ความคิดเห็นที่ 1 >> แต่ละวันฉันต้องทนรับพฤติกรรมสุดแสบป่วนสมองของพวกมันซึ่งมีมาสารพัดรูปแบบชนิดเป็นแพ็คเกจ เริ่มจากตอนเช้าวรพจน์กับขาวผ่องจะเปิดศึกก่อนอาหารหนึ่งรอบ และตอนเย็นอีกหนึ่งรอบ  ตกกลางคืนสามพระหน่อนี่ก็จะเห่าหอนประสานเสียงกันไม่ได้ขาด (พวกมันคงนึกว่าตัวเองเป็นอะคาเพลลาเซเว่น) ไหนจะพฤติกรรมเจ้าชู้ของสมรักษ์ที่ออกหนีเที่ยวทุกค่ำคืนไม่ว่าจะเดือนค่ำเดือนหงาย ไหนจะขาวผ่องที่ชอบเที่ยวไปคุ้ยขยะ ขับถ่ายเรี่ยราดไว้หน้าบ้านคนอื่น ข้างฝ่ายเจ้าวรพจน์ก็ไม่น้อยหน้า เจ้านี่น่ะดุ มหาดุ ใครผ่านไปมามันต้องวิ่งไล่ คอยลับคมเขี้ยวกับบั้นท้ายชาวบ้านอยู่เรื่อย ทำเอาบ้านฉันถูกขึ้นบัญชีดำกลายเป็นเขตอันตรายประจำหมู่บ้าน ด้วยเหตุที่น้องหมาบ้านผลประเสริฐมีพฤติกรรมไม่เอาอ่าวซักตัว เวลามีธุระจำต้องออกไปข้างนอกจึงไม่อาจปล่อยหมาไว้เฝ้าบ้านอย่างบ้านอื่น ๆ ได้ แต่กลับกันคือต้องให้คนอยู่เฝ้าหมาแทน และแน่นอนว่าคนที่ต้องรับหน้าที่นั้นก็คือฉันทุกที.. (ทำไมนะ T__T) วันไหนที่ฉันต้องอยู่โยงเฝ้าบ้าน วันนั้นถือเป็นวันสุดแสนระทมทุกข์ของฉันเลยทีเดียว คืนหนึ่งพ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงรุ่นมหาวิทยาลัยหลังจากที่จบมาร่วมสามสิบปี พวกท่านดี๊ด๊ากันใหญ่ ลุกขึ้นมาแต่งองค์ทรงเครื่องเสียสวยหล่อกระชากวัย นัยว่าขอย้อนอดีตกลับเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง ส่วนฉัน แน่นอน...ไม่ต้องให้เอ่ยปากก็เตรียมพร้อมประจำตำแหน่งเดิมของตัวเองในฐาน “ยามเฝ้าน้องหมา” อีกตามเคย     สิ่งที่ต้องทำก็ไม่มีอะไรมาก ก่อนเข้านอนปิดประตูบ้านให้เรียบร้อย ต้อนพวกตัวแสบเข้าบ้าน ยกเว้นเจ้าวรพจน์ตัวเดียวที่ล่ามไว้กับเสาหน้าบ้าน เพื่อกันไม่ให้พวกมันเปิดศึกชิงแชมป์โลกกันอีกเป็นรอบที่สามของวัน คืนนั้นฉันนั่งดูวีซีดีหนังผีเรื่องดังที่หยิบยืมมาจากเพื่อนอยู่ในห้อง กำลังถึงฉากสยองขวัญสุดขีด จู่ ๆ ไฟฟ้าก็ดับพรึ่บ เล่นเอาคนขวัญอ่อนอย่างฉันแทบหัวใจวาย คว้าเอาเจ้าสมรักษ์กับขาวผ่องได้ ก็ดึงตัวมากอดสั่นพั่บ ๆ ไปทั้งคนทั้งหมา ฉันน่ะสั่นเพราะกลัว แต่เจ้าสองตัวนั่นมันคงสั่นเพราะพยายามตะเกียกตะกายให้หลุดจากอ้อมแขนฉันมากกว่า โธ่...ก็คนมันกลัวนี่!! หลับตาปี๋ ท่องบทสวดมนต์ซ้ำไปมาในใจอยู่นาน เสียงเห่าของเจ้าวรพจน์ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันได้สติ ฉันลืมตาโพลง มองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่าบ้านหลังอื่นยังคงเปิดไฟส่องสว่าง มีแต่บ้านฉันเท่านั้นที่อยู่ในความมืด วรพจน์ยังคงเห่าต่อไปอีกพักหนึ่ง แล้วก็เงียบเสียงไป ฉันใจหายวูบ ปกติวรพจน์จะเห่าก็ต่อเมื่อมีคนแปลกหน้าเข้ามาใกล้เท่านั้น และทุกครั้งมักจะตามด้วยเสียงเอะอะโวยวาย แต่ครั้งนี้กลับเงียบกริบ แสดงว่าคงมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว   ความเงียบที่ชวนให้อึดอัดใจดำเนินต่อไปอีกราวหนึ่งนาที(แป๊บเดียวเองอ่ะนะ) แต่สำหรับฉันมันนานเหมือนชั่วกัปกัลป์ทีเดียว ฉันค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปที่หน้าต่างพร้อมกับลากเจ้าสมรักษ์ติดไปด้วย มองลงไปยังชั้นล่างแล้วฉันก็เห็น..!!! รูปเงาตะคุ่มของใครคนหนึ่งเดินตรงไปยังประตูหลังบ้าน ด้านหลังเขามีเจ้าวรพจน์หมอบราบคาบแก้วอยู่ เลื่อนสายตามาอีกทีแขกที่ไม่ได้รับเชิญคนนั้นก็หายไปแล้ว พร้อมกับเกิดเสียงกุกกักตามมา   ทันทีนั้นสมองฉันก็ประมวลผลอย่างรวดเร็ว อุแม่เจ้า ขโมย ขึ้นบ้าน!!! ฉันนิ่งอึ้งด้วยความช็อกผสมตกใจ นับหนึ่งสองสามตั้งสติได้ก็ผวาไปหาโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ใกล้ตัวก่อน แล้วก็คิดขึ้นได้ว่าไม่ควรส่งเสียงให้ขโมยรู้ตัว เชื่อไหมชั่วชีวิตไม่เคยใช้สมองทำงานหนักขนาดนี้มาก่อนเลย(ให้ตายสิ) แต่วินาทีนั้นฉันระดมเนื้อเยื่อทุกส่วน เซลล์ทุกเซลล์ในสมองขบคิดหาทาง ในหัวฉันหมุนไปหมด ข้างเจ้าแสบสองตัวนั่นไม่ต้องพูดถึง วิ่งวนพล่านทั่วห้อง ตะเกียกตะกายจะถลันออกไปแก้แค้นแทนเพื่อนเสียให้ได้ ฉันมองดูพวกมัน แล้วสายตาก็ไปชนกับของอย่างหนึ่งที่แขวนไว้ข้างฝา เมื่อกลับมาคิดไปถึงคืนนั้น ฉันก็ทั้งตกใจในความบ้าดีเดือดของตัวเอง ทั้งดีใจที่เชื้อบ้าในตัวมันออกฤทธิ์ถูกที่ถูกทางอย่างน่าขอบคุณ สิ่งที่แขวนอยู่บนผนังคือหน้ากาก ไม่ได้มีแค่อันเดียวแต่แขวนเรียงรายอยู่เต็ม ทั้งยังมีแต่หน้ากากภูตผีกับสัตว์ประหลาด ทั้งหมดนี้เป็นผลของงานอดิเรกอันแสนพิสดารของฉันที่ชอบแต่งชุดแฟนซี และโปรดการแต่งตัวเป็นผีปีศาจเป็นพิเศษ   ฉันต่อโทรศัพท์ถึงพ่อ ปล่อยสัญญาณให้ว่างไว้และพกติดตัวใส่กระเป๋ากางเกง หมุนไปฉวยหน้ากากมาสวมได้อันหนึ่ง จัดแจงใส่เสื้อคลุมตัวยาว คว้ากระบอกไฟฉายซ่อนไว้ตรงเข็มขัด และปิดท้ายด้วยการแบกเอาเจ้าสมรักษ์ขึ้นมาไว้บนบ่า เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน! พวกเราพยายามเคลื่อนขบวนออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบที่สุด แล้วฉันก็เห็นผู้บุกรุก เขาเป็นผู้ชายอายุราวกลางคน แต่งตัวด้วยเครื่องแบบของยาม หรือผู้รักษาความปลอดภัยเต็มยศ กำลังง่วนรื้อค้นหาของที่น่าจะมีค่าอยู่ในห้องนั่งเล่น เหตุการณ์ช่วงนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้างฉันก็จับต้นชนปลายแทบไม่ถูก จำได้ว่าสมรักษ์ที่ทนสงบปากสงบคำมานานเปิดฉากบรรเลงเพลงเห่าผสมขู่ฝ่ายตรงข้ามขึ้นมาชุดใหญ่ ฉันก็เล่นไปตามแผนที่วางไว้ เปิดสวิตซ์ไฟฉายให้ลำแสงสีส้มพุ่งกระทบหน้า และผสมโรงส่งเสียงขู่คำรามไปกับมันด้วย  สีหน้าของหัวขโมยในคราบของยามตอนที่หันมาเจอฉันงี้ตกใจสุดขีด ภาพในสายตาของเขาคงเห็นฉันกับสมรักษ์เป็นปีศาจหมาป่าสองหัว  หนำซ้ำยังข่มขวัญราวกับจะขย้ำฉีกเนื้อได้ทุกเมื่อ ได้ผลแฮะ ฉันยิ่งได้ใจ แบกเจ้าสมรักษ์ย่างสามขุมเข้าไปหามัน พร้อมกับส่งเสียงขู่ข่มขวัญให้ประหลาดพิสดารที่สุดเท่าที่พลิกแพลงได้   จังหวะนั้นขาวผ่องที่ซุ่มดูเชิงอยู่ข้างหลังก็กระโจนพรวดเดียวเข้าคร่อมเจ้าหัวขโมย งับได้ช่วงไหล่ก็กัดแน่นเสียจมเขี้ยว ยิ่งทำให้มันขวัญกระเจิง ร้องโวยวายใหญ่ และรีบตาลีตาลานกลับไปทางเดิมที่มันเข้ามา พอแจ้นออกพ้นตัวบ้านได้ก็กระโดดพรวดเดียวข้ามกำแพงที่สูงกว่าตัวไปได้ในพริบตา ฉันเพิ่งได้เห็นกับตาวันนี้เองว่าเวลาคนตกใจ เรื่องที่ยามปกติทำไม่ได้ก็จะทำได้อย่างง่ายดายอย่างกับหนังฮอลลีวู้ด ขาวผ่องกับสมรักษ์วิ่งตามไประดมเห่าประกาศศักดาทิ้งท้าย ส่วนฉันพอได้สติก็กระโดดตัวลอย กู่ร้องไชโยเสียลั่น แผนการสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ ฉันไล่ขโมยได้! > จากคุณ : แมวใบตอง - [ 27 ก.ค. 49 18:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 >>   คืนนั้นคงจะเป็นคืนที่ยามหัวขโมยดวงตกถึงขีดสุด และเป็นโชคดีที่ฉันมีหมานำโชคอยู่ที่บ้าน หลังจากที่มันเผ่นพ้นบ้านฉันไปก็ถูกเพื่อนบ้านรวบตัวไว้ได้  หลักฐานมัดตัวแน่นหนาส่งผลให้ดำเนินคดีขั้นสูงสุดต่อได้ไม่ยากเย็น จากการสอบสวนพบว่าเจ้าหมอนี่ก่อคดีงัดแงะตามหมู่บ้านจัดสรรมาหลายแห่ง โดยแรกเริ่มทำทีเข้ามาสมัครงานเป็นยาม และอาศัยช่วงเดินตรวจตอนกลางดึกเปลี่ยนโฉมหน้าเป็นหัวขโมย งัดบ้านที่ทราบมาว่าไม่มีคนอยู่ ยกเค้ากวาดทรัพย์สินไปมากมาย   และจากข้อมูลเบื้องลึกของจิตแพทย์ ระบุว่าเจ้าหมอนี่เป็นโรคกลัวหมาและกลัวผีจนถึงขั้นใกล้ประสาท ครั้งนี้มันคงย่ามใจ บุกเข้ามาเล่นงานบ้านฉันโดยไม่สืบประวัติภูมิหลังมาให้ดีเสียก่อน ก็เลยต้องพบจุดจบฉะนี้แล (คิดว่าตัวมันเองก็คงคิดถึงข้อผิดพลาดข้อนี้ได้แล้วล่ะ...จากข้างในคุกน่ะนะ) โชคดีอีกประการหนึ่งชนิดที่เรียกว่าปาฏิหาริย์ก็ก็คือ ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์นี้เลย  เจ้าวรพจน์เห็นนอนแซ่วไปอย่างนั้นกลับเป็นเพราะฤทธิ์ยาสลบอย่างแรงชนิดโค่นช้างได้ที่ถูกผู้บุกรุกยิงลูกดอกใส่ ไม่ใช่โดนวางยาเบื่ออย่างที่ฉันนึกกังวลในตอนแรก  ฉันยังงงอยู่เลยว่ามันไปคิดเอาวิธีพิกลพิการอย่างนี้เอามาจากไหน มาคิดดูอีกทีคงเพราะมันเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับหมาซึ่งตัวเองสุดแสนจะหวาดกลัวโดยไม่ต้องเข้าใกล้   ส่วนพ่อกับแม่น่ะเหรอ พอได้ยินเสียงโวยวายจากโทรศัพท์มือถือที่ฉันเปิดทิ้งไว้ก็แจ้งตำรวจพร้อมกับตรงกลับบ้านทันที แต่หลังจากได้รู้เรื่องราวทั้งหมด แทนที่จะเห็นใจฉันกลับหัวเราะกันยกใหญ่ว่าจับขโมยได้เพราะถูกคิดว่าเป็นหมา แถมไม่ใช่หมาธรรมดา แต่เป็นมนุษย์หมาป่าซะด้วย! ข่าวลือเรื่องปีศาจมนุษย์หมาป่าไล่ขโมยแพร่สะพัดไปทั่ว ถึงขนาดว่าฉันไปไหนเป็นต้องถูกล้อว่าเป็นหมาตัวที่สี่ของบ้าน และไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้าย หลังจากร่วมกันก่อวีรกรรมวีรเวรในคืนนั้นด้วยกัน รู้สึกว่าพลพรรคสี่ขาจะยอมเขยิบฐานะให้ฉันขึ้นมาทัดเทียมเป็นเสมือนสหายชั้นดี วรพจน์กับขาวผ่องก็หันมารักใคร่ปรองดองกันมากขึ้น ยอมกินข้าวจากกะละมังเดียวกันแล้ว หนำซ้ำบางครั้งขาวผ่องยอมหลีกทางให้อดีตคู่กัดเปิบอาหารก่อนซะด้วย เนื่องจากขาวผ่องนึกสงสารที่เจ้าวรพจน์นอนสลบเหมือดอยู่นานหลายวัน (ถ้ามันรู้ความจริงคงโมโหลุกมาเอาคืนบ้านแตก)     ถ้านี่เป็นตอนจบของนิทานสวยหรู ฉันก็ยืดอกบอกได้เลยว่าตั้งแต่นั้นมาทุกคนและทุกตัวในบ้านผลประเสริฐอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ไม่มีน้องหมาตัวไหนก่อเรื่องให้วุ่นวายใจอีก ...แต่เสียดายที่เรื่องนี้เป็นชีวิตจริง แน่นอนวันดีคืนร้ายแก๊งค์สี่ขาสุดซ่าของบ้านก็ยังรวมหัวกันกลั่นแกล้งฉันตามสมควร ฉันจะทำอย่างไรได้ ลงว่าอยู่บ้านเดียวกัน ต้องปะหน้ากันทุกวัน หนีไปไหนก็ไม่ได้จึงมีแต่จะต้องรับสภาพ ยอมเป็นตูบน้อยตัวที่สี่ของบ้านผลประเสริฐก็ยังดีกว่าเป็นข้ารับใช้เป็นไหน ๆ เนอะ ^w^= จากคุณ : แมวใบตอง - [ 27 ก.ค. 49 18:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สาหนุกดีคร๊าบ เขียนได้น่ารักมาก แล้วตัวที่4 เนี่ยชื่อ "เขาทราย" น่าจะดีนะ คริคริ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 49 08:40:29 จากคุณ : an_an_ant - [ 28 ก.ค. 49 08:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 555 สนุกมากค่ะ ขำตอนใช้หน้ากากจับขโมย จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 28 ก.ค. 49 16:45:27 A:124.120.204.130 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ใจเด็ดมากๆ ค่ะที่ใส่หน้ากากออกไปลุย (ไม่อยากบอกว่าไม่รู้จักนักมาวที่ชื่อวรพจน์ล่ะ เชยจริงๆ) จากคุณ : scottie - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 01:44:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สำนวนการเขียนดี เนื้อเรื่องสนุกครับ แต่การเอาชื่อบุคคลระดับประเทศ มาตั้งเป็นชื่อสุนัข..........? จากคุณ : เจียวต้าย - [ 30 ก.ค. 49 13:22:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เขียนได้สนุกจัง  เป็นเรื่องจริงหรือป่าว   ถ้าเป็นเรื่องจริง ก็ยิ่งทำให้รักหมามากขึ้น เลี้ยงหมาแล้วก็มีประโยชน์อย่างนี้แหละ  น่ารักจัง จากคุณ : นัชชา (najcha) - [ 31 ก.ค. 49 12:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทักทายตอบช้าไปหน่อย ^^=.. #an_an_ant ตัวที่ 4 มีแล้วค่ะ ชื่อน้องทิพไงคะ เป็นหมาตัวที่ 4 ของบ้านไปเรียบร้อยแล้ว อิอิ   #ก๊อตซิลล่า มุกนี้ใช้ได้แต่ในนิยาย แต่ชีวิตจริงคงไม่ได้ผลมั้งคะ ^^= #scottie ข้าน้อยชอบนักล่ะพี่ ใส่หน้ากากผีหลอกชาวบ้าน เลยคิดเล่น ๆ ว่าเอาไปใช้หลอกขโมยได้น่าจะดี เผื่อโจษจันต่อ ๆ กันไปว่าบ้านนี้ผีดุ โจรจะได้ไม่กล้าขึ้น   อ้อ...วรพจน์ก็นักมวยที่ได้เหรียญทองโอลิมปิกครั้งล่าสุดน่ะค่ะ หลังจากนั้นก็เงียบหายไปเลย ไม่รู้ไปไหนเนอะ #เจียวต้าย ไม่ได้เอะใจคิดถึงประเด็นนั้นเลย เอาชื่อบุคคลระดับประเทศมาตั้งเป็นชื่อสุนัข มันก็ไม่เหมาะสมจริง ๆ ด้วยล่ะค่ะ แต่ถือว่าเป็นเรื่องแต่งเล่นสนุก ๆ ละกันนะ คราวหน้าจะใช้ชื่อแฝง ทำนองล้อเลียนแทน น่าจะดีกว่า ขอบคุณที่แนะนำนะคะ ^^= #นัชชา (najcha)   เอาชีวิตจริงของตัวเอง กับเพื่อน ๆ มาผสมกันคนละนิดละหน่อยค่ะ แต่ของบ้านเพื่อนตั้งชื่อแมวเป็นชื่อนักมวยค่ะ จากคุณ : แมวใบตอง - [ 21 ส.ค. 49 19:14:00 ]