บันทึกของคนเดินเท้า
เรื่องจีนในถนนนักเขียน
ผมเคยเล่าไว้ว่า ผมเริ่มเรียบเรียงเรื่องอิงพงศาวดาร ตั้งแต่เลิกรับราชการเนื่องจากเกษียณอายุ แล้วก็เขียนมาเป็นเวลานับสิบปีแล้ว มีเรื่องที่ได้ผ่านการลงพิมพ์ในวารสารของทหารเหล่าต่าง ๆ ในกองทัพบก มากมายนับร้อยตอน ผ่านวารสารเหล่านั้นนับสิบชื่อ
เมื่อผมได้เข้ามาเดินเล่นในถนนนักเขียน ของห้องสมุดพันทิป ผมจึงตั้งใจว่าจะเอาเรื่องอิงพงศาวดารจีนเหล่านั้นมาเผยแพร่ให้ผู้อ่านในถนนนี้ได้รู้จัก สลับกับเรื่องที่ท่านติดตามอ่านอยู่เป็นประจำบ้าง
แม้จะรู้ดีว่าไม่ค่อยจะมีผู้นิยมเรื่องทำนองนี้นัก และก็เป็นจริงอย่างที่คิด เพราะไม่สามารถจะดึงให้ท่านเหล่านั้นมาสนใจเรื่องที่ผมเสนอได้
แต่ก็มีผู้อ่านอีกหลายท่าน ให้ความสนใจติดตามถามไถ่ ใคร่รู้อยู่บ้าง
เรื่องแรกที่นำมาเสนอก็คือเรื่องสามก๊ก วรรณคดีร้อยแก้วอันลือลั่นของไทย มาตั้งแต่สองร้อยปีก่อน นำลงมาหลายสิบตอนแล้วก็ยังไม่จบ ก็เอา เปาบุ้นจิ้น ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันอย่างดีในหมู่แม่บ้าน
เพราะมีผู้เอาชื่อไปตั้งเป็นยี่ห้อของผงซักฟอกรายหนึ่ง
ลงไปได้ไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็นเรื่อง ซ้องกั๋ง...ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ ซึ่งเป็นชื่อเดิม แต่ส่วนมากจะรู้จักกันในนามของ วีรบุรุษแห่งเขาเหลียงซาน หรือ ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเขาเหลียงซาน มากกว่า เรื่องนี้ท่านว่าสนุกไม่แพ้สามก๊กทีเดียว
ความจริงนั้นเรื่องจีนที่ผมนำมาเสนอในถนนนักเขียนนี้ ส่วนใหญ่ได้เคยพิมพ์รวมเล่มมาแล้ว ในนามปากกาอื่นที่ไม่ใช่ เจียวต้าย เช่น
สามก๊กฉบับลิ่วล้อ เล่ม ๑-๒-๓ สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ.๒๕๔๐
อวสานสามก๊ก สำนักพิมพ์อินฟอร์มีเดีย พ.ศ.๒๕๔๖
ปกิณกะสามก๊ก สำนักพิมพ์เคล็ดไทย พ.ศ.๒๕๔๗
ซ้องกั๋ง...วีรบุรุษแห่งเขาเหลียงซาน สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น พ.ศ.๒๕๔๕
สำหรับ เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม นั้น ผมเขียนไว้ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๓๕ และได้เริ่มลงพิมพ์ในวารสารตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๓๘ เรื่อยมาจนถึงปีนี้ เป็นจำนวนสามสิบกว่าตอน
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการตัดสินคดีความของ เปาบุ้นจิ้น
และได้นำมาลงในถนนนักเขียนตอนแรกเมื่อ ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ คือตอน น้ำใจคนใช้ w4109938
จากนั้นจึงค่อย ๆ นำมาลงติดต่อกันอีก คือ
ลูกกตัญญู
บุรุษผู้รู้คุณท่าน
รักแล้วไม่แคล้วกัน
หญิงร้ายชายทราม
ชายในเข่งผลไม้
เต่าแสนรู้
ความรักเป็นพิษ
เสื้อเปื้อนโลหิต
และตอนสุดท้ายคือ บ่อมหาภัย w4179244 เมื่อ ๑๐ มีนาคม ๒๕๔๙
นอกจากนั้นก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความกตัญญูอีกห้าตอน
และทั้งหมดนั้น บัดนี้ไปเปิดหาดูก็ไม่พบเสียแล้ว แม้แต่ในคลังกระทู้เก่าของห้องสมุด ไม่ทราบว่าหายไปไหน หรือว่าถูกลบทิ้งไปเสียแล้ว
เรื่อง เปาบุ้นจิ้นนี้ ขณะที่กำลังทยอยลงพิมพ์ในวารสาร ผมก็ได้ส่งไปให้สำนักพิมพ์หลายแห่ง ตั้งแต่ประมาณ พ.ศ.๒๕๔๐ และได้ส่งให้สำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น เมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๔๒ รวมเรื่องคดีความที่สำคัญสามสิบกว่าคดี แล้วก็รอฟังผลโดยไม่ต้องกระวนกระวายนัก เพราะมีเรื่องอื่น ๆ เขียนอยู่ตลอดเวลาที่ผ่านมา
ที่นำมาเล่านี้ก็เพื่อต้องการจะบันทึกไว้ว่า ข้อเขียนบางเรื่องต้องผ่านอุปสรรคมากมายและใช้เวลานาน กว่าจะได้ออกมาอวดโฉมบนแผงหนังสือ
ไม่เหมือนบางท่านที่เขียนเรื่องถูกใจผู้อ่าน แม้เพียงเรื่องแรกในถนนนักเขียน ก็ได้รับการพิมพ์รวมเล่มแล้ว
ดังนั้นท่านที่เขียนแล้วยังไม่ได้พิมพ์เป็นเล่ม ก็อย่าเพิ่งท้อใจ ถ้าใช้ความพยายามไม่ลดละ ด้วยความอดทน ถ้าเรื่องของเราไม่แย่จนเกินไป ก็คงจะพบความสำเร็จเข้าสักวันหนึ่ง ในอนาคต
เพราะบัดนี้ผมได้รับการติดต่อจากสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น แล้ว ว่าจะดำเนินการจัดพิมพ์เรื่อง เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม ให้เสร็จในเร็ว ๆ นี้
นับว่าเป็นข่าวดีครั้งที่สอง ในรอบปีนี้ ถัดจากเรื่อง บุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องอภัย ซึ่งสำนักพิมพ์ บ้านหนังสือโกสินทร์ ได้จัดพิมพ์เมื่อ มีนาคม ๒๕๔๙ ไปแล้ว
และยังวางอย่างสงบเสงี่ยมอยู่บนแผงหนังสือจนถึงบัดนี้.
#########
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
6 ส.ค. 49 06:12:14
]
เรื่องจีนในถนนนักเขียน (บันทึกของคนเดินเท้า)
ถ้าพูดถึงนิยายจีนนั้น 
