บันทึกของคนเดินเท้า
การเว้นวรรค
ผมเพิ่งเป็นสมาชิกในอินเตอร์เนตมาได้เพียงปีกว่า ยังไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไรกับการเขียนการแปะกระทู้ในห้องต่าง ๆ ของ พันทิป ดอท.คอม.สักเท่าใด เพราะความสนใจของผมอยู่แต่ในการเขียนและอ่านเรื่อง ต่าง ๆ ในถนนนักเขียน ของห้องสมุด เท่านั้น
ว่าที่จริงผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเรียก ห้องสมุดว่า โต๊ะ ผมนึกว่าเขาเรียกว่า ห้อง เช่น ห้องสมุด ห้องเฉลิมไทย ห้องลุมพินี ห้องศุภชลาศรัย ห้องสยามสแควร์ ห้องราชดำเนิน ห้องสินธร ห้องหว้ากอ เป็นต้น
และกลุ่มย่อยในหัวข้อใหญ่นั้น ผมก็เรียกตามความเคยชินของผมเองว่า กลุ่มถนนนักเขียน กลุ่มประวัติศาสตร์ กลุ่มภาษาไทย กลุ่มการประพันธ์ เป็นต้น
เล็กลงไปกว่านั้น ผมก็เรียกว่าหมวด เช่น หมวดนิยาย หมวดเรื่องสั้น หมวดกวี หมวดความเรียง เป็นต้น
ถ้าท่านผู้อ่านช่างสังเกต จะเห็นความลักลั่นสับสนเหล่านี้ในข้อเขียนของผมเป็นประจำ แต่ผมก็ไม่ได้ไปออกความเห็นที่ใดนอกจากในถนนนักเขียนเท่านั้น
จนกระทั่งมีการเปิด กระทู้นอกเรื่อง ผมจึงได้ออกไปนอกกลุ่มถนนนักเขียน แล้วก็เลยเที่ยวไปดูห้องอื่น ๆ เรื่อยเปื่อย เพราะอยากรู้ว่าเขาคุยกันว่าอย่างไรบ้าง ในหัวข้อที่กำหนดนั้น แต่ก็ไม่ได้ออกความเห็นเลยเพราะไม่ค่อยมีความรู้ในเรื่องนั้น ๆ
เช่นห้องจตุจักร ก็ดูเรื่องสุนัข แมว ต้นไม้ บ้าง นอกนั้นก็มีห้องเฉลิมไทย ก็ไม่ได้ดูหนังโรงเป็นปี ๆ กว่าจะซื้อ ซีดี มาดูก็ล้าสมัยไปแล้ว ห้องลุมพินีเขาก็คุยกันในเรื่องที่เราไม่ได้สนใจ เป็นต้น
แต่ห้องราชดำเนินที่คุยกันเรื่องการเมืองนั้น ให้ความรู้ที่ทันสมัยแก่ผมมาก ผมอ่านแล้วก็หูตากว้างขวางขึ้น แต่ผมก็ไม่ออกความเห็นตามเคย เก็บเอาความรู้หลาย ๆ ด้านมาไตร่ตรอง ตามหลักกาลามสูตร แล้วก็เก็บเป็นข้อมูลส่วนตัว ไว้คอยดูการเปลี่ยนแปลงต่อไปตามกฎอนิจจัง
จนมาถึงเมื่อสัปดาห์ก่อน มีการวิพากษ์เรื่องเกี่ยวกับ กกต.กันอย่างถี่ยิบ จนทางผู้จัดการพันทิปต้องออกมาประกาศว่า
เรียนท่านสมาชิก
จากความร้อนของสถานะการณ์ที่สะท้อนอยู่ในห้องราชดำเนินตลอด 3 วันที่ผ่านมา ทำให้ทีมงานประคับประคองความเรียบร้อยของ บอร์ดด้วยความยากลำบาก เราจึงไม่มั่นใจว่าในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ซึ่งมีกำลังเพียงบางส่วนจะสามารถดูแลให้บอร์ดอยู่ในระดับที่สามารถยอมรับกันได้หรือไม่
จึงต้องของดการเขียนกระทู้ในห้องราชดำเนินเป็นการชั่วคราวในสัปดาห์นี้ ตั้งแต่เวลา 1800 วันศุกร์ ถึง 0800 วันจันทร์ และต้องขออภัยอย่างสูงที่ทำให้ท่านสมาชิกได้รับความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ อยากให้ถือเสียว่าเราไปพักผ่อนคลายบรรยากาศร้อนๆ ในช่วงสุดสัปดาห์แบบคนไทยด้วยกัน ไว้วันจันทร์เติมพลังเติมข้อมูลมาแน่นกันดีแล้วเราค่อยมาคุยกันต่อนะครับ
ปล. ฝากขอร้องบางท่านที่อาจมีความคิดจะไปใช้ห้องอื่น ว่าอย่าไปกวนเขาเลยนะครับ พักผ่อนกันดีกว่า
ตั้งแต่ผมได้เห็นข้อความประกาศนั้น ผมก็สังเกตเห็นว่า ผู้ที่เข้าไปตั้งกระทู้ในห้องราชดำเนินได้เปลี่ยนอารมณ์อย่างทันควัน คือเลิกวิจารณ์เรื่องการเมือง แต่กลับมาคอยตั้งกระทู้ ที่จะเป็นกระทู้สุดท้ายก่อนจะหยุดพัก
โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลา ๑๘.๐๐ น. ทุกกระทู้ก็จะย้ำว่ากระทู้ของตนเป็นกระทู้สุดท้ายแล้ว ในช่วงเวลาเพียง ๑๐ นาที จาก ๑๘.๐๐-๑๘.๑๐ น. ที่ว่านี้ถึง ๓๐ กระทู้
กระทู้ที่ผมเห็นว่าเป็นกระทู้สุดท้ายจริง ๆ ก็คือกระทู้ที่มีชื่อว่า ๑๘.๑๐ น. และมีข้อความว่า
อิ อิ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซึ่งผู้ที่ตั้งกระทู้คงจะนึกว่าพันทิปไม่เอาจริง ไม่ปิดจริงกระมัง
ตั้งแต่นั้นจึงไม่มีกระทู้เพิ่มขึ้นอีกเลย
ผมอ่านแล้วก็นึกขำว่า คนไทยเรานี้มีความรู้สึกอยากจะเป็นคนชนะอยู่เสมอ แม้แต่เรื่องที่เล็กน้อยเต็มที
แล้วผมก็รอจนถึง ๐๘.๐๐ น. ของวันจันทร์ จึงเปิดดูห้องราชดำเนินอีกครั้ง ก็พบสิ่งที่ผิดจากที่ผมคาดคิดเอาไว้อย่างจัง เมื่อมีประกาศของผู้จัดการพันทิปว่า
สวัสดีท่านสมาชิก
วันจันทร์เราพบกันตามนัดครับ ทุกท่านคงมีโอกาสได้ พักผ่อน ทบทวน ไตร่ตรอง กันแล้วตามสมควร และคงเป็นที่ชัดเจนว่า ความคิดความเห็นทั้งหลาย หากเป็นไปในมุมของการสร้างสรร เป็นไปในมุมของปัญญา ย่อมไม่มีใครจะไม่เปิดใจกว้างเพื่อรับฟัง พักกันมาพอสมควรแก่เวลาแล้ว ขอเชิญเพื่อนสมาชิกทุกท่านสร้างคุณค่าทางความคิดต่อต่อตนเองและผู้อื่นผ่านห้องราชดำเนินตามปรกติต่อไปได้เลยครับ
แล้วมีผู้ที่ตั้งใจเปิดกระทู้ตามเวลาเพียง ๒-๓ รายเท่านั้น รายแรกเริ่มขึ้นเมื่อเวลา ๐๗.๕๘ น.กับเศษอีก ๓๒ วินาที ทำให้ผู้ที่มาตรงเวลาบ่นนิดหน่อยเท่านั้น
และกว่าจะมีกระทู้ถึง ๓๐ ราย ก็กินเวลาจนถึง ๐๙.๐๐ น. แล้วก็มีการวิพากษ์วิจารณ์การเมืองกันต่อไป แต่คงจะแผ่วเบาลงบ้าง
เพื่อทางพันทิปจะได้ไม่ต้องเว้นวรรคอีก
ผมจึงบันทึกเอาไว้เป็นข้อคิด สะกิดใจ ตามประสาคนเดินเท้า
เท่านั้นเองครับ.
#######
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
1 ส.ค. 49 06:03:30
]
การเว้นวรรค (บันทึกของคนเดินเท้า)
