สงสัยจะต้อนรับวันแม่น้อ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------------------------------     . จากคุณ : xers - [ 10 ส.ค. 49 11:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 96 จริง ๆ แล้วศรีปราชญ์ก็คือละม่อมเองเหรอท่านเซ่อ งั้นก็ต้องเป็น กำสรวลละม่อม สิ ถึงจะถูก กำ........ กลอนโคลงกาพย์เกื้อ.........กลกวี สรวล.... เสพย์ดุจดนตรี...................เรื่องร้อย ละ........มุนอักษรศรี.......................กวีปราชญ์ ม่อม......ม่วนกระบวนถ้อย................ก่อเกื้อกวีศิลป์ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 10 ส.ค. 49 20:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เรื่องของศรีปราชญ์ทำเอาเราท่านทั้งหลายคิดไปต่างๆ นานา พวกเราคงไม่ใช่กลุ่มแรกที่สงสัยเรื่องของศรีปราชญ์   ซึ่งผมเชื่อว่า ยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมาก ที่หาความกระจ่างไม่ได้ในสังคมของเรา   ไม่เว้นเรื่องของท่านสุนทรภู่ เมื่อเอาเข้าจริงก็มีอัน "ไม่แน่นอน"  ขึ้นหลายเรื่องเหมือนกัน นั่งคิดไปคิดมา สังคมไทยของเราเหมือนจะเป็นสังคมที่เติบโตควบคู่มากับความ "คลุมเครือ"  เสียเหลือเกิน ผมคิดเล่นๆ ว่า   "ความคลุมเครือ" คงเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมไทยไปแล้วเป็นได้ ทำไมจึงต้อง "คลุมเครือ" ความคลุมเครือช่วยให้ความเป็นคน (ที่อัปลักษณ์) ดูดีขึ้นเยอะ   ช่วยให้มีจังหวะในการตั้งหลักชีวิต   ตั้งหลักคิดหาทางหนีทีไล่ คุณคุ้นกับประโยคทำนองนี้ไหม   "ว่างๆ แล้วผมจะโทรนัดนะครับ"   "กำลังพิณาอยู่ครับ"  "ปัญหาหมักหมมมาหลายสิบปี โดยเฉพาะสี่ปีหลังนี่หนักมาก"  ฯลฯ ความคลุมเครือช่วยให้ชีวิต และสังคมมีทางเลือกได้มากขึ้น   ผมนั่งมองหลักศิลาจารึก "หลักนั้น"  ที่เถียงกันมาตั้งแต่ผมเป็นเด็ก ก็ยังสรุปไม่ได้ว่าเป็นของเก่า  หรือสร้างขึ้นใหม่    ผมคิดเล่นๆ กับเพื่อนว่า  ดีนะ เหลือประเด็นไว้ให้รื๊อกับอั๊วได้ค้นคว้ากันต่ออีก เมื่อสังคมเราไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความจริง  ความคลุมเครือก็ช่วยให้ความสงบสุขบังเกิดขึ้นในสังคมได้ อย่างน้อยก็ระยะหนึ่ง   ดูเหมือนในสงครามโลกครั้งที่ ๒ เราก็ใช้ทฤษฎีแห่งความคลุมเครือเอาตัวรอดไม่ต้องเป็นประเทศแพ้สงครามมาแล้วไม่ใช่หรือ. จากคุณ : Ar@p - [ 11 ส.ค. 49 11:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องอดีต แต่ก็มีอนาคตแฝงอยู่ในนั้น การศึกษาสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วแต่ผู้คนหลงลืมไปหมดจะแตกต่างจากการศึกษาสิ่งใหม่ที่ไม่เคยมีใครรู้อย่างไร? ทุกครั้งที่พบหลักฐานใหม่ ประวัติศาสตร์อาจจะเกลี่ยนแปลงได้ ทุกครั้งที่มีสมมติฐานใหม่ ถ้าอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้ดีกว่าสมมติฐานเดิม ประวัติศาสตร์อาจเปลี่ยนแปลงได้ ความคลุมเครือที่มีอยู่ จึงเป็นความคลุมเครือจากสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากความรู้ที่เรามี ส่วนคำคลุมเครือ อันนี้มีไว้เพื่ออีกประโยชน์หนึ่งครับ คำคลุมเครือเครื่องค้ำ   ประโยชน์คน ใช้เลี่ยงหลีกวิบัติตน      ซึ่งหน้า หากแต่โทษมีปน           เจืออยู่ ศักดิ์ศรีแห่งคนกล้า        แน่แท้ย่อมสูญ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 11 ส.ค. 49 12:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 99 สวัสดีครับทุกท่าน ๐ ที่ละนิดละหน่อยค่อยเสริมแต่ง อาจไม่แปลงตำนานจนอ่านใส เพียงเพิ่มนิดเพิ่มหน่อยค่อยเติมไป อาจวันใดหยั่งถึงซึ่งความจริง... ในที่สุดก็ใกล้จบแล้วครับ แต่ยังหาสรุปที่ชัดเจนไม่ได้ คงความคลุมเครือไว้เช่นเดิม ที่เพิ่มมาก็คงมีบ้างเพื่อเติมเต็ม ที่ละนิด จากของเดิมที่มีอยู่ครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 23:46:44 จากคุณ : xers - [ 11 ส.ค. 49 23:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ความเห็นที่ 100 ไม่ขาดเกิน กำ...พลคนหนึ่งร้อย............ความคิด สรวล...สู่ชี้ถูกผิด................ฉลาดรู้ ศรี...ปราชญ์ท่านสะกิด........ศาตร์อาจ ผิดนา ปราชญ์...รุ่นหลังฮึดสู้..........ซักไซ้ความจริง จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ วันแม่แห่งชาติ 00:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ศรีปราชญ์ท่านแน่แท้           จริงฤๅ สัมผัสเพียงหนังสือ               อยากรู้ คำโคลงที่ระบือ                    ยกย่อง มีค่าแก่ทุกผู้                        ใฝ่รู้การเรียน. จากคุณ : เจียวต้าย - [ วันแม่แห่งชาติ 05:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ขอเชิญอาพี  หรือท่านที่พร้อม เปิดกระทู้ต่อได้เลยครับ     แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 12:46:41 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันแม่แห่งชาติ 12:43:04 ]

ความคิดเห็นที่ 103 โอ.. ไม่ได้เข้าอาศรมฯนาน จะครบ ๕ ปีอีกแล้ว รอกระทู้ใหม่ด้วยคนครับ จากคุณ : หมีเซอะ - [ 14 ส.ค. 49 12:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 104 กระทู้ใหม่ ขอรับ ...อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๗๐ : ห้าปีอาศรมฯ... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4623841/W4623841.html จากคุณ : นายทิวา - [ 15 ส.ค. 49 13:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 105 โอ้ ฟังผู้รู้คุยกันแล้วรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ร่วมรับฟัง แต่ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าภาษาไทยอ่อนแอขึ้นมาซะงั้น ฝรั่งชอบอวดว่าภาษาเค้ามีมิติ ดีใจครับ คนไทยรู้จัก และรู้จริงมิติของภาษาไทย ซึ่งเป็นเรื่องน่าภูมิใจมาก ผมซิภาษาไทยก็ไม่ชัดแจ้ง ภาษาอังกฤษก็ลุ่มๆ ดอนๆ เก็บเกี่ยวความรู้ จะเอาไปอวดอาจารย์ชาวฝรั่งซะหน่อยว่า How amazing Thai language we have? จากคุณ : หนุ่ยนะครับ - [ 16 ส.ค. 49 06:14:38 ]

ความคิดเห็นที่ 106 กำ... ขึ้ดีกว่าให้ กำตด สวน ... ผักมีให้รด ปลูกหญ้า สี ... อาจเปรอะไปหมด หนแห่ง ปราด...ปรูดปู๊ดโล่งอ้า โล่งก้น สบายแฮ จากคุณ : aroontham@yahoo.com - [ 5 ก.ย. 49 10:12:31 A:58.8.138.91 X: TicketID:125571 ]

ความคิดเห็นที่ 107 คห.70 โรงเรียนกัลยาณีฯ แต่ก่อนเป็นโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดจริง แต่ตอนนี้เป็นโรงเรียนสหศึกษาค่ะ แต่ชื่อโรงเรียนชวนคิดให้เป็นหญิงล้วนเนอะ ^^ จากคุณ : ศิษย์เก่าค่า~ (LittleSheeP) - [ 24 ก.ย. 49 11:45:54 ]