นิทานดอยนรก chapter 1 (^^) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4532946/W4532946.html
----------------------------------------------------------
- ตอน ธฤติเดินทางไปหมู่บ้านญี่ปุ่น
----------------------------------------------------------
จะย้อนกลับ กล่าวถึง ธฤติ
ไม่งุงิ งุ่นง่าน หรือคร้านเฉย
กราบกราน มารดา น่าชมเชย
ที่ลูกเคย เลยล้ำ ให้ช้ำใจ

ขอมารดา งดโทษ อย่าโกรธลูก
ถึงผิดถูก ปลูกรัก ไม่ผลักไส
ขอษมา ว่าวาน มารดาไป
มารดาได้ ยินฟัง หลั่งน้ำตา

ลูกเอ๋ย ลูกแก้ว จะลาแล้ว
จงผ่องแผ้ว แพร้วเพริศ ประเสริฐหนา
แม่ไม่เคย โมโห หรือโกรธา
จงอุตส่าห์ จนพบ ประสบชัย

ลูกไปอยู่ กับครูบา อาจารย์ยุ่น
อย่าวายวุ่น ต้องรับ ปรับตัวไหว
ลูกจงหลิ่ว ตาตาม งามกว่าใคร
จงจำให้ ขึ้นใจ ไม่ดื้อดึง

เมื่อเราเป็น เช่นแขก ที่แปลกที่
จงทำดี อย่าเอา เราเป็นหนึ่ง
เห็นแก่ตัว กลัวจะ ไร้ที่พึ่ง
ตัวเราอย่าง อ่างอึ่ง อย่าดูเบา

โอ้อวด พองลม จนกลมป่อง
สุดท้ายท้อง แตกตาย ขายหน้าเขา
ธฤติ รับคำ เป็นทำเนา
พอรุ่งเช้า เจิดแจ้ง แสงตะวัน

ลาพ่อ ลาแม่ ไม่ลาลับ
สั่งกำชับ แม่พ่อ รอลูกขวัญ
ขอพ่อแม่ จงอยู่ ดูแลกัน
ไม่นานครัน ลูกรัก จักกลับมา
..............................................
ครั้นลาท่าน นั่งเรือไป วัดพนัญเชิง
แสนรื่นเริง  เวิ้งน้ำ ฉ่ำหนักหนา
ชมน้ำ ชมปู ชมหมู่ปลา
เห็นสุวรรณ  มัจฉา ว่ายวนไป

ดูดู๋ ปลากระดี่ ที่ได้น้ำ
ดิ้นร่ำร่ำ ร่านร่าน ริกรี้ใหญ่
นั่นปลาซิว ปลาสร้อย ละห้อยใจ
พ้นจากท่า คลาไคล ในไพรวัน

ชมนก ชมสัตว์ ชมไม้มิ่ง
นั่นฝูงลิง ชิงกล้วย แกล้งเย้ยหยัน
นั่นเจ้าเม่น เผ่นผาด ผงาดงัน
ดูเข็มมัน นั้นแหลม แซมเต็มตน

เจ้าหมีร้อง ก้องป่า หาน้ำผึ้ง
แมวป่าคลึง เคล้าไซร้ ไล้เลียขน
เห็นฝูงกวาง ย่างเย้า เอาเขาชน
นั่นหมูป่า หน้าย่น วิ่งซนมา

เดินเดิน เพลินเพลิน พ้นพนา
เห็นหมู่คน แปลกหน้า ข้าเหรอหรา
ลองเข้าไป ถามไถ่ ไม่รอช้า
ที่นี่หนา แห่งหน ตำบลใด

ถามเด็กหญิง ใส่ชุด กิโมโน
เธอร้องโอ้ ช่างงามเด่น เป็นไฉน
เด็กหญิงมิเกะ ไล่เด็ก น้อยไป
ทุดจันท์ไร ใครให้มึJ เสนอตัว

ฮิฮิฮิ อิฉัน ขอโทษค่ะ
มีธุระ อะไร อุ๊ยใจรั่ว
มิเกะอาย หนีไป ไม่พันพัว
ธฤติ ส่ายหัว  ไม่กลัวใจ

ครั้นเห็นชาย ผู้หนึ่ง ยืนยิ้มอยู่
เหมือนนักสู้ ญี่ปุ่น เป็นไหนไหน
มีดาบห้อย ที่เอว เหมือนซามูไร
จะลองไป ถามไถ่ ให้รู้จริง

(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
----------------------------------------------------------
ปล ทักทายผู้อ่านหน้าเก่าทุกท่าน -- หลังจากที่พักยกไป ข้าพเจ้าก็หายไปจากบอร์ดด้วย ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ เพราะช่วงนี้ยุ่งมาก แต่ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าไม่หาเวลาเจียดมาให้นิทานและผองเพื่อนในบอร์ด ตัวเราเองก็คงจะหายไปอย่างถาวรเช่นเดียวกัน  แต่ทว่าเรตติ้งของ chapter แรกนับว่าดีกว่าที่คิดไว้ เลยไม่สามารถทิ้งได้ ข้าพเจ้าจึงกลับมาโลดแล่นในบอร์ดอีกครั้งด้วยเวลาอันน้อยนิด ฮ่าๆ

ตอนแรกดูอลักเอลื่อเอามาก ๆ เพราะว่ากลอนท่อนต่อไปมันค่อนข้างยาวผมเลยแต่งบทชมนั่นชมนี่ไปเรื่อยน่ะครับ ก็เพื่อให้ตอนนีไม่สั้นจนเกินไปนัก ครั้นจะแต่งใหม่ก็ใช่ที่ เพราะแต่งไปแล้วเห็นว่าใช้ได้เลยเอามาลงน่ะครับ

จะขอแย้มนิด ๆ หน่อย ๆ นะครับ จริง ๆ ก็แต่งสแปร์ไว้แค่สี่ตอนเท่านั้น แต่ลองมานั่งลิสต์ดู chapter นี้ ก็จะเป็นอย่างที่คุณสัมผัสรักว่า ก็คือ ธฤติจะเพาะตัวขึ้นมาเป็นยอดคน (ก็เขาเป็นพระเอกนี่) แล้วนางเอกก็โผล่มา ดังนั้น chapterนี้ จะกล่าวถึงพระเอกกับนางเอกของเราทั้งบทนะครับ แต่ดอยนรกคืออะไรต้องติดตาม ใครเดาได้ก็เม้นเดากันมานะ หุๆๆ

ยังไงจะเจียดเวลามาตอบกระทู้ชาวบอร์ดบ่อย ๆ เพราะว่ายังไงก็ต้องออนไลน์เอานิทานมาลงนี่นะ ต้องขอบคุณผู้อ่านที่อ่านกันมาตลอดนะเนี่ย

สุดท้ายต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่แวะมาด้วยครับ

อย่าลืมขอตอนใหม่กันมานะครับ :)