ความคิดเห็นที่ 1 แสนคิดถึง..ความซึ้ง เคยฝากไว้ จารจากใจ..หน้าจอ..พ้อ..ชื่น..ขวัญ ....แต่วันนี้...หลายสิ่ง..เคยสำคัญ ....กลับว่างเปล่า...ฉับพลัน..ฉันตัดใจ ....ทางเดินว่างเปล่าเหงาและเงียบ ไร้ความหมาย..เกินเปรียบ..สิ่งฝันใฝ่ น้อยหรือนั่น..น้ำจิต..คิดหวนไป ...วางไว้ให้...มากมาย..คล้ายหมอกควัน ...เลือน และ เลือน และ ลับดับสายน้ำ เปลวลุกวาม ม้วนตัว..ดั่งดับฝัน ที่เคยรัก..เคยคิด..สนิทวัน ทุกสิ่งนั้น..เร้นลับดับกับตา เข้ามาแล้วก็ไปย้อนอ่านงานเก่าๆของเราเอง ที่เขียนไว้มากมาย นับพันเรื่อง ทั้งในหน้านี้ และ ในหน้ากลอนเก่า เหมือนโลกใบนั้น มันย้อนกลับมาหมุนอยู่ตรงหน้า ให้สำเหนียกความสุข ความชื่น ระรื่นใจในกาลก่อน คิดถึงทุกคนที่นี่ค่ะ %58%%57% http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem91605.html บทกลอน กลอนตามใจคุณ ..... ฉันเคาะกลอนนี้ต่อจากที่เขียนไว้เดิม ทั้งที่หน้านี้ หน้าโน้น หน้านั้น.. .........การต่อโยงใยในเน็ต link ที่ทำง่ายให้เราเข้าไป วางบทประพันธ์ไว้ในหน้าจอของใคร ในserver ของใคร ก็ได้ ที่มาเปิดๆโยงให้ไว้ .....ทำให้ฉันเพิ่งรู้ตัวเองว่า เขียนกลอนไว้นับพันเรื่อง มีที่มาจากหัวใจ และมีที่ไป ตามแป้นเคาะคอมพิวเตอร์ ที่เราเขียนไว้นั่นเอง ..........ฉันคลิกเม้าส์ ไปตามหน้าเรื่องบางเรื่อง ย้อนไป ย้อน ไป และ ย้อนไป ....หลากหลายอารมณ์ หล่นลงมา ต่างจากตัวตน จริงๆ โลกจริงๆของเรานี้มากมาย อะไรนะ ทำไมเราต้องมาเขียนอะไรในเน็ตเพื่อให้ตัวตนของเรา แผ่ขยายออกไป ใครจะมาสนใจเรา ใครจะมารู้จักเรา ทำไมเราต้องเคาะแป้นพิมพ์ด้วยนิ้วทั้ง แปด บวก เคาะ enter ในบางครั้ง ด้วย หัวแม่โป้งขวา หรือ ซ้ายอีกสองข้าง เพื่อจะได้นับรวมเป็นสิบอย่างนี้ด้วย ? .....ทำไมเราต้องปลีกตัวจากโลกภายนอก ที่ที่เราอยู่ หลบหน้าทุกคน มานั่งเคาะแป้นนี้คนเดียว ยามดึก ยามที่ทุกคนจะนอน ยามที่ ใครบางคน ดูรายการยูบีซี หรือ กำลังดูข่าวสรยุทธ์ หรือ กำลัง ทำกิจกรรมอื่นอยู่ ทำไมเราต้องติดหน้าจอ ที่ต่อโยงไปอินเตอร์เน็ตนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเราติดการคิด และ การเขียน เหมือนอย่าง เพื่อนๆ ที่ใช้อินเตอร์เน็ตมากมาย มันช่วยให้เราลืม วัน และ ลืม คืน อ้นยุ่งยากนี้ได้ ไม่มากก็น้อย เราปิดช่วงเวลาที่เป็นเรา ที่เป็นตัวเราอันยุ่งยากนั้นไว้ เพื่อจะมาเป็นเราอีกคน ที่ปรากฏในจอได้ และเราก็กลับคืนมาสู่จออีกครั้ง หลังจากที่ เดินผ่านไปผ่านมาไม่แยแสจอมาเป็นแรมเดือน "เราเปลี่ยนไป๋หรือเปล่า?" เราถามตัวเองหลายครั้ง ว่าเราเปลี่ยนไป๋ หรือเปล่า ....อาจจะ เพราะ เหตุการณ์ที่กำลังสานต่ออย่างขะมักเขม้นในโลกจริง เราไม่ได้เป็นแค่คนเคาะแป้นพิมพ์หน้าจอ เราเป็นอะไรอีกมากมายหลายอย่างที่มันไม่มีความจำเป็น จะต้องมาบรรยายในจอ .....หลายอย่างนั้นเราบันทึกมันไว้เป็นบทกลอน เมื่อชั่วโมง กว่าที่ผ่านมาไว้ในเว็บกลอนนั้นว่า ..บางอย่างขาดหาย ความหมายคนที่ไม่เคยเห็นหน้า ความรางเลือนลุกลนล้นราคา และ บางครั้ง..บีบน้ำตา..ดั่งอาวรณ์ ...อะไรเล่า.. ฤๅฉันเหงา..สิ้นสุขสโมสร ฤๅว่าเครียดเบียดบังสิ่งสุนทร สลับเวลาการนอนและการงาน ......ถามตัวเองอยู่หลายหน วิถีตนเป็นไฉนในสถาน ฉันเป็นใคร..เป็นอะไร..ในก่อนกาล และจุดยืนเมื่อวาน..ก็ต่างมุม .......เตรียมกับงานการใหญ่เรื่องในบ้าน เตรียมเรื่องงานเรื่องลูกเหล่าสาว..หนุ่ม อีกหน้าที่การงานการประชุม สิ่งเหล่านั้นควบคุมกาลเวลา .....แวะมาคิดมาเขียนเวียนอีกครั้ง แวะมานั่งหน้าจอพ้อภาษา แวะมาเวียนแวดวงสุนทรา ก่อนนิทรา..สักครั้ง..อย่างตั้งใจ ขอสวัสดีทุกท่านที่เคยพบกันที่นี่อีกครั้งค่ะ ทิกิ_tiki คนเขียนกลอนนอนดึก.. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4584150/W4584150.html http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=91605 http://www.pantown.com/board.php?id=11020&area=1&name=board3&topic=60&action=view ........เราบันทึกอารมณ์นี้ไว้ เพราะนี่เป็นความรู้สึกของคนคนหนึ่ง คนที่ผู้อ่าน อาจรู้จัก หรือไม่รู้จัก แต่เราก็ได้รู้จัก และ อ่านความรู้สึกของอีกฝ่าย ทางขขวนการเครือข่ายโยงใย ที่โลกทำให้ไว้.. .........และเราอยากจะบันทึกไว้อีกครั้งว่า โลกข้างนอก กับโลกในเน้ตนี้ มันไม่เหมือนกันเลยสักนิด ด้วยรักและคิดถึงจอ...คิดถึงจอจริงๆ หน้าจอนี่แหละค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 1 ส.ค. 49 00:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เราก็เคยเขียนที่ ไทยพรอม เหมือนกัน แต่ตอนหลังโดนก๊อป ไป (แค่บทเดียวเอง) เราก็เลยเสียใจ ไม่เขียนอีกเลย เราก็ชอบมีตัวตนบนอินเตอร์เน็ตเหมือนกัน มันเหมือนสนามเด็กเล่น ให้เราได้วิ่งเล่นไปตรงนั้นตรงนี้อีกครั้ง อยากจะเป้นอะไรก้ได้ ที่เราอยากจะเป็น ถ้าเราทำอะไรแล้วเรามีความสุขก็ทำไปเถอะค่ะ จากคุณ : หวานใจนายโหด - [ 1 ส.ค. 49 04:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม อ่านแล้วเข้าใจเหมือนกันครับว่าทำไมต้องเข้ามาขีดเขียนในโลกเสมือนแห่งนี้ จากคุณ : อุปกรณ์ประกอบฉาก - [ 2 ส.ค. 49 11:54:45 A:203.114.121.110 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 .......จรดมือลงบนคีย์บอร์ดวันนี้ ฉันอยากจะเล่าอะไรให้ฟังหลายเรื่อง แต่ยังไม่ทราบจะเริ่มจากตรงไหน.............. คุณเคยเป็นเช่นนี้ไหม ....เหมือนกับว่า หากคุณไม่บันทึกมันไว้ มันก็จะลอยลับไป จนไม่อาจ จะรวบรวมใหม่ได้ เพราะทุกวันมันเปลี่ยนแปลง เหมือนครั้งหนึ่งเคยเขียนกลอนไว้ ว่า ชีวิตคือยำใหญ่จานหนึ่ง .......มันไม่มีที่มา มีแต่ที่ไป ไปอย่างเร็ว จับไม่ทัน จดไม่ทัน แล้ว ความวุ่นวายซ้ำซาก บทเดิมๆก็จะเริ่มขึ้นใหม่ จบลงใหม่ ........บนเส้นทางอันยาวไกลของชีวิตนี้ อย่างน้อยก็ยังมีบางสิ่งสุนทรีย์อยู่บ้าง ......เริ่มต้นเขียนไว้อีกที่หนึ่ง จึงนำมาตอบทั้งสองท่านที่นี่ ในเวลาเดียวกัน คือคนเราบางครั้งก็อยากบันทึกชีวิตไว้ใน หน้าจอที่เรารู้จัก ปลายทางเราคุ้นเคย..แต่เราไม่รู้จักจริงจัง ก็เหมือนเซิร์ฟเวอร์ในเน็ตที่เราไม่รู้เลยว่า ใครกำลังนั่งอ่านตัวอักษรของพวกเราอยู่นะคะ.. ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 8 ส.ค. 49 05:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ........หลายอย่างเกิดขึ้น หลากหลายสถานะ หลากหลายกิจกรรม และ บางอย่างที่ต้องตัดตอน... ......คิดแล้ววุ่นสับสนบนโลกนี้ สิ่งใดดีใดชั่วเกลือกกลั้วอยู่ ยากจะตัดยากจัดเลือกริปู เหมือนดั่งงูพันคอฟ่อทุกยาม จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 8 ส.ค. 49 05:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 .....บางอย่างในชีวิต เราก็ไม่อาจจัดแจงแต่งแต้มไว้ในที่ทาง ดั่งที่เราฝันใฝ่ .....หลายอย่างที่เราจัดระเบียบไม่ได้ เพราะไม่รู้จะเริ่มแก้ไขตรงไหนดี ......จึงดูเสมือนว่าเราปล่อยชีวิตลอยละล่องไป ดั่งกอสวะ...ผักตบชวา กลางน้ำ... ใครเล่าจะไม่อยากจัดแจงแต่งแต้มชีวิตตนและคนรอบข้าง ให้ดีเลิศประเสริฐศรี แต่บางครั้ง เราก็ต้องปล่อยทุกอย่างให้มันเลยตามเลย หรือว่า ปล่อยไปตามบุญตามกรรม บางอย่างที่เราไม่มีสิทธิ์มีเสียง บางอย่างที่เราไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ บางอย่างที่เราเคยมีสิทธิ์ครอบครองแต่เราปล่อยร้างไป .......หลายอย่างในชีวิตมนุษย์ ต้องการความใส่ใจ ต้องการการจัดแจง เหมือนดั่งเราแต่งตัดตะโกดัด .....แต่ในชีวิตจริง เราไม่อาจจะไปดัดตะโกได้ทุกเมื่อ .......ฉันจึง ปล่อยตะโกเลื้อยตามใจ แผ่ใบจนรกรุงรัง จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 8 ส.ค. 49 06:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาหวัดดี ตัวตนบนอินเตอร์เน็ทก็ไม่ได้แตกต่างจากตัวตนจริงๆบนโลกจริงๆเท่าไหร่ ทุกอย่างก็แค่มายาลอยคล้ายกัน ไม่ผิดแผกกว่านี้อีกแล้ว แต่สุดท้าย แม้ทั้งสองภาคจะเหมือนกัน กลับต้องจัดการแบ่งแยกกันให้ดีๆ เพราะทั้งสองภาคไม่อาจร่วมกันได้ดีเท่าที่ควร บาย................................................................. จากคุณ : คายตรี - [ 9 ส.ค. 49 00:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ คายตรีคะ กำลังจัดระบบ และ ระเบียบใหม่ ในการใช้เน็ตค่ะ ต่อไปคงจะมีอะไรเพิ่มเติมขึ้นมากกว่ามายาที่เราเห็น ขอยคุณที่ให้ข้อคิดที่ดียิ่งค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 11 ส.ค. 49 23:56:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แวะมาเยี่ยมตอบแทนค่ะคุณทิกิ แต่ขอสารภาพว่า อ่านกลอนไม่เก่งเลยนะคะ ไม่ใช่แค่ไม่เก่ง ต้องบอกว่าไม่เป็นเลยต่างหาก เลยอ่านข้ามๆ นะคะตรงที่เป็นกลอน ได้แต่อ่านตรงที่ไม่ใช่กลอนอ่ะค่ะ สำหรับเรา โลกในเน็ตเป็นกระดองของเรา เป็นที่ซุกใจนอนของเรา เป็นที่ๆ เราแสดง(หรือเก็บ?) ความรู้สึกที่เราไม่เคยบอกใครในโลกจริง โลกในเน็ตจึงกลับเป็นความจริงสำหรับเรา แต่โลกจริงๆ ของเราสิคะ ที่เราเห็นว่ามันเป็นมายา ชีวิตคือละคร เราได้แต่เล่นไปตามบทที่ถึงแม้เราไม่ชอบ ก็ต้องเล่น เพราะมันเป็นความจริงของชีวิต ที่เราเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้เลยค่ะ จากคุณ : galdewis - [ 17 ต.ค. 49 18:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ : galdewis ย้อนกลับมารำพึงหน้าจอนี้ จึงได้พบคุณ มันเป็นความจริงค่ะ ว่า โลกในเน็ตจึงกลับเป็นความจริงสำหรับเรา แต่โลกจริงๆของเราสิคะ ที่เราเห็นว่าเป็นมายา ชีวิตคือละคร ไรได้แต่เล่นไปตามบท ที่ถึงแม้เราไม่ชอบ ก็ต้องเล่น เพราะมันเป็น ความจริงของชีวิต ที่เราเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้เลยค่ะ จริงอย่างที่คุณว่าทุกอย่างเลยค่ะ ขอบคุณมาก ทำให้หัวใจเรา เต็มกับความจริงขึ้นมาจริงๆค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 21 ต.ค. 49 00:52:29 ]