CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    *** Allan Quatermain *** จอมพรานสุดขอบฟ้า*** บทที่ ๑๒ พระนางพี่พระนางน้อง

    แปลจากเรื่อง  Allan Quatermain  ของ SIR  HENRY  RIDER  HAGGARD

    บทที่ ๑๒
    พระนางพี่พระนางน้อง

    เรือพายลำใหญ่ชะลอตัวเข้าไปตามช่องที่ตัดตรงเข้าไปจนเกือบถึงตีนมหาบันไดยักษ์       จากนั้นหยุดตรงจุดเทียบท่าสำหรับขึ้นฝั่ง          ถึงตรงนี้บุรุษอาวุโสขึ้นไปบนฝั่งแล้วเชื้อเชิญให้พวกเราทำเช่นเดียวกัน       เมื่อไม่ทางเลือกเป็นอย่างอื่นและหิวจนเกือบจะตายอยู่แล้วเราทำตามโดยไม่ลังเล---แต่ถึงอย่างไรเราก็เอาปืนไรเฟิลไปด้วย         เมื่อพวกเราทุกคนขึ้นฝั่งมาเรียบร้อยแล้ว      มัคคุเทศก์ของเรายกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากแล้วโค้งคำนับอย่างนอบน้อม        ขณะเดียวกันออกคำสั่งไปยังกลุ่มคนที่มารวมตัวกันดูพวกเรา        คนสุดท้ายที่ลงจากเรือแคนูคือสาวน้อยที่เราเอาตัวขึ้นมาจากน้ำขณะที่เพื่อนร่วมทางของเธอรอคอยอยู่         ก่อนที่จะจากไปเธอจูบมือของข้าพเจ้าซึ่งคาดว่าเป็นเครื่องหมายแสดงความขอบคุณจากการที่ได้ช่วยชีวิตเธอจากความโกรธของฮิปโปโปเตมัส        และข้าพเจ้าได้เห็นว่าตอนนี้เธอค่อนข้างจะไม่กลัวพวกเราถ้าหากว่าเคยกลัวอีกต่อไป       และไม่รีบร้อนที่จะกลับไปหาคนที่เป็นเจ้าของเธอตามสิทธิ์         ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเธอตรงไปจูบมือกัปตันกู๊ดเช่นเดียวกับที่ทำกับข้าพเจ้า       ขณะเดียวกันชายหนุ่มเข้ามาแยกพาตัวเธอไป        เมื่อเราขึ้นมาบนฝั่งแล้วชายจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นฝีพายของเรือลำใหญ่ขนข้าวของและทรัพย์สินของเราที่มีอยู่ไม่มากนักขึ้นมาแล้วนำขึ้นบันไดอันโอ่โถงไป       มัคคุเทศก์ของเราแสดงท่าทางว่าทรัพย์สินของเราจะปลอดภัย         เสร็จจากเรื่องนี้แล้วเขาหันไปทางขวาแล้วเดินนำไปที่บ้านหลังเล็ก      ซึ่งข้าพเจ้ามารู้ในภายหลังว่าเป็นเรือนพักแรม        ก้าวเข้าไปในห้องทีมีขนาดกำลังพอเหมาะเราเห็นโต๊ะไม้มีอาหารตั้งอยู่เต็มเดาเอาว่าคงเตรียมไว้ให้พวกเรา         ตรงนี้มัคคุเทศก์ของเราทำท่าให้พวกเรานั่งบนเก้าอี้ที่วางไปตามความยาวของโต๊ะ        เราไม่รอให้มีการเชื้อเชิญเป็นครั้งที่สองจากความหิวกระหายต่ออาหารที่วางอยู่เบื้องหน้า       ซึ่งเสริฟมาบนจานไม้ประกอบด้วยเนื้อแพะเย็นม้วนด้วยใบไม้ชนิดหนึ่งที่มีรสอร่อย       ผักสีเขียวที่คล้ายกับผักกาดหอม     ขนมปังสีน้ำตาล      และเหล้าองุ่นสีแดงเทจากกระติกทำด้วยหนังใส่เหยือกทำจากเขาสัตว์       เหล้าองุ่นชนิดนี้นุ่มนวลรสดีมีกลิ่นคล้ายเหล้าองุ่นจากเบอร์กันดี         ยี่สิบนาทีหลังจากที่พวกเรานั่งลงที่โต๊ะของเจ้าบ้านผู้มีน้ำใจเราลุกขึ้นเหมือนกับว่าเป็นคนใหม่        ความจริงแล้วเรามีความต้องการอย่างที่สุดสองสิ่ง      อาหารและการพักผ่อน       อาหารได้ถูกนำมารับรองพวกเราเป็นอย่างดี       หญิงสาวสองคนใบหน้าสวยมีเสน่ห์แบบเดียวกับสาวคนแรกที่เราพบยืนคอยรับใช้ด้วยความสุภาพเป็นอย่างยิ่งขณะที่เรากำลังกินอาหาร       ทั้งสองคนแต่งกายแบบเดียวกัน       กล่าวคือสวมกระโปรงทำจากผ้าลีนินสีขาวยาวถึงหัวเข่า        และเสื้อที่คล้ายกับเสื้อคลุมของชาวโรมันทำจากผ้าสีน้ำตาล       ปล่อยให้แขนและอกด้านขวาว่างเปล่า         ข้าพเจ้ามารู้เอาทีหลังว่านี่คือชุดแต่งกายประจำชาติ      และเป็นกฎระเบียบที่เคร่งครัดแม้ว่าจะแตกต่างกันไปแล้วแต่โอกาส        เช่นถ้าหากว่ากระโปรงเป็นสีขาวบริสุทธิ์แสดงให้รู้ว่าผู้สวมยังไม่ได้แต่งงาน       ถ้าเป็นสีขาวแล้วมีแถบสีม่วงอยู่ตรงขอบแสดงว่าแต่งงานแล้วและเป็นภรรยาคนแรกหรือถูกกฎหมาย        ถ้าใช้แถบสีดำแสดงว่าเป็นหม้าย        และเช่นเดียวกันเสื้อคลุมหรือที่พวกเขาเรียกว่า “คาฟ”  มีหลากหลายระดับสีแตกต่างกันไป       จากสีขาวบริสุทธิ์จนถึงน้ำตาลเข้มและการถักร้อยเชิงชายที่มีอยู่หลายแบบขึ้นอยู่กับศักดิ์ฐานะของผู้สวม       และก็ใช้กับเสื้อหรือเสื้อคลุมที่พวกผู้ชายสวมด้วยเช่นเดียวกันใช้วัสดุหลากหลายและสีแตกต่างกันไป       แต่กระโปรงจะเหมือนกันหมดยกเว้นจะเน้นกันที่คุณภาพ        สิ่งหนึ่งที่ทั้งผู้หญิงและผู้ชายเมืองนี้สวมเพื่อเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติคือปลอกทองคำอย่างหนารอบแขนขวาเหนือข้อศอกและที่ขาซ้ายใต้หัวเข่า        พวกชนชั้นสูงจะสวมแถบทองคำบิดเป็นเกลียวอยู่รอบลำคอ       และข้าพเจ้าสังเกตเห็นว่ามัคคุเทศก์ของเราสวมอยู่ด้วยอันหนึ่ง

    ทันทีที่พวกเราเสร็จธุระกับอาหารผู้นำทางที่น่านับถือของเราซึ่งยืนอยู่ด้วยตลอดช่วงเวลานั้นพร้อมกับใช้สายตาพิจารณาดูพวกเราและปืนด้วยความรู้สึกเหมือนกับว่าจะเป็นความกลัวเท่าที่ความหยิ่งทะนงของเขาจะยอมให้แสดงออกมาค้อมศีรษะให้กัปตันกู๊ด       ซึ่งเขาคิดว่าเป็นหัวหน้าของพวกเราจากภาพลักษณ์อันโอ่อ่าของเขา       แล้วนำพวกเราผ่านประตูออกมาอีกครั้งตรงไปยังตีนมหาบันไดยักษ์         ที่ตรงนี้เราหยุดอยู่ชั่วครู่เพื่อชื่นชมกับสิงโตมหึมาสองตัว       แต่ละตัวสลักออกมาจากหินอ่อนสีดำสนิทแท่งเดียว      ยืนอยู่อย่างดุดันตรงสุดปลายทั้งสองข้างของราวบันได        สิงโตทั้งคู่นี้สลักขึ้นอย่างงดงามและกล่าวกันว่าเป็นฝีมือของราดีมาส        เจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งออกแบบบันได       และไม่เป็นที่สงสัยเลยจากงานศิลปะอีกหลายชิ้นของเขาที่เราพบเห็นในภายหลัง       สิ่งนี้เป็นรูปแกะสลักชิ้นยอดเยี่ยมที่เคยสร้างกันขึ้นมาไม่ว่าในดินแดนแห่งนี้หรือที่ใดในโลก         จากนั้นเราเดินขึ้นบันไดอันโอ่โถงงดงามด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างจะหวาดเสียว      ผลงานซึ่งสำเร็จจากเวลาและความตั้งใจจะเป็นที่ชื่นชมไปอีกนานนับพันปีโดยลูกหลานที่สืบทอดต่อกันไปนอกเสียจากว่าแผ่นดินไหวจะทำให้มันถล่มลงมา         แม้แต่อัมสโลโปกาสซึ่งโดยทั่ว ๆ ไปแล้วทำตัวให้น่านับถือโดยไม่แสดงความหวาดกลัวออกมาซึ่งเขาพิจารณาว่าจะเป็นการเสื่อมเสีย       แสดงอาการตกใจออกมาให้เห็น       แล้วถามว่าสะพานนี้สร้างขึ้นมาโดยมนุษย์หรือว่าปีศาจ       ซึ่งเขาเคลือบแคลงว่าเป็นสิ่งที่มีอำนาจเหนือธรรมชาติ         แต่ว่าอัลฟองเซไม่สนใจเรื่องพวกนี้        ความใหญ่โตโอ่โถงของมันครอบงำชาวฝรั่งเศสตัวเล็กชอบตลกคะนองคนนี้       เขากล่าวว่า 'tres magnifique, mais triste--ah, triste!'    และยังให้ความเห็นอีกว่ามันจะดีกว่านี้อีกถ้าราวบันไดทำด้วยทอง

    เราเดินขึ้นไปตามขั้นบันไดทอดแรกซึ่งมีหนึ่งร้อยยี่สิบขั้น       ข้ามไปบนชานพักกว้างใหญ่สู่บันไดทอดที่สอง       ที่นั่นเราหยุดพักเพื่อชื่นชมกับทัศนีย์ภาพอันงดงามมากที่สุดแห่งหนึ่งของตัวเมืองที่ทอดตัวไกลออกไปเท่าที่โลกเคยแสดงให้เห็นตัดขอบด้วยสีฟ้าสดใสของน้ำในทะเลสาบ       จากนั้นเดินผ่านขึ้นไปตามขั้นบันไดจนในที่สุดขึ้นไปถึงยอด       ที่นั่นเราพบกับพื้นที่ว่างกว้างใหญ่มีทางออกอยู่สามทางทั้งหมดมีขนาดเล็ก         ช่องทางออกสองทางนี้เปิดไปสู่ระเบียงทางเดินค่อนข้างแคบหรือว่าถนนตัดเข้าไปในหน้าผาที่โอบล้อมกำแพงของพระราชวังเอาไว้และนำไปสู่ถนนหลักของตัวเมือง       และเป็นทางที่ชาวเมืองใช้ขึ้นลงไปสู่ท่าเรือ       ช่องทางทั้งสองนี้ป้องกันการบุกรุกด้วยประตูสัมฤทธิ์      ซึ่งเรารู้ในภายหลังว่ามันเลื่อนลงมาปิดช่องทางเดินด้วยการถอนสลักตัวสำคัญออก       ด้วยเหตุนั้นทำให้ศัตรูไม่สามารถผ่านเข้าไปได้       ช่องทางออกที่สามเป็นทอดบันไดโค้งทำจากหินอ่อนสีดำสิบขั้นนำไปสู่ประตูทางเข้าของกำแพงพระราชวัง       กำแพงแห่งนี้สร้างขึ้นอย่างมีศิลปะในตัวเอง        สร้างขึ้นจากแท่งหินแกรนิตขนาดใหญ่เรียงตัวกันสูงสี่สิบฟุตด้วยรูปแบบที่ทำให้ผิวหน้าของพวกมันเว้าเข้า      ซึ่งทำให้มันไม่สามารถที่จะถูกสกัดออกมาได้       มัคคุเทศก์พาพวกเราออกทางช่องนี้        มีประตูสร้างอย่างแข็งแรงทำจากไม้มีโลหะสัมฤทธิ์ป้องกันทางด้านนอกตอนนี้ปิดอยู่       แต่เมื่อพวกเราเข้าไปใกล้มันเปิดกว้างออกไปจึงพบกับทหารยามร้องถามคำผ่าน        ทหารพวกนี้ใช้หอกมีคมรูปสามเหลี่ยมเป็นอาวุธรูปร่างไม่เหมือนกับหอกปลายปืนพร้อมด้วยดาบ        ป้องกันหน้าอกและแผ่นหลังด้วยหนังของฮิปโปโปเตมัสทำมาเป็นอย่างดีพร้อมกับโล่กลมขนาดเล็กทำจากวัสดุแข็งแกร่งชนิดเดียวกัน        ตัวดาบสะดุดตาเราโดยทันทีมันเหมือนกับดาบที่คุณแมคเคนซี่ครอบครองอยู่ซึ่งเขาได้มันมาจากนักเดินทางผู้โชคร้าย        ไม่มีการผิดพลาดจากรอยฉลุขลิบด้วยทองเจาะทะลุลงไปทางส่วนหนาของใบดาบ        ดังนั้นชายผู้โชคร้ายเล่าเรื่องจริงทั้งหมด        มัคคุเทศก์ของเราตอบคำผ่านโดยทันที     ทหารแสดงอาการว่าคำผ่านถูกต้องโดยปล่อยด้ามหอกทำจากเหล็กกระทบกับพื้นทำให้เกิดเสียงดังกังวาน       เราจึงผ่านช่องกำแพงหนาเข้าไปสู่ลานของพระราชวัง        ลานแห่งนี้มีพื้นที่สี่สิบตารางหลามีแปลงดอกไม้และเต็มไปด้วยไม้พุ่มน่ารักและต้นไม้ใหญ่        พันธุ์ไม้จำนวนมากค่อนข้างใหม่สำหรับข้าพเจ้า       ผ่านไปกลางอุทยานแห่งนี้เป็นทางเดินกว้างโรยด้วยเปลือกหอยที่นำมาจากทะเลสาบแทนก้อนกรวด        ไปตามทางเดินนี้เราไปถึงยังช่องประตูอีกแห่งหนึ่งเป็นรูปโค้งแข็งแรงมีม่านหนาห้อยแขวนอยู่        เพราะว่าไม่มีบานประตูในพระราชวัง         จากนั้นผ่านเข้าไปยังทางเดินสั้น ๆ อีกแห่งหนึ่งเราจึงเข้ามาอยู่ในท้องพระโรงใหญ่ของพระราชวัง       และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกเรายืนดูด้วยความประหลาดใจในความเรียบง่ายและโอ่โถงใหญ่โตของสถานที่

    จากคุณ : Sv - [ 10 ส.ค. 49 09:53:29 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com