แปลจากเรื่อง Allan Quatermain ของ SIR HENRY RIDER HAGGARD
บทที่ ๑๒
พระนางพี่พระนางน้อง
เรือพายลำใหญ่ชะลอตัวเข้าไปตามช่องที่ตัดตรงเข้าไปจนเกือบถึงตีนมหาบันไดยักษ์ จากนั้นหยุดตรงจุดเทียบท่าสำหรับขึ้นฝั่ง ถึงตรงนี้บุรุษอาวุโสขึ้นไปบนฝั่งแล้วเชื้อเชิญให้พวกเราทำเช่นเดียวกัน เมื่อไม่ทางเลือกเป็นอย่างอื่นและหิวจนเกือบจะตายอยู่แล้วเราทำตามโดยไม่ลังเล---แต่ถึงอย่างไรเราก็เอาปืนไรเฟิลไปด้วย เมื่อพวกเราทุกคนขึ้นฝั่งมาเรียบร้อยแล้ว มัคคุเทศก์ของเรายกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากแล้วโค้งคำนับอย่างนอบน้อม ขณะเดียวกันออกคำสั่งไปยังกลุ่มคนที่มารวมตัวกันดูพวกเรา คนสุดท้ายที่ลงจากเรือแคนูคือสาวน้อยที่เราเอาตัวขึ้นมาจากน้ำขณะที่เพื่อนร่วมทางของเธอรอคอยอยู่ ก่อนที่จะจากไปเธอจูบมือของข้าพเจ้าซึ่งคาดว่าเป็นเครื่องหมายแสดงความขอบคุณจากการที่ได้ช่วยชีวิตเธอจากความโกรธของฮิปโปโปเตมัส และข้าพเจ้าได้เห็นว่าตอนนี้เธอค่อนข้างจะไม่กลัวพวกเราถ้าหากว่าเคยกลัวอีกต่อไป และไม่รีบร้อนที่จะกลับไปหาคนที่เป็นเจ้าของเธอตามสิทธิ์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามเธอตรงไปจูบมือกัปตันกู๊ดเช่นเดียวกับที่ทำกับข้าพเจ้า ขณะเดียวกันชายหนุ่มเข้ามาแยกพาตัวเธอไป เมื่อเราขึ้นมาบนฝั่งแล้วชายจำนวนหนึ่งซึ่งเป็นฝีพายของเรือลำใหญ่ขนข้าวของและทรัพย์สินของเราที่มีอยู่ไม่มากนักขึ้นมาแล้วนำขึ้นบันไดอันโอ่โถงไป มัคคุเทศก์ของเราแสดงท่าทางว่าทรัพย์สินของเราจะปลอดภัย เสร็จจากเรื่องนี้แล้วเขาหันไปทางขวาแล้วเดินนำไปที่บ้านหลังเล็ก ซึ่งข้าพเจ้ามารู้ในภายหลังว่าเป็นเรือนพักแรม ก้าวเข้าไปในห้องทีมีขนาดกำลังพอเหมาะเราเห็นโต๊ะไม้มีอาหารตั้งอยู่เต็มเดาเอาว่าคงเตรียมไว้ให้พวกเรา ตรงนี้มัคคุเทศก์ของเราทำท่าให้พวกเรานั่งบนเก้าอี้ที่วางไปตามความยาวของโต๊ะ เราไม่รอให้มีการเชื้อเชิญเป็นครั้งที่สองจากความหิวกระหายต่ออาหารที่วางอยู่เบื้องหน้า ซึ่งเสริฟมาบนจานไม้ประกอบด้วยเนื้อแพะเย็นม้วนด้วยใบไม้ชนิดหนึ่งที่มีรสอร่อย ผักสีเขียวที่คล้ายกับผักกาดหอม ขนมปังสีน้ำตาล และเหล้าองุ่นสีแดงเทจากกระติกทำด้วยหนังใส่เหยือกทำจากเขาสัตว์ เหล้าองุ่นชนิดนี้นุ่มนวลรสดีมีกลิ่นคล้ายเหล้าองุ่นจากเบอร์กันดี ยี่สิบนาทีหลังจากที่พวกเรานั่งลงที่โต๊ะของเจ้าบ้านผู้มีน้ำใจเราลุกขึ้นเหมือนกับว่าเป็นคนใหม่ ความจริงแล้วเรามีความต้องการอย่างที่สุดสองสิ่ง อาหารและการพักผ่อน อาหารได้ถูกนำมารับรองพวกเราเป็นอย่างดี หญิงสาวสองคนใบหน้าสวยมีเสน่ห์แบบเดียวกับสาวคนแรกที่เราพบยืนคอยรับใช้ด้วยความสุภาพเป็นอย่างยิ่งขณะที่เรากำลังกินอาหาร ทั้งสองคนแต่งกายแบบเดียวกัน กล่าวคือสวมกระโปรงทำจากผ้าลีนินสีขาวยาวถึงหัวเข่า และเสื้อที่คล้ายกับเสื้อคลุมของชาวโรมันทำจากผ้าสีน้ำตาล ปล่อยให้แขนและอกด้านขวาว่างเปล่า ข้าพเจ้ามารู้เอาทีหลังว่านี่คือชุดแต่งกายประจำชาติ และเป็นกฎระเบียบที่เคร่งครัดแม้ว่าจะแตกต่างกันไปแล้วแต่โอกาส เช่นถ้าหากว่ากระโปรงเป็นสีขาวบริสุทธิ์แสดงให้รู้ว่าผู้สวมยังไม่ได้แต่งงาน ถ้าเป็นสีขาวแล้วมีแถบสีม่วงอยู่ตรงขอบแสดงว่าแต่งงานแล้วและเป็นภรรยาคนแรกหรือถูกกฎหมาย ถ้าใช้แถบสีดำแสดงว่าเป็นหม้าย และเช่นเดียวกันเสื้อคลุมหรือที่พวกเขาเรียกว่า คาฟ มีหลากหลายระดับสีแตกต่างกันไป จากสีขาวบริสุทธิ์จนถึงน้ำตาลเข้มและการถักร้อยเชิงชายที่มีอยู่หลายแบบขึ้นอยู่กับศักดิ์ฐานะของผู้สวม และก็ใช้กับเสื้อหรือเสื้อคลุมที่พวกผู้ชายสวมด้วยเช่นเดียวกันใช้วัสดุหลากหลายและสีแตกต่างกันไป แต่กระโปรงจะเหมือนกันหมดยกเว้นจะเน้นกันที่คุณภาพ สิ่งหนึ่งที่ทั้งผู้หญิงและผู้ชายเมืองนี้สวมเพื่อเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติคือปลอกทองคำอย่างหนารอบแขนขวาเหนือข้อศอกและที่ขาซ้ายใต้หัวเข่า พวกชนชั้นสูงจะสวมแถบทองคำบิดเป็นเกลียวอยู่รอบลำคอ และข้าพเจ้าสังเกตเห็นว่ามัคคุเทศก์ของเราสวมอยู่ด้วยอันหนึ่ง
ทันทีที่พวกเราเสร็จธุระกับอาหารผู้นำทางที่น่านับถือของเราซึ่งยืนอยู่ด้วยตลอดช่วงเวลานั้นพร้อมกับใช้สายตาพิจารณาดูพวกเราและปืนด้วยความรู้สึกเหมือนกับว่าจะเป็นความกลัวเท่าที่ความหยิ่งทะนงของเขาจะยอมให้แสดงออกมาค้อมศีรษะให้กัปตันกู๊ด ซึ่งเขาคิดว่าเป็นหัวหน้าของพวกเราจากภาพลักษณ์อันโอ่อ่าของเขา แล้วนำพวกเราผ่านประตูออกมาอีกครั้งตรงไปยังตีนมหาบันไดยักษ์ ที่ตรงนี้เราหยุดอยู่ชั่วครู่เพื่อชื่นชมกับสิงโตมหึมาสองตัว แต่ละตัวสลักออกมาจากหินอ่อนสีดำสนิทแท่งเดียว ยืนอยู่อย่างดุดันตรงสุดปลายทั้งสองข้างของราวบันได สิงโตทั้งคู่นี้สลักขึ้นอย่างงดงามและกล่าวกันว่าเป็นฝีมือของราดีมาส เจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งออกแบบบันได และไม่เป็นที่สงสัยเลยจากงานศิลปะอีกหลายชิ้นของเขาที่เราพบเห็นในภายหลัง สิ่งนี้เป็นรูปแกะสลักชิ้นยอดเยี่ยมที่เคยสร้างกันขึ้นมาไม่ว่าในดินแดนแห่งนี้หรือที่ใดในโลก จากนั้นเราเดินขึ้นบันไดอันโอ่โถงงดงามด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างจะหวาดเสียว ผลงานซึ่งสำเร็จจากเวลาและความตั้งใจจะเป็นที่ชื่นชมไปอีกนานนับพันปีโดยลูกหลานที่สืบทอดต่อกันไปนอกเสียจากว่าแผ่นดินไหวจะทำให้มันถล่มลงมา แม้แต่อัมสโลโปกาสซึ่งโดยทั่ว ๆ ไปแล้วทำตัวให้น่านับถือโดยไม่แสดงความหวาดกลัวออกมาซึ่งเขาพิจารณาว่าจะเป็นการเสื่อมเสีย แสดงอาการตกใจออกมาให้เห็น แล้วถามว่าสะพานนี้สร้างขึ้นมาโดยมนุษย์หรือว่าปีศาจ ซึ่งเขาเคลือบแคลงว่าเป็นสิ่งที่มีอำนาจเหนือธรรมชาติ แต่ว่าอัลฟองเซไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ความใหญ่โตโอ่โถงของมันครอบงำชาวฝรั่งเศสตัวเล็กชอบตลกคะนองคนนี้ เขากล่าวว่า 'tres magnifique, mais triste--ah, triste!' และยังให้ความเห็นอีกว่ามันจะดีกว่านี้อีกถ้าราวบันไดทำด้วยทอง
เราเดินขึ้นไปตามขั้นบันไดทอดแรกซึ่งมีหนึ่งร้อยยี่สิบขั้น ข้ามไปบนชานพักกว้างใหญ่สู่บันไดทอดที่สอง ที่นั่นเราหยุดพักเพื่อชื่นชมกับทัศนีย์ภาพอันงดงามมากที่สุดแห่งหนึ่งของตัวเมืองที่ทอดตัวไกลออกไปเท่าที่โลกเคยแสดงให้เห็นตัดขอบด้วยสีฟ้าสดใสของน้ำในทะเลสาบ จากนั้นเดินผ่านขึ้นไปตามขั้นบันไดจนในที่สุดขึ้นไปถึงยอด ที่นั่นเราพบกับพื้นที่ว่างกว้างใหญ่มีทางออกอยู่สามทางทั้งหมดมีขนาดเล็ก ช่องทางออกสองทางนี้เปิดไปสู่ระเบียงทางเดินค่อนข้างแคบหรือว่าถนนตัดเข้าไปในหน้าผาที่โอบล้อมกำแพงของพระราชวังเอาไว้และนำไปสู่ถนนหลักของตัวเมือง และเป็นทางที่ชาวเมืองใช้ขึ้นลงไปสู่ท่าเรือ ช่องทางทั้งสองนี้ป้องกันการบุกรุกด้วยประตูสัมฤทธิ์ ซึ่งเรารู้ในภายหลังว่ามันเลื่อนลงมาปิดช่องทางเดินด้วยการถอนสลักตัวสำคัญออก ด้วยเหตุนั้นทำให้ศัตรูไม่สามารถผ่านเข้าไปได้ ช่องทางออกที่สามเป็นทอดบันไดโค้งทำจากหินอ่อนสีดำสิบขั้นนำไปสู่ประตูทางเข้าของกำแพงพระราชวัง กำแพงแห่งนี้สร้างขึ้นอย่างมีศิลปะในตัวเอง สร้างขึ้นจากแท่งหินแกรนิตขนาดใหญ่เรียงตัวกันสูงสี่สิบฟุตด้วยรูปแบบที่ทำให้ผิวหน้าของพวกมันเว้าเข้า ซึ่งทำให้มันไม่สามารถที่จะถูกสกัดออกมาได้ มัคคุเทศก์พาพวกเราออกทางช่องนี้ มีประตูสร้างอย่างแข็งแรงทำจากไม้มีโลหะสัมฤทธิ์ป้องกันทางด้านนอกตอนนี้ปิดอยู่ แต่เมื่อพวกเราเข้าไปใกล้มันเปิดกว้างออกไปจึงพบกับทหารยามร้องถามคำผ่าน ทหารพวกนี้ใช้หอกมีคมรูปสามเหลี่ยมเป็นอาวุธรูปร่างไม่เหมือนกับหอกปลายปืนพร้อมด้วยดาบ ป้องกันหน้าอกและแผ่นหลังด้วยหนังของฮิปโปโปเตมัสทำมาเป็นอย่างดีพร้อมกับโล่กลมขนาดเล็กทำจากวัสดุแข็งแกร่งชนิดเดียวกัน ตัวดาบสะดุดตาเราโดยทันทีมันเหมือนกับดาบที่คุณแมคเคนซี่ครอบครองอยู่ซึ่งเขาได้มันมาจากนักเดินทางผู้โชคร้าย ไม่มีการผิดพลาดจากรอยฉลุขลิบด้วยทองเจาะทะลุลงไปทางส่วนหนาของใบดาบ ดังนั้นชายผู้โชคร้ายเล่าเรื่องจริงทั้งหมด มัคคุเทศก์ของเราตอบคำผ่านโดยทันที ทหารแสดงอาการว่าคำผ่านถูกต้องโดยปล่อยด้ามหอกทำจากเหล็กกระทบกับพื้นทำให้เกิดเสียงดังกังวาน เราจึงผ่านช่องกำแพงหนาเข้าไปสู่ลานของพระราชวัง ลานแห่งนี้มีพื้นที่สี่สิบตารางหลามีแปลงดอกไม้และเต็มไปด้วยไม้พุ่มน่ารักและต้นไม้ใหญ่ พันธุ์ไม้จำนวนมากค่อนข้างใหม่สำหรับข้าพเจ้า ผ่านไปกลางอุทยานแห่งนี้เป็นทางเดินกว้างโรยด้วยเปลือกหอยที่นำมาจากทะเลสาบแทนก้อนกรวด ไปตามทางเดินนี้เราไปถึงยังช่องประตูอีกแห่งหนึ่งเป็นรูปโค้งแข็งแรงมีม่านหนาห้อยแขวนอยู่ เพราะว่าไม่มีบานประตูในพระราชวัง จากนั้นผ่านเข้าไปยังทางเดินสั้น ๆ อีกแห่งหนึ่งเราจึงเข้ามาอยู่ในท้องพระโรงใหญ่ของพระราชวัง และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกเรายืนดูด้วยความประหลาดใจในความเรียบง่ายและโอ่โถงใหญ่โตของสถานที่
จากคุณ :
Sv 
- [
10 ส.ค. 49 09:53:29
]
*** Allan Quatermain *** จอมพรานสุดขอบฟ้า*** บทที่ ๑๒ พระนางพี่พระนางน้อง
