เสียดายฝน ที่โปรย โรยลงพื้น
เสียดายคืน และวัน เคยฝันใฝ่
เสียดายแก้ว ลอยลงมา จากฟ้าไกล
เสียดายใจ ที่ให้ไป ละลายเลือน
ต่อแต่นี้ คงไม่มี ...ไม่มี...อีกแล้ว
ที่งามแผ้ว ผุดผ่องพรรณ อันใดเสมือน
ที่เคยรัก เคยฝัน กลับฟั่นเฟือน
ที่แชเชือน แลไปไกล จากใจเรา
รักน่ะรัก รักอยู่ เธอรู้สิ้น
เคยถวิล ถึงบ้างไหม ใครเปลี่ยวเหงา
อีกแผ่นฟ้า กว้างเหลือเกิน เกินร่มเงา
จึงเพียงรื้อ ความเก่า เก่า มาเข้าใจ
แม้สบตา แต่ดวงใจ ไม่เฉลย
ชะตาเอ๋ย จักทรมาน ถึงปานไหน
หากพานพบ แต่สบเนตร เหตุกรีดใจ
คงซวนซบ สลบไป ใต้เงาเธอ.
แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 01:37:43
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
10 ส.ค. 49 16:02:53
]