ความคิดเห็นที่ 1
การอ่านเป็นการสะสมประสบการณ์อย่างหนึ่ง เหมือนการขับรถ เหมือนการทานข้าว
ยิ่งเราขับรถมากก็ยิ่งชำนาญ รู้ตรอกซอกซอย รู้จักวิธีการขับรถ รู้ว่าขับแบบไหนดี ขับแบบไหนคนจะด่าเอา
ยิ่งเราทานข้าวเยอะ ตะเวนไปทานเรื่อยๆ เราก็รู้ว่าอาหารชนิดเดียวกัน แต่ต่างร้านก็รสแตกต่างกัน รู้ว่าแบบไหนอร่อย แบบไหนไม่อร่อย
คนที่ไม่ชอบอ่านแล้วมาเขียนก็จะสังเกตได้ง่าย (หาได้ทั่วไป มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย) ข้อสังเกต
1. ภาษารันทด
มีความรู้ทางภาษาจำกัด เช่น จะเขียนคำที่มีความหมายว่า เขาตายแล้ว = เขาตายแล้ว ไม่มีทางนึกไปทางอื่น ทั้งๆ ที่มีความที่แสดงความหมายว่าตายหลายรูปแบบเช่น สิ้นชีพ , ม้วยมรณา, หมดลมหายใจ, ละสังขาร, ถึงกาล, สิ้นอายุขัย ฯลฯ
2. อารมณ์เอ็ม
จะมีตัวอักษรแสดงอารมณ์คล้ายเล่นใน MSN อยู่ในเรื่องที่เขียนเพื่อเป็นการแสดงอารมณ์(ไหน) เช่น -_-a ^O^ T^T >o< =_=;; -_-*=O=;; >.<
3. หลับตาเข้าซอย
เดินเรื่องเปะปะ จับเอาเรื่องราวจากการ์ตูน ละคร หนัง เอามาใส่มั่วๆ ไปหมด แต่อ่านแล้วจะรู้เลยว่าเอามาจากแหล่งไหน
4. เนื้อหมูสับ
คือดำเนินเรื่องซ้ำๆ อยู่นั่น พระเอกมีเรื่องกับนางเอก แล้วก็คืนดีกัน แล้วก็มีเรื่องกันอีก แล้วก็คืนดีกันอีก แล้วก็มีเรื่องกันอีก แล้วก็คืนดีกันอีก แล้วก็มีเรื่องกันอีก แล้วก็คืนดีกันอีก (เปลี่ยนแค่สถานที่ หรือเปลี่ยนสาเหตุที่มีเรื่องกันเท่านั้น)
พอล่ะครับ เขียนมากเดี๋ยวเข้าตัว อิอิ
จากคุณ :
egotech  
- [
26 ก.ค. 49 06:01:31
]
|
|
|
