 |
อยากเล่าให้ฟัง...แม้จะไม่อยากรู้
ชีวิตคนเรานี่มันช่างน่าเบื่อนะว่าไหม ต้องคอยระมัดระวังตัวอยู่เสมอ ว่าการกระทำของเราจะไปทำร้ายจิตใจใครหรือเปล่า บางครั้งต้องระวังซะจนไม่เหลือความเป็นตัวเองเลย
ทำไมนะ ใครๆ ถึงชอบคาดหวังให้คนอื่นต้องเป็นอย่างนู่น อย่างนี้ ตามที่เค้าคาดหวังกันไว้ หรือเคยเป็นอย่างที่เค้าเคยพบเจอมาในอดีต
ทำไมไม่มีใครเข้าใจกันบ้างล่ะว่า คนเราย่อมมีการเปลี่ยนแปลงกันบ้างไม่มากก็น้อย
ทำไมนะ ทำไมใครๆ ถึงชอบยึดติดอยู่กับอดีตกันนักนะ อดีตมันอาจสวยงามมากก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่า ในอดีตเป็นยังไง ปัจจุบันก็ต้องเป็นเช่นนั้น
จะมีใครเคยคิดถึงใจของคนที่ต้องคอยระมัดระวังทั้งกิริยาและคำพูดอยู่เสมอๆ บ้างไหม ว่าเค้าจะมีความรู้สึกเช่นไร
ทำไมไม่มีใครคิดบ้าง มันอาจจะทำให้ใครบางคน รู้สึกเหนื่อยที่ต้องคอยทำตัวให้ถูกใจทุกๆ คนที่คอยคาดหวังอยู่
บางครั้งก็อยากจะให้รู้เสียเหลือเกินว่า คนทุกคนก็มีชีวิตจิตใจ และความนึกคิดเหมือนกัน ไม่ใช่คอยแต่คิดว่า พอคนที่เรารู้จักในวันนี้ต่างไป ไม่เหมือนคนที่เราเคยรู้จักในอดีต ก็เอาแต่ทำท่าน้อยอกน้อยใจเสียเต็มประดา อยากรู้นักว่าเราทำผิดอะไร
ทำไมไม่คิดกันบ้าง ว่าบางครั้งเราก็ไม่รู้ตัวหรอกว่า เราต่างไปจากเดิมอย่างไร
ทำไมถึงไม่มองย้อนกลับไปดูที่ตัวเองบ้างว่า ตัวเองเปลียนแปลงไปจากเดิมบ้างหรือไม่
ทำไมนะ ทำไม...ช่างไม่รู้บ้างเลยหรือไง ว่ามันเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยที่ต้องทำตัวให้ถูกใจ
ทุกๆ คน
เหนื่อยนะรู้ไหม เหนื่อยใจเหลือเกิน เหนื่อยกับการต้องทำตัวดี
จากคุณ :
lamtan 
- [
7 ส.ค. 49 10:34:07
]
|
|
|
|
|
|
