CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ***ศึกหกภพ The RPG ภาคโลหิตนรสิงห์ ภารกิจ ๓ : สารสีทอง***

    กระทู้ในเครือ ศึกหกภพ The RPG

    ต้นเรื่อง
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4540689/W4540689.html

    กติกา + คุยนอกรอบ
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4549980/W4549980.html

    ข้อมูลตัวละคร
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4554621/W4554621.html

    ภารกิจ ๑ พิชัยลงกา
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4549985/W4549985.html

    ภารกิจ ๒ สมบัติแห่งโรมคัล
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4556382/W4556382.html

    ...  ...  ...

    ลิงก์นิยายศึกหกภพ

    แบบทดสอบคุณเป็นใครในศึกหกภพ?
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3259752/W3259752.html

    รวมรูปวาดครับ
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4556668/W4556668.html

    อันนี้นิยายตอนล่าสุดครับ
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4544029/W4544029.html
    ...  ...  ...

    ชานเมืองอยุธยา

    คนหลายคนกำลังตื่นตระหนกเหงื่อไหล เท้าหลายคู่กำลังวิ่งอย่างเร่งร้อนสับสน

    “ข้าบอกแล้วว่าอย่ามาอยุธยา” วาตีร้อง “โจทย์ข้าอยู่ที่นี่เยอะ!”

    “เจ้าไปทำความแค้นอะไรกับเขาหา วาตี! ทำไมพวกทหารอยุธยาพอเจอหน้าเจ้าก็วิ่งไล่อย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ” สิกขาที่วิ่งอยู่ข้างหลังร้อง

    “ก็ไม่เชิงว่าทำความแค้นอะไรหรอกจ๊ะ!” วาตีตอบ “เรื่องมันยาวไว้จะอธิบายทีหลัง” นางยิ้มแหยๆ

    เบื้องหลังพวกผู้กล้ามีทหารเมืองหลวงกองหนึ่งประมาณร้อยนายถือหอกดาบวิ่งตามมาตะโกนเซ็งแซ่ “เฮ้ย รีบหน่อยเร็ว ท้าวอโนมาตันบอกว่าใครจับเจ้าหญิงวาตีได้จะได้ทองร้อยชั่ง!!!” เสียงหนึ่งร้องไล่หลัง

    “เจ้าหญิง? เจ้าเป็นเจ้าหญิงหรือ!?” เปตาหันมาถามวาตี

    “แหะๆๆๆ” วาตีหัวเราะกลบเกลื่อน

    ขณะนั้นรวีซึ่งวิ่งอยู่หน้าสุดมองเห็นกำแพงอิฐ มีหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งจึงตะโกนว่า “เลี้ยวเข้าหมู่บ้านเดี๋ยวนี้!!!”

    “หาอะไรนะ?” พวกเพื่อนๆร้องพร้อมกัน แต่สถานการณ์อย่างนี้ไม่มีทางเลือกมากแล้ว ต่างคนต่างวิ่งตามรวีเข้าหมู่บ้านเบื้องหน้า

    น่าประหลาดที่พอเข้าข้างในหมู่บ้านได้พวกทหารอยุธยากลับหยุดนิ่งเสียเฉยๆ ทำท่าเสียดายมาก คุมเชิงลังเลอยู่พักหนึ่งจึงพากันถอนกลับหมด

    พวกผู้กล้าเห็นรอดแล้วพากันเหนื่อยหอบล้มลง กัญญาทบทวนเหตุการณ์จึงร้องอย่างดีใจว่า “รวี! พวกทหารอยุธยาหนีไปแล้ว เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเข้ามาที่หมู่บ้านนี้แล้วจะปลอดภัย”

    “นั่นซีๆ หรือเจ้าทราบว่าที่นี่มีเวทมนต์ลวงตา” เปตาหัวเราะ

    รวีกลับมีท่าทางเคร่งเครียด คิ้วขมวด กัดฟัน “หมู่บ้านนี้ไม่มีเวทมนต์อะไรทั้งนั้นแหละ...” เขากล่าว

    “อ้าว แล้วเหตุใดพวกทหารถึงหนี...?” กัญญาเลิกคิ้วสงสัย

    “...นั่นก็เพราะ” รวีคราง “ที่นี่เป็นหมู่บ้านของข้าเอง” เขาชี้มือให้ทุกคนดูป้ายชื่อหมู่บ้าน ทุกคนก็ต้องผงะเพราะมันเขียนว่า ‘หมู่บ้านรวี’

    “เฮ้ย มีหมู่บ้านอย่างนี้ได้อย่างไรกัน!!!” วุธร้องเสียงดัง

    รวีกลับสงบนิ่งกล่าวว่า “สมัยอยู่อยุธยา ข้าทำเรื่องเลวร้ายไว้มากก็ย่อมต้องการที่หลบภัย จึงใช้เงินและอิทธิพลซื้อหมู่บ้านสงบเงียบชานเมืองแห่งนี้มาจากท้าวอโนมาตัน ...ด้วยสัญญาที่ข้าทำเอาไว้กับเหนือหัว ทหารอยุธยาจะถูกห้ามมิให้เข้ามาเหยียบที่นี่ก่อนได้รับอนุญาตเด็ดขาด ต่อให้ตัวท้าวอโนมาตันมาเองก็ต้องเกรงใจข้า...”

    พวกผู้กล้าฟังรวีกล่าวดังนี้ก็ต้องนึกนับถือและหวาดกลัวชายตรงหน้าอยู่ส่วนหนึ่ง ด้วยนึกไม่ถึงว่าพ่อค้าที่น่ารักและขี้เล่นอย่างรวีจะมีเบื้องหลังยิ่งใหญ่เพียงนี้

    “เอาละไหนๆเราก็ปลอดภัยแล้ว” พฤทธิ์กล่าว “เมื่อครู่ทหารเรียกวาตีเป็นเจ้าหญิงนะ เจ้าเล่าเรื่องเบื้องหลังให้พวกเราฟังบ้างได้หรือไม่” ทุกคนผงกศีรษะเห็นชอบ จึงหันทางวาตี

    วาตีลำบากใจบ้างจึงจำยอมเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่บิดาถูกท้าวอโนมาตันบังคับให้ยกตนแก่เจ้าชาย และการที่ตนหนีออกจากบ้าน
    ตอนแรกนางนึกว่าพวกเพื่อนๆจะโกรธที่ปิดบัง หากตรงกันข้ามเหล่าผู้กล้ากลับมีท่าที่เข้าใจและรับปากว่าจะช่วยวาตีหนีจากทหารอยุธยา วาตีซึ้งใจมากร้องไห้ กัญญากับเปตาก็เข้าไปยิ้มแย้มปลอบใจ

    บรรยากาศผ่อนคลายลง ขณะนั้นสิกขาผู้สึกผิดสังเกตกับกิ่งจิตตปาลิที่ตนถืออยู่จึงหยิบออกมาวาง พบว่าไม่เคลื่อนที่ชี้ไปที่ใด พญายักษ์ต้องเลิกคิ้วตระหนก ...เมื่อกิ่งจิตตปาลิไม่เคลื่อนก็แสดงว่าของวิเศษชิ้นต่อไปหรือ ‘ศีรษะเทพ’ ต้องอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้เป็นแม่นมั่น ตนดีใจนักร้องว่า “รวี! ศีรษะเทพอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้เอง เราโชคดีมากนะ!”

    รวีกลับไม่แสดงอาการตกใจเท่าใดนัก “มิน่าล่ะ ก่อนออกจากหมู่บ้านไม่นานข้าได้หลอกซื้อของแปลกๆมาจากคุณชายหน้าโง่คนหนึ่ง สงสัยเป็นศีรษะเทพนี่แหละ...”

    “หา! หมายความว่าศีรษะเทพเป็นสมบัติของเจ้า” สิกขากล่าว

    “อืม คุ้นๆว่าเจ้าคุณชายนั่นก็เรียกมันอย่างนั้น ...มันเป็นลูกแก้วกลมๆส่องแสงได้ที่มีชฎาไม้แปะอยู่ข้างบน ดูก็คล้ายศีรษะจำลองอยู่” รวีทำมืออธิบาย

    “แล้วทำไมเจ้าไม่บอกแต่แรกเล่า?” เปตาถาม

    “ใครจะไปคิดว่ามันบังเอิญขนาดนั้นล่ะ...” ชายพ่อค้ากล่าวเสียงอ่อย

    พฤทธิ์นิ่งนิดหนึ่งจึงหัวเราะกล่าวว่า “แต่ก็ดี การหาของวิเศษครั้งนี้จะได้ง่ายหน่อย ...รวี เมื่อศีรษะเทพเป็นของเจ้าเองก็ไปเอาออกมาจากบ้านสิ”

    “ใครว่าเล่า...” รวีหน้าซีด “ใครว่าภารกิจนี้ง่าย เจ้าลืมแล้วหรือว่าข้าถูกเมียไล่จากบ้าน ...บ้านข้าตอนนี้เป็นของเมียข้าไปแล้ว ศีรษะเทพนั่นก็ด้วย...” ชายพ่อค้าเสียงอ่อยกว่าเดิม คล้ายจะบอกเป็นนัยว่าภารกิจคราวนี้ยากกว่าที่ผ่านมาอีก

    แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 49 22:57:31

    จากคุณ : เชษฐา - [ 24 ก.ค. 49 22:30:41 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com