นิทานดอยนรก 2-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4605912/W4605912.html

นิทานดอยนรก 2-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4599962/W4599962.html

นิทานดอยนรก 2-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4593568/W4593568.html

นิทานดอยนรก 2-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4587829/W4587829.html

นิทานดอยนรก 2-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4581729/W4581729.html

นิทานดอยนรก 2-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4577450/W4577450.html
-----------------------------------------------------------
คำเตือน -- ตอนนี้ยาวที่สุดในบทสอง ใครเป็นเหน็บชาควรทายาหม่องไว้ก่อนนะครับ
-----------------------------------------------------------
- ตอน ธฤติเดินทางเข้าป่าหาเหล็กไหล
-----------------------------------------------------------
ธฤติ ตรองตริ ตัดสินใจ
เราจะไป ตามที่ ท่านว่าไว้
ตามคำ ตำนาน เหล็กไหล
หากฝักใฝ่ คงได้ ดั่งตำนาน

หากอยู่นิ่ง จริงเท็จ ไม่รู้ได้
จำจะไป ในดอย นรกสถาน
ครั้นรุ่งขึ้น ไปหา ท่านอาจารย์
บอกความคิด ความอ่าน ท่านฟังไป
..............................................
ศิษย์เอ๋ยศิษย์แก้ว
จะจากไป ไกลแล้ว หรือไฉน
ทุกค่ำเช้า เฝ้าข้า คอยให้ใช้
เมื่อจะไป ใจหาย ไม่น้อยเลย
..............................................
กราบลาอาจารย์
อีกไม่นาน จะมาหา ข้าไม่เฉย
ที่ท่านสอน จะจำ และทำเอย
ที่ท่านเคย ว่าไว้ ต้องได้มา

เหล็กไหล พสุธา ร่ำไห้
จะดั้นไป หาให้ อาจารย์ข้า
เสียดาย  ก็เพียง เพลา
อาจารย์ข้า ใครเล่า จะเฝ้าดู
.....................................
ไปเถอะ
จงไปเจอะ โลกกว้าง ทางแสนหรู
ข้ายังมี สี่เทพ รับใช้อยู่
ภาระข้า เป็นครู สู้ต่อไป

จงไปกราบ ลาท่าน มารดาเถิด
ให้ล้ำเลิศ เกิดองค์ มงคลไว้
เจ้าศิษย์น้อย กราบลา อาจารย์ใหญ่
ชลนัยน์ นองคลั่ง หลั่งริน
..............................................
กลับบ้านร่ำลา
บอกมารดา ว่าตาม ความทั้งสิ้น
นางรำพัน ให้พร  ก่อนผายผิน
ขอเทวิน จงพิทักษ์ ลูกรักเอย
.........................................
รุ่งสาง
ออกเดินทาง ตามทาง ท่านเฉลย
ไปหมู่บ้าน ฮอลันดา ช่างผ่าเผย
ฝรั่งเห็น ชมเชย ช่างงามงาม

ธฤติ มิมีหยิ่ง ยิ่งนบนอบ
หาคำตอบ เห็นเขา เข้าสอบถาม
น่ารักใคร่ ใครก็ตอบ ไปตามความ
ให้โดยสาร ติดตาม ยามเรือมา
............................................
เมื่อถึง เวลา ออกเดินเรือ
ฝรั่งรัก แผ่เผื่อ ไม่เบื่อหนา
ธฤติ กับชาว ฮอลันดา
มาที่ท่า น้ำใหญ่ ขึ้นในเรือ

ออกเรือลอย ล่องน้ำ แม่น้ำกว้าง
ล่องไปทาง ทะเลลึก ล้ำลึกเหลือ
โอ้จำจาก พรากพลัด กัดน้ำเกลือ
แสนเหลือเชื่อ เบื่อทาง ช่างกว้างไกล

ทุกวันคืน คืนค่ำ เห็นน้ำฟ้า
เหงาอุรา มาท่อง ทะเลใหญ่
ต้องจากแม่ จากอาจารย์ จากบ้านไป
แสนเศร้าใจ ใครเล่า เขาจะรู้

ดูฝรั่ง นั่งจก กระดกเหล้า
มันคงเหงา เจ้าเบ็น เล่นกัดหู
บ้างจับกลุ่ม เล่นไฮโล โผถั่วพลู
ทั้งน้ำเต้า ปลาปู สู้กินกัน

ธฤติ มิสน ฝึกฝนดาบ
ให้ซึมทราบ ดาบดี ขมีขมัน
เดินทาง เนิ่นนาน เข้านานวัน
ฝรั่งพลัน ตะโกนปรี่ ด้วยดีใจ

โอ้มายก้อด ดูซะ ธฤติ
นั่นแผ่นดิน ดูสิ เจ้าเห็นไหม
ถึงแล้ว อัมสเตอร์ดัม ฉ่ำหทัย
โอ้ทางไกล สุดแค้น แสนกันดาร
...............................................
เมื่อมาถึง อัมสเตอร์ดัม ตามคำกล่าว
ดอกไม้ขาว เหลืองแดง สีแรงหวาน
เขาบอกทุ่ง ทิวลิป กำลังบาน
พิศนานนาน นิ่งไป ไม่ไหวกาย

พอนึกได้ ไม่มี เวลาแล้ว
ต้องคลาดแคล้ว เจ้าทิวลิป เหมือนชิบหาย
ต้องรีบเร่ง จรลี ถึงที่หมาย
ตามท่านนั้น บรรยาย เฉลยมา

ครั้นเข้าเขต เยอรมนี ดีใจใหญ่
มุ่งหน้าไป เบรเม่น เห็นเข้าท่า
แล้วหยุดนอน หย่อนพัก ผ่อนกายา
แล้วไคลคลา ทิศอา คเนย์ไป

เดินทางนาน ผ่านเมือง ฮันโนเว่อ
เมืองที่เจอ นี้เป็น เช่นเมืองใหญ่
แล้วต่อทิศ บูรพา รีบคลาไคล
ถึงบาวไชว ใครใจดี ให้ที่นอน

ให้ที่พึ่ง พิงพัก เป็นหลักแหล่ง
เขาจัดแจง แบ่งสรร ปันฟูกหมอน
แต่สุดท้าย ร้ายร้าง ช่างว่าค้อน
ทำแง่งอน ค่อนแคะ แขวะจนตาย

ธฤติ มิหวั่นไหว ไปทิศใต้
รีบทำใจ ไปก๊อดล่า อย่างว่าง่าย
เอ๊ะข้าเห็น เป็นภูเขา ตั้งเรียงราย
ถามเด็กชาย แถวนั้น ในทันที

เด็กชาย ได้ยิน สิ้นคำถาม
ใจน้องหวาม วูบหล่น เลยคุณพี่
อย่าไปนะ จะมอดม้วย ไม่มีดี
ถ้าไปที่ ดอยนรก อกแตกตาย

ปีปีหนึ่ง หลายคน คิดลองของ
ขึ้นไปลอง ต้องบ้าบอ ก็มีหลาย
บ้างร้อนผ่าว หนาวอด หมดสบาย
บางคนร้าย ตายห่า อย่าไปเลย
..........................................
ธฤติ มิพรั่น หวั่นไหวจิต
พี่ขอติด บุญคุณ คุณน้องเอ๋ย
น้องช่วยชี้ ร้ายดี พี่ชมเชย
พี่ขอเย้ย ชะตากรรม จำสู้ทน

แล้วก็ลา หนูน้อย ขึ้นดอยนรก
ต้นไม้ปก กกคลุม ทุกแห่งหน
การเดินทาง ช่างยาก ลำบากลำบน
ขึ้นมาจน  เหนื่อยล้า ในป่าดง

ทางเอ๋ย ทางมี แต่เมฆหมอก
ครั้นจะออก นอกทาง จะร้างหลง
ครั้นจะหยุด สุดคิด จะปลิดปลง
ทั้งหนาวทรง หนาวทรวง ทั้งดวงใจ
.............................................
พระจันทร์ เยี่ยมฟ้า ดาราเด่น
โอ้เย็นเย็น ละอองน้ำ ฉ่ำจากไหน
ได้ยินเสียง คีตะ บรรเลงไป
ไม่ใกล้ไกล เดินตามเสียง สำเนียงดี

เห็นหญิงงาม งามเด่น ริมน้ำใส
ใช้คอหนีบ พิณไว้ ใช้เสียดสี
ยินสำเนียง เสียงแหลม อี๊อี่อี
เครื่องดนตรี นี้คงใช่ ไวโอลิน

พวกฝรั่ง ฮอลแลนด์นั้น มันเคยเล่น
แต่ไม่เด่น ฝีมือห่าง ต่างกันสิ้น
สำเนียงหวาน กังวานก้อง ต้องแผ่นดิน
ธฤติ ได้ยิน แทบสิ้นใจ

(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
-----------------------------------------------------------
ปล. เปิดตัวนางเอกแล้ว ดีใจจัง แต่เนื่องจากตอนเดินทางมันยาวมาก จึงยกไว้ตอนหน้า ยังไงนางเอกก็ต้องอยู่กับเราตลอดอะเนอะ ฮะๆๆๆ เหลืออีกสี่ครั้งนะครับ ก็จะจบบท เราก็จะพักกันอีกครั้ง จะดันให้จบภายในอาทิตย์หน้าครับ

ที่ลงถี่ ๆ ก็เพราะว่าบทอะไรหลาย ๆ อย่างแต่งครั้งแรกน่ะครับ เลยอึดอัดกังวล เลยแต่งให้หายกังวลเพราะไหน ๆ ก็ต้องแต่งอยู่แล้ว ทั้งบทชมนก ชมปลา บทร่ำลา บทชมนาง บทบู๊ บทเกี้ยว และบท ^^ รีบลงให้จบบทสองน่ะครับ กลัวเรื่องเวลาจริง ๆ ครับ ไม่อยากให้อ่านค้างบทกัน เพราะผมเองก็ไม่ได้มีเวลาตลอดน่ะครับ จบบทมีให้พัก ใครอ่านไม่ทันก็ค่อยย้อนหลังเอาเนอะ

ตอบท่านทิวลิป --

นั่งนานจนเหน็บกินขา...................อ่านสารสารา
เรื่องเล่านิทานดอยนรก

ติดตามกันไปไม่ตก......................เหมือนสากกับครก
นิทานดำเนินเดินไป

ตอบท่านเซ่อ -- เหล็กไหลอยู่เยอรมันจ้ะ ไม่ใช่ฮอลันดา เพียงแต่ว่าฮอลันดา เป็นท่าลงเรือครับ ตอนแรกผมคิดไว้อีกสามท่านะ คือให้ลงที่ฮัมบวร์กเลย หรือไม่ก็ลิสบอนที่โปรตุเกส หรืออิสตันบูลที่ตุรกี แต่ในสมัยอยุธยา มีทหารจ้างวิลันดาก็มาก เลยเมคสร้างหมู่บ้านเองเลย อีกอย่างอัมสเตอร์ดัมก็ใกล้เยอรมันมากกว่า จะให้ลงลิสบอน ถึงจะสมจริงมาก แต่การเดินทางจะยากลำบากมากครับ

ส่วนเพื่อน ๆ ได้ร่วมทางแน่นอน แต่บทสองจะยังไม่กล่าวถึงนะครับ กะปั้นอะไรหลัก ๆ ขึ้นมาก่อนครับ

กาพย์ฉบังพาเที่ยวเยอรมัน.................กาพย์มันสั้นสั้น
แต่งได้แค่เพียงสิบหกคำ

แต่งกลอนสามสิบสองประจำ...............วันนี้พานำ
ท่านเที่ยวขึ้นบนดอยนรก

ครั้งนี้พาทัวร์ของจริงเลยครับ จริง ๆ อยากข้าม ๆ ไปเลย แต่อยากให้เห็นถึงความลำบากนะ สองคนที่เหลืออะไรคล้าย ๆ กันก็ข้ามไปได้เลยไงครับ ไม่ต้องแต่งซ้ำซาก

ตอบท่านคายตรี -- ท่านใช้สมุดเขียนเรื่องเหรอครับ สุดยอดมาก ถ้าดังก็ประมูลสมุดลายมือท่านคายตรีเลย อิอิ คงได้ราคา นิทานเรื่องนี้มีคนเดาผิดมากกว่าเดาถูก คาดว่าคงเดาไม่ถูกกันบ่อย ๆ หรอกครับ ฮี่ๆๆ

ตอบท่านสีน้ำฟ้า -- ขอบคุณที่เข้ามานะครับ เห็นช่วงนี้เงียบไป เรื่องอะไรร้าย ๆ จะต้องดีขึ้นแน่นอนครับ ตอนนี้ผมก็กลุ้มเหมือนกัน แต่แปลกนะ เวลาผมกลุ้มแล้วมานั่งเขียนกลอน มันจะไปอยู่อีกโลกหนึ่งทำให้ลืมเรื่องยุ่ง ๆ ช่วงนี้ไปได้เหมือนกัน

ตอบท่านสัมผัสรัก --  วันนี้เปิดศึกยังไม่ได้จ้ะ แต่งการเดินทางของพระเอกไปเรื่อย ๆ รู้สึกตัวอีกทีก็ยาวซะแล้ว แต่นางเอกของเราก็มาแล้วนะ เอ จะใช่อาสึมิรึเปล่านะ ติดตามตอนหน้าครับ

ตอนนี้ พระเอก ออกเดินทาง
มาเจอนาง สีไวโอลิน ที่กลางป่า
ริมแม่น้ำ ท่ามกลาง แสงจันทรา
อ่านตอนหน้า ดูซิ เป็นเช่นไร

(กลอนนี้ขอแต่งลวก ๆ ไม่เข้าสัมผัสในให้นะครับ)