นานมาแล้วที่เราเลิกกัน จากวันนั้นจนถึงวันนี้ฉันไม่สามารถลืมคุณได้เลย ที่รักคะ อ้อ ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าคนเคยรักถึงจะถูก แม้ว่าตอนนี้เรายังคงเห้หน้ากันเกือบจะทุกวัน แต่เหมือนว่าเรากลับกลายเป้นคนแปลกหน้าต่อกันไปเสียแล้ว ฉันไม่นึกไม่ฝันว่ามันว่ามันจะเป็นแบบนี้ ทุกวันนี้ฉันยังคงนักนึกย้อนไปถึงวันวานของเรา เราคำนี้เคยมีคุณกับฉันสองคน แต่แล้ววันหนึ่ง เทวดานางฟ้าก็เล่นตลกที่สั่งให้คุณกับฉันต้องแยกจากกัน.................
....."นักศึกษาปิดหนังสือครับวันนี้ผมจะไม่สอน เราจะไม่เรียนกัน แต่เราจะมาทำการตกลงกันก่อน อะไรที่ตกลงไว้กับอาจารย์คนก่อน ผมหมายถึงอาจารย์ปริศนานั่นแหละ ลืมมันซะ เพราะต่อไปนี้ผมจะมาสอนแทน" เสียงชายหนุ่มอายุอานามไม่น่าจะเกิน 25 ด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้สวมเชิ้ตสีเทาเข้ม กางเกงสีดำ ร้องเท้าผ้าใบแบบอินเดียน่าโจน เราคงคิดว่าผู้ชายคนที่ยืนอยุ่หน้าห้องตอนนี้ เป็นนักศึกษารุ่นพี่ของเราแน่ๆ
"นัฐ ไม่ไหวนะแกช่วยบอกฉันที่ว่าฉันไม่ได้หูฝาดว่าอีตาคนเนี้ยจะมาสอนเรา ขนาดอาจารย์ปริศนาที่ว่าสอนเก่งๆเรายังไม่รู้เรื่อง แล้วนี่อีตาคนเนี้ยเรียนจบปี4รึยังก็ไม่รู้ เหมือนเจ้าหน้าที่มากกว่าอ่ะ" ฉัน นักศึกษาปี 1 เพิ่งเข้ามหา'ลัยผ่านการรับน้องมาสดๆร้อนๆอะไรนะ เค้าเรียกกันว่าเพิ่งจะเป็น"รุ่น" ได้ไม่ถึงเดือน ต้องมาเจอกับอะไรเนี่ย อาจารย์คนใหม่บุคลิกไม่น่าเชื่อถือคนเนี้ยน่ะนะ แล้วชีวิตฉันมันจะรอดไหมเนี่ย
"อ้าวคุณบ่นอะไร นั่งหน้าแล้วคุยอะไรกันสงสัยอะไรถามผมสิ"
"อ๋อ จารย์ครับเพื่อนผมมันสงสัยว่าจารย์น่ะจบปี4รึยังน่ะครับ" นัฐเพื่อนต่างคณะแต่เป็นคนบ้านเดียวกัน นิสัยออกจะตุ้งติ้งไปหน่อย แต่มันไม่เคยยอมรัยสักกะทีว่าเป็น....นั่นแหละแบบที่คุณคิดนั่นแหละ
"เออ ผมจะดีใจหรือเสียใจดี ผมถือว่าคุณชมแล้วกันนะ ผมจบแล้ว จบโท ธรรมศาสตร์ แต่จบตรีที่นี่ ผมเรียนปี1ตอนปี37 เออตอนนั้นคุณยังอยู่ประถมกันอยู่เลย" เสียงซุบซิบที่เหมือนจะเบาแต่พอหลายปากเข้ามันดังได้เหมือนกัน หลังจากหมดคาบ ฉันเดินกลับหอพักที่อยู่ในมหาวิทลัยพร้อมกับนัฐเพื่อนสนิท เดินออกมายังไม่ทันจะพ้นประตูห้องเรียนฉันก็อคันปากยิบๆไม่ได้ที่จะนินทา
"นัฐ ฉันว่าคณะบดีต้องเพี้ยนแนๆที่รับนายคนนี้เข้ามาสอน"
"ไม่เห็นมีอะไรเลย แกนั่นแหละที่อคติ อาจารย์เค้าก็ออกจะพูดดี ต้องสอนสนุกแน่ๆ ไม่ได้อมพริกมาพูดไฟแลบออกลิ้นเหมือนอาจารย์ปริศนานั่นหรอก ที่สำคัญจารย์ยังหนุ่มแถมหล่ออีกต่างหากนะแก"
"ไม่จริงอ่ะ แกจะว่าฉันอคติก็ได้นะเว้ย แต่ฉันไม่ชอบหน้าว่ะ เห็นแล้วมันหมันไส้อ่ะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นอาจารย์จะดักตีหัวซะให้เข็ด โทษฐานกวนอารมณ์"
"เออ เอ็งเก่ง เก่งไม่กลัวกลัวไม่เก่งอะดิ ถ้าอยากอวดเก่งทำข้อสอบให้ได้ก็แล้วกัน หรือไม่ก็ไปดอปซะจะได้ไม่ต้องเรียนด้วยกันไง" เสียงกวนอารมณ์ลอยมาเข้าหูจากข้างหลัง ทำให้ฉันตกใจไมน้อยที่อยู่ๆเจ้าของประเด็นก็ดันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แต่ก็ทำเป้นวางฟร์อมหันหน้าไปมอง....สายตายียวนกวนอารมณืที่สุดที่เคยเห็นมาฉันจ้องตาไม่กระพริบเหมือนกัน
"แล้วจารย์ก็คอยดู" ฉันตอบกลับไปอย่างคิดว่าตัวเองแน่ซะเต็มประดา แต่ในใจคิดเอาไว้เลยว่า "ตายแน่แล้ว...มีหวังเอฟตั้งแต่เริ่มเรียนแหงๆ"
ฉันสะบัดหน้าแล้วเดินหนีมาอย่างรวดเร็ว
"จารย์อย่าถือมันเลยนะครับมันก็เพี้ยนๆแบบนี้แหละมันแอนตี้พวกอาจารย์ฝึกสอนที่โรงเรียนเก่าแล้วเลยพานอคติกับอาจารยืที่เป้นผู้ชายแล้วอายุน้อยๆน่ะครับ"
"อืม"
"นัฐเร็วๆง่วงนอนแล้ว"
"เออๆไปแล้วๆ จารย์ผมไปก่อนนะครับเดี๋ยวมันจะวีนผมซะก่อน หวัดดีครับจารย์"
"นัฐ........"ฉันตะโกนกลับไปอีกครั้งทำให้ฉันเห็นคุณเต็มๆตาอีกครั้ง
"แล้วผมจะคอยดูคุณประภาพร"
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยที่ถูกเรียกชื่อ แต่ช่างมันตอนนี้ฉันมีอารมณ์โกรธเกินกว่าที่จะใส่ใจแล้ว.....
จากคุณ :
เสียงในสายลม 
- [
21 ก.ค. 49 11:08:33
]
มหาลัยที่รัก
