ความคิดเห็นที่ 1 ๐ กรุ่นหอมผกามาลย์แต่วารก่อน ระบัดกลิ่นยอกย้อนเข้าซ้อนหมาย กลางโรจน์เรืองสูรย์ย้ำแสงกำจาย โลมอุ่นอายอบร่ำใส่คำนึง ๐ จนเพลงแผ่วแว่วหวานได้ผ่านโสต แต่งปราโมทย์ซ่านใส่หัวใจหนึ่ง ภพภาพอันนิรมิตที่ติดตรึง คือแสงแรกงามซึ้งเช้าหนึ่งนั้น ๐ โคมฟ้าแห่งอรุณเมื่อหมุนคว้าง ย่อมกลบพรางกลับให้สิ้นไหวหวั่น ลิขิตช่วงท่วงทีแห่งชีวัน มฤคพรรณพฤกษ์สรรพ...พลอยรับรู้ ๐ กรุ่นบุหงาราตรีต้องลี้กลิ่น แต่เมื่อสิ้นผกายจันทร์จะหันสู่ ทั่วหล้ารออบร่ำความดำรู แต่เช้าตรู่ตราบเย็น...ไม่เว้นวาย จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ก.ค. 49 17:51:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๐ มาลีชูช่อช้อย...........ชวนชม อวลกลิ่นหอมร่ำรมย์......รื่นล้ำ สูงเกินเหนี่ยวลงดม.......ดอมดอก เกรงกลีบบางบอบช้ำ.....ชอกเนื้อควรถนอม ฯ ๐ โกสุมเพียงกระผีกริ้น....ดำรู หอมนั่นยากเปรียบตรู......ต่างหน้า สวยไหนอาจเชิดชู..........ชวนจ่อม จิตเนอ พักตร์หนึ่งยามวุ่นว้า........หวั่นชม้อยพลอยเหมือน ฯ ๐ แนบคำนึงน้อมสู่........สายสมร ฝ่าม่านมุ้งบรรจถรณ์.......เทียบเจ้า สายธารแห่งอาทร.........ท่วมอก เรียมเอย จันทร์นั่นดั่งคอยเร้า.......ร่วมฟื้นรอยฝัน ฯ ๐ ใครหนอดูแน่งน้อย......ควรถนอม รอแต่น้ำใจหลอม...........หลั่งให้ ยากรู้แต่ร่วมยอม...........รับเยื่อ ใยนา หวังทิพล้างบอดใบ้.........บ่งแจ้งใจศรี ฯ ๐ หอมโมกโรยกลิ่นเร้า ..รุมใจ หอมกว่า,หอมกรุ่นไอ .....อ่อนเนื้อ ปรายเนตรเปล่งความไข....คลออก พี่แม่ โลกย่อมอวลอุ่นเอื้อ.........เอิบล้วนกระบวนหลง ฯ ๐ จันทร์ฤๅโสภิตเพี้ยง......พิมพ์พาล เพียงพักตร์พอล่มลาญ.....ศศิแล้ว สร้อยโศกส่วนทรมาน......เสมือนสู่ แขเนอ แต่ประกายเนตรแพร้ว......กระพริบเย้ยยั่วหยัน ฯ ๐ พิศนวลพลันนึกย้อน.......ก่อนยาม ผุดผาดบริสุทธิ์ทราม-.........สวาดิเจ้า เชิงชม้ายชม้อยตาม............ต่อเลศ นัยเนอ อกพี่ย่อมรุมเร้า.................แต่ล้วนอาลัย ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ก.ค. 49 19:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๐ นั่น..เชี่ยวกรากสายน้ำสีดำหม่น สายน้ำที่ขุ่นข้น..ขุ่นจนขม ค่อยปีนป่ายตีนต่ำขึ้นย่ำตม แล้วถุยถ่มฝาดเฝื่อนให้เบือนเบา ๐ แผงดาวผ่องเดือนพลันเลื่อนลับ จมดับรอยเรียวเหลือเปลี่ยวเปล่า พยับฝนคลุ้มคลั่งลอยตั้งเค้า เมฆหม่นวาบเร้าด้วยเงาไฟ ๐ เหยียบย่างจดเท้าย่างก้าวเคลื่อน แถวเถื่อนทุกข์ทัณฑ์ก็สั่นไหว ซอกซอนย้อนรัวถึงหัวใจ แทรกใส่โทรมสิ้นจิตวิญญาณ ๐ เถอะ..จะฝ่าหนามแหลมคอยแซมทิ่ม แม้นต้องลิ้มร้อนเร่าคอยเผาผลาญ พิษสงยังพอหยัดพอทัดทาน พอขับขานลึกล้ำทุกร่ำร้อง ๐ ไฟสรวงช่วงสายก่อนส่ายเลื้อย พุ่งเฟื้อยเริงรุดแสงผุดผ่อง นั่น..ควรใจบ่ายมุ่งหมายปอง ความเรื้องรองเฉกไฟที่ไหม้ฟ้า ๐ ต่ำดินเศษขยะปลิวระพื้น ลมตื่นปัดเปื้อนเต็มเถื่อนป่า เหยียบเถิดเหยียบย่ำทั้งตำตา ย่างเถิดย่างฝ่าท่ามตาตน ๐ ลมวูบใจวาบกระหนาบนึก รำลึกพร่างพรายกลางสายฝน น้ำบ่ายถ่ายเถื่อนลงเปื้อนปน หยาดบนสำนึกจนลึกล้ำ ๐ หยดหยาดสาดฝนรินหล่นพื้น เปียกปอนปริ่มคลื่นความชื่นฉ่ำ หยาดจนหยดนั้นท่วมไหลรวมลำ กรากรำเทียบเท้าทุกก้าวเดิน ๐ ย่างเหยียบรอยน้ำ..รอยฉ่ำฝน ก้าวบนความวิตกระหกระเหิน สู่ทางมืดดำให้ดำเนิน แม้นเผชิญฟาดฟัน..จักหวั่นไย จากคุณ : สดายุ... - [ 23 ก.ค. 49 11:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชื่อนี้มักมีบทกวี เพราะ ๆ ดี  ๆมาฝากกันเสอเลยนะคะ  ไม่ผิดหวังที่เข้ามาจริง จากคุณ : alonywoman - [ 23 ก.ค. 49 13:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ยอสูรย์  ยิ่งใส... ๏ ยิ่งสูรย์ประดับวนวิเวก ระดะเมฆทะมึนดำ ดังร้ายจะกรายตะกละขยำ แสยะยิ้มระบำมาร ๏ ยามตาของข้าบอด          แสงสี มืดมิดประดามี                   รับลิ้ม ดื่มด่ำขื่นขมปรี-                 ดาสุข หนุนทุกข์ต่างหมอนพริ้ม      เสพหล้าอันไสว ๚ สวัสดีครับ พี่สดายุ    "กรุ่นบุหงาราตรีต้องลี้กลิ่น    แต่เมื่อสิ้นผกายจันทร์จะหันสู่" งามมากเลยครับ ทำไงเนี่ย แหะๆ เปลี่ยนหัวข้อหน่อยนะครับ ช่วงนี้มีแต่คำหนักครับ ไม่รู้เพราะอารมณ์ผม รึเปล่า รู้สึกตัวเองเขียนหวานๆ บ่ ออกน่อ สงสัยเจอแต่ข่าวเครียดๆ แต่ในนั้นก็มีให้ชื่น บ้าง ขอพระองค์ทรงพลานามัยแข็งแรงครับ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ เซ่อ... น้อมบันทึก ------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 23 ก.ค. 49 15:03:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 555 ช่วงนี้แอบหนีไปเขียนเรื่องยาว เลยไม่ได้เขียนกลอนกะเขา ขอมาอ่านกลอนเพราะๆอย่างเดียวดีกว่า บาย..................................................................... จากคุณ : คายตรี - [ 24 ก.ค. 49 01:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณสดายุ มาเป้นชุดใหญ่เลยละครับ เป็นบทกวีที่งามและมากครับ ขอชมด้วยใจจริง จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 24 ก.ค. 49 11:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แวะมาชมด้วยคนค่ะ ^^ จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 24 ก.ค. 49 16:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ภาษาเขาสวย ๆ แจมมาป่วนดีกว่า เขียนไว้ ครึ่ง ๆ ค่อน ๆ ออกไปข้างนอกกลับมา เขียนต่อ ..มึน มึน แต่ก็..แบบว่าอยากมีส่วนร่วมอ่ะนะ... ไม่อยาก ถูกแทงสูญ... ๏ สีทองทาแหล่งหล้า         สายัณห์ งามยิ่งเหล่าแพรพรรณ       เหลื่อมแล้ สลับเลื่อมรายวัน               แปรเปลี่ยน ดังยิ่งสูรย์มืดแท้                แผ่ฟ้างดงาม ๏  สีทองทาแหล่งหล้า                 ณ ยามสายัณห์รอนรอน งามดั่งแพรพรรณเหลื่อมซ้อน         ทอแสงย้อนสลับลาย ๏  อีกไม่นานพลบค่ำ                   เริ่มมืดดำแสงสูรย์หาย คนอีกฝั่งเดียวดาย                      ฟ้าอีกปลาย..เหงาไหมเออ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 24 ก.ค. 49 19:19:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดวงตะวันผู้เป็นใหญ่ในท้องฟ้า ท่านส่องแสงลงมาให้ชีวิตกับสรรพสิ่ง ดอกไม้ผลิบาน ต้นกล้าชูใบ นกการ่าร้อง ทุกอย่างตื่นจากหลับไหลในคืนค่ำที่อ่อนล้า ท่านอยู่แสนไกลเกินกว่ามนุษย์คนใดจะไปถึง หากแต่ท่านก็อยู่ใกล้กับเราเสมอมา พละกำลังจากปลายแขนที่โบกสะบัดเพียงแผ่วเบา เท่ากับการขับเคลื่อนโลกอันใหญ่โตให้หมุนไป ก่อนลำแสงสุดท้ายจะเหือดหาย ในอีกหลายล้านปีข้างหน้า ...เหนื่อยบ้างไหมหนอ ตะวันยอแสง..... จากคุณ : ซอมฯ - [ 25 ก.ค. 49 09:42:23 A:unknown X:202.129.0.10 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาชื่นชมครับ งดงามมากจริง ๆ ครับ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 25 ก.ค. 49 10:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ยามสูรย์สิ้นแสง ...๏สาดโสมแสงแฝงร้ายสู่ปลายแคว้น จากถิ่นแถนแดนสรวงสู่ห้วงผา แปรพร่างพรายกลายสิ้นนิลเมฆา ดลเวหาคร่าคามดั่งภามมาร ...๏สุรีย์สายลายเส้นโดนเข่นทับ เงาพยับขับผ่องหมองสถาน เหือดสิ้นฟ้า ตาวัน โดนจันทร์ลาญ คราถึงกาลร่วงลงสู่คงคา เหนื่อยแกว่าจะได้สักบาทสักบท เฮ้อ! สงสัยต้องกลับมาฝึกบ่อยๆแล้วละเฮียสดายุ! คงปัดฝุ่นกันเยอะเลยนะเนี่ยะ ขออำภัยนะครับที่เลียนแบบกระทู้ ซะงั้นอะ ช่วงนี้ เห็นแว่บๆ เรื่องละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ด้วย ( เพิ่งรับรู้เจงๆ ) แปลกฅนเนอะ กี่นานวันยังวกวนเหมือนเดิม เฮ้อ ! แต่ขอบาย...ไม่ยุ่งด้วยดีกว่าครับเป็นเด็กเป็นเล็ก เหอๆ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 49 22:10:42 จากคุณ : จอมอสูร - [ 25 ก.ค. 49 21:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 alonywoman ไม่ค่อยพบเจอชื่อนี้เลย ปกติคงไม่ค่อยมาที่ห้องสมุดนี่กระมัง xers จนถึงวันนี้ พุธที่๒๖ กรกฎา เราคงยิ้มออกแล้ว มีคนสามคนถึงกับยอมติดคุก  ไม่ยอมลาออก นับว่ารับใช้อำนาจกันถึงที่สุดจริงๆ จิตวิญญาณ ที่ซื้อขายได้ ในที่สุดก็ไม่เหลือความภาคภูมิใจให้ลูกหลาน ได้เชิดหน้าในสังคมอีกต่อไป น่าสังเวชจริง ๐ แล้วอีกความบัดซบก็จบสิ้น ล่มลงดินล้วนภาวะสาไถย จะมีหรือคุณค่าควรอาลัย จะมีไหมศักดิ์ศรี...ความดีงาม ๐ แผ่นดินพลอย..สูงขั้นอีกชั้นหนึ่ง เหมือนทราบซึ่งรังเกียจความเหยียดหยาม ว่ารูปแบบของมนุษย์ที่สุดทราม จักลูกล่ามฝังกลบ ใต้ภพพื้น แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 49 13:50:33 จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ก.ค. 49 08:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ พี่สดายุ หวังว่าคงเป็นเช่นนั้นนะครับเพราะต่าง ฝ่ายต่างปลดกำบังแล้วจะได้เลือกตั้งเสียที คราวนี้ก็เป็นหน้าที่มวลชนแล้วครับ และ หวังว่าไม่เกิดปัญหาอีก หวังว่าพวกนั้นจะคิดถึงบ้านเมืองเป็นหลัก หวังอีกแล้ว ว่าจากบ้านเมืองที่วุ่นวายอยู่แล้ว คน 60 กว่าล้านคนจะไม่ต้อง มาระคายเคืองหูตา จนเสียการงานอีก... อำนาจมันช่างยิ่งใหญ่จริงๆ ท่ามกลางคนเหล่านั้นจะมีสักกี่คนที่ รักษาผลประโยชน์ให้คนส่วนมากครับ ไม่อยากจะคิดว่าไม่มี ขอรับ... ๐ อนิจจา เดินมาหลายร้อยปีมิถึงไหน เดินเดินหยุดๆอยู่ร่ำไป อย่าหมายให้ที่หมายเดินมาเอง... เซ่อ... น้อมบันทึก ---------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 26 ก.ค. 49 11:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คายตรี อ้อ...เพิ่งทราบว่าเป็นนักเขียนด้วย เขียนไว้ที่ไหน ไว้รู้แล้วจะตามไปอ่าน คุณเกรียงไกร ผมเขียนเรื่อยเปื่อยครับ พอมีเวลาก็ฝึกไปเรื่อยๆครับ ยินดีที่แวะเวียนมาทักทายกันครับ สัมผัสรักฯ สวัสดีและยินดีต้อนรับทุกเมื่อ เห็นชื่อบ่อยๆระยะนี้  ไม่ทราบแต่ก่อนเล่นอยู่ เวปไหน แจม หวัดดี กาพย์ยานี  ไม่ค่อยได้เขียนแฮะ ๐ หนึ่งเส้นของสายใย            ควรสองใจมาจับจอง สองปลายมีหมายปอง            เพียงหนึ่งครองด้วยสองคน ๐ หนึ่งแหล่งของน้ำใจ            ควรหลั่งให้รินไหลปน ปล่อยหมายความขวายขวน     ให้เอ่อท้นท่วมหนทาง หญิง อืมม์ เขียนได้ไม่เลว วิกาลสั้น ลมแรง ไม้แกว่งต้น ฝูงนกร่อนลม ตะวันลอยดวงพ้นเหลี่ยมผา แดดยามเช้าโลมลูบพื้น เงาไม้ทอดยาว ก่อนจะค่อยๆหดสั้นลง ชีวิตไยมิใช่เช่นกัน ? ทอดยาวแล้วค่อยๆสั้นลง เอามั่ง ยิ้มแย้ม สวัสดีครับ เขียนอะไรบ้างก็ได้  อิๆๆ จอมอสูร นานๆเขียนจะเป็นแบบนี้แหละ ต้องมาประดาบกันบ่อยๆ เดี๋ยวดาบก็จะแหว่งบิ่นเอง ฮิๆๆ ๐ เหมือน....อัปสรพรากแถนลงแผ่นพื้น ให้ตามตื่นแห่หาเฝ้าราศี ท่วมท้นแล้วความถวิลและยินดี ฤๅจะมีหม่นไหนมาให้พาน ๐ แม่ชดช้อยลอยพักตร์จำหลักรูป ลงโลมลูบหวั่นไหวจนไพศาล หยั่งท่วงทำนองรัวในขั้วมาน จนสุดหาญหักจิต ให้ผิดพ้น จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ก.ค. 49 23:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีอสูรย์วุ่นวายในใจฉัน ไล่ต้อนมันออกไปจะได้ไหม อยากจะมีห้องโถงโล่งจิตใจ ยอแสงได้อย่างเก่าที่เราเป็น ตอนนี้หนอหิ่งห้อยด้อยแสงนัก ทนทุกข์หนักเมื่อไปได้พบเห็น น้องสาวป่วยเจ็บไข้ใจลำเค็ญ จากประเด็นคนรักหักจิตใจ หนูหิ่ง ฯ ไม่รู้ว่าจะปลอบน้องยังไงดี  ด้วยรู้ว่ามันหนักหนาเอาการอยู่ รักกันมาตั้งนาน  ฟันฝ่าอุปสรรค์มาด้วยกัน  แล้ววันหนึ่ง  ก็รับรู้ว่า  เขารักคนอื่น เศร้าแทน  หนูหิ่ง ฯ ต้องทำงาน  ชวนน้องมาด้วยก็ไม่ยอมมา  จะอยู่เฝ้าเขาคนนั้น เฮ้อ........  กำ....... เนอะ เข้ามาบ่น บ่น บ่น  เผื่อจะมีใครสักคนให้คำแนะนำที่ดี   แฮ่.........  แต่ไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาอ่านหรือเปล่าน้อ...... จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 31 ก.ค. 49 07:33:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับ พี่สดายุ คุณ หิ่งห้อยน้อยใจ ๐ สูญใดไหนเท่าแก้ว        จิตขวัญ สูญสิ่งสมคืนวัน                วาดไว้ สูญหอมใช่สูรย์อัน            สว่าง สูญหมดใช่ทางไร้             หมดสิ้นเป็นศูนย์ ฯ ๐ บัญญัติไหนว่าไว้           ไร้ทาง ปราชญ์ท่านไม่เคยวาง       บทนั้น คล้ายบอดแต่มืดปาง          สว่าง จิตต่างเท้าด้นดั้น               ฝ่าด้วยจิตเดิน ฯ พอจะเข้าใจน้อ... แวะมาอ่านครับ เซ่อ... น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 2 ส.ค. 49 23:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แวะเข้ามาอ่านเพราะจังเลยคะ^^ ชอบอ่ะ จากคุณ : ธุลีดารา - [ 4 ส.ค. 49 00:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ไล่ตามงานเก่าๆลงมาจึงแวะมาอ่านรวบยอดไปเลยะนะค คุณสดาฯ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 31 ส.ค. 49 20:23:41 ]