สวัสดีค่ะ  นี่เป็นการเขียนนิยายครั้งแรก   นึกสนุกเลยเอาเรื่องของตัวเองออกมาเขียนซะงั้น   ถ้ายังไงก็ช่วยติชมได้ค่ะ ถ้ามันไม่ดีก็ขอโทษด้วย  แค่อยากลองเขียนดู   เรื่องนี้แต่งจากเรื่องจริงไม่อิงนิยายนะค่ะ



       'ในช่วงเวลาที่ผ่านมาความสุขของฉันคือเธอ'
       ในเดือนที่ร้อนที่สุดของประเทศไทย  ก็ยังปรากฏเสียงเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอคนนั้นมีชื่อว่า  “เอิง”   นั่นก็คือฉันนั่นเอง   ท่านผู้อ่านคงจะสงสัยสินะคะ  ว่าอยู่ๆฉันจะมาแนะนำตัวให้รู้จักกันทำไม   ก็ฉันมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังนะซิคะ   อาจจะเปิ่นๆนิดๆแอบหัวเราะได้ค่ะ   แต่อย่าบอกใครนะว่าเป็นเรื่องของเอิง   สัญญานะคะ   งั้นมาฟังเอิงเล่าเรื่องความรักของเอิงเลยดีกว่าคะ

          ติด ติ๊ด ติด ติ๊ด.........
         
         “สวัสดีคะ เอิง พูดคะ”  ฉันรับโทรศัพท์
         
         “เอิงเหรอ   เราเก๋นะ”   'เก๋ไหนหว่า'   ฉันแอบคิดในใจ
   
         “ว่าไงเก๋  มีอะไรเหรอ”   ฉันก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี
   
         “พรุ้งนี้ไปซื้อของแทนเราหน่อยดิ    กับพี่ต้นอ่ะ  แม่ไม่สบายเราเลยกะจะอยู่เฝ้า  นะ นะ เอิง ใจดี๊ ใจดี....”  
   
         “โอเคๆ ไปให้ก็ได้  แต่พี่ต้นไหนอ่ะ”  'ก็เธอฉันยังไม่รู้เลยว่าใคร  แล้วอีตาพี่ต้นนี่ใครอีกละ'
   
         “อ้าว...  นี่ยัยเอิง   แกจำพี่ต้นญาติฉันไม่ได้เหรอ คนที่แกเคยปลื้มตอนป.6ไง”
   
         “อะ...อา...อะไรนะ  พี่ต้นเหรอ”  เย้... ฉันคิดออกแล้ว  พี่ต้นพี่ต้น  

         หลังจากยัยเก๋บอกสถานที่นัดพบเสร็จ ฉันก็ไม่ได้ฟังอะไรอีกแล้ว  ตอนนี้ในหัวของฉันมีแต่   'พี่ต้น พี่ต้น  พี่ต้น เขาจะจำฉันได้รึเปล่า นี่มันก็ตั้ง 8 ปีแล้ว  รักแรกพบของฉัน'


         เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลย   มัวแต่คิดว่าจะทำยังไงดี  จะพูดกับพี่ต้นว่ายังไง  'โอ๊ย.......ฉันอยากจะบ้า'  

         “แม่ค่ะ   วันนี้เอิงออกไปซื้อของกับเพื่อนนะ   อาจจะกลับค่ำๆ  เอิงรักแม่นะ”  ฉันบอกรักแม่อย่างนี้ทุกวัน  นั่นเพราะว่าฉันไม่มีพ่อให้บอกยังไงล่ะคะ  ฮือ ฮือ....    เลิกเศร้าค่ะ  ฉันกำลังจะไปพบพี่ต้น

          ตอนนี้ฉันยืนรอพี่ต้นอยู่ที่หน้าร้านหนังสือ....  ในห้าง.... เมื่อไหร่พี่ต้นจะมาสักทีเนี่ย   นี่มันก็ 10  โมงแล้ว  ตามที่ยัยเก๋บอกเรา  
   
          'อ๊ะ.....นั่น  พี่ต้น  เดินมาทางฉันแล้ว  หวาย!!!! หล่อกว่าเมื่อก่อนอีก'

          “สวัสดีครับ   น้องเอิง   จำพี่ต้นได้ไหม”   พี่ต้นทักฉันยิ้มๆๆในขณะที่ฉันอ้าปากค้างไปแล้ว   'หวาย!!!! พี่ต้น จำฉันได้   ปลื้มๆๆๆๆๆๆๆ'

          “เอ่อ...น้องเอิงครับ เป็นอะไรรึเปล่า  อ้าปากทำไมครับนั่น”

          “ปะ...เปล่าคะ   พี่ต้นดูดีกว่าเดิมเยอะเลยนะคะ” ฉันชมพี่ต้นออกมาจากใจจริง

          “เราก็เหมือนกันนะ   สวยกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย” ก็จะไม่ให้สวยกว่าเมื่อก่อนได้ไงเล่า ก็เมื่อก่อนของพี่ต้นนะ  ตอนฉันอยู่ ป.6 นะ  ถ้าตอนนี้ไม่สวยก็บ้าแล้ว  

          “ขอบคุณค่ะที่ชม   ว่าแต่วันนี้พี่ต้นจะซื้ออะไรคะ  เห็นยัยเก๋บอกว่าพี่ต้นจะซื้อของ   ซื้อของให้ใครเอ่ย  ให้แฟนแน่เลย”  ฉันก็แซวไปเรื่อย  แต่ในใจขออย่าให้เป็นจริงเล้ย    สาธุ....

          “ก็เปล่าหรอก  ตอนนี้พี่ก็ยังไม่มีใคร  มีแต่คนที่ดูๆอยู่นะ”  พี่ต้นตอบด้วยท่าทางเขินๆ  เห็นแล้วใจมันฝ่อชมัด

          “พี่ไปขอคำปรึกษากับยัยเก๋   แต่ยัยเก๋เขาบอกว่าให้มาปรึกษาเอิงดีกว่า  เพราะว่าเอิงน่ะช่วยให้เพื่อนๆสมหวังมาเยอะแล้ว   เอิงจะช่วยให้พี่สมหวังบ้างได้ไหม” ตอนนี้พี่ต้นเริ่มหน้าแดง หูแดง  แต่ฉันซิ  เศร้า.....

          “ก็ต้องดูก่อนค่ะ” ฉันตอบไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม  แต่ในใจฉัน  ฉันรู้ดีว่ามันร้องไห้  

          “งั้นวันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกันนะคะพี่ต้น   ไว้เอิงจะโทรไปคุยด้วยเรื่องที่พี่ต้นจะให้เอิงช่วย  เอิงไปนะคะ สวัสดีค่ะ”  ฉันตอบได้แค่นั้นจริงๆ   ตอนนี้ฉันไม่มีแรงแล้ว  

          'ไว้เอิงทำใจได้แล้ว  เอิงจะโทรไปคุยด้วยนะคะพี่ต้น   รอเอิงหน่อยนะคะ'


          หลังจากวันนั้นที่ฉันพบพี่ต้นอีกครั้ง  ฉันรู้ดีว่าฉันไม่เคยลืมพี่ต้นได้เลย  พี่ต้น....พี่ชายที่เป็นเหมือนวีรบุรุษของฉัน  ผู้ชายที่ช่วยฉันจากการข้ามถนนไม่ให้ถูกรถชน   ถ้าไม่มีพี่ต้นก็อาจจะไม่มีฉันในวันนี้   แล้วฉันจะเนรคุณไม่ช่วยเหลือพี่ต้นยามลำบากได้ยังไง  ฉันต้องทำแม้ว่าฉันจะเจ็บปวด   ฉันต้องตัดใจให้ได้   ฉันต้องทำได้     'เอิง   สู้ สู้ .......'
           
           กิก  กุ กิ๊ก กิ๊ก กุ กุ

          “ฮัลโหล  สวัสดีครับ  ต้นพูดครับ”  

          “สวัสดีค่ะ พี่ต้น  เอิงเองนะคะ”  ฉันตอบกับไป

          “เอิงเหรอ  พี่รอเอิงทุกวันเลยนะ   เอิงเป็นอะไรรึเปล่า” พี่ต้นถามฉันด้วยความเป็นห่วง  ขนาดนี้แล้วฉันจะไม่ช่วยได้ยังไง

          “เปล่าค่ะ  ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง  งั้นเรามาเริ่มเรื่องของพี่ต้นเลยดีกว่าไหมค่ะ  พี่ต้นอยากให้เอิงช่วยยังไงคะ  เอิงจะได้ช่วยถูก”  ฉันพร้อมที่จะสู้เพื่อพี่ชายของฉันแล้วล่ะ   'เอ้า!  เอิง.... สู้ สู้ เอิง.... สู้ ตาย'

          “คืออย่างนี้ครับ  ตอนนี้พี่ชอบผู้หญิงอยู่คนหนึ่งครับ  เขาชื่อ ตาล  พี่ชอบเค้ามานานแล้ว  แต่พี่ไม่กล้าบอก  ตอนนี้พี่เริ่มถอดใจแล้วล่ะ  พี่อยากรู้ว่าตาลเขาชอบพี่บ้างไหม   ถ้าชอบพี่ก็จะลุยต่อ แต่ถ้าไม่พี่ก็คงถอยหลัง”

          “อ้าว...แล้วกันพี่ต้น  มาถอดใจได้ไง  อย่างนี้ต้องสู้ซิคะ” ฉันตอบกลับไป  ในฐานะที่ฉันเป็นศิราณีประจำตัวของเพื่อน   แค่พี่ต้นคนที่ฉันรัก  ฉันจะต้องช่วยให้เขาสมหวังให้ได้

          “แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ  นี่ก็ปี4 แล้ว  จะให้พี่รอไปถึงเมื่อไหร่ล่ะ” พี่ต้นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ

          “สู้ซิคะพี่ต้น  เจ้าแม่เอิงซะอย่าง งานนี้รับรองคะว่าไม่พลาด   แต่พี่ต้นต้องทำตามที่เอิงบอกทุกอย่างนะคะ”  

          “ได้ซิครับ  นี่ไงพี่ก็จะลองสู้ดูไง  พี่ถึงต้องมาพึ่งเอิง”  ผู้หญิงคนนี้ต้องสำคัญกับพี่ต้นมากซินะคะ  พี่ต้นถึงได้ลงทุนขนาดนี้   เป็นไงเป็นกันค่ะพี่ต้น

          “งั้น...พี่ต้นช่วยเล่าเรื่องพี่ตาลให้ฟังหน่อยซิค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง   เอิงจะได้ช่วยถูก”

          “ตาลเขาก็.....”

          หลังจากฟังพี่ต้นเล่าเรื่องพี่ตาล  ฉันก็รู้สึกเหมือนๆพี่ตาลจะชอบพี่ต้นบ้างเหมือนกัน  แต่ก็คงจะกังวลเรื่องเพื่อนด้วย  เพราะว่าในกลุ่มที่พี่ต้นอยู่ก็มีพี่อีกคนที่ชื่อ อาร์  ก็ชอบพี่ตาลเหมือนกัน

          “จากที่พี่ต้นเล่ามา  เอิงว่าพี่ตาลก็น่าจะมีใจนะคะ  เอิงว่าพี่ต้นน่าจะลองถามไปเลยก็ได้นะ”  ฉันรีบเสนอความคิดทันที

          “แต่พี่เขินแล้วก็กลัวด้วย  ถ้าตาลเขาไม่โอเค   พี่กับตาลคงมองหน้ากันไม่ติดแน่เลย”

          “งั้นเอางี้ค่ะ  ไหนๆพี่ต้นก็ต้องกลับบ้านพร้อมพี่ตาลอยู่แล้ว  พี่ต้นลองชวนพี่ตาลไปดูหนังสองต่อสองซิคะ    ถ้าพี่ตาลไปก็ถือว่าเป็นลางดี”  ฉันตอบกลับไปทันที

          “แต่พี่กับตาลไม่เคยไปไหนกันสองคนเลยนะ  แล้วตาลเขาจะยอมเหรอ” พี่ต้นถามต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก

          “ต้องลองดูค่ะพี่ต้นว่าจะเป็นยังไง  ยิ่งไม่เคยไปด้วยกัน  แล้วคราวนี้ชวนแล้วยอมไปก็เข้าข่ายว่าน่าจะมีใจไงคะ”   เอาอีกแล้วฉันตอบแบบนี้ได้ยังไงช่างไม่สงสารใจตัวเองเลย

          'ถ้าเขาเกิดรักกันขึ้นมาจริงๆๆ  จะทำยังไงยัยเอิง     จะทำยังไงห๊า........'  >>ฝ่ายมารถาม

          'ก็ดีใจกับเขาซิ   รักคือการให้นะ......'>>ฝ่ายดีตอบ

          'โอ๊ย...ยัยแม่พระ  ตามใจย่ะ  อย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน......'>>ฝ่ายมารตอบ

          “งั้นตกลงตานี้นะ   พี่จะลองทำตามแล้วจะโทรมาบอกผล  คราวหลังไม่ต้องโทรมาแล้วนะ   เดี๋ยวพี่จะโทรไปหาเองเปลืองเราเปล่าๆ”

          “โอเคค่ะ  รับทราบครับผม”  ฉับตอบ  ทั้งๆที่ในใจยังเศร้าอยู่



จบตอนนี้ค่ะ  รออ่านตอนหน้านะคะว่า  พี่ต้นกะเอิงจะเป็นยังไงต่อไป   ตอนหน้าคงจะเป็นตอนจบคะ

แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 49 02:18:57

แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 49 02:10:14