ความคิดเห็นที่ 1 ทอม มี้คสัน ดีใจที่ตัวเองสามารถหลบหมัดของเฟรดได้อย่างทันท่วงทีเมื่ออีกฝ่ายระงับ อารมณ์ไม่อยู่  เฟรดถูกลากตัวออกไปจากร้านก่อนที่ทอมจะถูกฟาดด้วยเก้าอี้    คำสุดท้ายที่ทอมได้ยินคือ เสียงก่นด่าและคำสาบานที่ว่าจะฆ่าเขาให้ตายคามือภายในเร็ววัน     นั่นนับเป็นครั้งที่สามที่เขาได้ยินคำขู่จะฆ่าในวันนั้น       แกรนกับไมเคิลตะโกนใส่หน้าเขาแล้วก่อนหน้านี้ตอนพวกเขาเก็บของออกไป   เขาไม่คิดว่าพวกนั้นจะกล้าทำจริงๆหรอก  แต่ถึงยังไงทอมก็ไม่ลืมที่จะมองซ้ายขวาตลอดเวลาการเดินทางกลับห้องพัก   แล้ววันนี้   เช้าที่เขามาทำงานวันนี้ก็ไม่มีใครแสดงท่าทีรับรู้หรือไม่ก็ทำเป็นไม่รับรู้ว่ามีเขาอยู่   เฟรดไม่อยู่ ในร้านมีแต่ทีน่ากับไบรอันและตัวเขาเท่านั้น  ทั้งคู่เงียบสนิทไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำหรือไม่ก็คงไม่รู้จะพูดอะไรดี  คงเป็นอย่างนั้นแน่ๆ กล่องพิซซ่าถูกวางให้อย่างไม่เต็มใจ มันกระแทกกับโต๊ะรับส่งของดังโครม มันเป็นงานสำหรับเขาสินะ     ทอมรับรู้โดยสัญชาติญาณถึงแม้ว่าจะไม่มีใครหันหน้ามามองก็ตาม เขายัดกล่องพิซซ่าใส่ใน กระเป๋าอุ่นไฟฟ้าที่ติดอยู่ด้านหลังมอเตอร์ไซค์ของบริษัทพลางตรวจสอบสถานที่   ลูกค้าใหม่ ?     สถานที่ก็ไกลเหลือเกิน  อยู่บนเขาใกล้หน้าผาติดชายฝั่งทะเล  ตรงแถบนั้นมีบ้านคนด้วยหรือนี่เขานึกว่ามันเป็นป่าเสียอีก   ถึงแม้ลูกค้าจะบอกว่าไม่จำเป็นต้องส่งให้ทันเวลาแต่ทอมก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะทำ อย่างนั้น  ใช่แล้ว  มันไกลขนาดนั้น  แต่เขาจะต้องไปส่งให้ทันเวลา เช่นทุกครั้ง   ถ้านับกันจริงๆแล้วทอมออกจะเป็นคนที่ทำงานเก่งทีเดียว  ไม่มีครั้งไหนที่จะไปส่งล่าช้ากว่ากำหนด  มารยาทต่อลูกค้าก็ดีมาก ถึงแม้จะไม่มีใครรับรู้ก็ตาม     พวกลูกค้าก็ชมเปาะเสมอว่าเขาช่างน่ารักเสียจริงๆ   เขาหน้าตาดี  ออกจะสูงกว่าคนทั่วไปที่อายุเท่ากันมากเสียด้วย    ท่าทางก็ปราดเปรียวคล่องแคล่ว เพราะเคยเป็นนักกรีฑาสมัยมัธยมต้น หลังจากเขาเหยียบรวดเดียวจนไม่ได้มองเข็มหน้าปัด ( ไกลขนาดนี้พวกตำรวจไม่มีทางออก มาเจอเขาหรอกน่ะ )   ในเวลาจวนเจียนจะครบชั่วโมง ทอมก็มายืนกดออดหน้าบ้านหลังใหญ่นั่นแล้ว มันลึกจากถนนเข้ามาในป่าตั้งเกือบสองกิโล ถ้าเจ้าของบ้านไม่บอกให้สังเกตทางเล็กๆที่ตัดเข้ามาล่ะก็เขาคงจะขับผ่านไปถึงไหนต่อไหนแล้ว   แถมในป่าลึกขนาดนี้โทรศัพท์ก็ใช้การไม่ได้ ไอ้คนบ้านนี้มันนึกยังไงวะถึงได้เกิดอยากสั่งอาหารขึ้นมา!              หลังจากกวาดตามองไปรอบๆแนวบ้านหลังมหึมานั่นอย่างครุ่นคิด   ทอมไม่ชอบเอาเสียเลย   มันเก่าราวกับมีคนยกคฤหาสน์ผีสิงมาตั้งไว้ในป่า เขารู้สึกขนลุกพิกล  หลายครั้งที่หันไปมองทางด้านหลังราวกับมีสายตาจ้องมองเขาอยู่แต่ก็ไม่มีใคร แน่ล่ะสิ !       มันจะมีใครได้ยังไงนอกจากพุ่มไม้รกๆ กับคนส่งพิซซ่าจนๆอย่างเขา คนสร้างคิดยังไงนะถึงมาสร้างบ้านในป่าลึกรกทึบขนาดนี้ คนเป็นพวกสติไม่ดีแน่ๆ    แต่ดูก็รู้ว่าผู้ที่อยู่บ้านนี้คงจะรวยมหาศาลทีเดียว   อย่างว่าพวกเศรษฐีมักชอบอะไรแปลกๆ ที่คนอื่นเขาไม่ทำกัน   คนจนอย่างเขาเข้าไม่ถึงใจคนประเภทนี้หรอก จากคุณ : r (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:42:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทอมถึงกับสะดุ้งเมื่อประตูถูกเปิดออก หญิงสาวหน้าตาสวยสดในชุดเสื้อกล้ามตัวเดียวกำลังเปิดประตูมายืนยิ้มให้เขา   ภายใต้เสื้อกล้ามสีขาวตัวเดียวนั้นเขาสามารถมองทะลุไปถึงข้างในได้อย่างไม่ยากเย็น   นี่เขาฝันไปหรือเปล่าเนี่ย “ ไม่คิดว่าจะมาเร็วขนาดนี้ น่าตกใจจังค่ะ ” หญิงสาวคนนั้นยิ้มให้ทอมอย่างเย้ายวน เธอเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมาเลย ทอมถึงกับตะลึงมองดูเธอเป็นนานสองนานจนอีกฝ่ายทักนั่นแหละเขาจึงรีบส่งกล่องพิซซ่าให้ ด้วยความตื่นเต้นที่ได้มายืนต่อหน้าสาวสวยในชุดวาบหวิวนี้ทำให้เขาพูดอะไรไม่ถูก อ่านอะไรก็ตะกุกตะกักไปหมด เนื่องจากเธอสูงกว่าเขาพอดูทีเดียวทอมจึงรู้สึกว่าตัวเองไม่ต่างอะไรจากเด็กทารก   ดูเหมือนเธอจะตั้งใจยั่วยวนเขา จึงโน้มตัวลงมาเสียต่ำเพื่อรับกล่องพิซซ่าและดูเหมือนว่ามันจะได้ผล   ชายหนุ่มถึงกับชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆตามสัญชาติญาณ หน้าอกของเธอมันใหญ่เหลือเกินแต่เขากำลังจะเห็นมันทั้งหมดอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น เสียงกระแอมเบาๆจากฝ่ายหญิงทำให้เขารีบผงะถอยหลัง  ด้วยความอายและตกใจทอมรีบบึ่งรถกลับทันทีด้วยหัวใจสั่นระทึก  มันไม่ใช่วันที่เลวร้ายไปเสียทีเดียวหรอก  ไม่เลยสักนิด  แต่เขาก็มารู้สึกตัวว่าทำผิดอย่างมหันต์เสียแล้วเมื่อเขากลับมาถึงร้าน   ทีน่าผู้รักษาการเป็นพนักงานบัญชีแทนแกรนแบมือขอเงินเขาอย่างเสียไม่ได้   เขาลืมเก็บเงิน  เขาลืมเก็บเงินลูกค้า ให้ตายสิ!     เขาทำได้อย่างไร มัวแต่หลงใหลไปกับความเซ็กซี่ของเจ้าหล่อนจนลืมทำหน้าที่ให้ครบ  ทอมควักเงินของตัวเองจ่ายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาไว้ตอนเย็นเขาค่อยไปขอเก็บเงินทีหลังก็แล้วกัน   ทีน่ามองเขาอย่างสงสัยเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงหยิบมันมาจากในกระเป๋าเงินแทนที่จะเป็น กระเป๋าเหน็บของบริษัท แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมีเพียงสายตาจับผิดเท่านั้นที่มันฉายแววออกมาอย่างเด่นชัด ตลอดทั้งวันทอมสะดุ้งทุกครั้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ดัง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอโทรมา และบอกว่า เขาไม่ได้เก็บเงินไปด้วย   ผู้จัดการและคนทั้งร้านเอาเขาตายแน่   แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น   ไม่มีโทรศัพท์ใดๆที่ฟังดูเข้าเค้าว่าจะโทรมาด้วยเหตุผลนั้นเลย   พอเวรกะเย็นมาเขาก็เตรียมตัวกลับ ถึงแม้ไมเคิลกับแกรนพยามดักจับตัวเขาไว้ตอนออกมาก็เถอะ แต่เขาก็สามารถรอดมาได้อย่างทันท่วงที  ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องไปนอนหยอดข้าวต้มที่ ร.พ. เพราะทั้งคู่พาเพื่อนมาด้วยฝูงใหญ่เลย ทอมเดินไปยังรถมอเตอร์ไซค์คันโทรมๆ ของเขา    มันถูกตกแต่งดัดแปลงมาเสียหลายครั้งจน สามารถใช้ได้   ถึงแม้จะไม่ดีนักอย่างน้อยก็สามารถพาเขาไปถึงจุดหมายได้ล่ะน่า เขาสำรวจให้แน่ใจมากกว่าสิบครั้งว่าไม่มีใครตามเขามาแน่จึงค่อยๆขับไปอย่างสบายใจ   ระหว่างทางเขานึกได้ว่าควรจะโทรไปบอกเจ้าของบ้านก่อนว่าเขาจะแวะไปหวังว่าเจ้าหล่อนคงไม่เบี้ยวเขาหรอกนะ ? บางทีเธออาจรอให้เขาไปหาก็ได้ ดูเธอชอบเขามากเลย  ชายหนุ่มคิดอย่างเข้าข้างตัวเอง จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่าเสียดายที่คนรับโทรศัพท์ที่เขาโทรไปนั้นไม่ใช่คนเดียวกับที่เขาอยากให้เป็น   แต่น้ำเสียงในสายนั้นก็ดูมีชีวิตชีวาอย่างน่าเอ็นดู เขาอยากเห็นหน้าเธอเสียแล้วสิ เป็นไปได้ว่าจะเป็นพี่น้องกัน พี่สาวสวยขนาดนั้นน้องสาวคงจะสวยไม่แพ้กันแน่    เวลาไม่เกินบ่ายสามโมงเมื่อเขาใกล้ถึงบ้านหลังนั้นอีกครั้งแต่คราวนี้กลับมีรั้วเหล็กเตี้ยๆกัน ไว้ราวกับเป็นรั้วหน้าบ้าน เมื่อเขาขับเข้าไปได้สักครึ่งทาง   น่าแปลก  ตอนเช้ามาเขาไม่ได้สังเกตเห็นมันเลย       ป้ายขนาดเล็กติดไว้ว่า    “ ห้ามนำรถทุกชนิดเข้า ” หมายความว่าเขาต้องจอดรถไว้ที่นี่แล้วเดินเข้าไปงั้นรึ ถึงจะไม่มีใครมาขโมยรถเขาแน่แต่การเดินเข้าไปนี่สิเป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย ป่ารกทึบแบบนี้มันดูไม่น่าพิศมัยตั้งแต่แรกแล้ว   เอาเถอะ .  ตราบใดที่ดวงอาทิตย์ยังไม่คล้อยต่ำไปมากกว่านี้ล่ะก็เขาก็ไม่จำเป็นต้องหนักใจอะไร “ ตายจริง  ขอโทษนะคะที่เมื่อเช้านี้ไม่ได้เอาเงินให้ ยังกังวลอยู่เลยว่าคุณจะมาหรือเปล่า  เข้ามาก่อนสิคะ ” ชายหนุ่มสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูต้อนรับคือ แม่สาวดินระเบิดที่เขาพบในตอนเช้า   เขารับคำชวนโดยใช้เวลาตรึกตรองไม่นาน     เรื่องระยะทางไม่อยู่ในหัวเขาแล้วตอนนี้เนื้อที่ทั้งหมดเต็มเอี๊ยดไปด้วยแม่สาวคนนี้เต็มไปหมด   เธอสวมเสื้อสีดำตัวเล็กกว่าไซส์อกของเธอทำให้มันเหมือนกับจะปริแตกออกทุกขณะที่เธอเดิน และเขาก็อยากให้เป็นอย่างนั้นเสียด้วย  กางเกงขาสั้นสีเดียวกับเสื้อสั้นมากจนเกือบเห็นแก้มก้น และบั้นท้ายงามงอนของเธอก็ยักย้ายอย่างจงใจที่จะยั่วยวนเขา   ทอมเลื่อนสายตาจากบั้นท้ายและเรียวขาของเธอไปยังใบหน้า เมื่อเธอเชิญเขานั่งลงบนเก้าอี้ไม้สัก   เขาเพิ่งจะสังเกตนี่ล่ะว่าบ้านนี้ถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงามมากตามไสตล์คันทรี่แต่แฝงไว้ด้วย ความเป็นผู้ดีอย่างยิ่งยวด  ด้านในบ้านต่างจากด้านนอกลิบลับ  ถึงแม้บ้านจะทำด้วยไม้เก่าๆแต่เขาก็รู้ว่ามันต้องเป็นไม้ราคาแพงมากรวมทั้งข้าวของเครื่องใช้ทั้งหลายนี่ด้วย แสงจากเตาผิงขนาดใหญ่สว่างพอสำหรับทั้งห้อง เขาพบว่าทั้งห้องถูกตกแต่งไปด้วยนาฬิการาคาแพงถึงขนาดน่าจะเรียกว่าแพงมหาศาล ละลานตาเต็มไปหมดทั้งติดผนังและวางเรียงกันเป็นตับบนตู้โชว์ “ นาฬิกานั่นเป็นของสะสมของคุณยาย  ที่นี่ของสะสมไม่ได้หาง่ายๆเพราะต้องมาจากเหตุการณ์พิเศษ บางทีจึงใช้เวลาเสาะหาเป็นเดือนๆนานที่สุดเกือบปีค่ะ  อย่างเรือนนี้   คุณยายใช้เวลาสั่งทำถึงสองปีเชียวนะคะ เป็นตัวแทนของสามีที่จากไปของท่าน ”  เธอชี้ไปยังตู้นาฬิกาไขลานสีขาวเรือนใหญ่ที่ถูกวางอย่างทนุถนอมอยู่ใกล้ๆตู้โชว์ ตัวเรือนคงทำด้วยอะไรสักอย่างเหมือนกับหยกสีขาว  ลวดลายและตัวเลขแบบโรมันเป็นสีทองแวววาวคิดว่าน่าจะเป็นทองแท้เสียด้วย แต่ที่สะดุดตาเขาไม่ใช่เข็มบอกเวลาสีทองหากแต่เป็นแกนยึดเข็มตรงกลางขนาดลูกปิงปองต่างหาก  มันเป็นไปได้หรือนี่ “ ค่ะ  มันทำมาจากเพชรแท้แต่กี่กะรัตนี่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะ ดูเทอะทะน่าดูเลยนะคะ คุณย่าทำอะไรก็ไม่รู้ ” “ ไม่หรอกครับ  ท่านคงจะรักสามีมาก  สิ่งของพวกนี้น่าตื่นตาตื่นใจจัง ”  เขาเอ่ยปากชมอย่างจริงใจ พลางสำรวจนาฬิกาพวกนั้นอย่างละเอียดละออจนลืมสังเกตว่าคนข้างๆยิ้มให้เขาอย่างชื่นชม หญิงสาวบอกอย่างภาคภูมิใจว่าที่บ้านเป็นนักสะสมตัวยง เธอคะยั้นคะยอเขาให้ขึ้นไปชั้นบน ซึ่งเธอจะโชว์ให้ดูว่าที่บ้านมีใครสะสมอะไรไว้บ้าง ชายหนุ่มตามเธอขึ้นบันไดไม้แกะสลักขัดเงาซึ่งโค้งทอดยาวไปด้านบนอย่างหมดเรี่ยวแรงขัดขืน     ห้องแรกที่เข้าไปโอ่โถงและถูกตกแต่งไปในสไตล์ฝรั่งเศส  เขาเพิ่งรู้ว่าในห้องนี้ก็มีห้องรับแขก เล็กๆเช่นกัน เจ้าของบอกว่าไว้สำหรับรับรองแขกส่วนตัวการเข้ามาไม่ถือว่าผิดแต่อย่างใด เพราะห้องนอนจริงๆจะอยู่ประตูลึกเข้าไป   คนรวยนี่ มีอะไรประหลาดๆแต่ก็น่าทึ่งไม่เบา ชายหนุ่มมองเห็นตุ๊กตาตัวใหญ่ขนาดเท่าเด็กสี่ตัววางโชว์อยู่ในตู้อย่างทนุถนอม ทุกตัวดูมีราคาแพงมากพอๆกับนาฬิกาของสะสมด้านล่าง  เขามั่นใจเต็มร้อยว่ากระดุมที่ติดเสื้อของเหล่าตุ๊กตานั้นต้องทำมาจากเพชรแท้ ทุกตัวดูเหมือนเด็กจริงๆจนเขาคงจะไม่แปลกใจถ้าพวกมันลุกขึ้นมามีชีวิตจริงๆ “ นี่เป็นห้องน้องสาวคนเล็กฉันค่ะ แกชอบสะสมตุ๊กตา ใกล้จะขึ้นมัธยมปลายแล้ว คนที่รับโทรศัพท์คุณไงคะ แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ ” เธอยิ้มอย่างอ่อนหวานเมื่อ ทอมชมห้องของน้องอีกคนที่เธอพาเข้าไปว่าดูเป็นระเบียบเหลือเกิน น้องคนรองสะสมสมุดราคาแพง( มากๆ )  ในตู้โชว์เขาเห็นมันวางอยู่หกเล่ม เขาเดาว่าน้องสาวเธอคนนี้ต้องเป็นคนชอบอ่านหนังสือ บางทีอาจจะเป็นคนเงียบๆ “ อ่านหนังสือน่ะใช่ค่ะ เงียบๆก็ใช่แต่ไม่รู้ทำไมพูดออกมาแต่ละทีน่าตีปากทั้งนั้นเลย สงสัยจะเป็นเพราะหนังสือที่อ่าน  ”  ทอมหัวเราะเมื่อเห็นเจ้าของบ้านมีท่าทีกลุ้มใจกับน้องสาวคนนี้  เธอเล่าว่าน้องคนนี้นั้นใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วส่วนตัวเธอเรียนอยู่มหาลัยปีสอง แต่ดูจากหุ่นเธอแล้วไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นไปได้   หญิงสาวหัวเราะคิกคักเมื่อทอมบอกว่าเขาอายุน้อยกว่าเธอ “ ก็ดีสิคะ ฉันชอบคนเด็กกว่า ” ทอมถึงกับหน้าแดงเมื่อเธอพูดแบบนั้นด้วยความอายจึงรีบเปลี่ยนเรื่องไปถึงสิ่งที่เธอสะสมแกล้งทำเป็นว่าสนใจเหลือเกินว่าอะไรที่เธอจะพาเขาไปดูหญิงสาวยิ้มอย่างเย้ายวน “ ผีเสื้อสต๊าฟค่ะ  เข้ามาสิคะ ”         เธอดึงมือเขาเข้าไปในห้องของตัวเอง และโชว์ให้ดูผีเสื้อตัวใหญ่เจ็ดตัวที่ติดอยู่บนฝาผนัง   ถึงแม้จะดูแปลกๆแต่ผีเสื้อพวกนั้นเขาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย ดูๆไปแล้วมันก็สวยไม่ใช่เล่น เขามองดูผีเสื้อพวกนั้นอย่างละเอียด “ คุณชอบไหมคะ ”   “ ครับ  มันดู เอ่อ ลึกลับ น่าทึ่งมาก เหมือนคุณ ”   เขาคิดอธิบายคำเมื่อเธอถามตรงๆ  แต่ด้วยความปากพล่อยของเขาจึงเผลอหลุดปากพูดความจริงออกไป     “ แล้วคุณชอบมันไหมล่ะคะ ”   เธอค่อยๆกระซิบข้างๆหูเขา เหมือนกับว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตของทอม มี้คสัน เมื่อหญิงสาวโน้มตัวลงมาจูบเขา ทั้งสองกอดรัดกันอยู่นานทีเดียวจนเสียงกระดิ่งดังขึ้นเธอจึงถอนริมฝีปากออกมีน้ำเสียงเสียดายนิดหน่อย “ คุณยายฉันกลับมาแล้วค่ะ  เราลงไปหาท่านกันเถอะ ”   วินาทีนั้นชายหนุ่มรู้สึกเกลียดหญิงชราขึ้นมาทันใด ทำไมกลับมาได้จังหวะขนาดนั้นเชียวนะ ทั้งคู่ลงมาพบหญิงชราที่ยืนอยู่ด้านล่าง  เธอมีท่าทางเข้มงวดหลังตรงและสูงระหง ดูสง่างาม ผมสีทองนั้นมีมากกว่าสีขาวเยอะทีเดียว   หญิงชราทักทายทอมอย่างเอ็นดูผิดกับท่าทาง   “  เมลิซ่าเป็นเด็กขี้ลืมแบบนี้ล่ะพ่อหนุ่ม  ระยะทางมันก็ไกลพอดูจากที่ร้านมาที่นี่น่ะ พอปล่อยยายเด็กนี่อยู่คนเดียวทีไรแกจะชอบสั่งอะไรมากินอยู่เรื่อย โดยไม่คิดถึงว่าร้านมันจะอยู่ไกลแค่ไหน ” หญิงชราเหน็บหลานสาวตรงๆ “ คุณยายล่ะก็ ! หนูเบื่อร้านบินนี่แล้วนี่คะ  ใกล้ก็จริงแต่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย  ”   ผู้เป็นหลานแก้ตัว  ทอมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าเธอชื่อเมลิซ่า  ช่างเหมาะกับหน้าตาเสียนี่กระไร   “ ทำงานตั้งแต่ยังอายุน้อย เป็นคนขยันน่าชื่นชม พวกหลานๆฉันน่าจะเอาอย่างบ้าง  โมน่าไปไหนล่ะนี่  คงไม่พ้นเที่ยวเล่นอยู่แถวนี้  มาทิลด้าก็ยังไม่กลับตามเคยสินะ ถ้าไม่เจออันตรายอะไรก็ดีไป คนเดี๋ยวนี้มันไว้ใจได้ที่ไหน เธอก็เหมือนกันเมลิซ่า ไม่ค่ำมืดก็ไม่เคยจะกลับถึงบ้าน เรียนเก้าโมงมันจะเลิกสักกี่โมงเชียวหือ  หลานฉันทุกคนปล่อยให้คนแก่ต้องเป็นกังวลอยู่ทุกวัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นมายายแก่คนนี้จะไปทำอะไรได้นอกจากเสียใจไม่เคยคิดกันบ้าง “  หญิงชราตัดพ้อ  ในบ้านใหญ่โตหลังนี้มีเพียงยายแก่กับหลานสาวสามคนเท่านั้น จะมีอีกคนก็คือ นายบิล คนขับรถประจำบ้านอยู่ไกลออกไปหน่อย  ทอมจัดการให้ทั้งคู่เข้าใจว่าเพราะผู้จัดการเข้มงวดมากเขาจึงจะถูกไล่ออกถ้าหากรู้ว่าลืมเก็บเงินลูกค้า ไม่เห็นมีความจำเป็นอันใดที่จะต้องเล่าว่าจริงๆแล้วเพราะอะไรเขาถึงจะโดนไล่ออก ผู้เป็นยายถามทั้งเขาและเมลิซ่าให้มั่นใจว่าจะไม่มีใครเห็นเขาจริงๆตอนที่เขามานี่ ( โอ ! พระเจ้า ถ้ามีใครเห็นเธอแล้วเอาเรื่องนี้ไปพูดล่ะก็  )   ทั้งสามคุยกันไปสักพักก่อนที่เมลิซ่าจะแอบสะกิดเขาโดยไม่ให้ผู้เป็นยายรู้ หญิงสาวแอบส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความหมาย ก่อนจะบอกว่าเขาควรจะกลับได้แล้วและเธอจะเป็นคนเดินไปส่งเอง   ชายหนุ่มถึงกับเนื้อเต้นด้วยความดีใจ เพราะรู้ความหมายของเธอ จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:44:48 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทั้งคู่เดินด้วยกันมาพักใหญ่ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีแดงมากขึ้นทุกที “  บรรพบุรุษครอบครัวฉันเป็นชาวไร่ผู้โชคดี บังเอิญไปขุดเจอทองเข้าจากนั้นก็เอาเงินมาซื้อที่ให้กับญาติพี่น้องทุกคน  ที่ดินแถบนี้เป็นของคุณยายทั้งหมดค่ะ จริงๆแล้ว พวกเราอยู่ที่ต่างจังหวัดไกลจากที่นี่มาก แต่คุณยายอยากมาอยู่ที่นี่เลยต้องตามมาด้วย  เพราะที่นี่มีปัญหาเรื่องการบุกรุกที่ดินบ่อยๆ” ทอมทำหน้าสงสัยเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงการบุกรุกที่ดิน “ บุกรุกที่ดินหรือครับ ” หญิงสาวพยักหน้าและบอกว่าแถบนี้ใกล้กับภูเขาจึงมักมีสัตว์ป่าหลงมาบ่อยๆดังนั้นพวกล่าสัตว์ก็เลยเข้ามาในที่ของพวกเธอด้วย พวกนี้อันตรายมากเพราะพกทั้งปืนทั้งมีด “ น่ากลัวจัง  พวกคุณอยู่กันแค่นี้จะไปรับมือยังไงไหวครับ ”   “ พวกเราพยามที่จะกั้นรั้วไว้น่ะค่ะ ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง  คุณน่ารักจัง ” ทั้งคู่จูบกันอีกครั้งก่อนเมลิซซ่าจะพาเขาเดินเลาะเข้าไปในป่าด้านในเพราะไม่อยากให้ใครมา เห็นว่าเธอกำลังทำอะไร  ทุกอย่างดูจะเป็นไปได้ด้วยดี ทั้งคู่อยู่ในลักษณะคุกเข่าอยู่ใกล้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เขาสามารถถอดกระดุมเสื้อเธอออกได้ตั้งสองเม็ดแล้ว แต่ทันใดนั้นหญิงสาวร้องอย่างตกใจ ด้วยสัญชาติญาณเขาจึงหยุดและหันไปมองที่ๆเธอกำลังชี้มือไปทันที “ คนค่ะ มีคนอยู่ตรงนั้น พวกล่าสัตว์ คุณช่วยฉันไล่เขาออกไปหน่อยนะคะ ฉันอาย ”   เธอขอร้องพลางกระชับเสื้อให้เข้าที่ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นอะไรเคลื่อนไหวแต่เมื่อหญิงสาวบอกดังนั้นเพื่อที่อะไรๆจะได้คืบหน้าต่อไปเขาจึงต้องเดินเข้าไปในพุ่มไม้รกทึบนั่น  ไม่มีอะไรเลย ไม่มีใครเลยจริงๆ “ ไม่มีใครเลยเมลิซซ่า  ” “ ระวังค่ะทอม หลบไป!  ” นาทีที่เขาเอี้ยวตัวมาบอกหญิงสาวเธอก็ร้องตะโกนให้เขาหลบ   ลูกธนูเฉียดหน้าเขาไปหน่อยนึงเมื่อเขาเบี่ยงตัวไปทางขวา มันพุ่งตรงดิ่งไปปักเอาต้นไม้ต้นถัดไป   ชายหนุ่มถึงกับเลือดในกายเย็นเฉียบ นี่ถ้าเมลิซซ่าไม่บอกเขาให้หลบป่านนี้เขาหัวทะลุไปแล้ว ตอนนี้หญิงสาววิ่งเข้ามากอดเขาเบ้าตาเธอมีน้ำตาคลออยู่เอ่อล้น “ ผมไม่เป็นไร มันแค่เฉียดไปนิดเดียวเท่านั้นจริงๆ ” เธอยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อสำรวจว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน “ ต้องเป็นพวกล่าสัตว์แน่ค่ะ  อยู่นั่นค่ะ ไปทางนั้นแล้ว  หยุดนะ! ” เธอจัดการวิ่งไล่กวดอย่างเดือดดาลไปทางร่างดำตะคุ่มๆที่กำลังวิ่งหนีไป เพียงพริบตาเดียวเมลิซ่าก็หายไปเสียแล้ว ชายหนุ่มตะโกนเรียกเธอดังลั่นแต่ไม่มีเสียงตอบ   นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย หรือว่าพวกล่าสัตว์ทำอะไรเธอเสียแล้ว  เมื่อครู่นี้เขามั่นใจว่าลูกธนูจงใจจะสังหารเขา  นี่ถ้าเกิดไม่ใช่พวกล่าสัตว์แต่เป็นอย่างอื่นล่ะ วินาทีนั้นเสียงร้องของเมลิซซ่าก็ดังขึ้นใกล้ๆ ทอมวิ่งสุดฝีเท้าไปตามเสียงร้อง ที่นั่นเขาพบเศษเสื้อผ้าของเมลิซซ่าขาดวิ่นตกอยู่ที่พื้น   “ ให้ตายสิ ” ชายหนุ่มมั่นใจว่าเป็นของเธออย่างแน่นอน     แต่เธออยู่ไหนและมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่     ทอม มี้คสัน หลบขวานที่หมายจะจามหัวเขาได้อย่างทันท่วงที   ร่างในเสื้อโค้ตสีดำคลุมหน้าราวกับเป็นยมทูตกำลังยืนอยู่ใกล้เขาแค่นิดเดียวเท่านั้น   เขาไม่มีทางหนีพ้นเลย   ร่างนั้นเหมือนจะหัวเราะเมื่อรู้ว่าเหยื่อไม่มีทางหนีได้อีกแล้วจึงเงื้อขวานสุดแรงเพื่อที่จะปลิดชีวิตของ ชายหนุ่มที่กำลังตัวสั่นเทาด้วยความกลัวราวกับสัตว์ที่หมดทางสู้   เสียงกรี๊ดดังขึ้นมาอีกครั้งทำให้มือขวานนั้นหันไปตามเสียงร้อง ถึงแม้จะกลัวจนลนลานแต่สติ เพียงเล็กน้อยก็บอกให้ทอม รีบหนีออกมา เขาพุ่งสุดตัวไปด้านข้างและวิ่งสุดแรงเกิดที่จะไปยังรถที่จอดไว้ของเขา  แต่มันอยู่ที่ไหนล่ะ ในป่าลึกแบบนี้เขาจะรู้ไหมว่าอยู่ไหน   ทอมวิ่งเต็มฝีเท้าเมื่อได้ยินเสียงคนวิ่งตามมา บางครั้งดูเหมือนเจ้าฆาตกรนั่นจะอ้อมไปดักเขาทางขวาหรือซ้ายแต่ด้วยเสียงแซ่กๆของพุ่มไม้และใบไม้แห้งที่เจ้าหมอนั่นเหยียบเสียงดังทำให้ทอมเลี้ยวไปทางตรงกันข้ามได้ทันท่วงที   ประมาณสิบนาทีเขาเริ่มจะเห็นว่าป่านั้นโปร่งขึ้น เสียงวิ่งไล่หยุดไปแล้วแต่เขายังไม่หยุดถึงแม้จะช้าลงด้วยความเหนื่อย เจ้าคนชุดดำนั่นคงไม่ตามเขามาแล้ว    เขาต้องวิ่งไปที่รถ ไปจากที่นี่    ไปจากที่บ้าๆแห่งนี้ จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ถึงนาทีทอมวิ่งโร่มาถึงประตูรั้วเสียงหายใจแห่งชัยชนะของเขาดังขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เขากระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆนั่นทันทีพุ่งไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดไว้ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะชนใครบางคน หรือว่าไม่ได้ชน ตอนนั้นเขาไม่มีความรู้สึกแล้ว เมื่อหันมามองหญิงสาวคนหนึ่งก็ล้มกองไปกับพื้นใกล้กับรถของเขา จักรยานเธอล้มกลิ้งไม่เป็นท่าอยู่ใกล้ๆ “ อะไรเนี่ย  ไม่ดูทางเลยรึไง เอาตาไปไว้ที่ไหน ”   เธอตะคอกเสียงดัง “ รีบไปเร็วที่นี่อันตราย  รีบไปขึ้นรถผมเร็วเข้า ”   เขาจับมือหญิงสาวดึงให้มาทางเขาและขึ้นรถแต่กลับโดนตบกลับมาแทน “ ถ้าไอ้รถบ้าๆนั่นมันพาคุณออกไปได้ก็ไปเลย ไม่มีตามองรึไงน้ำมันรั่วขนาดนั้นส่งกลิ่นเหม็นหึ่ง พนันได้ว่ามันไปไม่ได้ถึง 10 เมตรแน่ถ้าคุณสามารถติดเครื่องได้นะ ” “ รถ มัน มันทำอะไรกับรถผม ไอ้เลว  เอ้ย! ”   ทอมคำรามอย่างโกรธแค้น “ รถคุณมันเก่าขนาดนั้น ยังขับได้ก็บุญแล้ว อีกอย่างคุณกำลังบุกรุกที่ส่วนบุคคล ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเข้ามาทำบ้าอะไร รีบไสหัวไปซะก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจ ! ”   เธอด่าเขาอีกเป็นชุดแต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจจะฟัง ตำรวจ !    ใช่แล้ว   ตำรวจ     เขาหันมาหาหญิงสาวแปลกหน้าที่ตอนนี้กำลังยกจักรยานของเธอขึ้นและเปิดประตูรั้วบ้านเข้าไปอย่างมีความหวัง  ถึงแม้จะรู้ดีว่าที่แบบนี้คงไม่มีสัญญาณโทรศัพท์แน่แต่เขาอาจขอความช่วยเหลือจากเธอได้   ชายหนุ่มรีบอ้อนวอนขอความช่วยเหลือว่าเขาเพิ่งเจอคนร้ายที่ยิงหน้าไม้ใส่เขาและเอาขวาน วิ่งไล่แต่หญิงสาวนั้นกลับไม่มีท่าทางเชื่อสักนิด เธอมองเขาราวกับเขาเป็นคนบ้า “ ถ้าคุณโดนไล่มาจริง ไหนล่ะ ฆาตกรอยู่ไหน คุณบอกว่ามันวิ่งตามคุณมาไม่ใช่หรือ  ถ้าจะหาข้ออ้างใช้โทรศัพท์ที่บ้านฉันเรียกแท็กซี่กลับบ้าน หรืออะไรก็ตามล่ะก็มันดูมีเหตุผลกว่ากันเยอะเลย ”   กะแล้วว่าเธอจะไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด    ทอม มี้คสันจึงขอร้องที่จะไปบ้านเธอเพื่อโทรเรียกรถมารับเพราะรถของเขานั้นใช้การไม่ได้เสียแล้ว     ดูเหมือนเธอจะไม่พอใจอยู่บ้างที่จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเรื่อง   เออ ออ ขึ้นมากระทันหัน แต่จากสภาพการณ์ในตอนนั้น ชายหนุ่มที่เนื้อตัวถลอกปอกเปิกมีใบไม้และขี้ดินติดอยู่เต็มหน้า    ท่าทางหวาดกลัวจนไม่รู้จะบรรยายยังไงคงทำให้เธอใจอ่อนพอจะให้เขาโดยสารไปด้วยกับจักรยานของเธอ สาวผมดำแปลกหน้ายังขี่รถอย่างสบายใจราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้ชายหนุ่มที่อยู่ด้าน หลังจะพยามเร่งให้เธอขี่เร็วขึ้นทุกวินาทีแถมยังมองซ้ายทีขวาทีราวกับกลัวว่าใครจะตามมาอีกด้วย   ทอมค่อนข้างตกใจเมื่อเธอจอดรถจักรยานไว้หน้าบ้านที่เขาเพิ่งออกมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก่อน หน้านี้ ตะวันลับขอบฟ้าแล้วไฟหน้าบ้านติดสว่างโร่   “ คุณเป็นคนของบ้านนี้หรือ ” เธอมองเขาอย่างตำหนิก่อนจะบอกว่าที่นี่เป็นบ้านของเธอ “ รีบเข้าไปซะ  จะได้รีบโทรแล้วรีบไป ให้ตายสิ!  กลับมาแล้ว มีแขกด้วย ” เธอตะโกนบอกคนในบ้านด้วยน้ำเสียงไม่ดังเท่าใดนัก ทอมยืนนิ่งหน้าประตู จะทำอย่างไรดี เขาจะบอกยังไงดีว่าเมลิซซ่านั้นถูกเจ้านั้นฆ่าไปแล้ว ไม่สิ !   เธออาจหนีรอดมาก็ได้  เขาต้องแจ้งตำรวจและเตือนคนบ้านนี้ให้รู้ว่าพวกเขากำลังตกอยู่ในอันตราย “ โอ ทอม  ดีใจจังเลยที่คุณไม่เป็นไร ใช่ไหมคะ ” เมลิซ่ากระโดดกอดเขาอย่างรุนแรงจนเขาหงายหลังไปชนกับประตู “ แฟนพี่หรอเนี่ย  สารรูปดูไม่ได้ ท่าจะเป็นโรคจิต ” น้องคนที่นำเขามาส่งพูดอย่างไม่ไว้หน้าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องโถง  ดูเหมือนว่าสมาชิกใน บ้านจะอยู่กันครบ ที่นั่นยายผู้สูงอายุกำลังนั่งเก้าอี้เอนข้างเตาผิงขนาดใหญ่ ผู้หญิงคนเมื่อครู่นั่งหน้าหงิกอยู่บนโซฟา เม ลิซ่านั่งอยู่ข้างเขากำลังทำแผลให้    ใกล้ๆกันนั้นมีเด็กสาวอีกคนดูอายุน้อยสุดนั่งยิ้มแป้นอยู่ เมื่อทอมเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นพี่น้องทั้งสามก็มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “ คุณได้รับบาดเจ็บแน่ๆเลย  คงต้องตามหมอด่วนแล้ว ”     เมลิซซ่าที่นั่งอยู่ข้างเขาเอ่ยออกมาอย่างช้าๆ ทอมแทบไม่เชื่อหูตัวเองในเมื่อเธอก็อยู่ที่นั่นและโดนจับตัวไป   “ ฉันวิ่งแยกจากคุณมาก็จริง แต่มีใครตีฉันจากข้างหลังฉันเลยสลบไป รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่บ้านแล้ว ฉันไม่เห็นใครเลย ”   เธอสารภาพตรงๆ และบอกว่าเธอไม่ได้เป็นคนกรีดร้องเพราะความตกใจจึงทำให้เขารอดจากการถูกทำร้ายมาได้ แต่บอกว่าน้องสาวคนเล็กเป็นคนพาเธอกลับมาบ้าน ทุกคนหันไปหาโมน่าที่กำลังนั่งกอดหมอนตอนนี้ทำหน้าตาตื่นตกใจ ก่อนจะบอกว่าเธอเป็นคนร้องกรี๊ดเองแต่นั่นเป็นเพราะเห็นพี่สาวนอนสลบอยู่กับพื้น   “  ส่วนฉัน กำลังกลับมาจากไปข้างนอกก็เจอไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้ชนแถมยังต้องหอบหิ้วกลับมาทนฟังเรื่องบ้าๆนี่ด้วย! ”    มาทิลด้าบ่นเมื่อทุกคนหันมาทางเธอ “ ไม่ใช่เรื่องบ้าๆนะ!  ผมสาบานได้ มันยิงลูกดอกหน้าไม้ใส่ผม เอาขวานจะจามหัวผมแล้วยังวิ่งไล่ผมมามันปล่อยน้ำมันรถผมเพื่อให้ผมหนีไม่ได้ จริงๆนะ! ” “  แล้วตอนนี้มันหายไปไหนล่ะ ทำไมพวกเราถึงไม่โดนฆ่าตายทั้งๆที่เป็นผู้หญิง ” มาทิลด้าถามอย่างเหลืออด ทอมถึงกับอึ้งเพราะหาคำตอบไม่ถูก  ผู้เป็นยายปรามเบาๆอย่างใช้ความคิด “ อย่างที่มาทิลด้าพูด พ่อหนุ่ม  ไม่คิดว่าแปลกหรือ มันไล่ตามฆ่าคุณ แต่ไม่สนใจคนอื่น .  ไม่ใช่ว่าฉันละลาบละล้วงหรอกนะ คุณมีความแค้นกับใครหรือเปล่า และมีใครรู้บ้างไหมว่าคุณจะมาที่นี่  ลองคิดดูดีๆ  แต่เป็นไปได้ไหม ”   ทอมนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด   นั่นสิ   มันโผล่มาให้เขาเห็นคนเดียว อาจจะเป็นใคร ใครสักคน ที่สะกดรอยตามเขามา ทั้งเฟรด ไบรอัน หรือกระทั่งคนอื่นๆ  มันต้องใช่แน่ ต้องเป็นพวกนั้นแน่ๆ พวกมันวางแผนกันไว้แล้ว  แต่เขามั่นใจว่าไม่มีใครตามเขามาจริงๆ แต่มันก็ไม่แน่  อาจมีใครสังเกตุได้ว่าเขาแปลกไปเลยตามมาแล้วเจอรถเขาจอดทิ้งไว้ พวกนั้น ใครบ้างคนอาจปล่อยน้ำมันออก สวมชุดวิ่งไล่เขา ยิงหน้าไม้ “ ว่ายังไง  พ่อหนุ่ม ” ทอมสะดุ้งเมื่อหญิงชราขอคำตอบอย่างจริงจัง  เขาบอกอ้อมๆแอ้มๆว่ามีความแค้นอยู่บ้าง  แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขามาที่นี่แน่    ไม่มีแน่นอน   “   งั้นหรือ  เพื่อความปลอดภัย  มาทิลด้าไปโทรแจ้งตำรวจเถอะ  บางทีอาจมีพวกโรคจิตเข้ามาจริงๆ ก็ได้  กันไว้ดีกว่าแก้   ส่วนคุณ  ทำใจให้สบายรอตำรวจอยู่ที่นี่ แต่ฉันไม่คิดว่าตำรวจจะเชื่อที่คุณพูดเท่าไหร่หรอกนะ   ใกล้จะทุ่มครึ่งแล้วเราไปห้องอาหารกันดีกว่า อยู่รวมกันไว้คุณจะได้สบายใจ ” เมื่อผู้อาวุโสสุดพูดดังนั้นทั้งหมดจึงพากันเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร ห้องอาหารกลับเล็กกระทัดรัดต่างจากห้องรับแขก เมลิซ่าบอกว่านี่เป็นห้องรับประทานอาหารเล็กเพราะห้องใหญ่นั้นกว้างมากไม่เหมาะกับการกินข้าวในครอบครัว  เธอขอตัวไปเอาของในห้องข้างๆสักครู่   โมน่าไปเตรียมอาหาร  จึงเหลือแค่เขากับยายแก่ๆ เธอคงจะเห็นเขาสั่นเทาจึงเรียกเข้าไปใกล้ๆและให้เขายกถ้วยชาของเขามาด้วย  ทอมค่อยๆลุกไปยืนข้างหล่อน   “ น้ำชาคุณท่าจะเย็นแล้ว  มาเติมนี่มาจะได้มีอะไรอุ่นๆจิบบ้าง ” เธอรินน้ำชาให้เขาซึ่งเขาก็ทำตามเป็นอย่างดียอมรับจริงๆว่าความอุ่นของถ้วยทำให้จิตใจสงบลง เขาเดินกลับไปนั่งที่ตัวเองอีกครั้งมือที่เย็นเฉียบของเขาเริ่มอุ่นขึ้นบ้าง “ ตำรวจบอกจะมาให้เร็วที่สุด แต่คงต้องใช้เวลาบ้าง ไม่มีใครหนาวบ้างหรอเนี่ย ” มาทิลด้าเดินกลับมาจากการไปโทรศัพท์เธอกอดเสื้อกันหนาวตัวหนามาด้วยพลางนั่งลงเก้าอี้ตัวแรกทางด้านซ้ายมือยายของตนที่นั่งหัวโต๊ะ    ทางด้านขวาเป็นเมลิซ่าที่เข้ามาหลังจากนั้นนิดหน่อยถัดไปก็เป็นทอมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะตรงข้ามกับยาย   โมน่าเข้ามานั่งทีหลังสุดถัดจากมาทิลด้าเธอบอกอย่างสดใสว่าอาหารเรียบร้อยแล้ว   ดังนั้นอีกไม่กี่นาทีต่อมาอาหารทุกอย่างก็วางอย่างงดงามอยู่บนโต๊ะ  เขาอยากที่จะช่วยแต่เมลิซ่าบอกว่าเขาควรนั่งพักให้หายตกใจจะดีกว่า   ทอมเริ่มใจเย็นขึ้นเรื่อยๆจึงกวาดตามองพี่น้องทั้งสามที่ตอนนี้นั่งประจำที่กันแล้วอย่างช้าๆ พวกเธอสวยผุดผาดกันหมดทุกคน   เมื่อครู่นี้เขามัวแต่ตกใจจึงไม่ทันสังเกต ทั้งสามคนสูงระหงรูปร่างดี ดวงตาสีเขียวสดนั้นเป็นสิ่งบ่งบอกว่าพวกเธอเป็นพี่น้องกันอย่างแน่นอน  ในขณะที่เมลิซซ่ามีผมทีทองค่อนไปทางแดงหยิกเป็นลอนสวยงาม มาทิลด้ากลับมีผมเหยียดตรงเป็นสีดำ ส่วนโมน่าน้องเล็กผมเป็นสีทองราวกับแสงของดวงอาทิตย์ พวกเธอคนใดคนหนึ่งต้องไปย้อมผมมาแน่ หรือไม่ก็ทั้งสามคนเลย “ คิดจะมองไปถึงไหน ” ทอมสะดุ้งเมื่อมาทิลด้าผ่างออกมา เขาหน้าแดงขึ้นอย่างกระทันหันเมื่อถูกทักอย่างนั้น เขาหยิบน้ำชาในถ้วยที่เริ่มจะเย็นแล้วจิบแก้เขิน “ ผมแค่คิดว่าพวกคุณเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ” เขาตอบตรงๆ “ รวมไปถึงยายแก่คนนี้ด้วยหรือเปล่าพ่อหนุ่ม ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ ” หญิงชราที่นั่งอยู่หัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามแซว พี่น้องทั้งสามหัวเราะคิกคักในท่าทีขวยเขินของเขา เมื่อชายหนุ่มหน้าแดงจัด   ไม่ทันจะมีคำแก้ตัวหรือเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของทอม มี้คสัน เขาก็ล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นพร้อมทั้งเก้าอี้หลังจากมีการชักกระตุกสองสามครั้ง   เขาตายเสียแล้ว   รอยยิ้มและเสียงหัวเราะหายไปจากใบหน้าสามพี่น้องทันทีดวงตาทุกคู่จับจ้องไปที่ร่างไร้ชีวิต ก่อนจะมองกันไปมาราวกับหวังว่าจะมีใครรู้เรื่องที่เกิดขึ้น   “ คุณยาย  ตอนไหนเนี่ย แค่พวกเราออกไปไม่นานเท่านั้นเองนะคะ ” เมลิซซ่าร้องเสียงหลงทุกคนหันไปมองยายของตนที่นั่งจิบน้ำชาอย่างสบายใจอยู่ที่หัวโต๊ะ “ เขากำลังจะกินอาหารของหนูอยู่แล้วเชียว ” โมน่าร้องสำทับอีกคน พลางเบือนหน้าหนีอย่างเซ็งๆ มาทิลด้าวางหน้าไม้ขนาดเล็กที่แอบ ซ่อนมาเป็นอย่างดีในเสื้อกันหนาวลงบนโต๊ะพร้อมๆกับเมลิซซ่าที่วางมีดปลายแหลมขนาดเล็กลงบนโต๊ะหลังจากแอบเสียบไว้ด้านหลังกางเกง “ เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้ฉันพลาดโอกาสในครั้งแรก ทั้งๆที่หมอนั่นเข่าอ่อนต่อหน้าฉันแล้วเชียวดันร้องตะโกนออกมาได้ รู้ไหมยะฉันอุตส่าห์ยอมสละเสื้อตัวโปรดเชียวนะ ” พี่คนโตหันไปต่อว่าน้องสาว “ ฉันก็พลาดเหมือนกันนะ   พี่มาทิลด้าทำเสียเรื่องหมด ดันไปบอกให้หมอนั่นรู้ว่าน้ำมันมันรั่วไม่งั้น   อุตส่าห์สวมรอยวิ่งไล่ไอ้หมอนั่นตั้งนานกว่ามันจะคลำทางถูกไปเจอรถ  แถมไอ้นี่ก็วิ่งโคตรเร็วเลย  เปลืองทั้งแรงทั้งสมอง ”   โมน่าตบโต๊ะดังปึงก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่กำลังดื่มน้ำชาอย่างไร้อารมณ์   “ ก็พอกับที่ทำให้ฉันยิงพลาดเป้านั่นแหละ ” เธอตอบ “ นั่นมันพี่เมลิซซ่าไม่ใช่ฉัน ” น้องคนสุดท้องแยกเขี้ยวใส่   เสียงกระแอมเบาๆดังมาจากหัวโต๊ะ  ผู้เป็นยายวางกาน้ำชาลงบนโต๊ะตัวเล็กๆ  ทั้งสามหยุดต่อล้อต่อเถียงกันในทันที “ ผลมันออกมาแล้ว  พวกหนูมัวแต่ชักช้าเลือกวิธีมันก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ จัดว่ายังอ่อนประสบการณ์มากที่ ละเลยให้ยายแก่คนนี้อยู่กับคุณทอมสองคน แต่คนสาวๆลงแรงบ้างมันก็ดี  เอาล่ะ!  จัดการคุณทอมให้ไปอยู่รวมกับคนอื่นๆเถอะ อยู่ตรงนี้เขาคงไม่ชอบนักหรอก ” “ น่าเสียดายนะ เขาน่ารักออก ฉันใช้ผีเสื้ออเมซอนสีดำแทนตัวเขาล่ะ ผีเสื้อตัวที่แปด ไม่น่าเลย สุดท้ายก็แค่เจ็ด“ เมลิซ่ามองหน้าชายหนุ่มที่นอนไร้ชีวิตอยู่บนพื้นอย่างอาลัยอาวรณ์  ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะช่วยกันขนร่างของเหยื่อคนล่าสุดไปไว้ในห้องชำแหละซึ่งอยู่ใต้ดิน   ไม่นานนักทั้งสี่ก็ขึ้นมานั่งรวมกันอยู่ในห้องนั่งเล่นเหมือนอย่างเคย  โมน่าจับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ มากอดเล่นในขณะที่จ้องเข้าไปในทีวีจอใหญ่ ผู้เป็นยายนั่งถักไหมพรมอยู่ข้างๆเตาผิง มาทิลด้ากับเมลิซ่ากำลังคุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วไป   จนกระทั่งหลานสาวคนเล็กถามผู้เป็นยายว่าครั้งต่อไปจะเป็นใครดี  หญิงชรานั่งคิดอยู่สักครู่ก่อนจะหยุดถักไหมพรมหันมาทางหลานสาวที่รักทั้งสาม “ หกเดือนหลังจากนี้ ลูกค้าคนที่ 10 ที่ซื้อของในร้านบินนี่ ”  หญิงชราตอบเรียบๆ “ หกเดือนเชียว นานชะมัด  ที่นี่ลำบากจัง หมู่บ้านเราดีกว่าเยอะเลย ถ้าฉันยังอยู่ป่านนี้ตุ๊กตาของฉันคงมีถึงสิบตัวแล้วแน่ๆไม่ใช่แค่สี่ตัว คราวหน้าต้องเป็นของฉันแน่ ”   น้องสาวคนเล็กล้มตัวไปยังโซฟาตัวนุ่มๆ แยกเขี้ยวใส่พี่สาวคนรองที่บอกว่าถ้าน้องสาวและพี่สาวของคนไม่เปลี่ยนวิธีใหม่คนที่ได้สมุดเล่มใหม่ในครั้งหน้าคงจะเป็นเธอ  เป็นเรื่องปกติที่พี่น้องสามคนจะต่อล้อต่อเถียงกันโดยมียายคอยหัวเราะอยู่ข้างๆเตาผิงคอยมองดูทั้งสามด้วยความเอ็นดู จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “  สวัสดีครับคุณเบอรี่โกลด์ นานทีเดียวนะครับที่ไม่ได้เห็นคุณเดินทางออกไปหาของสะสม คราวนี้จะไปถึงไหนหรือครับ ”   ชายวัยไม่เกินสี่สิบห้าโค้งทักทายหญิงชราที่เดินตัวตรงออกมาจากในบ้านอย่างฉับไว  บิล ทาร์ตัน ทำงานเป็นคนขับรถให้กับครอบครัวนี้มานานแล้วตั้งแต่รุ่นปู่ บ้านของเขาอยู่ใกล้ๆตัวเมืองซึ่งห่างจากบ้านของเจ้านายมากพอดู       บิลเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางหลายต่อหลายใบมาใส่ไว้ท้ายรถอย่างรวดเร็ว   “ ฝรั่งเศสจ๊ะ  ฉันอยากได้นาฬิกาเรือนเล็กกระทัดรัดสักเรือน คราวนี้ก็กะจะไปสักสองสามเดือน ”   “ ฝรั่งเศส  ดีจังเลยนะครับ แต่นานขนาดนั้นพวกคุณหนูคงเหงากันแย่เลย ” หญิงชราหัวเราะอย่างไม่มีคำตอบ เธอเข้าไปนั่งที่เบาะหลังรถอย่างสง่างาม ไม่ถึงนาทีบิลก็เข้ามานั่งในส่วนของคนขับ “ จริงสิบิล ฉันทำสตูเนื้อไว้ให้เธอกับครอบครัวด้วยนะ เอาไว้ขากลับแวะเข้ามาเอาสิ หม้อใหญ่ทีเดียวล่ะ ” ดูเหมือนอีกฝ่ายท่าทางดีใจมากที่ได้ยินเช่นนั้น “ ขอบคุณครับ คุณเบอรี่โกลด์ ทุกคนชอบสตูเนื้อของคุณมากเลย ผมชักน้ำสายสอแล้วสิ ขากลับผมต้องแวะมาเอาแน่เลยครับ ความจริงผมไม่คิดว่าวันนี้จะเป็นคุณที่มานั่งในรถคันนี้   ผมหมายความว่า    หลายปีทีเดียวที่คุณนายไม่ได้ออกไปหานาฬิกาสวยๆมาสะสมเพิ่ม จนผมคิดว่าคุณเลิกสะสมแล้วเสียอีก ” หญิงชรายิ้มอย่างเอ็นดูและบอกว่าความจริงเธอก็ไม่คิดว่าจะต้องเดินทางอีกเหมือนกัน “ ฉันสะสมมันมาตลอดชีวิตแล้ว จนป่านนี้ก็ร้อยยี่สิบสองเรือนพอดี ถ้าได้มาอีกก็จะเป็นเรือนที่ร้อยยี่สิบสาม   ความจริงก็ไม่คิดที่จะเพิ่มหรอกนะฉันชอบเลขสองน่ะ แต่มันอดใจไม่ไหวน่ะจ๊ะเห็นโอกาสอยู่ใกล้มือแล้ว  ความจริงอยากให้เป็นหลานคนใดคนหนึ่งต่างหากที่อยู่ในรถคันนี้ ป่านนี้พวกแกคงโกรธฉันน่าดูเลยล่ะ ” ชายคนขับหัวเราะและบอกว่าเขายังจำได้ดีว่าประมาณหกเดือนก่อนหน้านี้ โมนาหลานสาว คนเล็กหอบตุ๊กตาตัวใหญ่กลับมาจากเมืองจีน “ ก่อนหน้านั้นก็คุณมาทิลด้า เดินทางไปหาหนังสือตั้งสองครั้งติดๆกันเลย ดูท่าทางแกมีความสุขใหญ่   บางครั้งก็เป็นคุณเมลิซ่า    แต่ผมว่าผีเสื้อมันดูน่ากลัวอย่างไรก็ไม่รู้นะครับตัวใหญ่เชียว    ไอ้ผมก็รู้สึกไปตามนั้นล่ะครับ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากนักหรอกแต่คุณเมลิซซ่าว่ามันสวยมันก็คงจะสวยล่ะนะครับ ”   หญิงชราหัวเราะและบอกว่าความชอบของแต่ละคนมันห้ามกันไม่ได้ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องปกติที่ใครสักคนจะออกไปหาของสะสมเพิ่ม “ มันต้องเป็นเหตุการณ์พิเศษเท่านั้นสินะครับ ”   คนขับรถทายถูกโดยไม่ต้องคิดนาน  หญิงชรายิ้มนิดๆที่มุมปากอย่างภูมิใจเล็กๆ “ ใช่จ๊ะ  เหตุการณ์ที่พิเศษมากๆ ” p จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 http://my.dek-d.com/maniamanias/ แต่งไว้นานมากแล้วแต่อยากจะลองเอามาลงดูค่ะ จากคุณ : R (Sleepingmaniagirl) - [ 1 ส.ค. 49 23:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่เรียกเหยื่อจำเป็นแล้วมังแบบนี้ จากคุณ : scottie - [ 2 ส.ค. 49 12:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โห ถ้าทอมเลือกได้ คงยอมถูกรุมตื้บแน่ๆ จากคุณ : ก๊อตซิลล่า - [ 2 ส.ค. 49 21:40:39 A:124.120.206.216 X: TicketID:122053 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แหะ แหะ งั้นเรียกเหยื่ออะไรดีล่ะ จากคุณ : Sleepingmaniagirl - [ 2 ส.ค. 49 23:04:34 ]