ความคิดเห็นที่ 1 BeiJing Story aka. LanYu  ชาตินี้ชาติไหน...รักนายคนเดียว ลิงค์ฉบับอังกฤษ  http://www.joygiftshop.com.hk/beijing_story.html เรื่องนี้ถ่ายทอดต่อมาจากภาษาอังกฤษทั้งหมด ไม่ได้แต่งเติมหรือแก้ไขเนื้อหาเองแต่อย่างใด หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้นะที่นี่ด้วย (อายุและประสบการณ์ยังน้อย เพิ่ง 20 ปีครับ ถ้าผิดพลาดอะไรหวังว่าคงให้อภัยนะครับ) ************* เกริ่นเรื่อง ปี 1988  Chen Handong,  ตัวเอกที่เป็นเสือไบ  ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของนักการเมืองอาวุโส  ระลึกถึงเกมพิศวาสสมัยที่ยังหนุ่ม  และสัมพันธ์รักกับหนุ่มน้อยที่ชื่อ หลานยวี่  ในช่วงก่อนสงความโลกครั้งที่ 2 ขอขอบคุณ คุณ prettypetite สำหรับบทเกริ่นเรื่องนี้ และผมขออนุญาตเอามาแปะไว้ข้างบนนี้เพื่อให้คนที่เพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ได้อ่านกันนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับผม ---------------------------------------------- ตอนที่ 1 ผ่านมาสามปีแล้ว สามปีที่เขายังคงหวงกลับมาในความฝันของผมอยู่ทุกคืน และทุกๆ ครั้งผมเป็นต้องประหลาดใจคละเคล้าไปกับความปิติยินดี "นายตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือว่าไม่?" สามปีผ่านไปจนถึงทุกวันนี้ ผมก็ยังคงฝันเดิมๆ นี้ แต่จะต่างกันก็ตรงที่ตอนนี้ผมจะย้ำกับตัวเองในความฝันเสมอว่ามันเป็นเพียงแค่ฝัน - จนกระทั่งตื่นขึ้นมา อากาศในแวนคูเวอร์ช่างสบายเหลือเกิน ต่างกับปักกิ่งที่ถ้าไม่มีพายุหิมะกระหน่ำลงมาเป็นบ้าเป็นหลังก็ต้องร้อนระอุละคนอบอ้าว แต่ที่นี่มักจะมีสายลมเย็นสบายพัดผ่านภายใต้แสงอาทิตย์ส่องไหวอยู่เป็นประจำ ในแต่ละวัน ผมจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความสับสนและฉงนว่า "นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน?" เมื่อใดก็ตามที่ผมมองดูใบเมเปิลส่ายไหวเคล้าคลอสายลมพลางเบนสายตาไปที่ภรรยาสาวรูปงามคนใหม่ที่อยู่เคียงข้างผม ผมเป็นต้องสะอื้นไห้เบาๆ แล้วเอนหลังนอน ปล่อยตัวเองกลับสู่ห้วงความทรงจำในความฝันของผม ผมเคยเป็นเพลย์บอยมาก่อน แต่ก็เป็นประเภทที่มีการศึกษานะ พ่อของผมเป็นนักการเมืองอาวุโสในประเทศจีน หลังจากเรียนจบมัธยมปลายผมก็ได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยชื่อดังเพื่อศึกษาต่อในสาขาวรรณกรรมจีน ในช่วงปีที่สองของการศึกษา ผมก็เปิดบริษัทขนาดกลางขึ้นโดยมีเจ้าคำถามมากมายเป็นเพื่อนรายล้อมรอบตัว หลังจากเรียนจบผมก็กู้เงินราษฎร์มาซื้อที่ขนาดใหญ่เพื่อเปิดบริษัทค้าขายของตัวเอง ทำทุกกิจการที่มองเห็นลู่ทางในการทำเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการติดต่อกับชาติตะวันตกซึ่งเคยเป็นที่นิยมเมื่อสองสามปีก่อน ห้าปีต่อมา ด้วยความช่วยเหลือของคนเก่าคนแก่ของผม ผมก็ตัดสินใจที่จะก่อร่างสร้างบริษัทของตนให้กลายเป็นธุรกิจพันล้าน ซึ่งในตอนนั้นผมอายุเพียงยี่สิบเจ็ดปีเท่านั้น ในตอนนั้นผมยังไม่เคยคิดถึงเรื่องการแต่งงานเลย หรือแม้แต่คู่นอนของผมก็ยังไม่มี ที่ผมพูดว่าคู่นอนโดยไม่ได้ระบุเพศนั้นก็เพราะว่าผมหมายรวมถึงทั้งหญิงและชาย ผมเริ่มลองคบค้าสมาคมกับผู้หญิงในตอนที่ผมยังเรียนอยู่ปีหนึ่งและยังจำเธอคนแรกที่ผมพาขึ้นเตียงด้วยได้อย่างขึ้นใจ เธอเป็นสาวสวยรุ่นพี่ปีสองในชั้นเรียนของผม ตาของเธอไม่โตมากนักแต่ขนตาดำยาวและร่างสูง จมูกเล็กๆ ของเธอผมก็เคยขบมาแล้ว ยามเธอหัวเราะ ลักยิ้มของเธอก็จะปรากฎออกมา ครั้งแรกของเราทั้งคู่นั้นเริ่มขึ้นที่ห้องนอนในอพาร์ทเมนท์ของผมเอง เราต่างก็โดดเรียนกันมาในวันนั้น ผมพยายามหาข้ออ้างเพื่อไสเพื่อนร่วมห้องผมออกไปข้างนอกแล้วพาเธอเข้ามาในอพาร์ทเมนท์แทน เธอดูค่อนข้างตื่นเต้นอยู่ไม่น้อยเลย เราเริ่มด้วยการจูบกันอย่างไม่ละปาก จากนั้นผมก็พยายามล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อผ้าของเธอซึ่งเธอเองไม่มีท่าว่าไม่พอใจแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เธอกลับเอาแต่จูบกับผมอย่างดูดดื่มเมามัน ผมคลึงหน้าอกเธอด้วยมือทั้งสองข้างของผมทำให้เธอหน้าบึ้งตึงแล้วผลักตัวผมออกพลางบ่นพึมพำ "อย่านะ" ใจผมเต้นระรัวจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อย่างถาวร คำปฎิเสธของเธอเหมือนจะยิ่งต่อเติมเชื้อเพลิงราคะให้ผม ผมยังพูดว่า "ฉันรักเธอนะ ฉันสัญญาว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ" และอะไรเส็งเคร็งแบบนั้นออกไปด้วย ผมเร่งปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอแล้วดึงเพียงแค่กางเกงของตัวเองลงจากนั้นก็ยกขาของเธอขึ้นแล้วพยายามสอดใส่เจ้าโลกของผมเข้าไป ผมพยายามอยู่อย่างนั้นสามถึงสี่ครั้งโดยไม่ได้ทำอะไรคืบหน้าไปกว่านั้นเลยจนในที่สุดเธอก็ต้องยื่นมือมาช่วยผมด้วยการใช้มือของเธอควานหาช่องเข้าให้ผม น่าขายหน้าชะมัดที่เพียงแค่ได้เข้าไปผมก็หลั่งออกมาก่อนที่จะรู้เสียด้วยซ้ำว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไป เธอร้องลั่น ผมไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าทีี่เธอร้องนั้นเป็นเพราะว่าเธอสุขหรือทุกข์กันแน่ สงสัยบางครั้งผู้หญิงทุกคนคงร้องเมื่อมีอะไรเป็นครั้งแรกแบบนี้มั้ง จนในที่สุดเมื่อผมโตขึ้น มีประสบการณ์เยอะขึ้น ผมก็ค้นพบว่าจริงๆ แล้วผมไม่ใช่คนแรกของเธอแต่อย่างใด บางครั้งอาจไม่ใช่แม้แต่เป็นคนที่สามหรือสี่เลยเสียด้วยซ้ำ ในตอนนั้นผมเปลี่ยนแฟนสาวเป็นว่าเล่น การที่จะหาผู้หญิงให้ตัวเองนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยสำหรับผม แต่ปัญหาที่แท้จริงนั้นอยู่ที่ว่าผมจะทนพวกเธอได้อย่างไรต่างหาก ลึกๆ แล้วผมรู้สึกขยะแขยงเสียด้วยซ้ำ เธอพวกนั้นชอบสร้างปัญหาเรื่องความซื่อสัตย์จงรักภักดีให้กับผมและคอยพร่ำว่าจะไม่ยอมแต่งงานกับใครคนอื่นนอกจากผม ในที่สุดมันก็มากเกินจะรับไหวอีกต่อไป เพียงแค่เหล่มองไปทางสาวๆ ผมก็แทบจะไข้ขึ้นแล้ว และในตอนนั้นเอง เพื่อนในแวดวงของผมคนหนึ่งก็ได้แนะนำผมให้รู้จักกับหนุ่มน้อยนักเต้นคาบาเร่ต์ ผมจึงได้ลองเริ่มเกมส์เซ็กซ์ของตัวเองในแบบใหม่ดู เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมคิดสัมพันธ์ด้วย มันผ่านมานานมากแล้วจนผมจำชื่อของเขาไม่ได้แม้ว่าจะพยายามอย่างหนักก็ตาม แต่ผมยังจำรูปพรรณสันฐานของเขาได้เป็นอย่างดี ผิวเขาไม่ขาวไม่ดำ ออกจะหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว ได้ยินมาว่าเขาอายุยี่สิบกว่าปี ถึงจะแก่กว่าผมแต่ก็ดูราวกับเพิ่งอายุสิบแปดหรือสิบเก้าเท่านั้น จะมีตำหนิอย่างเดียวก็ตรงที่เขามี "สิวแตกหนุ่ม" บนหน้าประมาณสองสามเม็ด เราเจอกันครั้งแรกในคาบาเร่ต์ที่เขาทำงานอยู่ ผมเสนอขอเพลงของเขาไปสองครั้ง เขาเป็นคนค่อยข้างพูดเก่งแต่ก็ขี้อายในเวลาเดียวกัน หลังจากเขาเลิกงาน เราก็ไปต่อกันที่บ้านของเขา เขาพูดจ้อไม่หยุดตลอดทางกลับบ้านจนผมแอบรู้สึกเคลิ้มๆ ไป ผมรู้สึกได้เลยว่าเขาเป็นคนช่างคิดและดูเหมือนจะพยายามสอดส่องอากับกริยาตอบสนองของผมตลอดเวลา บ้านของเขาค่อนข้างดูดีเลยทีเดียว สองห้องนอนซึ่งเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์แต่ก็ยังคงความเรียบร้อยสะอาดสะอ้านทำให้ผมหวนนึกถึงห้องรกๆ ที่แชร์อยู่กับเพื่อนอีกแปดคนและ "หมาหาความเชื่องไม่เจอ" ของผม "พ่อกับแม่เตรียมเอาไว้ให้เพื่อที่ผมจะได้ใช้สักวันเมื่อผมแต่งงานไป" เขาบอกอย่างขำๆ พลางตามองสำรวจเรือนร่างผม "ผมต้องไปอาบน้ำล้างเอากลิ่นของพวกคนในคาบาเร่ต์ออกก่อน อยากอาบด้วยกันไหม?" เขาพูดขึ้นอีกครั้ง "ขอรอดีกว่า" เสียงของผมฟังดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ แต่ความจริงแล้วผมกลับพยายามปิดบังความหวาดกลัวของตนเองต่างหาก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามันจะยากยิ่งกว่าการพาผู้หญิงขึ้นเตียงเป็นครั้งแรกซ่ะอีก แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:32:17 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:06:51 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:46:26 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:37:03 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:21:26 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:10:26 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:02:44 จากคุณ : Aekio - [ 10 ส.ค. 49 20:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่นานเขาก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกางเกงในขายาวเพียงตัวเดียว ร่างของเขาดูเป็นสัดส่วนได้รูป ผมสังเกตได้ว่าผมของเขายังแห้งอยู่เลยทำให้รู้สึกได้ว่าเขาเพียงวิ่งไปเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงสองสามวินาทีเท่านั้น เขาไม่ได้พูดอะไรสักคำ นอกจากแค่สวมกอดผมเบาๆ แล้วถอดเสื้อผมออกช้าๆ จากนั้นก็จูบผมทั้งด้านหน้าและด้านหลังลำตัวในขณะที่มือกำลังลูบคลึงอยู่ที่เป้าของผม ผมไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงแต่ก็เริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมผมถึงยังคงนั่งนิ่งอยู่ได้ ดูเหมือนเขาจะสังเกตเช่นกันจึงหยุดกึกแล้วแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาที่อ่อนโยนและสิ้นหวัง พระเจ้า ผมยังไม่เคยถูกกระตุ้นเช่นนี้มาก่อนเลย เขากระตุ้นเล้าทั้งตัณหาราคะและความรู้สึกของผม เขาเล้าให้ผมรู้สึกรัก ใส่ใจ อยากเอาชนะ และแม้แต่อยากทรมาณก็ด้วย ผมรีบผลักเขาแผ่ลงบนเตียงทันที ปล่อยมือให้เล่นสนุกไปตามเรือนร่างของเขา มันเป็นเรือนร่างของชายหนุ่มที่เหมือนจะแตกได้ง่ายแต่ก็ยืดหยุ่นในเวลาเดียวกัน ช่างให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเรือนร่างของผู้หญิงอย่างสิ้นเชิง เขาช่วยผมถอดกางเกงของผมออก และพอเขาถอดกางเกงในเพื่อปลดปล่อยส่วนหนึ่งของร่างกายผมที่ทั้งใหญ่และคลั่งไปด้วยเลือดออกมาได้แล้ว เขาก็หัวเราะ "ใหญ่สุดๆ ไปเลยว่าไหม?" เขาพูดแล้วเริ่มโอบมันด้วยปากพาขึ้นๆ ลงๆ ผมครางระหงิงเสียงดัง ไม่สามารถเปิดตาออกมามองได้เลย นี่มันช่างซาบซ่านเสียจริงๆ ผมเคยขอให้พวกผู้หญิงทำแบบนี้ให้แต่พวกเธอก็ดูเหมือนจะไม่เต็มใจเท่าไรนัก บ้างก็หยุดหลังจากโลมเลียขึ้นลงไปได้แค่ครั้งสองครั้ง หรือไม่ฟันของพวกเธอก็ขูดเข้ากับตัวกระบอกปืนของผม เขายังคงสอยคันศรของผมขึ้นๆ ลงๆ พลางเล่นกับอวัยวะเพศด้วยมือของตัวเอง "จะออกแล้ว" ผมอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา เขาถอนปากออกแต่ยังคงรูดของสำคัญของเราทั้งคู่ขึ้นๆ ลงๆ ด้วยมือ ผมทนไม่ไหวอีกต่อไป น้ำรักของผมทะลักพราก มันไม่เคยจะน่าหวงแหนมาก่อนเลย -- ไม่แม้แต่จะสำคัญต่อส่วนใดๆ ของผมเลย สำหรับผมแล้ว น้ำนั่นมีก็เพื่อความสำราญเท่านั้น หลังจากเรียกสติสตังของตัวเองกลับมาได้แล้วผมก็สังเกตได้ว่าพ่อนักรบของเขายังคงยืดอกอยู่อย่างสง่างาม ถึงผมจะรู้สึกละอายที่เห็นเช่นนั้น แต่ผมก็ไม่อยากจะอมของเขาเข้าไปในปาก เขาเองก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจมากนักเช่นกัน เขาจับมือข้างหนึ่งของผมมาวางไว้บนนักรบของเขาอย่างทะนุถนอมในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งเคลื่อนไปที่ก้นของตัวเองแล้วล้วงคลึงมันเบาๆ เขาเริ่มตื่นตัว กล้ามเนื้อของเขาดูราวกับกำลังจะฉีกออกจากกัน เขาร้องครางออกมาอย่างกับผู้หญิง ผมช่วยคลึงบริเวรรูทวารของเขาด้วยมืออีกข้างหนึ่ง ร่างเขาแข็งทื่ออย่างรวดเร็ว เขาครางระริกแล้วร้องออกมาเสียงดังจนกระทั้งน้ำกามพรั่งพรู หลังจากเราทั้งคู่เสร็จกามกิจ เขาก็บอกผมว่าผมเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่เขาเคยผ่านมา และถึงแม้ว่า "เพื่อนคนอื่นๆ" ของเขาจะเก่งกาจทางด้านเทคนิค แต่เขากลับสนุกกับผมมากที่สุด ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่คำชมของเขาไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขเลย ผมรู้สึกเหมือนกับว่า "เธอคนเก่า" และ "เขาคนเก่า" ของผมป่าเถื่อนกับความบริสุทธิ์ของผมเกินไป นั่นทำให้ผมคิดได้ว่าผมต้องเริ่มหาทางแก้หน้าให้กับตนเอง ผมจะต้องฝึกฝนให้มากขึ้น และเพราะความคิดที่จะต้องฝึกฝนให้มากขึ้นประกอบกับเงินของผมที่นับวันจะยิ่งงอกงามขึ้นเรื่อยๆ นี้ทำให้ผมได้เล่นอะไรสกปรกๆ กับ "ของเล่น" ของผมมากมาย จนกระทั่งผมได้พบกับหลานยวี่ ********************** แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:35:48 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:34:38 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:58:08 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:16:42 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 21:59:08 จากคุณ : Aekio - [ 10 ส.ค. 49 20:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อย่างที่ผมเคยพูดเอาไว้ว่าตัวผมนั้นทั้งรวยและโด่งดังตั้งแต่ยังอายุเพียงแค่ยี่สิบเจ็ดเท่านั้น และนั่นทำให้ผมรู้สึกผยอง นอกเหนือจากการอุทิศตัวเพื่อธุรกิจของผมแล้ว ผมก็ใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดไปกับบรรดาเพื่อนฝูงและคู่รักสารพัดของผม เช้าวันนั้นผมเพิ่งเสร็จจากการติดต่อธุรกิจที่ผ่านไปได้สวย พอตกบ่ายผมก็คิดเรื่อยเปื่อยไปว่าเย็นนี้พอหลิวซิงมาจะทำอะไรดี เขาเป็นผู้รักษาการแทนผู้จัดการแผนกบุคคลในที่ทำงานผมซึ่งเราต่างก็เป็น "เศรษฐีใหม่" ด้วยกันทั้งคู่ "เฮ้ ฉันว่าวันนี้ลูกค้ารัสเซียดูเหมือนจะไม่ได้เดินออกจากที่นี่ไปอย่างมีความสุขนักนะ" เขาหัวเราะร่าในขณะที่เดินเข้ามา "มันต้องการจะเล่นแง่เอาเปรียบฉัน ฉันเลยมีทางเลือกให้มันแค่จะรับข้อเสนอเราหรือเชิญกลับไปได้เท่านั้นละ อย่างมันน่ะคนละชั้นกับพวกเรา เออ คืนนี้ไปโยนโบว์กันที่ "คาพิตอล" ดีไหมเพื่อน แกจะไปด้วยใช่ไหม?" ผมถามอย่างไม่ต้องกังวลเลย "แกไม่ชวนเซเหมยด้วยรึไง? เมื่อเช้านี้เธอเพิ่งโทรมาฝากความคิดถึงถึงแกว่ะ" "ลืมมันไปซ่ะ ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ให้เธอว่ะ ส่งเงินก้อนงามไปให้เธอซ่ะ จะได้เลิกโทรหาฉันตลอดเวลาสักที" "อะฮ่า รำคาญเธออีกแล้วละสิท่า?" หลิวซิงหัวเราะเล็กน้อย "ทีนี้จะเข้าเรื่องสำคัญละนะ เมื่อสองวันก่อนฉันพบเด็กหนุ่มคนนึงที่ถนนหลัก เขาเป็นเด็กนักเรียนที่เพิ่งได้รับการตอบรับจากมหาวิทยาลัยในปักกิ่ง ท่าทางจะสอยมาได้ง่ายๆ เลยนะ สนใจไหม?" "เดี๋ยวก่อนนะเพื่อน ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายเลยว่ะ แกออกไปมั่วกับพวกคนที่แกไม่เคยรู้จักเลยสักนิดอยู่บ่อยๆ แบบนั้นได้ไงกันวะ? พวกมันสะอาดงั้นเหรอ? ดูออกจะขี้โรคกันทั้งนั้น" ผมพูดพลางหัวเราะ "โคตรพ่อโคตรแม่บริสุทธิ์ผุดผ่องแน่นอนวะ อันที่จริงหมอนั่นไม่ใช่คนในวงการนี้ เขาก็แค่เด็กที่เพิ่งย่างเข้าสู่อายุสิบหกแล้วก็ได้รับการตอบรับจากทางมหาวิทยาลัย ฉันเดาว่าเขาคงกำลังเจอปัญหาเรื่องเงินละ เขาไม่ใช่คนที่จะเต็มใจอยากจะพูดอะไรมากนักแต่ยังไงซ่ะเขาก็ต้องการเงินอยู่ดี" "บางครั้งอาจเป็นพวกกรรมกรก็ได้ หรืออาจเป็นพวกใช้แรงงานจากจังหวัดอื่น ทุกวันนี้ปักกิ่งก็มีพวกนี้อยู่เต็มไปหมด" หลิวซิงไม่ได้เถียงผมต่อ แต่กลับพูดถึงล่ามแปลภาษารัสเซียที่เพิ่งจ้างมาใหม่ที่ดูไม่ค่อยจะซื่อสัตย์สักเท่าไหร่นัก หลิวซิงอายุมากกว่าผมสองปีแต่เราสองคนก็เรียนจบมาในปีเดียวกัน เราเคยเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่ประถมยันมัธยม หลังจากนั้นเราสองคนก็ไปเรียนต่อมัธยมปลายที่เดียวกันแต่คนละห้อง ผมเลือกที่จะเรียนวรรณกรรมส่วนเขานั้นเลือกเรียนฟิสิกส์ ตอนที่ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยนั้น หมอนี่โชคไม่ดีนักที่สอบผ่านเพียงแค่มหาวิทยาลัยครูในท้องถิ่น หลังจากเรียนจบ เขาไม่ได้ตั้งความหวังไว้ว่าอยากจะไปเป็นครูจนๆ สอนมัธยมปลาย ดังนั้นเขาจึงมาหาผมเพื่อของาน แน่นอนว่าผมไม่ใช่คนที่จะสามารถเพิกเฉยต่อเพื่อนเก่าได้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ต้องการนักวิทยาศาสตร์แต่อย่างใด แต่ผมก็รับเขาเข้ามาทำงานในหน้าที่ผู้รักษาการแทนผู้จัดการแผนกบุคคล งานของเขาไม่มีข้อกำหนดที่ตายตัวว่าต้องทำอะไรบ้าง เพียงแค่จับตามองพวกหัวแข็งเอาไว้ แล้วก็อย่าไปริษยาคนอื่นเข้า แต่นอกจากที่เขาจะทำสิ่งเหล่านั้นได้แล้ว เขากลับยังสามารถยอมรับประเพณีที่ผมเป็นคนขีดขึ้นมาได้ด้วย "เอาล่ะ หมดเรื่องคุยละ ฉันจะไปหาแกที่ "คาพิตอล" คืนนี้นะ" หลิวซิงพูดแล้วเตรียมเดินออกไป "เอิ่มมม ถ้าแกคิดว่าเด็กคนนั้นเจ๋งจริงละก็ พาเขามาด้วยละกัน" "ได้เลยเพื่อน" หลิวซิงหัวเราะอีกครั้ง "แล้วแกจะบอกเด็กนั่นว่าไงวะ?" "แค่บอกว่าเขาจะมีโอกาสได้เป็นเพื่อนกับท่านประธานชาน แต่ยังไงเสียฉันจะแอบใบ้เอาไว้ว่า พร้อมเงินหนึ่งพันหยวน" "ราคาถูกจังแฮะ! หมอนั่นต้องสะอาดจริงๆ นะ" "ทำตัวให้สบายเถอะเพื่อน บริสุทธิ์ผุดผ่องแน่นอน สิ่งเดียวที่เขาอาจกังวลก็คือเรื่องที่ว่าแกนะมันไม่สะอาดแล้วต่างหาก" "ไอ้เปรตนี่!" ผมหัวเราะ ---------------------------------- จบตอนที่ 1 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:34:14 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:33:33 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 16:54:29 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 15:53:38 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:21:31 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 22:06:35 จากคุณ : Aekio - [ 10 ส.ค. 49 20:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้พระแม่เจ้า ฉากแบบนั้นมัน... หวิวเอาการอยู่นะ แอบไปอ่านภาษาอังกฤษก่อนดีกว่า ติดตามนะครับ แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:51:22 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 49 23:48:21 จากคุณ : สร้อยดอกหมาก - [ 10 ส.ค. 49 23:20:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ได้แผ่นเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ  ยังไม่มีโอกาสได้ดู จะได้ดูเพราะอ่านต้นฉบับนิยายเนี่ยล่ะ รออ่านอยู่นะคะ  เรื่องมันจะยาวซักกี่ตอนล่ะเนี่ย จากคุณ : Summer Triangle - [ 10 ส.ค. 49 23:22:48 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สนุกดีล่ะเอ  ก็Lanyuนี่นะ แต่สำนวนภาษามันยังแม่ง ๆ อยู่หลายจุดเลย  โดยเฉพาะฉากเรทเนี่ย  ไม่ต้องเกร็งก็ได้เพื่อนเอ๊ย ยังไงก็เพิ่งได้ลองแปลแนวนี้ครั้งแรก เห็นเวอชั่นอังกฤษแล้วหน้ามืด  ถึงส่งให้เอแปลมาให้อ่านนี่แหละ ขยัน ๆ เข้าล่ะ แล้วจะมาอ่านต่อ จากคุณ : nathael (ภัทรกาล) - [ 10 ส.ค. 49 23:36:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แอบไปอ่านตอนจบมา ร้องไห้ด้วยคับ จากคุณ : สร้อยดอกหมาก - [ 11 ส.ค. 49 00:06:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คนที่แสดงเป็นLanYu หน้าคล้ายๆเปิ้ลนาครเลย จากคุณ : สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม - [ 11 ส.ค. 49 12:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แปลดีนะครับ ชอบ จากคุณ : Oat - [ 11 ส.ค. 49 15:36:48 A:172.19.48.42 X:129.78.208.4 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ สร้อยดอกหมาก ครับ ต้นฉบับมันหวิวมากครับ อิอิ แต่แอบไปอ่านตอนจบมาแล้วนี่อย่าสปอยคนอื่นนะครับ เหอๆๆ ขอบคุณที่ติดตามครับ คุณ Summer Triangle ครับ เรื่องนี้ยาวประมาณ 32 ตอนรวมบทส่งท้ายครับ ถ้ามีหนังแล้วก็ลองดูหนังควบคู่กันไปด้วยก็ได้นะครับ อิอิ หนังดีครับ เจ้า nathael นี่ละครับสาวน้อยตัวดีที่ดันอยากอ่านเรื่องนี้มากจนขอช่วยผมแปลให้อ่าน รับทราบคร๊าบบบ เป็นครั้งแรกที่แปลนิยายแบบนี้ ยอมรับว่าเกร็งจริงๆ ครับ (ก็มันเสียววุ้ย) คุณ สายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม ครับ แน่ใจเหรอว่าหน้าเหมือนอะ ไม่ดีกว่ามั้งครับ อิอิ แต่ว่าตัวเอกทั้งคู่ในฉบับนิยายนี่ผมจิตนาการไปหล่อเหลาเอาการกว่าในหนังอีกครับ อิอิ คุณ Oat ครับ ขอบคุณสำหรับคำชมครับ แล้วอย่าลืมติดตามต่อไปนะครับ เอาเป็นว่ามาอ่านกันต่อเลยดีกว่าครับ จากคุณ : Aekio - [ 11 ส.ค. 49 17:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนที่ 2 ผมชอบลานโบว์ลิ่งที่ “คาพิตอล” นี่เสมอเลย มันกว้างใหญ่และไม่เคยมีครั้งใดเลยที่ผู้คนจะพรุกพล่าน ที่สำคัญนะ ยากมากที่จะเดินชนกับพวกลูกค้าไร้ระดับที่นี่ ผมโทรหาไหว่เกากับพี่เชียง พี่เชียงเป็นผู้หญิงที่กว้างขวางและเราทั้งคู่ก็เข้ากันได้เป็นอย่างดี เธอสังเกตได้ว่าผมเอาแต่ชำเลืองมองไปที่ประตูจึงถามขึ้น “กำลังรอใครอยู่เหรอ?” “หลิวซิงกับลูกของพี่ใหญ่ที่อยู่อีกจังหวัดหนึ่งน่ะครับ เด็กคนนั้นมาที่ปักกิ่งเพื่อเรียนต่อมหาวิทยาลัย” “แบกรับความรับผิดชอบไว้กับตัวเองมากไปแล้วมั้ง” เธอหัวเราะ หลิวซิงมาถึงตอนประมาณหกโมงเย็นหรือทุ่มนึงนี่แหละโดยมีเด็กหนุ่มเดินตามหลังมาด้วย มองจากไกลๆ นี้ผมสามารถบอกได้ว่าเด็กคนนั้นไม่สูงและดูโดดเด่นอะไรเลยซึ่งนั่นทำให้ผมผิดหวังทันทีพร้อมทั้งกล่นสาปแช่งไอ้เจ้าหลิวซิงเบาๆ “พี่เชียงครับ หวัดดีไหว่เกา” หลิวซิงทักทายทุกคน เด็กหนุ่มคนนั้นยืนห่างออกไปค่อนข้างมากพลางจับจ้องไปที่หลิวซิงตลอดเวลา “รู้จักกับท่านประธานชานไว้สิ” หลิวซิงหันหน้ากลับแล้วแนะนำผมต่อเด็กหนุ่ม “ส่วนนี่หลานยวี่ นามสกุลของเขาคือหลาน ชื่อเขาไม่ค่อยมีตัวอักษรสักเท่าไหร่นักหรอก” “หวัดดี” ผมยิ้มแล้วยื่นมือออกไป “สวัสดีครับ” หลานยวี่จับมือผมอย่างประหม่า เขาชายตาขึ้นมามองผมในขณะที่เราจับมือกันซึ่งสายตาคู่นั้นของเขาจะยังคงฝังอยู่ในความทรงจำของผมจนกว่าผมจะจากโลกนี้ไป  ดวงตาสุขสว่างที่กลับเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ไม่มั่นคงและสงสัย เขาไม่ได้ยิ้มแย้ม อันที่จริงรอยยิ้นอันน่าชื่นใจบนใบหน้าของเขาไม่ค่อยมีให้ผมได้เห็นบ่อยนัก เขาอาจไม่ใช่คนที่มีผิวขาวแต่ก็ดูสะอาด บนใบหน้าของเขาไม่มีตำหนิใดๆ ให้เห็น ส่วนประกอบอื่นๆ ของเขาช่างดูดีเหลือเกิน จมูกตั้งเชิดพร้อมกับริมฝีปากที่ประกบเข้าหากันสนิทแน่นราวกับว่ารูปหน้านี้ไม่เคยแสดงอารมณ์ใดๆ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะในทันที นี่เป็นแรงกระตุ้นที่ผมไม่ได้รู้สึกมาเป็นเวลานาน แต่ตอนนี้ผมไม่ใช่เด็กไม่รู้ประสีประสาอีกต่อไป ผมเร่งหลบสายตาของเขาแล้วเปลี่ยนวิถีไปมองพี่เชียงและเหล่าเพื่อนฝูงที่กำลังเล่นโบว์ลิ่งอยู่กับเธอแล้วถามขึ้นอย่างเรื่อยเปื่อย “ชอบโยนโบว์ไหม?” “ผมไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่ามันเล่นยังไง” สำเนียงของเขาเหมือนคนจากทางเหนือเลย “นายมาจากภาคเหนืองั้นเหรอ?” “ครับ” “เขาคงยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยมั้งเพื่อน” หลิวซิงกระซิบผม “ดี...ฉันเองก็ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยเหมือนกัน” ผมหันหน้าไปบอกคนอื่นๆ “ผมต้องพาหลานไปทานข้าวเย็นก่อนนะครับ ไม่อยากจะให้พี่ใหญ่ตำหนิที่ไม่ดูแลหลานของตัวเองให้ดี” “ฉันรอนี่ก็แล้วกัน ไปหาอะไรสนุกๆ ทำเถอะไป” ผมรู้สึกได้ถึงคำใบ้อะไรบางอย่างจากสิ่งที่พี่เชียงพูด แต่ผมไม่สนใจหรอก เราขับรถไปที่ “ภัตตาคารเซียงเกา” เพราะว่าผมได้จองโต๊ะห้องวีไอพีของที่นั่นเอาไว้แล้ว โซนอาหารจีนของ “เซียงเกา” ดูกว้างใหญ่และสว่างสดใสไปด้วยการประดับตกแต่งอย่างเก๋ไก๋ แต่ตรงส่วนของชามกวางตุ้งกลับดูไม่ค่อยสวยนัก แต่ก็ยังสวยกว่าชามของอิตาลีและฝรั่งเศสละ “นายอายุเท่าไหร่แล้วเหรอ?” เราแทบไม่ได้พูดกันระหว่างทางเลย และผมเองก็เพิ่งจะเริ่มถามเขาตอนที่เรามานั่งบนเก้าอี้ในภัตตาคารแล้ว “สิบหกย่างสิบเจ็ดครับ” “ทำไมถึงเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเร็วนักล่ะ? ฉันยังจำได้อยู่เลยว่าตอนที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยนั่นก็ปาเข้าไปจะสิบเก้าแล้ว” “ผมเริ่มเรียนเร็วกว่ากำหนดหนึ่งปีแล้วก็ได้เลื่อนชั้นอีกหนึ่งครั้ง” เขายังคงไม่มีวี่แววว่าจะยิ้ม แต่ตาของเขากลับจ้องมาที่ผมอยู่ตลอดเวลาที่เขาพูดเหมือนกับเขากำลังเกรงใจผม ดวงตาโศกเศร้าของเขาทำให้ผมแทบควบคุมตนเองไม่อยู่ ในสมองโลดแล่นแต่ภาพความสวยงามของการได้โอบเขาลงบนเตียง “คุ้นเคยกับปักกิ่งแล้วยัง?” ผมพูดเร็วจนเสียงคำว่าคุ้นเคยผสมกัน “เอ่อ?” เขาหน้าแดงนิดๆ ผมรู้เลยว่าเขามีปัญหากับการพยายามเข้าใจในสำเนียงจีนกลางของผม ผมหัวเราะ “ตอนที่ฉันมาปักกิ่งเป็นครั้งแรกก็จับความสิ่งที่พวกเขาพูดไม่ได้เหมือนกัน โดยเฉพาะกับพวกผู้ชายในปักกิ่งนี่ พวกเขาพูดพร้อมกับลิ้นที่กวัดแกว่งไปทุกองศา น่าเกลียดชะมัดยาดเลย” ผมแอบยืมคำที่ฝางเจียน เพื่อนร่วมห้องสมัยมหาวิทยาลัยของผมพูดไว้มาใช้ ริมฝีปากของเขาเคลื่อนช้าๆ จนแปลเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูไม่ค่อยจะแน่ใจ เขาจัดการข้าวสองถ้วยเสร็จโดยไม่ได้แม้แต่จะเตะต้องจานกับข้าวเลย นั่นแสดงให้เห็นว่าเขาต้องหิวเอามากๆ แน่นอน “เรียนสถาปัตย์งั้นเหรอ? เจ๋งนี่หว่า ต่อไปนายรวยแน่ ฉันเองก็เคยมีเพื่อนที่เรียนสถาปัตย์อยู่สองคน เจ้าสองคนนั่นเริ่มวาดรูปออกแบบตั้งแต่ยังอยู่ปีสามจนรวยล้นสร้างความอิจฉาตาร้อนให้พวกเราที่เรียนวรรณกรรมได้จนตัวเราเขียวไปเลยละ” ผมพูดกับเขาในขณะที่เราทั้งคู่กำลังเดินออกจากภัตตาคาร “แล้วจะเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยไหนเหรอ?” ผมถามขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ได้ตอบคำถามแต่ตากลับจ้องไปที่ประตูลิฟอย่างแน่วแน่ ผมตกใจนิดหน่อย เขาทำเหมือนกับไม่อยากจะตอบคำถามของผม แล้วนี่สิ่งที่เขาเคยพูดมาทั้งหมดจะเชื่อได้ไหมนะ? จากประสบการณ์แล้ว ผมกล้าพูดเลยว่าไม่ เราไม่ได้พูดอะไรกันต่อในลิฟ มันทำให้ผมหวนนึกไปถึงตอนที่ผมพาสาวจากสถาบันภาษาต่างประเทศมาเมื่อปีครึ่งที่ผ่านมา เธอไม่ได้บริสุทธิ์แต่ก็ยังใหม่อยู่สำหรับอาชีพสาวบริการ ผมไม่ได้ขาดประสบการณ์กับพวกขายตัวหรอกนะ แต่นี่เป็นครั้งแรกของผมในการซื้อเด็กหนุ่มคนหนึ่งด้วยเงิน แล้วผมก็พุ่งเป้าไปที่เครื่องแต่งกายของเขา เขาใส่กางเกงสีน้ำเงินเข้มซึ่งเข้ากันได้ดีกับเสื้อทีเชิร์ตคอปกสีขาวของเขา มันดูเรียบง่าย แต่สะอาดสะอ้าน จะมีก็แต่กางเกงของเขาที่ดูจะสั้นเกินไปและผ่านการใช้งานมานาน ผมก็ยังพบอีกว่าเขาเองก็กำลังสำรวจผมอยู่เช่นกัน แต่ทำอย่างไม่หวือหวาและออกนอกหน้าจนเสียมารยาท แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:36:11 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:41:14 จากคุณ : Aekio - [ 11 ส.ค. 49 17:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อเข้ามาถึงในห้อง เขายิ่งดูระมัดระวังมากยิ่งขึ้น เขายืนปักหลักอยู่ที่ประตูโดยที่ไม่ยอมเคลื่อนตัวไปไหน “คิดว่าเป็นบ้านตัวเองแล้วกัน ทำตัวตามสบายนะ นี่เป็นห้องชุด ด้านนอกจะเป็นห้องนั่งเล่นและห้องรับแขก ส่วนด้านในเป็นห้องนอน” หลานยวี่ยังคงยืนนิ่งใกล้ประตู ผมถลาตัวไปที่โทรทัศน์แล้วไหลกลับมาส่งรีโมทให้เขาราวกับตัวเองเป็นของเหลว “ดูทีวีไปก่อนแล้วกัน มีอะไรให้ดูเพียบเลยในช่องเคเบิล” ผมหยุดยืนมองเขาชั่วครู่ “งั้นก็ไม่เป็นไร ลืมๆ ไปซ่ะถ้านายไม่อยากดู ฉันจะไม่บังคับให้ใครต้องฝืนใจทำอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะกิน จะพูด หรือจะให้คบหากันเป็นเพื่อนก็เช่นกัน” ผมยิ้ม เขารีบรับรีโมทไป สายตากังวลของเขามองผ่านมาที่หน้าผมแป๊ปก่อนที่จะรีบหันหลบไปอย่างรวดเร็ว “ผม – ผมจะดูทีวี” “ทำในสิ่งที่อยากทำก็แล้วกัน ตลอดบ่ายนี้ฉันวิ่งไปโน่นมานี่ไม่ได้หยุดจนตอนนี้ฉันต้องอาบน้ำก่อนแล้วละ” ผมพูดพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำ ช่วงเดือนกรกฎาคมในปักกิ่งทั้งร้อนและอบอ้าวแถมช่วงเวลากลางวันยังยาวกว่าปกติอีกด้วย ตอนนี้ก็สามทุ่มตรงแล้ว บริเวณภายนอกต่างก็ปกคลุมไปด้วยความมืด ผมนั่งอยู่บนโซฟาในชุดคลุมอาบน้ำตามลำพังพร้อมทั้งครุ่นคิดว่าจะทำยังไงให้เด็กหนุ่มคนนี้ยอมตกลงปลงใจเร็วๆ ตอนนี้เขาอยู่ในห้องน้ำ ผมสั่งเครื่องดื่มมาสองแก้ว เป็นเครื่องดื่มประเภทที่ดื่มง่ายแต่น๊อคเร็ว จากนั้นผมก็เอาวีดีโอโป๊ใส่เข้าไปรอในเครื่องเล่นวีดีโอ ผมจัดทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางเสร็จแล้วก็อดตื่นเต้นกับการรอคอยในครั้งนี้ไม่ได้ เขาเดินออกจากห้องน้ำพร้อมชุดนอนสีฟ้าอ่อนดูหรูหรา (ผมมีชุดคลุมอาบน้ำและชุดนอนยี่ห้อเตรียมไว้สำหรับสถานการณ์เช่นนี้เสมอ) และปอยผมที่เปียกไม่เป็นทรงอยู่ตรงหน้าผากของเขา “ดื่มหน่อยไหม? เรียกความสดชื่นกลับคืนมา” ผมพูดพลางส่งเครื่องดื่มให้เขา เขารับเครื่องดื่มไปแต่ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิมราวกับไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป “นั่งลงสิ” เขานั่งลงและดูเหมือนจะแอบผ่อนคลายลงเล็กน้อย สาวตะวันตกหน้าตาสะสวยฉายให้เห็นอยู่ในจอโทรทัศน์พร้อมกับร่างที่เปลือยเปิดโดยดุษณี รูสวาทของเธอถูกโลมเลียโดยผู้หญิงอีกคนในขณะที่ตัวเธอเองก็ช่วยคลึงเต้าตัวเองพลางร้องเสียงหลง ดูเหมือนว่าอะไรบางอย่างจะทำให้เขาตระหนก เขายังคงนั่งนิ่ง พลางกุมแก้วไว้ในมือแน่น ผมรู้ได้ในทันทีว่านี่จะต้องเป็นครั้งแรกที่เขาได้ดูหนังโป๊ “เคยเดทกับผู้หญิงมาก่อนไหม?” “เคยเดทกับผู้หญิงมาก่อนไหม?” ผมถามย้ำอีกครั้งเพราะเขาไม่ยอมตอบคำถาม “ไม่ครับ” พิจารณาจากน้ำเสียงของเขาแล้ว ผมบอกได้เลยว่าเขากำลังสมาธิแตกซ่าน ผมหันไปมองเขาที่ตอนนี้หน้าแดงและดูปั่นป่วนชอบกล ผมวางมือตัวเองลงระหว่างขาตรงเป้ากางเกงเขาแล้วเริ่มเคล้าคลึง ร่างของเขาดูเหมือนจะแข็งทื่อไป พร้อมกับที่ส่วนนั้นของเขาก็แข็งปั๋งขึ้นอย่างกับหิน ผมปิดโทรทัศน์ นั่นทำให้เขาหันมามองผมด้วยสายตาสับสนและเขินอาย ผมเปลื้องชุดคลุมอาบน้ำของตัวเองออกเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงมันวาว ตาของเขาโลมเล้ามาที่เรือนร่างผม ผมนอนลงแล้วปลดส่วนกลางของกางเกงนอนเขาออกอย่างไม่รีบเร่ง เขากลืนน้ำลายลงคอช้าๆ เจ้าโลกของเขาไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป ร่างกายของเขาก็เหมือนกับร่างของเด็กหนุ่มที่ยังไม่เจริญเติบโตเต็มที่ ยังมองเห็นซี่โครงอยู่ข้างลำตัวเรียว ผมเริ่มใช้มือช่วยเขาแล้วปล่อยตัวเขานอนลงบนโซฟาพยายามจ้องตาเขาอยู่ตลอดเวลาในขณะที่เขาเองก็ทำเช่นเดียวกัน ผมเล้าเลียไปทั่วตัวแล้วกอดเขาเอาไว้ “บอกฉันนะถ้านายรู้สึกไม่ค่อยสบายเนื้อสบายตัว” เขาเอาแต่จ้องมองผมโดยไม่พูดอะไร ผมรู้ดีว่าไม่ว่าจะเป็นหญิงบริสุทธิ์หรือชายบริสุทธิ์ ครั้งแรกของพวกเขาต้องอ่อนโยนที่สุดเพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ลืมครั้งแรกไปตลอดชั่วชีวิต และหลังจากนั้นไปผมไว้ค่อยเล่นบทผู้กองจอมรุกก็ได้ ปากของผมเลื่อนไปประกบปากเขาอย่างแผ่วเบา ลิ้นกวัดแกว่งรอบๆ ริมฝีปาก ปากของเขาปิดแข็งสนิทแต่ไม่นานเขาก็ยอมจูบกับผม ว่ากันตามตรงแล้ว ในตอนนั้นร่างของเขาไม่ได้ยั่วยวนตัณหาของผมเลยแต่กลับเป็นความบริสุทธิ์ผุดผ่องในตัวเขาที่ทำให้อารมณ์ของผมขับเคลื่อนไป บางครั้งอาจเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของตัวผมและความน่าอับอายที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อครั้นอดีต และสิ่งหนึ่งที่จะลืมไปไม่ได้เลยก็คือดวงตาของเขา ผมจูบใบหน้าและลำตัวของเขาอย่างกับคนคลุ้มคลั่งพลางไม่วางมือจากการคลึงคลอลำลึงค์ ถุงอัณฑะ และรอบๆ รูทวารเขา ในที่สุดก็ดูเหมือนเขาพร้อมแล้ว สังเกตได้จากดวงตาเขาที่ปิดสนิทและลมหายใจที่ปล่อยออกมาอย่างหนักแน่น แล้วทันใดนั้นมือของเขาก็พาดขึ้นมากอดบ่าผมไว้ เสียงคร่ำครวญตามแบบผู้ชายเล็ดลอดออกมาจากปากของเขา แล้วเขาก็ปล่อยน้ำกามออกมาพร้อมกับสีหน้าที่ตึงเครียด ผมอยากแอบหัวเราะสียจริง ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะไปถึงได้เร็วขนาดนี้ คืนนั้นเราหาความสุขให้กันและกันต่ออีกสองครั้ง ครั้งที่สองผมทำปทุศวาสเขาด้วยปากจนเขาหลั่งกระจายออกมา ส่วนครั้งที่สามเขาเป็นคนทำให้ผมจนเราได้ไปถึงฝั่งฝันพร้อมกัน ผมยังไม่ขอเขาเข้าประตูหลังเพราะว่ามันดูจะเร็วเกินไป บางครั้งอาจเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรืออาจเป็นเพราะเขายังเด็กหรือเหนื่อยเกินไป เขาจึงเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว พอได้นอนมองใบหน้าอันน่ารักของเด็กหนุ่มตรงหน้านี้แล้วผมก็รู้ตัวทันทีว่าผมติดหนี้อาหารมื้อใหญ่กับเจ้าหลิวซิงซ่ะแล้ว เช้าวันต่อมาผมตื่นนอนแต่เช้าเพราะตกลงไว้ว่าจะไปพบประธานบริษัทเงินกู้เชียนเซียงเพื่อติดต่อเรื่องเงินกู้จำนวนห้าสิบล้านหยวน ผมไม่ได้ปลุกหลานยวี่ตื่นด้วยเพราะเห็นเขากำลังหลับใหลอยู่ในห้วงนิทราอย่างสงบ ผมเพียงแค่สั่งอาหารเช้าไว้ให้เขาและทิ้งโน้ทไว้ว่าเขาสามารถติดต่อผมผ่านทางหลิวซิงได้ตลอดหากต้องการความช่วยเหลือ และบอกให้เขาไปได้เลยหลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ผมทิ้งเงินสองพันหยวนเอาไว้ซึ่งมากกว่าที่ตกลงไว้ในตอนแรกพันหยวน ผมยังแอบคิดที่จะให้เขาถึงสามพันแต่ก็ต้องกลับมาทบทวนอีกครั้งเพราะกลัวว่าเขาจะเรียกมากเกินไปในครั้งต่อไปซึ่งมันคงยากสำหรับผมที่จะปฎิเสธ การขอกู้เงินเป็นไปได้ด้วยดี ผมพาเด็กหนุ่มกลุ่มหนึ่งไปเลี้ยงอาหารเที่ยงในขณะที่หลิวซิงโทรเข้ามาหาผม “ตอนที่แกออกมาเมื่อเช้านี้ เด็กคนนั้นยังนอนอยู่ใช่ไหม?” “ใช่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” “ทางโรงแรมติดต่อมาบอกว่ามีเงินจำนวนหนึ่งพันหยวนตั้งอยู่ในห้องพร้อมกับโน้ท” “โน้ทอะไร?” “เขาบอกว่าเขาเอาไปแค่หนึ่งพันซึ่งเงินนั่นให้ถือเป็นเงินกู้ แล้วเขาจะชดใช้ให้เมื่อเขามีเงิน เขายังบอกอีกว่าเขาจะติดต่อมาหาแกอีกครั้ง” ในสมองผมเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ นาๆ ชั่วขณะ ไม่รู้ว่าสมควรจะพูดอย่างไรดี “เอาล่ะ หมดธุระแล้วใช่ไหม ตอนนี้ฉันกำลังยุ่งน่ะ ไว้ค่อยคุยกันพอฉันกลับไปก็แล้วกัน” ผมปิดโทรศัพท์มือถือ ความคิดหนึ่งคอยตอกย้ำอยู่ที่จิตสำนึกผมว่ามันต้องมีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านี้ระหว่างผมกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่ --------------------- จบตอนที่ 2 ครับ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:38:37 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:46:47 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 20:04:50 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 17:05:50 จากคุณ : Aekio - [ 11 ส.ค. 49 17:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ   อยากอ่านต่อซะแล้ว  รีบกลับมานะท่าน จากคุณ : เจ้าแรคคูณน้อย - [ 11 ส.ค. 49 17:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แต่งไวๆนะครับเอาให้ยันจบเลยชอบๆ จากคุณ : ปลาตะเพียนโออิชิ - [ 11 ส.ค. 49 18:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มีบ้างท่านเข้าใจผิดแล้วนะครับ ผมไม่ได้แต่งเองนะครับ แปลมาอีกทีครับ ถ้าอยากทราบว่าต้นฉบับเป็นเรื่องอะไรก็ลองไปดูข้างบนเลยนะครับ เอาลิงค์มาใส่ให้แล้ว v v v v v (คห. ด้านล่าง) คุณ กริชครับผม ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ ผมใช้ต้นฉบับภาษาอังกฤษที่แปลมาโดยผู้แปลที่แตกต่างกันสองคน คนหนึ่งคือคนที่ผมทิ้งลิงค์ไว้ให้ อีกคนหนึ่งไม่ได้แจ้งชื่อเอาไว้ว่าเขาเป็นใครเพื่อตรวจทานต้นฉบับที่ได้ให้ตรงกับของเดิมมากที่สุดครับ ข้อความบางประโยคในฉบับที่ผมลิงค์ให้นั้นจะไม่มีนะครับ อาจเป็นเพราะว่าผู้แปลเผลอแปลข้ามไปก็เป็นได้ ผมจึงต้องไปดึงข้อความตรงส่วนที่หายไปมาจากอีกฉบับหนึ่งเพื่อแปลให้ครบถ้วนมากที่สุด และจากการที่ลองตรวจดูบทแปลอีกฉบับหนึ่งแล้ว ผมคิดว่าที่คุณคาดการณ์ไว้นั้นน่าจะถูกแล้วละครับ ผมแก้ใหม่เป็นห้องชุดแล้วนะครับ แล้วก็แก้การบรรยายรายละเอียดของห้องไปนิดหน่อย ยังไงก็ขอบพระคุณอีกครั้งนะครับที่ทักท้วงกันมาและขออภัยในความผิดพลาดของผมด้วยนะครับ ต่อไปจะลองเช็คให้ดีก่อนครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 20:12:08 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 19:40:17 จากคุณ : Aekio - [ 11 ส.ค. 49 19:37:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ห้องสูตร นี่ ผมว่ามันน่าจะเป็น ห้องสวีท มากกว่านะครับ เพราะมาจากคำว่า suite ซึ่งอ่านว่าสวีท น่ะครับ แต่ผมก็ไม่แน่ใจนะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 11 ส.ค. 49 19:49:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แหม คุณสายลมปุยเมฆกับฟ้าสีคราม มาหาว่านายเอกเค้าหน้าเหมือนเปิ้ล นาคร ซะได้ ยังห่างไกลค่า  ดูใหม่นะ แบบว่าพี่เค้า ดูได้หลายแบบน่ะ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 49 21:15:07 จากคุณ : Rdfaiz - [ 11 ส.ค. 49 21:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ้าว รูปเล็กไปหน่อย เดี๋ยวๆๆ มีอีก จากคุณ : Rdfaiz - [ 11 ส.ค. 49 21:05:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ส่วนรูปนี้ คล้าย DJ.โจ้ คือหน้าพี่เค้าจะตอบๆ นะ บางทีก็ดูโทรมๆ จากคุณ : Rdfaiz - [ 11 ส.ค. 49 21:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ส่วนรูปนี้ ตอนแสดง The Promise พี่เค้าเล่นเป็น กุ่ยหลาน ค่ะ ชาวเมืองหิมะ ที่กลายเป็นมือสังหารชุดดำน่ะ (การแต่งหน้า + รูปหน้าของพี่เค้า ออกมาน่ากลัวอย่างที่เห็น) จากคุณ : Rdfaiz - [ 11 ส.ค. 49 21:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ ^ รูปข้างบนทำเอาขนลุก  นี่มันคนเดียวกันหรือนี่ หล่านอี้เหมือนนางเอกไทยโบราญเลยแฮะ  แบบว่าทิฐิสูง แปลได้เข้าหูกว่าตอนที่แล้วล่ะเอ  ฉากเรทนี่ก็ยังหวิวกิ้วอยู่เช่นเคย  แต่ก็ลื่นกว่าตอนแรกอยู่(คงหายเกร็งแล้วนิ) เอาล่ะพรุ่งนี้ ๆ ตอนต่อไป ๆ จากคุณ : nathael (ภัทรกาล) - [ 11 ส.ค. 49 22:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มีเวปข้อมูลเรื่องนี้เป็นภาษาจีนมะ ผมจะได้เข้าไปอ่านว่าชื่อ หลาน อี้ ที่จริงมันอ่านว่าไร >>> ชื่อเขาไม่ค่อยมีตัวอักษรสักเท่าไหร่นักหรอก อยากรู้ว่าจะมีกี่ขีด จากคุณ : สร้อยดอกหมาก - [ 11 ส.ค. 49 23:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เจอแระๆ ถ้าเข้าใจไม่ผิด อันนี้เป็น official website เลยนะ ภาษาจีน  http://lanyu.gstage.com/ ภาษาอังกฤษ   http://lanyu.gstage.com/english/ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 11:11:21 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 11:04:15 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 11:01:12 แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 11:00:43 จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ วันแม่แห่งชาติ 10:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ห้องชุดนี่นึกถึงห้องของตัวเอง (คอนโด) แต่นี่น่าจะในโรงแรมนะ จากคุณ : scottie - [ วันแม่แห่งชาติ 13:06:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ถ้าจะหา Beijing Story มาอ่านเอง(แบบว่าติดใจ รอไม่ไหว) เอาเวอร์ชั่นอังกฤษนะคะ พอจะหาได้มั้ยคะ ที่ศูนย์หนังสือจุฬามีขายมั้ยคะ หรือว่าหาจากเวบไหนได้บ้างคะ จากคุณ : monkeyB - [ วันแม่แห่งชาติ 19:07:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แปลเร็วๆนะ อยากอ่านต่อ (จะไปหาฉบับ eng อ่าน แต่คิดว่าเอคงแปลได้ดีกว่า ) จากคุณ : jungko (jungkochan) - [ วันแม่แห่งชาติ 20:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เย้ ขอบคุณมากค่ะ ที่อุตส่าห์แปลให้ เรื่องสำนวนการแปล เราไม่มีติอ่าค่ะ เหอๆ เพราะขอให้เราอ่านรู้เรื่องก็พอ เราไม่คิดอะไรมากกับการแปลสำนวน(ดูไม่เป็นด้วยแหละค่ะ) หงึกๆ มาลงเร็วๆนะคะ^^ จากคุณ : tem - [ วันแม่แห่งชาติ 21:05:37 A:58.9.26.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 มารอตอนต่อไปครับ จากคุณ : stand for justice - [ วันแม่แห่งชาติ 22:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ เจ้าแรคคูณน้อย ครับ กลับมาแล้วครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ คุณ ปลาตะเพียนโออิชิ ครับ อย่างที่บอกไปว่าผมไม่ใช่คนแต่ง ผมเป็นคนแปลนะครับ ขอบคุณที่ตามอ่านครับ คุณ กริชครับผม ครับ ขอบคุณที่เข้ามาช่วยเสนอความเห็นนะครับ ทำให้ผมได้ลองกลับไปอ่านแก้ดูอีกครั้ง ต่อไปก็จะเป็นปัญหาเรื่องชื่อตัวละครแล้วละครับ ผมจะไปหามาให้ได้ว่าจริงๆ แล้วที่ผมออกเสียงนั้นถูกไหม แล้วถ้าไม่ มันออกว่าอะไรกันแน่ คุณ Rdfaiz ครับ เอารูปหล่านอี้มาโพสในทุกลุคเลยนะครับนี่ บางรูปทำผมตกใจไปเลย เหอๆๆ เจ้า nathael ยังไงแกก็ต้องตามต่อละ เพราะว่าแกเป็นคนให้ข้าแปล อิอิ คุณ สร้อยดอกหมาก ครับ เดี๋ยวผมส่งลิงค์ฉบับจีนไปให้นะครับ มีเรื่องต้องขอความช่วยเหลือด้วย ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาตลอดนะครับ คุณ scottie ครับ มาแล้ว!!!! ผมนึกว่าลงเรื่องครั้งนี้แล้วท่านจะไม่มาเยี่ยมซ่ะอีก ขอบคุณสำหรับข้อเสนอเรื่องห้องชุดครับ คุณ monkeyB ครับ ถึงกับอดใจไม่ไหวเลยเหรอครับ ^^ ถ้าอดใจไม่ไหวก็ไปอ่านได้ตามลิงค์ที่ผมโพสไว้ข้างบนนะครับ พี่ jungko (jungkochan) อิอิ เจ๊เข้ามาอ่านจนได้นะ แล้วอย่าลืมติดตามต่อไปละครับ คุณ tem ครับ ไม่มีปัญหาครับ นิยายเนื้อหาดีๆ แบบนี้ผมก็อยากจะแปลมาให้ได้อ่านกันครับผม ^^ อย่าลืมติดตามต่อละครับ คุณ stand for justice ครับ ขอบคุณที่เข้ามาติดตาม และยินดีต้อนรับครับผม เอาละครับ ไปอ่านตอนต่อไปกันต่อเลยดีกว่า วันนี้มาอัพดึกหน่อย แต่พรุ่งนี้บอกก่อนว่าผมจะไม่อัพเรื่องตอนใหม่ให้นะครับ เพราะว่าขอตัวพักผ่อนวันสองวันครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 49 23:02:00 จากคุณ : Aekio - [ วันแม่แห่งชาติ 23:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอนที่ 3 เซเหมยเป็นผู้หญิงประเภทสวยลุยงาน เธอมีตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดของบริษัทแห่งหนึ่งที่กำลังมะลอมมะล่อ ในโลกนี้มีผู้หญิงเพียงสองแบบเท่านั้นที่ผมชอบ ถ้าไม่เป็นพวกสาวๆ ในชุดนักเรียนก็ต้องเป็นผู้หญิงอย่างเซเหมยนี่แหละ ผมไม่ชอบแบบนักร้องดารานางแบบอะไรเทือกนั้น พวกเธอต้องการเรียกร้องค่าตัวมากเกินไปทั้งๆ ที่เครื่องในไม่ได้สดสมราคา แถมผู้หญิงพวกนั้นยังดูไร้ชนชั้นสิ้นดี ส่วนผู้ชายนั้นผมชอบประเภทนักดนตรีหรือพวกจิตรกรเพราะพวกนี้ส่วนใหญ่ยังไม่เจนสนามกามารมณ์มากนัก เด็กพวกนี้ถ้าไม่ทำไปเพราะเงินขาดกระเป๋าก็ทำเพื่อปลดปล่อยความหื่นกระหายของตัวเองเท่านั้น ตัวผมยังไม่เคยมีประสบการณ์กับเด็กนักเรียนชายมาก่อนเลย ว่ากันตามตรงแล้วการล่าเด็กผู้ชายนั้นยากกว่าการล่อเด็กผู้หญิงอยู่มากโข ยิ่งถ้าเป็นพวกผู้ชายมีระดับหน่อยละยิ่งยากหนักเข้าไปใหญ่ บางครั้งที่ผมเลือกจะยุ่งกับเด็กชายพวกนี้ก็เพราะสาเหตุนี้นี่แหละ สิ่งที่ดึงดูดผมมากที่สุดในตัวเซเหมยนั้นไม่ใช่หน้าตาสวยงามหรือความเป็นคนสนุกสนานของเธอแต่อย่างใด หากเป็นสะโพกและบั้นท้ายใหญ่ยักษ์ของเธอต่างหาก บั้นท้ายของเธอนั้นแตกต่างจากผู้หญิงตะวันออกทั่วไปที่แบนเรียบสนิท แก้มก้นของเธอเป็นวงสวยได้รูปแถมผิวของมันก็ยังขาวเนียนเปล่งปลั่งอีกด้วย มันจะตั้งฟิตตลอดเวลาแม้ยามที่เธอเดิน แน่นอนว่าผมไม่ได้บอกเรื่องพวกนี้กับเธอไม่งั้นเธอได้เคลือบแคลงผมแน่ ผมคบกับเธอมามากกว่าหกเดือนแล้ว โดยในแต่ละเดือนผมต้องจ่ายค่าของขวัญ ความจุกจิก และค่าตัวของเธอเป็นเงินแปดถึงเก้าพันหยวน ยังไม่เข้าสู่เดือนพฤศจิกายนเลยแต่บรรดาต้นไม้ใบหญ้าต่างก็แทบจะพากันโกร๋นใบแล้ว เช้าวันอาทิตย์นั้นผมยังนอนหลับอย่างสงบสุขใต้ผ้าห่ม มือยังคงวางอยู่บนแก้มก้นของเซเหมยในขณะที่โทรศัพท์ร้องลั่นขึ้นมา ผมจำต้องถ่างหนังตาออกมารับโทรศัพท์ เป็นสายจากหลิวซิงนั่นเอง “แกบ้ารึป่าววะ โทรมาหาฉันแต่เช้าอย่างนี้” ผมงัวเงีย “เช้างั้นเหรอ? รู้ไหมว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว? คล้อยบ่ายแล้วนะโว้ย” “โทรมาทำไมว่ะ?” ความอดทนผมหมดไปนิดหน่อย “หลานยวี่โทรมาหาฉันเมื่อเช้านี้บอกว่าเขาเพิ่งสอบกลางภาคเสร็จ ฉันว่าเด็กนั่นคงคิดถึงแก” หลิวซิงเองก็ตอบกลับไม่ค่อยสุภาพนักเหมือนกัน “.....” “แกลืมเด็กนั่นแล้วงั้นเหรอ?” “ยังจำได้น่า บอกเขาไปว่า...” ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ “บ่ายสองก็แล้วกัน ฉันจะไปรอเขาที่ “เซียงเกา” ตอนบ่ายสอง” หลังจากวางสายผมก็รู้สึกตื่นเต้นจนนอนไม่หลับอีกแล้ว ผมเร่งลุกจากเตียงแล้วคว้าเอากางเกงมาสวม “ใครโทรมาเหรอคะ? แล้วนั่นคุณจะไปแล้วเหรอ?” เซเหมยมองผมจากเตียง “รีบลุกเร็วเข้า วันนี้ฉันมีนัดต้องทำตอนบ่ายโมง ไปหาข้าวเที่ยงกินกันก่อนเหอะ” ผมโยนชุดให้เธอในขณะที่กำลังพูด “มีอะไรสำคัญงั้นเหรอคะ?” เซเหมยเริ่มมีอารมณ์ “ป่าวหรอก ก็แค่งานน่ะ แต่ฉันจำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง” เซเหมยไม่ได้ซักอะไรต่อ เธอรู้ตัวดีว่าเธอมีสิทธิ์แค่ไหน ********** แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:48:46 จากคุณ : Aekio - [ วันแม่แห่งชาติ 23:02:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ใกล้จะบ่ายสองเข้ามาทุกขณะ ภัตตาคาร “เซียงเกา” เงียบเชียบเอามากๆ จะมีก็แต่คนบนโต๊ะสองสามตัวที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ ในที่สุดผมก็เห็นหลานยวี่ที่ดูเปลี่ยนไปจากครั้งก่อนค่อนข้างมากเดินเข้ามาตอนประมาณบ่ายสองยี่สิบ “โทษครับที่มาสาย” เขาพูดโดยไม่อธิบายเหตุผล “แล้วมานี่ได้ยังไงน่ะ?” “มากับรถประจำทางครับ” สำเนียงเขาพัฒนาขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะ “ผมยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับปักกิ่งสักเท่าไหร่เลยขึ้นคันผิดเป็นครั้งที่สองแล้ว” เขาเสริม ผมมองเขาในขณะที่เขาพูด น่าประหลาดใจจริงที่เพียงแค่สี่ห้าเดือนที่ผมไม่ได้เจอเขานี้เขาดูสูงขึ้นถนัดตา ใบหน้าเขายังคงไม่ได้ดำหรือตอบลงไปจากก่อน แต่สิ่งที่ต่างไปอย่างเห็นได้ชัดนั้นคือสีหน้าของเขาที่ตอนนี้ไม่ได้เต็มไปด้วยความตึงเครียดและกังวลอีกต่อไป จริงอยู่ว่าเขาไม่ได้ยิ้มแย้ม แต่ก็ยังมีแววของความแจ่มใสฉายให้เห็น จะมีก็แต่ตาของเขาที่ไม่ได้เปลี่ยนไป; ยังคงดูโศกเศร้าและไร้ความมั่นคงเช่นเคย “จากนี้ไปให้นั่งแท็กซี่แทนนะรู้ไหม บางครั้งถ้ามีเวลาฉันจะไปรับนายเอง” เขาไม่ได้ตอบอะไร “ชอบมหาวิทยาลัยไหม?” “มันแย่หมดจดเลยละครับ ตอนอยู่มัธยมปลายเราเคยเป็นที่หนึ่งกัน พอมาอยู่ที่นี่แต่ละคนสามารถตกไปอยู่ที่โหล่ได้เลย การแข่งขันมันตึงเครียดและดูเป็นความลับกันเหลือเกิน” ในที่สุดเขาก็หัวเราะออกมาพลางพูด นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้สัมผัสกับเสียงหัวเราะของเขา มันช่างสดใสและซาบซ่านเสียเหลือเกิน “อย่ากดดันตัวเองให้มากนักล่ะ ปล่อยไปตามสบายตราบที่นายยังสามารถคงมันเอาไว้ได้ แล้วเรื่องอาหารการกินที่มหาวิทยาลัยละเป็นไงบ้าง?” ผมมีพรสวรรค์พิเศษที่ทำให้คนอื่นรู้สึกได้ว่าผมเป็นห่วงเป็นใยและปรารถนาดีต่อเขา และนี่แหละคือสาเหตุที่ทำให้ผมมีเพื่อนและคนรักเต็มไปหมด “อาหารอร่อยทั้งนั้นเลยครับ เป็นอาหารเหนือทั้งนั้น ขนมปังก็เจ๋ง แต่บะหมี่นี่ไม่ค่อยจะได้เรื่องสักเท่าไหร่นัก” “ฮ่าๆ” ผมหัวเราะ “อย่าเผลอซื้อบะหมี่ที่มหา’ลัยกินล่ะ มันโคตรจะเน่าเลย ฉันยังจำได้ว่าบ่ายวันหนึ่งฉันซื้อบะหมี่มากระจึ๋งหนึ่ง ผลลัพธ์คือฉันต้องวิ่งเข้าออกห้องน้ำถึงห้าเที่ยว ทำเอาหิวอีกรอบตอนบ่ายสองเลย แต่ด้วยความสัตย์เลยนะ จากการที่ฉันล่อนไปลองอาหารมหาวิทยาลัยมาหลายแห่ง กล้าพูดเลยว่าอาหารที่ “มหา’ลัยใต้” เยี่ยมที่สุด ส่วนแย่ที่สุดนั้นเป็นของ “มหา’ลัยจีน” “ผมก็เรียนอยู่ที่ “มหา’ลัยจีน” ครับ” เขาพูดอย่างแอบทะนงนิดๆ ดูจากสีหน้าของเขาแล้ว ดูเหมือนเขาจะพูดจริงแฮะ ผมตกใจนิดหน่อย นี่สิ่งที่เขาเคยพูดมาทั้งหมดมันเป็นความจริงงั้นเหรอ? เขาเป็นนักศึกษาจริงๆ แล้วก็เรียนเก่งซ่ะด้วยงั้นสิ? แต่ยังไงผมก็ยังสงสัยอยู่ดี “เมื่อกี่นี้มาจากไหนเหรอ? แล้วกินอะไรมาแล้วยัง?” “ยังครับ” เขาหน้าแดงหน่อยๆ “ผมมีสอนพิเศษตอนเช้า และเพราะกลัวว่าจะสายเลยรีบบึ่งตรงมาจากที่นั่นเลย” ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเขาถึงมีแต่เรื่องให้ผมแปลกใจอยู่เสมอ การเจอกันครั้งนี้ของเราเข้มข้นเหลือเกิน ในระหว่างที่กิน เราสองคนต่างก็ไม่สามารถละสายตาจากกันได้  นี่ถ้าเขาเป็นผู้หญิงผมคงจะโถมเข้ากอดไปแล้วละ เราเสร็จมื้อเย็นอย่างรวดเร็วเพราะอยากจะเข้าห้องนอนกันใจจะขาด เราทั้งคู่ดูจะอดไม่ไหวอีกแล้ว ผมกระชากเสื้อเขาออกพลางพยายามจับจังหวะหายใจของตน “อะไรทำให้นายตัดสินใจกลับมาหาฉันช้าขนาดนี้? ฉันคิดถึงนายใจแทบขาดอยู่แล้ว” “เพิ่งจะเปิดเทอมผมเลยกำลังยุ่งๆ  อยู่น่ะครับ ผมเคยคิดที่จะโทรหาคุณแต่ก็กลัวเกินกว่าจะทำได้...” เสียงเขาสั่นเทา ความอยากจนแทบคลั่งของผู้ชายเวลาร่วมรักกับเพศเดียวกันนั้นมันเทียบกันไม่ได้เลยกับความอยากที่เกิดขึ้นต่อเพศตรงข้าม เพียงแค่มือผมรูดปราดไปปื้ดเดียวร่างของเขาก็เปลือยเปล่าในทันที ผิวสีน้ำตาลเนียนของเขายืดหยุ่นได้ดีเหลือเกิน ไหล่กว้างและแก้มก้นเรียวของเขาช่างเหมาะสมกับร่างทรงสามเหลี่ยมกรวยเสียจริง  เราจูบกอดกันและกัน ดูดดื่มดุ้นรักของกันและกัน ผมแหย่นิ้วเข้าไปในรูทวารของเขานิ้วหนึ่งเพื่อลองทดสอบเขาดู เขาตัวแข็งทื่อแต่ไม่มีทีท่าจะปฏิเสธแต่อย่างใด ผมจูบเขาต่อไปจนกระทั่งนิ้วของผมสอดเข้าไปได้ลึกขึ้นเขาก็ผละตัวออกแล้วเลิกจูบผมทันที ผมมองเขาแน่วแน่ ดูเหมือนว่าความหม่นหมองจะกลับมาเยือนเขาอีกครั้ง ผมจึงเริ่มจูบดวงหน้าเขาใหม่แล้วกระซิบข้างหู “ฉันชอบนายจริงๆ นะ ดังนั้นฉันจะทำเท่าที่นายเต็มใจเท่านั้น” มันได้ผลจนน่าประหลาดใจ เหมือนกับว่าเขาจะยิ่งมีอารมณ์ร่วมไปกับผมมากขึ้น น้ำรักผมพุ่งกระจายเพราะปากเขาที่โอบอูมรอบๆ ท่อนลึงค์ของผม จากนั้นผมก็ใช้มือช่วยเขาจนกระสุนเขาพ่นออกเป็นชุดภายในเวลาอันรวดเร็ว เราเข้าไปอาบน้ำแล้วกลับมาที่เตียงกันอีกครั้ง ทีนี้เขาไม่ได้เข้าสู่นิทราเร็วเหมือนเดิม เราเริ่มสนทนากัน ผมบอกเขาว่าจากนี้ไปให้เลิกเรียกผมว่า “ประธานชาน” เอาแค่ชื่อหันตงของผมซึ่งหมายความว่าผู้พิทักษ์เหม๋าเจ๋อตงก็พอ ผมเล่าเรื่องของผมให้เขาฟังนิดหน่อยและดูเหมือนว่าเขาเองก็มีความสุขและตั้งใจฟังเรื่องของผมอย่างผ่อนคลาย ผมอยากจะทำให้เขามั่นใจในตัวผมให้ได้ในเร็วๆ นี้ “เหมือนเป็นพรมลิขิตที่ขีดเส้นให้เราได้พบกัน แต่นายยังเด็กเกินไป และนั่นทำให้ฉันรู้สึกผิด เรื่องแบบเราทั้งคู่ถือเป็นเรื่องธรรมดาในโลกตะวันตก แต่สำหรับที่นี้แล้วกลับถือเป็นบาป ยังไงก็ตามเราต้องระวังตัวเองไว้ นี่เป็นเรื่องของคนเพียงแค่สองคน ไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศให้ใครรู้หรอกนะ อีกอย่าง เกมนี้ต้องเกิดจากความพึงพอใจของคนสองคน ถ้าเราต้องการแบบนี้เราก็อยู่ด้วยกันได้ แต่ถ้านายเกิดรู้สึกแย่ก็ขอให้ลืมสิ่งที่ผ่านมาซ่ะ” เขาฟังอย่างตั้งใจแต่ไม่ตอบอะไรกลับมาเลย “ความจริงก็คือมันน่าอายเกินไปที่จะเล่นเกมนี้กับใครสักคนที่เรารู้จักเป็นอย่างดี” ผมพูดกลั้วหัวเราะเพื่อตั้งใจจะแอบใบ้อะไรบางอย่าง เขาก็ยังแบเบาะเกินไปเหมือนดั่งพวกสาวๆ ที่อ่อนต่อโลก ผมละกลัวจริงๆ ว่าเขาจะเอาไปคิดเป็นเรื่องจริงจัง หลังจากวันนั้นเราก็ไปเที่ยวด้วยกันอีกสองครั้ง เสพสุขกันเหมือนเช่นทุกครั้งโดยไม่ได้ทำอะไรคืบหน้าไปกว่าเก่าเลย ผมยังไม่อยากจะรุกเร้าเขาจริงๆ นะ เรื่องแบบนี้มันจะเยี่ยมต่อเมื่อคู่นอนรู้สึกอยากให้ด้วยความเต็มใจแล้วเท่านั้นละ ผมเลยใจเย็นเอาไว้ เขาไม่เคยขอเงินผมและไม่พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเองออกมาเลยซึ่งผมเองก็ไม่ได้ถามเช่นกัน หลิวซิงเคยถามเขาให้ผมว่าเขามีเงินพอใช้ไหม และคำตอบที่ได้รับก็คือเขาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องนี้เลย เขาได้รับทุนและสอนพิเศษถึงบ้านอีกสองแห่งจึงเพียงพอแล้วที่จะอยู่รอด เขาช่างงดงามตามธรรมชาติเสียจริง สูงขึ้นเรื่อยๆ ตามกาลเวลาและดูโดดเด่นมากกว่าแค่เสน่หาของเด็กหนุ่มทั่วไป จะเป็นปัญหาก็ที่เสื้อผ้าเขาที่เกินจะบรรยาย ในที่นี้หมายความถึงมันไม่แม้แต่จะตามยุคตามสมัยของเด็กหนุ่มปักกิ่งในยุคนั้นเลย ผมบอกเสี่ยวหมิน (คนรักอย่างเป็นทางการของผม) ให้ซื้อชุดที่เด็กผู้ชายในฮ่องกงใส่กันมาสิบชุด ในตอนนั้นปักกิ่งยังไม่มีร้านขายเสื้อผ้าหัวต่างชาติแต่อย่างใด วันหนึ่งหลังจากที่เราร่วมรักกันเสร็จผมก็ชี้ไปที่ถุงกระดาษกองหนึ่งตรงห้องเก็บของเล็กๆ และบอกเขาว่าในนั้นมีเสื้อผ้าที่ผมซื้อมาให้เขาอยู่ เขาเพียงแค่พูดว่า “โอ้” โดยไม่มีคำขอบคุณใดๆ ตามออกมาเลย เช้าวันต่อมาเขาตื่นนอนตั้งแต่หกโมงเช้าแล้วบอกผมว่าวันนี้มีเรียนตอนแปดโมง ผมจึงบอกว่าเดี๋ยวผมจะขับรถไปส่งที่มหาวิทยาลัย แต่เขากลับตอบมาเพียงคำว่าไม่จำเป็น และยังบอกอีกว่ารถประจำทางยังเร็วกว่าซ่ะอีก ผมบอกให้เขารับเสื้อผ้าที่ผมซื้อให้ไปซ่ะ เขาหยุดยืน แล้วหยิบเอาแต่กางเกงยีนส์กับเสื้อแจ๊คเกทออกมาแล้วพูดว่าที่เหลือไว้ที่นี่ก็แล้วกันเผื่อใช้เวลาอื่น หลังจากเขาไปแล้วผมก็ไม่ได้ล้มตัวลงนอนต่อแต่ตรงไปยังที่ทำงานแล้วบอกเลขากับหลิวซิงว่า ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม หากหลานยวี่โทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ ผมดีใจเหลือเกินที่ไม่ได้ให้เบอร์มือถือผมแก่เขา ในเดือนธันวาคม ผมต้องเดินทางไปธุระเรื่องธุรกิจที่เช็คโกสโลวาเกีย ผมไม่ได้อยากไปนักหรอกเพราะผมเกลียดการที่ต้องอยู่บนเครื่องบินซึ่งเพื่อนๆ ผมลงความเห็นกันว่างี่เง่าสิ้นดี  จะว่าไปครั้งนี้ที่ผมยอมไปก็เพราะผมเบื่อปักกิ่ง อีกอย่างคือผมเริ่มจะทนเซเหมยไม่ไหวแล้วด้วย บั้นท้ายใหญ่ยักษ์ของเธอก็เปรียบเสมือนไอศกรีมที่ผมเคยอยากกินอยู่เป็นประจำตอนยังเด็ก ต่อมาเมื่อผมสามารถจะซื้อมันมากินได้มากตามต้องการแล้วผมก็เบื่อที่จะอยากกินมันอีก และเพราะเซเหมยไม่ใช่พวกผู้หญิงที่ชอบหาเรื่องทะเลาะมากมายนัก มันจึงยิ่งทำให้ผมเบื่อเธอมากเข้าไปใหญ่ ผมอยู่ที่เช็คโกสโลวาเกียหกวันเพื่อติดต่อประสานงานและสะสางปัญหาเรื่องสินค้าที่ลูกค้าซื้อตุนไว้ แต่พอเสร็จธุระแล้วผมก็ไม่ได้รีบกลับแต่อย่างใด ผมยังเคยคิดที่จะหาความสุขให้ตัวเองที่นั่นแต่ก็เกรงว่าพวกเขาจะไม่สะอาดพอ ผมเป็นคนแคร์เรื่องนี้มากๆ ในที่สุดผมก็ตัดสินใจที่จะฝึกฝนความกล้าหาญของตนเองจึงบอกให้คณะผู้ติดตามของผมกลับกันไปก่อน ส่วนผมนั้นเลือกที่จะไปฮ่องกงตามลำพัง ผมไม่ยอมกลับปักกิ่งจนกระทั่งกลางเดือนมกราคม ผมยังไม่ได้ลืมหลานยวี่หรอกนะ แต่ก็ไม่มีใครเคยพูดถึงเขาให้ผมได้ยินอีกเลย ปีนั้นงานเฉลิมฉลองฤดูใบไม้ผลิมาถึงช้ากว่าปกติ ตลอดปลายเดือนมกราคมผู้คนต่างก็พากันง่วนอยู่กับการเตรียมงานเฉลิมฉลอง มองออกไปเห็นกองทัพนักเรียนและคนงานต่างจังหวัดแออัดกันอยู่ที่สถานีรถไฟพร้อมด้วยกระเป๋าใบเล็กๆ ในมือและเป้ลูกเบ้อเลิ่มบนบ่า ผมพร่ำพูดกับตนเองว่ามันคงถึงเวลาที่หลานยวี่เองก็ต้องกลับบ้านเพื่อไปเตรียมการฉลองเทศกาลตรุษจีนด้วยเช่นกัน ----------------------------------- จบตอนที่ 3 แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 16:54:29 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 12:06:05 จากคุณ : Aekio - [ วันแม่แห่งชาติ 23:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณค่ะ  ตั้งหน้าตั้งตารออ่านเลยทีเดียว จากคุณ : monkeyB - [ วันแม่แห่งชาติ 23:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ตามมาจากบอร์ดฟูเฮาส์ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : อย่าทำอย่างง้าน (อย่าทำอย่างง้าน) - [ 13 ส.ค. 49 02:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^--^ เข้ามาแอดไว้ก่อน ขอสอบแป๊บบ สอบเสร็จแล้วจะมาอ่านนะคะ *ขอบคุณมากค่ะ *ขออนุญาตลิงค์ให้เพื่อนนะคะ จากคุณ : เศษใบไม้ - [ 13 ส.ค. 49 03:21:54 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ^ ^ แวะมาขอบคุณ นักแปลนิยายดีๆๆ อีกเรื่อง อ่านแล้วได้ อรรถรสไม่แพ้ ภาคอังกฤษเลยครับ และให้กำลังใจ จะ ติดตามอ่านเรื่อยๆๆ จนจบ นะ ครับ จากคุณ : Brad Pooh - [ 13 ส.ค. 49 08:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้า คห เยอะมาก ก็ขึ้นกระทู้ใหม่ก็ได้ครับ แล้วทำลิงค์บอกด้วยว่าตอนเก่า อยู่ที่ไหนน่ะ ปล แปลเก่งจัง จากคุณ : กริชครับผม - [ 13 ส.ค. 49 09:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เด็กคนนี้เขาเข้าใจเลือกเล่นหนัง หนังส่วนใหญ่ที่เล่นมักจะดี (ในความรู้สึกผม) เรื่องที่เป็นเด็กหลังเขา กับเรื่องที่เกี่ยวกับเมืองจีน สมัยปฎิวัติวัฒนธรรมก็ดี ดูมาหลายเรื่อง ส่วนใหญ่เวลาติดใจ พระเอกคนไหนก็จะดูแต่คนนั้น เรื่องนี้เมโลดราม่าเล็กน้อย (หวานไปหน่อย ชอบฉากเลิฟซีนมาก) ถ้าถามว่าอยากให้แปลเรื่องอะไรต่อไป ผมว่า Wedding Banquet เป็นเรื่องที่น่าจะถูกแปลเพราะว่าเนื้อหาดี มีความขัดแย้งในเรื่องวัฒนธรรมดี ผมชอบ จากคุณ : Oat - [ 13 ส.ค. 49 11:45:55 A:172.19.48.22 X:129.78.208.4 TicketID:091427 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ทำไมหันตงถึงได้บอกกับกับเลขาว่าถ้า Lan Yu โทรมา ให้บอกว่าเขาไม่อยู่ล่ะคะ ทำไมถึงต้องดีใจที่ไม่ให้เบอร์มือถือกับ Lan Yu ทามม้ายยยยยย จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 13 ส.ค. 49 12:34:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ^ ^ ^ นั่นสิ ทำไม ? ทีตอนมีไรกันก็บอกว่า ชั้นชอบในจริงๆ นะ แถมยังจะขอข้างหลังด้วย ท่านประทานชานใจร้าย จากคุณ : สร้อยดอกหมาก - [ 13 ส.ค. 49 13:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มารออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : โลกกลมนะ - [ 13 ส.ค. 49 16:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มาให้กำลังใจเด็กดีที่ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น จะตามอ่านนะคะ ตอนนี้ป้าอายุ 56 ตอนเด็กๆ แม่ซึ่งเป็นนักเขียนจีน ให้กับนิตยสารและ นสพ จีน ในประเทศไทย ฮ่องกง ไต้หวันให้ป้าเขียนแปลนิยายเกาหลี ที่ดังมากในตอนนั้น (หนังสือได้แปลเป็นจีนแล้ว  แม่อ่านให้ฟัง)   แต่เมืองไทยตอนนั้น ผู้คนบ้าแต่หนังสือแปลจีนกำลังภายในกัน  ยังไม่ชอบเรื่องที่มาจากเกาหลี สำนักพิมพ์เลยไม่สนใจ ตอนนี้ลูกชายป้าอายุ 20 วันๆเอาแต่เล่นเกมคอม  ไม่เคยสนใจอ่านหนังสืออะไรทั้งสิ้น ส่วนลูกสาวอายุ 19 ตรงข้าม เธอซื้อๆๆๆๆๆ หนังสือแทบทุกประเภท จากคุณ : prettypetite - [ 13 ส.ค. 49 19:04:42 ]

ความคิดเห็นที่ 42 BeiJing   น่าจะอ่านเป็นภาษาจีนกลางว่า เป่ยจิง   ที่มาจากคำว่า ปักกิ่ง ในภาษาไทย แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 49 19:43:52 จากคุณ : prettypetite - [ 13 ส.ค. 49 19:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ไม่น่าจะอ่านว่า หล่านยู๋ หรือว่าหล่านอี้   ควรจะอ่านว่า หลาน ยวี่   เคยมีเพื่อนชื่อ  หลาน อิง แล้วแม่ใช้นามปากกาว่า  หลาน ซิน จากคุณ : prettypetite - [ 13 ส.ค. 49 19:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เพื่อให้คนอ่านมองภาพออก  น่าจะเกริ่นนำเรื่องนี้หน่อย ปี 1988  Chen Handong,  ตัวเอกที่เป็นเสือไบ  ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของนักการเมืองอาวุโส  (ไม่ใช่นักธุรกิจ)  ระลึกถึงเกมพิศวาสสมัยที่ยังหนุ่ม  และสัมพันธ์รักกับหนุ่มน้อยที่ชื่อ หลานยวี่  ในช่วงก่อนสงความโลกครั้งที่ 2 ........ ลุ้น ...ลุ้น  แปลต่อค่ะหลานชาย  เอาใจช่วย จากคุณ : prettypetite - [ 13 ส.ค. 49 20:00:34 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาจาก fuhouse เหมือนกัน (เพื่อนน้องทำงานดีมาก) ขอบคุณมากจะรอต่อไป ว่าแต่เลิกหน้าแดงตอนแปลยัง จากคุณ : ce - [ 13 ส.ค. 49 20:22:21 A:58.136.69.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 เราเคยดูเวอร์ชั่นซาวแทร็คอ่ะ เห็น Lan Yu เค้าเรียกชื่อตัวเองว่า หลาน แยว่ ก็ไม่รู้นะ ว่าจะถูกรึปล่าว ได้ยินมาแบบเนียะ จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 13 ส.ค. 49 20:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เหอๆ ว้ายๆ มีคนมาจาก บอร์ดท่านเฟื่องเหมือนกันหรือนี่ ถ้าไม่มีท่านนั้นบอกเราต้องไม่รู้แน่เลย ว่ามีคนแปลอยู่ คึคึ ขอให้แปลต่อไปนะคะ เรารออยู่ เย้~!!!! จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : tem - [ 13 ส.ค. 49 21:37:24 A:58.9.31.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 อย่าว่าแต่คนแปลหน้าแดงเลยครับ คนอ่านหน้าแดงกว่าอีก เอิ๊กกก จากคุณ : stand for justice - [ 13 ส.ค. 49 23:51:10 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตามมาอ่านจากบอร์ดฟูค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วยแปลมาให้อ่านกัน จากที่ตอนแรกๆจนถึงตอนนี้มีพัฒนาการที่ดีนะคะ ถึงแม้ว่าในฉากเลิฟซีนจะยังดูขัดๆและไม่ลื่นไหลเท่าไหร่ แต่ก็พยายามเข้านะคะ ที่จริงเวลาแปลในฉากแบบนั้นไม่ต้องแปลตรงตัวทั้งหมดก็ได้มั้งคะ เช่น รูทวาร กับ พ่นกระสุน น่าจะเลี่ยงไปเป็นใช้คำว่า ช่องทางนั้น กับ ปลดปล่อยออกมา ไม่จำเป็นต้องใช้คำตรงๆ จะทำให้ดูซอร์ฟลงกว่าเดิมไหมคะ อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวนะคะ อย่าเคืองกันน้า คิดว่าติเพื่อก่อก็แล้วกันนะคะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : คนรักนิยาย Y ค่า - [ 14 ส.ค. 49 08:52:21 A:58.147.126.119 X: ]

ความคิดเห็นที่ 50 ^ ^ ^ ^ ^ โอ้ๆๆ เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ ใช้คำเลี่ยงๆ มันจะอ่านแล้วไพเราะกว่าด้วยนะ จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 14 ส.ค. 49 09:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ฉากอื่นๆก็แปลดีแล้วนะ ส่วนตอน xxx แปลตรงจนเห็นภาพซะชัดเลย ลองๆหาคำพูดอื่นมาใช้แทนดูสิ อาจจะดูดีกว่านะ คือว่าคนอ่านอายอ่ะ จากคุณ : jungkochan (jungkochan) - [ 14 ส.ค. 49 12:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาตอบโพสก่อนดีกว่า คุณ monkeyB ครับ ขอบคุณที่ตั้งหน้าตั้งตารออ่านนะครับ วันนี้เอาตอนใหม่มาลงให้แล้ว คุณ อย่าทำอย่างง้าน ครับ ขอบคุณที่จะติดตามต่อไปนะครับ ยินดีต้อนรับครับ เห็นมีเพื่อนๆ แสดงตัวว่ามาจากบอร์ดฟูเฮาส์เต็มเลย สารภาพจริงๆ ว่าผมไม่ทราบเลยว่ามีคนเอาลิงค์ผมไปไว้ที่นั่นด้วยจนกระทั่งเพื่อนผมไปเจอมาแล้วเข้ามาบอก สวัสดีเพื่อนๆ จากบอร์ดฟูเฮาส์ครับ คุณ เศษใบไม้ ครับ สอบเสร็จแล้วค่อยมาตามอ่านก็ได้ครับ อิอิ และขอบคุณที่จะเอาลิงค์ไปส่งให้เพื่อนต่อนะครับ คุณ Brad Pooh ครับ ผมพยายามจะคงความเป็นต้นฉบับเอาไว้ให้มากที่สุดเช่นเดียวกับเรื่องอื่นๆ ที่แปลครับ ผมดีใจมากที่ตัวเองไม่ได้ชื่อว่าทำลายต้นฉบับของผู้เขียนครับ ขอบคุณในคำชมนะครับ และอย่าลืมติดตามต่อไปนะครับ คุณ กริชครับผม ครับ น้อมรับข้อเสนอแล้วจะเอาไปแบ่งกระทู้ถ้ามีความคิดเห็นมากขึ้นแล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือเรื่องห้องสวีทแล้วก็คำชมครับ คุณ  Oat ครับ ผมไม่ได้ติดตามการแสดงของหลานยวี่ (คนแสดง) สักเท่าไหร่นักอะครับ แต่เดี๋ยวจะต้องไปหามาดูบ้างแล้ว อ้อ! เรื่องหน้าถ้าหาต้นฉบับได้ผมจะแปลเรื่องที่คุณว่ามาให้อ่านนะครับ คุณ Rdfaiz ครับ ผมว่ามันคงเป็นอารมณ์หนึ่งของคนที่แอบรู้สึกดาวน์เพราะ... (ลองตามอ่านตอนนี้ดูครับ) อิอิ ขอบคุณที่ยังคงติดตามนะครับ อ้อ ขอบคุณเรื่องชื่อที่ต้นฉบับหลานยวี่ใช้เรียกตัวเองด้วยนะครับ เอามาเป็นข้อมูลได้เยอะเลย แล้วก็ขอบคุณคอมเมนท์เรื่องการใช้ภาษาด้วยนะครับ จะระวังให้มากขึ้นครับ อิอิ คุณ สร้อยดอกหมาก ครับ ผมเองก็แอบคิดว่าท่านประธานชานแกใจร้ายใช่เล่นเลยเหมือนกันครับ อิอิ คุณ โลกกลมนะ ครับ ขอบคุณที่มารออ่านนะครับ คุณ prettypetite ครับ ผมได้อะไรใหม่ๆ จากคุณเยอะเลยนะครับ ผมได้แก้ข้อมูลบางตอนที่คุณให้และชื่อของหลานยวี่แล้วนะครับ เพื่อที่จะได้ถูกต้องตามต้นฉบับมากที่สุด รวมทั้งขออนุญาตเอาบทเกริ่นนำของคุณไปไว้ข้างบนเพื่อที่เพื่อนๆ ที่เพิ่งเข้ามาอ่านจะได้เข้าใจมากขึ้นด้วยนะครับ คุณ ce ครับ ยังคงหน้าแดงเหมือนเดิม เหอๆๆ โดยเฉพาะตอนนี้ ฮ่าๆๆ คุณ tem ครับ แปลต่อไปให้อ่านแน่นอนครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ คุณ stand for justice ครับ ฮ่าๆๆๆ ก็มีเพื่อนๆ พันทิพเข้าใจผิดหลังไมค์ไปถามผมว่าผมใช้ประสบการณ์ส่วนตัวแปลรึป่าวอะครับ มาบอกก่อนเลยว่าไม่ใช่น้าคร๊าบบบ อย่าเข้าใจผิดนะ คุณ คนรักนิยาย Y ค่า ครับ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์เรื่องพัฒนาการและการใช้คำนะครับ ผมจะพยายามให้ดีที่สุดครับ ติมาอ่ะดีแล้วละครับ ส่วนไหนที่ยังไม่ดีผมจะได้เอาไปคิดทบทวนและพยายามแก้ไขต่อไป ติดตามต่อนะครับ พี่ jungkochan อิอิ แปลเห็นภาพนี่มันดีหรือไม่ดีหว่า เหอๆๆ ----------- เอาล่ะ ไปอ่านกันต่อเลยดีกว่าคร๊าบบบ แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 10:02:46 จากคุณ : Aekio - [ 14 ส.ค. 49 21:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตอนที่ 4 (ผมแก้ชื่อจากหล่านอี้เป็น "หลานยวี่ ตามที่คุณ prettypetite เสนอแล้วนะครับ) “ฉันเพิ่งเจอหลานยวี่มาเมื่อกี้เอง” จู่ๆ หลิวซิงก็พูดขึ้นหลังจากรายงานสถานการณ์ต่างๆ ภายในบริษัทเสร็จ “ที่ไหนเหรอ?” หัวใจผมหยุดเต้น “รู้ข่าวที่หลิวไห่กวาเปิดบริษัทที่ถนนในหมู่บ้านทางตอนเหนือไหม? เด็กทำงานอยู่นั่นแหละ” “แปลกแฮะ เขาไม่กลับไปร่วมงานฉลองเทศกาลตรุษจีนที่บ้านรึไง? แล้วเขาเห็นแกไหม?” “ไม่เห็นอ่ะ  เหมือนว่าตอนนั้นเขากำลังง่วนอยู่กับการประกอบเครื่องจักรนะ” “แล้วช่วงนี้เขาโทรมาที่นี่บ้างรึป่าว?” “สัตว์เอ้ย อย่างน้อยก็เป็นยี่สิบครั้งได้มั้ง” “แล้วเขาว่าไงบ้าง?” ผมหัวเราะจนตาหยีในระหว่างที่พูด “แค่บอกว่าอยากคุยกับแก ไม่ได้พูดอะไรมากกว่านี้ละ” พอเห็นผมหัวเราะ หลิวซิงก็หัวเราะตาม “แกนี่ช่างหลอกล่อเด็กนั่นจริงๆ เลยนะ ฉันว่าถึงตอนนี้แกคงเบื่อเขาแล้วล่ะสิ” “ฉันจะออกไปตามหาเด็กนั่นแล้วเอามาแหย่ต่ออีกหน่อย” ผมหัวเราะหนักเข้าไปอีก แต่ก็ไม่ได้บอกหลิวซิงหรอกนะว่าจะแหย่เพราะอะไร อันที่จริงผมเองก็ยังไม่รู้เหตุผลเสียด้วยซ้ำ ********** หลิวไห่กวากำลังยุ่งอยู่กับการเลื่อนลังใหญ่ยักษ์และประกอบชิปที่มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเอามาจากไหนเพื่อใส่เข้าไปให้ทำงานร่วมกับเครื่องจักร ผมขี้เกียจแม้แต่จะกล่าวทักทายเขา พอเดินเข้าข้างในแล้วผมก็ทอดสายตาสอดส่องไปรอบๆ “มาหาซื้ออุปกรณ์ประกอบเครื่องจักรเหรอครับ?” ชายหนุ่มคนหนึ่งต้อนรับผมภายในบัดดล “มาเดินดูเฉยๆ น่ะ ฉันมีเรื่องต้องคุยกับหัวหน้านาย” พอตระหนักได้ว่าผมไม่ใช่ลูกค้าทั่วๆ ไป เขาก็ไม่กล้ายุ่มย่ามกับผมอีก “ระวังอย่างสัตว์หน่อยสิวะ นั่นจะเลื่อนมันไปไหนน่ะ? แกทำงานไม่เป็นรึไง?” คำสบถแบบปักกิ่งถูกพ่นออกมา “หัวหน้าบอกให้พวกเราเลื่อนมาไว้ตรงนี้” เป็นหลานยวี่นั่นเองที่ตอบกลับไป เขาไม่ได้ขึ้นเสียงดัง แต่กลับฟังแล้วหนักแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเขาก้าวร้าวกับคนอื่น “วางมันไว้นี่แหละ แล้วก็เลื่อนลังนี่ไปไว้ตรงโน้นด้วย” หลิวไห่กวาสั่ง “ไอ้เวรเอ้ย” ผมได้ยินเสียงสบถงึมงำ หลานยวี่จ้องเจ้านั่นเขม็ง ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืด แล้วหันไปเลื่อนลังอีกลังหนึ่งแทน ทันใดนั้นเขาก็เห็นผม เขาตัวแข็งไปสองสามวินาทีแล้วค่อยเผยยิ้มออกมา “แกสองคนรีบเปิดกล่องนั่นได้แล้ว มันเกะกะขวางทางจนไม่มีที่จะเดินแล้ว” หลิวไห่กวาเร่งหลานยวี่กับเด็กหนุ่มอีกคนอย่างหมดความอดทน จากนั้นเขาก็หันมาเห็นว่าผมยืนอยู่ “เฮ้ พี่ชาน ลมอะไรหอบพี่มาถึงนี่ได้เนี๊ยะ? คิดไม่ถึงจริงๆ เลย” รอยยิ้มแผ่ไปทั่วใบหน้าของหลิวไห่กวา “มาโยนงานให้แกเพิ่มหน่อย สนใจไหม?” ผมหยอกล้อกับหลิวไห่กวาทั้งๆ ที่ตายังจับจ้องไปที่หลานยวี่ เขายังคงยุ่งอยู่กับงานตรงหน้าแต่ก็ไม่วายเหลือบตามองผมเป็นระยะ ใบหน้าเขาแดงกล่ำไปด้วยความตื่นเต้นยินดี ผมคุยกับหลิวไห่กวาต่ออีกพักหนึ่งก่อนที่จะขอตัวกลับ เขาดูเหมือนจะแอบงง ประติดประต่อไม่ได้ว่าผมมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์ใด น่าขันชะมัด ก่อนจะเดินออกจากประตูไป ผมหันไปส่งสัญญาณทางตายตาให้หลานยวี่แล้วชี้ไปที่รถเบนซ์สีน้ำเงินของผมที่กำลังจอดอยู่อีกฟากถนน ผ่านไปประมาณสิบนาทีหลานยวี่ก็วิ่งข้ามมาแล้วรีบโฉบขึ้นรถอย่างรวดเร็ว “ผมกลัวว่าคุณจะทิ้งผมไปแล้วซ่ะอีก” เขาพูดพลางหอบแฮก “ฉันแค่ผ่านทางมาทำธุระน่ะ แต่ตอนนี้ว่างแล้ว” ขนาดผมเป็นคนพูดยังแทบไม่อยากเชื่อในคำพูดของตนเลย ผมถามเขากลับ “ทำงานที่นี่งั้นเหรอ?  ไม่กลับบ้านไปฉลองปีใหม่รึไง?” “ปีนี้ผมกับเพื่อนไม่กลับครับ บ้านเพื่อนผมอยู่ไหหนาน มันไกลจากที่นี่มาก แค่เวลาเดินทางโดยรถไฟก็ยาวกว่าวันหยุดแล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่กลับครับ” เราเงียบกันไปชั่วขณะ จากนั้นผมก็ทำลายความเงียบลงอีกครั้งโดยการเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “ขออนุญาตหัวหน้าก่อนออกมาแล้วยังน่ะ?” “ผมขอเขาออกมาสองสามนาทีแต่เขาปฏิเสธ ผมเลยบอกว่ามันเป็นเรื่องด่วนมาก เขาก็ด่าผมกลับมา ผมจึงโพล่งใส่เขาไปว่าผมลาออกแล้วก็เดินมานี่ละ” เขาพูดหัวเราะร่าจนทำให้ผมต้องหัวเราะไปด้วย เขาพูดต่อ “ผู้คนในปักกิ่งชอบทำให้อะไรๆ ดูเครียดเสมอ แถมยังชอบดูถูกคนต่างจังหวัดเป็นที่หนึ่ง” “นายกำลังวิพากษ์วิจารณ์ฉันงั้นเหรอ? ฉันเองก็คนปักกิ่งเหมือนกันนะ” ผมหัวเราะหนักขึ้น “ผมจำได้ว่าคุณเคยบอกผมว่าคุณเองก็มาจากต่างจังหวัดเพราะสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่นี่ได้เหมือนกัน” เขาพูดอย่างจริงจัง ทันใดนั้นสำนวนหนึ่งก็เด้งขึ้นมาในสมองผม “อย่าหลอกเด็ก” ผมหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังโดยไม่ได้แก้ตัวแต่อย่างใด หลานยวี่ตะโกนลั่นตอนที่เหลืออีกเพียงหนึ่งซอยรถก็จะวิ่งออกจากหมู่บ้านทางตอนเหนือ “เราแวะไปมหาวิทยาลัยผมก่อนได้ไหมครับ ผมอยากจะเปลี่ยนชุดก่อน ชุดทำงานนี่มันสกปรกหมดแล้ว” ชุดที่เขาใส่อยู่เป็นชุดคอทต้อนที่มอมแมมทั้งตัว “รถจะได้รับอนุญาตให้เข้าได้ทางประตูทิศใต้เท่านั้น คุณรู้ไหมว่าไปทางไหน?” เขาถาม “มหา’ลัยใต้กับมหา’จีนเป็นเกลอกันนะ ฉันวิ่งเข้าออกที่นี่มาตลอดสี่ปี ทำไมฉันจะไม่รู้ทางละ?” วิทยาเขตของมหาวิทยาลัยใต้นั้นค่อนข้างกว้าง แต่ก็ไม่เจริญหูเจริญตาเหมือนมหาวิทยาลัยจีน รถเคลื่อนไปจอดในซอยแปดจากนั้นเขาก็รีบวิ่งหายไป ผมแอบงงนิดๆ; เขาเรียนอยู่ที่นี่จริงๆ สินะ เขาไม่ได้โกหกอะไรผมมากมายนักอย่างที่คิด เวลาที่เขาไม่อยากจะให้ผมรู้เรื่องบางเรื่องเขาก็เพียงแต่ไม่พูดถึงมันเท่านั้น คนอย่างเขานับวันยิ่งหายากเต็มที พิจารณาจากตัวเองแล้ว ตั้งเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของสิ่งที่ผมพูดมันไม่ใช่เรื่องจริงเลย แต่จะทำไมละ? พวกนักธุรกิจต้องหัวหมอเป็นธรรมดา เขาดูต่างจากเดิมมากเมื่อเขาเดินออกมา กางเกงยีนส์หลวมโคลกเข้ากันได้ดีกับเสื้อแจ๊คเกทสีน้ำเงินที่ไม่ได้ติดกระดุม คอเสื้อสีน้ำตาลตั้งเชิดเช่นเดียวกับแขนเสื้อที่ถูกพับขึ้น มันเป็นชุดที่เขาเอากลับไปครั้งที่แล้วนั่นเอง เขาล้างหน้าก่อนออกมาด้วย ทั้งคิ้วและหน้าผากยังเปียกอยู่เลย  ผมเกาะพวงมาลัยรถแน่นเพราะก้อนเนื้อระหว่างขาของผมนั้นกำลังขยายขึ้นอย่างองอาจ “ผมใส่ชุดแบบนี้ในมหา’ลัยไม่ได้ มันดูเด่นเกินไป เดี๋ยวนักเรียนต่างชาติบางคนเขาจะเข้าใจผิดมาคุยกับผมเป็นภาษาญี่ปุ่น” เขาอธิบายอย่างเหนียมอายแต่ไม่ขาดความภาคภูมิ ********** แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 18:07:22 แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 09:51:07 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:32:02 จากคุณ : Aekio - [ 14 ส.ค. 49 21:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เราจูบกันอย่างบ้าคลั่งเหมือนเคย เด้ามือและดูดดื่มของกันและกันจนต่างคนต่างสาดพ่นน้ำรักออกมา หลังจากนั้นหลานยวี่ก็นอนหันข้างอยู่บนเตียง ดูหนังโป๊เกย์สองเรื่องที่ผมเพิ่งได้มาจากอเมริกา เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองคนในเรื่องกำลังเด้าประดันดึงกันและกันในทุกท่วงท่าอิริยาบถ ผมยื่นเครื่องดื่มให้เขา เขาชักหางคิ้วขึ้นแล้วถามผมว่า “คุณโกรธเพราะผมไม่เอาชุดพวกนั้นไปด้วยงั้นเหรอครับ?” “นายคิดว่าฉันเป็นเด็กผู้หญิงประถมหรืออะไรแบบนั้นรึไง โกรธเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นนี่นะ?” ผมพยายามปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงไว้ด้วยการหัวเราะออกไป “ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นสักหน่อย แค่กลัวว่าคุณอาจคิดว่าที่ผมมาหาคุณนี่เพราะเงินเท่านั้นเอง” “ไม่เคยแม้แต่แว้บเข้ามาในสมองฉันเลย” เขาซื่อเสียจนผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี เขาพุ่งความสนใจกลับไปที่โทรทัศน์ต่อ ยังคงนอนหันข้างเหมือนเดิม ผมหรี่ไฟลงจนถึงจุดสลัวที่สุดแล้วโอบกอดเขาไว้จากด้านหลังและพยายามขยับตัวนอนเอียงข้างเข้าใกล้เขา มือผมเริ่มลูบคลำไหล่ไร่ลงไปยังอกของเขา เขาดูแข็งแรงขึ้นกว่าเก่า แถมยังร้อนแรงขึ้นด้วย จากนั้นมือผมก็กวาดลงไปจนถึงจุดที่ขนเพชรของเขากระจุกรวมตัวกันอยู่ ลำลึงค์ของเขาแข็งขึ้นอีกครั้ง ผมนวดคลึงมันชั่วครู่แล้วเลื่อนมือลงไปที่อัณฑะทั้งสองลูก จากนั้นก็เลื่อนกลับมาที่ประตูหลังของเขา มือผมหยุดลงตรงนั้นแล้วลองทดสอบด้วยการใช้น้ำลายของตัวเองชุ่มนิ้วไว้แล้วลองสวมใส่มันเข้าไปช้าๆ ตัวเขาเกร็งขึ้นนิดหน่อยแล้วควานมือมาหามืออีกข้างหนึ่งของผมเพื่อยึดเหนี่ยว ตอนนี้นิ้วของผมได้สวนเข้าไปทั้งนิ้วแล้ว ผมค่อยๆ ดึงนิ้วออกช้าๆ แล้วขยับตัวเข้าใกล้ใบหูกระซิบถาม “เจ็บไหม?” เขาพยักหน้า ผมมองไม่เห็นดวงหน้าเขา ผมเอี้ยวตัวไปคว้าสารหล่อลื่นที่ผมเตรียมเอาไว้ในระดับมือคว้าถึง ปีบมันออกมาเป็นกำแล้วนำมาคลึงที่แท่งกามาของตน จากนั้นก็ถูกสารนั่นเข้าไปในร่องกระสันของเขา ทำให้กล้ามเนื้อเขาหดยึดเข้าหากันเล็กน้อย “เย็นหน่อยนะ” ผมพูดขณะที่หลังเขาแนบเนื้อกับผม ผมทำสัญญาณเป็นเชิงว่าเขาต้องชันน่องตัวเองขึ้นนิดเพื่อที่ผมจะได้พยายามสอดใส่ท่อนรักของตัวเองเข้าไปช้าๆ ท่านี้ค่อนข้างยากสำหรับการสอดเข้าไป แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังคงนอนเอียงข้างอย่างเดิม ผมจึงไม่อยากจะบังคับเขาให้ทำตาม ผมผ่านหัวเห็ดของตัวเองเข้าไปได้ก่อนที่มันจะหลุดออกมาอีกครั้ง หนุ่มน้อยกำลังโดนสอยอย่างถี่ยิบจนครางระหงิงไม่เป็นคำอยู่ในโทรทัศน์ หลานยวี่หันหน้าไปรอบๆ เขาเองก็รู้สึกเสียวกระสันอยู่เช่นกัน ผมจัดท่าให้เขาแยกขาคุกเข่าอยู่บนเตียง กุมบ่าเขากดลงต่ำ นี่คือท่าที่ง่ายดายที่สุดแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่เพิ่งจะเคยเป็นครั้งแรก ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนเหยียดหยามเขาหน่อยก็ตาม ดุ้นรักของผมถูกสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ มือเขากำเอาผ้าปูเตียงไว้แน่น เขาไม่ได้ครวญครางเสียงใดๆ ออกมาเลยแม้แต่น้อย พอผมสอดใส่เข้าไปได้จนสุดแล้วมือเขาก็ยิ่งกุมแน่นขึ้นอีก พลางครางเสียงพรางออกมาจนแทบไม่ได้ยิน มันเยี่ยมเหลือเกิน นี่ไม่ใช่ปฏิกิริยาตอบสนองอย่างบุคคลทั่วไป ความเจ็บปวดอย่างสูงสุดของเขายิ่งกระตุ้นและขับเคลื่อนให้ผมแทบคลั่ง ผมอยากจะลดจังหวะการซอยให้ถี่น้อยลงเพื่อลดความเจ็บปวดจากครั้งแรกของเขา แต่สามัญสำนึกของผมกลับไม่ได้อยากทำเช่นนั้นด้วย ผมอดไม่ได้ที่จะตะโกนร้องออกมา “อ้า....ฉันคิดถึงนายทุกวี่วัน คิดถึงจบแทบขาดใจตายเพราะนาย สุดยอดไปเลย โคตรจะสุดยอดเลยจริงๆ” ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว จะทำก็เพียงแต่ซอยถี่ยิบขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าจะไม่มีโอกาสได้ทำอีกต่อไป ร่องรักของเขาช่างนาบแน่นเหลือเกินแม้ว่าจะใช้สารหล่อลื่นมากเป็นกำก็ตาม มือผมควานหาลำลึงค์ของเขาได้โดยสัญชาติญาณแล้วช่วยกะซวกมันให้กับเขา “อ้า.....” เขาร้องลั่นด้วยความรู้สึกกระสันอย่างสุดซึ้ง ทันใดนั้นผมก็รู้สึกได้ว่ามือของผมเริ่มเปียกชื้นและเมือกขึ้น ลำลึงค์ของเขาสั่นระริกจนสังเกตได้ พระเจ้าช่วย เขาถึงฝั่งฝันก่อนผมซ่ะอีก! จากนั้นผมเองก็พ่นน้ำรักตามเขาออกมา ครั้งนี้เราทั้งคู่ไม่ได้เข้าไปอาบน้ำอาบท่าแต่อย่างใด กลับปล่อยให้มันเลอะเทอะอย่างนี้ต่อไป ผมไม่ได้แยกตัวออกไปนอนอีกด้านหนึ่งเหมือนเช่นเคยแต่กลับโอบกอดเขาไว้อย่างเอาใจใส่เฉกเช่นที่ทำกับผู้หญิง “เจ็บตรงนั้นไหม?” ผมถามอย่างอ่อนโยน “นิดหน่อยครับ” เขาตอบแล้วหันหน้าหนีผมไปอีกทางอย่างกับจะบอกว่าเขาอยากนอนแล้ว “ถ้านายไม่ชอบ เราจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วก็ได้” “มันก็ดีนะครับ นอนกันเถอะ” เขาปิดไฟ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่ได้รังเกียจการมีเพศสัมพันธ์ทางประตูหลังแบบนี้แต่อย่างใด มันก็แค่เขารู้สึกเหมือนถูกเหยียบย้ำศักดิ์ศรีลูกผู้ชายในตัวเขาเท่านั้น มันก็เหมือนกับเวลาที่สาวๆ เสียตัวเป็นครั้งแรกนั่นล่ะ หรือบางครั้งมันก็อาจยากกว่านั้นในการทำใจรับให้ได้ ในส่วนลึกแล้วผมแล้วก็ชอบเขาอยู่เหมือนกัน การมีอะไรกันผ่านประตูหลังก็คือการร่วมเพศย่างหนึ่ง โดยเฉพาะกับพวกเกย์ เขาไม่รู้เลยรึไง? เรือนร่างนี้ช่างบอบบาง ดูเงียบเหงา และน่าหลงใหลเสียเหลือเกิน ********** แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 10:39:32 แก้ไขเมื่อ 14 ส.ค. 49 22:41:53 จากคุณ : Aekio - [ 14 ส.ค. 49 21:11:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ใกล้เทศกาลตรุษจีนเข้ามาทุกขณะ บรรดาคนงานของผมก็เริ่มไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานกันมากขึ้นเรื่อยๆ  และในฐานะหัวหน้าอย่างผมก็ไม่มีกะจิตกะใจจะคิดเรื่องงานมากมายนักเช่นกัน หลานยวี่อยู่กับผมแทบทุกวัน แต่ผมก็ไม่ได้เลือกจะพาเขาไปอยู่ที่โรงแรมทุกครั้งหรอกนะ มันน่าแปลกเกินไปสำหรับผู้ชายที่เป็นเพื่อนกันที่จะทำแบบนั้นจนอาจเป็นเชื่อไฟก่อให้เกิดความสงสัยขึ้นได้  ผมพาเขาไปอยู่ที่อพาร์ทเมนท์สุดหรูที่ “หมู่บ้านชั่วคราว” ซึ่งมีสองห้องนอนกับอีกหนึ่งห้องนั่งเล่น เขาชอบมันมากๆ โดยให้เหตุผลว่าเขารู้สึกว่ามันเป็นบ้านมากกว่าที่โรงแรม ผมพาเขามาที่นี่อยู่เสมอ ในตอนนั้นยังมีที่ไม่มากนักให้เราไปในปักกิ่งนอกจากห้องเลาจ์ตามโรงแรม ไปคาราโอเกะ ไปโยนโบว์ หรือไม่ก็ไปซาวน์น่าหรือว่ายน้ำ อันที่จริงผมมีจุดประสงค์ลับอันร้ายกาจนักแฝงอยู่ด้วย; ผมจะสอนให้เค้ารู้ว่าโลกของความหรูหราฟุ่มเฟือยมันเป็นอย่างไรเพื่อที่วันหนึ่ง “ความยโส” ในตัวเขาจะได้ลดลง เขายังคงทำงานเสริมเดิม วิ่งไปที่บ้านเด็กสองแห่งเพื่อสอนพิเศษตัวต่อตัว เขาบอกว่าเด็กทั้งสองคนเป็นลูกของอาจารย์ใน “มหาวิทยาลัยจีน” และเขาเองก็ได้สัญญากับคนพวกนั้นไว้ตั้งแต่แรกแล้วดังนั้นมันจึงไม่งามนักถ้าจู่ๆ เขาจะเลิกสอนไป ผมไม่เห็นด้วยที่เขาไปหางานทำแบบนี้แต่เขากลับตอบรับข้อคิดเห็นด้วยความเงียบ นี่เขากำลังคิดอะไรของเขานะ? หาค่าเทอมสำหรับเทอมหน้ารึไง? ********** อีกสองวันก็จะถึงวันจ่ายในเทศกาลตรุษจีนแล้ว บรรดาประทัดไฟแตกเปรี้ยงปร้างอยู่ภายนอก เขาจำเป็นต้องไปบ้านของเด็กมัธยมปลายจึงกลับสาย และยังบอกอีกว่าต้องไปไปรษณีย์เพื่อโทรทางไกลกลับไปหาครอบครัว คนต่อแถวรอโทรยาวยืดจนเขาต้องรอนานมากกว่าจะถึงคิว ผมบอกเขาว่าทีหลังเขาสามารถใช้โทรศัพท์ในอพาร์ทเมนท์ โทรศัพท์ในโรงแรม หรือใช้มือถือผมโทรทางไกลได้ “สงสัยนายคงเป็นไซอิ๋วที่จู่ๆ ก็กระโดดโผลงออกมาจากภูเขามั้ง” ผมสงสัยพื้นฐานครอบครัวของเขาเสียจริง เขายิ้มเจื่อน “แม่ผมตายไปสองปีแล้วละครับ ผมไม่อยากจะกลับบ้านนักหรอก และผู้หญิงคนนั้น คนที่พ่อผมแต่งงานด้วยหลังจากแม่ตาย เธอเองก็ไม่อยากให้ผมกลับไปบ้านเหมือนกัน” “แล้วพ่อของนายละ?” ผมอยากรู้รายละเอียด “สบายดีครับ สบายดีกันทั้งครอบครัว ผมยังมีน้องสาวอายุสามขวบอีกคน...” คำพูดนี้ทำให้ความโศกเศร้าในดวงตาของเขากลับคืนมาอีกครั้ง และครั้งนี้ช่างดูรุนแรงเหลือเกิน เขาทำเหมือนกำลังเติมต่อความทรงจำบางอย่าง แต่จู่ๆ ก็หยุดนิ่งไปดื้อๆ ในวันจ่าย ผมเชิญเขามาที่บ้านผมด้วย นี่ถือเป็นการเสี่ยงเอามากเพราะผมเองก็ค่อนข้างจะมีใจให้เขาอยู่เหมือนกัน แถมน้องสาวเจ้าประเพณีที่ชอบทำตัวเหมือนเป็นพ่อของผมก็ทั้งทั้งเจ้าเล่ห์และเยือกเย็น แต่ต่อมาหลานยวี่กลับบอกว่าเขาประหลาดใจมากที่บ้านนักการเมืองอาวุโสอย่างบ้านผมจะดูมีความสุขและอบอุ่นขนาดนี้ ผมเลยบอกเขาไปว่าเป็นเพราะพ่อผมหมดพลังอำนาจ และสังขารจะมอดแล้วต่างหาก แต่เขากลับตอบมาว่าผมควรจะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองมี พอถึงเที่ยงคืนทั่วท้องถนนก็เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกจากประทัดไฟ ผมมองน้องสาวของผม หลานยวี่ และสามีของน้องสาวอีกคนช่วยกันจุดประทัดไฟพลางคิดไปว่าถ้าพวกเขารู้ความจริงเกี่ยวกับหลานยวี่และผม พวกเขาต้องฆ่าผมตายแน่ --------------------- จบบทที่ 4 (มีคำด่าบางคำไม่ผ่านเซ็นเซอร์พันทิพนะครับ ผมจึงต้องทำให้มันสุภาพขึ้น อิอิ) จากคุณ : Aekio - [ 14 ส.ค. 49 21:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ภาษามันยังแปร่งๆอยู่นะแก ฉันว่า ยังไม่ค่อยสวยเท่าไรว่ะ โดยรวมดีแล้วนะโว้ยสู้ๆๆนะแก จากคุณ : iamp (moonsky) - [ 14 ส.ค. 49 21:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ยังไม่ได้อ่านเท่าไหร่ เห็นคนอื่นว่าด้วยฉาก ก็เลยจับฉากก่อน อ่านแล้วก็อืม...เข้าใจเลยว่าทำไมท่านนาธาเอลบอกว่ากำลังให้ผู้แปลไปศึกษานิยายวาย 55555 อ่านแล้วเกิดไม่กล้าอ่านขึ้นมาอีก แต่ช่วงต้น ๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าอ่านจริง ๆ ค่ะ เรื่องนี้ดูเป็นหนังแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นหนังที่ดีเรื่องนึงเหมือนกัน แต่ก็อย่างว่าด้วยความที่ดูพากษ์ไทย ดังนั้นชื่อที่ขึ้นเรื่องมาก็เลยไม่แปลกใจ เพราะเค้าพากษ์กันว่าหลันอี้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าก็อ่านหลานหยู ด้วยซ้ำ เลยคิดว่าคงเหมือนกับ หลิวซิงหยี่ กับ หลิวซิงหยู ของ F4 ล่ะม้าง แต่แปลกใจเหมือนกันค่ะที่ ยี่ ไปถึง อี้ ได้ ยังไงจะรออ่านไปเรื่อย ๆ แล้วกันค่ะ เผื่อจะได้รู้วิธีอ่านชื่อถูก ๆ ด้วย จากคุณ : HeXe-1st - [ 14 ส.ค. 49 21:48:44 A:203.113.56.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านชื่อให้ถูกนี่ยากหน่อยนะ ต้องเอาตัวจีนน่ะไปเทียบดิกดูจะได้เสียงที่ตรงกว่า (แกลองไปถามพวกเรียนจีนเด่ะ) อ้ออีกนิด...บรรยายได้ *** จริงๆ น่าจะต่ำกว่า 18 ไม่ควรอ่านนะแก จากคุณ : iamp (moonsky) - [ 14 ส.ค. 49 22:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 59 รับได้แฮะ กับสำนวนแบบนี้ หรือว่าเราแก่เกินไป 555 แต่ว่าถ้าซอฟท์ลงก็ดีค่ะ พยายามเข้า สู้ๆ จากคุณ : อย่าทำอย่างง้าน - [ 15 ส.ค. 49 13:22:06 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มันหนังเรื่องอะไรหรือคะ มีชื่อไทยหรือเปล่า คนเขียนเขียนได้ติดเรทจริงๆ เหอๆ มีสะกดผิดอยู่บ้าง  ร่อนไปมา ไหหนาน (ไม่ต้องมีไม้จัตวา) หัวเราะตาหลี่ยิบ งง.. ตาหยี?  อีก 2-3 ที่ จำไม่ได้แล้ว ว่าแต่ .. นี่ใช่คุณเบียร์ปล่าวคะ? ไม่คุ้นชื่อ จากคุณ : scottie - [ 15 ส.ค. 49 17:38:18 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ตอบโพสก่อนครับ เจ้า iamp (moonsky) คร๊าบบบ จะสู้ๆ นะ แล้วก็จะพยายามเปลี่ยนแปลงภาษาด้วย อิอิ ส่วนเรื่องเรทนั้น อ่านต่อไปจะได้อะไรมากกว่าเรทนะ ไม่งั้นมันคงไม่ได้เป็นวรรณกรรมคลาสสิคของจีนอีกเรื่องหนึ่งหรอก คุณ HeXe-1st ครับ ฮ่าๆๆๆ ตั้งใจจะไปหานิยายวายมาดูบทบรรยายเหมือนกัน แต่อย่างหนึ่งที่ต้องบอกก็คือต้นฉบับโจ๊งครึ่มมากกว่านี้เยอะเลยครับ ผมพยายามหาคำที่ (ในความคิดขอผม) ดูซอฟท์ลงแล้วนะ แต่อาจจะยังไม่ซอฟท์มากไปเพราะเกรงว่าจะเสียอรรถรสจากต้นฉบับ และบางครั้งก็ไม่รู้จริงๆ ว่าจะบรรยายยังไงดีให้มันดูนุ่มนวลขึ้น อิอิ แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์นะครับ แล้วเรามาติดตามและช่วยกันผันชื่อต่อไปนะ คุณ อย่าทำอย่างง้าน ครับ ดีใจที่มีคนออกมาแสดงตัวว่ารับได้กับสำนวนภาษาบ้าง อิอิ แต่ยังไงซ่ะผมจะพยายามลดให้มันอ่อนลงอย่างที่หลายๆ ความคิดเห็นเสนอนะครับ ยินดีต้อนรับและขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ครับ หวังว่าจะติดตามต่อไปนะครับ คุณ scottie ครับ ขอบคุณมากครับที่มาช่วยแก้คำผิดให้ ผมจะทะยอยแก้ในต้นฉบับไปเรื่อยๆ นะครับ แล้วก็ผมไม่ใช่คุณเบียร์ครับ บางครั้งคุณอาจจำไม่ได้ เมื่อก่อนผมเคยแปลนิยายเกาหลีกุ๊กกิ๊กอยู่ (แต่ไม่ยักจะลงจนจบ อิอิ) แล้วก็เคยของเรียกคุณว่าคุณอา scottie ไงครับ ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าผมดีใจที่คุณเข้ามาอ่านเรื่องนี้และเมนท์วิจารณ์นะครับ ^^ สำหรับเรื่องนี้นั้นได้รับการดัดแปลงไปเป็นหนังครับ ชื่อเรื่องว่า Lan Yu หรือชื่อไทยว่า ชาตินี้ชาติไหนรักนายคนเดียว และใช่ครับ! คนเขียน "เธอ" เขียนได้ติดเรทจริงๆ (คนเขียนเป็นผู้หญิงนะครับ แต่ต้องทำตัวเป็นนักเขียนนิรนามเพื่อหลบหนีการจับกุมจากทางการจีนครับ ปัจจุบันนี้เรื่องนี้ของเธอได้แปลเป็นภาษาอังกฤษและถ้าผมจำไม่ผิดจะเคยเห็นเป็นภาษาดัชต์กับเยอรมันด้วย ไม่แน่ใจว่ายังมีเป็นภาษาอื่นอีกไหมครับ) ฮ่า...ลงตอนนี้ไปเมนท์มาน้อยมาก สงสัยว่ายังมีเพื่อนๆ อีกหลายคนที่ยังไม่ได้เข้ามาอ่านตอนที่ 4 ต่อ งั้นเอาเป็นว่าวันนี้ผมจะลงตอนที่ 5 ให้ต่อแล้วค่อยพักพรุ่งนี้ เพื่อที่เพื่อนๆ จะได้มาตามอ่านได้ทันนะครับ ***ดังนั้น*** พรุ่งนี้ไม่มีการอัพเรื่องนะครับ รอเพื่อนๆ ที่ยังไม่ได้อ่านเข้ามาตามอ่านกันให้ทันก่อน ^^ จากคุณ : Aekio - [ 15 ส.ค. 49 20:13:47 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เข้ามาอ่านกระทู้นี้ทุกวันเล้ยยย ^ ^ 555 ฉากก็ยังเข้มข้นเหมือนเดิม ยังใข้คำตรงม้ากกกกเหมือนเดิม 555 ตั้งแต่อ่านนิยาย + ฟิค Y มาเนียะ ไม่เคยเจอเรื่องไหนที่ตรงได้เท่าเรื่องนี้เลย อิอิ แต่ไม่เป็นไร รับได้ๆๆ ปล.จากในหนัง คิดว่าแม่แท้ๆ ของ Lan Yu คงยังไม่ตาย (ในหนังนะคะ) เพราะว่า มีฉากที่ Lan Yu เค้าโทรศัพท์ไปคุยกับแม่เค้า แล้วท่าทางยิ้มแย้มมาก ซึ่งเค้าคงไม่คุยกับแม่เลี้ยงแบบนี้หรอก ก็เห็นออกจะไม่ค่อยชอบ ขอบคุณผู้แปลมากๆ นะค๊า ที่ทำให้เราได้มีโอกาสอ่านนิยายเรื่องนี้ คือตอนแรกที่ได้ฉบับอังกฤษมา ก็อยากจะอ่านอยู่เหมือนกัน แต่ไม่มีเวลามานั่งแปล ก็เลยไม่ได้ฤกษ์อ่านซะที ก็ได้คุณ Aekio นี่แหละ ขอบคุณอีกครั้งนะค๊า แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 49 20:24:22 จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 15 ส.ค. 49 20:22:59 ]

ความคิดเห็นที่ 63 โอ๊ยยยยยยย ผมจะสแกนคำเซ็นเซอร์ยังไงละครับนี่ ผมไม่สามารถลงตอนต่อไปได้เพราะว่าทางพันทิพแจ้งว่ามีคำไม่เหมาะสม ผมเองก็พยายามจะอ่านทวนเพื่อหาคำที่ไม่เหมาะสม ตัดโน่น ตัดนี่ออกไปเยอะจนไม่เหลือคำล่อแหลมแล้ว (เท่าที่ผมมองอะนะ) แต่ก็ยังโพสไม่ได้อยู่ดี แง้ๆๆๆ กำลังคิดว่าอาจจะเปิดเว็บเพจแล้วเอาเรื่องนี้ไปลงที่เพจตัวเองซ่ะเลย จะได้ไม่ต้องโดนสงวนคำด้วย แง้ T_T แปลแล้วดันให้คนอื่นอ่านไม่ได้ T^T แต่จะดิ้นรนต่อไปครับ จากคุณ : Aekio - [ 15 ส.ค. 49 20:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ก็ไม่ได่เป็นนักแปลมืออาชีพนี่ ทำเป็นอดิเรก รอตอนต่อไปอยู่คับ จากคุณ : สร้อยดอกหมาก - [ 15 ส.ค. 49 21:16:49 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ง่า วันนี้คงเอาลงไม่ได้แน่เลย เพราะจนถึงป่านนี้แล้วผมก็ยังหาตัวที่โดนเซ็นเซอร์ไม่ได้เลย เอาเป็นว่าวันนี้ผมจะไปใช้คอมพ์เพื่อนทำเว็บไซต์เพื่อเก็บนิยายเรื่องนี้ก่อนก็แล้วกันนะครับ จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวกับการสแกนคำของพันทิพอีก ไว้เดี๋ยวเสร็จแล้ว (คิดว่าไม่น่าจะเกิดวันสองวันนี้) แล้วผมจะมาแปะลิงค์ให้เข้าไปอ่านต่อนะครับ หวังว่าคนที่รักพันทิพคงไม่ว่าอะไรนะครับ คือว่าผมจำเป็นต้องย้ายบ้านฝากนิยายจริงๆ แต่เปิดบ้านเองแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน นอกจากไม่ต้องสแกนคำผิดแล้วผมยังสามารถพูดคุยกับเพื่อนๆ เวลาที่มีเรื่องปรึกษาได้ด้วยครับ อิอิ งั้นไว้เจอกันนะ จากคุณ : Aekio - [ 15 ส.ค. 49 22:17:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66 Pantip should tell which word cannot be used. We are waiting for you. thanks จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 16 ส.ค. 49 05:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 67 หาให้เจอเร็วๆ นะครับ จะรออ่านอยู่ จากคุณ : กริชครับผม - [ 16 ส.ค. 49 10:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาอ่านแล้วไม่เคยทิ้งคอมเมนไว้เลยงะ เอาเป็นว่า ยังไงก็สู้ๆ แล้วกันคราบ รออ่านอยู่ ไว้ยังไงจะตามมาอ่าน ช่วงนี้ขอไปทำงานคณะสักพักก่อน จากคุณ : zatoru - [ 16 ส.ค. 49 11:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พยายามต่อไปนะค่ะ จะรอค่ะ ......กำลังติดเลย (T_T) จากคุณ : kittytoi - [ 16 ส.ค. 49 15:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ค่า สู้ๆ นะค๊า รออ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 16 ส.ค. 49 21:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 71 คุยกันใหม่ คุณ Rdfaiz ครับ ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่านทุกวันเลย อิอิ ดีใจจังเลยครับ ผมไม่เคยอ่านนิยายวานมาก่อนนะครับ แต่ผมก็แอบคิดว่าคงไม่มีเรื่องไหนโจ๊งครึ่มได้แบบนี้อีกแล้วละครับ อิอิ คุณ สร้อยดอกหมาก ครับ ขอบคุณครับที่มารอตอนต่อไป และขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ คุณ lovelyorange ครับ นักอ่านใหม่ของผมอีกคนแล้ว ดีใจคร๊าบบ ดีใจที่เข้ามาอ่านกัน แต่ก็คิดเหมือนกันเลยว่าพันทิพควระบอกเราด้วยว่าเซ็นเซอร์คำไหน แต่ก็เข้าใจละครับ เพราะถ้าบอกไปก็จะมีพวกที่อยากจะโพสหาเรื่องหาวิธีการโพสเลี่ยงคำได้อีก เลยต้องปิดเป็นความลับเอาไว้ คุณ กริชครับผม ครับ ผมไม่หาต่อแล้วละครับ แต่ไปเปิดเว็บเองแล้วเอานิยายไปลงเลย อิอิ เดี๋ยวจะแปะลิงค์ไว้นะ คุณ zatoru ครับ ฮี้ววว ในที่สุดก็ยอมมาลงล๊อกอินและหุดจากตำแหน่งนักอ่านนิรนามสักที อิอิ คุณ kittytoi ครับ ไม่ต้องกลัวครับ เว็บผมทำเสร็จแล้ว แต่คืนนี้คงยังเข้าไปอ่านไม่ได้เพราะว่า Mysql ของโฮสที่ผมไปฝากไว้มันเป็นเรื่องนิดหน่อย คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะได้แน่นอนครับ แล้วจะรีบเอาไปอัพให้ครับ อ้อ! เว็บที่ผมเพิ่งทำเสร็จและจะเอาเรื่องนี้ไปลงไว้ก็คือ http://www.outer-fiction.co.nr  เว็บไซต์นิยายชายขอบคร๊าบบบ ไว้เข้าได้และลงเรื่องอยางเป็นทางการแล้ว (คาดว่าน่าจะเป็นพรุ่งนี้) ผมจะมาแจ้งข่าวอีกทีนะ แก้ไขเมื่อ 16 ส.ค. 49 22:01:30 จากคุณ : Aekio - [ 16 ส.ค. 49 21:59:58 ]

ความคิดเห็นที่ 72 http://www.rzhf.com/mid/nanguo.mp3 โหลด OST ไปฟังพลางๆ ก่อนนะครับ จากคุณ : ^^ - [ 16 ส.ค. 49 22:03:55 A:58.9.136.5 X: TicketID:116313 ]

ความคิดเห็นที่ 73 OST ชื่อเพลง Nanguo หรอคะ ฟังมาตั้งนาน เพิ่งรู้นะเนียะ แล้วใครมีเนื้อเพลงเพลงนี้บ้างคะ อยากได้ม้ากกกกกกกกกกกกก จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 17 ส.ค. 49 00:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 74 Check again.  Thanks for not giving up. จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 17 ส.ค. 49 02:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เฮ่อ...เอาใจช่วยให้ทำเวบและลงเรื่องได้เร็วๆ นะคะ ผ่านมา 3 วัน จะลงแดงตายอยู่แล้วอ่ะ ฟัง OST แล้วอยากดูหนังอีกหลายๆ รอบจัง จากคุณ : Aphros - [ 17 ส.ค. 49 09:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 76 OST ชื่อเพลง Ni zenme she de wo nan guo เนื้อเพลง http://www.yf66.com/lyric/2592.html จากคุณ : ^^ - [ 17 ส.ค. 49 12:06:13 A:203.156.84.213 X: TicketID:116313 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ตามมาอ่านค่ะ สนุกมากๆเลย จากคุณ : beemanufan - [ 17 ส.ค. 49 16:49:49 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณ ^^ ครับ แอบมาดูดเพลงไปฟังแล้ว เพราะอ่ะ อิอิ ชอบมาก ยินดีต้อนรับนะครับ คุณ Rdfaiz ครับ มีเพื่อนมาแปะเนื้อร้องและบอกชื่อเพลงให้แล้วน้า อิอิ คุณ lovelyorange ครับ ที่ผ่านมาหมดความพยายามกลางคันบ่อยๆ แต่ครั้งนี้จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ดูอย่างวันนี้ไง ดั้นด้นจนได้ อิอิ คุณ Aphros ครับ อย่าเพิ่งลงแดงตายก่อนดิครับ มาแล้ว เอามาให้อ่านต่อแล้ว อิอิ คุณ beemanufan ครับ ขอบคุณมากครับที่เข้ามาตามอ่าน ยินดีต้อนรับครับ เอาล่ะ ทีนี้ก็ถึงเวลาลงตอนใหม่แล้ว มีเรื่องจะบอกว่าเกิดปัญหาขึ้นกับเว็บที่ผมบอกไป คือว่าหลังจากลองดูแล้วมันอ่านยากไปนิดส์อ่ะครับ ผมก็เลยเอาไปฝากไว้ที่อื่นแทน ซึ่งที่นั่นก็คือเว็บบอร์ดที่ผมเป็นแอดมินอยู่ แต่ว่าไม่ได้เข้าไปจัดการมานานละเหมือนกัน อิอิ เอาเป็นว่าใครอยากอ่านตอนต่อไปก็ลิงค์นี้เลยครับ http://devilwriters.13.forumer.com/viewtopic.php?p=29434#29434 ไปเยี่ยมกันได้เลยน้า อิอิ โพสคอมเมนท์ไว้ที่โน่นได้เลยนะคร๊าบ ^^ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 49 19:19:37 จากคุณ : Aekio - [ 17 ส.ค. 49 19:10:00 ]

ความคิดเห็นที่ 79 thank you ka Aekio for the link. Good luck for your exam na ka. I will be in seminar for 2 days so I won't get access to internet either and then will be to the North of California (pai tiew eek 4 wan ). hehehee..I'll be back จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 17 ส.ค. 49 23:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ขอบคุณมากค่ะ คุณ ^ ^ อยากได้เนื้อเพลงมานานแล้ว ถึงจะอ่านไม่ออกก็เหอะ ไว้ค่อยให้เพื่อนถอดคำอ่านให้ จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 18 ส.ค. 49 16:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เดี๋ยวจะเข้าไปเม้นท์ให้นะค๊า ตอนนี้กำลังรอจะยืนยันการสมัครสมาชิกบอร์ดนู้นอยู่ แล้วเจอกัน ^ ^ จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 18 ส.ค. 49 19:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 82 โผล่มาอีกที ส่งลิงค์ไปให้ในเมลหน่อยดิ ช่วงนี้งานยุ่งงะ ทำงานคณะอยู่ เป็นหัวหน้างานจัดขบวนของคณะในวันกีฬาภายในมหาวิทยาลัย เหนื่อยจัง เพลียๆ ยังไงไม่รู้ ไปหลับดีกว่า จากคุณ : zatoru (zatoru) - [ 18 ส.ค. 49 23:25:42 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ^^ พึ่งได้อ่านค่ะ ตามไปบอร์ดโน้นมาแล้วด้วย แตร่...จะโพสคอมเมนท์มันต้องสมัครสมาชิก(รึเปล่า?) สมัครไม่เป็นเลยขอคอมเมนท์ที่นี่แล้วกันนะคะ อ้อ...ตามมาจาก Fuhouse นะคะ แปลเป็นอย่างไรไม่ทราบเพราะไม่เคยอ่านต้นฉบับมาก่อน แต่คิดว่าเรียบเรียงดี...ตามความเห็นเรามันหมายความว่าอ่านไหลรื่นไม่ค่อยสะดุด มีบางจุดเราไม่แน่ใจว่าพิมพ์ผิดหรือสะกดผิดและที่แน่ใจว่าสะกดผิดก็เห็นมีคนทักไปแล้ว ไม่อยากทักเรื่องนี้มากเดียวจะหาว่าจุกจิกพาลไม่อยากแปลเอา(แต่บางทีเรื่องแบบนี้มันก็สำคัญนะเออ) เรื่องฉากอย่างว่า...เราเฉยๆ นะ ตอนแรกๆ ที่อ่านมีอึ้งบ้างเหมือนกันเพราะคิดว่าคำมันแรงไปรึเปล่า? เหมือนอ่านนิยายลามกปลุกใจเสือป่าเลยอ่ะ(อย่าถามนะว่า เคยอ่านเหรอ?) แต่อ่านไปอ่านมาชักชิน...จนจบตอนล่าสุดคือตอนที่ 5 บอกตรงๆ ว่าไม่เห็นด้วยกับการแก้คำให้เบาลงกว่านี้อีกแล้ว ไม่ได้ส่งเสริมให้ลามกนะ...อธิบายไม่ค่อยถูกแฮะ เหมือนกับว่าการใช้คำหนักๆ อย่างนั้นมันให้อารมณ์ "ดิบ" ของเรื่องได้ดีกว่า ให้ความรู้สึกสมจริงได้มากกว่านิยายวายทั่วไปที่เคยอ่านมาซึ่งส่วนใหญ่มักใช้คำเลี่ยงสวยๆ ทำให้เรื่องดูสวยงามขึ้น ไม่ได้ว่ามันไม่ดีนะ แต่เหมือนอ่านแล้วมันประทับใจก็จริงแต่มันไม่ "โดนใจ" เราไม่แน่ใจว่าถ้าเราอ่านนิยายเรื่องนี้ที่แปลโดยใช้คำสวยๆ แล้วทำให้เรื่องดูละเมียดขึ้นเราจะชอบมันมากอย่างนี้รึเปล่า แต่ตอนนี้คิดว่าคำแรงๆ มันเป็นเสน่ห์อย่างนึงของเรื่องไปเสียแล้ว ส่วนหนึ่งคิดว่าเพราะนิยายแต่งโดยให้ตัวเอกเป็นคนเล่าเรื่องด้วยกระมัง การใช้คำบอกเล่าเรื่องราวที่ดูแรงๆ เถื่อนๆ หน่อย มันให้ภาพของตัวเอกซึ่งเป็นคนที่น่าจะเรียกว่าพร้อมทุกอย่างจนมีอีโก้สูงลิบประมาณโลกหมุนรอบตัวฉัน และไม่ใช่คนที่ลึกนักในด้านอารมณ์ความรู้สึกได้เป็นอย่างดีเชียวล่ะ คิดว่างั้นน่ะนะ... จากคุณ : b_t - [ 19 ส.ค. 49 22:13:40 A:210.86.130.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 84 สนุกดีค่ะ lan yu น่าจะอ่านว่า หลานอวี้ นะเพราะเราเคยเรียนมานิดหน่อย จำได้นิดๆ ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ จากคุณ : nidnoina - [ 20 ส.ค. 49 00:48:29 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ในเมืองไทยมี DVD Lan Yu ขายไหมคะ เห็นแต่ VCD อยากได้ DVD มากๆ เลย จากคุณ : Rdfaiz (Rdfaiz) - [ 20 ส.ค. 49 15:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 86 นี่ใช่เนื้อเพลงที่ถอดความแล้วรึเปล่า ใครรู้ภาษาจีนบ้าง http://www.xq28.net/screenout/reviews/html/lanyu.htm จากคุณ : เพราะดีนะ - [ 20 ส.ค. 49 22:57:16 A:172.16.1.109 X:202.183.233.11 TicketID:125662 ]

ความคิดเห็นที่ 88 และข่าวร้ายก็คือ..... ตอนนี้ติดเซ็นเซอร์อีกแล้วครับท่าน แง้ T_T ไปตามอ่านกันที่บอร์ดเดวิลนะครับลิงค์อยู่ที่ คห.78 ครับ อ้าวววว...แล้วความคิดเห็นที่ 88 ที่ผมตอบโพสไว้เสียยาวเลยมันหายไปไหนแล้วล่ะนี่ แง้ ไม่เอาแล้ว ไปอ่านต่อกันที่เดวิลเลยนะครับ แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 49 19:16:22 จากคุณ : Aekio - [ 21 ส.ค. 49 19:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 89 thanks Aekio. How was your exam? My trip was fun. I have never seen the big trees like that in my life. thanks for your time again. What is the name of new book that you are translating? Are you going to post for us here? I love romantic comedy. จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 24 ส.ค. 49 22:56:31 ]

ความคิดเห็นที่ 90 Hi, Hope you get well soon.  Don't stay up too late. take care. จากคุณ : lovelyorange (Lovelyorange) - [ 30 ส.ค. 49 07:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เพิ่งดูจบตะกี้เอง สงสารทั้งคู่เลย T_T ทำไมเกย์สักคนจะสมหวังในรักบ้างไม่ได้นะ จากคุณ : โอนคร้าบบบ (ownni) - [ 29 ต.ค. 49 01:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เรื่องนี้มีคน แปลไว้แล้วครับ ลองไปหาดูที่ ปาล์มบอร์ด สำนวนมันคล้ายๆ กันมาก ครับ แต่ผมชอบ สำนวนของสาวอิสานรอรัก ที่ปาล์มบอร์ดมากกว่า คงไม่บอกว่าที่ไหน แต่ไป search กัน ดูนะครับ สำนวนนั้น ชวนฝันกว่านี้มาก เหมือนกันมาก จนคิดว่า นำของเขามาเขย่าๆ ใหม่ แต่อย่างไรก็ขอบคุณครับ ที่แปลให้อ่าน จากคุณ : โก้กอไก่ (โก้กอไก่) - [ 13 พ.ย. 49 14:18:41 ]